|
Nogal wat koorleden hebben soms vragen bij de budgetten van hun koor: waar gaat toch al dat geld naar toe wat wij met optredens bij elkaar sprokkelen. Al dat geld, jaja! Je kan je eerder de vraag stellen hoe koren de eindjes aan mekaar knopen.
Een dirigent krijgt een onkostenvergoeding, lokalen dienen gehuurd te worden en verwarmd en verlicht, accessoires voor uniformen zijn een hilarische bron van discussie op bestuursvergaderingen, partituren kosten geld, SEMU stroopt de koren door een vergoeding te eisen voor eventueel het maken van kopies, het lidmaatschap van Koor & Stem waarin o.m. ook de verzekeringen van de koorleden zitten, kan niet gemist worden. Wellicht moet er ook tijdig geïnvesteerd worden in een redelijk instrument om de repetities te begeleiden. Kleine versnaperingen (Sint, nieuwjaar ...) mogen niet ontbreken, wil je een leuke groep blijven. Voor de gewone werking zijn we dan al gauw aan verschillende duizenden euro's.
En dan spreek je natuurlijk niet van de grotere concerten, waar het vaak rijden en omzien is om een evenwicht te bereiken. Een redelijke solist of begeleider vraagt al gauw tussen de 250 en 400 euro. Zonder affiches en programma's voor de nodige publiciteit geraak je ook al niet ver. En dan spreken we nog niet van een goed orkest(je) wat al gauw 2500 euro opslorpt.
En toch blijven de Vlaamse koren heel vaak maar een minimale bijdrage vragen aan hun leden: 20 euro is een gewone prijs voor zoveel uren zanggenot, partituren, een tijdschriftje. In Nederland durven ze er heel wat steviger tegenaan gaan. Aan de inkomstenzijde is het vaak armoe troef. Het is schipperen tussen wat het publiek wil geven en een prijs bepalen voor een optreden of concert, die geen aalmoes of vernedering is voor een koor met tientallen leden. Als je te weinig vraagt, onderwaardeer je de prestatie van je koor, als je teveel vraagt laat de goegemeente het afweten.
Moeilijke job voor een echte penningmeester, die wat meer doet dan de inkomsten en uitgaven noteren in een schriftje.
|
