De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
30-01-2009
Kruidje-roer-me-niet
De natuur is toch iets raar! In Vlaanderen kennen we allemaal wel de klaproos die dichtgaat bij aanraking. Wel hier de Oosterse variant:
Nog een beetje murw van het wekelijkse pintjesmoment gisterenavond werd ik vanmorgen onverwacht rond de oren geslagen met onderstaand nieuws:
De twee kandidaten die de Trudokleuren gaan verdedige in VTM's Restaurantenrally hebben sinds gisteren een naam gekregen:
Ann Peeters (27) en Tom Paumen (26)
Voor jullie je verstand gaan zitten peinigen over het feit of deze restaurateurs ons al of niet bekend zijn: vergeet het!
Zij is immers van As, hij is afkomstig van (godbetert!) Maaseik...
Daar waar er vorig seizoen telkens gekozen werd voor Hesseloskes in Hasslet, Viswijven in Oostende, Stroppen in Gent, übermenschen in Antwerpen en , euh, Jelle&Micheline in Leuven zitten wij nu opgescheept met 2 Maaskanters...
Veel meer is er over de kandidaten niet geweten, hoofdzakelijk omdat de producers van het productiehuis de spanning er nog wat willen inhouden. De Truiense Joe Quimby, Ludwig V, heeft natuurlijk wel al weer op de eerste rij gestaan en overhandigde gisteren persoonlijk de sleutels van het pand aan de kandidaten.
De Crespoblog zou natuurlijk de Crespoblog niet zijn als we niet al even stevig hebben gegoogeld naar deze kersverse immigranten: Het is natuurlijk altijd een beetje gissen, maar dit zou dus een mogelijke Ann Peeters zijn. Persoonlijk ben ik geen lid van de Facebook-community (and that's soooow 2008, I know), maar let u vooral op vrienden als Marino Keulen (hetgeen op een Limburgse afkomst kan wijzen) en Ben Rouffa (reporter en manusje van alles bij VTM). Voor Tom Paumen ligt het even iets anders: deze zou volgens de VTM-info actief zijn in de modewerld. Normaal gesproken dus toch een branche waarvan op't net één en ander van terug te vinden zou moeten zijn. Driewerf helaas: de enige Tom Paumen die ik kon opsnorren is de looser in onderstaand filmpje die blijkbaar het oriëntatievermogen van een goudvis heeft (hétgeen natuurlijk wel wijst op en job in de modebranche!)
UPDEET van de UPDEET: Net het belang onder ogen gekregen, en wederom op pagina 53 staan alle kandidaten met naam, toenaam én foto... Van veel geheimdoenerij is er dus al niet echt meer sprake... Ik merk wél gaarne op dat ik met mijn bovenstaande onderzoeksjournalistiek vlot twéé op twéé gescoord heb met het ontmaskeren van de juiste kandidaten... Hopelijk vind Tommeke Pauwen vlotter de weg van Maaseik naar Sint-truiden dan van Maaseik naar de Noxx...
De slogan is misschien een tikkeltje overdreven, maar een Bud(weiser) op tijd en stond is niet te versmaden. Zeker nu de brouwerij Anheuser-Busch in Belgische handen is gevallen, tot groot protest van Amerikaanse patriotten. Voor een slordige 52 miljard Dollar is het bedrijf nu in handen van Inbev.
Tijdens het jaarlijkse massa-evenement van de Superbowl in de VS is Budweiser een vaste waarde, met keigrappige commercials. Het filmpje van Wassup is talloze keren gepersifleerd (Wasaabiiii). Hieronder zie je een aparte versie met als cast enkele dames die zo met de Golden Girls kunnen meedoen.
