Precies lang
geleden hé. Er valt eigenlijk ook niet zo heel veel te vertellen deze keer.
Zaterdag, 10
september hebben we uiteindelijk het Mittellandkanaal verlaten. Het is even
wennen om terug op het Dortmund-Ems kanaal te varen, smaller, weer veel sluizen,
minder ligplaatsen. En door de lage waterstand op de Rijn, een pak meer
vrachtverkeer dan in het doorgaan.Normaal
gezien gingen we na een tweetal uur varen, blijven liggen aan een sluis, maar
het ging zo lekker vooruit dat we besloten door te stomen naar Lingen. Maar
vlot varen betekent toch nog 8u30 achter ons stuur zitten voor een traject van
om en bij de 44 kilometer. En toen we in Lingen aankwamen, waren er nog
voldoende ligplaatsen voor jachten tot 20 meter.Dus hebben we onze trossen vastgemaakt enkele
kilometers verder in Altenlingen. Vlakbij een restaurant, ferm gemakkelijk,
niet meer moeten koken na onze dagtaak 😊.
De zondag had zijn
naam niet gestolen, toen we opstonden was er wat smoke on the water, de
voorbode voor een zonnige dag. Alleen tijdens het varen werd de mist alsmaar
hardnekkiger, tot het zicht niet meer dan enkele meters bedroeg. Ergens
aanleggen is geen optie op het kanaal. Dus op de tast, het is te zeggen, zo
dicht mogelijk bij de oever varen en onze AIS goed in het oog houden. We zouden
dan aan de sluis betere tijden afwachten. Veilig aan de sluis geraakt, maar er
waren geen voorzieningen voor jachten. We hebben ons even vastgelegd aan een
paal, maar ons Mira-Ceti dacht even dat ze een paaldanseres was, ze probeerde
altijd maar rond dat ding te draaien (aan een sluis beweegt het water net iets
meer), het was gewoon niet te doen.Dus
zijn we maar mee geschutmet een
vrachtschip. Met zo een grote baken voor ons, was het bijlange niet lastig
varen.Tegen dat we aan de volgende
sluis waren was de mist opgetrokken.
En nu liggen we al
sinds die dag in Haren/Ems.De bedoeling
was om hier een dag of twee te vertoeven. We moesten dringend bijtanken,
bijtanken zoals in diesel, water en drank. En dan eens bestuderen wanneer we
het best konden oversteken naar Delfzijl.Maar het getij zit niet mee, de eerste dagen was het hoogtij voor
zonsopgang, vrijwillig gaan we niet vertrekken bij donker (of in de mist 😊).Als
de uren dan wel meezaten, hadden we af te rekenen met een andere natuurkracht:
de wind.Het waait hier stevig, genre
najaarsstorm. Als we het weerbericht mogen geloven zal het volgende woensdag de
beste dag zijn om ons te laten meevoeren in de chocolademelk (het bruine sopje
van de Eems, we kijken er al naar uit 😊).
Wij hebben één alternatief, maar dan vaar je in drie dagen naar Groningen, heb
je gemiddeld om de 200 meter een brug (brugopeningen tussen de 5,10 en 6 meter)
en wordt mijn haar nog een tikkeltje grijzer 😊.Neuh, we blijven lekker liggen, beetje keuvelen met de Engelsen
(boeiende mensen, Fred, heeft o.a. een boek geschreven over de herkomst van de
Engelse woorden, een turf van 992 bladzijden ) en morgen zijn het hier
havenfeesten met vuurwerk (als het zo blijft waaien zal daar niet veel van in
huis komen), drank-en eet kraampjes, optredens Ons schoon kostuum hangt al klaar 😊.
Och ja, dat
bijtanken is intussen gebeurd, de diesel is verschrikkelijk duur, de drank is
hier goedkoper dan in België. Maar helaas, we hebben toch meer diesel dan drank
gekocht 😊.
We wensen jullie
nog een fijn weekend.
Groetjes,
Peter en Conny
Afgelegd traject:
Datum: 10/09
Vaarroute:
Hörstel (Mittellandkanaal) naar Altenlingen (Dortmund-Ems kanaal)
Vaaruren: 8u30
Overnachting:
Altenlingen (vlakbij restaurant, anders geen voorzieningen)
Datum: 11/09
Vaarroute: Altenlingen Haren/Ems
Vaaruren: 5u15
Overnachting:Jachthaven WSH-Haren/Ems - alle voorzieningen. Rustige haven, ligt op
anderhalve kilometer van het centrum.
Hier het vervolg van ons Duits avontuur, onze trip op het
Mittellandkanaal zit er bijna op, we liggen nog een goede 4 kilometer van de
splitsing met het Dortmund-Eemskanaal.
Zaterdagmorgen, 3/9 hebben we de trossen los gegooid, tijd
om van een drukke stad zoals Hannover terug naar een groene, rustige ligplaats
te varen. Na een goeie 20 kilometer hadden we die gevonden in Haste, vlakbij de
laagste brug over het Mittellandkanaal. Konden we goed observeren hoe de
schippers op het laatste nippertje hun stuurhut hydraulisch lieten zakken. Zouden
we ook nog wel willen, leuk gadget 😊. We
begrijpen nu ook beter hoe het komt dat er af en toe een dak wordt afgevaren
aan een brug, als de techniek even hapert, is er geen ontkomen meer aan.
De zondag hebben we, zoals het een wielertoerist betaamt,
een ritje gedaan met de fiets.Peter had
me daar een pittig parcourske van 50 kilometer uitgestippeld! Er waren redelijk
wat hoogtemeters te overwinnen.Onze gepensioneerde
doet dat nog goed, hij kan nog altijd een stukje klimmen.Ik had het wel een pak gemakkelijker met mijn
gemotoriseerd tweewielertje. Echt zalig fietsen hier in Duitsland, we kunnen kilometers
onze trappers geselen zonder ook maar een huis tegen te komen.Wat we wel in grote getale gezien hebben
(Peter zegt 20, ik heb er maar 17 geteld 😊) zijn rode wouwen.Die waren allemaal aan het rond cirkelen op
een pas gemaaid veld.Best indrukwekkend.
Na het weekend zijn we in Minden beland. Deze stad hadden we
in het doorgaan al bezocht, dus moesten we hier eigenlijk niet meer stoppen. Maar
toen we zagen dat het mooiste plaatsje van het Mittellandkanaal vrij was (er
voer juist een groot jacht weg), vonden we dat we hier ook moesten van genieten.Een plaatsje met zicht op de sluis en de aquaduct
en op een verloederd zeiljachtje bewoond door een anarchist (zijn woorden), dat
ook 😊. De brave man ligt al maanden aan de kade
waar je maar 72 uur mag liggen, maar hij heeft zijn motor onklaar gemaakt en hij
heeft geen geld om het te herstellen, dus kan hij daar gewoon blijven liggen op
deze pracht locatie.
En uiteindelijk zitten we toch in de computer van de polizei
☹. Na het stadsbezoek, dachten we nog even te genieten
van ons prachtige uitzicht, maar het werd ons niet echt gegund.De anarchist had al gezegd dat de
scheepvaartpolitie fotos genomen had van ons schip en dat we ze nog wel
mochten verwachten. En er zit een arsenaal aan foefjes in zijn trukendoos. Hij
zei dat we een fles wijn moesten boven halen (ik denk dat hij hoopte om mee te
mogen drinken 😉) op die manier kon de politie ons niet meer
het kanaal op sturen. Wij, met ons glas
wijn in onze hand, maar turen naar een
politieboot, maar ze kwamen met de auto, aanval in de rug 😊.Het verhaal is te lang om in detail te
vertellen, ik zal proberen de hoogtepunten weer te geven.
Ze vroegen ons logboek. Hebben we uiteraard niet.Dan vroegen ze ons vaarbewijs.Ons internationaal vaarbewijs hadden ze nog
nooit gezien, dus vroegen ze Peter zijn professioneel vaarbewijs. Ze konden
maar niet geloven dat iemand die niets met de scheepvaart te maken heeft, een type
schip gelijk onze Mira-Ceti koopt 😊. Ze konden zelfs niet bevatten dat ons
woonbootje enkel voor pleziervaart gebouwd is. Uiteindelijk zijn ze met al onze
papieren naar de auto gegaan om te bekijken of we met ons vaarbewijs wel
mochten varen in Duitsland.De uitkomst:
met ons vaarbewijs mogen we een jaar in Duitsland varen, daarna moeten we een
Duitse versie aanvragen! Maar over ons schip waren ze duidelijk, langer dan 20
meter is geen plezierjacht meer! Met die extra drie meter is het geen jacht,
maar ook te kort voor een peniche, het is eigenlijk noch mossel noch vis (hun
woorden). Omdat het zon twijfelgeval is, hebben ze geen proces verbaal
opgemaakt (350 euro) maar komen we er vanaf met een verwittiging (50 euro). We
mogen dus niet meer aanmeren op plaatsen van de pleziervaart, maar bij de
beroepsvaart.Ik voorspelde die agent dat
dit niet in dank ging afgenomen worden, daarvoor moet je geen madame Soleil
zijn.En de dag nadien was het al van
dat, waar voorheen de schippers naar ons zwaaiden, krijgen we nu een
middelvinger als groet.We begrijpen hun
reactie, komen ze, na een ganse dag varen, aan bij een ligplaats en ligt er
daar een plezierbootje vrolijk aangelijnd (en het ergste was dat er bij de
pleziervaart wel nog vrije plaats was). Hoeveel begrip we er ook voor hebben, het gedrag van één
schipper was ronduit bedreigend, de man was zo woedend en kwam kort langszij
varen en liet dan zijn schroef volle bak draaien. Met zon dolgedraaide zot in
uw buurt slaap je (allez ik toch niet) niet al te gerust.
Maar ik loop een beetje vooruit op de feiten, de dag nadien,
dat was Bad Essen. Wat een leuk plaatsje, blij dat we daar gestopt waren.Het is een kuuroord (maar vooral voor
medische behandelingen), gelegen aan een natuurgebied en aan een gebergte.Prachtige vakwerkhuizen, stemmige pleintjes,
mooie wandelpaden.Als je in de buurt
bent, zeker eens bezoeken 😊. Normaal gezien gingen we hier nog een nacht
blijven liggen, maar gezien onze populariteit bij de medeschippers zijn we maar
naar rustigere oorden gevaren. Peter wou blijven liggen, maar ik had geen zin
om nog meer middelvingers of verwijten te krijgen.
Gisteren hebben we ook besloten om de winter terug in België
door te brengen. Ik hoorde van doorgewinterde toervaarders dat ze na het vaarseizoen
in een jachthaven in eigen land overwinteren.Ik kon maar niet begrijpen dat je die vrijheid opgeeft om opnieuw 6 maanden
vast te liggen op één plek.Na een maand
of drie, begrepen we het al een stuk beter. Rondtoeren is prachtig, maar om dit
dag in dag uit te doen is het mentaal toch vrij belastend.Je blijft uiteindelijk maar kort op dezelfde
plaats, waar je moet uitzoeken waar de winkel of apotheek (of zelfbouwmarkt is 😊)
en dit moeten we iedere keer opnieuw doen. Je kijkt dan uit voor een volgende
ligplaats, maar je weet nooit op voorhand of er plaats is. Is er geen plaats
moet je al direct minstens een uur verder varen. We hadden toen al besloten om een jachthaven
in Frankrijk te zoeken. Maar nu krijgen we
van verschillende mensen berichten dat het voor het moment geen cadeau is om ginder
te vertoeven. Er zou, door de prachtige zomer, enorm veel groene planten in het
water, jolig tieren, waardoor sommige kanalen onbevaarbaar zijn.We hebben momenteel 2 ooggetuigen in
Frankrijk zitten, die ons gaan bevestigen of dit inderdaad ook het geval is 😊. We hebben gisteren dan maar de knoop doorgehakt
en besloten om niet te veel hooi op onze vork te nemen en te luisteren naar de
kenners: 6 maanden toeren en dan naar de homebasis terug, waar de vrienden en familie
wonen, waar ze de moedertaal spreken, waar ze mosselen met friet hebben 😊.
