Gisterenavond in Reyers laat een programma dat
onbetekenende gasten afwisselt met figuren van formaat was een wereldster op
bezoek. Cecilia Bartoli, de overweldigende Romeinse mezzosopraan, kwam haar
nieuwe CD Sint Petersburg promoten. Met haar 48 jaar is ze niet meer
piepjong, maar haar présence, haar charme en haar artistieke wijsheid laten dat
allemaal vergeten. En tussendoor strooit ze ook nog haar weetjes over
verzorging van een stem en inleven in een stuk kwistig rond. Zoals ze met haar opname
Vivaldi vergeten parels vanonder het stof haalde (gebaseerd op echte
research), zo trekt ze nu naar Rusland in het spoor van Italiaanse componisten
die aan het hof van de tsarinas werkten. Wie zich optreden in Bozar niet kon
veroorloven, of te laat was voor het snel uitverkochte concert, kan nog altijd
haar CD kopen.
Het programma voor de kerstconcerten is eindelijk
gereed. De derde solist (cello) is Sam Faes geworden.
Sam Faes werd in 2002 laureaat van de wedstrijd
Axion Classics, waarna hij zijn cellostudies verderzette bij Jaap Kruithof.
Sam behaalde zijn diploma Meester in de muziek in 2007 aan het conservatorium
van Antwerpen. Sam volgde verschillende masterclasses bij o.a.: David Cohen,
Viviane Spanoghe, Martijn Vink, Thomas Fruhauf, Christoph Richter.
Masterclasses kamermuziek volgde hij bij: Musica Mundi, B. Van Oort, J. Ter
Linden, Spiegel strijkkwartet en Altenberg Trio Wien. Ook volgde hij workshops
hedendaagse muziek bij Champdaction (Arne Deforce, Vinko Globokar). Als
freelance musicus is hij actief in verschillende genres. Hij speelde bij
Chapelle de Lorraine, Charlemagne en Il Novecento. Ook werkte hij mee aan
enkele theaterproducties bij Theater de spiegel, Berlin en Het Paleis. Hij is
lid van Besides, een ensemble gespecialiseerd in het uitvoeren van het
hedendaagse muziekrepertoire. Hij werkte ook samen met het bekende meisjeskoor
Scala.
Wijsheid komt met de jaren, wat een stom gezegde!
Als je ouder wordt laat je lichaam het in veel opzichten afweten, ook die
grijze blubber in je kop verandert in klonters aangebrande havermoutpap. Je
kunt ermee leven, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Je geheugen wordt een
zeef vol grote gaten, herinneringen gaan steeds verder terug. Wat ik s morgens
heb gezegd ben ik s middags weer vergeten.
Als je ouder wordt ga je krimpen, geen idee waarom,
het zal wel een reden hebben. Lastig in de supermarkt als je van het bovenste
schap iets nodig hebt. Mijn broekspijpen moet ik omslaan wil ik niet op mijn gezicht
vallen. Vroeger keek ik op mensen neer, nu kijk ik tegen ze op. Klein zijn
heeft ook een voordeel, na je dood pas je gemakkelijker in een kist of urn.
Misschien is dat wel de reden dat moeder natuur mij laat krimpen.
En dan die verdomde kou! Oudere mensen kunnen daar
niet tegen. De winter zette vorig jaar november in en wilde maar van geen
wijken weten. Mijn hele pensioen dwarrelt als rook door de schoorsteen. Waarom
krijgen ouderen niet net als Eskimos sorry, je mag een Eskimo geen Eskimo
meer noemen, je moet hen met Inuit betitelen, geen idee waarom geen laag vet
onder de huid?Bij tien graden onder nul
gaat een Inuit een stukje zwemmen, dat vindt hij het bloedheet.
