Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
31-01-2014
Veel klimmen.
Wat vandaag opviel, vergeleken met vorige keren, was dat bijna alle caches op een heuveltop lagen. Heel dikwijls kunnen we met de auto tot vlak bij de cache rijden maar dat was nu niet mogelijk. Er moest dus regelmatig flink gewandeld en geklauterd worden. Het was al snel duidelijk dat niet iedereen die inspanning wil leveren want vele caches die we ontdekten waren al enkele weken of zelfs maanden niet meer gevonden. Eén keer moesten we op een naturistenstrand gaan zoeken (eigenlijk vind ik dat "not done") maar die cache was intussen verdwenen. Stilaan kwamen we dichterbij Benidorm en de laatste cache werd gevonden op een mooi uitzichtpunt bij La Cala. Op de achtergrond zie je de rots van Calp nog in de zon baden.
Vrijdag = cachedag.
Net zoals de vorige vrijdagen gingen we vandaag weer met zijn drieën op stap om caches te zoeken. Het is op voorhand altijd een beetje uitzoeken om een mooie ronde uit te stippelen waar we met niet al te veel kilometers toch een aantal nieuwe caches kunnen vinden. Vandaag reden we richting El Campello en van daaruit zijn we opnieuw richting Alfaz afgezakt.
30-01-2014
The best offer.
Deze avond heb ik verder gekeken naar een film waarvan ik gisterenavond het einde niet gehaald heb : The best offer (of in het Italiaans La migliore offerta). Ik heb de deze maand al een aantal goede films gezien maar deze overtreft al de vorige. Iets schrijven over deze film zonder al te veel van het verhaal prijs te geven is niet gemakkelijk. Het gaat over een wereldvreemde antiekverzamelaar/veilingmeester met smetvrees, een jonge mysterieuze vrouw, een robot, een horlogemaker en een autistische dwerg. Wat die bonte verzameling met elkaar te maken heeft en hoe je daar een filmscenario kan rond verzinnen, kom je te weten als je naar de bioscoop gaat. Wat mij betreft absoluut een aanrader !
Pizza en een wandeling.
Deze middag met André en Ferdinand een pizza gaan eten bij Pepe (Pizza4U) en om al de calorieën weer weg te werken zijn we daarna een tweetal uurtjes gaan wandelen. We wisten niet altijd precies waar we waren maar dat was geen probleem. Wel storend is het vele afval dat je overal in de natuur tegenkomt. Op één plek lagen er overal elektriciteitskabels, beter gezegd : alleen de isolatie want het koper was overal al verwijderd. Als je dan een beetje verder kan genieten van een prachtig uitzicht ben je al snel de rommel vergeten. Voor een overstekende eekhoorn was ik (zoals altijd) te laat om er een foto van te nemen.
29-01-2014
Iedereen kent iedereen.
De bedoeling was om deze middag een korte wandeling te maken. Eerst en vooral moest ik naar de kerk in Albir. Neen, biechten was niet nodig - ik leef geheel zonder zonden maar er moest wel een nieuw logrolletje in een van mijn verborgen caches gestoken worden. Ik had het bericht gekregen dat het vorige rolletje vol was maar na inspectie bleek het zelfs verdwenen te zijn. Het is ook opvallend hoe veel caches al van plaats veranderd zijn sinds ik ze gelegd heb. Als elke zoeker ze 10 cm "verkeerd" legt, moet ik ze zelf na een jaar wel vijf meter verder zoeken. Zo blijft het ook voor mij spannend, maar het is niet de bedoeling. Wat ik helemaal niet plezierig vind, is dat caches die bedekt moeten zijn met stenen door sommige geocachers open en bloot worden weggelegd terwijl andere dan weer worden verstopt achter stenen terwijl het niet zo hoort.
Toen ik op weg was naar de camping, kwam ik geocacher Tilano tegen en hij stelde voor om iets te gaan drinken. We waren vlak bij Universal Lounge Bar en dus werd er door mij al snel voor een crema avellana gekozen. Even later kwam Imelda (van Eric) er nog bijzitten en toen begon het lichtjes te regenen. We verhuisden naar binnen en daar bleek nog een hele bende van de camping te zitten.
Vandaag bleek eens te meer hoe klein de wereld soms is. Tilano was aan het kruis van Benidorm collega-cachers tegengekomen die over mij aan het praten waren, Imelda had geheel toevallig een praatje gemaakt met William (die maandag met ons mee gaan eten was bij Sacristan) en deze avond vertelde Hilaire (ook een gast hier op de camping) dat ze aan de Moezel Rony en Chris uit Brasschaat waren tegengekomen. Toen Hilaire vertelde dat ze in de winter naar Alfaz gingen, was de volgende opmerking : "Ha, bij den Eddy !". Eén grote familie dus en gelukkig blijft het allemaal zedig want met al die inteelt zouden de mismaakte kindjes niet meer te tellen zijn !
De foto's hieronder zijn van mindere kwaliteit want genomen met een goedkope smartphone.
Gisteren voor de tweede avond op rij naar Sacristan geweest. Ik neem daar ALTIJD de super hamburgers met frietjes maar twee dagen achtereen hetzelfde, dat vond ik toch een beetje overdreven. Iedereen had zijn bestelling doorgegeven en na lang aarzelen besloot ik om een vol-au-vent met puree te nemen. En wat denk je : geen puree meer. Zou ik dan toch maar ... ja hoor ! Een kwartiertje later smaakte mijn favoriete gerecht even goed dan al de vorige keren.
Vanmorgen en vanavond heb ik nog eens een poging ondernomen om ons uitstapje van zondag in een film- en fotomontage samen te vatten en deze keer is het wel gelukt. Het resultaat is hieronder te bekijken. Tussen al mijn drukke bezigheden door kon ik nog een gaatje vinden om in te gaan op de uitnodiging van Eric, Ans, Rob en Letty om gezellig bij elkaar te zitten en brood met allerlei lekkers van Lynn te eten. Als de zon scheen was het best warm vandaag, maar regelmatig was er een onaangenaam koude wind.
27-01-2014
Hier krijg ik dus het sch... van !
Ik probeer altijd een mooi aandenken van onze uitstapjes met de Harley club op youtube te zetten. Gisteren ben ik nog de hele avond bezig geweest met het selecteren van foto's, het bewerken van filmpjes, het zoeken naar bijpassende muziek enz. Tot een kwartiertje geleden zat ik nog altijd te prutsen in een veel te warme auto om tot een mooi eindresultaat te komen. Om de minuut bewaar ik mijn laatste creatie en toen om 14u45 het programma (Magix Movie Edit Pro) crashte leek me dat geen probleem : ik kon immers teruggrijpen naar de laatst bewaarde versie. Noppes dus - alles kwijt en ik heb (voorlopig) echt geen zin om opnieuw te beginnen !