Zo beetje lang verslag, maar ook zoveel te vertellen 😉.
Beste lezer, alvast een prettig weekend en tot de volgende
keer, misschien nog uit Duitsland, misschien ook niet.
Vandaag berichten we vanuit Hannover.Geen klein stadje, vanaf onze ligplaats moesten
we nog 6 kilometer de pedalen teisteren vooraleer we in het centrum geraken.
Dat was ei zo na een dure grap geweest.Op een bepaald moment was het niet duidelijk waar het fietspad was, maar
we waren klaarblijkelijk niet langs de juiste kant aan het bollen want we
werden tegengehouden door de politie. We moesten even wachten want er werden al
twee andere fietshooligans beboet. Peter heeft met zijn charmes (en zijn beste
Engels) de dames kunnen overtuigen dat het geen slechte wil was, maar dat het
niet altijd evident is om te weten langs welke kant je moet fietsen. De agente
heeft hem alle mogelijke verkeersborden getoond op haar GSM 😊.Enfin hij (en zij) heeft (hebben) ons toch 40
euros bespaard 😊.
In Hannover centrum hadden we geen problemen meer om de
goede zijde te nemen, want we gaan én te voet én we moeten maar de rode lijn
volgen. Dat is een 4,2 kilometer rode streep die langs de belangrijkste
bezienswaardigheden loopt.Zo krijgen we
van alles voorgeschoteld: kerken, oude stadsmuur, historische gebouwen, stemmige
pleintjes, winkels. Vooral het stadshuis is een indrukwekkend bouwwerk.
Nu even terug naar waar we gebleven waren 😊.De zondag (28/8) zijn we naar de grens tussen
het voormalige Oost- en West Duitsland gevaren. Aangemeerd en terug gaan eten in het Grieks/Italiaans
restaurant.Helena, de niet meer zo
jonge dienster, herkende Peter nog na 8 weken (waarschijnlijk omdat hij de
enige is die daar een fles rode wijn besteld 😊). Grappige madame trouwens, ik had satés besteld,
en ik at ze niet volgens de regels van de kunst volgens haar, ik heb haar
moeten tegenhouden of zij deed het vlees zelf van de stokjes 😊.
En ze bleef maar (gratis) ouzo uitschenken. Het was trouwens een topdag voor Peter,
er kwamen 2 weduwen (dametjes met rollator) bij ons aan tafel zitten en ze
waren hem ook aan het overladen met complimentjes.Hij zag er nog lang geen 60 uit, zijn
horoscoop was ook ok, het was zo een grote man, blablabla 😊😊😊.Het was best gezellig, maar we hebben ze dan toch
maar achter gelaten toen ze hun lever met frietjes kregen 😊.
Onze weduwen waren niet te spreken van Wolfsburg,
ze vonden het maar een stad van niks.
We wilden dit uiteraard met onze eigen ogen bekijken, dus zijn
we naar ginder gefietst, en gelijk hadden ze.Wolfsburg is een relatief jonge stad, gesticht door de nazis. De autofabriek,
toen KdF nu VW (in oorlogstijd werden er militaire voertuigen en zelfs
vliegtuigen gemaakt) is daar nog steeds de grootste werkgever.Het stadje kon ons niet bekoren, we waren vrij
vlug terug op ons schipke.
De dinsdag (30/8) zijn we naar Sophiental/Wendeburg gevaren (dit
plaatsje hadden we op de heenreis ook al aangedaan), want we wilden s
anderendaags van daaruit met onze Fahrrad naar Peine fietsen. En niet via de
kortste weg maar langs gravelpaden, een heerlijk, maar vermoeiend tochtje (ik
had pein in de beine 😊) van 50 kilometer.Peine is een leuk plaatsje, niet
indrukwekkend wel rustig. Wat wel opviel was dat er enorm veel low budget
winkels (genre Action) waren.
Op de eerste schooldag ofte 1 september moesten we een vrij
grote afstand overbruggen om in Hannover te geraken.Maar onderweg kwamen we de Bertillac tegen
(Engelsen op een woonboot die we ook al in Brandenburg ontmoet hebben). Ze
vertrokken juist van een jachthaven in Sehnde en ze zeiden dat het daar goed
liggen was. We zagen dat wel zitten om onze trip in 2 keer te doen, dus onze
touwen lagen daar rap rond die boldertjes. Veel hebben we niet meer gedaan,
juist nog met de fietsen van de jachthaven (ik denk dat met een tank rijden
simpeler is 😊) gaan winkelen.De havenmeester wist ons te zeggen dat er Belgisch
bier te koop was in de Lidl. Voor de rest geluierd op ons bootje.
Over het varen zelf
valt er nu niet veel te vertellen, het is tenslotte tuffen op een breed kanaal,
altijd rechtdoor en heel soms moeten we door een sluis (op het Mittellandkanaal
zijn er dat welgeteld 2).
Dag beste lezer,
nog een prettig weekend gewenst en voor degenen die de blog na het weekend
lezen (de maandagochtend lezers 😊),
fijne werkweek.
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 28/08
Vaarroute: Bergfrieden (KM 258,6) naar Rühen (KM 256) -
Mittellandkanaal
Vaaruren:1u30
Overnachting:
aan Grieks/Italiaans restaurant, geen andere voorzieningen, rustig liggen
Datum: 30/08
Vaarroute: Rühen
(KM 256) naar Wendeburg (KM 213) - Mittellandkanaal
Vaaruren:6u
Overnachting: geen voorzieningen, rustige ligplaats
Als we in herhaling vallen, is dat niet omdat we José De
Cauwer zijn, maar omdat we via dezelfde weg terug naar Nederland varen.Dan kan je al eens hetzelfde tegen komen 😊.
Alhoewel, het weer is deze keer anders, we hebben een
bewolkte dag.Gisteren was het nog 30°C,
vandaag moeten we het doen met 22°C, maar dat is nog altijd t-shirt weer.
Vorige dinsdag hebben we dus de meren achter ons gelaten, om
richting Parey te varen op het Elbe-Havel kanaal. We mochten in de nieuwe sluis
van Wusterwitz, pas 3 weken open. Weliswaar na anderhalf uur wachten, maar zo
kwamen we het een en ander te weten van 2 oudere locals.De sluis is al tien jaar geleden gebouwd, maar
er waren zoveel mankementen dat ze nu pas in gebruik kon genomen worden.Miljoenen heeft het gekost, en onze 2 woordvoerders
hebben daar moeten voor bijleggen, terwijl wij, de gebruikers, er niets moeten
voor betalen 😊.Maar
ze verweten het ons niet, het waren sympathieke oude knarren 😉.
In Parey (km 349) hebben we fietstochtjes gedaan.Ook eens naar de Elbe gereden, met onze eigen
ogen gaan checken of er echt zo weinig water stroomt. Behalve met de kano was er geen doorkomen
aan.Fruitliefhebbers komen in deze
streek ook aan hun trekken, je kan het gewoon plukken, ze staan (over)rijp te
worden aan de openbare wegen (over de banen ga ik het later ook nog hebben).Beschikbaar: appels, peren, pruimen,
vlierbes, braambezen.Kersen waren we te
laat voor, voor de noten (hazelnoten, okkernoten) zijn we te vroeg.
De wegen dus, ik heb er waarschijnlijk al over geschreven,
maar er wordt hier echt van alles onder onze wielen geschoven: kasseien (in
alle mogelijke formaten), gravel, betonstroken, zand, karrensporen.Inrichters van koersen, kom naar deze streek,
er is variëteit genoeg 😊.
De donderdag zijn we 2 sluizen verder gevaren naar
Bülstringen, dat ligt al op het Mittellandkanaal.Ik kwam om 7uur in de stuurhut en ik zag in
de verte een vrachtschip afkomen. Ik heb Peter dan bijna (figuurlijk) van de
pot gerukt, want vermits we met beroepsvaart moeten schutten, vond ik dit het ideale
moment om de trossen los te gooien en in zijn zog te volgen.Op die manier konden we de sluizen direct invaren.
Het was een eindje varen, maar we waren voor 2 uur al op onze bestemming.
Bülstringen heeft nog geen 1000 inwoners, maar ze doen daar erg hun best om het
inwonersaantal naar omhoog te stuwen, heel veel kindjes en zwangere vrouwen 😊.
We waren van plan om iets te gaan eten in het enige restaurant dat ze rijk
zijn, maar alle tafels waren al gereserveerd, het was juist hun dorpsfeest.
Vrijdag doorgevaren naar Bergfrieden, een zogeheten stratendorp,
meer is het ook echt niet. We liggen in een natuurpark, dat maakt dat we af en
toe reeën kunnen spotten vanuit onze stuurhut. Ook hier hebben we een
fietstocht gedaan en omdat we nog niet genoeg hebben van water zijn we langs
twee watertjes gereden (Ohre en Aller). We zagen in de verte een donker
wolkendek, tijd om een tandje bij te zetten, ik kon met moeite mee met mijn elektrische
fiets op het gravelpad, maar we moesten een slagske doorduwen om voor het
onweer terug aan boord te geraken. Het is ons gelukt 😊.
Het was trouwens onze geluksdag gisteren: vlak voor we aankwamen, kwam de
ligsteiger vrij, we hadden dorst, vijf minuten voor sluitingstijd hebben we het
terrasje bereikt, vlak voor de regen waren we terug aan boord.Dus hebben we meegedaan met Euromillions,
maar 0 euro gewonnen, ons geluk was al opgebruikt voor die dag 😊.
Nu zaterdag blijven we nog een dagje liggen in Bergfrieden, het
is wat frisser, tijd om wat klusjes te doen of te strijken (er lag een
indrukwekkend stapeltje te wachten).Morgen varen we door het laatste stukje voormalig Duitsland, hopelijk
hebben we een ligplek aan het Grieks/Italiaans restaurant.
Prettig weekend nog en tot de volgende keer van ergens op
het Mittellandkanaal.
Even een berichtje over Brandenburg.We waren niet van plan om nog een stad te
bezoeken, maar ze verwachtten hevige onweders, dus dachten we dat we beter vast
konden liggen aan de kaai in plaats van op onze spudpalen.We hadden onlangs een gewoon onweer
meegemaakt en die windstoten waren toch redelijk heftig. We kunnen nu al zeggen
dat de Duitse Armand Piens er ook wel eens naast kunnen zitten, het was een
regenbuitje van niets, een scheet in een fles.
We hadden voor deze stad, nog op enkele meertjes of
inhammetjes gelegen.En dat was genieten
met de grote G.We lagen of alleen of we
hadden een heel verre buur.Het was er
s avonds pikdonker en het zwemwater was heerlijk.Het contrast met de stad kan niet groter
zijn!
