De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
29-12-2008
Après-ski
Na zo'n avond als gisteren dringt zich een verslag op! Wat was me dat gisteren op Vlaanderens tweede grootste, maar mooiste markt in Sint-Truiden? Naar aloude gewoonte begon de avond rustig maar mondde uit in een bacchanaal gelach zonder weerga. Tegen 18.00 uur verzamelde het Truiense kruim en tevens uw blogdienaars, zich op de pui van het stadhuis. Voor de gelegenheid werden we vergezeld door onze vrienden uit de iets meer noordelijke regionen van de Bronsgroen Eikenhouten provincie. Dat we hier kunnen feesten hebben we getoond! De mannen van Discobar Lassy warmden ons helemaal op en dat was nodig bij siberische toestanden onder nul. Gelukkig en 'how convenient' passeerden de nodige flesjes jenevel de revue. Drie kwartiertjes later dan voorzien kwam DJ Regi de Lassie's vervoegen. Naadloos draaide hij zijn ganse CD door mekaar en wist zo de Truiense markt te betoveren als nooit tevoren. Het plein werd omgevormd tot een kolkende mensenmassa die op en neer ging bij iedere beat. Thuram's vrouwtje bracht het voor mekaar op de boxen te klimmen, waarna ze door Regi werd uitgenodigd op de deejaybooth. Helaas liep dit niet zo vlot en het manoevre leverde een verrassend resultaat op: mengpaneel tegen de grond, tien seconden stilte en een verstuikte voet. Na het optreden van onze melkvriend betaamde het nieuwe kameraad Gert H. om Regi te voorzien van een eigen security-service. Geen bakvis of zeetong geraakte aan de blonde lokken van Elke Vanelderens boyfriend. Gert ging zo op in zijn rol en hield vol tot Regi veilig van de markt geëscorteerd was. Regi himself was er helemaal mee weg en bedankte achteraf voor de bewezen dienst. Helaas riep de plicht mijn ega weg, ten gevolge van een waterlek. Maar gelukkig was ze wel op tijd klaar voor het dineetje bij Paulie's. De Montepulciano volgden elkaar in een razend tempo op en vormden een passende begeleiding van de exquise stukjes vlees op ons bord. Nadien werd opnieuw de markt opgezocht als oord van verderf, alwaar de avond passend werd afgesloten in het gezelschap van oude en nieuwe vrienden en uiteraard met Discobar Lassy! Dit is mijn versie van de feiten, maar misschien weet Thuram nog enkele zwarte gaten op te vullen.
Het bedrijf waar ik werk (Mozart Brain Lab nv) is geen alledaags bedrijf. We passen er luistertherapie toe volgens de Franse neus-keel- en oorarts Alfred A. Tomatis. De methode van de audio-psycho-fonologie maakt gebruik van gefilterde muziek (Mozart) en moederstem om allerlei kwalen en ziektes te behandelen. De mensen die onze hulp opzoeken omvatten een zeer breed spectrum. Dit kan gaan van volwassenen met concentratiestoornissen, tot kinderen met gedrags-ontwikkelings-en leerstoornissen. Bedrijfsleider en idealist, Jozef Vervoort (zie foto), mocht gisteren het vijfentwintig jarig bestaan van zijn vzw Atlantis vieren. Alvast proficiat!
De meeste Truineers kennen onze beiaard wel. Je kan er moeilijk naast kijken wanneer je onze Grote Markt betreedt. Maar weet iedereen ook wie het reuze instrument bespeelt? Hoe gaat zoiets in zijn werk? We gingen even een praatje maken met één van onze drie beiaardiers: Frederik Reynders.
- Een beiaard bespelen is allesbehalve een veelvoorkomend beroep. Hoe ben jij daar nu bij gekomen?
Niet voor de hand liggend inderdaad! Redenen hiervoor zijn te zoeken in de zeer speciale eigenschappen van het instrument. Thuis vindt men normaal geen beiaarden. Het instrument kost geweldig veel geld en is gemaakt om in torens te hangen en van daar uit bespeeld te worden. Mijn eerste contact met de beiaard was natuurlijk via mijn vader, hij is de officiële stadsbeiaardier van Sint-Truiden en Zoutleeuw. De meeste Truineers zullen hem wel kennen, Noël Reynders. En inderdaad de appel valt niet ver van het belfort.