26-01-2014
Casa Pinet.
Na de tussenstop bij Casa Pinet ging het verder richting Coll de Rates. Onderweg werd nog even gestopt bij een uitzichtpunt waar we bewezen dat een selfie of grabbie maken echt niet zo moeilijk is. Het terrein waar we halt hielden was eerder geschikt voor crossmotoren of quads. Terwijl een aantal poseerden voor de zoveelste groepsfoto maakte ik in mijn eentje een toertje (of toch niet ?). Een aantal besloot na de halte terug te keren omdat ze het te lastig hadden in de vele korte en steile bochten. En zo werd dan weer bewezen dat motoren waarmee je de show kan stelen niet altijd geschikt zijn om comfortabel mee te rijden.
Tijdens de rest van de rit kwamen we veel wielrenners tegen die hun "bergspieren" trainden. Rond 14u besloten we de groep te verlaten (die gingen lunchen maar wij hadden nog geen honger) en verder te rijden naar Javea om daar iets te drinken in de Club Nautico. De dag werd afgesloten met een etentje bij Sacristan, morgen zullen ze mij terugzien - dat was al langer gepland ...
Een zonnige dag ...
... en dat is niet meer dan normaal want vandaag was er weer een uitstapje gepland met de HOG (Harley Owners Group) Chapter Costa Blanca. Om 10u waren we afgesproken aan de McDonalds en na de nodige koffies uit kartonnen bekertjes werd er koers gezet naar Benissa waar nog enkele leden ons zouden vergezellen. Het was weer een bont gezelschap : Spanjaarden, Belgen, Nederlanders, Duitsers, Fransen, Engelsen, Polen en de vaste Scandinaven hadden versterking gekregen uit Zweden. Mannen met opvallende choppers met ultralange voorvorken, volledig uitgeruste salonmachines - voor elk wat wils. Na Benissa ging het richting Tarbena waar we werden verwacht bij "de communist" om een hapje te eten. Om alle Harleys te parkeren werd zowat het hele dorp geblokkeerd en tijdens de zondagse kerkdienst lieten we de uitlaten extra hard knallen. De boeren die passeerden met hun vooroorlogse tractors vonden het allemaal wel gezellig. Casa Pinet zoals het officieel moet genoemd worden is een mengeling van café en museum. Alles hangt vol met posters, pamfletten, vlaggen e.d. uit de tijd toen de communisten nog iets voorstelden in Spanje en de wereld.
25-01-2014
Mysterie.
Na een warme nacht (minimum temperatuur 17 graden) begon de dag mooi maar tegen de middag kwamen de bewolking en een frisse wind alles verpesten. Tegen de avond werd het dan opnieuw warmer en ook nu (23u) is het buiten nog 15 graden. Rond de middag kregen we bezoek van een aanzienlijk deel van de West-Vlaamse bevolking én een uitnodiging om op 25 februari te gaan eten - dat is alvast genoteerd in de agenda.
Daarna was het tijd om hét mysterie van de dag te bekijken. Bij Eric en Imelda was er schade aan de motorhome, maar dat wel van een heel rare soort. Aan de linkerkant is er een streep te zien en ook enkele deuken, stukjes van de zelfklevers zijn opgelost en op de zijschorten zijn blaasjes te zien die hier en daar openbarsten. Je zou denken dat er een of ander zuur is tegengegooid maar dat is onmogelijk gezien de plaats waar het gebeurd is. Mij lijkt een overvliegende eend die enkele maanden geconstipeerd is geweest, de enige mogelijke schuldige.
Rond 16u ben ik een wandeling gaan maken en omdat ik geen specifiek doel had, ben ik nog eens langs de geroofde kluis gewandeld die eerder deze week werd ontdekt door wandelaars van de camping. De kluis was nu helemaal leeggemaakt (waarschijnlijk door de Guardia Civil) maar het "leeggoed" hebben ze laten liggen. Er ligt daar in de uitgedroogde rivierbedding zoveel afval dat het niet eens opvalt. De gemeente heeft een tijd geleden dan wel aangekondigd al deze rommel te zullen opruimen maar tot hier zijn ze duidelijk nog niet geraakt.
Zwart en rood.
Gisterenavond werd de dag afgesloten met de laatste films uit een rijtje met als thema "onderdruk eens een anderskleurige medemens". Het lijkt wel alsof er de laatste tijd niets anders meer gemaakt wordt en voorlopig is het wel even genoeg geweest. De eerste film was "Tula - the revolt" over een slavenopstand op Curaçao en de tweede (The activist) ging over de indianenopstand bij Wounded Knee. Voor de "native americans" zeer belangrijk en bij ons vooral bekend door het liedje van Redbone (We were all wounded at Wounded Knee) uit de jaren zeventig.
En als extra nog enkele foto's van gisteren.
24-01-2014
Vrijdag = visdag of cachedag ?
De plaatselijke weergoden zijn volgens mij geocachers want ook vandaag, onze derde vrijdag op rij, was het heel mooi weer om op zoektocht te gaan. Deze keer een stuk zuidelijker, we zijn tot aan de rand van Alicante gereden en zijn dan langs de kust terug afgezakt tot hier. Oorspronkelijk stonden er meer dan 30 caches op het verlanglijstje maar dat was een beetje hoog gegrepen. We zijn begonnen met enkele caches uit de "bruggenreeks", overal in Alicante heb je voetgangersbruggen om de drukke verkeersaders veilig over te steken en bij werkelijk elke brug ligt een cache. De eerste konden we niet vinden, de volgende wel. Daarna passeerden we het universitaire ziekenhuis van San Juan maar die cache vonden we ook niet. Je kan niet alles vinden maar het is jammer dat sommige cache eigenaars hun zaakjes niet goed opvolgen en niet regelmatig controleren of alles nog in orde is. Als een gemakkelijke cache enkele keren na elkaar niet gevonden wordt, dan moet je weten dat er iets fout is en krijg je hiervan automatisch een bericht zodat je eventueel kan reageren - doe dat dan ook !
In de wijk Santa Faz kwamen we aan een mooi klooster en daar werd de cache wel gevonden. Dat gaf weer moed voor de rest van de dag. Uiteindelijk konden we er vandaag 14 als gevonden loggen, waarbij we weer regelmatig konden genieten van prachtige uitzichten (zelfs vanuit een privé grot) én we hebben ook een mooie oude villa (Villa Marco) én een kudde geiten en schapen gezien. Om te eindigen kwamen we bij een TB hotel. Dit zijn meestal iets grotere caches waar voldoende plaats is om travel bugs (http://nl.wikipedia.org/wiki/Travel_Bug) en geocoins (http://nl.wikipedia.org/wiki/Geocoin) te ruilen.
