Hoog tijd dat we het eens over het Mittellandkanaal hebben,
we zijn al over halfweg van dit 325,7 kilometer lange kanaal. Enfin over het kanaal zelf is niet zo heel
veel te vertellen, het is lang en recht 😊. Voor
ons is alles nieuw en wij kunnen genieten van het ontspannen varen, en om de
saaiheid te doorbreken wisselen we om het uur af, vergapen we ons aan de
kwikstaartjes die ons schip als gratis vervoermiddel gebruiken en moeten we ook
regelmatig uitwijken voor een beroepsschip. En zij voor ons. Het moet gezegd,
hier wordt door 90 % van de schippers (vooral Polen, Tsjechen en voormalige Oost-Duitsers),
echt wel rekening gehouden met de pleziervaart. Het groene water is overal
omzoomd door groene bomen en als we dan al eens een open plaatsje passeren,
hebben we uitzicht op kilometers lange graanvelden. Huizen zijn er langs dit
kanaal praktisch niet gebouwd.
Eerst hebben we 2 dagen in een oud kanaaltje gelegen, dat
was ginder aangenaam vertoeven. De
eerste dag lagen we nog samen met de Contessa aan de kaai. Het was warm, maar
we besloten om toch een fietstochtje (20 km) te doen, na amper 3 kilometer zag
Peter het al zitten om een terrasje te doen, maar ik kreeg mijn elektrische
fiets niet stilgelegd 😊. Onze
toer ging langs de kanalen. Met dit mooie weer zag je jong en oud, in zwembroek
of naakt in het kanaal zwemmen, duiken, ploeteren, springen, In het terugkeren zijn we dan toch gestopt bij
het terrasje van café Clara. Mooi zulle
een terras in een binnentuin van een oud Cisterciënzerklooster, ook een kunstencentrum. De mensen die opdienden waren mensen met een
beperking. Het zou een 100% rustgevende locatie kunnen zijn, alleen jammer van
de autostrade in de buurt. Niet panikeren, beste lezer, we gaan niet ieder
terrasje dat we aandoen uitgebreid beschreven,
maar dit was ons eerste terrasje in Duitsland, vandaar 😉.
Terug aan boord stonden onze Nederlandse buren al klaar met
een heerlijk helder Heineken. Nog een
paar uur bij hen doorgebracht. Van hieraf scheiden onze wegen zich (voorlopig),
hun vaartempo ligt hoger dan het onze (een oud schipper hé 😊),
wat zij afvaren op één dag, doen wij in 2 dagen.
Zaterdag, 25/6, zijn we een goeie 40 kilometer opgeschoten.
We hadden een plek voorzien om te stoppen, maar tijdelijk verbod om daar te
liggen wegens werkzaamheden. We hadden geen goesting meer om verder te varen
met dit warme weer, dus hebben we ons maar op het einde van de zwaaikom gelegd
(ze moeten er maar geen bolders in voorzien 😊). Voor het eerst konden we eens testen hoe
het liggen op het kanaal ging tegen- of meevallen. Het valt mee, ons Mira is
juist een hondje, als er een ander schip in de buurt is wil ze er naartoe, en
maar trekken aan haar touw(en). Peter houdt haar kort aan het lijntje, de leiband(en)
strak aangespannen. We blijven relatief mooi op onze plaats liggen (behalve als
er een speedbootje passeert, dan slingeren we serieus, zelfs ons schilderij zwiert
dan over en weer). Ook hier een
fietstochtje (15 km) gedaan. Hier kwamen
de heuvels tot aan het kanaal, een uitloper van het Teutoburgerwoud (een bergrug),
dus het was klimmen geblazen (zeker de niet elektrisch rijders puften toch een
beetje 😊). Hier in Duitsland hebben ze geen fietsknooppunten,
ik heb er een alternatief voor gevonden.
We vertrekken, Maasje op kop, straatje in, straatje uit tot ze geen idee
meer heeft waar ze zijn, dan mag Van Laereke het overnemen om ons terug naar huis
te loodsen😊. Soms komen we wel voor een verrassing te
staan, zoals een diepe greppel, ik durf daar dan niet over, dus Peter wil dan
eerst gaan en mij galant overzetten. Zijn afsprong was schitterend, zijn landing
iets minder, helemaal onder het zand maar met een big smile heeft deze heer
zijn madam aan de overkant geholpen 😊. Deze streek wordt vooral gekenmerkt door de
vakwerkhuizen.
De zondag naar Minden gevaren of toch in de buurt want de
ligplaatsen in Minden waren allemaal bezet en in de jachthaven konden maar jachten
tot 15 meter. Onze oorspronkelijke planning
om daar twee dagen te blijven is dus niet doorgegaan. Maar vermits we langs dezelfde weg terug
moeten keren, kunnen we de plekken die we nu overslaan bezoeken (of niet). We liggen een vijftal kilometer van de stad,
dus onze stalen rossen terug van boord gehaald en naar het centrum gefietst. We
waren onder de indruk van de grote, statige herenhuizen die er stonden (nu
meestal opgesplitst in flats). Het centrum zelf wordt gedomineerd door wat
kerken en wat stemmige pleintjes (en ongelooflijk veel ijssalons, dat ook).
Minden ligt aan de splitsing van het Mittelandkanaal en de Wezer.
De Wezer hebben we niet bevaren maar toch overgestoken, via een aquaduct. Er
zijn eigenlijk 2 kanaalbruggen: de oude, betonnen prachtige, oude constructie wordt
niet meer gebruikt. Voor de nieuwe
overspanning hebben ze staal gebruikt, minder fraai maar wel breder en dieper. Toch
speciaal, vanaf het Mittellandkanaal daal je 64 trappen af en je bent aan de Wezer.
Ook de sluis (Schachtenschleuze) om naar de Wezer te varen
hebben we met enig ontzag bekeken, schoon kunstwerkje.
En nu een uitgebreid verslag van ons eerste restaurantbezoek
in Duitsland. Het was veel en ook veel 😊. Ik
vroeg een wit wijntje, bij ons is dat 20 cl, gevuld tot aan het streepje, hier
staat die aanduiding ook op het glas,
maar dat negeren ze straal, quasi volkappen is hier de boodschap. Ik wou en zou
geen jäger-, Wiener- of zigeunerschnitzel eten. Maar op mijn bord lagen 2 flinke lappen varkensvlees
helemaal gepaneerd. Peter had mooie varkenslapjes besteld, duidelijk een betere
keuze. Deze massa vlees, waar af en toe zo een heerlijk stukje puur vet aan zit
, heb ik niet volledig door mijn keelgat gekregen. We hebben ons onlangs trouwens
gewogen als we dit soort eten en hoeveelheden
blijven eten, mogen jullie ons binnenkort Billie en Bessie (Turf) noemen 😊
Vandaag, maandag, 27/6 besloten we een klein eindje verder te
varen maar we hebben uiteindelijk meer dan 70 kilometer gevaren vooraleer we
konden aanmeren. In het begin waren we
nog kieskeurig, niet aan industrie, niet aan een lawaaierige brug, Daarna was mijn hoofdbezigheid van de dag,
fenders verhangen van stuurboord naar bakboord en omgekeerd. Iedere plaatsje
waar we dachten aan te leggen was een probleem. Een mooi plekje voor
pleziervaart mocht je sowieso al vergeten, daar ligt al wel een jacht. De
jachthavens bijna allemaal tot maximum 15m. Dan maar geprobeerd aan een kade
voor beroepsvaart, de bolders staan veel te ver uit elkaar. Als er al een
(minder fraai) plaatsje voor jachten was, moesten we ons vastmaken aan halve
ringetjes die in de kade geslagen waren, we krijgen onze touwen er niet eens
door. Uiteindelijk hebben we een plaatsje gevonden niet ver van Schleuse
Anderten, weer niet bestemd voor pleziervaart, maar wij hebben een beroep
gemaakt van te liggen waar het niet mag, dan is dan ook beroepsvaart toch? 😊.
Als alles meevalt, varen we morgen door de sluis (wachttijden
kunnen daar een paar uur oplopen) en stoppen we op het plaatsje dat reeds door
de Contessa is verkend en goedgekeurd.
Beste lezer, we zijn veel sneller gevorderd dan we van plan
waren op het Mittellandkanaal, maar gelukkig nog altijd in vakantiemodus 😊.
Varen op het Dortmund-Ems kanaal is voor mensen met tijd en
geduld. Of je ligt lang voor een sluis te dobberen of je zit achter een
beroepschip aan die met een slakkengangetje vooruit gaat. Ons maakt het niet
uit, we zijn in verlof van 1 januari tot 31 december, dus het kan en mag
allemaal wel.
Vandaag, 22 juni liggen we ergens op het Dortmund-Ems kanaal,
aan kilometer 117, aan de Altenrheine sluis. Wat hebben we allemaal beleefd om
hier te geraken? Van beleefd gesproken trouwens, nen goeiendag kost hier een
pak meer dan in Friesland, voor de doorgaans stugge Duitser is hallo zeggen een
optie. Maar als je een individu dan weer iets vraagt, zijn ze wel heel erg
behulpzaam. Tot zover onze eerste indruk van de Duitse medemensch.
De zaterdag (18/6) voor het eerst buiten op ons dek ontbeten.
Ik kan alleen maar superlatieven bedenken voor het zonnetje op ons smoeltje, de
natuur, de stilte (afgezien van de vogeltjes die even blij waren als wij),
gewoonweg zalig. Enfin over het ontbijt valt dan weer iets te zeggen, dat
bestaat bij ons enkel uit vers gemalen koffie. Peter maalt dat elke ochtend met
de hand (of had ik dat al ergens eens geschreven?).
De zondag, zijn we naar Haren (Ems) gevaren, naar de
jachthaven deze keer. Er was nog één plaatsje beschikbaar op de steiger voor
boten van 15 tot 50 meter, speciaal voor ons vrijgelaten 😊.
We hebben achteraan zicht op het kanaal, vooraan op serieuze villas, Haren
(Ems) grenst aan Nederland en de iets
meer dan modale Nederlander komt dan hier een stekkie kopen (vastgoed is hier
goedkoper). We hebben het centrum van Haren bezocht, het marktpleintje wordt gedomineerd
door een Dom. Dat is dan ook het enige wat we bezocht hebben, er waren daar ook
een pak Biergartens te bezoeken, maar het was niet echt terrasjesweer.