Het is heel mooi liggen in Brandenburg, in de nabijheid van
een park, met veel zit- en ligbankjes en uitnodigende trappen, waar het
aangenaam toeven is overdag, maar helaas ook s nachts. De donderdagnacht viel
het nog mee, dan was er enkel luide muziek tot een uur of 4 in de morgen, toen
was daar eindelijk het onweer en de rust.Vrijdagavond zagen we ze toekomen, de hangjongeren, een slordige 150 fuifbeesten.Ieder groepje had een eigen muziekinstallatie
mee (echt megaboxen), dus het was hier een kakofonie van muziek/geluid.0ver de lengte van ons Mira mochten we zelfs
genieten van 3 verschillende genres, we waren al lang blij dat de beste muziek
uit de luidste box kwam. Maar rond een uur of twee liep het mis, er werd wat op
ons schip gegooid (achteraf bleek het een volle doos fruitsap te zijn), waren
ze een vuurtje aan het stoken vlakbij en kwam er iemand aan boord.Niet dat we het graag doen, maar dan hebben
we het noodnummer gebeld.Het moet
gezegd, binnen de 5 minuten stond de polizei paraat. Eén van die jongeren kwam
uitleggen dat ze geen kwade bedoelingen hadden, dat ze enkel dronken en stoned
waren, dan kan een mens met een gerust hart in zijn bed kruipen hé 😊.
Enfin, we hadden voor drie dagen betaald, maar zaterdagmorgen
hebben we tegen de havenmeester gezegd dat we genoeg genoten hadden van het
stadsleven.De mens was ermee verveeld
en hij heeft ons een nieuwe plaats gegeven, verder van het krijgsgewoel
verwijderd.Veel rustiger stekkie en
daar was er zelfs elektriciteit en water aanwezig. We moesten wat plaats
vrijhouden voor een varend tuinhuis. Toen de brave Duitsers aanmeerden, vroeg
de man vanwaar we kwamen.Ik dacht, hup
alweer eentje die de Belgische vlag niet herkent.Maar het was vooral onze hometown: Gent dat hem
interesseerde.Ach Gent, postcode 9000
zei hij! Dan stonden daar 2 Belgjes met open mond te kijken (gelukkig bestaat
er geen foto van 😊).Blijkt dat de mens al gans zijn leven pakjes verzendt en hij kent een
massa postcodes van buiten (het stoeferke wist te zeggen dat Brugge postcode
8000 had 😉).
We krijgen van alle
kanten de vraag of we nog wel kunnen varen, voorlopig is het nog geen
probleem.Het is hier sowieso de
gewoonte dat ze in de sluizen wachten op beroepsvaart.We hebben tot nu toe geluk gehad, we hebben
nooit langer dan een uur aan de kant gelegen of gedobberd.We hoorden hier een Engelsman zeggen dat hij
eens 8 uur gewacht had, niet dat het zolang duurde vooraleer er beroepsvaart
voorbij kwam, maar hij kon er met zijn woonboot nooit bij. Enfin, we zien wel,
time is on our side.
Nu liggen we dus
terug op de Plauersee, aan het genieten van onze muggenhor 😊.Dit
is de laatste halte voor we terug het langste kanaal van Duitsland gaan
bevaren.Wanneer?Dat weten we nog niet, we hebben precies last
van uitstelgedrag 😊.
Beste lezer, veel groetjes
nog van ons, van ergens op een Duits, rustig
meer
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 15/08
Vaarroute: Lechnitzsee Sacrow-Paretzer Kanal Schlänitz
See
Vaaruren: 1u30
Overnachting:
Schlänitz See (spudpalen).Mooi meer, wel
wat achtergrond lawaai van autoweg als de wind verkeerd zit
Datum: 16/08
Vaarroute: Schlänitz See Sacrow-Paretzer Kanal Göttin
See Brandenburger Oberhavel (Ketzin) Trebelsee Brandenburger Oberhavel
(Deetz bei Potsdam - spudpalen).
Vaaruren: 2u
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 17/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel
Vaaruren: 30 minuten
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 18/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel - Brandenburg
Vaaruren:3u30
Overnachting: Wasserwanderrastplätze Am Slawendorf.Druk aan trappen (nachtlawaai), rustig aan
Slawendorf (daar is ook elektriciteit en water aanwezig).Ligprijs: 1,8 /m.
Datum: 21/8
Vaarroute: Brandenburg
Brandenburgse Niederhavel Breitlingsee Plauer See
Vaaruren: 2
Overnachting: Plauer See (spudpalen) geen voorzieningen.
Ik zit vandaag al een hele dag met het liedje van Toon
Hermans in mijn hoofd: Tango van het blote kontje. Komt waarschijnlijk omdat we
er hier al zoveel gespot hebben op het meer 😊.
Iets wat we deze reis nog niet zoveel gezien hebben is ons
vandaag ook overkomen: een echte regenbui, maar niet genoeg om nu meteen Singing
in the rain te gaan zingen 😉.
Vorige maandag zijn dus mijn broer met zijn gezin uit het
verre Moerkerke naar Potsdam gekomen. Een jaar of twee geleden hadden we al
afgesproken om elkaar te treffen in Berlijn. Maar dit wordt ook een traditie,
afspreken in een hoofdstad, maar er net niet geraken. Ooit (nog met de Estée S)
hadden we afgesproken in Parijs, maar we lagen, net als nu, een eindje van de
hoofdstad.
Ze zijn dus ook met de trein van Potsdam naar Berlijn moeten
pendelen. Ginder hebben ze wel een
originele (en veilige) manier gevonden om Berlijn te bezichtigen: met de fiets.
Wijzelf hebben ook nog twee maal de wandelschoenen aangetrokken
om onze stappenteller overuren te laten draaien in de Duitse hoofdstad. De
dinsdag hebben we ons moe gelopen in het Technik museum.Honger dat je daar van krijgt! Gelukkig
hadden we nog een cadeaubon in een Italiaans restaurant gekregen van vrienden.
We hebben daar een heel verhaal beleefd, maar dat is exclusief voor de gulle gevers
van de bon 😉. Wat ik wel met jullie wil delen is dat
Peter met een gigantisch (echt mega) grote pizza doos van Berlijn naar Potsdam
is gereisd. Tram, trein en nog eens tram hij had meer bekijks dan de
Berlijnse monumenten 😊. We hebben er s avonds met zes personen nog
rijkelijk en smakelijk kunnen van eten.
Onze laatste dag Berlijn (woensdag) hebben we afgesloten
in de zoo. Mooie dierentuin, verveelt geen minuut. Geniet maar even mee van
Peter zijn fotoshoot van de gewillige modellen 😊.
Donderdag zijn Peter en ik aan boord gebleven, het was
drukkend heet.Alex, Isabelle, Angelina
en Sarah-An hebben de hitte getrotseerd en hebben Potsdam bezocht. Onze vier moedige,
maar gaargekookte bezoekers hebben nadien verkoeling gezocht in het water. Daarna
volgde nog hun laatste nachtje in de sauna (het was bloedheet binnen en geen
zuchtje wind die voor wat verkoeling kon zorgen).
De vrijdagmorgen was het alweer tijd om afscheid te nemen,
er wacht hen nog veel werk thuis. Courage 😉.Tot
in een volgende hoofdstad? Boeien! 😊😊😊
Wijzelf hebben ook Potsdam verlaten.Eerst nog even getankt,zeer vriendelijke pompbediende die ons veel
te dure diesel verkocht (tanken op het water is beduidend duurder dan aan de benzinepomp,
lastig geld uitgeven voor krak hetzelfde product).Dan ging onze tocht naar de Wannsee, ook daar
kunnen we op restaurant dankzij een cadeaubon van collegas.Maar, maar, maar we geraken er niet.Eerst geen plaats vrij, dan konden we er niet
geraken want de trein reed niet door de bosbranden, en onze laatste optie met
de boot op een paar honderd meter van de bestemming waren we bijna letterlijk
gestrand.De Wannsee is een beetje zoals
de Biesbosch, zeer onregelmatig van dieptes, op een bepaald moment hadden we
nog 70 centimeter onder ons vlak. Voor de volgers via onze AIS, die rare
kronkel die we gisteren gemaakt hebben is dus te wijten aan die ondiepten.We hebben het zekere voor het onzekere
gekozen en zijn maar terug naar het meer gevaren waar we het meest van genoten
hebben: Lehnitzsee.
Hier blijven we liggen tot maandag.Dan gaan we langzaam aan de terugtocht
aanvatten.Waarschijnlijk zal ik dan nog
minder schrijven, want het is exact dezelfde weg terug 😊.
Zondag is ook bij ons rustdag, we hebben vandaag zeer weinig
gedaan.Of het moest zijn dat Peter een
heerlijke stoverij in de crockpot gemaakt heeft 😊.Het
ideale moment dus om nog eens van ons te laten horen.
Waar waren we de laatste keer gebleven?Ach ja, op de Jungfernsee. We zijn er
vertrokken om maar enkele kilometers verder te varen naar een rustig,
doodlopend meertje, de Lehnitzsee.We
gingen daar één nachtje blijven liggen en daarna nog wat "meerhoppen" om
donderdag in Potsdam aan te komen. Maar het was daar zo zalig dat we er drie
nachten blijven liggen zijn. We hebben
er 100% van genoten, zwemmen, zonnen, lezen, barbecueën en op spinnenjacht gaan.Ongelooflijk hoe die achtpotige monsters onze
boot aan het inpakken waren met spinnendraad, Christo zou jaloers geweest zijn.
Donderdagmorgen zijn we dan op ons gemakske naar Potsdam
getuft, de grote bosbrand die hier woedde hebben we in de verte gezien.Erg zon groot groen gebied dat in de vlammen
is opgegaan. Terug naar Potsdam dus, want we kregen bezoek. Stien en Elias
maken een "ommetje" om naar huis te rijden, ze waren op vakantie in Denemarken.
Tegen de avond zijn ze hier gearriveerd,
ze konden meteen genieten van een aangename 37°C 😊.Ik
heb vader en dochter en schoonzoon onmiddellijk alleen gelaten want ik had een
afspraak met de "friseur".In een recordtempo
van 10 minuten heeft die mijn haar geknipt (het is er ook aan te zien 😊😊).
Was het de donderdag nog zo warm dat Stien en Elias het meer
hier onveilig gemaakt hebben met hun zwemkunsten, opvrijdag was het een pak frisser (maar
aangenamer weer).Onze gasten hebben
gekozen voor een dagje Potsdam (gelukkig maar, want door de bosbrand reden de
treinen niet tussen Potsdam en Berlijn). Ze hebben fietsen gehuurd en we hebben
voor de derde maal Sanssouci bezocht (het verveelt nog lang niet).Iedere keer ontdekken we weer wat nieuws. Ook
lekker gegeten op een terras aan het drakenhuis, dank voor de traktatie
trouwens 😊. Na
al dat eten was het hoog tijd om onze conditie te testen en de trappen van de Dom
op- en natuurlijk ook af te lopen, mooi zicht van daarboven op Potsdam en
omstreken. s Avonds een kaartspel gespeeld, toen Stien de regels uitgelegd
had, dacht ik dat een kleuterspel was, tot we het speelden nog nooit zoveel
stress gehad voor een kaartspelletje.Als jullie een leuk cadeautje zoeken om aan vriend of familie te geven: The
mind, zeker niet voor hartpatiënten 😉. Hun tweede en laatste nacht viel dik tegen,
een troep (ik blijf hier nog beleefd) jongeren hadden de bankjes voor ons schip
uitgekozen als vechtarena.Tot 3u30
hebben ze staan zuipen, roepen, leuzen scanderen en klappen uitdelen. Onze
buurvrouw zei dat niemand de politie wil bellen omdat dit hier niet anoniem is,
de beller wordt vermeld aan die lieve jongens en meisjes.Zaterdagmorgen hebben we Stien en Elias uitgewuifd.Ik had ook iets met "uit" die dag: uitgeput,
uitgeteld, uitgeblutst,... De ganse zaterdagnamiddag zaten er hier ook een vijftal
jongeren (en nu komen er weer een pak woorden met "ui" in) te zUIpen, lUIde muziek
te spelen (we hebben zeker 10x Kind van de DUIvel gehoord, maar dan in het DUIts).
