charlotte's story

Nu ik toch van plan ben om dit land een beetje beter te leren kennen, lijkt het me logisch dat ik start bij het begin: even mijn neus in de geschiedenis boeken steken. Ik leer al snel dat de Maori's niet de originele bewoners zijn van dit land al gelden er nog altijd verschillende meningen hieromtrent. Volgens de ene bron, gaat de aanwezigheid van de Maori's verschillende eeuwen terug, volgens de anderen dan weer, is hun komst hier veel recenter. Met data die gaan van de 11de tot de 16de eeuw, besluit ik dat er geen echt sluitend bewijs is om te bepalen wanneer de eerste Maori hier voet aan wal gezet hebben. Een andere denkpiste is dat de Maori niet de eerste settlers waren, dat zouden de Moriori geweest zijn. Deze bevolkingsgroep zou uitgeroeid zijn, toen de nieuwe inwijkelingen hier aankwamen. In tegenstelling met Australië, is Nieuw-Zeeland nooit als ballingsoord voor veroordeelden gebruikt geweest. James Cook, die hier aankwam in 1769, (en dan laat ik Abel Tasman die hier 27 jaar eerder, kort contact had met Maori's maar nooit voet aan wal zette, even terzijde), slaagde erin om handel te drijven met de locale bevolking. Geleidelijk aan kwamen Europeanen zich hier vestigen in de volgende decennia : een kolonisatie, die niet altijd over rozen liep. Teneinde de spanningen tussen beide bevolkingsgroepen te ontzenuwen, werd op 6 februari 1840, het verdrag van Waitangi ondertekend. Talloze schendingen van dit verdrag, hadden als gevolg dat interne conflicten nog steeds met wapens beslecht werden.

Gelukkig is dat nu niet langer meer het geval al heeft dat verdrag nog altijd verstrekkende gevolgen. Honderden rechtszaken werden aanhangig gemaakt door Maori afstammelingen (de laatste zuivere Maori stierf jaren geleden) teneinde schadevergoeding te eisen voor land, dat hun voorvaderen destijds verloren. Toen ik hier bijna 2 maanden geleden aankwam, had ik (als onwetende Europeaan) absoluut geen weet van deze voorgeschiedenis. Misschien is het door die onwetenheid, dat ik de situatie door een andere bril bekeek? Mijn eerste indruk was in ieder geval dat de verhouding tussen de Maori's en de blanken, hier uiterst vlot verliep (natuurlijk zijn er probleem gevallen, maar die vind je in iedere maatschappij). Nu ik hier af en toe het nieuws volg, begin ik meer klaarheid te zien in de complexe verhoudingen in dit land. Iedere rechtgeaarde Belg is wel ergens in zijn of haar leven geconfronteerd geweest met spanningen tussen de taalgroepen in ons land: m.a.w. we zijn wel wat gewoon. Vandaar dat ik dus met interesse uitkijk naar hoe hiet hier allemaal verloopt in een wereld, die niet alleen met verschillende talen, maar daar bovenop met totaal verschillende culturen te maken heeft. Best wel een interessante observatie...

Een luie start vandaag en dat mag ook wel na het feestje van gisteren. The Belgian Club in Auckland had voor de eerste keer een Belgian Day georganiseerd. Heel toevallig woont de Belgische consul in Auckland (Laetitia Peterson) in dezelfde buurt als waar ik verblijf: wij hadden elkaar al eerder ontmoet. Omdat mijn handen echt wel jeuken om iets te doen, had ik mijn hulp aangeboden om de zaal klaar te zetten voor de 92 gasten. Een ander land, andere gewoontes... het was dus eerst en vooral zaak om te weten te komen wat er precies van me verwacht werd. Eens het me duidelijk was welke sfeer ze hier wilden creëren, kon ik aan de slag. Deze slimme madam had natuurlijk haar fototoestel nog maar eens vergeten... sorry mensen, ik kan het resultaat van het slepen met tafels en stoelen niet eens tonen. Laat me zeggen, dat de ganse groep (want ik was niet de enige vrijwilliger natuurlijk) uiteindelijk best tevreden was met het resultaat.