Om thuis te kunnen oefenen heeft mijn vader in onze muziekkamer een oefenbeiaardklavier, waarop alles juist hetzelfde is als een beiaardklavier in de toren. Alleen, de klokken zijn vervangen door een metallofoon (=gestemde metalen plaatjes).
Als kind wekte het mijn interesse al vlug op, en het was moeilijk om er vanaf te blijven. Kinderen die thuis een piano zien willen er ook eens op tokkelen, dus ik wou, wanneer mijn pa speelde ook wel zo eens een nootstokje indrukken. En voila, daar was dan mijn eerste contact met een beiaard en tevens mijn interesse voor het instrument geboren.
Mijn vader is voorzitter van de Belgische- en later Vlaamse beiaardiersgilde en ook bestuurslid in de beiaardwereldfederatie. Het is dus niet verwonderlijk dat ik al vanaf ongeveer 5 à 6 jaar oud in contact kwam met vele beiaardiers en hun beiaarden in praktisch alle landen van West Europa.
Elk jaar werd mijn interesse dus groter en groter, mijn vader had ondertussen mij (en mijn broer) muzieklessen gegeven op de beiaard. Zo werden wij op zeer jonge leeftijd (+ 8 jaar oud) reeds ingeschakeld om enkele beiaardwerkjes te brengen op een rijdende beiaard die tijdens de kerstvakantie door het Feestcomité van de stad gehuurd werd en alle deelgemeenten van Sint-Truiden aandeed . Tijdens het beiaardspel werd er zelfs glühwein, warme choco en een koekje aangeboden aan de inwoners van Groot-Sint-Truiden.
- Hoe werkt een beiaard eigenlijk ?
Mensen die op- en in de omgeving van de Grote Markt van Sint-Truiden komen, kennen de tijdsaanduiding door de belfortbeiaard in de toren van het stadhuis en de klokkengeluiden die weerklinken tot buiten het centrum. Sommige mensen stellen zich vragen hoe dat werkt en of er misschien iemand daarboven elke 730 op die klokjes de tijd aangeeft
Wel dat is eigenlijk eenvoudig uit te leggen. De toren van ons stadhuis kan je voorstellen als een staande klok, zoals velen er één staan hebben thuis en die langs een mechaniekje de tijd aanduidt met korte melodietjes (vb. Westminsterslag) maar hier dan in een véél grotere vorm. In de toren wordt het uurwerkmechanisme dus een paar tientallen keren uitvergroot.
Bij een concert wordt de beiaard manueel bespeeld door een beiaardier, dan wordt het automatisch spel uitgeschakeld.
- Wanneer spreken we van een beiaard? Is onze beiaard speciaal?
Een beiaard is een klokkeninstrument, bestaande uit minstens 23 klokken. Het instrument wordt bespeeld door middel van een stokkenklavier.
In Vlaanderen zijn op dit moment 65 beiaarden en 3 reizende beiaarden. Brussel heeft er 2 en Wallonië 20 beiaarden met 1 reizende beiaard.
De oudste beiaardklokken bevinden zich te Zoutleeuw, er zijn nog acht klokken aanwezig gegoten door Waghevens in 1530.
In Sint-Truiden hebben we een beiaard waarin de meeste klokken gegoten werden door vanden Gheyn, een zeer goede gieter in 1754. Hierop werd de beiaardrestauratie in 2001 volledig gebaseerd, alle klokken die iets minder goed klonken werden herstemd of hergoten naar de klokkenprofielen van vanden Gheyn.
Sint-Truiden heeft nu een zeer mooi klinkende oude beiaard.
- Is er een speciale opleiding vereist? Is beiaardier je enige bezigheid?
Ik heb mijn studies van ingenieur gevolgd en afgerond in Mechelen. Ik had met opzet Mechelen gekozen omdat ik er ook de lessen kon meevolgen aan het Hoger Internationaal Instituut voor Beiaardkunde (Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn), waar ik mijn einddiploma als beiaardier behaalde in 2007.
De opleiding omvatte de vakken: beiaardspel, piano ( of orgel), harmonie, praktische harmonie, beiaardgeschiedenis, beiaardkunde, compositie, campanologie, enz Om beiaardier te worden is niet enkel een muzikale aanleg vereist, maar alle achtergrondinformatie passeert ook de revue. Zo kan je tenslotte toch ook iets vertellen over het stukje erfgoed waarop je speelt!