Zon vadsig zatlapke was in het water gevallen en bijna verzopen, die is
kletsnat naar huis vertrokken, helaas er bleven er nog een paar verder lawaai
maken. In de jachthaven van Langerbrugge waren die bankjes allang afgebroken
door de havenmeester 😊😊.
Vandaag zondag is het hier weer zalig vertoeven, deze morgen
hebben we echte muziek gehoord, een saxofonist heeft enkele uren het beste van
zichzelf gegeven. Plezant, aperitieven met ons smoelke in de zon en leuke
deuntjes op de achtergrond. De rest van de dag hebben we op ons terras
doorgebracht en gelezen.Ik had een boek
gekregen van Stien, die is uit gruwelijk mooi boek: Daar waar de
rivierkreeften zingen van Delia Owens.
Morgen verwelkomen we weer bezoekers, als jullie willen
weten wie zie onze blog binnen een dag of vijf, zes, zeven 😊
Beste lezer, hou het hoofd koel in deze warme zomer!
Even een kleine update van ons meerliggen, we zijn
ondertussen specialist geworden.De
meerligger staat langzaam op, drinkt een paar koffietjes op zijn terras, geniet
van de stilte op het meer.Leest zijn
gazetje, drinkt nog een koffietje. Ontdoet zijn boot van ongedierte en
vogelpoep en dan is het ver tijd voor een aperitiefje.In de namiddag is het te warm om iets te
doen, dus houdt de meerligger zich bezig met rondkijken naar alles wat vaart,
zwemt of beweegt en drinkt nog een (al dan niet alcoholvrij) aperitiefje. Rond
een uur of 7 varen de dagjesmensen naar huis en wordt het meer weer helemaal
van de meerligger.
De laatste week hebben we dit eenmaal met plezier
onderbroken om door Berlijn te varen, een vaartocht van in het totaal 11 uur om
2 uurtjes te kunnen genieten van de hoofdstad, maar we vonden het wel de moeite
om eens te doen. We wilden er vroeg aan beginnen, want we hadden geen zin om
Berlijn te delen met de vele rondvaartboten daar op de Spree (sommige roepen
netjes op als ze voorbij willen, andere steken je vlak voor een brug nog rap
voorbij). Pleziervaart zie je daar omzeggens
niet, als je geen vaarbewijs hebt, mag je Berlijn niet binnen. Om 5u30 waren we
al uit de veren om een kwartiertje later ons anker te lichten richting sluis
Spandau, want die gaat al om 6 uur open. Maar we hadden pech, op de
wachtsteiger hing er een briefje dat de sluis in juli en augustus pas om 9uur
open gaat. We hadden geen zin om zolang te wachten, dus hebben we ons kar
gekeerd en zijn we langs Schleuse Plötzensee, via het Berlin-Spandauer
Schiffahrtskanal gevaren. Toekomen in de sluis en direct mogen binnenvaren, als
dat geen luxe is.En dan begint de grand
tour de Berlin, eerst langs Charlottenburg en dan door een voor ons onbekend
stuk, waar niet zo heel veel zien was ook, buiten enkele mooie bruggetjes en
wat markante gebouwen.Maar eens aan de
Tiergarten begon de pret, we wisten niet waar eerst kijken, de ene na de andere
bezienswaardigheid viel te bewonderen. Het was vooral leuk om al die plaatsjes
te herkennen die we een paar weken eerder allemaal te voet hadden bezocht. Wat
ons ook opviel was dat de gratis 24 uur ligplaatsen praktisch allemaal vrij
waren. Die aanlegplaatsen liggen een eind weg van het toeristische gedeelte en
niet in de netste buurten, we waren toch een beetje blij dat we ons Mira daar
niet alleen moesten achterlaten. We zijn ook nog de jachthavens van Berlijn,
waar geen plaats was voor ons, gepasseerd.Een kleurrijke, alternatieve buurt beetje bohémien, er is daar veel verf
gespendeerd aan de aftandse jachten voor graffiti 😊.
We moesten nog een
tweetal kilometer doen op het Teltowkanaal vooraleer we op een meer kwamen,
maar dat is éénrichtingsverkeer en vermits we nog een twintigtal minuten moesten
wachten voor het ons beurt was, zijn we maar langs de Griebnitzsee
gevaren.Ja jongens, dat moet je bij
gelegenheid eens bekijken op Google Earth.Wat daar staat aan kasten van huizen, daar zijn de villas aan de oude
Leie maar tuinhuisjes tegen.
En nu zijn we dus
weer aan het meerliggen, deze keer op de Jungfernsee, dat is bijlange niet ver
van Potsdam, opnieuw met zicht op een kasteel, Schloss Griebenitz 😊
Hebben jullie er in België ook van gehad op de nationale
feestdag, van het typisch Belgisch zomerweertje, ook gekend als den drash
national?Hier hadden we een winderig
dagje met af en toe een regenbui. Lagen we de dag voordien nog met 50 jachten
voor anker, den 21ste hebben we alleen gevierd, alle Duitsers waren
terug naar hun jachthavens gevaren.
Over die jachthavens heb ik een gedichtje gemaakt:
Jachthavens
in en rond Berlijn,
zijn voor
ons Mira-Ceti allemaal te klein.
Tientallen
havens hebben we bezocht, gemaild of gebeld,
Sommigen
reageerden helemaal niet en niemand wou ons geld.
Er waren er
bij met een lange, lege steiger, helemaal vrij,
Zelfs daar
werden we geweigerd, we waren echt niet blij.
Gelukkig
hebben we nog ons stekje in Potsdam,
Een pak van
ons hart, wel een kilogram.
In Potsdam
krijgen we familie op bezoek,
Dat worden
weer tijden van blijdschap en niet langer van gevloek.
We hadden op voorhand het gedacht om maanden op deze meren
door te brengen, ze hebben er hier ontelbaar veel. We zijn goed gedocumenteerd,
we hebben vaargidsen in 3 talen bij de hand en tig reisverhalen gelezen, we
vergeten ook niet de namiddag in Gent waar Gerard en Lydia ons nog
enthousiaster gemaakt hebben voor deze streek. Het zou ook alsmaar, letterlijk
en figuurlijk, spannender worden: smallere vaarwaters, lagere bruggen, kleinere
sluisjes. Eén klein detail heeft er geen enkele gids vermeld: KOM NIET NAAR
BERLIJN MET EEN JACHT GROTER DAN 15 METER!
We zijn persoonlijk naar jachthavens geweest (met ons
bijbootje), we hebben gemaild naar verschillende jachthavens (eentje heeft
zelfs zijn regelement doorgestuurd met de toegelaten afmetingen), we hebben een
voormiddag lang telefoontjes gepleegd, meer dan de helft van de havenmeesters
heeft zelfs niet opgenomen (ze zijn hier echt geen Belgen gewoon). Maar we
beseffen (uiteindelijk toch 😊) dit is een luxeprobleem, er zijn ergere
dingen in het leven.
Staat ons nog één ding te doen, iets waar we voordien geen behoeft
aan hadden: varen door Berlijn. We willen nu nog per se door de stad varen, dan
pas kunnen we zeggen dat we onze bestemming bereikt hebben 😊.
Dus dan maar met
ons bijbootje naar de winkel in Tegel, er stond een windje, dan is het een
beetje zoals de processie van Echternach, dan gaat het elektrisch aangedreven
vaartuigje niet echt vlot vooruit 😊,
maar langzaam gaat uiteraard ook.Tegel
ziet er nog een tof stadje uit, dit gaan we één van de komende dagen nog meer
uitspitten, maar eerst winkelen.We zijn
terecht gekomen in de Hallen Am Borsigturm, een enorme, prachtig gerenoveerde
werkplaats waar vroeger o.a. locomotieven gemaakt werden. Nu zijn er allemaal
winkels in ondergebracht, het was bloedheet buiten en daarbinnen was het
heerlijk fris. En nu we het toch over Borsig hebben, we liggen vlakbij zijn
oude villa, leuk optrekje.Ooit het
verblijf (net na WOII) van de grote bonzen van het Franse leger. Nu in het
bezit van de stad Berlijn en gastverblijf voor buitenlandse ambtenaren.
Ook nog gepasseerd
voorbij een uit de kluiten gewassen magazijn van Amazon, de Duitse tegenhanger
van Bol.com
Hier blijven we nog
een paar dagen liggen, het is hier rustig, het is hier schoon, we worden het
hier gewoon.
Veel groetjes
vanuit ons residentiële ligplaats 😊.
Datum: 22/08
Vaarroute: Tegeler
See Oranienburg - Lehnitzsee
Vaaruren: 3u30
Overnachting:
op onze spudpalen, rustig meertje nabij de Lehnitzsluis.
Datum: 25/08
Vaarroute: Lehnitzsee Oranienburg Tegeler See
Vaaruren: 3u30
Overnachting: op onze spudpalen, bij villa Borsig.
We liggen hier nu op een prachtig meer, de Tegelersee. Maar
in het hoogseizoen, voor een rustzoeker, de slechtst mogelijke periode (maar dat
konden we op voorhand wel bevroeden). Op deze moment mag er hier een dikke
Duitser content zijn dat zijn bootje geen banden heeft, of ik had ze plat gezet
zijn groep is hier al uuuuuuren aan het draaien. En gaan reclameren in ons
belabberd Duits is één ding, maar het zijn ook nog eens nudisten ik ben niet
zeker dat ik hem rechtstreeks in zijn ogen kan kijken 😊.
Blijkbaar hebben we hetzelfde traject afgelegd, ze zijn ons al een keer of 6
tegen gekomen op de kanalen en de meren.Eén ding is zeker, als we hem nog maar van ver ruiken, varen we wel een
kilometerke verder in de toekomst 😊.
En verder zie je hier op dit drukke meer van alles, varende
tuinhuizen met een grasmachinemotor, sups aangedreven met een motor,
powerboats, zodiacs, pedalos, kanos, van alles behalve grote jachten.En na vandaag beginnen we te begrijpen
waarom, de jachthavens zijn hier voorzien op drijvende voorwerpen tot 12 meter,
al wat langer is, heeft hier een probleem. We hebben hier verschillende
jachthavens bezocht (met ons Mira-Cetitje), niet mogelijk om er te verblijven.Onze laatste hoop was een mooi gelegen haventje
die grotere boten aankon, maar de maximale lengte is 20 meter. We zijn verdoemd
om eeuwig op de meren te dobberen 😊.
Hiervoor hebben we wel 12 dagen in Potsdam in een jachthaven
gelegen, eigenlijk aan de zijkant van de pier voor rondvaartboten, maar het was
er heerlijk rustig en we lagen veilig achter slot en grendel. Onze boot werd trouwens
extra bewaakt door jonge zwaluwtjes, grappig om zien (tot ze wegvlogen en de gevolgen
achterbleven op ons dek).En van daaruit
hebben we Berlijn bezocht.In de maanden
juni, juli en augustus kost een treinticket 9 euro, voor dat bedrag mag je een
maand lang alle openbaar vervoer in Duitsland gebruiken. De eerste keer zaten
we ook heerlijk rustig in eerste klasse op de trein, maar dat was niet naar de
zin van de kaartjesknipster, tja voor 9 euro mag je nu ook niet verwachten dat
je luxueus mag reizen hé 😊.
