"Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the burriers within yourself that you have built against it."
Slik. Elk woord in bovenstaande quote is waar. Het voelt als een klap in mijn gezicht. Rumi heeft gelijk, alweer. Altijd! Ik ben mannen gaandeweg niet meer leuk gaan vinden. Ik heb vooroordelen over hen en over hoe ze zijn in relaties.
Argentijnse Tango is bij uitstek de dans van de liefde. Daar ga je me niet horen over klagen! Maar de grens tussen de aanrakingen is klein - vooral tussen wat wel nog gepast is en wat net niet meer.
Met de moed in mijn schoenen besloot ik naar de tangoles te gaan dit weekend. Mijn linkerbeen bont en blauw, mijn rechterbeen getaped. Ik had een kleedje aan dat ik zelf niet zo bijzonder vind en mijn haar was makkelijk opgestoken met een donut. Als ik aankom krijg ik het ene compliment na het andere over mijn jurk en de bloem in mijn haar. 'Fijn', dacht ik.
K. kwam aan, maar hij leek nog in een andere wereld te vertoeven. Hij zegt ook dat hij er niet zo goed bij is vandaag. Die ondertiteling had ik niet nodig gehad en ik walg van het feit dat ik straks met hem moet dansen. Het duurt een eeuw voor hij zijn schoenen aanheeft en zelfs met praten heeft hij moeite. Ik ga naar de danszaal en wacht op K.. Hij komt naar me toe en ik schrik van zijn ogen. Ze lijken zo verdwaasd en verdoofd en toch kijken ze gruwelijk op een bepaalde manier. Danshouding. Ik besluit niet na te denken over het feit waar hij zijn handen legt. We dansen. Of beter gezegd: IK DANS met hem. Hij heeft de kans niet om te leiden. Ondanks het feit dat ik met mijn rug naar de dansrichting staat -wat zo hoort als vrouw- ben ik diegene die de touwtjes in handen heeft. Karel volgt, zegt niets en heel af en toe lijken we te struikelen. De lesgever komt naar ons toe en maakt me zeer duidelijk dat wat ik doe incorrect is. Dat wist ik intussen ook al wel, maar ik heb bijna echt een fysieke afkeer van K., hoe kan ik dan nog dansen met hem?
K. maakt opmerkingen over de tape op mijn been. Hij zou liever willen dat die tot net onder mijn jurkje komt zodat hij kan fantaseren over waar het einde van de tape zich zou bevinden. Komaan, serieus??? Als de lesgever zegt dat we moeten rekening houden met het 'heupcontact' reageren we beiden met onze ogen. Ik rol mijn ogen omdat ik weet wat komen zal en ik dat niet wil. K. zijn ogen glimmen plots, daar heeft hij wel zin in, ja.
Als de les over is kijk ik rond. C. is opnieuw nergens te bespeuren. Er is geen 'extra' man vrij die met me zou kunnen dansen. Ik ga naar de bar, trek m'n schoenen uit en doe mijn jas aan. Ik zeg ieder gedag en ga naar buiten. Het is donker en stil in het steegje waar mijn auto geparkeerd staat. Het geluid dat mijn hakken maken als ze neerkomen op grond lijkt oorverdovend in de stilte, net als het gekraak van de afgevallen herfstbladeren onder mijn voeten. Ik voel me niet op mijn gemak, hier. Ik stap verder en ben EINDELIJK aan mijn auto.
Nog nooit, echt nog nooit heb ik zoveel spijt gehad van gespendeerd lesgeld! Ik heb dus 2 reeksen betaald. De eerste was voor de beginnersles met K., de tweede voor de halfgevorderden met C.. Ik dans heel graag tango, maar niet met mannen op deze manier. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik stoppen en wachten op de man, mijn man, en dan hopen dat hij ooit met mij wil tangoles volgen?
Imagine diving in, past the surface, into the quiet & calming depths below.
Vandaag was een dag waar ik zo ontzettend lang heb naar uitgekeken. Ik had mijn watsu behandeling vandaag. Sinds lang! Heel lang. Het was bijna een jaar geleden dat ik nog in het water was geweest. Veel te lang dus.
Ik kom aan in mijn favoriete wellness en kan me niet snel genoeg omkleden. T. zegt met dat ik alvast in het water mag gaan, dat ze er zo aankomt. Ik zet mijn rechtervoet op het eerste trapje. Het water is groen/geel vandaag en warm. Lekker warm. Ik stap verder naar beneden en ga zitten op het voorlaatste trapje. De geur is zo vertrouwd. Ik voel me letterlijk als een visje die in het water komt. Maar ik ben moe en besef dat het veel te lang geleden was dat ik was gekomen. Het water omarmd me en ik voel hoe een last van mijn schouders valt. Ik mag gewoon mezelf zijn hier, in het water en ik moet niets, helemaal niets, doen!
