A uit A had donderdag 2 juli opgegeven als datum voor onze date. Hij vroeg me naar hem toe te gaan. Eigenlijk is dat al tegen mijn principes, want ik moet de hele afstand doen, terwijl hij gewoon 5 minuten moet stappen. Dat is niet eerlijk en kost mij meer tijd en moeite. (Na zoveel dates heb je het op een keer wel gehad!) Hij stuurt me elke dag berichten. Meerdere. Zowel via Facebook als gewone sms'en.
Soms lijkt het of we beiden op een andere planeet zitten. Hij wist bijvoorbeeld dat ik naar de bioscoop zou gaan. Ik zou dan vragen: 'Hoe was de film, heb je ervan genoten?'. Maar hij doet dat helemaal niet. Daardoor bedenk ik me soms dat hij veel meer met zichzelf bezig is dan met een andere. Hij stuurt wel elke dag hoeveel keer het nog slapen is vooraleer we onze date hebben, hoe hard hij er naar uit kijkt mij te ontmoeten, wat een supervrouw ik ben, ...
Om eerlijk te zijn is het me allemaal iets te cheesy en niet in balans. Ik heb alleen een beetje schrik dat deze man reeds tot over zijn oren is verliefd en afwijzen weer 'a hell of a job' zal zijn. Langs de andere kant heb ik ook ZEER weinig verwachtingen van deze date, wat misschien wel goed is, dan kan de teleurstelling achteraf vast niet zo groot zijn! ;) Misschien valt het gewoon reuzegoed mee. We zullen het zien.
Het is zonnig en nog niet eens zo laat. Iets na 21 uur. Ik draag geen decolté, wel een short met een hoge taille, bretellen, en de broekspijpjes komen tot halverwege mijn dijen. Onder de short draag ik pumps met een klein hakje van 7 cm. In mijn hand draag ik mijn pic-nicmandje aka handtas. Mijn auto staat helemaal niet zo ver geparkeerd en toch lijkt het een eeuw te duren voor ik er aankom. Ik was lang niet de enige op straat en dat heb ik mogen merken.
Ik kreeg heel wat opmerkingen op dat korte stukje: 'Look at that booty', 'Ik wil wel door het gras rollen met jou', 'Gefluit', ... En dat op zo'n kort stukje. Ik kan er bijna nog steeds niet van over. Ik deed geen extra moeite om op te vallen en vond het best beangstigend om me op deze manier een weg te moeten banen naar mijn auto. Eigenlijk had ik totaal geen idee wat ik wel of niet moest doen. Ergens wou ik plots naar mijn auto lopen, maar dat komt dan ook zo paniekerig over dat ik besloot rustig te blijven verder wandelen, maar ik vond en vind het nog steeds geen fijn idee dat ik niet zomaar over straat kan wandelen zonder al die rotopmerkingen te krijgen.
Naar de cinema gaan vind ik stiekem altijd heel leuk! Helaas heb ik meestal niet het geluk dat ik samen met iemand kan gaan. Als er een leuke film is zeg ik dan meestal ook 1000 keer dat ik hem ga kijken, maar tegen dat ik ooit wil gaan spelen ze hem al lang niet meer.
Heel toevallig zag ik ergens een trailer van 'The Age of Adaline' passeren. Het verhaal sprak me meteen aan en ik besloot dat ik daar deze zomer naar wou gaan kijken. Gisteravond was dat het geval! Ik ging alleen, ook al koste me dat een beetje moeite. A uit A wou zichzelf last-minute nog uitnodigen om me te vergezellen en hoopte dat ik naar de bioscoop vlakbij hem zou gaan. Dat gebeurde dus niet.
Ik heb zitten huilen tijdens de film... Er waren zoveel gelijkenissen tussen Adaline en mij... Het altijd weglopen en vluchten, het leven met een geheim, een hond moeten laten inslapen, bang zijn om de waarheid aan iemand te moeten vertellen... In het naar huis rijden rolden de tranen nog steeds over mijn wangen.
De volgende films die ik ga kijken zijn iets luchtiger gelukkig! (Minions en Magic Mike). Hoewel het ook zou kunnen dat de tranen dan over mijn wangen rollen, als kan ik me voorstellen dat dat eerder van het lachen zal zijn! :)
A uit A hoor ik nog steeds na onze eerste berichten via de datesite. Hij voegde me toe op Facebook en intussen hebben we ook elkaars gsm nummer én 'on top of the bill' een date op donderdag.
Soms vind ik onze gesprekken wat raar. Hij vraagt amper iets aan mij en zegt dat hij me vooral leert kennen door de dingen die ik zeg. Hij schrijft dat hij zich nog nooit zo goed heeft gevoeld bij iemand en dat ik een top vrouw ben en lief en dat hij nu al zeker weet dat hij zich slecht gaat voelen na de date omdat ik weer wegga. Ik vind het zeer vreemd dat iemand dat kan zeggen na wat 'berichten'. Maar goed, een gevoel is een gevoel, dus wie ben ik om zijn gevoel te betwisten. Ik hoop alleen dat hij niet teveel zijn zinnen op mij heeft gezet. Ik wil me niet 'gevangen' voelen voor ik nog aan een relatie moet beginnen.
Out of the blue kreeg ik ineens een bericht van hem dat het misschien wel taboe is, maar dat hij wou weten hoe belangrijk seks voor mij is in een relatie. Ik stond perplex. WAT in godsnaam moest ik antwoorden. Ik zei dat ik graag even wou nadenken voor ik hierop wou antwoorden en ging virtueel aankloppen bij mijn hartsvriendin. Bloedeerlijk en recht voor de raap.
