De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
12-12-2011
Recensie, 'Couvert Couvert', 02.12.2011
Voor de tweede keer kreeg zaal -en keukenpersoneel van 'Couvert Couvert' de kans om ons te overtuigen van hun kunnen. Het was inmiddels minstens twee jaar geleden dat we nog met de volledige redactie naar Oud-Heverlee tuften om aan den lijve te ondervinden hoe onze vroegere spitsbroeder uit de humaniora, Sébastien Wijgaerts, het ervan af bracht onder de vleugels van de gebroers Folmer. Toen was het een hemelse ervaring, dus de verwachtingen waren hoog gespannen.
Het menu voor de tafel bestond uit zes gangen voor 85 (met passende wijnen 122 ), maar daar heb je dan ook wel iets voor. Misschien zijn we culinair verwend door steeds de leuke adresjes eruit te kiezen, maar prijs kwaliteit is nu eenmaal van belang.
Aperitief De klassiekers vooraf (champagne en gin-tonic) waren goed verzorgd. Een iets oudere gin, die iets zwaarder van smaak was liep gezwind naar beneden. Onze tafelgenoot genoot van een heerlijke zure oude Geuze 'Drie Fonteinen'. De hapjes vooraf wekten onze interesse meteen op. Een bladerdeegje met daarin bloemkool. Een gewaagde stap, een groente die niet iedereen als vanzelfsprekend lust, maar helemaal juist qua bereiding. Daarnaast een toastje met allerlei groen, heel verfijnd gebracht. (foto 1). Het andere hapje op foto 2 was een heerlijk soepje, door een amuse begeleid dat zo door onze vriend Sergio Herman kon klaargemaakt zijn. Presentatie op en top, zoals te zien hier beneden.
Voorgerecht I Op foto 3 zie je het eerste voorgerecht, namelijk de Noordzeekrab met witloof, amandel en gember. De nootjes op het gerecht deden me echt een droge mond krijgen, een sensatie die blijkbaar alleen ik waarnam. Voor de rest zat het heel kortbij een perfect voorgerecht. Ook portiegewijs was het meer dan voldoende.
Voorgerecht II Het tweede voorgerecht op foto 4 waren Sint-Jacobsnoten, wortelen een zuurbes. Het enige zure element had wat meer geprononceerd aanwezig mogen zijn, want het geheel was vrij zoet. Als voorgerecht was het dan toch niet té zoet, want de appetijt bleef gewoon vlijtig aanwezig.
Tussengerecht Het zesde bord (foto 5), dat voor het menu 'Seizoen' als extra werd aanzien was een prachtige plat met gerookte paling, eendenlever en waterkers. De waterkers was in een soort van emulsie gemaakt en de eendenlever was van een zeer hoge kwaliteit. Gerechtje van de opperste garnituur!
Hoofgerecht (foto 6) We zitten middenin het wildseizoen en zoals de naam van het menu al deed vermoeden ontsnapte een mooi gevederd dier niet aan de hagel der jagers. Een fazantenhen met guanciale en gegrilde maïs werd voor onze neus gezet. De bereiding van de hen was allesbehalve klassiek te noemen. Vooral het schijfje spek afkomstig van de wangen van een Italiaanse varken was zo dun gesneden dat het bijna aan deed voelen als half gebakken filodeeg. Voor de liefhebbers iets aparts, voor de spekliefhebbers niet zo zwaar doorsmakend, helaas. Toch een topgerecht, met de verrassende popcorn van groentjes en rozijnen erbij. Saus op topniveau, wat het gerecht af maakte en naar een hoger niveau tilde. We zitten hier in Oud-Heverlee toch te proeven van een zeer verfijnde, doch geroutineerde keuken. De gerechten kwamen immers zo vlot, maar niet te snel. Hier werd de perfectie nagestreefd op gebied van tafelgenot. Zeg nu zelf, wat is er heerlijker dan genieten van exquis bereide gerechtjes met de gepaste dranken en leuk gezelschap? Zo'n avond kan enkel nog meer af gemaakt worden door net de juiste wachttijden, én een bien-soigné door vriend Sébastien als souschef.
Tussengerecht Op foto 7 aanschouwt u het kaasplankje. Eén van de redenen die ons deed weerkeren, als we eerlijk zijn. Een uitgebreide keuze van de best geaffineerde kazen aller types. Dit, beste mensen, is echt de moeite. Bovendien kregen we de uitleg van de immer sympathieke waardin.
Nagerecht(en) Op de laatste foto's zijn tenslotte de nagerechten te bewonderen. Stuk voor stuk kunstwerkjes. Ananas 'Créole' met roomijs van bruine rum. Ongeëvenaard zoet genot. Laat voor mijn part de zuren maar achterwege. Want door de portie was het nagerecht niet té zwaar. De bittere chocolade met koffie en kastanjes was voor het seizoen heel toepasselijk.
Digestief Bij de koffie gingen de heren voor Whiskey van verschillende leeftijden, en souschef Wijgaerts liet ons genieten van ongeveer alles wat ze nog in huis hadden als lekkernij. De laatste foto getuigt van een zeer uitgebreid palet aan snoepjes. Trouwens iets wat de BV's aan de tafel langs ons niet kregen. Luc Alloo en zijn Sandy 'Tura' Blanckaert vergezeld door twee koppels waarvan één gekende architect Stijn Peeters (broer van Bart), keken bijna jaloers naar ons immense gamma van lekkers. We hebben blijkbaar een abonnement op het tegen het lijf lopen van bekende mensen in de betere eetzaken.
Het verdikt is dan ook helemaal positief. Nog beter dan vorige keer, goeie bediening, prachtig eten dat zeker de juiste kruiding en bereiding had genoten, ingrediënten en producten van uitstekende kwaliteit. Ja, bij Couvert Couvert mogen ze trots zijn op wat ze voortbrengen en hoe! Hoge score hier op de Crespoblog, zelfs met zulke hoge verwachtingen.
Voor de rest wensen we ons te excuseren voor de mindere kwaliteit van de foto's, de kleuren komen namelijk nogal geel over. Dit kwam echter door de belichting in de zaal. Eén van de uiterst zeldzame iets mindere kanten van dit restaurant.