Ik kan het echt niet laten. Ik moet gewoon nog maar eens iets posten over De Wereld Draait Door. Schitterende televisie, altijd wat te beleven. Zeker wanneer onderzoeksjournalist Peter R. De Vries reclame wou maken voor zijn boekje en protesteert tegen Mathijs Van Nieuwkerk dat dit niet de afspraak was en blablabla... Wat een ongelofeloze etter, die Peter R. Bovendien zit saxofoniste Candy Dulfer mee aan tafel. Ook zij gelooft niet wat ze ziet.
Erg catchy liedje, gebracht door twee komieke Hollanders. Het onderwerp: een heet hangijzer van de maatschappij tegenwoordig. Titel: "Liever een kerk dan een moskee". Propvol vooroordelen, heel grappig bedoeld, als carnavalslied trouwens erg populair nu al, maar hij zegt het toch maar even. Petje af, schuilkeldertje in.
Beste vrienden van Crespoblog en van de poëzievoor mijn part. In het item hieronder, dat op schitterende wijze door confrater Piet is neergepend en samengevat, heeft u al in sneak preview mogen kennismaken met dé nieuwe manier van bloggen.
Videobloggen is helemaal in! U mag dan ook vlug nieuwe filmpjes van de hand van de redactie verwachten.
Misschien doen we ook wel eens een 'toer van 't schap' zoals de Zoate Kasmeroate hieronder. Maar dan laten we wel even het gortige kotsmoment op het einde eruit. Goeie smaak boven alles, dat is ons credo. Moesten we deze straffe toer herhalen, dan zou het die van de ZV overklassen, aangezien waard Dirk van Café-Taverne Sportplein niets dan de beste pils en abdijbieren tapt.
Na enkele maanden van anticiperende pretprikkels was het gisteren eindelijk zo ver:
Onze goede vriend Gert Hamerlinck mocht de bioscoopzaal, die hij gewonnen had via Q-music, in ontvangst gaan nemen.
De avond begon met een sitdown in de "5th avenue", een gloednieuwe eetzaak naast de trappen van Kinepolis met een bijzonder hoog Fawlty-Towers gehalte. Zo werd onze reservatie niet teruggevonden, maar toen bleek dat er eigenlijk helemaal geen reservaties waren, mochten we prompt plaatsnemen aan de "loestertafel" (= mooiste tafel van de zaak, gelegen onder een gigantische loester). Hierna ontstond er nog menige babylonische spraakverwarring met de sympathieke gérante Fatima, hetgeen geheel te wijten was aan haar beperkte kennis van de algemene beschaafde Nederlandse taal (zij bleek enkel het "Citées" machtig te zijn). Moet wel gezegd zijn: de maaltijd, de setting en het gezelschap waren optimaal, hetgeen van dit etablissement prompt een aanrader maakte!
Tegen de (chinatown-)klok van achten kon het spektakel dan beginnen: onze nonkel Gert stond al meer dan een uur geduldig zijn gasten te ontvangen in de foyer, en dit in het gezelschap van een bevallige Q-hostess. Voor de randanimatie werd ondertussen gezorgd door de vrolijke (edoch niet met elkaar) verloofden Filip en Roel. Zij hielden hun persoonlijke eer hoog door het escorteren van de meute naar de zaal en het tussentijds opvoeren van Rudydansen allerhande (hopelijk hiervan tegen vanavond bewegende beelden op de blog, wordt aan gewerkt).
Over de film kunnen we kort zijn: "Transporter 3" was een bom van een prent! De vrouwen bezweken met bosjes voor het six-pack van Jason Statham, de mannen moesten het stellen met één of andere Russische, roodharige bosnimf. Persoonlijk haalde ik mijn voldoening uit de diepe grom van de W12 in Statham's A8...
Kleine domper was toch wel dat de pauze uitliep van de reguliere 10 minuten tot een dramatische drie kwartier. Het volk begon stilletjesaan toch wat te morren, zeker toen we het bericht kregen dat de peliculle in die mate was beschadigd dat het een huzarenstukje ging worden om het einde van de film te halen... Voor Crespo, mezelf en de rest van ons gezelschap was er echter geen vuiltje aan de lucht: een voorraadje Carlsberg uit blik en een resem witzen allerhande hielden de sfeer er behoorlijk in.
