Het is weer zo ver, de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano bereikt zijn beslissend stadium. Ik vol het dit jaar met heel speciale aandacht want ik heb het genoegen gehad om met alle vijf de muzikale leden van het gezin Van de Velde te kunnen samenwerken. Zowel in missen (met de vader op de trompet en één van de zonen aan het orgel) als met de vier kinderen in een heel mooi aperitiefconcert, kwam ik in contact met deze fenomenale familie. Yannick heeft de halve finales bereikt en maakte volgens de pers een grote indruk op de aanwezigen. Ik kom zeker nog terug op de wedstrijd, maar ik heb op Cobra een fantastisch filpje gevonden over de familie.
Als je iets onbekend kan benoemen, dan verliest het een klein beetje van zijn geheimzinnigheid en van zijn angstwekkendheid. De Standaard Weekendmagazine brengt deze week een uitgebreid artikel over TGA (Transient Global Amnesia of Tijdelijk Globaal Geheugenverlies). Niet levensbedreigend en zonder blijvende schade maar voor de getroffenen wel heel angstaanjagend. Het syndroom kreeg zijn naam al in 1958 - is dus al 55 jaar bekend, en is niet zo extreem zeldzaam: men schat dat tussen de 5 en de 50 mensen op 100.000 per jaar er door getroffen worden. Een deel van wat gebeurd is, is compleet weggevaagd uit het geheugen en komt wellicht ook nooit meer terug. Erger is dat nieuwe informatie vaak ook niet meer opgeslagen wordt in het geheugen. Vandaar dat de patiënt telkens opnieuw dezelfde vragen stelt. Vroegere herinneringen blijven intact. Er is geen medicatie voor en therapie schijnt niet te helpen. Het is alleszins zaak om te zien in hoeverre de opslag van nieuwe dingen nog wel gebeurt: heel belangrijk om te weten of iemand redelijk autonoom kan functioneren. Als je een specialist ter zake wil, dan kan je best professor neurologie Rik Vandenberghe van het UZ Leuven raadplegen.
Morgen moederdag (tenminste voor de gewone Vlaming - de Antwerpenaar houdt er zijn eigen dag op na). Dat wordt dus samen met de massa winkelen. Als ik mij nu heel vroeg in het strijdgewoel werp dan vind ik nog een parkeeplaatsje in het koopcentrum, en kan ik achteraf mensjes kijken wat veruit het leukste is van zo een winkelmoment. Ik geef graag cadeautjes, maar wat er vooraf gaat is niet echt mijn ding.
Als we de Bijbel kunnen geloven zijn er minstens vier personen die een hemelvaart hebben meegemaakt: Mozes en Elias, Jezus en Maria. In Deuteronium 34 staat dat Mozes stierf en dat God hem begroef. Apocriefe boeken vertellen er bij dat de aartsengel Michael eerst met de duivel om Mozes lichaam vocht.
In het tweede boek der Koningen wordt beschreven hoe Elisa getuige was van Elias hemelvaart op een vurige wagen. De profeet Maleachibelooft dat Elias weer naar de aarde zal gezonden worden. De Joden hebben daarom de gewoonte om op sederavond een extra bord op tafel te zetten en de voordeur open te laten voor het geval dat Elias bij hen zou binnenkomen.
En toen dachten ze bij een bepaalde partij dat ze de hoofdvogel afgeschoten hadden. Maar het is niet omdat je uit een muzikale familie stamt of het Festival van Vlaanderen kan managen dat je ook goed kan communiveren of coördineren in het geval van een ramp
Het moet niet altijd voor zangers zijn dat we hier aankondigingen doen. Laten wij ook eens de dirigenten verwennen. Van 8 tot 15 september gaat de 7e "Academy for choral conductors" door in Fano (Italie). Het is een professionele masterclass voor ervaren koorleiders , waar dirigenten met een professioneel koor kunnen werken onder leiding van de franse Nicole Corti (voormalig directeur van de koorschool Maitrise de Notre Dame de Paris. 2Oe eeuwse muziek uit Frankrijk, Italië en Engeland staan op het programma. En ook "luisteraars" zijn toegelaten. Een initiatief van Fenarco (de Italiaanse koorfederatie).
