De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
27-12-2008
25 jarig jubileum Atlantis vzw
Het bedrijf waar ik werk (Mozart Brain Lab nv) is geen alledaags bedrijf. We passen er luistertherapie toe volgens de Franse neus-keel- en oorarts Alfred A. Tomatis. De methode van de audio-psycho-fonologie maakt gebruik van gefilterde muziek (Mozart) en moederstem om allerlei kwalen en ziektes te behandelen. De mensen die onze hulp opzoeken omvatten een zeer breed spectrum. Dit kan gaan van volwassenen met concentratiestoornissen, tot kinderen met gedrags-ontwikkelings-en leerstoornissen. Bedrijfsleider en idealist, Jozef Vervoort (zie foto), mocht gisteren het vijfentwintig jarig bestaan van zijn vzw Atlantis vieren. Alvast proficiat!
De meeste Truineers kennen onze beiaard wel. Je kan er moeilijk naast kijken wanneer je onze Grote Markt betreedt. Maar weet iedereen ook wie het reuze instrument bespeelt? Hoe gaat zoiets in zijn werk? We gingen even een praatje maken met één van onze drie beiaardiers: Frederik Reynders.
- Een beiaard bespelen is allesbehalve een veelvoorkomend beroep. Hoe ben jij daar nu bij gekomen?
Niet voor de hand liggend inderdaad! Redenen hiervoor zijn te zoeken in de zeer speciale eigenschappen van het instrument. Thuis vindt men normaal geen beiaarden. Het instrument kost geweldig veel geld en is gemaakt om in torens te hangen en van daar uit bespeeld te worden. Mijn eerste contact met de beiaard was natuurlijk via mijn vader, hij is de officiële stadsbeiaardier van Sint-Truiden en Zoutleeuw. De meeste Truineers zullen hem wel kennen, Noël Reynders. En inderdaad de appel valt niet ver van het belfort.
Om thuis te kunnen oefenen heeft mijn vader in onze muziekkamer een oefenbeiaardklavier, waarop alles juist hetzelfde is als een beiaardklavier in de toren. Alleen, de klokken zijn vervangen door een metallofoon (=gestemde metalen plaatjes).
Als kind wekte het mijn interesse al vlug op, en het was moeilijk om er vanaf te blijven. Kinderen die thuis een piano zien willen er ook eens op tokkelen, dus ik wou, wanneer mijn pa speelde ook wel zo eens een nootstokje indrukken. En voila, daar was dan mijn eerste contact met een beiaard en tevens mijn interesse voor het instrument geboren.
Mijn vader is voorzitter van de Belgische- en later Vlaamse beiaardiersgilde en ook bestuurslid in de beiaardwereldfederatie. Het is dus niet verwonderlijk dat ik al vanaf ongeveer 5 à 6 jaar oud in contact kwam met vele beiaardiers en hun beiaarden in praktisch alle landen van West Europa.
Elk jaar werd mijn interesse dus groter en groter, mijn vader had ondertussen mij (en mijn broer) muzieklessen gegeven op de beiaard. Zo werden wij op zeer jonge leeftijd (+ 8 jaar oud) reeds ingeschakeld om enkele beiaardwerkjes te brengen op een rijdende beiaard die tijdens de kerstvakantie door het Feestcomité van de stad gehuurd werd en alle deelgemeenten van Sint-Truiden aandeed . Tijdens het beiaardspel werd er zelfs glühwein, warme choco en een koekje aangeboden aan de inwoners van Groot-Sint-Truiden.
- Hoe werkt een beiaard eigenlijk ?