Bedankt Rob (voor de mooie buiklanding) en Erik (voor het klimwerk) om samen op pad te gaan. En absoluut geen bedankje voor de paljas die één van mijn caches (TRAM Albir) weer heeft gesaboteerd. De volgende dag na de derde herplaatsing was hij alweer verdwenen, dat kan geen toeval meer zijn ! Deze cache wordt binnenkort dan ook definitief op non-actief gezet.
23-01-2014
Bezoek, reclame en misdaad.
Waar zullen we beginnen vandaag ? Er zijn van die dagen dat ik helemaal niets te vertellen heb en dagen die té gevuld zijn om alles te onthouden. Toen ik rond de middag uit de douche kwam zag ik in de verte een koppel de camping opwandelen maar mijn ogen zijn niet meer wat ze geweest zijn en ik herkende ze niet. Enkele seconden later werd er op de deur geklopt : de Jos en zijn vrouw (Marylise of zoiets) die vroeger in de zomer ook altijd op Vogelzang in Antwerpen stonden. Zij wonen nu al enkele jaren op een appartement in de buurt van Torrevieja en kwamen even goedendag zeggen. Prutske, hun poedeltje was op 15-jarige leeftijd gestorven maar ze hebben al een vervanger met een Spaanse naam : Rey (koning). Plezant om ze nog eens terug te zien !
En toen was het tijd om naar Sabor te gaan en daarmee ben ik dan weer aanbeland bij het hoofdstuk "maak eens een beetje publiciteit voor de plaatselijke zelfstandigen". Zeggen dat het lekker was bij Sabor is waarschijnlijk niet meer nodig maar ik wil wel even de andere klanten waarschuwen : Sabor is gesloten van 27 januari tot en met 10 februari ! Daar zullen de andere restaurants in de buurt dan weer hun voordeel mee doen. Gisteren waren we met Kris en Caroline al naar Pizza4U geweest met achteraf nog een terrasje bij Universal Lounge Bar. Voor volgende week is de afspraak om naar Sacristan te gaan ook al gemaakt. Tussendoor vinden we nog wel iets om onze buikjes te vullen. Een keertje een boterham eten is hier ook geen probleem met het lekkere beleg en slaatjes van bij slagerij Delicioso (Lynn). En dat brengt me dan weer bij de papa van Lynn die hier een loodgieterijbedrijf heeft. Als je de reputatie van de loodgieters in België kent en je combineert dat met de "mañanamentaliteit" van de Spanjaarden, dan hoop je dat je nooit op dit soort vaklui een beroep moet doen. Enkele dagen geleden hadden we toch een loodgieter nodig voor het sanitair op de camping en dus belden we papa Patrick Van der Wilt. En kijk : netjes op het afgesproken uur ! Zo kan het dus ook, bedankt.
En dan nog een heus misdaadverhaal om te eindigen. Terwijl wij bij Sabor zaten, heeft een groepje gasten van de camping een wandeling in de buurt gemaakt. Tijdens die wandeling door een barranco ontdekten ze een brandkast die opengebroken tussen de struiken lag. In en rond de kluis lagen allerlei officiële papieren (eigendomsakten, trouwboekje enz) en ook een koffertje waarin een Browning pistool had gezeten + munitie. Deze avond werd beslist om die vondst te gaan aangeven bij de Policia Local. Na een kwartiertje uitleggen en overleg stond een agent ons op te wachten in de buurt van de vindplaats. Het begon al te schemeren toen we langs grindpaadjes en omgevallen bomen op de bewust plek arriveerden. Zodra de politieman zag dat er een wapen mee gemoeid was, liet hij alles liggen met de mededeling dat het vanaf dan een zaak voor de Guardia Civil werd. Hij heeft mijn identiteit en telefoonnummer genoteerd en net toen we wegreden kwam de versterking van de Guardia er al. Achter het hoekje was een andere patrouille al een doodlopende weg opgedraaid om daar het huis te bereiken waar de brandkast geroofd zou kunnen zijn. Ik ben benieuwd of we hier nog iets van gaan horen. In ieder geval bedankt aan L en F om mij nog een spannende avond te bezorgen.
22-01-2014
Beeld en geluid.
De laatste dagen heb ik weer veel filmpjes, series en documentaires op de laptop gezien. "Loslopend Wild" en "Tegen de Sterren op" zijn altijd goed genoeg om af en toe te lachen. Een film als "Hoe duur was de suiker" laat zien dat ook onze noorderburen de slaafjes niet altijd even menswaardig behandelden in hun kolonies. Van de buitenlandse bijdragen die gepresenteerd worden door Rudi Vranckx wordt je ook niet altijd vrolijker. Dan maar Alex Agnew in de herkansing en sorry : zwak ! Ik heb in het verleden al vaak heel hard kunnen lachen met zijn shows maar dit was gewoon niet goed. Als dit zijn niveau zou zijn voor de volgende jaren, dan kan hij zich inderdaad maar beter bezighouden met zijn metalband Diablo Blvd (waar ik trouwens ook niet echt een fan van ben, te traag !). De verlossing tijdens een slapeloze nacht kwam er - het was lang geleden maar nog maar eens - van National Geographic met een docu over een zwarte wolf en zijn avonturen in het Yellowstone park in de USA. Ze mogen bedenken wat ze willen en acteurs overbetalen zo veel ze willen, maar er is niets mooier dan een natuurdocumentaire. Petje af voor de filmers én acteurs (de beestjes dus) die de beste rollen spelen zonder daarvoor betaald te worden.
Tussendoor luister ik ook naar muziek, zoals altijd naar zeer uiteenlopende genres. Om een of andere duistere reden zijn de afgelopen dagen artiesten als Sam Gooris, Nicole & Hugo, Wendy van Wanten en Willy Sommers in mijn lijstje beland. Vergeleken met dit soort misbaksels is de miserie van verkrachte vrouwen in India, instortende textielfabrieken in Bangla Desh en slecht behandelde psychiatrische patiënten in Mexico maar klein bier. Ik wil graag open staan voor alle soorten van muziek maar er zijn grenzen. De teksten lijken uit een nog slechtere vertaalmachine dan die van Google te komen en de muziekarrangementen zijn bijna bij elk liedje hetzelfde. Een tijdje geleden was ik ook op een heleboel voor mij onbekende nummers van Ann Christy gestoten. Nu wens ik dat die nummers onbekend waren gebleven ... En om te bewijzen dat ik niet helemaal vies van onze Vlaamsche entertainers verklap ik meteen even een geheimpje : Beter van niet (Dana Winner) vind ik een topnummer !