Gisteren
een schitterende repertoiredag gehad in de oude abdij van Drongen. Florian
Heyerick leidde ons door de wereld van de psalmen met een gedrevenheid die ons
allemaal enthousiasmeerde. Ik herinner mij nog mijn eerste repertoiredagen in
Hilversum met Joop Schets. Interessante kennismakingen met uitgaven van het
toenmalige Harmonia. Een muzikale doorzingdag met een duidelijk commercieel
randje. Toen Vlaanderen het op zijn beurt organiseerde begonnen de accenten te
verschuiven.
De
manier waarop wij gisteren mochten meegaan met Heyerick is een ervaring die we
niet gauw zullen vergeten.
Ik
heb mij gisteren onmiddellijk geregistreerd bij het nieuwe digitale platform
van Koor& Stem. Onder de naam Koorklank zet de koepel weer een stap
vooruit Ik weet niet of onze federatie ook geraakt wordt door de
besparingsdrift van de regering(en).Mocht
dat op een of andere manier wel zo zijn, dan kan je alleen maar luid
protesteren. Met grote projecten, maar ook met het dagdagelijks werk van alle
kleine basiskoren en groepen wordt bewezen dat zingen een stuk van de Vlaamse
identiteit is. En meer dan Dan mag de beiaard zingen.
Laat
niet na te gaan kijken op www.koorklank.be
en denk nu voor één keer niet dat een registratie en regelmatig bezoek alleen
voor de happy few is.
Een levende klanksculptuur met meer dan 500 muzikanten? Ontdek Het Geluid van Hasselt
en Genk op zondagnamiddag 5 oktober!
Om 15.00 uur vertrekken vanuit Genk en Hasselt
gelijktijdig groepen fietsers, begeleid door een mobiele beiaard, richting
Tuikabelbrug, een symbolische plek tussen de twee steden. Op en langs het
kanaal wachten artillerie, klankmakers en sirenes van de brandweer op hun
startschot. Op de brug zoemt het geluid van meer dan 500 muzikanten van lokale
koren, harmonieën, percussiegroepen en een groot symfonisch orkest. Samen
vormen ze de basis voor een levende klanksculptuur van de bekende hedendaagse
componist Wim Henderickx. In zijn compositie smelten de geluiden van Hasselt en
Genk samen tot één wervelende klank.
Ook jij kan deelnemen aan deze grootschalige
performance! Fiets mee vanuit de steden of beleef dit unieke moment als
toeschouwer op de brug. Beweeg je over de brug, tussen de podia en de
muzikanten om zo de klank op verschillende manieren en vanuit verschillende
standpunten te ervaren.
PRAKTISCH
Het Geluid van Hasselt-Genk wordt uitgevoerd op
zondag 5 oktober 2014. Sluit met de fiets aan om 15.00 uur bij C-Mine in Genk
of op het Dusartplein in Hasselt. Te voet kan je deel worden van Het Geluid
vanaf 16.00 uur op de Tuikabelbrug.
Behoor
jij tot de muzikale fanatici die zich vastbijten in één enkele periode of in
één enkele componist (figuurlijk dan)? Ik heb dit weekend met milde verbazing zitten
kijken naar de eclectische voorkeuren van mijn vrouw. De top vier van haar lievelingscds
toont een beeld dat de eeuwen en genres omspant:
Heb maar één dagje nodig gehad om mijn cadeautje voor mijn verjaardag te ontdekken: een iPod waar je je hele collectie cd's opzet. Ik weet het wel, origineel ben ik niet, maar toch. Voor mij een stukje wereld dat open gaat.