Mensen die op- en in de omgeving van de Grote Markt van Sint-Truiden komen, kennen de tijdsaanduiding door de belfortbeiaard in de toren van het stadhuis en de klokkengeluiden die weerklinken tot buiten het centrum. Sommige mensen stellen zich vragen hoe dat werkt en of er misschien iemand daarboven elke 730 op die klokjes de tijd aangeeft
Wel dat is eigenlijk eenvoudig uit te leggen. De toren van ons stadhuis kan je voorstellen als een staande klok, zoals velen er één staan hebben thuis en die langs een mechaniekje de tijd aanduidt met korte melodietjes (vb. Westminsterslag) maar hier dan in een véél grotere vorm. In de toren wordt het uurwerkmechanisme dus een paar tientallen keren uitvergroot.
Bij een concert wordt de beiaard manueel bespeeld door een beiaardier, dan wordt het automatisch spel uitgeschakeld.
- Wanneer spreken we van een beiaard? Is onze beiaard speciaal?
Een beiaard is een klokkeninstrument, bestaande uit minstens 23 klokken. Het instrument wordt bespeeld door middel van een stokkenklavier.
In Vlaanderen zijn op dit moment 65 beiaarden en 3 reizende beiaarden. Brussel heeft er 2 en Wallonië 20 beiaarden met 1 reizende beiaard.
De oudste beiaardklokken bevinden zich te Zoutleeuw, er zijn nog acht klokken aanwezig gegoten door Waghevens in 1530.
In Sint-Truiden hebben we een beiaard waarin de meeste klokken gegoten werden door vanden Gheyn, een zeer goede gieter in 1754. Hierop werd de beiaardrestauratie in 2001 volledig gebaseerd, alle klokken die iets minder goed klonken werden herstemd of hergoten naar de klokkenprofielen van vanden Gheyn.
Sint-Truiden heeft nu een zeer mooi klinkende oude beiaard.
- Is er een speciale opleiding vereist? Is beiaardier je enige bezigheid?
Ik heb mijn studies van ingenieur gevolgd en afgerond in Mechelen. Ik had met opzet Mechelen gekozen omdat ik er ook de lessen kon meevolgen aan het Hoger Internationaal Instituut voor Beiaardkunde (Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn), waar ik mijn einddiploma als beiaardier behaalde in 2007.
De opleiding omvatte de vakken: beiaardspel, piano ( of orgel), harmonie, praktische harmonie, beiaardgeschiedenis, beiaardkunde, compositie, campanologie, enz Om beiaardier te worden is niet enkel een muzikale aanleg vereist, maar alle achtergrondinformatie passeert ook de revue. Zo kan je tenslotte toch ook iets vertellen over het stukje erfgoed waarop je speelt!
Als licent aan DHEK, Koninklijk Atheneum te Landen gebruik ik de beiaard bovendien als opmeetinstrument voor mijn leerlingen van de richting Mechanische Vormgevingstechnieken. Elk jaar brengen wij enkele uren door in de belforttoren om op die oude uurwerk- en automatische spelmechanismen, de tandwieloverbrengingen en gemeten krachten af te meten en te herberekenen.
- Waarom mogen de Truineers fier zijn op hun beiaard?
Bij de inspeling na de restauratie op 1 april 2001 waren er 42 beiaardiers aanwezig die de gerestaureerde beiaard bespeelden. Beiaardiers uit Vlaanderen, Wallonië, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Spanje, Denemarken en Portugal. Allen waren met lof over de uitzonderlijk mooie klank van de klokken en van de goede bespeelbaarheid van dit toch eeuwenoude instrument.
Sint-Truiden heeft 3 beiaardiers op zijn grondgebied, namelijk de officiële stadsbeiaardier en zijn twee zonen. Eentje ervan ben ik dus!
- Zijn er in Sint-Truiden vaste muziekstukken die moeten gespeeld worden, of heb je er zelf ook wat inspraak in?
De stad Sint-Truiden bepaalt haast nooit welke werken gespeeld moeten worden voor de wekelijkse concertjes. Hierin is de beiaardier volledig vrij. Het komt vaak voor dat we liederen en beiaardstukken spelen, aangepast aan de tijd van het jaar of de gelegenheid. Wat normaal is, is dat men nooit kwetsende liederen of muziekstukken vertolkt op gelijk welke beiaard in gelijk welke plaats.