Voor maandag had Peter een fietstochtje uitgestippeld, maar
met rotweer en met harde wind gaan fietsen met dat kind? Lekker niet, want
dedju, dedju, ik had platte tube.Dus
wij naar de fietsenwinkel achter 2 nieuwe banden (hopelijk houden deze het ook meer
dan 5000 kilometer vol). En nog wat etenswaren en drank gekocht.Hier worden trouwens weer mondmaskers gedragen
in de winkels (niet verplicht wel sterk aangeraden). Van fietsen is er niets
meer in huis gekomen, het is klusjesnamiddag geworden, ook leuk 😊😊.
De dag nadien zijn we naar de oude haven van Lingen gevaren,
dat is op wandelafstandvan het stadje.Konden we te voet de historische binnenstad bezoeken. Mooi plekje, sehr
gemütlich. We hebben massas veel telecomwinkels bezocht op zoek naar een
simkaartje, maar tevergeefs, in het verenigd Europa is het niet mogelijk om een
abonnement af te sluiten als je geen adres en rekeningnummer in het land van aanvraag
hebt. In het haventje aan de praat geraakt met Nederlandse oud schippers (nou oud,
die vrouw is 14 dagen jonger dan Peter 😊).Ze
varen ook naar Berlijn. En vermits ze vroeger veel naar het Oostblok gevaren
hadden, konden ze al heel wat tips geven over onze toekomstige vaarroute.
Vandaag, 22 juni zijn we samen met de Contessa vertrokken
richting Mittellandkanaal. Wij gingen sowieso stoppen aan deze sluis, zij gingen
het Mittellandkanaal nog op. Was wel zo gemakkelijk, ze spreken perfect Duits,
dus ik had een rustdag aan de marifoon 😊. Maar rustig werd het hoe dan ook, er voer
een tanker voor ons, de Eiltank 66, aan een snelheid van 6,6 kilometer per uur
(en zeggen dat eilig zoveel als snel, rap betekent in het Duits ).
Ondanks onze slechte ervaring met de eerste sluizen (geen
bolders) vallen de meeste sluizen wel mee. Maar het zijn duidelijk sluizen voor
de beroepsvaart, jachten moet zich in het midden van hun schip vastmaken, aan
één bolder. Het verval is ook iedere keer minstens een 4 tal meter, en als je bijna
boven bent, heb je in sommige gevallen niets meer waar je jouw touw kunt aan
vastmaken. Het zijn dus sasjes waar je moet werken voor je geld 😊. Peter heeft er een sport van gemaakt om in iedere sluis een portret van mij te trekken, hij weet dat ik dan toch niet kan weglopen
De Contessa zag het ook niet meer zitten om verder te varen in
deze hitte en aan dit slakkengangetje, ze zijn ook aangemeerd in
Altenrheine.Op de foto een idyllisch
plaatsje, maar helaas, de autosnelweg is niet zo heel erg ver hier vandaan.
We hebben onze buren getrakteerd op een frisse pint. En
ondanks dezelfde taal zijn er toch af en toe Babylonische spraakverwarringen,
wij zeiden dat we croque monsieur gingen eten, zij hadden juist tosti gegeten.Blijkt dat we uiteindelijk krak hetzelfde
bedoelden.
Daarna nog een wandelingetje gemaakt met Peter rond het
kanaal (niet gans het kanaal uiteraard, maar van één brug naar een
andere).
Dan mijn verhaaltje getypt en nu gaan we nog een glas wijn
drinken, vroeg zullen we niet onder de wol (dun lakentje is al meer dan genoeg)
kruipen want het is bloedheet binnen.
Warme groetjes van ergens op het Dortmund-Ems kanaal.
We zijn er geraakt, in ons land van bestemming toch 😊.
Maar eerst nog een vertelselke over onze laatste dagen in
Nederland, meer bepaald in Delfzijl. We lagen in de binnenhaven, rustig en een
beetje uit de wind.
Delfzijl laat zich moeilijk omschrijven, het is een
havenstad met industrie, je moet dan ook geen Porto-Vecchio verwachten. Maar
dat had ik eigenlijk wel verwacht: een oude haven. Beetje de schuld van Georges
Simenon (bekend van de Maigret verhalen), hij was nogal lyrisch over Delfzijl. Hij
is net, zoals wij, ook met zijn jacht in Delfzijl geweest, maar daar houdt de
vergelijking op 😊. In
de buurt waar wij lagen was het nogal eenrommelige architectuur, oude leegstaande huizen, moderne flatgebouwen,
af en toe een pareltje van een art deco huis, afbraakwerven, … Achteraf heb ik
gelezen datveel mensen weggetrokken
zijn omdat er te weinig werk is in de havens. Het zijn deze leegstaande huurhuizen die nu
staan te verloederen. Maar er wordt hard gewerkt om deze havenbuurt te verfraaien.
De laatste dag, hebben we nog een fietstochtje gemaakt, en
zo zijn we in Termunterzijl beland. Een aangename verrassing, klein dorpje met
heerlijke visrestaurants (allez toch zeker eentje, we hebben ze niet allemaal
uitgeprobeerd 😊.Maar
de grootste eyecatcher is het sluisje, het achtervoegsel -zijl in de
plaatsnamen betekent trouwens sluis.Het
niet meer gebruikte sas dateert van 1725 en heeft een prachtige borstwering
(zie de fotoÿs hieronder).
Toen we ons buikje goed (en dat mag je letterlijk
beschouwen, want de eerste en laatste maal dat we echt een compleet deftig
maaltijd voorgeschoteld gekregen hebben in Nederland) rond gegeten hadden, zijn
we terug op onze tweewielers gekropen om langs de dijk terug te fietsen naar
Delfzijl.Onderweg nog een stokoud
kerkhofje tegen gekomen, bijna niet te geloven dat de tekst nog leesbaar was na
al die eeuwen.En uiteindelijk moesten
we het laatste stukje door een industriegebied.Peter was weer even (heel even) terug fabrieksman, hij heeft me o.a. uitgelegd
waarom de stoomleidingen zoveel extra bochten heeft.Als je het ook wil weten, check Wikipedia of
bel Peter 😊.
Vrijdag, 17 juni hebben we
Nederland dus geruild voor Duitsland. Het begon al goed, de havenmeester in
Emden vertikte het om zijn telefoon op te nemen of te antwoorden op mijn smsje,
ik had een beetje een déjà-vu gevoel.Toen we hem (of haar?) uiteindelijk toch te pakken kregen, kregen we te
horen dat er geen ligplaats was. We zijn dan maar Alain Provist vertrokken, we
zien wel waar we belanden. De sluis inDelfzijl was voor ons alleen, maar bij het buitenvaren heeft
ondergetekende een nieuw wereldrecord 20 meter lopen gevestigd.Er waren namelijk 2 meeuwen (visdiefjes cfr)
die mij aanvielen toen ik de fenders wou binnenhalen, amai ik voelde mij direct
een figurant in de Hitchcock film 😊.
Dan konden we met een
rotvaart van 16 à 17 kilometer/uur de Eemsmonding afvaren, dat gaat verbazend
goed vooruit, normaal gezien is onze kruissnelheid 10 km/u). Met een wind op de
kop van 3 à 4 Beaufort kregen we af en toe wel een indrukwekkende bruine golf
over onze boeg, mooi om te zien.Achteraf had Peter wel spijt dat hij niet voor een Rijnpatent had
gestudeerd… ons schip is nog nooit zo vuil geweest (zelfs niet in Langerbrugge
en het kon daar ook een vuil sopje regenen).
Dan onze eerste ervaring met de Duitse sluizen.Er is geen voorziening voor de pleziervaart
om je vast te maken voor een sluis.Zouden we wel geapprecieerd hebben, want we hadden nog altijd meestroom,
dan is het niet zo evident om ons Mira onder controle te houden, we (lees
Peter) moesten constant manoeuvreren.
De tweede sluis, ik had verschillende keren opgeroepen, maar
de sluismeester gaf niet thuis.Uiteindelijk roept hij ons op om te zeggen dat er eerst een beroepsvaart
moet invaren en dat wij dan kunnen volgen. Ik antwoord, in mijn beste en dus
schier onverstaanbaar Duits, dat ik het begrepen heb.Maar de brave man herhaalt nog eens dezelfde
litanie, maar iets trager deze keer.Als
ik dan met mijn handmarifoon buiten ga om te antwoorden, begrijpt hij me
wel.Onze eerste overtreding, want
handmarifoons zijn niet toegestaan voor pleziervaart. En dan varen we binnen …
er zijn bijna geen, zoals in 0,0 bolders beschikbaar in de sluis.Uiteindelijk heb ik me van voor kunnen
vastmaken en is Peter in de stuurhut gebleven om de kont recht te houden. Er
zijn hier op het kanaal ook sluizen voor jachten, maar die worden (niet, niet
meer of nog niet) gebruikt.
En dan het mysterie van onze dieptemeter, die werkt enkel in
zoet water!Dat betekent dat we (lees nu
Conny) de eerste ligplaats na de sluis niet binnen durfden te varen omdat we
(nog) niet konden aflezen hoe diep het daar was.Dan maar verder gevaren naar een jachthaven,
ondertussen was de dieptemeter voldoende gespoeld en gelukkig maar want er
stond niet te veel water meer onder onze boeg in het begin van de jachthaven in
Emstal, dus zijn we er niet verder ingevaren. Uiteindelijk zijn we, moe maar
voldaan, iets verder in een dode arm van het kanaal op onze palen gaan liggen
en dat beviel ons zo goed dat we er 2 nachten blijven.
Het is weer even geleden hé, we varen nu op het Eemskanaal,
dus er is tijd zat om nog eens een berichtje te sturen.
Vorige donderdag onze laatste Marrekrite plek aangedaan in
de Goëgarijpsterpoelen. Vorig jaar zijn we hier ook gestopt, maar toen was de
wind zo fel dat we genoodzaakt waren om in een kanaaltje te gaan liggen. Ook nu
voelden we een stevig briesje, maar pal op de kop, we konden op ons achterdek
van de zon genieten.
We waren van plan om de vrijdag ook nog een Marrekrite aan
te doen, nog geen 3 kilometer verder, Peter vroeg al of we er niet beter er naartoe
zouden roeien 😊. Maar
we hebben het daar maar een paar minuten uitgehouden, veel te veel wind en maar
klotsen en botsen. We waren die strak, wapperende vlaggen zo beu
dat we besloten hadden om door te varen naar een jachthaven. We hebben zelfs
onze favoriete plekjes in het natuurreservaat Alde Feanen links (eigenlijk
letterlijk rechts) laten liggen. Burgum (of Bergum voor de niet-Friezen) is het
geworden, daar konden ze een lang, dik jachtje een plaatsje geven. Het was een beetje zoals onze oude thuishaven
in Langerbrugge, industrie achter ons, zicht op een loods, enkel de vrachtwagens
ontbraken op het appèl.