In mijn humaniora leerde ik al snel Julius Caesar kennen, die het in zijn "De bello Gallico" had over de dapperste van alle Galliërs, de Belgen. Later zou daar geleidelijk de hele resem Romeinse keizers bij komen en droomden wij als jongen over Cicero die in de senaatzijn vlammende redevoeringen tegen Catilina hield, of over oorlogen in de woestijnen van Afrika en Azië. Achteraf bekeken was het perspectief van waaruit we naar de oudheid keken echt wel Belgisch gekleurd. Van de auteur van Métronome, Lorant Deutsch, is er recent een boek verschenen met de titel "En route". De eerste 160 bladzijden gaan over de geschiedenis van Frankrijk tot aan het einde van het Romeinse rijk. Blijkt dat dit heel andere vergezichten opent: Gallië was - en dat zat wel in ons achterhoofd, maar heel impliciet - duidelijk veel meer dan Ambiorix of zelfs Obelix en Asterix. Onze streken waren maar een klein uiteinde van een grote reeks provincies die bestuurd werden vanuit Lyon (Lugdunum). En eeuwen voor Parijs iets meer werd dan een vlek was Massalia een bloeiende handelsstad die later Marseille zou genoemd worden. Geschiedenis vanuit Frans perspectief: boeiend en geestverruimend!
Heb je nog ergens een spaarvarkentje met allemaal
kopergeld of een kous met centjes voor onverwachte gelegenheden? Misschien moet
je ze nu maar eens aanspreken, want vandaag verschijnt een unieke remastered
collectie van opnames van la diva ( = letterlijk: de goddelijke) Maria Callas
die er zich op beroemt (de opname dan) dat al het stof weggeblazen is van
vorige opnames en die haar onvergetelijke stem in zijn volle glorie laat
schitteren.
Komt vandaag uit bij Warner Bros en kost het lieve
sommetje van 250 euro, maar daarvoor heb je dan ook een godin bij je thuis.
Psalmen 90:10, 'Zeventig
jaar duren onze dagen, / of tachtig als wij sterk zijn. / Het beste daarvan is
moeite en leed, / het gaat snel voorbij en wij vliegen heen'
Het verleden wordt
steeds maar langer, de toekomst korter.
Witte haren zijn de vlokken die de zee bedekken na een storm.
Een tip voor alle mannen die al een beetje op leeftijd komen en
die zich in het verleden te veel hebben bezig gehouden met "Wein weib und
gesang": Hou op met zingen.
Je moet de 70 niet passeren, want dan raak je verslaafd en wil je
niet meer dood.
Zeventig worden is geen bijzondere prestatie. Als ik mijn adem had
ingehouden was het niet gebeurd.
Wanneer je herinneringen je verwachtingen overwoekeren, ben je
oud.
If I were a rich man dan zou ik op zoek gaan naar
een combinatie van reizen en zingen, misschien reporter worden voor een
niet-bestaand internationaal tijdschrift voor koormuziek en van Boedapest naar
Tallin, van Praag naar Venetië vliegen, en eventjes Barcelona aandoen. Bij elke
aankondiging van weer een koorfestival of grote koorwedstrijd, moet ik eventjes
het kwijlen onderdrukken. Schrijven is leuk, reizen is fantastisch, muziek is
adembenemend.
Maar tussen droom en daad staat helaas de
onverbiddelijke realiteit. Deze sollicitatie zal dus belanden in het huis van de vergeten
boeken.
Het was een mooie zondag waarop Korile en Musica ad
Nives samenkwamen in het TPC van Wilrijk voor een gezamenlijke koordag. Voor de
eerste keer niet in Malle, maar vlakbij elkaars thuisbasis. Afgezien van de
aderlating voor de beide koorkassen, bleek het een uitstekende locatie waar in
alle rust kon gewerkt worden. De afwezigen hadden ongelijk, want we konden werken
aan mooie dingen als Humperdincks Abends will ich schlafen gehn, Bachs O Jesulein
süss en een spetterend We wish you a
merry Christmas. Kerstmis in september moet kunnen.
Met zestig waren ze om Bozar te bestormen, zestig
koren uit heel België plus een paar toppers uit het buitenland. Brussels Singing
Celebration Weekend (12-14 september) had
vier professionele ensembles aangetrokken maar werd vooral een
ontmoetingsplaats voor amateurkoren uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
Omdat vaak vijf optredens tegelijk plaats vonden,
werd het gefrustreerd kiezen tussen hoofd en hart. Wij kozen dan maar voor een
mix van frisse kinderen, geraffineerde jongeren en trotse volwassenen. De
vrouwentongen van Sanseveria (o.l.v. van onze Erik Demarbaix) deelden het
podium met Lirica uit Genk. Binnen de tendens om hedendaagse Scandinavische
muziek te brengen, kwam de mooie klank van zingende vrouwenstemmen mooi tot
zijn recht.