Ik vertolk, naast eigen beiaardwerkjes, ook klassieke beiaardstukken, volksliedjes, liederen uit onze streek, moderne slagers en popmuziek op de beiaard. Anders gezegd: voor elk wat wils.
- Truineers hebben t vast al opgemerkt, de vogelgeluiden die weerklinken van op de toren. Wat is de reden hiervan?
De vogelgeluiden die regelmatig vanuit de Belforttoren en van tussen de beiaardklokken over de Grote Markt galmen hebben maar één doel: ze zijn elektronisch opgenomen geluiden van roofvogels en dienen om de overlast van duiven en hun handtekeningen in de toren te vermijden.
Wanneer een duif of andere vogel tussen de klokken invliegt, dan worden langs een elektronisch oog deze roofvogelgeluiden in werking gezet, zodat die vogelindringer uit de toren vlucht. Allee, das toch de bedoeling
Het is nodig om vogels te weren tussen de klokken. Doordat ze hun mest zomaar overal deponeren, worden niet alleen de klokken bevuild, maar klinken ze ook niet meer juist of te kort en wordt de beiaardmechaniek stroever zodat sommige toetsen in het beiaardklavier niet meer terugkeren naar hun aanslagpositie, de toets blijft onderaan steken en kan dus niet herhaald worden. Dit is iets wat zeker moet vermeden worden.
- Spelen jullie soms ook op verplaatsing, of zijn er wedstrijden voor beste beiaardier?
Als beiaardier word je uitgenodigd in andere steden om hun beiaard te bespelen. Zo heb ik reeds beiaardconcerten verzorgd te Oudenaarde, Brugge, Namen, Kortenbos, Peer, Sint-Truiden, Zoutleeuw, Mechelen, Hasselt, Genk, Brakel, Sint-Amands aan de Skarpe (F), Châlons aan de Marne (F) en Asschaffenburg (D). Dit jaar is er reeds voorzien dat ik zal concerteren te Namen en Brussel.
Ook zijn er beiaardwedstrijden, zo zal er dit jaar de Internationale Fabiolabeiaardwedstrijd plaats vinden in Mechelen.
- Ben je van plan je werk nog lang verder te zetten? Heb je een boodschap voor de Truineers? Nu is het moment! Mijn planning is om mijn leven lang beiaardier te kunnen zijn en de mensen te laten genieten van mijn eigen beiaardcomposities en hun liederen, volksdansen enz Elke bespeling geeft mij een goed gevoel omdat ik mensen blij heb gemaakt met mijn beiaardspel. Ik voel me dan ook enorm gemotiveerd om steeds beter te doen. Ik vind het bovendien mijn taak langs beiaardspel de eer van mijn stad hoog te houden en deze te propageren in alle plaatsen waar ik de beiaard zal bespelen.
Het is zo dat mensen, wanneer zij een melodietje herkennen wat op de beiaard gespeeld werd, dit regelmatig komen melden, zo van: vorige zaterdag was ik op de markt en gij hebt toen dat melodietje gespeeld van . Ik herkende het onmiddellijk t Was plezant om dit nog eens te horen Het doet goed om geapprecieerd te worden, bedankt!
Sint-Truiden heeft een grote traditie op beiaardgebied. De stad heeft zich door de eeuwen heen steeds ingezet om een goed beiaardinstrument te bezitten in de Belforttoren, waar de Truineers fier op kunnen zijn en dat door bekwame beiaardiers bespeeld wordt. De beiaardiers van Sint-Truiden waren échte Truineers: zoals Anathol van Assche, Edward Loos en nu Noël Reynders-Jammaers. Ik hoop die mooie traditie verder te mogen zetten en de Truineers nog veel muzikaal genot te verschaffen wanneer ze kuieren op de Grote Markt of bij het rusten tussen pot en pint op een terrasje.