Ze schreef me dat ik moest vragen hoeveel keer hij masturbeert per dag als hij geen vriendin heeft. Ik moest zo hard lachen. Maar kon dat niet sturen, zo direct ben ik niet! :D Dus stuurde ik haar tweede advies: "Wel, ik vind seks belangrijk genoeg om me daar nu nog niet helemaal over uit te laten maar ik praat er wel graag over als we elkaar wat beter kennen!"
Ik ben al zeer benieuwd waarover we het zullen hebben tijdens de date en hoop stiekem nog steeds dat ik mijn vriendin met een mini-speaker in mijn oor kan meenemen!
Voor de laatste tangoles besloot ik mijn 'Military Dress' aan te doen. Een pencildress met een mooi decolté, daar ben ik me bewust van. Halverwege tijdens de les zegt mijn partner ineens - out of the blue: 'He, jij zou een leuke pin-up chick zijn, weet je dat?'. Ik wist even niet wat ik moest zeggen.
Soms lijkt het alsof hij mijn login heeft of me ergens volgt met een microtje of cameratje? Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik had namelijk zelf de dagen ervoor zeer actief zitten zoeken naar een Pin-up fotograaf. Na mijn traumatische misbruik begin ik eindelijk met mezelf in het reine te komen wat 'sexyness' betreft. Ik ben een vrouw, heb mooie rondingen en wil me graag helemaal ok voelen daarbij en vooral: ik wil me ok voelen bij het sexy zijn. Daar is in sé niets mis mee. Dus ik dacht dat een leuke (!!) pin-up shoot met alle attributen, toffe make-up en kapsel en vooral een goede en professionele fotograaf daar heel erg kunnen bij helpen.
Alleen zit ik nu met het idee dat als ik die pin-up shoot doe, het eerder voor mijn tangopartner is dan voor mezelf.
Diezelfde les mocht ik trouwens wisselen en dansen met een knappe jongeman! Ik dacht dat ik er niets zou van bakken. Als een man knap is, gaat dat meestal zo :P dus ik verontschuldigde mij op voorhand. Hij zei dat het vast goed zou komen en God! Zoals hij zei: het ging goed! Ik kan me niet voorstellen dat een tangowissel ooit zo goed is gegaan. Een knappe en sympathieke jongeman, die na zijn dansjes met mij terug ging naar zijn vriendin.
De man van de bar, ik heb er eerder al over geschreven. Ik ging er voor het eerst langs in september om een koffietje te drinken en hem hopelijk te zien. Ik kan niet ontkennen dat ik het een ontzettend knappe man vind en daardoor ondervind dat mijn benen week worden als hij plots voor me staat. Hij lijkt zo perfect! Hij ziet er goed uit, verzorgd, naar mijn mening knap, hij is attent, tactvol, ... Ohja! Hij danst.
Met het mooie weer besloot ik langs te gaan en een lekkere cocktail te drinken op zijn gezellige terras. Om er niet helemaal alleen te zitten nam ik mijn lievelingshondje mee en ook wat boekjes en mijn schrift om te schrijven. Toen ik kwam aanrijden zag ik dat het druk was, ik moest omkeren voor parking en een einde stappen. Samen met mijn hond vonden we toch nog een vrij plekje. Een van de obers bracht me mijn cocktail en even later hoorde ik 'He, dag Missy L.' uit zijn mond. Hij zei dat het lang was geleden, vroeg hoe het met me ging en vroeg wat naar mijn hond. Hij liep nog wat rond op het overvolle terras om mensen hun bestellingen te brengen en bracht speciaal voor mijn hond een kom vers water. Ik zei dat ik dat heel lief en attent vond.
Later die avond zag ik hem niet meer. Wat ik wel wat jammer vond, want hij is een plezier om naar te kijken! Vlak voor ik ging slapen stuurde ik hem een berichtje: 'Always a pleasure to see you! En nogmaals bedankt voor het water voor mijn hond, dat was zeer attent. Fijn weekend!' En toen ik vanochtend wakker werd had hij geantwoord met 'Idem ditto. Als het niet zo druk was geweest had ik me er graag even komen bijzetten. Prettig weekend.'
Nadien antwoordde ik op mijn beurt nog een keer dat ik best nog eens langs kon gaan als het minder druk zou zijn of als hij meer tijd had, in de hoop dat hij zou zeggen dat we misschien gewoon eens konden afspreken, maar hij heeft het berichtje enkel gelezen. Jammer.
Once upon a time... was er eens die serie die zo heet! Ik ben er helemaal WEG van! Vooral ook van de zeer knappe acteurs en het 'geloof'. Door Once upon a time lijk ik soms iets meer geloof in de liefde te hebben dan voorheen.
Ik liet me ook speciaal een ring maken. Een replica van de ring die Snow draagt, binnenin liet ik 'I believe' graveren. Omdat ik wil geloven in de ware liefde en omdat ik mezelf daar wil blijven aan herinneren.
Gisteravond was mijn broer thuis, samen met zijn vriendin. Na het avondeten stelt hij voor om nog naar een aflevering te kijken. Ik was meteen dolenthousiast en had er super veel zin in, omdat dat altijd 'onze quality time' is. Samen met de broer in de zetel en samen de complotten proberen ontrafelen.
Ik ruimde de tafel leeg en ondertussen zag ik hem met de computer heen en weer wandelen. Tot hij de deur achter zich dichttrok en ik zijn voetstappen op de trap hoorde. Hij had besloten samen met zijn vriendin te kijken op hun slaapkamer.
Even, heel even overviel me een intens gevoel van eenzaamheid.