21-01-2014
Virus.
Gisterenavond met veel plezier naar de tweede aflevering van Wauters vs Waes gekeken. De uitzending heeft mij duidelijk gemaakt waarom ik niets van paardrijden moet hebben : veel gevaarlijker dan motorrijden, snowboarden en schaken samen. Ongeveer iedereen die ik ken die op zo'n beest is opgekropen is er ook al een keer afgevallen. En je valt op zo'n moment van een grotere hoogte dan van je stoeltje als je zit te schaken. Als ik dan toch op iets soortgelijks moet rondrijden, geef mij dan maar een ezel !
Deze ochtend kreeg ik een mailtje om nog maar eens te waarschuwen voor het zoveelste allesvernietigend virus dat de ronde doet : CRYPTOLOCKER (tik maar even in bij Google om meer te weten). Meestal is dit soort mails paniekzaaierij en heel dikwijls gewoon complete onzin. Nu is het zo dat de mail deze keer kwam van een bedrijfje in Antwerpen dat ik nogal hoog inschat en dit soort waarschuwingen niet zomaar rondstuurt. Open geen verdachte mails en hou je antivirussoftware up-to-date, de kans op besmetting is dan al een heel stuk kleiner. En het allerbelangrijkste om je te beschermen is zeer regelmatig een back-up te nemen om je gegevens zo veilig te stellen.
20-01-2014
Een verjaardag.
De "Tarta de Benidorm" viert zijn dertigste verjaardag. De bedenker komt zelf niet uit Benidorm en de productie gebeurt tegenwoordig in La Nucía, maar toch is deze lekkernij een heel vlot verkopend souvenir onder de toeristen. Zo'n 20000 stuks gaan er per maand over de toonbank ! Als ik ze op dit moment (9u15) zou opeten zou dat een probleem geven want de poedersuiker zou alle kanten uitvliegen. Deze nacht is er nog eens een stormachtige wind beginnen blazen en ik was dus weer vroeg uit mijn bed.
19-01-2014
Geen vijf jaar.
Vandaag zouden Luc en Sonia hun 5-jarig jubileum hier hebben kunnen vieren. Ik zie hun verwonderde blik nog toen ze net voor kerstmis kwamen opgereden met hun hele huisraad. Alles netjes verdeeld over een auto met aanhangwagen, nog een auto van meereizende vrienden en de camper waar ze toen mee reden. Verwonderde blik omdat de hele parking vol stond. Toen ze hier de eerste keer kwamen kwamen verkennen in de zomer van 2008 waren er slechts enkele plaatsen bezet en ze moesten de vorige eigenaar maar op zijn woord geloven toen die vertelde dat ze in de winter plaatsen te kort zouden hebben. Intussen zijn we dus vijf jaar verder en is er qua bezetting weinig veranderd : we staan nog altijd de hele winter vol.
Blijkbaar is een camperplaats openhouden niet overal even gemakkelijk want uit België kwam het bericht dat "Nesthof" in Diksmuide (tijdelijk ?) moet sluiten door vergunningsproblemen. En er zijn al zo weinig plaatsen in België, zullen ze ons dan altijd blijven beschouwen als een bende zigeuners en nooit doorhebben dat wij ook geld uitgeven bij de plaatselijke bakker, supermarkt, krantenwinkel enz. Als je niet akkoord bent met de sluiting, kan je een petitie invullen op http://www.petities24.com/camperplaats_nesthof.
18-01-2014
Te veel pasta.
Veel te veel gegeten ! En naar welk restaurant ben ik geweest ? Geen enkel, dat is het probleem - ik eet veel meer wanneer ik zelf iets prepareer. Het was weken geleden dat ik nog eens in een pot geroerd had maar vanavond moest en zou ik toch een keertje pasta maken. En ik weet : een soepkommetje vullen met spirelli is genoeg. Ik weet ook dat zo'n portie er droog en ongekookt veel te klein uitziet en ik telkens drie kommetjes vul. En ik weet nog veel beter dat na tien minuten kokend water dat opgezwollen spul weer een onoverzichtelijke berg wordt. Het was deze keer niet anders ... Onze pa heeft een flink gevuld bord gekregen, Chico was achteraf waarschijnlijk ook blij en ik heb nog een portie in de diepvries.
En die vreetpartij zorgde ervoor dat ik me ongemakkelijk voelde en erover dacht om mijn avondje uit dan maar te annuleren. Toen het dan ook nog begon te regenen, viel de definitieve beslissing : niet naar het Casa de Cultura om een avondje Piazzolla (tangomuziek) mee te pikken. Om dat te compenseren werd de nieuwe CD (Aftershock) van Motörhead door de luidsprekers gejaagd. Lemmy en co. blijven al meer dan 3000 jaar op hetzelfde hoge niveau presteren (= heel herkenbaar en altijd hetzelfde maar toch anders).
En toen was het tijd voor de nieuwste en (voorlopig ?) laatste show van Alex Agnew in het Antwerpse Sportpaleis : "The legend ends". Na een uur ben ik in slaap gevallen. Was het de schuld van de Soberano (soort Spaanse cognac), mijn dikke pens of Alex zelf. Ik gok op een combinatie van voornoemde zaken en de Überkomiek krijgt vanavond een herkansing.
17-01-2014
Wat een mooie dag.
Niet alleen door het prachtige zonnige weer maar ook door een mooie uitstap met Erik en Rob. Uiteraard om caches te gaan zoeken maar zelfs zonder deze verslavende hobby was het ritje de moeite geweest. Deze keer zijn we achter Calp doorgereden om daar eerst enkele caches te zoeken en daarna zijn we verder richting noorden gereden om nog een tiental caches te ontdekken tussen Javea en Moraira. Bij de meesten konden we de auto vlakbij de vindplaats parkeren maar voor enkele caches moesten we een half uur wandelen. Die caches geven toch de meeste voldoening, vooral omdat je dan meestal door een mooie omgeving wandelt.
De dag werd afgesloten door een etentje met onze pa en Ronny bij Dos Lunas.
16-01-2014
Gillian.
Een sombere dag met af en toe een beetje regen. Maar op donderdag is dat niet erg, want dan gaan we meestal naar Sabor en ook vandaag was dat weer het geval.