Mijn goed voornemen voor 2009 is proberen het ergernis niveau tot een minimum te beperken. Uiteraard kan ik dat niet alleen. De medewerking van alle instanties zijn gewenst en in sommige gevallen vereist. Zo kan ik er niks aan doen wanneer er toch uitzonderingen zouden plaatsvinden in de aard van:
- asociaal gedrag op de weg : geen richtingaanwijzers gebruiken (hoe dikker de bak, hoe duurder de optie van pinkers, zo blijkt), linkerrijvakrijders die even goed naar rechts kunnen uitwijken en zo de mensen door laten, die wel weten dat de 'gas' rechts staat, wielerterroristen die zo voorzichtig moeten zijn met hun dunne 'tubekes' en zich zodoende permitteren van de rest van het verkeer optimaal te hinderen en het fietspad te negeren.
- asociaal gedrag in openbare plaatsen : toiletten op restaurant die na gebruik blijk geven van een remspoor van hier tot in Kirgizië, cinema bezoekers (een categorie apart) die ongegeneerd hun poten op de leuning van de voorliggende stoel plaatsen of die niet kunnen zwijgen tijdens een vertoning, personen die hun beurt niet kunnen afwachten en voorbij steken in de rij dat het mooi is om zien.
- enig ander anti-sociaal gedrag dat de dagelijkse gang van zaken zou kunnen belemmeren. In Nederland is er trouwens een tijdje sprake geweest van een heuse aso-cultuur (check zeker het filmpje: wat en kolere-kerel zeg, misschien toch sprake van het syndroom van Gilles De La Tourette? Hier trouwens weerman Gilles, neergezet door Bartje Boos De Graaf). In Vlaanderen krijgt deze medemens een andere benaming: de 'hufter'. Volgens Van Dale is dit een lomp of grof iemand. Volgens de Crespoblog is het zoveel meer. Hopelijk krijgen we in 2009 minder aanleiding tot ergernis.
Zoals eerder vandaag beloofd: hieronder de foto' van de eetuitstap!
Wij geven trouwens toe dat de kwaliteit een beetje te wensen over laat. Oorzaak hiervan is het feit dat we de setting iets te formeel vonden om de fan gaan uit te hangen. Dit gaat zelfs zo ver dat, moest De Pauw ONS om een foto hebben gevraagd, we ongetwijfeld neen hadden hadden gezegd....
Na enkele weken van anticiperend watertanden was het zaterdag eindelijk nog eens zover: Crespo en ikzelf zijn nog eens lekker gaan smikkelen en smullen in het uitstekende gezelschap van onze respectievelijke vrouwtjes.
Keuze van het eethuis was gevallen op "CouvertCouvert" in Heverlee. De redenen hiervoor waren bijzonder simpel: eerstens wordt er in de potten geroerd door onze oude (maar nog steeds zeer goede vriend) Sébastien Wygaerts, tweedens was het na enkele bezoekjes aan wannabe-klasseresto's als "Matizze" en "D'Hoogeschool" nog eens tijd voor het échte sterrenwerk.
Onze hooggespannen verwachtingen werden meteen ingelost door een bijzonder hartelijke ontvangst door de maître/sommelier. De kushandjes die ons werden toegeworpen door Séba (toch altijd een beetje een keukenrebel geweest) waren hierbij een welkom en informeel contrast... Eens neergezeten aan tafel 22 viel ons onmiddellijk het gezelschap aan de aanpalende tafel op: niemand minder dan ons ultieme jeugdidool Bart De Pauw had blijkbaar hetzelfde etablissement uitgekozen voor het gebruiken van zijn 6-gangige avondstond... Zijn aanwezigheid verraste ons enigzins, al moet de doorsnee beevee natuurlijk ook een keer of 3 per dag eten. Vanochtend echter, kwam ik via welingelichte bron te weten dat de de genaamde Wouter Vandenhoute aandelen heeft in dit restaurant... Pikant detail is dat Bart De Pauw onlangs Woestijnvis (het productiehuis van Vandenhoute) de rug toekeerde en exclusief naar het huis van vertrouwen aka de Bee-Er-Tee terugkeerde. De situatio in concreto kan dus als volgt worden samengevat: "Jarenlange boezemvriend steekt op het hoogtepunt van zijn succes een mes in de rug van zijn copain en gaat hem nog wat in het gezicht uitlachen in zijn eigen restaurant"... al denk ik dat ik met deze deductie misschien toch wat ver ga, wie zal het zeggen?
