Nu ter Looveren en Korile ook effectief gaan heropstarten met de repetities, is het werk van dit weekend er eentje van het opstellen van hun programma. Het gaat allemaal een beetje de profane richting uit na de religieuze storm van de kerstconcerten. Eén ding staat al zeker vast: het wordt grotendeels muziek uit de 20e eeuw en het thema van de liefde in al zijn vormen komt uitgebreid aan bod. Lode Dieltiens en Juliaan Wilmots moeten de Vlaamse componisten vertegenwoordigen, Maierhofer blijft op het programma en we gaan op verkenning in de noordelijke landen.
Voor wat een repetitie allemaal niet goed kan zijn Het traditionele worstenbrood en appelbol gaf gisteren aanleiding tot het tellen van de vrouwen van Hendrik VIII van Engeland. Nu moet ik toegeven dat je de tel zou kwijtraken. De mengeling van dynastieke belangen en een potente vorst gaf het volgende resultaat: achtereenvolgens zag men de volgende koninginnen op de troon verschijnen (en we zwijgen zedig over de talloze bedverwarmstertjes):
·Catharina van Aragon (gehuwd 11 juni 1509 gescheiden 1533): kreeg 6 kinderen, waarvan alleen haar dochter Mary bleef leven. Zij zou de latere koningin Mary I van Engeland worden.
·Anna Boleyn (gehuwd op 25 januari 1533 onthoofd op 19 mei 1536): ook zij kreeg slechts één dochter, maar dan wel eentje van formaat: de latere koningin Elisabeth I, die 45 jaar over Engeland zou heersen.
·Jane Seymour (gehuwd op 30 mei 1536 gestorven in het kraambed op 24 oktober 1537), moeder van de latere koning Edward VI.
·Anna van Kleef (gehuwd op 6 januari 1540 hetzelfde jaar gescheiden): blijkbaar niet aantrekkelijk genoeg (was gekozen op basis van een schilderij), maar wel lief. Zij werd door de koning gepromeerd tot zijn allerliefste zuster.
·Catherine Howard (gehuwd op 28 juli 1540 onthoofd op 13 februari 1542): jong en wild wat de koning niet kon appreciëren.
·Catherine Parr: (gehuwd op 12 jul 1543): zij overleefde de koning die zelf overleed op 28 januari 1547.
"Cito ignominia fit superbi gloria." of "Hoogmoed komt voor de val". In een koor is ieder lid even belangrijk, en verdient evenveel in de bloemetjes gezet te worden. Als iemand er zich op voorstaat dat hij of zij belangrijker is dan een ander kan best het bijbelwoord indachtig zijn: wie zich verheft zal vernederd worden, wie zich vernedert zal verheven worden. Ik kan de Icarussen onder ons best missen. Maar ik kan niet de gewone soldaat missen die zijn plicht met een glimlach vervult.
Op 3 achtereenvolgende zondagen vinden de jaarlijkse provinciale zangtornooien van Oost-Vlaanderen plaats; telkens om 14.30 u in het Conservatorium van Gent, Hoogpoort 64. 27 januari, 3 februari en 10 februari zijn de te noteren data. Het programma kan je bij mij opvragen.
Met een tas vol lekkernijen en cadeaus, vliegt een heks op haar bezemsteel door de straten van Italië. Het is La Befana die in de nacht van 5 op 6 januari langs de schoorstenen vliegt om de kousen aan de schoorsteenmantel te vullen. La Befana is een typisch Italiaans folklorefeest dat te vergelijken is met Sinterklaas.
Gelukkig hoeft de oude, goedaardige heks het niet te doen met wortels en water. De Italiaanse cultuur heeft geleid tot een frivole variant in de vorm van een glas wijn en wat lekkers. De kinderen hangen hun kousen aan de schoorsteenmantel of onder het raam. Wanneer la Befana het huis door de schoorsteen binnengekomen is, worden de zoete kinderen beloond met snoep en kleine cadeautjes. De stoute kinderen krijgen van haar donker snoep, stukjes steenkool en roet.
Waar komt La Befana vandaan?
La Befana is een verbastering van de term Epifania, het christelijke Driekoningen feest dat op 6 januari wordt gevierd. Volgens de legende vroegen de Drie Koningen, onderweg naar Bethlehem, de weg aan een oude vrouw. Ondanks hun aandringen wilde de vrouw niet mee om het kindje Jezus geschenken te brengen. Later kreeg ze spijt maar helaas kon ze de Koningen niet meer terugvinden. Ze stopte bij elk huis en gaf lekkers aan de kinderen die er woonden, hopende dat één van hen Jezus zou zijn. Sindsdien reist ze zo over de hele wereld, zoekend naar vergeving.
In Italië is de zegswijze: Lepifania tutte le feste prota via. Dit betekent: wanneer la Befana komt, neemt zij alle kerstfeestelijkheden mee. De vakantie is voorbij, terug naar de dagelijkse routine!
·Wat is het verschil tussen een zangeres en een terrorist? Met een terrorist kun je onderhandelen!