In de grote Hortahall zag je moeders babys te
drinken geven en vaders met kleuters op de schoot, om te luisteren naar de
kinderen van de Orgelpijpjes en Furiakanti-Furiosa. Mijmerklanken vulden de
ruimte en De wereld wordt een wolkje. Tijd om vast te stellen dat de jeugd
het plezier van het samen musiceren volop ontdekt. De toppers van de dag
(zaterdag) waren opvallend jong hoop voor de toekomst.
Op dan naar Makeblijde uit Zele die op een
schitterende wijze het podium van de grote Henry Le Boeufzaal vulden en de
harten van de toehoorders veroverden. Jonge vrouwen met een schitterend palet
aan kleuren onder leiding van Filip Haentjes die Vlaanderens eer hoog hielden.
Een weekend zoals dit brengt mensen samen die om het in voetbaltermen te
zeggen in verschillende afdelingen spelen. Elke divisie heeft zijn charmes en
verdiensten. Makeblijde speelt mee in de hoogste afdeling.
Vervolgens naar Wallonië voor een blij weerzien met
Marie-Claude Remy en haar Spimaïvo uit Dinant. Kleine vrouw, grote dame die
haar koor feilloos door de kerk-slavische muziek uit Oekraïne en Rusland loodst
en een toon ontwikkelt, Russische kathedralen waardig. Uiteraard mocht
Bohorodetse Divo (Rachmaninov) niet ontbreken, wat ons meteen zou toelaten om
hun versie te vergelijken met die van de profs van Voces8.
Het betalend concert van deze Voces8- acht zangers uit het UK was meteen een
nieuw schot in de roos. Hun optreden liet nog maar eens de sterkte horen van de
Engelse koortraditie, met hun uitzonderlijk gevoel voor frasering. Niet wonder
dus dat hun album Eventide in
februari 2014 twee weken lang nummer 1 was in de UK Officiual Charts. Tallis en
Gabrieli klonken even opwindend als Nat King Cole.
Jammer genoeg kon ik maar één dag aanwezig zijn; de
Choraline, de Tallis Scholars, Witloof Bay, maar ook Arc Sonore, Viermaliks
e.a. heb ik gemist.
Het was dus 3 dagen feest in Brussel, dankzij Koor
& Stem, A Coeur Joie en Bozar met een klankweelde die ging van Rusland tot
Afrika, van Arabische love songs tot Afrikaanse muziek. Feest voor al wie het
koor in zijn hart draagt, hoop voor de toekomst en schitterend beeld van
eenheid in verscheidenheid.
62
koren dit lange weekend in Bozar. Om het in mooi Frans te zeggen: lembarras du
choix. Of in bijbelse taal: Heer, laat ons hier twee tenten bouwen. Maar ook:
behoed ons voor een overdosis en indigestie als je weet dat op zaterdag de
eerste optredens beginnen om 16.00 uur en de laatste om middernacht. Hoe dan
ook een staalkaart van het Belgische koorleven met een paar internationale
uitschieters.
Zondag
roept de plicht mij dan weer elders, maar in mijn hart ben ik vanaf 11 uur bij
het koor van de Europese gemeenschap, vlak na de middag bij het Manteliusensemble en
wordt mij om 15 uur het kiezen bespaard tussen Musa Horti en Arc Sonore. Vanaf
16 uur is er dan in de Henry Le Boeufzaal één van de apotheoses met Waelrant en
de Vedel.
Na tien jaar intens
samenwerken brengen lyrisch coloratuursopraan Elise Caluwaerts
en pianist Kim Van den Brempt hun eerste
cd Nightfall uit.