Tot onze grote verbazing bleek, naarmate de avond vorderde, dat De Pauw helemaal geen acteur is maar op de kijkbuis eigenlijk steeds zichzelf speelt. De ene witz volgde dan ook de andere op, en zelfs de man van melle passeerde de revue! Bij de rondgang van de kaaskar was het hek dan zelfs helemaal van de dam toen onze held blijkbaar eerst eens aan elke kaas afzonderlijk wilde ruiken alvorens zijn keuze kenbaar te maken. Wel jammer dat Bartje toch ook een kleine beetje last heeft van een stinkende air die het sterrendom met zich medebrengt, al kan dat ook te maken hebben gehad met de twee hautaine preuten zie in zijn gezelschap mochten vertoeven. Volgende keer toch beter plaatsnemen aan tafel 22 beste Bart!
Over het menu kunnen we kort zijn: subliem & grandioos, meer valt er niet over te zeggen. De gebroeders Folmer, chefs achter het fornuis, weten een perfecte mix te brengen van traditionele ingrediënten en een bij momenten bijzonder eigentijdse presentatie. Geen fusion-toestanden dit keer, neen, gewoon een (h)eerlijke Vlaamsche keuken maar dan met een sterretje. Bovendien zijn de Folmers van opleiding patissiers, hetgeen zich vertaalde in een magistraal dessert dat als klap op de vurige pijl onze avond afsloot... Ook de mensen van GaultMilau hebben dit opgemerkt want in 2007 kreeg CouvertCouvert van hen de prijs voor beste nagerechtenkaart.
Een avond uit het boekje dus: perfect gezelschap, ideale locatie, beestig lekker eten, en dit alles overgoten met een sausje van rijkelijk geschonken passende wijnen... we kijken al uit naar onze volgende afspraak!
Het fotoverslag volgt later op de dag, ze moeten nog geresized worden....
We gaan de laatste tijd zwaar de culinaire tour op, zo ook op de blog. Het eindejaar is altijd een periode van overdaad in zowel spijzen, toespijzen, naspijzen, dranken, recepties en geschenken. En ook 2008 brengt ons een raastig 'wild' en abundant december. Zie vooral hieronder het verslag van onze topavond in ster restaurant Couvert Couvert. De smaakpapillen tintelen nog na, bij het terugdenken aan het degustatiemenu. Uit dit artikel blijkt echter dat we beter een Michelin gids aanschaffen, dan de GaultMillau van onze Truiense vriend Paul Gelders. In 2006 berichtte het Eén magazine, Koppen, ook al over een restaurant dat een positieve quotering ontving, terwijl het nog niet open was. Misschien kunnen op onze blog punten geven aan de puntengevers. Gelders en co mogen bij deze even diep in de eigen koksmuts / boezem (NSFW) kijken. Wij laten het daarentegen niet aan ons hart komen en gooien alle registers nog één keertje open, voor een laatste keer dit jaar.
Mijn goed voornemen voor 2009 is proberen het ergernis niveau tot een minimum te beperken. Uiteraard kan ik dat niet alleen. De medewerking van alle instanties zijn gewenst en in sommige gevallen vereist. Zo kan ik er niks aan doen wanneer er toch uitzonderingen zouden plaatsvinden in de aard van:
Zoals eerder vandaag beloofd: hieronder de foto' van de eetuitstap!