Berlijn is megagroot, we hebben er 4 dagen in rondgelopen,
we hebben er uiteindelijk maar een fractie van gezien, maar de belangrijkste
monumenten en musea hebben we toch bezocht. We weten niet goed wat we van deze
stad moeten vinden, Peter vindt het oude en nieuwe door elkaar niet zo fantastisch.
Ik kan moeilijk bevatten dat hier ooit een muur de stad in twee heeft gedeeld.
Vorige woensdag hebben we opnieuw bezoek gehad van Roland en
Dorine, ze waren de avond voordien in België vertrokken. Als je buiten de
spitsuren rijdt, kan je hier op een 7-tal uren geraken. We hadden ook nog wat
zaken besteld bij Bol.com. Leveringsadres in Destelbergen, vrijdag besteld en
woensdag netjes tot aan het schip geleverd, als dat geen service is 😊Met hen hebben we enkele fietstochten gedaan
in de omgeving van Potsdam, mooi fietsen daar langs die meren.En ook een dagje Berlijn mocht niet op het
programma ontbreken, we zijn met zon hop on/hop off bus naar en langs de
monumenten gereden. Maar we moesten toch nog regelmatig de benenwagen nemen, uiteindelijk
hadden we nog meer dan 20.000 stappen op onze teller.
Maandag zat het bezoek er alweer op, Roland en Dorine zijn
verkoeling gaan zoeken aan de Oostzee, zij hebben een prachtige, rustige camperplaats
gevonden. Wij zijn doorgevaren naar het hierboven vermelde meer. Het is warm,
onze hoofdactiviteit bestaat uit zwemmen of luieren op ons ponton, met onze
voeten in het zeer visrijke water. We hebben hier gezelschap van zwanen,
gelukkig een minder agressieve soort dan onze Bo in Langerbrugge (dat was een eenzame zwaan, die alles wat
lager was dan haar/hem aanviel).
Morgen, op de Nationale Feestdag, blijven wij of de lawaaierige
buurman liggen, we zien wel 😊.
Onmogelijk om alles te beschrijven wat we hier allemaal te zien krijgen. Peter, de huisfotograaf van dienst, heeft enkele collages gemaakt om een idee te geven wat er allemaal te beleven valt. Het was moeilijk kiezen uit het massaal aanbod. Dit is nog maar het eerste deel van Potsdam . Zolang we niet varen, gaan we de prentjes laten spreken .
We liggen in Potsdam, en jullie moeten een tijdje geen
Shipfinder of Marinetraffic meer bekijken, we blijven hier een dag of 10 liggen
😊.
Dus nog een laatste vaarverslagje, daarna zal het allemaal
over openbaar vervoer, kunst en cultuur gaan.
Maar goed, terug naar onze laatste dagen op de kanalen, meer
bepaald terug naar 2 juli. Die dag hebben we maar een uur of drie in onze
stuurhut doorgebracht, we zijn al vrij vroeg gestopt in Cälvorde.Onze velocycletten van boord gehaald en de
omgeving gaan verkennen.In Cälvorde was
het kermis, nog zoÿn echte gelijk bij ons vroeger, met majorettes en
bierkraampjes en vette worsten (veel meer was er eigenlijk niet 😊).Maar wel eens tof om de sfeer mee te maken. Voor
de kleinsten was de ook een attractie: kalfjes strelen ….
Daarna zijn we door dorpjes gereden waar de tijd is blijven
stilstaan, prachtige decors om films van vroeger op te nemen. De wegen zijn
hier ook speciaal, de hoofdstraat is dan in kasseien gelegd, de zijstraten zijn
gewoon grindwegen. Peter heeft de juiste keuze gemaakt door een gravelbike te
kopen, hij is hier in zijn nopjes.
The 4th of July
opnieuw vroeg vertrokken, want we verruilen het kanaal voor een meer (in
Duitsland spreken ze van een See). We kunnen ons Mira nog eens op haar
spudpalen leggen, lekker rustig. Maar in eerste instantie waren we er niet 100%
gelukkig mee, onze dieptemeter heeft ons opnieuw in de steek gelaten. We hebben
meer dan 400 km op kanalen gevaren, waarvan we wisten dat die overal quasi
exact 4 meter diep is, dan vindt onze meter het nodig om ons dat ook zonder
verpinken door te geven.We zijn, ik
overdrijf niet (deze keer), 10 meter buiten de betonning gevaren en dat rotding
valt uit.Dan maar aan 2 km/uur, op den
tast (met onze peilstok), naar onze ligplaats gevaren. Maar de omgeving, het
weer (en het feit dat we niet omhoog gelopen zijn 😊- was ook niet echt een risico, op de kaart
stond dat de minimale diepte 1,80 meter was) kan ons humeur niet lang bederven.
Dinsdag, 5 juli
hebben we een snipperdag genomen.Ons ´werkponton¡
opgepompt, maar het toch maar eerst ingewijd met een aperitiefje en gebruikt
als zwemtrap. Mijn aperitief is ook nog een verhaal apart. Peter had voor mij
een alcoholvrije gin tonic gemaakt. Ik vond die eigenlijk even lekker als een
alcoholische variant. Ik zei tegen manlief dat dronken worden vooral in het
kopke zit, want dat ik hetzelfde effect had met een 0,0% gin. Het was plezant
met onze voetjes in het water, wat zwemmen, zonnen, … Terug aan boord zet ik de
fles terug in de kast en merk ik dat ik uiteindelijk toch sterke drank naar binnen
gekapt had. Mijn ventje had effen de verkeerde fles genomen, hij had zijn bril
niet op 😊.
In de late namiddag is de Contessa nog langszij gekomen.Hun Berlijnavontuur zit er op, ze varen terug
het kanaal op.We hebben nog uren gezellig
bij gepraat, veel info en tips gekregen, we zijn helemaal klaar voor de Duitse
hoofdstad.
Gisteren, 6 juli
zijn we op onze voorlopige eindhalte aangekomen: Potsdam. Hier blijven we een
dag of tien liggen, motor en zonnepanelen krijgen rust, onze voeten daarentegen
… die zullen zich vanaf nu van hun beste zijde moeten laten zien.
Verrassing, Hoop
doet Leven (zie ´de wereld is klein¡ van 01/06– nicht van Peter) ligt hier ook,
puur toevallig.Dat wordt verbroederen
of beter gezegd verneven en vernichten. We hadden een paar tuinhuisjes op pontons
(het krioelt hier van de varende huisjes in allerlei vormen en maten, zelfs
varende daken!) naast ons, nogal levendige mensen met luide muziek. Maar
uiteindelijk hebben wij de kroon gespannen, we hebben tot een uur of elf op ons
dek doorgebracht met de mensen van Hoop doet Leven, we waren nog niet
uitgepraat, maar de tuinhuisvaarders waren toen allang binnen en af en toe kwam
er iemand kijken waar het gekwebbel vandaan kwam 😊).
Vandaag, donderdag 7
juli gaan we inkopen doen, enkele machines was erdoor jagen en naar de koers
kijken … het is er het weer voor.
Veel groetjes uit
Potsdam
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 02/07/2022
Vaarroute: Mittellandkanaal KM 256 (Rühen) naar KM 284
(Cälvorde)
Vaaruren: 3
uur
Overnachting:
lange rustige kade in Cälvorde, geen faciliteiten
Datum: 03/07/2022
Vaarroute:Mittellandkanaal KM 284 (Cälvorde) naar KM 333 (Burg)
Vaaruren: 6,5 uur
Overnachting: ligplaats voor jachten, niet de
gezelligste plaats, geen faciliteiten
Regenachtige dag vandaag, dus tijd om wat neer te pennen.
Dinsdag, 28/06 zijn we naar Sophiental gevaren. Vandaag onze
eerste sluis op het Mittellandkanaal, sluis Anderten.Impossant sasje, prachtig kunstwerk, het
lijkt alsof je een immens gebouw binnen vaart. We moesten een kleine 15 meter
naar boven, zon watermassa verplaatsen doen ze niet voor pleziervaart alleen,
dus moesten we wachten op een vrachtschip. Na drie kwartier hadden we prijs.
Alles aan die sluis is groots ook de snelheid waarmee ze gevuld wordt, het is
serieus werken geblazen.
De Contessa had gelijk, het plekje dat ze ons aangeraden
hadden was top behalve het zat er vergeven van de dazen. En het was
snikheet, dus binnen zitten was ook geen optie. Op onze vaarkaart zagen we dat
er 2 kilometer verder ook een aanlegplaats was. Maar in plaats van de trossen
los te gooien, besloten we met dit goede weer onze benen eens te strekken en te
voet op verkenning te gaan. De eerste kilometer hebben we constant moeten slaan
naar die rot dazen, iemand die ons gadesloeg moet denken dat er twee molenwiekende
gekken ontsnapt waren, gelukkig waren er de laatste kilometer minder struiken,
dus minder vliegend gevaarte. Maar het was de kwelling waard: een
veelbelovende, rustige, lange kade die we mochten delen met de beroepsvaart,
ging ons deel worden.Maar dan moesten
we nog dat ellendig laatste kilometertje ook weer terug, Peter opperde het lumineuze
idee om mijn T-shirt uit te trekken en daarmee naar de dazen te slaan. Duh, dan
hadden ze nog maar pas veel plaats om aan te vallen op mijn bloot vel. Maar daaronder
had ik nog iets aan, en dat heb ik gebruikt om rond me heen te slaan, Peter heeft
mijn voorbeeld gevolgd, zijn bovenkleding bestond ook uit twee delen. Het moet
gezegd, Marie-Jo en Marcel hebben hun
werk perfect gedaan, door onszelf te kastijden met ons ondergoed hebben we geen
enkele dazenstek gekregen. De eventuele toeschouwer zal zeker vermoeden dat we
ontsnapt waren uit het gekkenhuis. 😊
De woensdag, 29/06 zijn we blijven liggen. De ideale moment
om eens wat proviand te gaan halen in het nabij gelegen dorpje. Hier hadden ze
trouwens eens iets anders dan een Aldi of een Lidl, een REWE (beetje
vergelijkbaar met Delhaize bij ons). Onze fietstassen zaten goed vol 😊.
In de namiddag stelde Peter voor om een fietstochtje te doen
naar Braunschweig, een kilometer of 12 van onze ligplaats. Ik dacht weer een
lieflijk plaatsje te mogen aanschouwen, maar dit was een uit de kluiten
gewassen stad, te vergelijken met Gent. Een drukke bedoening, maar de
Innenstadt (het oude centrum, verkeersvrij) is zeker het bezoeken waard. Mooie
gebouwen, veel restaurantjes en terrasjes, een dom, een groot shoppingcenter,
er is voor elk wat wils.
Donderdag, tijd om nog wat verder het kanaal af te tuffen. En
tijd ook voor nog eens een sluis (Sülfeld), er zijn trouwens maar 2 sluizen op
dit kanaal. In iedere gids staat dat er
een wachttijd is van 2 à 3 uur, maar ons Mira mocht direct mee bij aankomst, er
lag toevallig en gelukkig een containerschip klaar om binnen te varen. Qua
architectuur een minder mooie sluis, maar we mogen eens zakken en dan nog aan
drijvende bolders (allez ik toch, Peter moest zijn touw nog iedere keer
verleggen 😊).
Wolfsburg (bekend van de Volkswagenfabriek en van Koen
Casteels, die voetbalt er nu) laten we deze keer links liggen, we moeten ooit
terug langs deze weg, we willen dan nog iets hebben om naar uit te kijken.