De cd verkent de grens tussen de romantiek en het expressionisme, met de nacht
als Leitmotif. De intense liedcyclus Sieben frühe Lieder van Alban
Berg vormt het uitgangspunt, aangevuld door enkele van de
beroemdste liederen van Richard Strauss. Hanns
Eisler geeft die nachtelijke melancholie dan weer een heel
actueel en herkenbaar gezicht in zijn Hollywood Elegien. Enkele werken
voor piano solo van Claude Debussy brengen de
nodige momenten van rust.
Elise en Kim nodigen u van harte uit om de officiële voorstelling van hun cd
bij te wonen tijdens het concert op zondag 21 september 2014 om 15u
in het Thermae Palace Hotel in Oostende.
Je kinderen of kleinkinderen
leren genieten van klassieke muziek. Daarbij willen wij je graag helpen. Daarom
presenteert deSingel in het seizoen 2014-2015 voor het eerst concerten op
familiemaat. Heel toegankelijk, maar ook heel deSingel. Om samen met uw (klein)kinderen
te beleven, ter lering én vermaak. Kom gewoon gezellig met het hele gezin naar
een bijzonder concert of festival!
Het komende seizoen start
deSingel met een fonkelnieuw aanbod aan familieconcerten. Ter lering &
vermaak presenteren we bijzondere concerten & een festival voor kinderen en
hun (groot)ouders.
Op zondag 21 september vliegen
ze er feestelijk in met een internationaal succesnummer, La Orquesta de
Instrumentos Reciclados Cateura (The Recycled Orchestra), wereldwijd bekend van
het filmproject Landfill Harmonic, bespeelt ze alsof het authentieke klassieke
instrumenten zijn.
Een cello gemaakt uit een
olievat, een saxofoon van bestek en knopen, of een viool van blik,
De jongeren, afkomstig uit het
Paraguayaanse dorp Cateura dat op een vuilnisbelt ligt, hadden geen geld om
muziekinstrumenten te kopen. Ze maakten hun instrumenten dan maar zelf van
afval. Dit gepassioneerd jeugdorkest treedt hiermee op over de hele
wereld. Ze zijn een enorme hit op Youtube en zelfs Metallica is fan.
Nu dus voor het eerst in ons land! U hebt maar
liefst 2 kansen om hen aan het werk te zien. In deSingel of op het Festival van
Vlaanderen Gent.
Reportage
op Ter Zake over tablets in de kleuterklas en zelfs in een kinderdagverblijf.
Ik heb er een nieuw woord aan over gehouden, ontsproten uit het brein van
psychiater Compernolle: screenzombies.Onlangs werd ik nog eens met mijn neus op de afhankelijkheid van de
computer geduwd. Groot verdriet bij één van de kinderen die bij een crash van de
pc een reëel stuk van het leven zag verloren gaan: dierbare fotos, belangrijke
documenten. Ineens allemaal weg.
Vroeger
hadden wij nog vergeelde albums waar we in konden bladeren. In de plaats zijn
er nu harde schijven die crashen. En ja, nu schrijf je je hoogst individuele
eigenheden ook nog weg op de cloud. De tijd komt eraan dat niets nog tot onze
eigen intieme sfeer behoort.
Sluipend
gif dat nu al onze peuters en kleuters toegediend wordt.
Ik
ben conservatief genoeg om maar met mondjesmaat zelf dit vergif in te nemen.
Alhoewel die blog ???
Duizenden
die er op af komen, voor de shows, vuurwerk en ballonnen. Na 70 jaar wellicht
heel weinigen die het thema an sich beleven of er bij stil staan. In de
tweeduizend jaar na de pax romana heeft ons oude continent meer oorlog dan
vrede gekend. Daarom is het uitzonderlijk dat wij decennia lang in het Westen
konden achterover leunen en het beeld van de gruwel alleen nog zien op tv.
Vrede
is geen passief iets. Er moet actief aan gewerkt worden in onze eigen omgeving
en breder.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