Deze avond heb ik de laatste afleveringen van "The Fall" gezien, een reeks die ze - als mijn informatie klopt - enkele maanden geleden ook op Vitaya hebben uitgezonden. En hoe enthousiast ik soms ook over de Vlaamse series kan schrijven, de buitenlandse concurrentie is toch bijna altijd beter. En dat was nu niet anders. Zelfs al weet je vanaf de eerste aflevering wie de seriemoordenaar is, het blijft spannend. Het was een beetje vreemd om Gillian Anderson nog een keertje op het scherm te zien, na de X-files was ze helemaal uit mijn geheugen verdwenen. Nu liet ze me denken aan Margaret Thatcher ...
15-01-2014
Een middagje zoeken.
Deze middag ben ik met Rob enkele caches gaan zoeken in de buurt van Altea la Vella en in de bergen achter Calp. Net zoals tijdens de vorige zoektocht kon Rob er meer loggen dan ik, omdat ik een aantal caches al eerder gevonden had. Ik vind dat helemaal niet erg want diegene die ook voor mij nieuw waren, waren absoluut de moeite. We hebben genoten van prachtige uitzichten, avontuurlijke paden (op veel plekken moesten ze het asfalt nog uitvinden) en we moesten ook even stoppen toen een kudde schapen en geiten over de weg liep. Pas toen we een bonte verzameling brievenbussen passeerden, wisten we dat we terug in de bewoonde wereld waren.
En voor de nieuwsgierigen die zich afvragen wat de politie deze avond op de camping kwam zoeken : één van de gasten had een kleine aanrijding gehad met een Duitse motorrijdster. Door het verkeerd noteren van een telefoonnummer was een en ander misgelopen. De motorrijdster was intussen hier geweest en de "dader" had de schade betaald. Even later stonden enkele ijverige politiemannen hier om alles op te lossen. Net toen wij hen uitlegden dat alles geregeld was, kregen ze een oproep van het bureau om te zeggen dat de motorrijdster daar was om het verhaal te bevestigen. Alles in orde dus en eigenlijk niet eens de moeite om op de blog te zetten.
Honden of baby ?
Opgepast als je met je hond(en) wandelt in Altea. Het wandelen op zich is geen probleem maar het niet opruimen van wat de hond achterlaat, kan je voortaan een boete van minimaal 30 euro opleveren. Voor de hardnekkige overtreders kan dit zelfs oplopen tot 500 euro ! Of dit per kilogram uitwerpselen berekend wordt, is niet duidelijk .
Maar wat zou je het liefste hebben : in een hondendrol trappen of de baby in onderstaand filmpje tegenkomen ?
14-01-2014
La Marina.
Deze ochtend ben ik samen met de buurman naar de dierenarts geweest om Robbie te laten castreren. Robbie is een reu van zeven maanden oud en hij begon de laatste tijd meer en meer aandacht te krijgen voor zijn even oude zusje Lea én Simba, het iets oudere herderteefje. Laika, de oudere en veel te dikke - ikzieereenbeetjeuitalseenlabradormaarikbenhetniet - lamme goedzak valt minder in de smaak maar zeker ben je nooit. Je moet op een oude fiets leren rijden, zeggen ze wel eens maar of dat ook voor een hond zo is ?
Na de dierenarts zijn we (R+L+E+A en ikke) naar het winkelcentrum La Marina in Finestrat gereden. De solden zijn vorige week al begonnen maar nu pas beginnen de kortingen op te lopen. Ik heb/had helemaal niets nodig maar ik heb me toch laten verleiden tot enkele overbodige aankopen : een sweater, een vest en enkele t-shirts. Ik zal wel iets anders moeten weggooien want de kleerkast begin stilaan uit te puilen.
Het winkelen werd onderbroken voor een lunch in CANTINA MARIACHI - een Mexicaans restaurant waar we kozen voor het degustatiemenu. Alles wat ze ons voorschotelden (fajitas, enchiladas, nachos enz) was heel lekker. Door een misverstand (of mijn zwakke kennis van de Spaanse taal) kregen we een menu voor vier personen dat door vijf eters moest gedeeld worden. De porties per persoon waren daardoor iets kleiner, maar op die manier was het ook goedkoper. Laat de toevallig passerende voorbijganger maar denken dat de Nederlanders in het gezelschap dat zo geregeld hebben . De middag werd afgesloten in de grote Carrefour supermarkt waar het winkelkarretje werd volgeladen met vanalles, maar het viel toch op dat op veel verpakkingen een alcoholpercentage vermeld stond.
Een half uurtje na aankomst op de camping stond onze pa al klaar met gebakken aardappelen en tomaat-garnaal, pudding met fruitsla én kwam Emmy nog enkele truffels brengen. Ik heb al slechtere dagen meegemaakt ...
Bijna drie uur lang ...
... maar wel de moeite : The Wolf of Wall Street, de nieuwste film van Martin Scorsese - nu in de bioscoop ! Een nieuwe Scorsese is altijd iets om naar uit te kijken, ook al zijn het niet altijd meesterwerken. Deze is er weer eentje van de betere soort, gebaseerd op de memoires van beursmakelaar Jordan Belfort. Die man en zijn entourage leiden een leven waar wij als simpele mensen enkel van kunnen dromen : gigantische huizen, privé-helicopters, een schitterend jacht en vooral heeeeeeeeel veel feesten en mooie vrouwen. Maar ook een torenhoog drugsprobleem hoort bij hun levensstijl, en wel op zo'n manier dat het echt niet gezond meer is.
Leonardo DiCaprio op zijn best en een klein rolletje van Joanna Lumley, bij de oudere lezers bekend als Purdey (aan de zijde van John Steed) en bij de snotneuzen als Patsy in Absolutely Fabulous.
13-01-2014
Overstroming op verloren maandag !
Klinkt rampzaliger dan het in werkelijkheid was, maar een krantenkop moet lezers lokken ! Vanochtend kwam Martin vertellen dat het naastgelegen terrein onder water liep omdat een van de irrigatiekanaaltjes verstopt was. Eerst leek het alsof er opzettelijk een dammetje gebouwd was maar de waarheid was iets anders. De buurman had een tijdje geleden opgevangen dat zijn kinderen een dode kat hadden begraven. En waar hadden ze dat gedaan ? Juist ! En dan een hoop stenen er rond en overheen om het beestje een rustige plaats te geven.
En toen was het tijd om naar de Belgische bakker in Benidorm te rijden (Calle Gerona) want we moesten daar een grote bestelling ophalen. Vandaag wordt in Antwerpen immers "Verloren maandag" gevierd en daar horen worstenbroden en appelbollen bij, ook in het buitenland. Tradities moet je in ere houden of herstellen, zijn wij Sinjoren of zijn wij dat niet (fragmentje uit populair volksliedje) ? Voor alle geïnteresseerden op de camping lagen er in totaal 104 stuks klaar.