Afsluiten deden we geheel in Hassletse stijl met een drink- en bezinningsmoment in Café Van Gogh (dat voor de gelegenheid was omgetoverd tot Freggelgrot)...
Een dikke merci dus aan Gert voor de wunderschöne abend, een top-activiteit die we ons nog lang zullen geheugen....
De technische storingen nemen we er graag bij, is het immers niet zo dat je een gegeven paard nooit in de bek mag schijten?
Thuram.
UPDEET: Gert heeft vannacht blijkbaar nog een boze mail naar Q-music gestuurd met de vriendelijke vraag om het evenement nog eens over te doen wegens technische storingen... wordt dus nog vervolgd... volgens de laatste berichten zou zelfs de kwaliteitskrant "het belang van limburg" op de kar gesprongen zijn...
Filmpjes volgen hopelijk zo snel mogelijk - de onderhandelingen met youtube zijn lopende. Met het zoekwoordje "crespoblog" kunnen jullie normaal gezien binnenkort beschikken over heel wat (ongecensureerd) videomateriaal.
UPDEET 2: Hieronder, in absolute première voor de Crespoblog: onze eerste eigenste bewegende beelden! Wij merken hierbij gaarne op dat de kwaliteit enkel maar kan verbeteren!
UPDEET 3: Gert heeft blijkbaar niet gerust voordat de media melding maakten van het incident. Getuige hiervan het artikel op pagina 53 vandaag in het Belang. Driedubbel respec want: we mogen allemaal nog eens naar de cinema! Dankuwel kinepolis, dankuwel Q, en vooral: dankuwel Gert!
Aankomst bij Kinepolis:
De Rudidansers:
Tim "Dieumerci" en Laura geven hun ongezouten mening:
Als kleine kadee keek ik wel eens naar Police Academy. De inmiddels hopeloos uitgemolken films (Police Academy XXII: Commandant Lassard's Funeral) kregen me altijd aan het lachen.
We spreken hier nog over de tijd van de VHS-banden. In dit pré-DVD era was het vooral nozem Zed die een indruk naliet. De acteur die deze rol voor zijn rekening nam was Bobcat Goldwaith.
Check het filmpje, waar de komiek al moeite heeft met zijn eerste zin uit te spreken. Tourette-syndroom of geniaal gevonden nep-nervositeit? Wie zal het zeggen. Nostalgie troef op de Crespoblog met dit stukje voor Comic Relief.
Het is slecht voor gezondheid, de cholesterol neemt ongekende proporties aan en de bloeddruk gaat gestaag de hoogte in. Maar ik kan het gewoon niet laten. Het ongezonde Fast-food is nu eenmaal niet meer uit mijn dieet weg te denken. Van pizza tot pita, van hamburgers tot de meeneemchinees, allemaal passeert het wel eens de revue à la casa di Crespo. Het kan tenslotte niet altijd een sterrenrestaurant zijn, waar de Crespobloggers gaan dineren. ;)
Vooral de Big Mac van MacDonalds draagt mijn voorkeur weg. Een gelijkwaardige concurrent is de keten Wendy's, helaas niet in Europa te bezoeken. Ze gaan er prat op zoveel mogelijk moeite te doen om hun burgers 'old-fashioned' te houden.
Hieronder zie je hoe je zelf zo'n burger in mekaar flanst. Let wel: het is op zijn Amerikaans. (excuses aan Thuram) Wie probeert het uit?
Wel, rare Amerikaanse wending in het verhaal is dat er een trainer werd ontslagen na de wedstrijd. Niet die van het verliezende kamp, maar wel die van de winnaars!
De ultra-conservatieve Covenant School vond het blijkbaar een grote schande dat de tegenstand vernederd werd, hetgeen volgens hen niet strookt met hun Katholieke waarden...