Als licent aan DHEK, Koninklijk Atheneum te Landen gebruik ik de beiaard bovendien als opmeetinstrument voor mijn leerlingen van de richting Mechanische Vormgevingstechnieken. Elk jaar brengen wij enkele uren door in de belforttoren om op die oude uurwerk- en automatische spelmechanismen, de tandwieloverbrengingen en gemeten krachten af te meten en te herberekenen.
- Waarom mogen de Truineers fier zijn op hun beiaard?
Bij de inspeling na de restauratie op 1 april 2001 waren er 42 beiaardiers aanwezig die de gerestaureerde beiaard bespeelden. Beiaardiers uit Vlaanderen, Wallonië, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Spanje, Denemarken en Portugal. Allen waren met lof over de uitzonderlijk mooie klank van de klokken en van de goede bespeelbaarheid van dit toch eeuwenoude instrument.
Sint-Truiden heeft 3 beiaardiers op zijn grondgebied, namelijk de officiële stadsbeiaardier en zijn twee zonen. Eentje ervan ben ik dus!
- Zijn er in Sint-Truiden vaste muziekstukken die moeten gespeeld worden, of heb je er zelf ook wat inspraak in?
De stad Sint-Truiden bepaalt haast nooit welke werken gespeeld moeten worden voor de wekelijkse concertjes. Hierin is de beiaardier volledig vrij. Het komt vaak voor dat we liederen en beiaardstukken spelen, aangepast aan de tijd van het jaar of de gelegenheid. Wat normaal is, is dat men nooit kwetsende liederen of muziekstukken vertolkt op gelijk welke beiaard in gelijk welke plaats.
Ik vertolk, naast eigen beiaardwerkjes, ook klassieke beiaardstukken, volksliedjes, liederen uit onze streek, moderne slagers en popmuziek op de beiaard. Anders gezegd: voor elk wat wils.
- Truineers hebben t vast al opgemerkt, de vogelgeluiden die weerklinken van op de toren. Wat is de reden hiervan?
De vogelgeluiden die regelmatig vanuit de Belforttoren en van tussen de beiaardklokken over de Grote Markt galmen hebben maar één doel: ze zijn elektronisch opgenomen geluiden van roofvogels en dienen om de overlast van duiven en hun handtekeningen in de toren te vermijden.
Wanneer een duif of andere vogel tussen de klokken invliegt, dan worden langs een elektronisch oog deze roofvogelgeluiden in werking gezet, zodat die vogelindringer uit de toren vlucht. Allee, das toch de bedoeling
Het is nodig om vogels te weren tussen de klokken. Doordat ze hun mest zomaar overal deponeren, worden niet alleen de klokken bevuild, maar klinken ze ook niet meer juist of te kort en wordt de beiaardmechaniek stroever zodat sommige toetsen in het beiaardklavier niet meer terugkeren naar hun aanslagpositie, de toets blijft onderaan steken en kan dus niet herhaald worden. Dit is iets wat zeker moet vermeden worden.
- Spelen jullie soms ook op verplaatsing, of zijn er wedstrijden voor beste beiaardier?
Als beiaardier word je uitgenodigd in andere steden om hun beiaard te bespelen. Zo heb ik reeds beiaardconcerten verzorgd te Oudenaarde, Brugge, Namen, Kortenbos, Peer, Sint-Truiden, Zoutleeuw, Mechelen, Hasselt, Genk, Brakel, Sint-Amands aan de Skarpe (F), Châlons aan de Marne (F) en Asschaffenburg (D). Dit jaar is er reeds voorzien dat ik zal concerteren te Namen en Brussel.
Ook zijn er beiaardwedstrijden, zo zal er dit jaar de Internationale Fabiolabeiaardwedstrijd plaats vinden in Mechelen.
- Ben je van plan je werk nog lang verder te zetten? Heb je een boodschap voor de Truineers? Nu is het moment! Mijn planning is om mijn leven lang beiaardier te kunnen zijn en de mensen te laten genieten van mijn eigen beiaardcomposities en hun liederen, volksdansen enz Elke bespeling geeft mij een goed gevoel omdat ik mensen blij heb gemaakt met mijn beiaardspel. Ik voel me dan ook enorm gemotiveerd om steeds beter te doen. Ik vind het bovendien mijn taak langs beiaardspel de eer van mijn stad hoog te houden en deze te propageren in alle plaatsen waar ik de beiaard zal bespelen.