In Burgum hebben ze een lokaal biertje: It Lulke Wiif, ik
dacht dat dit het lelijke wijf betekende, maar het is de boze vrouw. Peter heeft het niet geproefd (hij heeft wel
een ander biertje ontdekt dat in zijn smaak valt 😊).
Mijn kennis van de Friese taal is nogal beperkt, onze buurman had een
jacht met de naam Simmer, dat is zomer in het Fries … echt gelijkenissen toch
hé met onze taal 😊.
Zaterdagnamiddag was het feest in Burgum, een markt in de
winkelstraten, wat optredentjes van plaatselijke zang(talenten). Daar hebben we ons tussen gemengd, maar we
vielen wel een beetje op zonder onze klompen 😊.
Een voordeel van deze jachthaven is dat er ook
camperplaatsen zijn, want zaterdagavond zijn Roland en Dorine afgekomen met hun
bolide. Echt bijpraten hebben we pas de
zondag gedaan, want het was voetbal , dus moesten de mannen de Belgen gelijk
zien spelen tegen Wales 😊 (en onze snoeppot half leeg eten 😊😊).
De zondag, vaderdag. Onze papaÿs zijn het gewoon dat we in
Nederland zitten in deze periode.
Kapitein Jan heeft zelfs twee varende kinderen, mijn broer zit met het schip
op de Middellandse Zee in beter weer 😊. Deze dag hebben we een mooie fietstocht
gedaan, een kilometer of 45 langs rustige, landelijke wegen. De planning was dat we ÿs middags eens goed
gingen gaan eten, maar als je constant langs boerderijen, schapenweiden en natuurgebieden
rijdt, mag je al blij zijn at je iets kan nuttigen aan een treinstation. Een aperitiefje
hebben we er ook niet gedronken, we zaten op een terras van een 100% alcoholvrije
brasserie. Maar goed, de soep was toch
lekker 😊.
Omdat onze culinaire uitstap wat tegenviel, hadden we ÿs
avonds een barbecuetje gepland op ons achterdek, de ijskast van de camper en
boot leeggeroofd en er een smakelijk geheel van gemaakt.
De maandag opnieuw een fietstochtje, achter het stuur zaten
deze keer wat minder enthousiaste sportievelingen, want (het wordt eentonig) weer
een dagje van veel wind en regen. Dat
betekent geen terrasje(s) doen, maar in Earnewald binnen wat genuttigd en
ondertussen konden we onze kleren wat laten drogen. Maar afgezien van het tegenvallende
weer, toch weer een prachtig knooppunten route afgehaspeld.
Na de avondspits zijn Roland en Dorine terug richting België[PVL1] vertrokken, na een goeie drie uur waren ze
al terug op hun bestemming. Was een leuk weekend, we hebben ervan genoten.
En nu is het dus dinsdag, en zijn we onderweg naar
Delfzijl. We zijn uit de jachthaven
vertrokken met een stralende zon en geen zuchtje wind. We dachten eindelijk het juiste weer te
pakken te hebben. Maar ik heb een
vermoeden dat jullie het goede weer in België houden, want hier is het donker
en grijs, gelukkig zonder nattigheid of wind.
En eigenlijk is dit ideaal vaarweer, geen zon = aangenaam vertoeven in
onze stuurhut (met al die ramen heb je algauw een serregevoel als je in de zon
vaart, dan ben je na een paar uurtjes lekker gaar gekookt). Dus in plaats van te stoppen in Groningen, waar
we al eens geweest zijn, tuffen we verder naar Delfzijl. Vermits het de eerste
keer is dat we dit plaatsje aandoen, blijven we hier enkele dagen om de
omgeving onveilig te maken. Jullie horen het wel wat we daar allemaal
gaan zien en beleven 😊…
Tot de volgende keer, het zal vanuit Delfzijl zijn of …
vanuit Duitsland
Een regenachtige dag, alweer, dus een goed moment om het
thuisfront nog eens in te lichten over onze wilde avonturen die we hier
allemaal beleven.
De natuur is zich hier goed aan het herstellen van de droge
periode, het krijgt de laatste dagen bakken hemelwater te verwerken. Maar weer
of geen weer, om onze gespierde torso te onderhouden (hahaha, ik ben zo
grappig) hebben we besloten om iedere dag te wandelen of te fietsen (als we
niet varen tenminste).
Dus pinkstermaandag onze wandelschoenen aangetrokken en ons
regenfrakske aan et en route.We waren
die dag zeker niet de enige sportievelingen, die dag werd ook de Elfstedentocht
gereden, én vélo naturellement. Ooit heb
ik die tocht ook gereden, 235 km langs de Friese steden, waar is de tijd, nu
ben ik al moe als ik 40 km fiets, elektrisch 😊. Deze toeristen in een strak, maar nat fietstenue
hadden soms veel geluk, een pak meewind en droog of veel tegenslag, een stevige
tegenwind (van een beaufort of 7) en regen.
De dinsdag, zijn we
ietsje verder gevaren, weer niet ver, maar wel ver genoeg om onze motor op temperatuur
te krijgen 😊.
Onze ligplaats is opnieuw een Marrekrite steiger, op
anderhalve kilometer van Langweer. We liggen op een paar meter voor een brug (waar
heel af en toe een auto passeert) en die draait niet tussen 20u en 9u.We zijn Langweer te voet gaan verkennen, een
dorpje met veel restaurantjes en heel veel haventjes. Ik kan me voorstellen dat het in het weekend
een vrij druk dorpje is, dat teert op het watertoerisme, maar op dinsdag is het
er maar stilletjes.
Voor woensdag voorspelden ze veel regen vanaf 15u. We hadden gedacht om in de voormiddag een
fietstochtje te ondernemen naar Joure en terug aan boord te zijn voor de
plensbuien. Maar het is duidelijk, wolken hebben geen uurwerk, het is om 12u al
beginnen gieten. Toen waren we nog in Joure, een plaatsje met een grote winkelstraat,
de Midstraat. Daar zijn we eerst een koffietje gaan drinken, bij Vanmark Coffee
& Cycling. En zoals de naam het zegt, zijn de 2 passies van Mark samengebracht,
fietsen en koffie.Ze branden er zelf
hun koffiebonen.En over bakkies troost gesproken, Douwe Egberts, van … En dan is er koffie,
Douwe Egberts koffie, lekkere koffie!Zijn bakermat ligt in Joure.Als
je ooit nog eens een pak koffie in handen hebt, moet je er maar eens op letten,
op het pak staat JOURE 1753.
Regen of geen regen, Peter had een knooppuntenroute
uitgestippeld en die hebben we gereden. Het was een veel te mooie fietstocht om
niet uit te rijden.Voordeel was wel dat
we hier vorig jaar ook gelegen hadden, zo wisten we nog het pontje zijn waar we
over moesten want af en toe zijn de bordjes
van de fietsknooppunten overwoekerd door groen en rijdt je er al eens
stilletjes eentje voorbij.
En zo zijn we nat maar toch met een goed gevoel terug aan
boord beland.Nu ons moreel voorbereiden
op de voetbalwedstrijd van vanavond, hopelijk doen ze beter dan tegen Nederland!
Enfin dat de besten mogen winnen 😊.
We zijn dus eerst 3 nachten op het Tjeukermeer gebleven, meer
bepaald het eiland Marchjepolle. Een mooi, maar heel populair, lees druk,
eilandje. We hebben de wijde omgeving eens verkend, na 10 minuten hadden we
alles gezien 😊.Dus
veel tijd over om wat klusjes te doen, zo is onze bijboot eindelijk terecht
gekomen waar hij thuishoort, aan de
kraan. Nu hebben we weer lekker extra
plaats om de vooronder opnieuw vol te stouwen met andere dingen 😊.
Zaterdag zijn we dan vertrokken naar Sloten. Plots kwam er een
uit de kluiten gewassen rib naar ons gevaren en hij deed tekens dat Peter eens
moest buiten komen, ik zat ‘toevalligÿ aan het stuur (sinds onze prachtig
werkende joystick vaar ik precies nog meer …. vooral rechtdoor 😊,
het manoeuvreren laat ik met veel plezier aan Peter over).Maar ik wijk af, die rib dus, geen politie
zoals we eerst dachten, maar mensen die iets te maken hadden met onze
spudpalen. Constructeur, bouwer, uitvinder, dat weten we niet goed, maar hij
kende ons Mira in ieder geval wel.
Hebben we het al over vogels gehad?We hebben er een gezien, een roerdomp.
Terwijl we aan het wachten waren voor een brug vloog er eentje over onze
boot.Eindelijk de vogel gezien die ons
vorige reis zo in de ban hield.
We blijven 3 nachten in Sloten, er is hier genoeg te zien
aan het water, het is Pinksterweekend en beredruk, alles wat drijft en een
motor heeft zit hier precies op het water. En hier passeren minstens even veel
(of meer) Duitse vlaggen als Nederlandse. Geen wonder dat we constant in het
Duits aangesproken worden als onze driekleur vrolijk wappert in de wind. Sloten
heeft 700 en een chieke inwoners en mag
zich de kleinste stad van Friesland noemen.Een pittoresk dingske, wel jammer van de fabriek met melkvervangers voor
het vee, die het centrum een beetje ontsiert, maar die beestjes moeten ook eten
natuurlijk.
Ann en Noël van de Flâneur zijn zaterdagmiddag langsgekomen.Zij liggen deze zomer met hun jacht in
Friesland.We zijn iets gaan eten in Sloten, we hadden keuze
tussen twee periodes, om 17u of om 20u.We hebben voor dat laatste gekozen, het was mooi weer en zo konden we op
ons gemak nog een aperitiefje drinken op ons terras. Leuk, konden we nog eens
ongegeneerd met een Gentse tongval klappen. Alhoewel, Tom Waes mag beweren dat
het Fries op het Antwaarps lijkt, met Gents of zelfs West-Vlaams kom je hier
ook al een end, met andere woorden, het is gewoon een mengelmoes van onze rijke Vlaamse woordenschat 😊.
