Een gevoelige kwestie: hebben vrouwen meer of minder aanleg voor muziek dan mannen? Aan de poorten van de conservatoria melden zich ieder jaar duizenden meisjes. De vrouwen zijn in opmars je ziet het ook in de orkesten. Maar vrouwelijke dirigenten zijn op de vingers van één hand te tellen en muziek van vrouwelijke componisten lijkt niet te bestaan. Wat is de oorzaak van deze scheefgroei? Misschien gaan mannen alleen in de muziek, als ze genoeg talent hebben om de top te bereiken. Anders kiezen ze, onder lichte dwang van hun bezorgde ouders, voor een vak waarmee ze meer verdienen. Muziek wordt een leuke hobby. In goede amateur-ensembles spelen veel oudere artsen en advocaten, die na hun geslaagde loopbaan pas toekomen aan wat ze desondanks hun ware passie noemen. Over de man-vrouwkwestie in de muziek is het laatste woord niet gesproken. Waarschijnlijk bestaat er niet één specifiek gen, dat de mate van muzikaliteit bepaalt, maar gaat het om een ingewikkelde combinatie van erfelijke eigenschappen, die gelukkig per mens en dus per musicus verschilt. Waarom nog steeds weinig vrouwen een succesvolle dirigent of componist worden, blijft hersenonderzoekers fascineren. Logischer is het te veronderstellen, dat een eeuwenlange achterstelling niet zomaar kan worden ingelopen. Vraag een muziekliefhebber naar de naam van een vrouwelijke componist en hij zal niet veel verder komen dan 1 of 2 namen. Toch zijn het er ruim 10.000. Het gaat om een gemarginaliseerde groep, die deel uitmaakt van het geheel aan cultureel erfgoed.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|