Het is zo dat mensen, wanneer zij een melodietje herkennen wat op de beiaard gespeeld werd, dit regelmatig komen melden, zo van: vorige zaterdag was ik op de markt en gij hebt toen dat melodietje gespeeld van . Ik herkende het onmiddellijk t Was plezant om dit nog eens te horen Het doet goed om geapprecieerd te worden, bedankt!
Sint-Truiden heeft een grote traditie op beiaardgebied. De stad heeft zich door de eeuwen heen steeds ingezet om een goed beiaardinstrument te bezitten in de Belforttoren, waar de Truineers fier op kunnen zijn en dat door bekwame beiaardiers bespeeld wordt. De beiaardiers van Sint-Truiden waren échte Truineers: zoals Anathol van Assche, Edward Loos en nu Noël Reynders-Jammaers. Ik hoop die mooie traditie verder te mogen zetten en de Truineers nog veel muzikaal genot te verschaffen wanneer ze kuieren op de Grote Markt of bij het rusten tussen pot en pint op een terrasje.
Mijn goed voornemen voor 2009 is proberen het ergernis niveau tot een minimum te beperken. Uiteraard kan ik dat niet alleen. De medewerking van alle instanties zijn gewenst en in sommige gevallen vereist. Zo kan ik er niks aan doen wanneer er toch uitzonderingen zouden plaatsvinden in de aard van:
- asociaal gedrag op de weg : geen richtingaanwijzers gebruiken (hoe dikker de bak, hoe duurder de optie van pinkers, zo blijkt), linkerrijvakrijders die even goed naar rechts kunnen uitwijken en zo de mensen door laten, die wel weten dat de 'gas' rechts staat, wielerterroristen die zo voorzichtig moeten zijn met hun dunne 'tubekes' en zich zodoende permitteren van de rest van het verkeer optimaal te hinderen en het fietspad te negeren.
- asociaal gedrag in openbare plaatsen : toiletten op restaurant die na gebruik blijk geven van een remspoor van hier tot in Kirgizië, cinema bezoekers (een categorie apart) die ongegeneerd hun poten op de leuning van de voorliggende stoel plaatsen of die niet kunnen zwijgen tijdens een vertoning, personen die hun beurt niet kunnen afwachten en voorbij steken in de rij dat het mooi is om zien.
- enig ander anti-sociaal gedrag dat de dagelijkse gang van zaken zou kunnen belemmeren. In Nederland is er trouwens een tijdje sprake geweest van een heuse aso-cultuur (check zeker het filmpje: wat en kolere-kerel zeg, misschien toch sprake van het syndroom van Gilles De La Tourette? Hier trouwens weerman Gilles, neergezet door Bartje Boos De Graaf). In Vlaanderen krijgt deze medemens een andere benaming: de 'hufter'. Volgens Van Dale is dit een lomp of grof iemand. Volgens de Crespoblog is het zoveel meer. Hopelijk krijgen we in 2009 minder aanleiding tot ergernis.
Zoals eerder vandaag beloofd: hieronder de foto' van de eetuitstap!
Wij geven trouwens toe dat de kwaliteit een beetje te wensen over laat. Oorzaak hiervan is het feit dat we de setting iets te formeel vonden om de fan gaan uit te hangen. Dit gaat zelfs zo ver dat, moest De Pauw ONS om een foto hebben gevraagd, we ongetwijfeld neen hadden hadden gezegd....
Na enkele weken van anticiperend watertanden was het zaterdag eindelijk nog eens zover: Crespo en ikzelf zijn nog eens lekker gaan smikkelen en smullen in het uitstekende gezelschap van onze respectievelijke vrouwtjes.
Keuze van het eethuis was gevallen op "CouvertCouvert" in Heverlee. De redenen hiervoor waren bijzonder simpel: eerstens wordt er in de potten geroerd door onze oude (maar nog steeds zeer goede vriend) Sébastien Wygaerts, tweedens was het na enkele bezoekjes aan wannabe-klasseresto's als "Matizze" en "D'Hoogeschool" nog eens tijd voor het échte sterrenwerk.