Natuurlijk kennen ouders en grootouders Ketnet. De TV is een integraal deel van het kinderleven geworden en dan is het maar goed dat er iets als Ketnet bestaat dat moet opboksen tegen Amerikaanse "cultuur" à la Disneychannel. Hopelijk heb je ook al genoten van de lijst van dingen die een kind zou moeten gedaan hebben voor het 12 jaar is. Voor sommige dingen draait een moderne jongere zijn hand niet om, andere daarentegen zijn ofwel moeilijker ofwel meer gericht op bewustwording. Ik had één van de kleinkinderen over de vloer om één van items van de checklist te kunnen doen: doe klusjes en verdien zo 20 EUR die je aan een goed doel moet wegschenken. Van dit soort dingen moet je er 50 gedaan hebben. Wat dacht je van "een hele nacht opblijven" of "een liedje leren spelen op een instrument" of nog "een vlot bouwen dat blijft drijven". Ik heb zo eens eventjes teruggekeken naar mijn eigen jeugd, maar van de 50 opdrachten haalde ik er hoogstens 20 toen ik twaalf was. Nou nou, mijn kleinkinderen hebben voorsprong.
Tijdens mijn bezoek aan Sinal Fine maakte ik kennis met een voor mij totaal onbekend componist Toon Daems. Ik was onder de indruk van een werkje dat uitgevoed werd onder de titel Innocens captus. Ik ben dan maar eventjes gaan grasduinen en vond o.m. het volgende op zijn website:
Al vrij jong werd Toon geboeid door de muziek. Componeren zat hem in het bloed. Wegens omstandigheden kon hij geen muzikale opvoeding genieten maar dat belette hem niet om door grondige zelfstudie muzikale kennis op te doen.
Hij schreef tal van kerkliederen, bewerkingen, zettingen en composities voor uiteenlopende gelegenheden. Zijn eerste grote werk, een passieconcert, ' Jezus lijden dood en verrijzenis ' voor twee koren en kamerorkest werd in 1993 werd gecreëerd en in 1994 en in 2011 nogmaals met veel succes uitgevoerd.
In 1999 werd De Gouden Stemvork, een kindermusical, gecreëerd door de Lambertijnen, een kinderkoor uit Ekeren o.l.v. Els De Cauwer. Wegens het enorme succes schreef hij een tweede kindermusical Lachen is Gezond. In 2001 voltooide hij het liturgische werk Drie Psalmen voor sopraan, mezzo‐sopraan en alt, 4‐st. koor, orgel en kamerorkest. In november 2003 werd zijn Requiem uitgevoerd door het jeugd en muziek orkest o.l.v. Ivo Venkov met medewerking van het Vlaams Radio Koor, het Middelburgs kamerkoor en Helikon. Het Requiem is een werk voor twee sopranen, twee koren en symfonisch orkest.
Eind januari 2005 werd een derde kindermusical getiteld: De Kerstman is het beu, uitgevoerd en in maart 2006 werd de kindermusical Roger de leeuw gaat met pensioen ten gehore gebracht.
Hij won in 2005 de Klara compositiewedstrijd voor pianotrio naar aanleiding van 75 jaar radio met als thema Hommage aan Mozart. In datzelfde jaar voltooide hij een muzikaal sprookje voor symfonisch orkest, ballet, sopraan en jeugdkoor getiteld: Het meisje dat zo vrolijk danste. In 2006 voltooide hij Gedachten aan een engel, een werk voor mezzosopraan, koor en orkest. Dit werk schreef hij in nagedachtenis van, en geïnspireerd door Imke Vanhaecke (° 28/7/2005
7/2/2006), zijn eerste kleinkind dat geboren werd met een ernstige hartafwijking. Na zes maanden strijd werd zij een engel. In augustus 2007 voltooide hij een muzikaal sprookje voor verteller en symfonisch orkest Bjoke de Beer.
