Net terug van Londen, een Londen dat je niet altijd zo meemaakt: zonovergoten, overrompeld door honderdduizend supporters voor een marathon die het verkeer lam legt en publiekstrekkers slechts via onmogelijke routes bereikbaar maakt. Maar ook een Londen dat al zijn charmes ten toon spreidt in deze stralende lentedagen. Vermits deze trip bedoeld was om een paar kleinkinderen te laten kennis maken met één van mijn lievelingssteden, zag het programma er wel wat anders uit. Terwijl zij zich over gaven aan de gruwelen van het London Dungeon (afgehakte hoofden, taarten gemaakt van mensenvlees, bloedzuigers die onverhoeds in hun kleren kropen, of een Harry Potter wandeling, konden de oudjes gelukkig toch nog even naar de Evensong in Westminster Abbeye. De beklimming van Saint Paul (586 treden) was dan weer niet aan ons besteed. En zeg nu niet dat je in Londen niet lekker kan eten: het tegendeel werd 4 dagen lang bewezen.

En nu terug naar het dagelijkse leven: vanavond zingt Musica ad Nives ter gelegenheid van Pasen in Borgerstein, instelling voor volwassen mensen met een verstandelijke beperking. Mooie traditie van onze koren om daar te mogen aanwezig zijn.