Onze hooggespannen verwachtingen werden meteen ingelost door een bijzonder hartelijke ontvangst door de maître/sommelier. De kushandjes die ons werden toegeworpen door Séba (toch altijd een beetje een keukenrebel geweest) waren hierbij een welkom en informeel contrast... Eens neergezeten aan tafel 22 viel ons onmiddellijk het gezelschap aan de aanpalende tafel op: niemand minder dan ons ultieme jeugdidool Bart De Pauw had blijkbaar hetzelfde etablissement uitgekozen voor het gebruiken van zijn 6-gangige avondstond... Zijn aanwezigheid verraste ons enigzins, al moet de doorsnee beevee natuurlijk ook een keer of 3 per dag eten. Vanochtend echter, kwam ik via welingelichte bron te weten dat de de genaamde Wouter Vandenhoute aandelen heeft in dit restaurant... Pikant detail is dat Bart De Pauw onlangs Woestijnvis (het productiehuis van Vandenhoute) de rug toekeerde en exclusief naar het huis van vertrouwen aka de Bee-Er-Tee terugkeerde. De situatio in concreto kan dus als volgt worden samengevat: "Jarenlange boezemvriend steekt op het hoogtepunt van zijn succes een mes in de rug van zijn copain en gaat hem nog wat in het gezicht uitlachen in zijn eigen restaurant"... al denk ik dat ik met deze deductie misschien toch wat ver ga, wie zal het zeggen?
Tot onze grote verbazing bleek, naarmate de avond vorderde, dat De Pauw helemaal geen acteur is maar op de kijkbuis eigenlijk steeds zichzelf speelt. De ene witz volgde dan ook de andere op, en zelfs de man van melle passeerde de revue! Bij de rondgang van de kaaskar was het hek dan zelfs helemaal van de dam toen onze held blijkbaar eerst eens aan elke kaas afzonderlijk wilde ruiken alvorens zijn keuze kenbaar te maken. Wel jammer dat Bartje toch ook een kleine beetje last heeft van een stinkende air die het sterrendom met zich medebrengt, al kan dat ook te maken hebben gehad met de twee hautaine preuten zie in zijn gezelschap mochten vertoeven. Volgende keer toch beter plaatsnemen aan tafel 22 beste Bart!
Over het menu kunnen we kort zijn: subliem & grandioos, meer valt er niet over te zeggen. De gebroeders Folmer, chefs achter het fornuis, weten een perfecte mix te brengen van traditionele ingrediënten en een bij momenten bijzonder eigentijdse presentatie. Geen fusion-toestanden dit keer, neen, gewoon een (h)eerlijke Vlaamsche keuken maar dan met een sterretje. Bovendien zijn de Folmers van opleiding patissiers, hetgeen zich vertaalde in een magistraal dessert dat als klap op de vurige pijl onze avond afsloot... Ook de mensen van GaultMilau hebben dit opgemerkt want in 2007 kreeg CouvertCouvert van hen de prijs voor beste nagerechtenkaart.
Een avond uit het boekje dus: perfect gezelschap, ideale locatie, beestig lekker eten, en dit alles overgoten met een sausje van rijkelijk geschonken passende wijnen... we kijken al uit naar onze volgende afspraak!
Het fotoverslag volgt later op de dag, ze moeten nog geresized worden....
We gaan de laatste tijd zwaar de culinaire tour op, zo ook op de blog. Het eindejaar is altijd een periode van overdaad in zowel spijzen, toespijzen, naspijzen, dranken, recepties en geschenken. En ook 2008 brengt ons een raastig 'wild' en abundant december. Zie vooral hieronder het verslag van onze topavond in ster restaurant Couvert Couvert. De smaakpapillen tintelen nog na, bij het terugdenken aan het degustatiemenu. Uit dit artikel blijkt echter dat we beter een Michelin gids aanschaffen, dan de GaultMillau van onze Truiense vriend Paul Gelders. In 2006 berichtte het Eén magazine, Koppen, ook al over een restaurant dat een positieve quotering ontving, terwijl het nog niet open was. Misschien kunnen op onze blog punten geven aan de puntengevers. Gelders en co mogen bij deze even diep in de eigen koksmuts / boezem (NSFW) kijken. Wij laten het daarentegen niet aan ons hart komen en gooien alle registers nog één keertje open, voor een laatste keer dit jaar.
