Ik ben opgegroeid in Zellik, een klein plattelandsdorpje, en zelfs ik kan een playlist op YouTube maken met mijn eigen liedjes, en die liedjes automatisch op basis van populariteit laten sorteren. Er zijn zo veel mensen die er heilig van overtuigd zijn dat democratie een goed systeem is, dat men het niet mag aanraken. Met geen enkel liedje dat meer views behaalt dan een getal dat men met slechts twee cijfers schrijft, dus minder dan honderd, kan ik toch zo een playlist maken die gesorteerd is op basis van populariteit, zo weinig views hebben belet mij niet om dat te doen. Ik ga hier gewoon een opmerking tussen schrijven, namelijk dat ik nooit betaalde advertenties heb gebruikt om meer viewers voor mijn videos te krijgen, en ik kom daar later op terug. Ik wil alleen zeggen dat ik eigenlijk nooit een grote voorstander van democratie geweest ben, en ik denk dat democratie vooral inbeelding en bedrog is. Naast democratisch, naast zogezegd democratisch, is ons systeem ook kapitalistisch natuurlijk. Ik denk dat als je het systeem een kapitalistische democratie zou noemen, het eerste woord, het woord kapitalistische, 90% van de lading dekt. Als men het beeld van het systeem dat men "democratie" noemt wil veranderen, dus als men de inbeelding en het bedrog dat het woord "democratie" ons voorlegt wil veranderen, zal men volgens mij toch eerst moeten toegeven dat het gaat om kansen krijgen, en dat men vanuit mijn positie hoegenaamd niet genoeg kansen krijgt om meer viewers te krijgen zonder het eerste deel van de volledige benaming van het systeem te gebruiken: het kapitalistische. Ik vind het niet grappig dat ik niet meer viewers krijg, maar niet zo erg daarentegen dat ik het niet meer op zijn beloop wil laten, maar ik vind het wel grappig dat politici en partijleden er zondermeer van overtuigd zijn dat ik er als buitenstaander of zo toch niks van snap. De kapitalistische kant wordt altijd gebruikt om de artistieke kant opzij te manoevreren. De uitbaters van casino's gaan nooit failliet omdat ze een winstmarge opstrijken die in het systeem van het casino ingebouwd is, en de democratie eert de kunstenaars niet, de democratie manoevreert de kunstenaars opzij. Het casino verliest niet, het casino verliest nooit, en de kunstenaars zijn zoals gokkers die hun geluk gaan beproeven in het casino, en je kan niet winnen als je niet aan het systeem deelneemt, en je kan wel altijd verliezen, maar als je wil winnen moet je deelnemen, en om deel te nemen moet je betalen. Als kunstenaars niet populair zijn legt men de oorzaak altijd bij de kunstenaar zelf en zijn talent, dus bij het zogezegde feit dat zijn talent te gering zou zijn. Het is met Vincent Van Gogh gebeurd, en het gebeurt met duizenden kunstenaars, duizenden kunstenaars. Toch verblijven veel mensen, ook beleidsmakers en politici, in die naïeve fantasie dat kansen gelijk zijn. Eigenlijk speelt de artistieke kant, het talent, in het systeem een bijzonder kleine rol. Democratie betekent dat de beleidsmakers verkozen worden door het volk, en het is heel vreemd om mijzelf hier genoodzaakt te zien om een vergelijking te moeten maken tussen de artistieke kant, dus het talent, van kunstenaars, en de stem van het volk. Dat is blijven doorzagen over een overeenstemming die niet relevant is wegens te gering. Daarom is het gek om een benaming te blijven gebruiken voor dit systeem dat suggereert dat er wel een grote overeenstemming tussen beide is.