T. komt naar me toe en vraagt hoe ik aan al die blauwe plekken kom. Ze zegt dat ze voorzichtig zal zijn tijdens de behandeling om me geen pijn te doen. We testen even op de neusklip goed blijft zitten en dan mag ik op de bodem van het zwembad gaan staan. Ze neemt mijn handen vast en vraagt me mijn ogen te sluiten. Bij elke uitademing voel ik hoe ik lichter en zwaarder lijk te worden op hetzelfde moment. Ik kom thuis. In het water. T. komt dichter naar me toe en neemt me vast. Ze heeft me vast zoals een moeder haar kind zou vastnemen en ik voel me veilig. Zo geborgen en warm. Ze zorgt voor mij. Heeft me elke seconde in de gaten. Ze laat me glijden door het water en is er altijd om me vast te houden.
Deze sessie is anders dan alle andere die ik ooit al heb gehad. Ik voel dat ik veel heb losgelaten, maar ik zit ergens nog 'vast'. Mijn lichaam is zwaar en laat niet alles toe. Ik vraag me af of het de afstand is die ik heb opgebouwd door tango, maar besluit meteen om er niet verder over na te denken en te genieten.
Ik krijg het neusklipje op mijn neus en de eerste drie tikjes op mijn schouder die me waarschuwen dat ik onder water zal gaan. Het is heerlijk. Ik wil onmiddellijk veel langer onder blijven, maar T. laat me weer even op adem komen. Ik denk na, maar wil niet nadenken. Ik ben maar voor 85 % IN het water. Het neusklipje gaat af, iets vroeger dan normaal en ze wiegt me. Ze omarmt me stevig en ontspant me. Het is heerlijk hoe ik haar kan vertrouwen zonder haar eigenlijk goed te kennen.
Als ik mijn voeten op de grond voel en mijn handen op mijn hart weet ik dat de sessie over is. T. en ik praten nog even. Ze zegt dat ze heel hard voelde dat mijn lichaam anders was dan alle vorige keren. Dat ze daarom iets meer watsu heeft gedaan dan healing dance, maar ik vond het helemaal prima. Ik maak onmiddellijk voor mezelf de beslissing dat ik heel snel terug wil komen. Dit is voor mezelf.
Als ik rondkijk zie ik een man zijn vrouw ook een sessie geven in het zwembad. De man leert het pas, hij heeft nog instructiekaartjes langs de rand van het zwembad staan, maar de rust die ze samen uitstralen is heerlijk. Ik wil ook graag een man die watsu en healing dance doet zeg ik tegen mijn zus. Ze zegt dat ik veel wil van een man.
Ik antwoord dat hij maar niet zo lang op zich moet laten wachten. Hoe langer ik wacht, hoe meer ik wil. Met mijn hoofd nog steeds in het water ga ik uiteindelijk toch naar huis, maar wou ik liever nog wat drijven en gewiegd worden. Ik wil proberen om mezelf meer als een rivier te zien. Als water door het leven gaan, ik vind wel een weg.
Ik vond ook de mooie woorden die boven- en onderaan deze post staan. Je moet het je echt eens proberen voor te stellen. Gedragen zijn en onder water zijn, voorbij het oppervlak, waar alleen maar rust en stilte is...
Imagine diving in, past the surface, into the quiet & calming depths below.
Ik die dacht dat ik geen nieuw verhaaltje zou hebben om te schrijven, heb me mispakt. Ik heb er teveel om in een keer te posten. En dat na slechts één weekend!
Maar ik ga voor wat me vandaag het meeste is bijgebleven, of wat met het meest heeft geraakt op een bepaalde manier.
Vandaag was perfect; ik voelde me uitgeslapen, at wafels (!!!) voor ontbijt, dronk rijkelijk koffie, studeerde, maakte goede samenvattingen, genoot van een hete douche en als afsluiter hadden we een etentje voor mijn kleine broer zijn verjaardag. Ik hou van die jongen! Omdat het te laat zou zijn voor hem om nog met de trein naar zijn kot te reizen, hadden we op voorhand afgesproken dat ik hem met de wagen zou brengen, ook al zou dat laat zijn voor mij.
En onderweg had ik een heel leuk en goed gesprek met hem. Tot hij plots zei dat hij me iets 'lastig' moest vertellen. 'Niet schrikken he', zei hij. Ik had nooit kunnen denken wat hij me zou zeggen tot hij zei: T. heeft een relatie met L..