Laten we eerlijk zijn. Hoeveel van onze bloglezers wou zelf dolgraag met de grote jongens meedraaien in het voetbal. Waarschijnlijk is dit het kortste bij dat we ooit gaan geraken. En je hoeft je niet eens moe te maken ;)
Tijdens de eindejaarsperiode smijten ze je rond de oren met deze dingen. Hoe groot waren de catastrofe's in 2008? En vooral: hoe scherp hebben we dat in beeld gebracht? We zien hier misschien niet de belangrijkste gebeurtenissen, maar ik daag iedereen uit om met nog meer indrukwekkende snapshots op de proppen te komen.
Heb het dit jaar niet meegedaan, en misschien maar goed ook. Taalpurist als ik ben, vrees ik echt wel heel erg veel fouten gemaakt te hebben. Vlaming Luc Panis, een advocaat uit Dilbeek bij Brussel, is de winnaar van deze negentiende editie. Kristien Hemmerechts schreef de gehele weltschmerz van zich af in het huzarenstuk: "Hartenpijn". Zelf meedoen met één van de moeilijkste teksten van de laatste jaren? Check de site...
In Griekenland zit het er bovenop. Opportunistische anarchistische groeperingen grijpen er de kans om quasi ongestoord te rellen en te vernielen. Aanleiding van dit alles zou liggen in het feit dat de Griekse politie op 6 december een vijftienjarige jongen (Andréas Grigoropoulos) heeft neergeschoten. De schutter is inmiddels in staat van verdenking gesteld en verblijft in de Griekse gevangenis. Dit bleek niet voldoende voor vele Griekse jongeren. Het land gaat al langer gebukt onder politieke instabiliteit en het ongenoegen bij de bevolking was tot een hoogtepunt gekomen. Protest, ok... maar gratuit geweld, waardoor lokale middenstanders duizende Euro's verliezen aan schade en overlast. Dat kan niet de bedoeling zijn. Eerste minister Costas Karamanlis roept op tot kalmte, maar benadrukt ook dat ongeoorloofd en zinloos geweld hard aangepakt zal worden.
We maken plaats voor een meer ingetogen moment vandaag. Vanwege ons allemaal een innige deelneming aan de familie van Dhr. Patrick Joris, vader van Tom en Kristof.
Wielrenner Sven Nijs was duidelijk geëmotioneerd toen hij gisteren de prijs van Sportman van het jaar 2008 in ontvangst mocht nemen. Zijn steun, toeverlaat en vrouw Isabel even hard! Tia 'Pizzahut' Hellebaut kwam erg zelfzeker over tijdens de interviews vooraf. Tegen Kim 'meter van SOS Kinderdorpen en chocolade fijnproefster' Gevaert, die later met een emotioneel afscheid door de Bee Er Tee werd gelauwerd en met haar collegaatjes van 4x100m tot Ploeg van het Jaar werd gebombardeerd, sprak Tia de volgende gevleugelde woorden: "Ge moogt volgend jaar mijne trofee komen lenen." Zwemster Elise Matthysen (geen familie van den Hugo) viel de eer te beurt als Belofte van het Jaar bestempeld te worden. Katja Retsin werd opgetrommeld om stijltips te geven aan de galabezoekers en sloeg hierdoor een eerder mal figuur. Dit in tegenstelling tot stand-upper Filip Geubels die zorgde voor de grappige noot. Persoonlijk vond ik de show te modern. Waar is de tijd van de klassieke prijsuitreikingen? Geen kikkerperspectieven tijdens de diepte interviews, geen storende back drop verlichting en vooral geen al te ingewikkelde decors waar de genomineerden niet weten langs welke kant ze naar beneden moeten.
George "Dubya" Bush, bijna ex-president van de younaaited steeds van Amerika, is aan zijn afscheidstournee bezig...
Voor velen betekent dit blijkbaar nog eens een ideale gelegenheid om te laten zien wat ze over de man denken. In het onderstaande filmpje laat een jounalist tijdens een persconferentie in Bagdad op een bijzonder ludieke manier blijken dat hij niet bepaald fan is van de man...
Let hierbij vooral op de uitstekende reflexen van Sjors!
Ook op deze blog kon hij onmogelijk achterblijven. Teeuwen pwned hier duchtig 'de meiden van Halal': Een multicul-programma op de Nederlandse omroep. Let vooral op de boze Moefti met de lange baard.