In maart 2007 werd een nieuwe kindermusical De Academie voor Dierenmanieren uitgevoerd. In 2008 werd het muzikaal sprookje Kabouter Trommelijn gecreëerd door de Academie voor Muziek en Woord te Schoten. Hij schreef ook muziek voor de Jachthoorngroep Botermelck ‐ La Garenne uit Schoten dat reeds in verschillende landen werd uitgevoerd. Een nieuwe kindermusical getiteld
Fenneman Florian Flinterjan voltooide hij in 2009. Ook schreef hij een dertigtal liederen voor Amatogo junior, een jongerentoneelgroep uit Gooreind. In 2010 voltooide hij een nieuw werk voor piano, koor en symfonisch orkest: In het Licht. Tevens voltooide hij recent een nieuwe kindermusical Het Geheim van Imkester dat in 2013 zal uitgevoerd worden. Vorig jaar startte hij met Sempre (koortje van zes enthousiaste meisjes) waarvoor hij Angel songs schreef, 8 Engelstalige liederen over het geloof in engelen en hun plaats in ons leven. Begin 2012 zal dit werk gecreëerd worden. Recent schreef hij een boek Aanvaarden : filosofische gedachten over de zin van het bestaan, bedoeld voor jongeren.
Ik heb het hier al eens gehad over de subsidies van de overheid aan cultuur- en muziekgezelschappen. En als je er dan van uit gaat dat deze subsidies vooral tegemoet moeten komen aan vernieuwende zaken, dan is er uiteraard een probleem voor grote gevestigde ensembles. Eén van de slachtoffers van de politieke besluitvorming (die ik wel enigzins kan begrijpen in tijd van krapte) is het gezelschap La petite Bande van Sigiswald Kuyken, dat al ruim 40 jaar actief is. Vandaag kregen wij een "noodkreet" in onze mail, waarin gevraagd wordt om financiële steun. Voor de wat meer kapitaalkrachtige muziekliefhebber: "Save La Petite Bande", via de stichting Support la Petite Bande. De goedkoopste vorm van sponsoring is 160 eur.
Dat dirigenten van kerkkoren een belangrijke rol kunnen spelen in de muzikale ontwikkeling van jongeren, wordt vandaag nog maar eens bewezen, wanneer wij de sterfdag van Antonin Dvorak (+ 1 mei 1904) herdenken.Bij Antonin Liehmann, dirigent van het kerkkoor in Zlonice (Bohemen) kreeg hij piano- en vioollessen. Mij blijft Dvorak vooral bij van zijn symfonie De nieuwe wereld. Dit was één van de favoriete stukken die wij op internaat te horen kregen op zondagmorgen in de muziekstudie. Denk nu niet dat er dan muziek gestudeerd werd. Een van de internen mocht naar het bureel van pater prefect om er de grammofoon te gaan halen en een paar platen uit te kiezen die in de voormiddagstudie gedraaid werden. Zoals gezegd was Dvorak er één van, naast toppers als Tsjaichowsky s 1812, de Pastorale van Beethoven, en andere Mozarts. Wonder genoeg herinner ik mij niet dat Bach in de rijkgevulde kast van de prefect aanwezig was. Voor gospelmuziek moest je daarentegen bij kom eens op mijn kamer-pater Garmin zijn. Maar dat was voorbehouden voor de lievelingetjes.