Vertaal maar:
-
as hy syn holle op it kessen leit, slept syn
kont al
-
een tùtsje
-
wat de boer net kin, dat yt hy net
In het restaurant
hebben we een stukje vis gegeten en ons kommetje frieten gedeeld met 4 (we
waren in eerste instantie niet zeker of het voor één persoon of voor ons
allemaal bedoeld was). We hebben een extra portie bij gevraagd zulle 😊.
De zondag, 5 juni, is de Fläneur verder gevaren, maar niet
zonder een stukje Gent achter te latenWe zijn nu in het bezit van de Gentse vlag. Wij gaan de sportieve toer
op, een kleine 40 km fietsen langs het Slotermeer (dat klinkt in het Fries Sleattermer
Mar). Iets gegeten in Woudsend.Woudsend
ligt aan de Ee (voor de oplossers van kruiswoordraadsels een bekend woordje) en ook
al wonen hier dubbel zoveel mensen als in Sloten, hier spreken ze van een dorp.
Uiteindelijk moe, want we hadden weer af te rekenen met een pittig tegenwindje,
maar voldaan terug op ons bootje beland.
Tweede Pinksteren blijven we hier ook nog liggen, dat mag
hier niet te rap vooruit gaan 😊
Geniet nog van de extra vrije dag en tot de volgende keer.
Peter & Conny
PS Een ‘tùtsjeÿ is geen tutje maar een totje ofte zoentje 😊
Vorige zondag, 29 mei hebben we nog een dagje doorgebracht
op de Vecht, rechtover Fort Uitermeer, een torenfort aan de Vecht. We konden
niet van boord, maar we hadden ook geen zin om iets te doen, het was er ook het
weer niet voor trouwens.
Maandag, 30 mei voorspelden ze minder wind, tijd om de Vecht
achter ons te laten en het Markermeer over te steken.Meestal varen we Friesland binnen in
Stavoren, maar nu gaan we via Lemmer. En waar we den oversteek van Muiden naar
Friesland in het verleden op één dag deden, gaan we er nu wat langer over
doen.We gaan halthouden op Urk. Inderdaad, hier spreken ze van
OP en niet IN Urk. Urk was vroeger een eilandje in de Zuiderzee, maar nu maakt
het deel uit van Flevoland (wat uiteindelijk een door de mens gemaakt groot
eiland is). We delen de kade met 3 historische zeilboten, volgestouwd met
Duitse jongeren. De bewoners op Urk zijn
godvruchtig (en ook vruchtbaar), 94% gaat de zondag naar de kerk. Het is hier zeker
geen Ibiza of Salou voor de jongeren, dat betekende dat iedereen om 23u alweer
aan boord was. Door hen zijn we zeker niet wakker gemaakt, daar zorgde de RWS rond
middernacht wel voor, die komt (iedere nacht hebben we helaas de nacht nadien
ook gemerkt) met een rotvaart de haven binnen gevaren, goed voor een stevig potje
touwtrekken en schommelen.
Dinsdag, 31 mei blijven we dus een dagje Urken.Een authentiek vissersdorpje, met leuke
steegjes, enkele restaurantjes, waar we je raadt het nooit- heel lekkere
zeetong gegeten hebben. Na een paar uur rondkuieren zijn we terug naar ons bootje
gegaan.Er ligt nog een woonboot langs
de kade waar de Belgische driekleur vrolijk wappert, dan is Peter nieuwsgierig
en vraagt hij waar ze vandaan komen. De mensen komen uit Gent en varen naar
Berlijn. Er zijn al een paar volgers (via Marinetraffic) die al dan niet een
ludieke opmerking gemaakt hebben dat we maar traag vorderen, deze Gentenaars
zijn een week voor ons vertrokken om maar te zeggen, gepensioneerden hebben
tijd zat 😊.
Over die schippers, grappig verhaal eigenlijk, Peter is goed
in gezichten herkennen, en hij had al eens (lang geleden nog voor de uitbraak
van de Corona) met die man gebabbeld op onze steiger in de jachthaven van
Langerbrugge. Hij kon die man nog
thuisbrengen, voor de andere schipper was het gemakkelijker om te weten met wie
hij te maken had, hij herkende onze Mira-Ceti (hij had er al eens een foto
vangetrokken in de Biesbosch). Achteraf
zei Peter, die vrouw komt mij bekend voor (of in zijn woorden: ze staat mij niet
vreemd,) ze lijkt op mijn nicht.Een tak
van de familie die hij jaren geleden uit het oog is verloren. Peterÿs vader wist dat er inderdaad een nicht van hem
al jaren op een woonboot woont.Enfin de
puzzelstukjes vallen allemaal in elkaar, ze zijn familie.Als we hen nog eens tegenkomen, wat niet
ondenkbaar is vermits we dezelfde bestemming hebben, kunnen we eens op familiebezoek
😊.
01 juni varen we dan uiteindelijk toch Friesland binnen,
langs het IJsselmeer (windkracht 3, dat kan ons Mira nog gemakkelijk aan),
Lemmer binnen.De sluis is voor ons
alleen, het vrachtverkeer komt vooral uit de andere richting.En dan nog een klein uurtje varen tot onze
bestemmening, het Tjeukermeer.Tijd om
een verslag(je) te schrijven want het is geen lekker buiten zonnen op het
terrasÿ weer, het is nat, winderig en koud. Maar we laten het niet aan ons hart
komen, er komen vast nog mooie zomerdagen op onze weg.
De weken vliegen voorbij, alweer zaterdag, het gaat vooruit
hé.
We liggen nog altijd op de Vecht, waarschijnlijk tot
maandag, dan voorspellen ze minder wind, dat vaart wat gemakkelijker op het
Ijsselmeer.
Deze contreien zijn nog altijd bekend terrein voor ons,
weinig avontuur hier, we weten op voorhand waar er ligplaatsen zijn, waar de
restaurantjes, cafeetjes en winkels zijn.Alleen het weer, dat is voor ons, zoals voor iedereen, een vraagteken.
We hebben af te rekenen met een straffe
wind, maar dat zal in België niet anders zijn.
Ik weet niet meer exact waar ik vorige keer geëindigd ben.
Dus misschien val ik wel in herhaling hier en daar.
Normaal gezien gingen we onmiddellijk nadat onze achterbank geïnstalleerd
was, doorvaren naar de Volkerak, maar een zwaar onweer heeft ons doen besluiten
om nog één nachtje in de vluchthaven van Bruinisse door te brengen.
Uiteindelijk zijn we pas op vrijdag vertrokken naar deVolkerak, om code oranje uit te zweten, maar
al bij al hebben we geen extravagante toestanden meegemaakt.
Enfin, zaterdag zijn we van de Volkerak naar Arkel
gevaren.Alles perfect verlopen, geen
noemenswaardigheden te melden. In Arkel (ook daar weten we de Coop zijn) achter
een pot Belgische mayonaise geweest (veel beter dan de Nederlandse, dat is veel
te zoet voor onze smaakpapillen) want zondag zijn het stoverij met frietjes en
daar moet mayonaise bij zijn!
Zondag tijd om ons favoriete (not) kanaal te bevaren, drie
uur klotsen op het Amsterdam-Rijnkanaal. Tijdens het weekend is het een keuze tussen de cholera
en de pest Amsterdam-Rijnkanaal (is kermisgevoel, constant heen en weer
slingeren)of de Vecht (laveren tussen
sloepen, roeiboten en huurboten).We
hebben dus ondanks alle tijd van de wereld voor de avance gekozen.Getuige geweest van de wet van de sterkste,
er was een eend aan het oversteken met haar kuikens zij heeft de overkant
gehaald, haar kindjes zijn in de bekken van meeuwen met gemene oogjes
beland.Geen mooi zicht om te zien
gebeuren.
Haast en spoed, komt zelden goed: de brug in Nigtevecht lag
in panne.Het is te zeggen, de lichten
werkten niet meer correct,als de brug
openging, werden de lichten niet rood voor het autoverkeer.Dus hebben we nog twee uur en een half liggen
klotsen vooraleer we door mochten varen.
We zijn 3 dagen blijven liggen in Nederhorst den Berg (de
jachten mogen maar maximum 3x24 u blijven liggen op dezelfde plaats) en zijn
dan verder gevaren naar Nederhorst den Berg (zelfde dorp, maar in het
bochtige parcours 5 kilometer verder op de Vecht).
Onze ene marifoon is van bedenkelijke kwaliteit, gisteren is
onze betere beginnen mankeren. We zullen er rekening mee moeten houden dat er
na 18 jaar het één en ander zal beginnen verslijten. Ik spreek over de
toestellen hé, wij zijn nog lang niet versleten 😊.
Op de website gekeken, blijkt dat we maar 21 KM (enkel) van
George Kniest liggen.Eens gecheckt op
de kaart, dit belooft een mooi fietstochtje te worden langs rustige wegen.Kettingen gesmeerd, fietszakken uitgehaald en
weg waren we richting Flevoland (Almere). Ongeveer halverwege vraagt Peter of
de winkel wel open is.Ik had geen idee,
en je raadt het al, sluitingsdag de maandag.We konden natuurlijk op dat moment de website geraadpleegd hebben, maar
ons kent ons, eens we bezig zijn kan niets ons stoppen. Rijden, rijden, rijden
en stoempen, stoempen, stoempen. We
hebben van de nood een deugd gemaakt en hebben in de jachthaven van Almere
gegeten.
De dag nadien opnieuw 42 kilometers fietsen, heen en terug,
naar Georgeke Kniest, was iets pittiger dan de dag voordien, lekker stevig
windje.Opnieuw gaan eten in Almere,
deze keer hadden we op de website gekeken voor een restaurantje.We moesten onze weg zoeken tussen allemaal
nieuwbouw appartementsblokken en vonden uiteindelijk de eetgelegenheid. Wat een
teleurstelling, een veredelde fastfoodrestaurant.Maar goed de innerlijke mens moet versterkt
worden, zeker als hij (al dan niet ondersteund door een fietsbatterij) een
inspanning levert. Toen we buiten stapten uit dit culinair laagstandje zagen we
50 meter verder een gezellig (en met een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid) en veel beter
restaurantje.
De dagen dat we niet fietsen, doet Peter klussen: marifoons
en de waterpomp vervangen, we hebben geen tuin maar er is altijd wel iets te
doen aan onze schuit.
Gisteren was het weer fietsdag, tripje naar Hilversum.Op papier 10 kilometer enkel, maar ik had een
knooppuntentrajectje uitgestippeld, fantastisch mooie rit maar dubbel zolang
als de kortste weg 😊.