En dan nog het verhaaltje dat er bij hoort, mijn versie want er bestaan er ongetwijfeld nog vele andere. Vroeger moesten de ambtenaren de eerste maandag na Drie Koningen de eed afleggen (zweren), men sprak toen over "verzworen maandag". Om die eed kracht bij te zetten,, werd er een pintje gedronken en nog eentje en nog eentje. Al snel verbasterde de "verzworen" maandag tot "verloren" maandag want echt veel werd er op administratief vlak niet meer gepresteerd die dag. De cafébazen zagen al snel in dat ze met een zout (worsten)broodje de drankomzet nog konden verhogen. Zo is het in de Antwerpse volkscafé's nog altijd de gewoonte om worstenbroden (en intussen ook appelbollen) aan te bieden aan hun klanten. Van een verzworen maandag was er al in de 13e eeuw sprake, eeuwen later werd er gesproken over verloren maandag. De hapjes die er vandaag bijhoren, zouden pas in de 19e eeuw traditie zijn geworden.
Ook voor mij was er vandaag dus een worstenbrood en een appelbol, maar eerst kon ik nog genieten van Letty's kookkunsten.
De Ridder & Smos.
De voorbije dagen heb ik alle 13 afleveringen van "De Ridder" bekeken. Zoals alle series die de VRT al jarenlang op zondagavond uitzendt, was dit een schot in de roos. Soms voorspelbare verhaallijnen maar zeker aangenaam om naar te kijken. Dat kan zeker niet gezegd worden van "Safety First" ! Ik heb hier en daar berichten opgevangen dat "de Smos" heel populair is in Vlaanderen maar waarom dat zo zou zijn, is mij een raadsel. Is het humorgevoel van de doorsnee Vlaamse kijker dan zo afwijkend van het mijne of ben ik gewoon een oude zuurpruim ? Ik heb tijdens de 8 (ja, ik heb ze alle acht na elkaar bekeken - licht masochistisch trekje van mij) afleveringen hooguit drie keer geforceerd kunnen glimlachen. Erg weinig voor een humoristisch programma als je het mij vraagt. Moesten ze mij als acteur een rol aanbieden in zo'n idiote reeks, ik zou weigeren en nog liever sterven van de honger.
12-01-2014
Rommel !
Een echte rommeldag vandaag. De "rastro" (rommelmarkt) van La Nucía en die van Polop, daarna nog even gestopt bij het kleinere broertje met de naam "Don Quijote" hier boven aan de andere kant van de AP7. En dan heb je wel genoeg afval gezien, want sommige zaken kan je met de beste wil van de wereld zelfs geen rommel meer noemen. Gelukkig werd het - zelf gezochte - leed enigszins verzacht met een gevulde aardappel, het is weer eens iets anders dan een goedkoop Chinees menuutje. Daarna was er nog ruim tijd om in het zonnetje te zitten, als de weersvoorspellingen juist zijn komt er nu een mindere periode aan met regelmatig een regenbuitje.
Cijfertjes.
De campings in Benidorm hebben een goed jaar achter de rug, ook de gemeenten in de buurt zullen waarschijnlijk niet mogen klagen. Over het hele jaar 2013 was er een bezetting van 67,1 % en dat zou 2,8 % percent meer zijn dan in 2012. Ik veronderstel dat die cijfers gehaald worden omdat de grote campings een flink deel van hun omzet halen uit jaarplaatsen. In december was er een bezetting van 77,9 %, een stijging van 7,4 % in vergelijking met het vorige jaar.
Opmerkelijk is vooral hoe weinig Spanjaarden voor die mooie cijfers zorgen. In december had slechts 6,8 % van de kampeerders de Spaanse nationaliteit, 70,50 % kwam uit Groot-Brittannië, 11,4 % zakte af uit Nederland en 5,2 % had dezelfde identiteitskaart dan ik (wellicht met een andere foto). In de hotelcijfers een tijdje geleden scoorden de Belgen een stuk hoger dan de Nederlanders, zou dat iets met de prijzen te maken hebben ...?
En om af te sluiten de voorspellingen voor januari : een bezettingsgraad van 78,6 % op de campings, ik kan nu al zeggen dat wij een stuk beter scoren !
11-01-2014
Een welkome afwisseling.
Ja kan niet elke dag uit eten of gaan cachen en daarom is het plezierig dat er af en toe een beetje afwisseling mogelijk is. Vandaag deed de kans zich voor om naar FC Utrecht te gaan kijken, die speelden tijdens hun winterstage in La Nucía tegen Mouloudia Club d'Alger. Zelf voetballen heb ik nooit gedaan, puur uit respect voor de mogelijke tegenstanders. Door mijn gebrek aan voetbaltechnische kwaliteiten zouden de ziekenhuizen al snel vol liggen met zwaar geblesseerde spelers. Naar voetbal kijken op televisie en nog liever een wedstrijd bijwonen, heb ik wel altijd graag gedaan. En om eerlijk te zijn, daarbij vielen ook wel eens gewonden ... Een echt spannende wedstrijd is het vandaag niet geworden, de eerste helft hadden de Algerijnen een doelpunt verdiend maar vroeg in de tweede helft scoorden de - toen betere - Nederlanders het enige doelpunt. Daarna was er nog maar weinig te beleven op de grasmat. Bij de Algerijnen speelden enkele internationals mee en dat maakte het toch extra interessant. Algerije speelt op het WK in Brazilië namelijk in dezelfde groep dan de Rode Duivels. Wel, ik kan Wilmots een dure scouting besparen : bij MC Alger speelt niemand om bang van te hebben !
10-01-2014
Voltijdse dagtaak.
Na onze zoektocht had ik Eric en Rob afgezet aan de camping en ben ik in mijn eentje nog iets gaan eten bij Dos Lunas. Toen ik rond 20u opnieuw in de auto zat, werd het duidelijk dat cachen een voltijdse dagtaak kan zijn. Niet alleen moest ik mijn gevonden caches van vandaag loggen, de door mijzelf verborgen caches werden in totaal ook weer 46 keer gelogd door andere zoekers. Elke log wordt door mij gelezen en regelmatig krijgen de collega-geocachers een bedankwoordje via mail.
Geen mooi weer.
De meeste caches waren vrij eenvoudig te ontdekken. Rob en Eric konden er meer loggen dan ik want een aantal had ik de voorbije jaren al eerder gevonden, toch kon ik er vandaag zelf ook zeven van mijn lijstje schrappen. Het was eigenlijk perfect weer om een beetje rond te rijden want lekker op een stoeltje in de zon zitten was er echt niet bij vandaag. In de bergen was het door de wind soms echt koud en veel genieten van de mooie vergezichten ging ook niet, soms zaten we zelfs helemaal in de mist.