En wat blijkt, mevrouw Winner (in groot Hasslet ook wel bekend als "Chantal Vanlee"), danst graag de horizontale tangoop niet voor de hand liggende plaatsen. Ik citeer: "Ik heb het altijd spannend gevonden om te vrijen op andere plaatsen dan het bed. In de auto, bijvoorbeeld - dat heeft iedereen weleens gedaan, denk ik. Ik zie niet in wat daar verkeerd aan is."
Wie had ooit durven vermoeden dat deze brave chanteuse, zich tot dergelijke uitspraken zou laten verleiden? Wie denkt bij de naam "Dana Winner" aan stomende stoeipartijen op de achterbank? Blijkbaar zijn er vandaag de dag geen zekerheden meer in het leven!
In ieder geval, Respect voor Dana! Haar brave imago zal ze nu wel kwijt zijn, maar dat wordt stilletjesaan tijd als je 43 bent...
Even volledig terzijde: Wie herinnert zich nog hoe enkele jaren geleden een auto (ik meende een beemer X5) uitbrandde op het klaverblad in Lummen? En wie herinnert zich nog dat dat de auto van de hierboven vermeldde zangeres bleek te zijn? Het stond toen in de gazetten, maar ik vind helaas het artikel niet meer op digitale wijze terug.... Wel, als we nu deze twee verhalen eens aan elkaar linken? Werpt dit niet een heel ander licht op eventuele oorzaak van de autobrand destijds? Hadden Dana's dijen hun kritische temperatuur bereikt en deden zij het autointerieur spontaan ontbranden? Of was er sprake van wrijvingswarmte?
Dit mysterie zal waarschijnlijk nooit worden opgehelderd, maar laten we er allemaal samen het onze van denken!
Om de dag swingend af te sluiten nog vlug even dit: Put on your waaaait sombreirooouw!
De leegloop van alternatieve radiozender Studio Brussel is weergaloos. In 2006 vertrok Wim Oosterlinck al naar Q-Music en boegbeeld Peter Van de Veire wordt bij de VRT ingezet als nieuwe heiland in de woestenij van het medialandschap. Donna verdwijnt helemaal en maakt plaats voor een volledig nieuwe zender met Van de Veire als middelpunt en inspirator. Het nieuwe project dat in de ether zal gekatapulteerd worden heet MNM (op de officiële site valt er voorlopig nog niet veel te rapen). Niet Eminem en ook niet M&M, maar wel: Muziek eN Meer. Dit is niet zonder slag of stoot verlopen, aangezien Mars als eigenaar van de merknaam M&M even tegenpruttelde. De lobbyisten van de VRT hebben inmiddels de gemoederen bedaard en ze laten weten gezamenlijk goed te hebben 'gecommuniceerd'. Laat nu net dit mijn vakgebied zijn... Over hoeveel 'communicatie' het gaat blijft verder onduidelijk en wensen beide partijen het niet meer te hebben.
Ik wens bij deze Van de Veire en vooral zijn mislukte kastrolkapsel van harte te feliciteren. Niet enkel met zijn alleenheerschappij bij de Openbare (te pas en te onpas krijgen we zijn tronie op ons netvlies geschoteld), maar ook met zijn nominatie als MediaMoFo-van het jaar. Andere genomineerden zijn: 'actrice' Marijke Pinoy, die in de nieuwe Eén-reeks 'De Smaak van de Keyser' een echte Zepperse Toneel-vrienden-gevoel neerzet. Mede-Moeders en Dochters-jurylid en scheefpoeper Dirk Draulans, die Marijke trakteert op een mondkus tijdens het zatte afscheidsfeest van datzelfde programma. En tenslotte onze goeie vriend SOS Piet Huysentruyt, die half Vlaanderen weet te beledigen met zijn (oeioeioei's en kijknekeerhiere's).
Mijn goed voornemen voor 2009 is proberen het ergernis niveau tot een minimum te beperken. Uiteraard kan ik dat niet alleen. De medewerking van alle instanties zijn gewenst en in sommige gevallen vereist. Zo kan ik er niks aan doen wanneer er toch uitzonderingen zouden plaatsvinden in de aard van:
Zoals eerder vandaag beloofd: hieronder de foto' van de eetuitstap!
Heb het dit jaar niet meegedaan, en misschien maar goed ook. Taalpurist als ik ben, vrees ik echt wel heel erg veel fouten gemaakt te hebben. Vlaming