Heb ik het al over vogels gehad?Gisteren vlogen er minstens (en ondanks mijn
zin om lichtelijk te overdrijven, deze keer waren het zeker meer) 100
aalscholvers over de Vecht (en helaas ook over onze boot, we dachten even om
haar DIXI te noemen in plaats van Mira-Ceti). Ik heb er Peter vanonder de
douche voor laten komen, het was indrukwekkend. Er moet hier veel vis zitten in
de Vecht. Peter heeft nog geen tijd gehad om dit daadwerkelijk te controleren.
Ik wijk af, Hilversum dus, vooraleer daar te geraken, zijn
we voorbij een paar dikke villaÿs gefietst, waarschijnlijk optrekjes van de
Gooische vrouwen.Hilversum zelf heeft
ons niet echt bekoord, maar goed, we hebben er voor het eerst in Nederland toch
lekker gegeten 😊.
Vandaag, 28 mei sluiten we af met verdrietig nieuws. Vera, een
kunstenares, in de letterlijke (ze was pottenbakster en maakte fantastische
beelden) en figuurlijke (zij stond zo positief in het leven, dat vonden wij een
kunst op zich) betekenis van het woord, heeft deze morgen haar strijd tegen de
kanker verloren. Amper 56 jaar, We
vonden het een voorrecht haar te kennen en wensen Danny, haar partner, alle
sterkte toe. Rust zacht mooie meid.
Lieve mensen, het leven is zo kort, geniet er met volle
teugen van.
Eindelijk is het ervan gekomen, den blog is gestart (een
beetje gelijk vroeger den blok, alsmaar uitstellen).
Onze eerste 10 dagen zitten er al op zie, de tijd gaat
snel.Even in een notendop vertellen wat
er allemaal gebeurd is. Telegramstijl (de lange versie dan toch 😊),
leest gemakkelijker.
Maandag, 09 mei
Vertrokken vanuit de jachthaven met kapitein Jan en Seppe.
Kapitein Jan heeft onze Estée S en onze Mira-Ceti daar binnen
geloodst, dus vinden we het normaal dat hij de Mira-Ceti symbolisch uit vaart tot
Terneuzen. Wij hadden het trouwens veel te druk met zwaaien naar onze ex collegaÿs
(stonden her en der verspreid op het kanaal en op Zelzate brug).
Onze eerste stopplaats, Terneuzen dus, waar we nog een traditie
in ere willen houden.Toen we daar de
eerste keer toekwamen zijn we (met kapitein Jan) slibtongetjes gaan eten, de
lekkerste die we ooit gegeten hebben.Dus we wilden dit weer doen, helaas was het restaurant gesloten.Maar niet getreurd, slibtong in een ander restaurant
dan maar, deze keer de slechtste die we ooit gegeten hebben.Terneuzen krijgt beide titels 😊.
Dinsdag, 10 mei
Jammer maar helaas, het Corona beestje heeft ons, na lang
zoeken, uiteindelijk toch gevonden. Heel spijtig voor Seppe, hij ging normaal
gezien een weekje meevaren, maar hij is in Veere van boord gegaan, gelukkig
hebben we hem niet aangestoken.
Alle andere dagen, hebben we in quarantaine doorgebracht
op het Veerse Meer.Gelukkig hadden we goed
weer, zodat we tussen de hoest- en niesbuien toch buiten konden genieten. Ook
op het Veerse Meer mogen we niet meer overal liggen, er zijn maar een paar
plaatsjes meer waar een boot van meer dan 20 meter welkom is (en dan moeten we
duimen dat die niet ingenomen is door andere, kleinere jachten).
Woensdag, 18 mei
Op tijd genezen om onze reis te vervolgen naar Bruinisse,
want daar wordt onze achterbank vernieuwd. De bank is deze winter klaargemaakt
en wordt vandaag en morgen geplaatst.Het weer is schitterend, we zijn Bruinisse gaan verkennen … goed voor
15.000 stapjes.
Donderdag, 19 mei
Onze bank is afgewerkt! Het is gewoonweg prachtig, we
kunnen weer 20 jaar genieten op ons zonnebankje (check foto voor én na).
Vandaag is het Peter ook gelukt om zijn hydraulische stuurinrichting
op punt te krijgen. We hebben namelijk een joystick geplaatst, dit laat toe om
met een kleine beweging het roer rapper en/of preciezer te laten sturen, gedaan
met sleuren aan dat stuur (we worden tenslotte een dagje ouder 😊).
Door omstandigheden heeft het (veel) langer geduurd dan voorzien. Normaal
installatie door vakman, maar Peter heeft alles zelf uitgezocht en geplaatst.Er zaten een paar foutjes in het schema, die
hebben ze er nu allemaal uitgehaald, hopen we toch. Morgen gaan we proefvaren, op
de Oosterschelde, breed genoeg om uit te testen 😊.
En nu zijn we op zoek naar een werf, want onze dieptemeter
valt regelmatig uit, het liefst als we een ligplaats zoeken om onze spudpalen
(hier zijn ze dan) uit te zetten, dan mag Maasje met een stok de diepte peilen.
Voor mij moet alles werken, maar zonder die 3 meters vind ik het lastig varen:
dieptemeter, temperatuurmeter (heeft niets met varen te maken, maar sinds ons akkefietje
enkele jaren geleden, hou ik dat ding altijd in het oog en de roerstandmeter. Dus
zijn we nu op zoek naar een werf om naar boven te gaan en een nieuwe
dieptemeter te plaatsen.Peter heeft gelezen
op internet dat de sonar na een aantal jaren niet meer werkt van het type meter
dat we nu hebben.
Jullie lezen het al, we zijn overmorgen nog niet in
Berlijn, maar we hebben tijd zat, geen haast, geen (of toch weinig) stress.Niks moet, niksen mag 😊.
We gaan proberen om één maal in de week te bloggen, het
bewijs is geleverd, gepensioneerden hebben echt weinig tijd 😊.
Fijn weekend alvast en veel groetjes,
Peter & Conny
Fotoÿs van hertjes op het Veerse Meer en van enkele
ligplaatsen. Naast die stoere schepen is onze huidige ligplaats in Bru.
Gisteren hebben we nog een, regenachtig, dagje op het Veerse
Meer doorgebracht. Lief van de weergoden, want mijn neus is verbrand, dus extra
zon zou er teveel aan geweest zijn 😊.
Vandaag om 6u45 waren onze palen terug ingetrokken en zijn
we richting Langerbrugge vertrokken.
Ik was/ben niet al te goed gezind, niet omdat we terug naar
onze thuisbasis varen, maar omdat we bericht gekregen hebben dat we 10 dagen in
quarantaine moeten en 2x getest moeten worden.Ik ben donderdag dus iets te enthousiast geweest over het feit dat Nederland
code oranje heeft. Enfin, morgen zullen onze vrienden lekker gezellig samen naar
het WK kunnen kijken zonder ons, dat is uiteindelijk veel minder gevaarlijk dan
8 weken tussen de vissen en de vogels vertoeven (en we zijn ook geen Club Brugge
supporters). Ook ons werk verwittigd dat het nog langer gaat duren vooraleer we
terug naar Ertvelde gaan (onze bazen gaan er gelukkig heel begripvol mee om,
een chanceke dat ik geen baas ben 😊).
In Veere mochten we in de grote sluis schutten, een rustige
sluis want ik was voortdurend afgeleid van zeehondjes die in de sluis
rondzwommen. Dan via de blauwe golf, dat is varen in konvooi van Middelburg tot
Vlissingen. Het konvooi bestaat uit de volgende schepen: Mira & Ceti 😊.
In Vlissingen konden we ook onmiddellijk schutten. De Westerschelde was een spiegeltje, wel veel beroepsvaart, zeker voor een zaterdag. En
we werden goed in het oog gehouden door de post en sluis van Terneuzen, neen,
neen … niet omdat we iets mispeuterden, maar om ons zo goed mogelijk te
begeleiden. Een top sluiswachter, hij heeft de beroepsvaart 2x gevraagd om hun
schroef af te zetten als ze aangemeerd waren. Ons heeft hij een keer of 4 opgeroepen
(om ons de positie in de sluis door te geven, om te zeggen dat we moesten opletten
dat er een tros op het water dreef, om te vragen wat onze afmetingen waren en een
laatste keer om ons goede reis te wensen 😊). Dat laatste is maar gedeeltelijk waar, hij
zei dat we de volgende keer onze afmetingen op voorhand moesten doorgeven, dat
ze het totaal verkeerd hadden ingeschat. We hadden trouwens ook een grote
verantwoordelijkheid, want er was ook nog een zeiljacht aangekomen die tegen
ons is komen liggen.Zijn we direct nog
tegengekomen in de jachthaven, ze waren doorverwezen naar Peter om een
ligplaats te krijgen … één minuut thuis en al aan het werk gezet 😊.
Mijn humeur is gelukkig wel verbeterd, dankzij mijn ventje.Ik ga het hier vertellen, misschien dat het
niet zo grappig overkomt, maar ik heb goed gelachen. Op de Westerschelde, we
hebben dat -tig zeehondjes gespot. Peter
zegt: ´Er loopt daar op diene dam een man en vlak in de buurt zit er een heel
grote zeehond, de grootste die ik hier al gezien heb¡. Ik pak de verrekijker en
zie een man met een emmer, kokkeltjes rapen en zijn maat staat voorover gebogen
(met een zwarte broek) ook kokkels te rapen (dat was volgens Peter die grote
zeehond dus 😊). Hilarisch, maar je moet het meegemaakt
hebben om er mee te kunnen lachen denk ik😉.
Het is een beetje onwezenlijk nu met onze quarantaine.Leonard en Régine stonden ons op te wachten,
maar we konden hun niet vragen om iets te komen drinken aan boord. Dus maar een
klapke gedaan van op afstand.Ik denk
dat we beter de 1,5 meter afstand houden aan de laars gelapt hadden … we hadden
onze deuren laten openstaan … toen we terug binnen gingen werden we verwelkomd door
wel 50… vliegen … die hebben blijkbaar
lak aan coronaregels. Wel beste vliegen, wij zijn nu seriemoordenaars 😊.
En nu doe ik een beroep op jullie medelijden, hier zitten we,
moederziel alleen, te kijken naar Wales - Denemarken.De WIFI van de jachthaven werkt blijkbaar
niet meer, dus dan maar via onze laatste data kijken naar de match.