Eric liet het allemaal niet aan zijn hart komen, hij was blij dat hij weer af en toe kon klimmen . Ik was dan weer blij omdat ik me soms nog feilloos kon herinneren waar ik twee jaar geleden mijn eerste caches had gevonden.
Eindelijk nog een keer op stap.
Door allerlei omstandigheden is de huurauto nog niet echt veel gebruikt om te gaan cachen maar vandaag ging het dan toch gebeuren : de hele dag op zoek naar verborgen schatten. Een tocht van meer dan 100 km bracht ons op allerlei onbekende plekken in o.a. Benissa, Teulada en Moraira. Eens te meer is bewezen dat geocaching je op plaatsjes brengt die je anders nooit zou ontdekken.
09-01-2014
Wasmachine en Sabor.
Hij was beloofd voor vanavond maar al voor de middag kwam de bestelwagen de camping opgereden met een nieuwe wasmachine. Een kwartiertje later was alles aangesloten en kon Martin de handleiding bestuderen. Nog vijf minuten later werd het eerste wasgoed ingeladen. Een goede tip voor iedereen : niet nadenken en op de blauwe knop duwen !
Nog een uur later was het alweer tijd voor een bezoekje aan Sabor, lekker gegeten zoals altijd. De foto's die daarna in de Sprint zijn genomen durf ik aan niemand laten zien ...
08-01-2014
Zon.
Weer een mooie zonnige dag en er valt dan weinig te schrijven. Praatje hier, praatje daar, een keer naar de container lopen om huisvuil weg te smijten - verder ben ik vandaag niet geraakt.
Sommige mensen in Alfaz zoeken het iets verder. Dit weekend is er een grote toeristische beurs in Noorwegen en enkele gemeenteraadsleden reizen samen met vertegenwoordigers van 15 bedrijven af naar Oslo om daar Alfaz te promoten. Sinds de jaren 70 van de vorige eeuw zijn steeds meer Noren naar hier afgezakt, weg van de lange koude winters. Er zouden hier nu naar schatting 10000 Noren wonen, de tweede grootste kolonie buiten Scandinavië. Ze hebben hier hun eigen kerk, hun eigen winkels, eigen scholen en zelfs drie residenties voor ouderen. Er wordt ook benadrukt dat ze zich perfect integreren in het Spaanse culturele en sociale leven.
In Benidorm en Villajoyosa heeft de politie dan weer tien mensen aangehouden in verband met valse eurobiljetten. Er werd voor 8000 euro aan vals geld aangetroffen en in beslag genomen.
07-01-2014
Belofte maakt schuld.
Vorige week was ik met enkele beginnende geocachers op stap geweest om hen de kneepjes van het vak te leren. We hadden toen de helft van mijn "grote" route afgelegd en ik had beloofd deze week de rest mee te wandelen. Gisterenavond was Ellen komen vragen of ze mijn Garmin Dakota konden lenen om alleen de rest van de caches te gaan zoeken. Vanmorgen kwam ze het apparaat halen en vroeg of ik toch nog een keertje mee wilde lopen. Dat kon, en zo gingen we met z'n zessen nog een dikke twee uur stappen. De hele tocht werden we verwarmd door een heerlijke winterzon.
06-01-2014
Verdwenen.
Prachtig weer vandaag en toch een slecht humeur. Voor de tweede keer op korte tijd is er een cache van mij verdwenen en het kan niet anders dan kwaad opzet zijn. Hij ligt niet op een plaats waar je hem per ongeluk kan verwijderen. Vorige keer waren er zelfs glasscherven gelegd in de buurt van de verstopplaats. Ik wacht nu even af en volgende week probeer ik het nog één keer, dan wordt hij definitief op non-actief gezet. Wat voor idioten houden zich hier nu mee bezig ? Misschien mensen die ons idioten vinden omdat we overal vanalles verstoppen en zoeken ?
Een filmpje van gisterenavond.
.
05-01-2014
Reyes Magos.
Toen we van Sabor terugkeerden, hoorde ik dat buurman Georges op de camping was geweest en Martin zei dat hij kort daarna vertrokken was met de Harley. Het was een zachte avond en ik dacht "Verdomme, daar gaat mijn kans om nog eens een stukje mee te rijden ". Vijf minuten later zat ik met Ronny in de auto om naar de Drie Koningen optocht te gaan kijken in Alfaz. We waren nog maar amper uitgestapt en wat hoorde ik in de verte ? Het onmiskenbare geluid van een bende tweewielers, opgewaardeerd met Screaming Eagle, Vance & Hines en S&S uitlaten - dat kon alleen de Costa Blanca Chapter zijn. En inderdaad, Georges was een tijdje ziek geweest en had pas op het laatste moment beslist om mee te rijden. Hij was me nog komen zoeken maar ik was niet aanwezig op de camping. Niet echt erg want veel viel er niet te rijden, het tempo van de stoet moest immers gevolgd worden en de gemiddelde snelheid lag zo rond de 2 kilometer per uur en regelmatig moest er minutenlang gewacht worden. Ideaal om met iedereen een praatje te maken. Na de motorfietsen kwam de eigenlijke optocht maar die was minder mooi dan de vorige jaren.
Haasten.
Ieder weldenkend mens zou na een tekort aan degelijke nachtrust, proberen de schade in te halen met een extra lange siesta maar daar had ik allemaal geen tijd voor. Eerst moest ik naar Albir om de Drie Koningen te zien paraderen in antieke auto's en daarna was het haasten om op tijd bij Sabor te zijn, deze keer in gezelschap van Luc en Willy, die gisteren zijn aangekomen.
Zwart.
Het was me weer een woelige nacht, deze keer niet in de Sprint maar in de auto. Moest Drs. P. een ander leven geleid hebben dan had hij het liedje "heen en weer" niet over een veerpont maar over een camper geschreven. Ook deze keer kwam van slapen niets in huis, zo hevig waren de rukwinden weer. En toch hoor ik deze ochtend mensen vertellen dat ze heerlijk geslapen hebben. Goed voor hen !
Voor mij werd het een donkere nacht want ik heb twee - op ware feiten gebaseerde - niet echt opbeurende films over de geschiedenis van de zwarten in Amerika gezien. De eerste, "The butler" was al niet om vrolijk van te worden maar een schitterende Forest Whitaker laat je toch regelmatig glimlachen. Je ziet een hele rij Amerikaanse presidenten de revue passeren, Martin Luther King en JFK worden uiteraard vermeld en ook de opkomst van de Black Panthers doorkruist regelmatig het verhaal. Bij sommige scènes schaam je je omdat je een blanke bent.