Weerom, op aanraden van onze voorvaarder Contessa, gestopt
aan een rustige kaai in de buurt van Rühen. Ook dit wordt weer een plaatsje
voor 2 nachten. Enig nadeel, we hebben in Braunschweig een reteduur
wifi-abonnement gekocht (eigenlijk een prepaid kaart waar we een maand lang
onbeperkt mee kunnen surfen), maar Telekom heeft hier blijkbaar geen dekking ☹.
Even een grappige anekdote, we (lees ik) willen nog een
extra vliegenraam, voor het luik in onze living. Peter kijkt op zijn kaart en
ziet dat er in de buurt een Praxis is, we zijn daar in Nederland al een paar
keer werkgerief gaan kopen, ze hebben er van alles.Wij daar naar toe, bloedheet, tegenwind een
mensch moet er wat voor over hebben. Heel raar, die Praxis is in een betere
woonwijk tot onze euro viel Praxis in het Duits = praktijk. Het ging hier
over een kinesistenpraktijk 😊.Ons
lichtelijk onnozel voelend zijn we dan maar terug naar boord gepeddeld. Daar
hebben we onze badkleding aangetrokken en hebben een frisse duik genomen (hm,
voetje voor voetje langs de reddingtrap het water in eigenlijk) in het kanaal,
heerlijk gewoon.
Van al dat zwemmen hadden we honger gekregen, en het is hier
een beetje zoals in onze oude thuishaven, een restaurant vlak aan ons schip, we
moesten niet meer rijden dus we mochten een wijntje meer drinken 😊.
Er viel trouwens ook iets te vieren, we liggen met ons Mira exact op de grens (km
256) met de vroegere DDR. Dat van de grens is waar, dat we dat gevierd hebben
niet, Peter heeft dit pas de dag nadien ontdekt (klonk toch mooi als verhaaltje
niet?). In ieder geval, deze eetgelegenheid is er eentje waar we in het
terugkeren ook zullen stoppen, we hebben er lekker gegeten.
Vrijdag, 01/07 kunnen we kort houden, vrijdag 1 juli was
klusjesdag op de grens van voormalig oost en west, dan presteren wij het best 😊.
Fijn weekend beste lezer, zoek gerust een uitvlucht om iets
te vieren 😊.
Hoog tijd dat we het eens over het Mittellandkanaal hebben,
we zijn al over halfweg van dit 325,7 kilometer lange kanaal. Enfin over het kanaal zelf is niet zo heel
veel te vertellen, het is lang en recht 😊. Voor
ons is alles nieuw en wij kunnen genieten van het ontspannen varen, en om de
saaiheid te doorbreken wisselen we om het uur af, vergapen we ons aan de
kwikstaartjes die ons schip als gratis vervoermiddel gebruiken en moeten we ook
regelmatig uitwijken voor een beroepsschip. En zij voor ons. Het moet gezegd,
hier wordt door 90 % van de schippers (vooral Polen, Tsjechen en voormalige Oost-Duitsers),
echt wel rekening gehouden met de pleziervaart. Het groene water is overal
omzoomd door groene bomen en als we dan al eens een open plaatsje passeren,
hebben we uitzicht op kilometers lange graanvelden. Huizen zijn er langs dit
kanaal praktisch niet gebouwd.
Eerst hebben we 2 dagen in een oud kanaaltje gelegen, dat
was ginder aangenaam vertoeven. De
eerste dag lagen we nog samen met de Contessa aan de kaai. Het was warm, maar
we besloten om toch een fietstochtje (20 km) te doen, na amper 3 kilometer zag
Peter het al zitten om een terrasje te doen, maar ik kreeg mijn elektrische
fiets niet stilgelegd 😊. Onze
toer ging langs de kanalen. Met dit mooie weer zag je jong en oud, in zwembroek
of naakt in het kanaal zwemmen, duiken, ploeteren, springen, In het terugkeren zijn we dan toch gestopt bij
het terrasje van café Clara. Mooi zulle
een terras in een binnentuin van een oud Cisterciënzerklooster, ook een kunstencentrum. De mensen die opdienden waren mensen met een
beperking. Het zou een 100% rustgevende locatie kunnen zijn, alleen jammer van
de autostrade in de buurt. Niet panikeren, beste lezer, we gaan niet ieder
terrasje dat we aandoen uitgebreid beschreven,
maar dit was ons eerste terrasje in Duitsland, vandaar 😉.
Terug aan boord stonden onze Nederlandse buren al klaar met
een heerlijk helder Heineken. Nog een
paar uur bij hen doorgebracht. Van hieraf scheiden onze wegen zich (voorlopig),
hun vaartempo ligt hoger dan het onze (een oud schipper hé 😊),
wat zij afvaren op één dag, doen wij in 2 dagen.
Zaterdag, 25/6, zijn we een goeie 40 kilometer opgeschoten.
We hadden een plek voorzien om te stoppen, maar tijdelijk verbod om daar te
liggen wegens werkzaamheden. We hadden geen goesting meer om verder te varen
met dit warme weer, dus hebben we ons maar op het einde van de zwaaikom gelegd
(ze moeten er maar geen bolders in voorzien 😊). Voor het eerst konden we eens testen hoe
het liggen op het kanaal ging tegen- of meevallen. Het valt mee, ons Mira is
juist een hondje, als er een ander schip in de buurt is wil ze er naartoe, en
maar trekken aan haar touw(en). Peter houdt haar kort aan het lijntje, de leiband(en)
strak aangespannen. We blijven relatief mooi op onze plaats liggen (behalve als
er een speedbootje passeert, dan slingeren we serieus, zelfs ons schilderij zwiert
dan over en weer). Ook hier een
fietstochtje (15 km) gedaan. Hier kwamen
de heuvels tot aan het kanaal, een uitloper van het Teutoburgerwoud (een bergrug),
dus het was klimmen geblazen (zeker de niet elektrisch rijders puften toch een
beetje 😊). Hier in Duitsland hebben ze geen fietsknooppunten,
ik heb er een alternatief voor gevonden.
We vertrekken, Maasje op kop, straatje in, straatje uit tot ze geen idee
meer heeft waar ze zijn, dan mag Van Laereke het overnemen om ons terug naar huis
te loodsen😊. Soms komen we wel voor een verrassing te
staan, zoals een diepe greppel, ik durf daar dan niet over, dus Peter wil dan
eerst gaan en mij galant overzetten. Zijn afsprong was schitterend, zijn landing
iets minder, helemaal onder het zand maar met een big smile heeft deze heer
zijn madam aan de overkant geholpen 😊. Deze streek wordt vooral gekenmerkt door de
vakwerkhuizen.
De zondag naar Minden gevaren of toch in de buurt want de
ligplaatsen in Minden waren allemaal bezet en in de jachthaven konden maar jachten
tot 15 meter. Onze oorspronkelijke planning
om daar twee dagen te blijven is dus niet doorgegaan. Maar vermits we langs dezelfde weg terug
moeten keren, kunnen we de plekken die we nu overslaan bezoeken (of niet). We liggen een vijftal kilometer van de stad,
dus onze stalen rossen terug van boord gehaald en naar het centrum gefietst. We
waren onder de indruk van de grote, statige herenhuizen die er stonden (nu
meestal opgesplitst in flats). Het centrum zelf wordt gedomineerd door wat
kerken en wat stemmige pleintjes (en ongelooflijk veel ijssalons, dat ook).
Minden ligt aan de splitsing van het Mittelandkanaal en de Wezer.
De Wezer hebben we niet bevaren maar toch overgestoken, via een aquaduct. Er
zijn eigenlijk 2 kanaalbruggen: de oude, betonnen prachtige, oude constructie wordt
niet meer gebruikt. Voor de nieuwe
overspanning hebben ze staal gebruikt, minder fraai maar wel breder en dieper. Toch
speciaal, vanaf het Mittellandkanaal daal je 64 trappen af en je bent aan de Wezer.
Ook de sluis (Schachtenschleuze) om naar de Wezer te varen
hebben we met enig ontzag bekeken, schoon kunstwerkje.
En nu een uitgebreid verslag van ons eerste restaurantbezoek
in Duitsland. Het was veel en ook veel 😊. Ik
vroeg een wit wijntje, bij ons is dat 20 cl, gevuld tot aan het streepje, hier
staat die aanduiding ook op het glas,
maar dat negeren ze straal, quasi volkappen is hier de boodschap. Ik wou en zou
geen jäger-, Wiener- of zigeunerschnitzel eten. Maar op mijn bord lagen 2 flinke lappen varkensvlees
helemaal gepaneerd. Peter had mooie varkenslapjes besteld, duidelijk een betere
keuze. Deze massa vlees, waar af en toe zo een heerlijk stukje puur vet aan zit
, heb ik niet volledig door mijn keelgat gekregen. We hebben ons onlangs trouwens
gewogen als we dit soort eten en hoeveelheden
blijven eten, mogen jullie ons binnenkort Billie en Bessie (Turf) noemen 😊
Vandaag, maandag, 27/6 besloten we een klein eindje verder te
varen maar we hebben uiteindelijk meer dan 70 kilometer gevaren vooraleer we
konden aanmeren. In het begin waren we
nog kieskeurig, niet aan industrie, niet aan een lawaaierige brug, Daarna was mijn hoofdbezigheid van de dag,
fenders verhangen van stuurboord naar bakboord en omgekeerd. Iedere plaatsje
waar we dachten aan te leggen was een probleem. Een mooi plekje voor
pleziervaart mocht je sowieso al vergeten, daar ligt al wel een jacht. De
jachthavens bijna allemaal tot maximum 15m. Dan maar geprobeerd aan een kade
voor beroepsvaart, de bolders staan veel te ver uit elkaar. Als er al een
(minder fraai) plaatsje voor jachten was, moesten we ons vastmaken aan halve
ringetjes die in de kade geslagen waren, we krijgen onze touwen er niet eens
door. Uiteindelijk hebben we een plaatsje gevonden niet ver van Schleuse
Anderten, weer niet bestemd voor pleziervaart, maar wij hebben een beroep
gemaakt van te liggen waar het niet mag, dan is dan ook beroepsvaart toch? 😊.
Als alles meevalt, varen we morgen door de sluis (wachttijden
kunnen daar een paar uur oplopen) en stoppen we op het plaatsje dat reeds door
de Contessa is verkend en goedgekeurd.
Beste lezer, we zijn veel sneller gevorderd dan we van plan
waren op het Mittellandkanaal, maar gelukkig nog altijd in vakantiemodus 😊.
Varen op het Dortmund-Ems kanaal is voor mensen met tijd en
geduld. Of je ligt lang voor een sluis te dobberen of je zit achter een
beroepschip aan die met een slakkengangetje vooruit gaat. Ons maakt het niet
uit, we zijn in verlof van 1 januari tot 31 december, dus het kan en mag
allemaal wel.
Vandaag, 22 juni liggen we ergens op het Dortmund-Ems kanaal,
aan kilometer 117, aan de Altenrheine sluis. Wat hebben we allemaal beleefd om
hier te geraken? Van beleefd gesproken trouwens, nen goeiendag kost hier een
pak meer dan in Friesland, voor de doorgaans stugge Duitser is hallo zeggen een
optie. Maar als je een individu dan weer iets vraagt, zijn ze wel heel erg
behulpzaam. Tot zover onze eerste indruk van de Duitse medemensch.
De zaterdag (18/6) voor het eerst buiten op ons dek ontbeten.