Neen zulle, we hebben twee prachtige maanden vakantie gehad,
niet altijd schitterend weer (mei was zelfs pover), maar als deze reis een
voorproefje was voor ons verdere leven, dan gaan we nog een prachtige toekomst
tegemoet.
Dank je wel beste lezer, om ons gedurende deze reis te volgen.We wensen jullie nog een fijne zondag en
vragen jullie om - net als wij - te genieten van de kleine dingen van het
leven.
Wat later dan normaal, maar we hebben tot de laatste minuut
van één van onze laatste vakantiedagen genoten.
Deze morgen vrij laat opgestaan, op het gemak onze krant gelezen
en ons koffietje gedronken. En rond een uur of tien onze motor gestart om naar
de Veerse dam te varen (bij Vrouwenpolder). Dit is mijn lievelingsplekje op het
Veerse Meer, als je de dijk oversteekt (te voet uiteraard 😊)
ben je aan de Noordzee (ik heb er even pootje gebaad, met teenslippers wegens
overlast aan kwallen).
Naast onze steiger is er van alles te zien in het heldere water:
visjes, oesters, mosselen, krabbetjes, kwalletjes, algen, wier, … het lijkt wel
een aquarium (behalve - weeral - die kwallen dan 😊).
Big brother
is watching us … het valt ons op
dat er in dit ganse gebied webcams zijn: Veerse Meer, Vlissingen, Terneuzen, …..Mijn broer volgt ons via Marinetraffic, ik heb
hem getipt over de webcam van de Veerse dam … dan kan ik tenminste zeggen dat young
brother is watching us too 😊.
ÿs Middags sliptongetjes gaan eten in een beachrestaurant. Ik ben mee met mijn tijd zulle, vroeger
schreef ik altijd slibtong, omdat het over ondermaatse tong ging die zich in
het slib verschool.Maar blijkbaar is de
enige correcte schrijfwijze sliptong, omdat het zo klein is dat het gemakkelijk
door de mazen van het net slipt. Misschien
dat ik de volgende keer wel weer slib schrijf … hangt af van mijn humeur van de
dag 😊.
Het is schitterend mooi weer vandaag, we wanen ons op
vakantie in één of ander exotisch land (komt door de palmbomen op het strand en
onze aperitief 😊).Danny
& Vera zitten op hetzelfde moment een kilometer of vijf van ons ook op
restaurant, in Veere. Nadat ze hun boerke gelaten hebben, zijn ze bij ons op
bezoek geweest.Het was een aangenaam
weerzien, we hebben genoten van een namiddagje kletsen, op de steiger (want dat
was uit de wind) maar met ons smoeltje in de zon.
En ook heuglijk coronanieuws, Nederland kleurt niet langer
rood, maar oranje (zoals het hoort voor Nederland 😊).
We hebben direct onze PLF ingevuld. Dus normaal gezien moeten we niet opnieuw
een Swiffer in onze neus laten steken (niet echt een aangenaam gevoel als ze proberen
via je neus je hersenen uit te lepelen 😊) en moeten we niet 10 dagen in quarantaine
blijven.
Nog even genieten van het einde van deze perfecte dag.
Iets later vandaag, is een dag van toevalligheden, van hoe
groot is de kans dat …
Hoe groot is de kans dat je vlot door de Krammersluis
geraakt? Is ons nog nooit overkomen. Je mag ook niet meer oproepen via de VHF
naar de jachtensluis.Dus moet je
wachten tot ze de deuren openen en het licht op groen zetten. En het schutten
duurt ook (gevoelsmatig) erg lang.
Hoe groot is de kans dat je op het vooropgestelde plekje op
het Veerse Meer kan liggen?Toen wij er
aankwamen lag er nog maar één jacht.Ondertussen zijn alle plaatsjes bezet.
Hoe groot is de kans dat je de Estée S (nu Watson) zal zien
liggen tussen de honderden andere jachten? Klein, maar vandaag zag ik onze
groene pruts direct liggen in Wolphaartsdijk.Ze is nog geen haar veranderd (behalve van naam dan) 😊.
Hoe groot is de kans dat je een bekende op hetzelfde
eilandje aantreft? Oké, zo ver is het hier nu ook weer niet van Belgenland
(maar we zijn geen Belgen tegengekomen, het waren BZÿs … bekende Zeeuwen).Toen we aanmeerden stond er een vrouw te
wachten om onze touwen aan te nemen. Ik wuif haar vriendelijk weg (ik vind het
altijd zo zielig als er iemand geduldig staat te wachten en wij dan onze palen
uitschuiven), maar ze begreep niet goed wat ik bedoelde.Ze zag dat we van Gent waren en ze vroeg of
we Roland & Dorine kenden, want dat waren goede kennissen van hen?Hoe groot is de kans dat we toevallig deze
twee mensen wel kennen in Gent? 😊 Dan zei ze, misschien kennen jullie ook mijn
man . Ik dacht al, yeah right, dat is wel echt teveel toeval als we die ook
kennen.Maar jawel, die man was bij ons
aan boord geweest in Langerbrugge (om onze kleppen af te stellen – van de motor
hé 😊): Fons uit Walsoorden. We werden vriendelijk
uitgenodigd om een koffie te komen drinken aan boord bij hen.Het was er zo gezellig dat ik vrees dat we
een beetje te lang zijn blijven plakken.De Engelsen zeggen zo mooi: Overstay oneÿs welcome …
Hoe groot is de kans dat jullie zeehonden herkennen op Peter
zijn foto?Klein?Juist daarom dat ik het voor de zekerheid
maar vermeld hier 😊
We zijn op een dag varen van onze vaste ligplaats, maar we
hebben nog een paar dagen congé payé, dus komen we nog niet naar huis 😊.Windfinder heeft ons beloofd dat het dit weekend
niet te hard gaat waaien op de Westerschelde, dus gaan we den groote oversteek
via Vlissingen wagen en niet langs Antwerpen terugkeren.
Deze morgen, iets voor 7 uur hebben we onze palen al uit de
grond getrokken, terug klaar voor een tripje van een kilometer of 60.
Via Gorinchem naar Werkendam, dan via de Nieuwe Merwede (meestroom,
dat scheelt toch een kilometertje of 2 per uur) langs de Biesbosch naar de
Moerdijkbruggen, dan het Hollandsch Diep over naar de Volkerak jachtsluis. Voor
de letterlijke volgers op de kaart, duidelijk omschreven nu hé 😉.
Jachtsluis? De sluismeester roept ons op om te vragen of ze
(de mannen van de beroepssluizen) ons gevraagd hebben om via de jachtensluis te
komen? Het is niet de eerste keer dat ze denken dat we een spits zijn (breed
genoeg daarvoor, maar wel wat kort uitgevallen, beetje gelijk Jerommeke 😊).
Maar uiteindelijk komt er wel echt een uit de kluiten gewassen vrachtschip de
jachtsluis binnen gevaren.Die mag
eerst, en dan is het een race van de andere bootjes om toch maar niet langszij van
dat vrachtschip te moeten. We komen dit regelmatig tegen, omdat we traag op
gang komen, worden we langs alle kanten voorbij gestoken, maar vandaag hebben
we ons niet laten doen 😊.We hebben ons Mira overal tussen gewrongen,
het zeiljacht voor ons een beetje naar voor laten manoeuvreren en we waren mee
met de schutting 😊.
Dan nog een uurtje tuffen op de Volkerak om te eindigen (voor
vandaag toch), waar we 7 weken geleden begonnen zijn: de Steenbergsche Vliet.
Peter heeft nog een hebbedingetje bij de omvormer gezet, we
kunnen nu ook elektriciteit aftakken als onze motor draait, want met de
zonnepanelen alleen redden we het nu helaas niet.Dat ligt niet aan onze panelen, maar aan het wolkendek
dat al een paar dagen de grote stoorzender is.
Morgen een tripje van hetzelfde kaliber voor de boeg, naar
het Veerse Meer, een beetje zout water opzoeken.Dus straks onze fietsen in de kelder
(vooronder) steken, zodat die alvast gevrijwaard worden van een douche met zout
water.
Zo dat was het voor vandaag, morgen zijn we er weer, zelfde
uur, andere plaats 😊
Wat hadden we een mazzel vandaag, je leest het wel, we
toeren al een tijdje rond in Nederland 😊. Het varen ging lekker en de zomer begint vandaag
Onze planning was om vandaag in Gorinchem te stranden, maar
de havenmeester had geen plaats in zijn stal voor de os en de ezel, dus zijn we
maar tot Arkel gevaren (dat is iets voor Gorinchem, ofte Gorkum voor de
connaisseurs 😉) – vlakbij de Linge (mooi varen ook daar).
Deze morgen hebben we gekozen voor het Amsterdam-Rijnkanaal.
We hebben al verschillende combinaties gedaan:
¨
Volledige Vecht, Utrecht incluis (Enfin kapitein Jan heeft die tocht gedaan met
de Estée S, was onze maidentrip, hadden wij zelf gevaren, dan zaten we nog vast
onder één van de Utrechtse brugjes 😊).
¨
Volledige Vecht en binnen (of buiten) gevaren in
Maarssen tot Muiden.Een prachtige
rivier, in de week zalig rustig om te bevaren, in het weekend veel concurrentie
van huursloepen.
¨
Deels de Vecht, deels het Amsterdam-Rijnkanaal.Dit is niet de mooiste, maar wel de snelste
(en hobbeligste weg).
Deze laatste was onze keuze, en vandaag viel het varen zeer
goed mee, er was amper beroepsvaart (en al helemaal geen pleziervaart).
Iets voor zevenen waren we al aan het varen.Het eerste kunstwerk in Nigtevecht beloofde
niet veel goeds (is wel een makkelijk systeem om door te varen: je belt een
nummer, krijgt een vriendelijke computerstem aan de lijn, je geeft een
cijfercombinatie door – dat je aan de brug vindt, en klaar is kees). Het eerste
wat we te horen kregen, was dat er wel wat vertraging kon zitten op het draaien
van de brug omdat er een panne aan hun paneel was.Gelukkig hebben we maar een tiental minuutjes
moeten wachten.Voor de rest, op het
Amsterdam-Rijnkanaal was er maar één beroepsschip die ons opliep (maar dat
heeft hij moeten bekopen, want hij moest in de sluis op ons wachten 😊).
In Vianen konden we ook direct de sluis in (na 2 jachten, die we later op het
Merwedekanaal achter ons gelaten hebben.Iedere brug onmiddellijk open, de spoorbrug voor uur open (niet speciaal
voor ons, maar voor het beroepsschip dat van de andere kant kwam, mooi
meegenomen 😊). Enfin, om 13u45 waren we al op onze
bestemming.