Even verduidelijken: T. is een jongeman die even oud is als mij. We woonden ooit op een boogscheutje van elkaar, zagen elkaar elke dag. We waren verliefd, elk om beurt op elkaar. Werden nooit een koppel. Beiden spijt en opnieuw werden we verliefd op elkaar op verschillende tijdstippen. We zijn beiden koppig, te trots om de ander gelijk te geven als we er zelf van overtuigd zijn. Veel ruzies en bekvechten, maar evenveel mooie momenten later besloot ik geen contact meer met hem te zoeken omdat ik een storende last zou zijn geweest voor zijn toenmalige relatie. Blijkt dus dat die ook op de klippen is gelopen (dat wist ik al veel langer dat het er zou van komen) en dat hij ondertussen zo'n 5 maanden samen is met de zus van het meisje waar m'n broer een crush op heeft. Ik kon mijn oren niet geloven.
Nog steeds kan ik me zijn sms herinneren, die hij me ooit stuurde nadat ik hem een gelukkige verjaardag had gewenst. 'Merci Missy L., ik hoop echt dat ik ooit iemand mag vinden zoals jij.' Wel, hij zal er nog veel mogen verslijten om iemand te vinden zoals mij. Dat zal hij nooit doen, ik ben uniek. Er loopt geen tweede van mij rond. Maar goed. Ik schrok dat ik een rush van emoties voelde die ik niet had verwacht. Onderweg naar huis staat de radio op en hoor ik 'Another love' en 'Let her go'. Met een druk op de knop zet ik de radio uit.
Toen ik gisteren mijn warme chocomelk dronk bij mijn kaarsje, in de stilte, las ik ook in mijn 'DanceJournal'. Ik herlas onderstaan gedicht zeker 7 keer.
'Dance me to you beauty with a burning violin. Dance me through the panic till I'm gathered safely in. Lift me like an olive branch and be my homeward dove. Dance me to the end of love.'
En plots besefte ik dat het niet het plan is om te stoppen met tango. Niet nu. Ik heb mijn les nog niet geleerd. Als ik toch zou stoppen met tango nu, stel ik de 'te leren les' uit en dat wil ik niet. Het is lastig, maar ik dans me er wel doorheen!
Ik heb een handboek. Van mezelf. Vroeger was dat een mooi klein roze boekje dat vol stond met gekke gewoontes van me, mijn lievelingseten, uitstapjes, ... Ik gaf het ooit aan een man - van wie ik dacht dat het de ware was - om er eens in te lezen, maar ik heb het nooit terug gekregen. Heel lang heb ik me daardoor onvolledig gevoeld, omdat dat boekje een deel van mezelf was. Daarna besloot ik dat GEEN enkele man nooit nog een handleiding van me zou krijgen. En als ik er ooit nog eens zou schrijven, zou ze voor altijd van mij blijven. Want we verliezen allemaal de weg wel eens soms, toch?
Nee, ik ben de weg niet kwijt, het is alleen wat mistig! Ik ben moe en heb nood aan wat vakantie. Ook wat mannen betreft denk ik. Zaterdag heb ik 2 tangolessen en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om met K. of C. te dansen. Ik weet niet of ik beter kan thuisblijven, of toch beter kan gaan en hopen dat ik met iemand anders kan dansen. B., de osteopaat misschien?
Ik blader door mijn ochtendpagina-boekje en blijf hangen op de 'How to take care of me'-Pagina. Ik lees alle puntjes door en 'Find stillness, book a watsu & let your hair down' blijven hangen. Maandag heb ik mijn watsu behandeling, het is meer dan een jaar geleden! Ik heb het zo gemist en kijk er naar uit om opnieuw 'geboren' te worden en nieuwe energie op te doen. 'Find stillness' is het werkpunt voor de komende dagen. Vooral ook wat de mannen betreft. Ik laat los. Deze lessen zal ik nog doen en ik besluit daarna wel of ik nog tango wil dansen met K. en/of C. of later opnieuw zal starten bij de beginners met 'MIJN' man.
En nu... tijd voor warme chocomelk, een kaarsje en stilte! <3
Onderstaande tekst kreeg ik van een vriendin. Ik vind hem zo mooi dat ik hem graag met jullie wou delen, en stiekem ook omdat ik hoop dat ik echt op zo iemand verliefd mag worden! <3
"I hope you fall in love
With someone who always texts back and never lets
You fall asleep thinking youre
Unwanted.
I hope you fall in love with someone
Who holds your hand during the scary parts of
Horror movies and burns
Cookies with you when youre
Too busy dancing around the
Kitchen.
I hope you fall in love with
Someone who sees galaxies in your eyes
And hears music in your
Heartbeats.
I hope you fall in love with someone who
Tickles you and makes you smile
On hard days and on easy
Ones.
But beyond all that I hope
You fall in love with someone
Who will never leave you behind
And who will never take you
For granted, someone who
Will stand by you when youre
Right and stand by you
When youre wrong,
Someone who has seen you at your worst
And has loved you
Still.
I hope you fall in love
With someone who
Kisses you in the rain
And hugs you in the cold and
Wouldnt have you any other