Ik kan alleen maar superlatieven bedenken voor het zonnetje op ons smoeltje, de
natuur, de stilte (afgezien van de vogeltjes die even blij waren als wij),
gewoonweg zalig. Enfin over het ontbijt valt dan weer iets te zeggen, dat
bestaat bij ons enkel uit vers gemalen koffie. Peter maalt dat elke ochtend met
de hand (of had ik dat al ergens eens geschreven?).
De zondag, zijn we naar Haren (Ems) gevaren, naar de
jachthaven deze keer. Er was nog één plaatsje beschikbaar op de steiger voor
boten van 15 tot 50 meter, speciaal voor ons vrijgelaten 😊.
We hebben achteraan zicht op het kanaal, vooraan op serieuze villas, Haren
(Ems) grenst aan Nederland en de iets
meer dan modale Nederlander komt dan hier een stekkie kopen (vastgoed is hier
goedkoper). We hebben het centrum van Haren bezocht, het marktpleintje wordt gedomineerd
door een Dom. Dat is dan ook het enige wat we bezocht hebben, er waren daar ook
een pak Biergartens te bezoeken, maar het was niet echt terrasjesweer.
Voor maandag had Peter een fietstochtje uitgestippeld, maar
met rotweer en met harde wind gaan fietsen met dat kind? Lekker niet, want
dedju, dedju, ik had platte tube.Dus
wij naar de fietsenwinkel achter 2 nieuwe banden (hopelijk houden deze het ook meer
dan 5000 kilometer vol). En nog wat etenswaren en drank gekocht.Hier worden trouwens weer mondmaskers gedragen
in de winkels (niet verplicht wel sterk aangeraden). Van fietsen is er niets
meer in huis gekomen, het is klusjesnamiddag geworden, ook leuk 😊😊.
De dag nadien zijn we naar de oude haven van Lingen gevaren,
dat is op wandelafstandvan het stadje.Konden we te voet de historische binnenstad bezoeken. Mooi plekje, sehr
gemütlich. We hebben massas veel telecomwinkels bezocht op zoek naar een
simkaartje, maar tevergeefs, in het verenigd Europa is het niet mogelijk om een
abonnement af te sluiten als je geen adres en rekeningnummer in het land van aanvraag
hebt. In het haventje aan de praat geraakt met Nederlandse oud schippers (nou oud,
die vrouw is 14 dagen jonger dan Peter 😊).Ze
varen ook naar Berlijn. En vermits ze vroeger veel naar het Oostblok gevaren
hadden, konden ze al heel wat tips geven over onze toekomstige vaarroute.
Vandaag, 22 juni zijn we samen met de Contessa vertrokken
richting Mittellandkanaal. Wij gingen sowieso stoppen aan deze sluis, zij gingen
het Mittellandkanaal nog op. Was wel zo gemakkelijk, ze spreken perfect Duits,
dus ik had een rustdag aan de marifoon 😊. Maar rustig werd het hoe dan ook, er voer
een tanker voor ons, de Eiltank 66, aan een snelheid van 6,6 kilometer per uur
(en zeggen dat eilig zoveel als snel, rap betekent in het Duits ).
Ondanks onze slechte ervaring met de eerste sluizen (geen
bolders) vallen de meeste sluizen wel mee. Maar het zijn duidelijk sluizen voor
de beroepsvaart, jachten moet zich in het midden van hun schip vastmaken, aan
één bolder. Het verval is ook iedere keer minstens een 4 tal meter, en als je bijna
boven bent, heb je in sommige gevallen niets meer waar je jouw touw kunt aan
vastmaken. Het zijn dus sasjes waar je moet werken voor je geld 😊. Peter heeft er een sport van gemaakt om in iedere sluis een portret van mij te trekken, hij weet dat ik dan toch niet kan weglopen
De Contessa zag het ook niet meer zitten om verder te varen in
deze hitte en aan dit slakkengangetje, ze zijn ook aangemeerd in
Altenrheine.Op de foto een idyllisch
plaatsje, maar helaas, de autosnelweg is niet zo heel erg ver hier vandaan.
We hebben onze buren getrakteerd op een frisse pint. En
ondanks dezelfde taal zijn er toch af en toe Babylonische spraakverwarringen,
wij zeiden dat we croque monsieur gingen eten, zij hadden juist tosti gegeten.Blijkt dat we uiteindelijk krak hetzelfde
bedoelden.
Daarna nog een wandelingetje gemaakt met Peter rond het
kanaal (niet gans het kanaal uiteraard, maar van één brug naar een
andere).
Dan mijn verhaaltje getypt en nu gaan we nog een glas wijn
drinken, vroeg zullen we niet onder de wol (dun lakentje is al meer dan genoeg)
kruipen want het is bloedheet binnen.
Warme groetjes van ergens op het Dortmund-Ems kanaal.
We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.
Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in
Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een
beetje uit de wind.
Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een
havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar
dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges
Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij
is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de
vergelijking op 😊. In
de buurt waar wij lagen was het nogal eenrommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen,
af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik
gelezen datveel mensen weggetrokken
zijn omdat er te weinig werk is in de havens. Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu
staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.
De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en
zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met
heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal
uitgeprobeerd 😊.Maar
de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de
plaatsnamen betekent trouwens sluis.Het
niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering
(zie de fotoÿs hieronder).
Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk
beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig
maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn
we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar
Delfzijl.Onderweg nog een stokoud
kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na
al die eeuwen.En uiteindelijk moesten
we het laatste stukje door een industriegebied.Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd
waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.Als je het ook wil weten, check Wikipedia of
bel Peter 😊.
Vrijdag, 17 juni hebben we
Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in
Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje,
ik had een beetje een déjà-vu gevoel.Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te
horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we
zien wel waar we belanden. De sluis inDelfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft
ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr)
die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct
een figurant in de Hitchcock film 😊.
Dan konden we met een
rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend
goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de
kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf
over onze boeg, mooi om te zien.Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had
gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge
en het kon daar ook een vuil sopje regenen).
Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.Er is geen voorziening voor de pleziervaart
om je vast te maken voor een sluis.Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom,
dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees
Peter) moesten constant manoeuvreren.
De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar
de sluismeester gaf niet thuis.Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart
moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus
schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde
litanie, maar iets trager deze keer.Als
ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me
wel.Onze eerste overtreding, want
handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen …
er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen
vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er
zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet
meer of nog niet) gebruikt.
En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in
zoet water!Dat betekent dat we (lees nu
Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we
(nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.Dan maar verder gevaren naar een jachthaven,
ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er
stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in
Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar
voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen
en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.
Het is weer even geleden hé, we varen nu op het Eemskanaal,
dus er is tijd zat om nog eens een berichtje te sturen.
Vorige donderdag onze laatste Marrekrite plek aangedaan in
de Goëgarijpsterpoelen. Vorig jaar zijn we hier ook gestopt, maar toen was de
wind zo fel dat we genoodzaakt waren om in een kanaaltje te gaan liggen. Ook nu
voelden we een stevig briesje, maar pal op de kop, we konden op ons achterdek
van de zon genieten.
We waren van plan om de vrijdag ook nog een Marrekrite aan
te doen, nog geen 3 kilometer verder, Peter vroeg al of we er niet beter er naartoe
zouden roeien 😊. Maar
we hebben het daar maar een paar minuten uitgehouden, veel te veel wind en maar
klotsen en botsen. We waren die strak, wapperende vlaggen zo beu
dat we besloten hadden om door te varen naar een jachthaven. We hebben zelfs
onze favoriete plekjes in het natuurreservaat Alde Feanen links (eigenlijk
letterlijk rechts) laten liggen. Burgum (of Bergum voor de niet-Friezen) is het
geworden, daar konden ze een lang, dik jachtje een plaatsje geven. Het was een beetje zoals onze oude thuishaven
in Langerbrugge, industrie achter ons, zicht op een loods, enkel de vrachtwagens
ontbraken op het appèl.
In Burgum hebben ze een lokaal biertje: It Lulke Wiif, ik
dacht dat dit het lelijke wijf betekende, maar het is de boze vrouw. Peter heeft het niet geproefd (hij heeft wel
een ander biertje ontdekt dat in zijn smaak valt 😊).
Mijn kennis van de Friese taal is nogal beperkt, onze buurman had een
jacht met de naam Simmer, dat is zomer in het Fries … echt gelijkenissen toch
hé met onze taal 😊.
Zaterdagnamiddag was het feest in Burgum, een markt in de
winkelstraten, wat optredentjes van plaatselijke zang(talenten). Daar hebben we ons tussen gemengd, maar we
vielen wel een beetje op zonder onze klompen 😊.
Een voordeel van deze jachthaven is dat er ook
camperplaatsen zijn, want zaterdagavond zijn Roland en Dorine afgekomen met hun
bolide. Echt bijpraten hebben we pas de
zondag gedaan, want het was voetbal , dus moesten de mannen de Belgen gelijk
zien spelen tegen Wales 😊 (en onze snoeppot half leeg eten 😊😊).
De zondag, vaderdag. Onze papaÿs zijn het gewoon dat we in
Nederland zitten in deze periode.
Kapitein Jan heeft zelfs twee varende kinderen, mijn broer zit met het schip
op de Middellandse Zee in beter weer 😊. Deze dag hebben we een mooie fietstocht
gedaan, een kilometer of 45 langs rustige, landelijke wegen. De planning was dat we ÿs middags eens goed
gingen gaan eten, maar als je constant langs boerderijen, schapenweiden en natuurgebieden
rijdt, mag je al blij zijn at je iets kan nuttigen aan een treinstation. Een aperitiefje
hebben we er ook niet gedronken, we zaten op een terras van een 100% alcoholvrije
brasserie. Maar goed, de soep was toch
lekker 😊.
Omdat onze culinaire uitstap wat tegenviel, hadden we ÿs
avonds een barbecuetje gepland op ons achterdek, de ijskast van de camper en
boot leeggeroofd en er een smakelijk geheel van gemaakt.
De maandag opnieuw een fietstochtje, achter het stuur zaten
deze keer wat minder enthousiaste sportievelingen, want (het wordt eentonig) weer
een dagje van veel wind en regen. Dat
betekent geen terrasje(s) doen, maar in Earnewald binnen wat genuttigd en
ondertussen konden we onze kleren wat laten drogen. Maar afgezien van het tegenvallende
weer, toch weer een prachtig knooppunten route afgehaspeld.
Na de avondspits zijn Roland en Dorine terug richting België[PVL1] vertrokken, na een goeie drie uur waren ze
al terug op hun bestemming. Was een leuk weekend, we hebben ervan genoten.
En nu is het dus dinsdag, en zijn we onderweg naar
Delfzijl. We zijn uit de jachthaven
vertrokken met een stralende zon en geen zuchtje wind. We dachten eindelijk het juiste weer te
pakken te hebben. Maar ik heb een
vermoeden dat jullie het goede weer in België houden, want hier is het donker
en grijs, gelukkig zonder nattigheid of wind.
En eigenlijk is dit ideaal vaarweer, geen zon = aangenaam vertoeven in
onze stuurhut (met al die ramen heb je algauw een serregevoel als je in de zon
vaart, dan ben je na een paar uurtjes lekker gaar gekookt). Dus in plaats van te stoppen in Groningen, waar
we al eens geweest zijn, tuffen we verder naar Delfzijl. Vermits het de eerste
keer is dat we dit plaatsje aandoen, blijven we hier enkele dagen om de
omgeving onveilig te maken. Jullie horen het wel wat we daar allemaal
gaan zien en beleven 😊…
Tot de volgende keer, het zal vanuit Delfzijl zijn of …
vanuit Duitsland
Een regenachtige dag, alweer, dus een goed moment om het
thuisfront nog eens in te lichten over onze wilde avonturen die we hier
allemaal beleven.