Op 20 september 1944 werd ik geboren in Diest. Vandaag gaat de titel van baron van Diest over op Willem Alexander van Oranje-Nassau. Mijn sympathie voor Nederland dateert echter van later. Een belangrijk stuk van mijn opleiding kreeg ik respectievelijk aan het Radboudziekenhuis in Nijmegen en aan het doveninstituut van Sint Michielsgestel. Vervolmakingscursussen in Tilburg en 's Hertogenbos versterkten nog dit gevoel van betrokkenheid met Nederland. Ook in de muziek waren er heel mooie momenten in Utrecht, Roterdam ..., om nog niet te spreken van de Nederlandse vrienden in het koor van Ter Looveren. Ik zal met heel veel sympathie vandaag kijken naar het aantreden van koning Willem Alexander en koningin Maxima.
Gelovigen die mee zorg dragen voor de muziek in de kerkelijke liturgie en de gelovigen op de kerkbanken verschillen vaak grondig van elkaar van mening qua muzikale smaak. Dat blijkt uit een onderzoek van de Amerikaanse Nationale Vereniging voor Muziekpastoraal . Voor de enquête werden vragen voorgelegd aan 1.541 mensen die op een of andere muziek op kerkmuziek betrokken zijn en 808 gelovigen die daarmee niets te maken hebben. Ze konden allemaal kiezen uit 14 verschillende factoren die hen helpen zingen in tijdens de liturgie. Meer dan de helft van de eerste groep had, in tegenstelling tot de tweede, een uitgesproken voorkeur voor vijf factoren, waaronder begeleiding op orgel of andere muziekinstrumenten en zinvolle teksten. Ook de cantor, de band met de liturgie van de dag en het enthousiasme van de geloofsgemeenschap werden aangegeven als, weliswaar minder belangrijke, factoren. Bekende melodie of gemakkelijk te zingen kwamen op de zevende en de achtste plaats. De verschillen tussen de twee groepen kwamen nog duidelijker tot uiting wanneer gevraagd werd wat aanzet tot zingen. Daar kreeg het traditionele lied de voorkeur van 47,9 procent van de specialisten, terwijl slechts 30,7 procent van de gelovigen dit belangrijk vond. Hetzelfde geldt voor de begeleiding door het koor (47,3 procent), tegenover 29,6 procent bij de gelovigen. De begeleiding van orgel of andere muziekinstrumenten kreeg de voorkeur van ruim 66,4 procent van de mensen die betrokken zijn bij de muziek in de liturgie, maar slechts van 39,9 procent van wie daar niet bij betrokken is. J. Michael McMahon, de voorzitter van de vereniging, zegt dat de resultaten van het onderzoek een aansporing moeten zijn om meer te luisteren naar de verzuchtingen van de gelovigen. Dat zal die gelovigen volgens hem ook makkelijker aansporen om te zingen. Het verbaast hem niet dat de vertrouwdheid met het lied zo goed scoort, maar dat mag volgens hem nog niet betekenen dat we alleen die liederen zouden zingen die we goed kennen. Veel hangt ook van het standpunt. Zo beschouwen de iets oudere gelovigen bepaalde liederen als hedendaags, terwijl twintigers die als traditioneel beschouwen.
Gisterenavond ben ik naar een klein concert geweest in Schoten (Koningshof) van het vocaal ensemble Continuo o.l.v. Jeanine Lambrechts. Op het programma vocaal werk van Cristobal de Morales, Pachelbel en Vivaldi. Maar eigenlijk ging ik vooral kijken en luisteren naar de mezzosopraan die in het Gloria van Vivaldi aantrad (en heel mooi solowerk neerzette). Kristien Vercammen is de naam. Professioneel is zij niet alleen bezig met een eigen solocariière, maar zij geeft ook zangles, workshops en koorcoaching. Voor dit laatste zou ik haar graag contacteren om gedurende een paar sessies in het najaar aan de slag te gaan met Musica ad Nives.