Omdat de trainer hier nog op repliceerde dat er eigenlijk geen schande aan is om de beste te zijn, werd hij dus de laan uitgestuurd...
De directie van Covenant vraagt dan ook uitdrukkelijk om vergiffenis en wil de uitslag van de wedstrijd nietig laten verklaren want: "a victory without honor is a great loss."
Nu weten jullie allen dat ik niet de grootste fan ben van Amerika's zeden en gewoonten, maar dit slaat toch weer werkelijk alles! Hoe achterlijk en bekrompen kan een natie zijn?
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, gaat het hier niet over een voetbalrel, maar wel een mediarel in de regel.
De ingrediënten: - Carl 'Music-Maestro-Please' Huybrechts en diens nekomvang. - het limburggevoel in het hoge noorden van die provincie en bijhorend kwetsbaar ego. - een opgeklopte media aandacht.
Het verhaal: Een Antwerpse journalist lokt Huybrechts uit zijn kooi, door enkele suggestieve vragen te stellen over Genk. Huybrechts is een gewillige prooi aangezien hij nauw betrokken was bij de fusie tussen Germinal Ekeren en den Beerschot en nog steeds hevig supportert voor de Ratten. De Master of ceremony van de Proms noemde Genk een stad met twee pizzeria's en een parochiezaal. Dit naar aanleiding van de vragen over waarom de Antwerpenaar niet meer naar den Beerschot komt kijken. In Antwerpen moet koning voetbal concurreren met optredens in het sportpaleis, topdiscotheken, honderden restaurants en musea. Terwijl in Genk er volgens Huybrechts weinig te beleven valt buiten de Cristal arena. Wat Carl niet wist, was dat zijn uitlatingen de volgende dag in het Belangske gepubliceerd werden. De Antwerpse journalist werkte blijkbaar voor Concentra, de stal waar het Belang van Genk thuishoort.
Uiteraard doen wij van de Crespoblog daar even een schepje bovenop en laten hier Huybrechts' reactie op Q-music horen. Onze sympathie is altijd al eerder naar den Beerschot uitgegaan, dan naar die fusieclub met de blauw-witte clubkleuren. Maar Huybrechts als mediamens zou zich toch wat meer bescheiden mogen opstellen op tijd en stond. Wat ons betreft kan het Genk-bashen nog wel een tijdje doorgaan, maar de Kompel-vaandels van Racing zien we iets minder graag op de barricades en vooral in het nieuws verschijnen. Limburg is zoveel meer dan de koolputters uit Winterschei en Waterslag. Of was het nu omgekeerd?
Pikant detail: Thuram's trappenmakerij heeft een lucratieve deal gesloten met een pizzeria-eigenaar in Limburg, die tevens Beerschot-supporter blijkt te zijn. Het logo van de club werd zelfs verwerkt in het logo van pizzeria. De wereld is klein en alle trappen leiden naar de Kova.
Een producent van .. euhm... "dameszeep waar een man écht niks mee kan doen" heeft zich voor zijn nieuwste promofilmpje laten inspireren door de legandarische prodigy-clip van "Smack my bitch up"...
Een beeld zegt bij deze meer dan vele woorden, bekijkt u het gerust zelf:
Thuram.
Het bewuste reclamefilmpje:
Het origineel van The Prodigy (mét verrassende ontknoping - destijds zelfs volledig gebannen door MTV)
Het humorgenre 'Stand-up-comedy' is voor de redactie al lang geen nieuwigheid meer. De volledige box van Seinfeld preikt al lang in de DVD-kast van mezelve. Jerry Seinfeld begon ooit als stand-upper en heeft dit verwerkt in zijn bij momenten hilarische sitcom.
Maar de échte pioniers blijven voor mij toch: Richard Pryor en Eddy Murphy. Lekker vulgair en baanbrekend voor hun tijd, maar ook beiden visionair zo blijkt (Richard & Eddy hebben het hier al over een zwarte president, maar dachten nooit dat het echt zover zou komen)!