We weten het wel, het is vakantie, geen race … maar (in
onwetendheid) liggen dobberen voor een sluis of een brug is niet bevorderlijk
voor onze rikketik 😊.Meestal plannen we geen eindbestemming, dan moeten we ons ook nergens in
opjagen, maar volgende week maandag verwacht onze chef ons terug op het werk,
dus moeten we nu wel een planning opmaken.
In Arkel nog wat proviand gehaald, het is voetbal vanavond
en er worden hier twee matchen gevolgd, dus we hebben veeeeuuuul chips en
nootjes en frieten en frikadellen in huis gehaald 😊.
Morgen is het de bedoeling om naar de Volkerak te varen.
We liggen terug in Nederhorst den Berg (op de Vecht). Het
was de bedoeling om iets voor Nigtevecht aan te meren, maar het plaatsje is aan
een drukke baan en daar hebben we (minstens nog een week) geen zin in 😊.
Dat onweer dat we beschreven hebben vorige keer, bleek een
supercell te zijn, gelukkig hadden wij te maken met de uitlopers.Een kilometer of 15 verder waren er heel wat
bomen ontworteld (en op vakantiehuisjes gevallen).We hebben wel de beelden gedownload van ons
stormpje (opgenomen met onze camera), dat is wat we noemen, ego ramptoeristen 😊.
Die nieuwe sluis (Reevesluis) ging pas om 10 uur open, en
zeggen dat wij 9 uur al laat vonden. Maar goed, voor de rest kunnen we goed
doorvaren en hebben we onze 50 kilometer op 6 uur afgehaspeld, elk op toer een
uurtje gevaren, dan gaat het precies wat rapper vooruit.Veel hebben we niet meer gedaan op de Dode
Hond.Er is daar namelijk ook niet veel
meer te doen 😉.
Deze morgen om 7u30 vertrokken, voor een kleine 40 kilometer.Terug een stukje Randmeren, dan even op het
Markermeer en dan naar Muiden. Vandaag troffen we een excellente sluiswachter
aan (meestal is het anders in Muiden).Hij was zelfs de andere jachten aan het dirigeren (want eens de
sluisdeuren open, hebben die de neiging om als aasgieren op hun prooi (de sluis
dus) aan te vallen en moeten wij laveren tussen die bloeddorstige veelvraten 😊,
nu liet hij ze eerst in de andere sluis varen en dan pas kregen wij groen
licht. Voor de rest doen we – weer maar eens – opnieuw - niets meer vandaag.Morgen en overmorgen zijn nog 2 lange
vaardagen, dus we gaan ons op ons rustig houden. Zoals je merkt, we zijn ons al
volledig op ons pensioen aan het voorbereiden, alles op het gemakske 😊.
Peter kreeg deze middag een berichtje van vrienden met de
vraag wanneer we zouden arriveren, dat ze de aperitief zouden klaarzetten. Een weekje
te vroeg, hou maar lekker koud tegen volgende week zondag 😊.
Beetje later vandaag, beetje meer gevaren dan gewoonlijk,
wat verder gefietst dan gewoonlijk … dan is het rap bedtijd 😊.
Deze morgen om 7u vertrokken om te varen tot een uur of
één.Een tochtje van een kilometer of 50,
maar op brede en heel brede wateren, door brede bruggen en grote sluizen (rubriek
sluizen, zie verder).
In Meppel riepen we de brug op, normaal gezien mag pleziervaart
maar 2x per uur door de brug (op het uur en halfuur), maar we mochten toch 10
minuten vroeger dan toegelaten door de 2 bruggen. Door de Meppelerdiep naar
Zwartsluis, dan een ellenlang, recht stuk langs het Zwarte Meer, dan nog een
stukje Ketelmeer om uiteindelijk via de Roggebotsluis op de Veluwse Randmeren te
arriveren.Alles is diep, alles is
breed, alles is saai.Zo saai dat Peter
de boot gekuist heeft, en een chanceke dat hij juist in tijd is binnengekomen
of we hadden nog een paar kilometer verder moeten varen, ik had bijna een
afslag gemist … Gelukkig hebben we nog onze GPS, die heeft voor een beetje
afwisseling gezorgd, het heeft ons een sluizencomplex bezorgd. De officiële definitie
van sluizencomplex: een combinatie van meerdere sluizen en een stuw.Ze mogen bij Wikipedia een nieuwe beschrijving
toevoegen: hoe kunnen we Peter & Conny misleiden tijdens een anders saaie
tocht. In Zwartsluis, moesten we volgens
onze GPS door een grote sluis, de Meppelerdiepsluis (er stond zelfs nog bij dat
de oude sluis niet meer bevaarbaar is).We konden ons beiden niet meer herinneren dat we daar in een sluis gelegen
hadden (in 2018 en 2019 daar gevaren), toen we aankwamen, wisten we waarom … de
sluis staat altijd open bij normale omstandigheden.
En onze GPS (en we geven eerlijk toe, de kaarten zijn van
2016) sprak ook niet van de Reevesluis, een paar honderd meter voorbij de ons
bekende Roggebotsluis.We hebben in juni
2019 natuurlijk wel gezien dat er tussen Dronten en Kampen serieuze werken aan
de gang waren, maar ze moeten goed opgeschoten hebben, want eind 2019 was de
sluis al klaar.Enfin, we hebben niet
geschut, ze verwachten deze avond hevige onweders, dus zijn we in een kleine,
beschutte baai aangemeerd: De Meerkoet (waarschijnlijk vernoemd naar de honderden
meerkoeten – we hebben ze niet echt geteld, maar het waren er wel heel veel 😊).
Vroeger waren dit allemaal gratis plaatsen,
nu betalend via een app. Dit is een mooi plaatsje in het groen, er is een grasveldje en een bankje, maar geen
elektra en geen vuilbak (Peter zijn dada 😊).
Het is warm, zwoel … dus besluiten we een fietstochtje te
doen, zolang je niet stilstaat (dan slaat de warmte toe) is het best aangenaam fietsen (je bent dan je eigen windmolentje 😊).We hebben meer dan 30 kilometer gefietst over
2 provincies: Gelderland en Flevoland.Via
Roggebot, naar Elburg (Gelderland).In
deze Ganzenstad, waan je je in de middeleeuwen, kasseistraatjes, oude gebouwen,
een historische vissershaven. In de verkoophaven lag er nog een klein kapitaal
aan jachten te koop, ze spreken van een jacht-en camperboom, op de tweedehandsmarkt
zijn zeker nog pareltjes te vinden. Eens
over de brug, zijn we terug in Flevoland (waar ons Mira-Ceti ook aangemeerd
ligt). Een groter contrast met het oude Elburg kan je niet vinden, deze
provincie bestaat nog maar sinds de jaren 80 van de vorige eeuw (heb ik toch
ergens gelezen, dus allemaal moderne gebouwen hier. Flevoland is eigenlijk
gebouwd uit niets, op de bodem van de vroegere Zuidzee.
Na het fietstochtje gingen we wat uitpuffen op ons voordek,
met de parasol open, (alcoholvrij, het mag ook eens gezegd 😊)
drankje in onze hand, hoorden we het onweer naderen.Ik dacht om het ‘buitjeÿ onder de parasol te
doorstaan, maar Peter zei dat het beter was dat we de stoelen al wegzetten.We hadden nog juist de tijd om onze parasol
(we moesten wel met 2 zijn) op te bergen of er komt daar een wind- en
regenvlaag af, nog nooit gezien.We
waren doorweekt tot op het bot (bij manier van spreken, eigenlijk was het tot
op onze speklaag 😊) van de 20 meter te overbruggen en ik waaide
gewoon naar achteren.Dit heeft minder
dan een minuut geduurd, maar zo een muur van water hebben we nog nooit
gezien.Heel blij dat we vast lagen en
niet ergens aan het varen waren. Vlak
erna hoorden we de ganse tijd ambulances, iemand zal hier toch schade van ondervonden
hebben. En de pas gekuiste boot … die ligt nu vol met takken en bladeren ☹
Dus nu zitten we in onze stuurhut, ons derde kostuum van de dag
nat te zweten, het is hier nog meer dan 30 graden (pak 1, nat van het zweet tijdens
het fietsen, pak 2 van het onweer, pak 3 van de hitte binnen).
Morgen zal ik waarschijnlijk geen blog schrijven, vandaag
genoeg lectuur voor twee dagen 😊.
We moeten een kilometer of 50 doorstomen op de Randmeren, we
gaan aanleggen aan een eiland en dat zal het zo ongeveer zijn morgen.
Gisterenavond hadden we eens geen last van tractoren.Maar de Nederlandse landmacht was zijn
materiaal, pantserwagens en tanks aan het verhuizen (wel iedere keer op een oplegger,
niet dat ze in konvooi voorbij onze neus trokken).Zouden ze naar iemand op zoek zijn? 😉.
Vandaag zijn we, zoals voorzien in Meppel …. geweest … met ons velooke.
Om 9 uur lagen we al voor de brug, zijn we zeker de eerste in
de sluis straks, want we hebben geen zin om met deze hitte lang te varen. Nog 4x
een brug of sluis van 6 meter breed doorvaren en we zijn terug op grotere wateren. En
ik ben fier op de schipper, alle hindernissen zijn zonder problemen genomen, dikke
pluim.
De vriendelijke sluismeester kwam ons aan de spoorbrug
tegemoet gefietst met de mededeling dat het even ging duren vooraleer hij de
sluis kon bedienen. Vonden wij niet erg, dat geeft ons de tijd om op het
gemakske naar de sluis te varen. Toen we er aankwamen, wou Peter boven de sluis
blijven liggen, een mooie lommerrijke plaats, maar in mijn gedachten was het vandaag de
laatste dag smalle sluizen en bruggen.Peter is dan beneden de sluis gaan kijken, en het was daar zelfs nog mooier
én rustiger. Tja, ze hebben die sluis niet voor niets de Paradijssluis genoemd.Dus nu liggen we op een kilometer of twee
voor Meppel.
We hebben ons fietsen uitgehaald en zijn
naar Meppel gereden.Wat rondgelopen in
het stadje, een terrasje gedaan (het is sangriaweer vandaag 😊)
en onze proviand gaan indoen bij den Albert.We weten ondertussen perfect hoeveel er in onze fietstassen kan.