Gisterenavond hadden we net wat tijd bij Musica ad Nives om wat dieper in te gaan op de komende uitvoering: stemplaatsing, houding en nuancering in de Messe Brève van Gounod. Ik weet niet of koorleden dit soort repetitie kunnen appreciëren, want het vraagt nogal wat inspanning en concentratie. Voor mij is het alleszins bevredigender, want dan komen de echte mogelijkheden van het koor naar boven. Als we daar meer tijd zouden aan besteden, dan zou zeker blijken dat de kwaliteit een flink stuk kan opgetrokken worden. Het blijft dus wat zoeken naar een goede balans tussen nieuwe stukken brengen voor de toehoorders-kerkgangers en de optimalisering van koorklank en uitvoeringspraktijk. Misschien moeten we het daar eens over hebben én in het bestuur én in een goed groepsgesprek.
KORILE-zangers/zangeressen Wil je al de volgende data in je agenda vastzetten: we hebben daar iedereen zoveel mogelijk nodig. 10 augustus - 16.00 u: Gouden jubileum Sint-Niklaas 22 september - 13.00 u: Uit zonder Uitlaat (Cultuurmarkt Mechelen) 8 september: Koordag Malle
Klarinettist Walter Boeykens is gisteren op 75-jarige leeftijd overleden. Dat meldt Eugeen Van Lent, de vroegere directeur van het cc Bornem Ter Dilft, in een mededeling.
Van 1964 tot 1985 was Boeykens solist bij het filharmonisch orkest van de BRT. Nadien nam zijn internationale carrière een hoge vlucht. Hij toerde als solist, maar ook met zijn Ensemble Walter Boeykens over de hele wereld.
Hij was verbonden als professor aan de conservatoria van Antwerpen, Utrecht, Tilburg en Rotterdam. Hij werd in 2007 Maestro Honoris Causa aan de Antwerpse Hogeschool Stichting Conservatorium Antwerpen. Voordien werd hij gelauwerd met de vijfde Prudens Van Duyse-prijs (1988), was hij cultureel ambassadeur van Vlaanderen (sinds 1995) en werd hij verheven in de adelstand (geridderd) voor zijn hele muzikale carrière en om dezelfde reden ontving hij in 2001 de allereerste Klara-Carrièreprijs.
Zijn indrukwekkende discografie bevat het merendeel van de meesterwerken uit de klarinetliteratuur. Voor Harmonia Mundi nam hij samen met zijn ensemble alle relevante composities uit het kamermuziekrepertoire voor klarinet op.
Sinds 1996 wordt er in Bornem Het Bornem Festival Walter Boeykens georganiseerd waarop een aantal vooraanstaande musici worden uitgenodigd
Het is weeral 13 jaar geleden dat Toon Hermans op 22 april overleed in Nieuwegein. Met al die standup comedians, ben ik misschien een beetje achter geraakt, maar voor mij blijft hij onvergetelijk. Vriendelijke humor met een geëngageerd sociaal kantje. En dan die pretoogjes .
14 appelbomen in de zomerzon 7 dikke tranen op een bruidsjapon 15 zomersproetjes op een wang 2 enorme zoenen op de gang en 36 liedjes waar ik veel van hou en 24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou
15 mooie meiden in een boerenschuur 46 zieltjes voor het vagevuur 2 fanfares en een hoempapa 1 begrafenis met koffie na en 4 papieren vliegers aan een touw en 24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou
16 bisschopsmijters op een lange rij 1 klein moedervlekje op een damesdij 9 dominees op het carnaval 2 olijven en een bitterbal en 4 verliefde wolken in het blauw en 24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou
16 stille nonnetjes op oudejaar 2 aanstaande moeders en een ooievaar 1400 doppers in een blik 9 hiks van iemand met de hik en 7 babyfoto's op een schouw en 24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou
16 lichte vrouwen in vergadering 2 enorme boeren van een zuigeling 14 kamerleden op het toilet 7 apen op een autoped en 12 sinterklazen in de kou en 24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou
