 |
|
|
| The adventure of girl finding a man! |
| And everything that happens in between. |
|
| 25-07-2015 |
 Brief aan de man van de bar |
Liefst man van de bar,
Nu zeg ik nog liefste, omdat je nog een beetje (lees: veel) in mijn hoofd én mijn hart zit. Maar eigenlijk ben je precies niet zo lief. Hoewel je wel zo overkomt of overkwam. Zo knap, attent, sympathiek, ... Volgens mij ben je gewoon 'bang'.
Je weet het vast nog wel, die eerste keer dat ik op je terras zat en je mij een koffie kwam brengen, september vorig jaar. De gemeenschappelijke vriendin had je aan me voorgesteld als de perfecte match en ik ben er zeker van dat ze dat bij jou over mij ook heeft gedaan.
Vele koffies, berichtjes zonder antwoord en frustraties later liep gisteren de emmer over. Letterlijk. Je hebt me pijn gedaan. Zoveel dat ik er moest van huilen omdat ik gisteravond nog niet doorhad dat je mijn tranen eigenlijk niet waard bent. Nadat ik je had gevraagd om samen naar de Gentse Feesten te gaan, kon dat blijkbaar alleen samen met je vrienden. Ik kon helaas niet de dag dat je voorstelde en ik zou me ongelooflijk ongemakkelijk hebben gevoeld mocht ik toch zijn meegegaan. Ik ken toch helemaal niemand van je vrienden?! :/ Je stuurde dat het nog wel een keer zou passen en dat je het me zou laten weten als je in Gent zou zijn. Mijn hart maakte een vreugesprongetje toen het dit berichtje las. Ik dacht dat je er eindelijk klaar voor was. Dus ik wachtte. Er gingen enkele dagen voorbij en je had nog steeds niet gestuurd, daarom besloot ik jou nogmaals te sturen. Je schreef me terug dat je me niet vergeten was hoor. En dat je vrijdag misschien zou gaan, naar de Feesten.
Mijn hart was blij gisteren! Het wachtte op het moment dat er het verlossende berichtje van jou zou komen hoe laat je er zou zijn. Maar namiddag werd avond en mijn telefoon bleef stil. Ik was echt niet van plan om je NOG eens te sturen. Ik nam de auto terug naar huis en onderweg brak ik ineens. Het was nu wel duidelijk hoe belangrijk ik voor je was, of hoe mooi en spannend een avond had kunnen zijn (jouw woorden!) met mij. Waarom stuurde je me eigenlijk minions met hartjes in hun ogen? En al die kusjes? Dat betekende vast niets voor je.
Heel erg teleurgesteld en 'bend, not broken', kroop ik gisteren in bed en checkte ik voor een laatste keer of je naam niet op mijn scherm was verschenen.
Vanochtend hoorde ik de gemeenschappelijke vriendin via de telefoon, ze vertelde me over het gezellige etentje dat jullie gisteren hebben gehad, en dat je zou doorgaan naar Tomorrowland. Really? Really??? Is dat alles van gentleness of tact dat je hebt? Als je niet met me wou afspreken had ik het oké gevonden als je me dat gewoon had gezegd. Bijna een jaar heb ik mijn uiterste best gedaan om ook maar een beetje respons van je te krijgen. Telkens als ik je wou opgeven zei de gemeenschappelijke vriendin dat niet te doen omdat je het blijkbaar ZO leuk vond als ik in je buurt was. Wel, lieve man van de bar, als je had gehoopt dat ik je zou vangen terwijl je hoog in de lucht probeerde te fladderen, dan heb je het mis. Daar doe ik niet aan mee. Om hard to get te spelen zijn we net iets te oud geworden vind ik persoonlijk
Het maakt me niet uit hoe gebroken je bent geweest uit eender welke vorige relatie, de magie bestaat erin om de liefde altijd nog eens een kans te geven. En altijd opnieuw. Ik ben er zeker van dat ik meer dan genoeg liefde had voor jou. Niet om je je verleden te laten vergeten, maar om je terug jezelf te laten voelen, een man die bemind en beminnelijk is. Maar blijkbaar schuil je je liever achter de torenhoge muur die je hebt opgebouwd rondom je hart.
Da-ag, man van de bar. Ik kom vanaf nu geen koffies of cocktails meer drinken op je terras. Ik zal je ook geen berichtjes meer sturen om je een prettig weekend te wensen, laat staan om te vragen om af te spreken.
Ik wens je veel moed om opnieuw je hart te kunnen openstellen.
Missy L.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
