Ik behoor tot diegenen die als Vlaams volkslied liever de tekst van Anton Van Wilderode en de muziek van Ignace De Sutter zouden zien, dan het toch wel wat gedateerde gebrul van de Vlaamse Leeuw, die niet getemd kan worden.  Toevallig zijn het Waaslanders, en deze mooie ode aan Vlaanderen kwam tot stand in het college van Sint-Niklaas op een zondagnamiddag toen beide priesters mekaar – zoals zo dikwijls – vonden in hun verbondenheid met hun geboorteland. En misschien zou ik dan niet meer moeten lezen wat mij bijzonder trof bij mijn bezoek aan de IJzertoren: een Franstalige tekst in het gedenkboek: ‘Les Flamands prennent le pouvoir’. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lied van mijn land 'k zal U altijd horen
Uit alle dalen der herinnering,
Over de heuvlen van ruisend koren
En de rivier in haar steigering.

Liefelijk land, in de bruisende horen
Hoor ik U Vlaandren en zing en zing.
Liefelijk land, in de bruisende horen
Hoor ik U Vlaandren en zing en zing!

Lied van mijn land 'k zal U altijd horen
Uit alle dorpen in de deemstering,
En uit de warmte der huizen rond de toren
Onder de huif van de zomerwind.

Lied van mijn land 'k zal U altijd horen
Lied van verlangen en vertedering,
Dat met de kindren altijd herboren,
Zacht met de doden tot zaad verzinkt.

Liefelijk land, in de bruisende horen
Hoor ik U Vlaandren en zing en zing.
Liefelijk land, in de bruisende horen
Hoor ik U Vlaandren en zing en zing!