De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
20-11-2009
Li Cwerneu
Een avond waar de redactie reeds geruime tijd reikhalzend naar uitkeek was gisteren eindelijk aangebroken. Lekkerbekken als we zijn trokken we naar het Waalse plaatsje Huy om de kookkunsten te gaan proeven van de Lady Chef of the Year 2008: Arabelle Meirlaen. In ons beste Frans, onze sjieke tenue en in een jolige bui werd vlot koers gezet richting restaurant 'Li Cwerneu'. Transportation: courtesy of Timster.
De eigenaardige naam is ontleend van het Huyse dialectwoord voor belleman. Het restaurant ligt net naast het stadhuis, in een charmant klein pand waar vroeger de stadsomroeper woonde. Meirlaen baat haar zaak uit, met aan haar zijde Pierre Thirifays die op zijn beurt de zaal voor zijn rekening neemt. Uitstekende maître, dat moet gezegd. De ontvangst was meer dan hartelijk en de man probeerde zijn beste Vlaams boven te halen. Dit was op zijn minst al een eervolle vermelding waard.
Als aperitief werd gezamenlijk gekozen voor een maag openende champagne van uitstekende kwaliteit. Bubbels scherpen de eetlust aan en dus kregen we een eerste amuse voorgeschoteld. De maître gaf bij elke gang begeleidende uitleg en zelfs de hapjes ontsnapten hier niet aan. In een soort van sardienenblik, dat enkele seconden later gewoon een speciale manier van presenteren bleek te zijn, zat een opgerold stukje ansjovis en een roze bolletje ijs. Het tweede hapje amuseerde onze gueules danig. Een gouden plakje eendenlever (zie foto 1), bedekt met amandelnootjes en een likje donkere olie deed de ogen opengaan en kon bij de ganse tafel op bijval rekenen. Wat stond ons voor de rest nog te wachten?
Het voorgerecht was een fris gemarineerde sint-jacobsvrucht (St Malo), op een haagje van reepjes appel en sjalotjes (zie foto 2). Het zurige van de appel was misschien een iets te overheersende smaak, maar dat werd gecompenseerd door een perfect gekozen wijn. De begeleidende wijnen waren trouwens van een topniveau en erg goed afgestemd op elk gerecht individueel. Chapeau!
Als tweede voorgerecht kregen we een St Pierre, belegd met witte kaviaar, overgoten met een Argan-olie en een blad Oyster Plant, die vooraf moest gedegusteerd worden om het alles beter tot zijn recht te laten komen. Smullen geblazen daar in Huy. Opnieuw werd de plat vergezeld van een uitstekende witte wijn.
Als volgende gang kregen we een heuse maaltijdsoep aangeboden. Een meer dan rijkelijke portie witte bonen werd ons deel in dit bouillonachtige soepje. Op zoek naar andere ingrediënten kwamen we stukjes vlees tegen (Lardo di Collonata en Chorizo Iberico). We kregen de kans om dit krachtige voedsel door te spoelen met een karaktervolle vino rioja.
Het hoofdgerecht hadden we reeds meermaals zien voorbijkomen, want ook de andere gasten hadden het 'Menu Dégustation' gekozen. Wilder dan wild sprongen twee stukken haas (le lièvre warempel) op onze couvert. De soms wrange smaak van haas deed menig tafelgenoot bibberen op voorhand. Gelukkig had de chef gezorgd voor een zulke bereiding, die van elke rabiate veganist een fervente wildliefhebber zou maken. De drie soorten rode biet (schuim, vast en saus) werden mooi gepresenteerd aan de zijde van dit mannelijke konijn. Prachtige wijn opnieuw, met dank aan de maître.
Als nagerecht hadden we de keuze uit het kaasplankje of zoetigheden (envie de sucré). Per abuis kreeg ook Thuram kaas voorgeschoteld, maar achteraf bleek dit een welkome vergissing te zijn. Maar liefst zes verschillende soorten kaas sierden ons bord. Eentje ervan was geprepareerd op basis van look. Een nieuwe smaaksensatie, dat kunnen we je garanderen. Eén lid van onze foodcritics koos voor het gesuikerde lekkers en ook diens smaakpapillen werden duchtig op de proef gesteld. Ontploffende smaken in het mondje, niet in het minst door de gekoelde erg zoete rode wijn.
Duidelijk is dat chef Arabelle verlekkerd is op experimenteren in de keuken. Van overmatig bloemgebruik was geen spoor. Wel mochten we genieten van één van de lekkerste dineetjes van de laatste maanden. Traditionele ingrediënten vloeiden naadloos over in een inventieve manier van bereiden. De chef noemt haar eigen keuken een 'cuisine intuitive'. Dit is alvast een adres, waar de redactie nog eens naartoe zal trekken. De 17 op 20 score van de Gault Millau was volgens ons volledig terecht!