De natuur is zich hier goed aan het herstellen van de droge
periode, het krijgt de laatste dagen bakken hemelwater te verwerken. Maar weer
of geen weer, om onze gespierde torso te onderhouden (hahaha, ik ben zo
grappig) hebben we besloten om iedere dag te wandelen of te fietsen (als we
niet varen tenminste).
Dus pinkstermaandag onze wandelschoenen aangetrokken en ons
regenfrakske aan et en route.We waren
die dag zeker niet de enige sportievelingen, die dag werd ook de Elfstedentocht
gereden, én vélo naturellement. Ooit heb
ik die tocht ook gereden, 235 km langs de Friese steden, waar is de tijd, nu
ben ik al moe als ik 40 km fiets, elektrisch 😊. Deze toeristen in een strak, maar nat fietstenue
hadden soms veel geluk, een pak meewind en droog of veel tegenslag, een stevige
tegenwind (van een beaufort of 7) en regen.
De dinsdag, zijn we
ietsje verder gevaren, weer niet ver, maar wel ver genoeg om onze motor op temperatuur
te krijgen 😊.
Onze ligplaats is opnieuw een Marrekrite steiger, op
anderhalve kilometer van Langweer. We liggen op een paar meter voor een brug (waar
heel af en toe een auto passeert) en die draait niet tussen 20u en 9u.We zijn Langweer te voet gaan verkennen, een
dorpje met veel restaurantjes en heel veel haventjes. Ik kan me voorstellen dat het in het weekend
een vrij druk dorpje is, dat teert op het watertoerisme, maar op dinsdag is het
er maar stilletjes.
Voor woensdag voorspelden ze veel regen vanaf 15u. We hadden gedacht om in de voormiddag een
fietstochtje te ondernemen naar Joure en terug aan boord te zijn voor de
plensbuien. Maar het is duidelijk, wolken hebben geen uurwerk, het is om 12u al
beginnen gieten. Toen waren we nog in Joure, een plaatsje met een grote winkelstraat,
de Midstraat. Daar zijn we eerst een koffietje gaan drinken, bij Vanmark Coffee
& Cycling. En zoals de naam het zegt, zijn de 2 passies van Mark samengebracht,
fietsen en koffie.Ze branden er zelf
hun koffiebonen.En over bakkies troost gesproken, Douwe Egberts, van … En dan is er koffie,
Douwe Egberts koffie, lekkere koffie!Zijn bakermat ligt in Joure.Als
je ooit nog eens een pak koffie in handen hebt, moet je er maar eens op letten,
op het pak staat JOURE 1753.
Regen of geen regen, Peter had een knooppuntenroute
uitgestippeld en die hebben we gereden. Het was een veel te mooie fietstocht om
niet uit te rijden.Voordeel was wel dat
we hier vorig jaar ook gelegen hadden, zo wisten we nog het pontje zijn waar we
over moesten want af en toe zijn de bordjes
van de fietsknooppunten overwoekerd door groen en rijdt je er al eens
stilletjes eentje voorbij.
En zo zijn we nat maar toch met een goed gevoel terug aan
boord beland.Nu ons moreel voorbereiden
op de voetbalwedstrijd van vanavond, hopelijk doen ze beter dan tegen Nederland!
Enfin dat de besten mogen winnen 😊.
We zijn dus eerst 3 nachten op het Tjeukermeer gebleven, meer
bepaald het eiland Marchjepolle. Een mooi, maar heel populair, lees druk,
eilandje. We hebben de wijde omgeving eens verkend, na 10 minuten hadden we
alles gezien 😊.Dus
veel tijd over om wat klusjes te doen, zo is onze bijboot eindelijk terecht
gekomen waar hij thuishoort, aan de
kraan. Nu hebben we weer lekker extra
plaats om de vooronder opnieuw vol te stouwen met andere dingen 😊.
Zaterdag zijn we dan vertrokken naar Sloten. Plots kwam er een
uit de kluiten gewassen rib naar ons gevaren en hij deed tekens dat Peter eens
moest buiten komen, ik zat ‘toevalligÿ aan het stuur (sinds onze prachtig
werkende joystick vaar ik precies nog meer …. vooral rechtdoor 😊,
het manoeuvreren laat ik met veel plezier aan Peter over).Maar ik wijk af, die rib dus, geen politie
zoals we eerst dachten, maar mensen die iets te maken hadden met onze
spudpalen. Constructeur, bouwer, uitvinder, dat weten we niet goed, maar hij
kende ons Mira in ieder geval wel.
Hebben we het al over vogels gehad?We hebben er een gezien, een roerdomp.
Terwijl we aan het wachten waren voor een brug vloog er eentje over onze
boot.Eindelijk de vogel gezien die ons
vorige reis zo in de ban hield.
We blijven 3 nachten in Sloten, er is hier genoeg te zien
aan het water, het is Pinksterweekend en beredruk, alles wat drijft en een
motor heeft zit hier precies op het water. En hier passeren minstens even veel
(of meer) Duitse vlaggen als Nederlandse. Geen wonder dat we constant in het
Duits aangesproken worden als onze driekleur vrolijk wappert in de wind. Sloten
heeft 700 en een chieke inwoners en mag
zich de kleinste stad van Friesland noemen.Een pittoresk dingske, wel jammer van de fabriek met melkvervangers voor
het vee, die het centrum een beetje ontsiert, maar die beestjes moeten ook eten
natuurlijk.
Ann en Noël van de Flâneur zijn zaterdagmiddag langsgekomen.Zij liggen deze zomer met hun jacht in
Friesland.We zijn iets gaan eten in Sloten, we hadden keuze
tussen twee periodes, om 17u of om 20u.We hebben voor dat laatste gekozen, het was mooi weer en zo konden we op
ons gemak nog een aperitiefje drinken op ons terras. Leuk, konden we nog eens
ongegeneerd met een Gentse tongval klappen. Alhoewel, Tom Waes mag beweren dat
het Fries op het Antwaarps lijkt, met Gents of zelfs West-Vlaams kom je hier
ook al een end, met andere woorden, het is gewoon een mengelmoes van onze rijke Vlaamse woordenschat 😊.
Vertaal maar:
-
as hy syn holle op it kessen leit, slept syn
kont al
-
een tùtsje
-
wat de boer net kin, dat yt hy net
In het restaurant
hebben we een stukje vis gegeten en ons kommetje frieten gedeeld met 4 (we
waren in eerste instantie niet zeker of het voor één persoon of voor ons
allemaal bedoeld was). We hebben een extra portie bij gevraagd zulle 😊.
De zondag, 5 juni, is de Fläneur verder gevaren, maar niet
zonder een stukje Gent achter te latenWe zijn nu in het bezit van de Gentse vlag. Wij gaan de sportieve toer
op, een kleine 40 km fietsen langs het Slotermeer (dat klinkt in het Fries Sleattermer
Mar). Iets gegeten in Woudsend.Woudsend
ligt aan de Ee (voor de oplossers van kruiswoordraadsels een bekend woordje) en ook
al wonen hier dubbel zoveel mensen als in Sloten, hier spreken ze van een dorp.
Uiteindelijk moe, want we hadden weer af te rekenen met een pittig tegenwindje,
maar voldaan terug op ons bootje beland.
Tweede Pinksteren blijven we hier ook nog liggen, dat mag
hier niet te rap vooruit gaan 😊
Geniet nog van de extra vrije dag en tot de volgende keer.
Peter & Conny
PS Een ‘tùtsjeÿ is geen tutje maar een totje ofte zoentje 😊
Vorige zondag, 29 mei hebben we nog een dagje doorgebracht
op de Vecht, rechtover Fort Uitermeer, een torenfort aan de Vecht. We konden
niet van boord, maar we hadden ook geen zin om iets te doen, het was er ook het
weer niet voor trouwens.
Maandag, 30 mei voorspelden ze minder wind, tijd om de Vecht
achter ons te laten en het Markermeer over te steken.Meestal varen we Friesland binnen in
Stavoren, maar nu gaan we via Lemmer. En waar we den oversteek van Muiden naar
Friesland in het verleden op één dag deden, gaan we er nu wat langer over
doen.We gaan halthouden op Urk. Inderdaad, hier spreken ze van
OP en niet IN Urk. Urk was vroeger een eilandje in de Zuiderzee, maar nu maakt
het deel uit van Flevoland (wat uiteindelijk een door de mens gemaakt groot
eiland is). We delen de kade met 3 historische zeilboten, volgestouwd met
Duitse jongeren. De bewoners op Urk zijn
godvruchtig (en ook vruchtbaar), 94% gaat de zondag naar de kerk. Het is hier zeker
geen Ibiza of Salou voor de jongeren, dat betekende dat iedereen om 23u alweer
aan boord was. Door hen zijn we zeker niet wakker gemaakt, daar zorgde de RWS rond
middernacht wel voor, die komt (iedere nacht hebben we helaas de nacht nadien
ook gemerkt) met een rotvaart de haven binnen gevaren, goed voor een stevig potje
touwtrekken en schommelen.
Dinsdag, 31 mei blijven we dus een dagje Urken.Een authentiek vissersdorpje, met leuke
steegjes, enkele restaurantjes, waar we je raadt het nooit- heel lekkere
zeetong gegeten hebben. Na een paar uur rondkuieren zijn we terug naar ons bootje
gegaan.Er ligt nog een woonboot langs
de kade waar de Belgische driekleur vrolijk wappert, dan is Peter nieuwsgierig
en vraagt hij waar ze vandaan komen. De mensen komen uit Gent en varen naar
Berlijn. Er zijn al een paar volgers (via Marinetraffic) die al dan niet een
ludieke opmerking gemaakt hebben dat we maar traag vorderen, deze Gentenaars
zijn een week voor ons vertrokken om maar te zeggen, gepensioneerden hebben
tijd zat 😊.
Over die schippers, grappig verhaal eigenlijk, Peter is goed
in gezichten herkennen, en hij had al eens (lang geleden nog voor de uitbraak
van de Corona) met die man gebabbeld op onze steiger in de jachthaven van
Langerbrugge. Hij kon die man nog
thuisbrengen, voor de andere schipper was het gemakkelijker om te weten met wie
hij te maken had, hij herkende onze Mira-Ceti (hij had er al eens een foto
vangetrokken in de Biesbosch). Achteraf
zei Peter, die vrouw komt mij bekend voor (of in zijn woorden: ze staat mij niet
vreemd,) ze lijkt op mijn nicht.Een tak
van de familie die hij jaren geleden uit het oog is verloren. Peterÿs vader wist dat er inderdaad een nicht van hem
al jaren op een woonboot woont.Enfin de
puzzelstukjes vallen allemaal in elkaar, ze zijn familie.Als we hen nog eens tegenkomen, wat niet
ondenkbaar is vermits we dezelfde bestemming hebben, kunnen we eens op familiebezoek
😊.
01 juni varen we dan uiteindelijk toch Friesland binnen,
langs het IJsselmeer (windkracht 3, dat kan ons Mira nog gemakkelijk aan),
Lemmer binnen.De sluis is voor ons
alleen, het vrachtverkeer komt vooral uit de andere richting.En dan nog een klein uurtje varen tot onze
bestemmening, het Tjeukermeer.Tijd om
een verslag(je) te schrijven want het is geen lekker buiten zonnen op het
terrasÿ weer, het is nat, winderig en koud. Maar we laten het niet aan ons hart
komen, er komen vast nog mooie zomerdagen op onze weg.
. Zolang we niet varen, gaan we de prentjes laten spreken 
.