Bij de tweede film van deze nacht - "12 years a slave" - ging dat schamen nog veel verder en wil je spontaan je verontschuldigingen aanbieden aan elke zwarte die de volgende weken je pad kan kruisen. Het gaat over een zwarte in het Amerika van vóór de burgeroorlog. Hij is een vrij man met een goed leven in het noorden en komt door omstandigheden in het zuiden terecht waar hij wordt ontvoerd en als slaaf wordt ingelijfd. Alle verhaaltjes die we kennen uit die tijd, worden nog maar eens in de verf gezet : vernederingen, zweepslagen, ophangingen, verkrachting enz. Regelmatig denk je "Sla toch terug, je bent in de meerderheid !" maar met eenzelfde makheid waarmee een eeuw later vele Joden zich - onder weliswaar groter militair machtsvertoon - lieten deporteren, ondergaan zij hun lot. In het beste geval worden ze "boy" genoemd in plaats van "nigger" en de eigenaars van de plantages denken zich alles te kunnen veroorloven met de goedkeuring van God. Als er toch even protest komt en het woord "zonde" valt, antwoordt één van de beulen : "Zonde ? Er is geen zonde. Een man doet met zijn eigendom (de slaaf dus) wat hij wil!".
"The butler" is nog slechts hier en daar te zien in de Belgische bioscopen en "12 years a slave" gaat op 22 januari in première. In Spanje dus iets vroeger ...
03-01-2014
Supermooi weer.
Voor Filip en Ria kwam het mooie weer te laat, maar Ann van Omer kon vandaag eindelijk haar bikini bovenhalen. Net op tijd, want ook zij vertrekken morgen terug naar België - met een eervolle vermelding want tijdens hun korte vakantie hebben ze mijn 30 verstopte caches gevonden !
Omdat ik niet echt graag in bikini rondloop, heb ik van het mooie weer geprofiteerd om de camper een beetje op te ruimen. Alle spullen die hier de laatste weken zijn toegekomen met vrienden of via de post, werden altijd maar op de stapelbedden gegooid en stilaan was het een onoverzichtelijke hoop geworden.
Om 17u kwam de "appelsienenboer" de camping opgereden, Marie-José had hem dat gevraagd en dat bleek een goed idee. Al snel stond een hele rij gegadigden aan te schuiven en bijna zijn hele voorraad werd verkocht. Vanaf nu komt hij elke vrijdagmiddag langs om zijn spullen te verkopen : tomaten, bananen, aardappelen, uien, kaki's en uiteraard appelsienen.
Een uurtje later was het voor ons (pa, Ronny en ik) tijd om richting restaurant Dos Lunas te rijden. En verdomme, wat was het weer lekker ! Let ook op de details : Ronny heeft zijn outfit aangepast aan de restaurantkleurtjes .
02-01-2014
Pijnlijke vingers.
Ik ben een nagelbijter, altijd geweest en ik zal dat altijd blijven. Soms kan ik me wel een paar dagen beheersen maar als er dan een spannende voetbalwedstrijd is, dan wordt alles afgeknabbeld. Vandaag was het een zeer sombere dag met regelmatig een beetje regen, prima dus om de resterende vijf afleveringen van Homeland (3de seizoen) te bekijken. En hoewel regelmatig zeer ongeloofwaardig - ik mag niets verklappen voor de mensen die nog willen kijken - is het toch een sterk seizoen geworden. Ze hebben intussen al beloofd dat er nog een vervolg komt, maar dat hoeft voor mij niet. Slecht voor mijn nagels, want die zijn deze middag allemaal gesneuveld.
Vanmorgen zijn Filip en Ria vertrokken en rond 13u kreeg ik een sms met de melding dat er wat mis was met zijn navigatiesysteem. Alle camperplaatsen waren uit het geheugen verdwenen en ze vroegen of ik even kon zoeken naar een overnachtingsplaats in Oloron (Franse Pyreneeën). Intussen heb ik het bericht gekregen dat ze daar zijn aangekomen maar tijdens mijn speurwerk kwam ik ook een camping tegen die misschien in aanmerking kwam. Althans, dat zou je toch verwachten van een camping die "les 4 saisons" heet, tot je dan ziet dat ze enkel geopend is tussen 1 juni en 30 september ...
01-01-2014
Verkeerd.
Ik vrees dat we het nieuwe jaar een beetje verkeerd begonnen zijn. Vannacht/deze ochtend geëindigd met whisky-cola, tegen de middag op de lege maag een Irish Coffee en daarna citroensorbet met limoncello. Op de warmste dag van het jaar (tot nu toe ) besloot Filip om een keertje mee te petanquen, niet toevallig op hetzelfde moment dat de auto in orde moest gebracht worden om morgen te vertrekken. Om af te kicken van de voorbije twee vreetweken zijn we deze avond naar Tutti Quanti gereden om een pizza te eten. Niet slecht maar iedereen was het erover eens : je kan beter naar Pizza4U voor deze lekkernij.
Oudejaarsavond.
Een uiterst geslaagde avond ! Eerst met een groep van 35 feestvierders naar het "Japanse" restaurant Sapporo, waar we voor 20 euro onbeperkt lekker konden eten en drinken. Bij Martin weet je nooit wat hij aan het eten is, want alles is verstopt achter een groot glas bier. De kleinste van de familie was halverwege al in slaap gevallen maar ging na middernacht weer met vernieuwde energie verder. Tegen de klok van twaalven werden er flessen cava op tafel gezet, kregen we "uvas de suerte" (geluksdruiven) en een feestpakket met hoedje, slingers enz. Rond half één ging ongeveer de helft terug naar de camping en de rest kwam daarna druppelsgewijs de Sprint binnen. In het begin was er nog niet zo veel volk aanwezig maar tegen 2u begon de zaak vol te lopen.
.
. De middag werd afgesloten in de grote Carrefour supermarkt waar het winkelkarretje werd volgeladen met vanalles, maar het viel toch op dat op veel verpakkingen een alcoholpercentage vermeld stond. 
.
) besloot Filip om een keertje mee te petanquen, niet toevallig op hetzelfde moment dat de auto in orde moest gebracht worden om morgen te vertrekken. Om af te kicken van de voorbije twee vreetweken zijn we deze avond naar Tutti Quanti gereden om een pizza te eten. Niet slecht maar iedereen was het erover eens : je kan beter naar Pizza4U voor deze lekkernij. 