De populariteit van de stand-uppers is in Vlaanderen zienderogen toegenomen, mede dankzij programma's als 'Comedy Casino'. Een voorbeeld is: Xander De Rycke, een up and coming talent en hieronder toont hij zijn eigen stijl.
Zo, het zit erop, we hebben het weer gehad, een nieuwe maandagochtend dient zich aan!
Het weekend waar een volledige werkweek naar werd uitgekeken raasde weer even kort als krachtig aan mijn neus voorbij. Pijnpunt hierbij is dat het stressniveau dat 5 dagen lang tot een climax stijgt steeds pas op zondagavond terug zijn minimum bereikt.
Zo was hoofdzakelijk de zaterdag toch nog een stressy dagje! Na een voormiddag vol vermoeiende klanten (ja, ook op zaterdag wordt er nog gewerkt!), werd er in zeven haasten koers gezet naar't zeetje. De A4 voelde zich helemaal RS, en het beloofde dus een gezwinde rit te worden met 'the pedal to the metal'. Bij het naderen van het Antwerpse ringgebeuren begonnen de magen toch wat te knorren. In opperbeste stemming werd er even halt gehouden voor een lichte versnapering, in de vorm van belegde broodjes en koeken met chocolat van de naftpomp. Groot was onze verbazing toen wij na enige honderden meters gas geven tot de vaststelling kwamen dat onze lunch spoorloos was verdwenen. Raar, heel raar, maar ook waar was het feit dat mama Carina voor het instappen de hapjes blijkbaar even op het autodak had gelegd... En inderdaad, daar waren zij ook tijdens het vertrek blijven liggen...
Het hongergevoel zou dus nog een tijdje blijven aanhouden...
Deze eerste tegenvaller mocht echter geen domper op de feestvreugde zijn en met kwieke tred werden de laatste 90km aangevat totdat... met de teller op 180 een in het struikgewas gepositioneerde flitscontrole niet meer kon ontweken worden. De zwarte strepen op het asfalt en de blauwe rook uit m'n bandjes ten spijt werden we toch nog afgeklokt op een slordige 140 kilometers per uur... Het hoeft verder geen betoog dat de rest van de rit werd afgehaspeld zonder flauwe grapjes van mijn zijde, al zeker niet nadat een tweede flitsauto, enkele kilometers verder, wederom op het nippertje (maar ditmaal wél met succes) kon worden afgeschud!
Deze grote concentratie aan "vallende sterren" op weg naar het Monaco van de Vlaamse kust is eigenlijk niet te verwonderen als je ziet welke razendsnelle bolides er de straten onveilig maken. Deden, in volgorde van verschijning, het kwijl uit mijn mondhoeken stromen: 2 GT2's, 3 S63 AMG's, 2 F430'igs, een stuk of 35 Bentley's GT, 1 bloedmooie Aston DBS en een zwerm M3, M5 en M6-en... Het oud geld van de haute-finance heeft duidelijk nog niet echt veel last van de huidige financiële crisis...
De terugtocht werd tijdig aangevat, teneinde deze keer het onderste niet uit de kan te moeten halen, en we sloten in het gezelschap van de immer goedlachse Nonkel Gert en zijn sympathieke echtgenote af met een smakelijk diner in de Zolderse Spork. De avond kreeg nog een knotsgekke wending toen aan het aanpalende tafeltje niemand minder dan draaitafelgoeroe Regi P. en zijn omroepende wederhelft Elke V. postvatten.
Gert's pretprikkels waren nauwelijks te harden, maar gezien er in de veilige geborgenheid van de Sporkstube geen nood was aan security, bleven zijn geintjes (helaas) beperkt tot een subtiele naamsverandering van ons Emilie die voor de gelegenheid "Regina" genoemd werd...