Wat is de overeenkomst tussen een trombonesolo en een vroegtijdig orgasme? Je voelt 'm aankomen maar je kunt er niets tegen doen!
Waarom kunnen gorilla's geen trompet spelen? Omdat ze daar te gevoelig wezens voor zijn!
Wat is de definitie van een gentleman? Iemand die saxofoon kan spelen maar het niet doet!
Hoeveel volksmuziek spelers zijn er nodig om een lamp in te draaien? Twee, een om hem er in te draaien en een om er over te klagen dat hij elektrisch is!
Je loopt op een weg, die zich splitst in drieën. Op de linker staat een goede dirigent, op de middelste staat een slechte dirigent en op de rechter staat een goede fee. Ze vragen je elk om hen te volgen. Welke zou je kiezen? De slechte dirigent, want de andere twee bestaan niet!
Een violist komt laat thuis en ziet brandweer, politiewagens en een rokende krater, waar zijn huis eerst stond. De politiecom mandant stapt op hem af en zegt: "Toen jij niet thuis was, is de dirigent langs gekomen, hij heeft je gezin omgebracht en je huis in brand gestoken..." De violist zegt: "Dat kan niet waar zijn... Is de dirigent naar mìjn huis gekomen???"
We hebben het weer gedaan: vergaderd met het koorbestuur van Ter Looveren in een gastvrij huis. We hebben zelfs onze goede voornemens van 2012 verder gerealiseerd: planmatig onze afenda opstellen en afwerken. Dat heeft geleid tot flink wat resultaten. Natuurlijk moesten we eerst nog wat op onze borst kloppen (niet mea culpa, maar gelijk de gorilla's) over de succesrijke campagne van december. Maar daarna konden we centjes tellen (er zijn er nog steeds een beetje), en plannen maken voor 2013. Een sneukelwandeltocht in het Meetjesland, aperitiefconcerten, een kooruitstap naar Antwerpen (misschien met de hulp van de onvergelijkelijke Jos van Musica ad Nives), ideeën voor kerstmis ... Het was leuk en nuttig. Nieuwe leden nog altijd welkom!
Bent u geïnteresseerd in klassieke, romantische en hedendaagse kathedraalmuziek?
Of bent u nieuwsgierig naar wat de Collectio Cathedralis te bieden heeft?
Of wil u gewoon eens lekker zingen, ondersteund door de leden van het Brusselse kathedraalkoor?
Dan is dit misschien datgene waar u al zo lang naar uitkijkt.
De Capella SS Michaelis et Gudulae, Koor&Stem, abdij Keizersberg en uitgeverij Euprint nodigen u van harte uit om op 26 januari 2013, van 14 tot 15u30, in abdij Keizersberg te komen meezingen aan een selectie uit de Collectio Cathedralis (Abdij Keizersberg, Mechelsestraat 202, 3000 Leuven).
Composities voor gemengd koor, gelijke stemmen en SABar van o.a. August De Boeck, Charles-Joseph Van Helmont, Jules Vyverman, Gaston Feremans, Kimber Bex, Jef Tinel, Kurt Bikkembergs en Martin Slootmaekers.
Na het zingen verwent gastheer Abt Kris Op de Beeck o.s.b. ons allen op een Keizersbergse receptie.
De workshop is gratis maar je moet wel op voorhand een mailtje sturen naar info@euprint.be
De lijst van componisten die je kan herdenken is eindeloos. Vandaag is het de sterfdag van Moritz Hauptmann (Dresden, 13 oktober 1792 Leipzig, 3 januari 1868). Hauptmann kreeg zijn opleiding van Louis Spohr, met wie hij later een hechte vriendschap had. In 1812 werd hij als violist in Spohrs hofkapel opgenomen. Daarna ging hij naar Rusland waar hij privélessen gaf. Aan het begin van de jaren 1820 keerde hij terug naar Duitsland om in Kassel opnieuw te gaan samenwerken met Spohr. In 1842 werd hij Thomascantor en muziekdirecteur aan de Thomaskirche in Leipzig. In 1850 richtte hij, samen met Otto Jahn het Bach-Gesellschaft op, waarvan hij de eerste voorzitter werd.
Zijn composities zijn vooral koorwerken, liederen en motetten.
Nu zou je denken dat de meeste mensen uitgeteld liggen, dat het leven op een laag pitje staat na de vuurwerkdagen. En na de miljoenen verrichtingen op de betaalterminals moet het nu toch wel heel stil worden. Tijd om de winkel effe toe te doen en een inventaris te maken of spulletjes op te bergen tot het volgend moment van gekte. Maar dan heb je buiten de waard gerekend. Cadeautjes die zonder liefde werden gegeven, ondoordachte dingen, truitjes die teveel spannen of sokken die slobberen, het moet nog allemaal dringend omgeruild worden. Mensen die je echt graag hebben, weten waar ze je blij mee maken, niet waar ze je op een regenachtige dag de straat mee op sturen, om te gaan ruilen.