Zoals ik reeds zei in mijn blog van gisteren, mocht ik een repetitie meemaken van het kamerkoor Sin'al Fine. Onder leiding van Hilde Hofkens finaliseert dit uitstekend ensemble een concert dat in Frankrijk zal gegeven worden. Bij de koorzangtornooien van de provincie Antwerpen werd het geklasseerd in uitmuntendheid. Ook nu weer staan op het programma werken uit de renaissance, aangevuld met wereldmuziek en moderne stukken. De aanpak van het gezelschap, waarin door alle leden uitgebreid kan/mag gediscussieerd worden over dr parktijk, lijkt echt wel vruchten af te werpen. Aandacht voor uitspraak, balans, nuancering, resulteren in een evenwichtig geheel. Natuurlijk kan men discussiëren over de interpretatie en de uitvoeringspraktijk van sommige liederen: de tempi zijn niet noodzakelijk wat de componist allicht verwachtte, en aan de expressie en presentatie kan hier en daar nog wat gewerkt worden. Dat neemt echter niet weg dat Sin'al Fine een lust is voor het oor, een goede ambassadeur van het het Vlaamse koorleven en een uitnodiging om de ouide koorliteratuur te ontdekken, literatuur die bijzonder schaplichtig blijft aan de grote Vlaamse polyfone traditie. Ik wil hen graag nog meer horen in een heus concert voor een groter publiek.
Op de bestuursvergadering van Ter Looveren was er een (lieve) onverlaat die vroeg of ik eigenlijk wel wist wat te doen in mijn "vrije" tijd. Ik ga niet heel mijn agenda uit de doeken doen, want dan ontdekt misschien iemand dat er toch nog ergens een gaatje is dat moet volgestampt worden. Twee kleine voorbeeldjes om te illustreren dat er naast KORILE, Ter Looveren en Musica ad Nives toch nog (muzikaal) leven is. Zondag begeleid ik in Sint Jozef Tereken het gastkoor "Frisse Noot". En voor vanavond ben ik ingegaan op een vraag van het koor Sin'al Fine om een kritisch oor te lenen bij de finalisering van hun aanstaande concert in Montloué (Frankrijk). Daarnaast ga ik rustig door met de samenstelling van het Koorboek voor Musica ad Nives. Ledigheid is het oorkussen van de duivel.
Het is een beetje tussen de plooien gevallen, al zou dit op een blog zoals de mijne niet mogen ontbreken: op 16 april was het Werelddag van de Stem. Niet alleen voor artiesten is een gezonde stem van belang. Veel mensen zijn voor hun dagelijkse werk afhankelijk van een goed functionerende stem: de zogenaamde stemprofessionals of beroepssprekers. Uiteindelijk is iedereen afhankelijk van zijn stem, maar duidelijke voorbeelden van spreekberoepen zijn advocaten, leraren en call-center medewerkers. Vaak merk je deze afhankelijkheid pas als je je stem kwijt bent.
Ze zeggen wel eens dat je stem voor 40% je presentatie bepaalt. Of dat getal nu precies klopt is niet zo belangrijk, wel dat je stemgeluid een hele grote invloed heeft op hoe je overkomt. Het gaat niet alleen om wat je zegt maar zeker ook om hoe je het zegt.
Je stem kan dus niet alleen voor problemen zorgen als er iets aan de stemgezondheid schort, maar ook als je iets anders wil overbrengen dan je stem ons laat horen. Zowel prive als zakelijk is het van belang dat je een adequaat stemgeluid kunt laten horen. Een te hoge of dunne stem laat ons je onzekerheid horen, terwijl je dat misschien niet bent of in ieder geval niet wilt uitstralen. Stem en spraak zijn niet altijd goed te scheiden. Naast je stem kan ook je spraak voor of tegen je werken. Denk aan overarticulatie, slappe dictie of accenten.
Gelukkig kun je hieraan werken. Goed stemgebruik is te leren en de resultaten zijn vaak heel goed. Luister maar eens goed naar het stemgeluid zonder op de boodschap te letten en je zult horen hoe belangrijk de stem is.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
