Inhoud blog
  • Home sweet home
  • Het zit er bijna op!
  • De laatste loodjes (gevonden aan een visdraad aan onze schroefas)
  • Het lek is gedicht!
  • Alles komt goed!
    Zoeken in blog

    Mira-Ceti
    Met ons varend woonschip op de Franse wateren
    31-07-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rondje Berlijn

    Dag beste lezer,

    Even een kleine update van ons ‘meerliggen’, we zijn ondertussen specialist geworden.  De meerligger staat langzaam op, drinkt een paar koffietjes op zijn terras, geniet van de stilte op het meer.  Leest zijn gazetje, drinkt nog een koffietje. Ontdoet zijn boot van ongedierte en vogelpoep en dan is het ver tijd voor een aperitiefje.  In de namiddag is het te warm om iets te doen, dus houdt de meerligger zich bezig met rondkijken naar alles wat vaart, zwemt of beweegt en drinkt nog een (al dan niet alcoholvrij) aperitiefje. Rond een uur of 7 varen de dagjesmensen naar huis en wordt het meer weer helemaal van de meerligger.

    De laatste week hebben we dit eenmaal met plezier onderbroken om door Berlijn te varen, een vaartocht van in het totaal 11 uur om 2 uurtjes te kunnen genieten van de hoofdstad, maar we vonden het wel de moeite om eens te doen. We wilden er vroeg aan beginnen, want we hadden geen zin om Berlijn te delen met de vele rondvaartboten daar op de Spree (sommige roepen netjes op als ze voorbij willen, andere steken je vlak voor een brug nog rap voorbij).  Pleziervaart zie je daar omzeggens niet, als je geen vaarbewijs hebt, mag je Berlijn niet binnen. Om 5u30 waren we al uit de veren om een kwartiertje later ons anker te lichten richting sluis Spandau, want die gaat al om 6 uur open. Maar we hadden pech, op de wachtsteiger hing er een briefje dat de sluis in juli en augustus pas om 9uur open gaat. We hadden geen zin om zolang te wachten, dus hebben we ons kar gekeerd en zijn we langs Schleuse Plötzensee, via het Berlin-Spandauer Schiffahrtskanal gevaren. Toekomen in de sluis en direct mogen binnenvaren, als dat geen luxe is.  En dan begint de grand tour de Berlin, eerst langs Charlottenburg en dan door een voor ons onbekend stuk, waar niet zo heel veel zien was ook, buiten enkele mooie bruggetjes en wat markante gebouwen.  Maar eens aan de Tiergarten begon de pret, we wisten niet waar eerst kijken, de ene na de andere bezienswaardigheid viel te bewonderen. Het was vooral leuk om al die plaatsjes te herkennen die we een paar weken eerder allemaal te voet hadden bezocht. Wat ons ook opviel was dat de gratis 24 uur ligplaatsen praktisch allemaal vrij waren. Die aanlegplaatsen liggen een eind weg van het toeristische gedeelte en niet in de netste buurten, we waren toch een beetje blij dat we ons Mira daar niet alleen moesten achterlaten. We zijn ook nog de jachthavens van Berlijn, waar geen plaats was voor ons, gepasseerd.  Een kleurrijke, alternatieve buurt beetje bohémien, er is daar veel verf gespendeerd aan de aftandse jachten … voor graffiti 😊.

    En dan wachtte ons nog de lange tocht naar het meer.  De terugtocht verliep langs kanalen (Britzer Verbindungskanal, Teltowkanal), beetje industrie, wat groen, niet het fraaiste stuk van de omgeving.  Nog een sluisje gehad, met nog een sluismeester uit ‘den goeie ouwe tijd’ … er was geen plaats meer aan de jachtensteiger en er stond redelijk wat wind. Mijn vraag of we op de plaats van de beroepsvaart mochten wachten (er lag geen enkel schip) was het antwoord dat een sportboot moet wachten op de plaats van een sportboot en nergens anders! Dat was redelijk duidelijk, dus heeft Peter een uurtje achter het stuur mogen zitten, zodat we min of meer ter plaatste konden blijven dobberen. Ik denk dat het toch op zijn zenuwen gewerkt heeft, want toen de jachtjes voor hem niet deftig aansloten in de sluis heeft hij de misthoorn ofte claxon ofte toeter gebruikt om duidelijk te maken dat ze moesten plaats maken, dat is niet van zijn gewoonte, maar opschuiven deden ze wel  😊.

    We moesten nog een tweetal kilometer doen op het Teltowkanaal vooraleer we op een meer kwamen, maar dat is éénrichtingsverkeer en vermits we nog een twintigtal minuten moesten wachten voor het ons beurt was, zijn we maar langs de Griebnitzsee gevaren.  Ja jongens, dat moet je bij gelegenheid eens bekijken op Google Earth.  Wat daar staat aan kasten van huizen, daar zijn de villa’s aan de oude Leie maar tuinhuisjes tegen.

    En nu zijn we dus weer aan het meerliggen, deze keer op de Jungfernsee, dat is bijlange niet ver van Potsdam, opnieuw met zicht op een kasteel, Schloss Griebenitz 😊

    Afgelegd traject:

    Datum: 29 juli 2022

    Vaarroute:  Tegelersee – Berlin-Spandauer Schiffarthkanal – Berlijn (Spree) – Britzer Verbindungskanal – Teltowkanal – Griebnitzsee - Jungfernsee

    Vaaruren: 11 

    Overnachting: Jungfernsee













    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)



    Archief per maand
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 11--0001



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs