De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
07-12-2011
Recensie, Piet en Carina, 25.11.2011
De Crespoblog is vooral een culinaire site geworden. De interesses van de redactie liggen hoofdzakelijk in die richting, dus een redactionele koerswijziging zat er al van vorig jaar aan te komen.
Het moet gezegd: we zijn al op enkele leuke adresjes gaan dineren, maar steeds werd er eerlijk en open gerecenseerd. Ook al staan er één of meer sterren te schitteren, heeft Gault&Millau zijn zegen in koksmutsen gegeven, toch krijgt het restaurant een objectief verslag. Ook zo in volgend verslag.
De redactie is bovendien eindelijk in hun respectievelijke woonsten getrokken, mét bijhorende keuken en Boretti vuren. En dat feit maakt ruimte voor een een nieuwe traditie: zelf kokkerellen, bij mekaar gaan dineren en gewoon heerlijk genieten.
Op vrijdag 25 november werd deze nieuwe traditie een glansrijke avond rijker, want na een eerder diner à la casa di Crespo e Astrid was het de beurt aan Thuram en diens ega om het fornuis en de feestdis vol te zetten met lekkers.
We maken er liefst geen 'Komen Eten' achtige recensie van, dus van welverdiende punten blijft het koppel uit de Molenstraat gespaard. De sfeer zit altijd boenk patat erop, dus die tien nemen we als vanzelfsprekend. Een maaltijd smaakt altijd beter met het juiste gezelschap en ook deze avond mochten we samen genieten van een zeer uitgebreid en lekker menu.
Apero Als aperitief konden we niet voorbij aan de vaste maagopenende waarde. Deze Gin-Tonic was er eentje geïnspireerd op die van 'Oud Sluys', wat betekent: Gin van hoge kwaliteit, net als de Tonic én een ingevroren stuk komkommer en passend ijs. Een Gin-To zoals Sergio ze wel lust dus. Lekkere aperitiefhapjes zoals gerookte worstjes vergezelden ons aperitiefmoment.
Er viel op voorhand niet te vermoeden wat een avond ons te wachten stond. Carina heeft het onderste uit de kan gehaald en met exquise ingrediënten prachtige gerechten op tafel gebracht.
Voorgerecht (koud) Het (koude) voorgerecht zien we op de eerst foto. De carpaccio van Coquilles, vermengd met komkommer, radijsjes en kruiden vormden de basis. Daarboven mochten we gerookte paling, kroepoek en een mousse van mascarpone terugvinden. Het geheel werd passend afgemaakt door een degelijke vinaigrette en een crumble van forel en gebakken ajuintjes. De toon was gezet, het niveau hoog en de smaken af.
Tussengerecht (soep) Als tussengerecht (te zien op de tweede foto) kregen we een soepje van pastinaak voorgeschoteld. Ook al was de gastvrouw zelf niet echt laaiend enthousiast over het resultaat, de gasten waren dat zeker wel. De verse room en garnaaltjes garnituur combineerden alsof het zo in een kookboek kan. Pastinaak in soep is nogal sterk en apart van smaak, maar daarom ideaal om als tussengerecht te geven.
Voorgerecht (warm) Het warme voorgerecht was één van de vele hoogtepunten van de avond. De risotto met truffel was tot in de perfectie bereid. Daarbovenop lagen enkele stukken buikspek van het Breydel type. Het oorspronkelijke Birkshire varken was helaas kunnen vluchten in de HGC Hanos, maar ook dit spek gaf ons voldoening. Kort aangebakken op zijn best, afgetopt met authentieke Parmiggiano Regiano. De bospaddestoelen waren à la minute bereid, net als de rest van het gerecht. Als extraatje kwam de truffelhoning als zoete verwenner uit de hoek. Sommige chefs zouden opperen dat het gelakte spek te zoet zou kunnen zijn, wij van de Crespoblog ijveren echter voor volle smaken. Voltreffer op de derde foto dus!
Hoofdgerecht Daarna volgde nog een hoofdgerecht. De porties waren op zijn minst vrij copieus te noemen. Graag had ik hiervan een tweedaagde eetmarathon gekoppeld, want door de enorme hoeveelheden kregen we de kans niet alle heerlijke smaken ten volle te appreciëren. Maar ons hoor je niet klagen, want dit is geen negatieve kritiek. Integendeel! We zijn altijd te vinden voor scenario leunend aan 'La Grande Bouffe'. Prachtig hoofdgerecht en ook goed passend in het seizoen op foto 4: parelhoen met druivensaus, zelfgemaakte kroketten (vulling en korst) en een goed gelukte gratin. Het hoentje was net goed gebakken, krokant vel en toch nog sappig binnenin.
Tussengerecht (kaas) De namen van het kaasbordje, want ja hoor er was nog een kaasbordje, ontglippen me helaas. Op foto 5 is wel duidelijk te zien dat het hier niet ging over enkele Aldi kaasjes op een schaaltje. Drie soorten prachtige kaas sierden het bord. Overvloed is duidelijk goed in Alken.
Nagerecht Carina had meerdere nagerechten voorzien, helaas konden we ternauwernood slechts één gerecht nog binnenkrijgen. De chocolademoelleux (foto 6) was van een zeer hoog niveau, zowel qua smaak als van bereidingswijze. Het geheel was pas af met de vruchtjes en het ijs. Het soepje van rode wijn met roomijs en de crème brûlée hebben we helaas aan onze neus moeten laten voorbij gaan.
Chapeau voor de chefs van dienst. De lat voor het wederbezoek wordt bij deze erg hoog gelegd. Dat jaren van proeven en uit eten gaan zich loont was op die bewuste vrijdag zeker te merken. Als oefening kunst baart, dan zijn wij ervan overtuigd dat het gastkoppel goed geoefend hebben, want de kunst in het koken was aanwezig!