En dat het dorstig weer is, na het eten zijn we terug naar Meppel
gefietst naar de dichtstbijzijnde windel (dat is hier den Aldi) om … water,
veel water 😊
Daarna nog een wandelingetje gedaan in de buurt van de sluis,
maar eigenlijk is het weer om niets te doen … dan zweet je nog genoeg 😊.
Vlak voor hij vertrok, is de sluiswachter ons nog succes
komen wensen met de wedstrijd, wij, sportieve Belgen, hebben hem uiteraard ook
veel succes gewenst 😊. Hij wou morgen samen met Peter de wedstrijd
nog eens analyseren, maar dat zal niet lukken want vanaf hier zijn de sluizen en bruggen vanaf 6 uur ÿs
morgens open, dus gedaan met uitslapen, bij het kraaien van de haan uit onze
nest en wegwezen (ongeveer toch, gelukkig is er geen boerderij in de buurt 😊).
Allez supporter voor
de goeien en tot morgen (terwijl ik dit schrijf is het al 1-0 voor Denemarken ).
Wordt een saai verslag hoor vandaag, alles verliep op
rolletjes, bijna alles, mijn zelfgebakken brood is in elkaar gestuikt, en onze
schroef zat even vast in het groen, maar dat zijn details 😊.
Iets voor negen uur lagen we al in de Haarsluis, het was nog
dubbelrood, maar de sluiswachter was toch al wakker 😊.Dit water is een goede oefening voor als we willen
varen in Frankrijk, de sluizen zijn hier nog iets breder (6 meter), maar je
moet ergens beginnen hé. Hier op de vaart hebben ze, gelukkig vinden wij toch, nog
niet gehoord van automatisering, hier kan je nog een klapke doen met de brug-
of sluiswacht(st)er.En dat heeft ons
geen windeieren gelegd. Als alles goed ging, zouden we voor spertijd nog één
brug moeten doen voor onze bestemming.We hadden gisteren al besloten dat het geen Meppel ging worden, té warm
om nog leuk te zijn om in de namiddag te varen. Als we in een sluis liggen,
zien we beneden twee jachten liggen, klaar voor de opvaart, elk langs een kant
Zegt de sluismeester van de Uffeltersluis, de ene dat is snelle Jelle, een
oudere man die alleen vaart (bijna toch, er is ook een grote hond aan boord).
Snelle Jelle had ons goed liggen, hij steekt voor onze neus het kanaal over,
helaas hangt er ook nog een reddingsbootje achter zijn jachtachtig iets en wil
hij ons passeren op het smalste deel van het kanaal (er stond nog een houten
staketsel voor de sluis). Wij konden in eerste instantie enkel lijdzaam toezien
tot hij voorbij was, maar ik zag dat hij recht naar het staketsel voer en wist
dat, als hij daar op botste, hij recht naar ons zou varen dus ik zie tegen
Peter dat hij zoveel mogelijk naar de kant moest. En yep, snelle Jelle en hond
botsten tegen de houten paal.Gelukkig
waren we uit de weg en hebben we een aanvaring vermeden, alleen hadden we
daardoor veel groen (zat onder water, niet zichtbaar) mee in onze hekschroef
getrokken hydrauliek viel even uit, maar gelukkig was het maar wat groen, het
was onmiddellijk weer ok.
Doordat we wat tijd verloren hadden, konden we nooit meer voor
spertijd in de laatste sluis van de dag geraken maar dat was buiten onze maat
van de Uffeltersluis gerekend. Hij heeft de ene brugwachter van de voorlaatste
brug (we vermoeden onder lichte dwang) en de sluismeester kunnen overtuigen om
ons toch nog door te laten, dat heeft de laatste 20 minuten van zijn pauze gekost.
Zo konden we op ons gemak naar de
laatste brug varen en ons goed positioneren om door te varen, de brug is ook
maar 6 meter breed en ligt in een bocht we zijn deze ook zonder ook maar iets
te raken doorgeraakt. Heel traag, maar gestaag, we zijn eigenlijk wel fier dat
alles zo goed verlopen is, maar of de file autoÿs (bijna tot in Meppel 😊😊)
die stonden te wachten het even leuk vonden is maar de vraag 😊😊.
Deze brug moet boer Boer (net zoals veel bruggen overal in Nederland) afkoelen
met water bij deze warme temperaturen.
En ik zei het al, het is warm, we konden onze tijd gerust doden
met naar de bootjes te kijken, checken of ze ook botsvrij door de brug komen (het
is niet iedereen gelukt 😊).En
iedere keer als we in Nederland varen komen we de Zwarte Parel tegen, dus ook
vandaag. Maar ik had meer zin om een fietstochtje te doen, Peter zag het eerst
niet zitten, maar ik heb mijn beste pruillipje getrokken (voor het eerst deze
reis zijn ze koortsblaasvrji) en zijn we op de fiets gekropen (dat mag je bij
mij tegenwoordig vrij letterlijk nemen, ik krijg mijn korte beentjes bijna niet
meer over de buis 😊). Wat
hebben we genoten van dit ritje van een kilometer of 20. De streek doet een
beetje denken aan de Kempen, allemaal bos en heide, veel smalle fietspaden,
stiltegebied prachtig gewoon.
Terug aan boord, het verslag geschreven, aperitiefje gedronken,
klapke gedaan met onze buurman uit Zwolle.Nu gaan we barbecueën, waarschijnlijk wat voetbal kijken en morgen varen
we echt naar Meppel 😊.
Pfffieuw, wat een dagje.Hier in Drenthe kan je maar vanaf 9 uur door sluis of brug (behalve beroepsvaart,
die mogen vanaf 7 uur gas geven).Peter
en ik zijn het eens, deze trip hebben we voor de tweede en laatste keer gevaren
(1x met de Estée S en nu met ons Mira). We hebben vijf uur en half gevaren over
21,5 kilometer (zes uur en half als je het uur spertijd tussen 12 en 13 uur
meerekent). In onze stuurhut was het meer dan 30°C, we zijn dus redelijk
gestoofd (lees moe) vandaag.
Eerst nog een stukje op het Noord-Willemskanaal, daar zijn
de bruggen nog een meter of 8 breed, daar hadden we het gezelschap van een
luxemotor (onze buurman van gisteren dus). Eens voorbij Assen kom je op de Drenthse
Hoofdvaart (klinkt als een groot kanaal, maar die is een meter of 15 breed (meestal
toch), kaarsrecht en op iedere kilometer (of zelfs minder) heb je een brug en
die worden alsmaar smaller en smaller (de smalste was 6.25 meter), de sluis deed
nog iets beter: 6 meter breed (en 26 meter lang), juist gepast voor ons Mira,
grotere boten kunnen hier niet varen. Gelukkig
hadden we op het ganse traject maar één tegenligger (en deze keer was het een
jacht die meer schrik had van ons dan wij - ikke dus - van hem). De provincieweg
loopt ook vlak bij het kanaal, vermits we met onze deuren open varen, horen we
deze loud and clear langzaam maar zeker zijn we aan het acclimatiseren, we
willen niet dat de overgang tussen de Friese meren en Langerbrugge te groot
wordt😊.Ikke
dus stressen, en niet voor Peter zijn vaarkunsten, want hij heeft iedere hindernis
zonder problemen genomen, maar omdat ik zelf niet aan het stuur/roer sta durf
ik wel eens een ietsiepietsie panikeren.Peter vroeg wat ik ging doen in Frankrijk, daar zijn de sluizen nog meer
dan een halve meter smaller tja, eentje of 2 per dag kan ik wel aan zulle zolang
het maar geen 20 hindernissen per dag zijn 😊.
Enfin, we liggen op een mooi (vlakbij een gemaal) plekje,en met oordopjes (vlakbij de provincieweg) is
het hier bijlange niet slecht liggen.
Normaal gezien is het morgen een verslag vanuit Meppel, maar
dit is even ver als het tripje van vandaag en ze verwachten nog warmer weer
we gaan gewoon zien waar we uitkomen, niks op voorhand plannen we zien wel waar
het schip strandt 😊.
Deze morgen vroeg werk ik wakker en dacht ik even dat ik
terug in Langerbrugge was, we liggen niet zo heel ver van de autostrade (A28)
en het constante geraas gaf me direct een thuisgevoel.
Vandaag maar een uurtje gevaren.Meneer Weersvoorspelling zei dat het vandaag
de mooiste dag van de week ging worden, dan hebben we geen zin om dit in onze
stuurhut door te brengen.
Een sluisje, een paar brugjes en we zijn al op onze
bestemming. Mooi hier zulle, in het groen,
praktisch geen verkeer.We delen de
ligplaats met een luxemotor (na ons toegekomen) en nog 2 wrakjes.Die zijn van dezelfde eigenaar, niet mijnen
maat zulle.Gebruikt zijn boten als opslagplaats
(tuinstoelen, fietsenrek, …).Staat voor
onze neus te pissen, bindt zijn honden vast aan een boom (die staan dan ganse
tijd te blaffen) en loopt wat nors te wezen.Maar het is duidelijk dat hij niet op zijn boot slaapt (tenzij hij geen
last heeft van muggen die door het kapotte raam naar binnen kunnen), dus straks
wordt het hier vast heerlijk rustig.
Deze middag op ons gemak gebarbecued en dan hebben we een mooie
wandeling gemaakt. We hebben eens de verschillende veldbloemen opgezocht (Peter
heeft een zoÿn app met alle planten), het is eens wat anders dan vogels spotten
😊, we zitten hier dan ook in het nationaal
park van de esdoorns.
En het is de eerste keer deze reis, maar ik vermoed niet de
laatste keer …. Stopt er een auto, draait zijn raampje open (het is te zeggen,
hij duwt op zoÿn knopje om het raam te laten zakken) en vraagt: ´Wie geht es
ihnen?¡.Dat is al geen correct Duits,
maar probeer dat maar eens wijs te maken aan iemand die geen verschil kent
tussen een Duitse en Belgische vlag 😊.Zowel Peter als ikzelf zeggen dat we hem niet begrijpen, dat we uit
België komen, maar toch herhaalt hij zijn vraag nog een paar keer. Arme man,
dat zal ook de eerste keer zijn dat hij ‘Duitsersÿ tegenkomt die hem niet
begrijpen.Peter en Conny, de Duitse dutsen
😊😊.
De rest van de dag houden we ons bezig met wat lezen (ich)
en vissen (das macht Peter).
Morgen gaan we een stukje verder varen, richting Meppel (waarschijnlijk
onze bestemming overmorgen).