Op 29 december 1916 wordt de Russische monnik Grigori Raspoetin, ooit heilige en beschermeling / adviseur van de Tsarina in Petersburg vermoord. Hij werd rond 1869 in Siberie geboren als Gregori Jefimovitsj Novitsj. Pas later zou hij de naam krijgen die we nog in geschiedenisboeken aantreffen. Zijn bijnaam is de gekke monnik. Als pelgrim trok hij door Rusland totdat hij in 1905 aan het hof van de laatste Tsaar Nicholas II en zijn vrouw Alexandra verscheen. Hij was er terecht gekomen omdat hij -naar eigen zeggen- werd aangeraakt door de hemelse moeder die hem vroeg om de bloedingen van de troonopvolger te stoppen. De jonge prins, of tsarevitsj, leed aan hemofilie en had, omdat zijn bloed niet stolde, inwendige bloedingen. Raspoetin bad het kind weer gezond. Met vele fans tot gevolg, voornamelijk vrouwen. Hij predikte dat met hem naar bed gaan hetzelfde was als bevrijding van de zonden. Raspoetin was van mening dat men zonde helemaal moest ervaren om het te kunnen overstijgen. Dat gold zowel voor drank als seks, en beiden liet hij zich goed smaken. Dat neemt niet weg dat hij binnen zeer korte tijd hoge posities aan het hof bekleedde. Hij werd vermoord door grootvorst Feliks Joesoepov omdat zijn macht te groot werd. Andere bronnen spreken van een door de Britse geheime dienst opgezette aanslag.
Zondag a.s. zingt KORILE voor de zoveelste keer in Ter Duinen-Nieuwpoort, een hersteloord van de CM en deelt daarmee een stukje kerst- en muziekvreugde met de mensen die wat minder goed in forme zijn. Ik ben blij dat elk van de drie koren die ik mag dirigeren iets van die medemenselijkheid ten toon spreidt. De afgelopen jaren traden wij zo op in het UZ Gasthuisberg, het revalidatiecentrum c.q. tehuis Hof ter Schelde, zoals gezegd Ter Duinen en in het dienstencentrum De Kastanje in Zelzate.
Laten we maar een beetje de actualiteit volgen en gelukkige verjaardag wensen aan één van onze nieuwe aspirant-Belgen: Gérard Depardieu. Geboren in 1948 in Chateauroux (Fr) wordt hij vandaag 64. De kritiek die hij de laatste tijd krijgt vanuit Franse hoek, kan niet verhelen dat hij één van de beste Franse acteurs (en zeker de bestbetaalde) is van de laatste decennia. Volgens de Wall Street Journal mag men zijn bezit ramen op 120 miljoen dollar. Grote prestaties in films als: Le dernier metro, Police, Camille Claudel, Cyrano de Bergerac. En de kleinen onder ons kennen hem uiteraard van Asterix en Obelix. Enig leedvermaak van mijn kant kan niet ontkend worden: de Fransen lijfden ten onrechte figuren als Adolphe Sax, Georges Simenon, Jacques Brel in. Onze beurt om in ons vuistje te lachen.
Bij het afsluiten van onze concertreeks kregen we, althans naar mijn inschatten, een gevoel van voldaanheid over wat wij gepresteerd hebben. De kick van het eindapplaus blijft nog een hele tijd nazinderen en doet ons verlangen naar meer. Wi, zangers, staan voor de (figuurlijke) spotlights en zien, horen en voelen dat het publiek heeft genoten. Maar dat alles mag ons niet doen vergeten dat er voor het welslagen van een concert heel wat mensen waren die niet als dusdanig in het programmaboekje staan. Leden gingen op stap om sponsors te zoeken en kaarten te verkopen, bestuursleden vergaderden over de organisatie, familieleden werden opgetrommeld om ontvangst en receptie te verzorgen, helpende handen waren er om de kerken aan te kleden, om stoelen te plaatsen, om te zwoegen aan podia. Chauffeurs zorgen voor verplaatsingen. En nog anderen zijn gastvrij en stellen hun kerk ter beschikking van ons. Al die handen verdienen gekust en gestreeld te worden. Wij hebben het allemaal samen gedaan.
23 december 1968 ... of zoals Harry Belafonte zong : "long time ago in ..." . In Stene (Oostende) maken twee jonge mensen zich op om te trouwen, eerst in het gemeentehuis van Stene (wat toen nog een onafhankelijke gemeente was, daarna in de kerk van Sint Franciscus. 44 jaar is al een flinke tijd om bij elkaar te zijn. Op kousevoetjes richting 50.
Het ziet er niet naar uit dat we vandaag het einde van de wereld beleven. Dus zou ik zeggen dat we klaar zijn voor het laatste van onze concerten. Afgaande op de beeldverslagen hadden we het even goed kunnen noemen: "Symfonie in rood en zwart". De klapper - of in muzikale termen "allegro vivace" - komt er op zondag om 15.00 uur in Zelzate. Iedereen op post om daarna stilaan aan een korte rustperiode te beginnen. Daarna volgen nieuwjaarsrecepties en andere worstenbroodfestijnen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
