Jean-Marc Nollet, co-voorzitter
van Ecolo, is niet mijn beste vriend. Al was het maar omwille van zijn
dogmatische negatieve houding tegenover kernenergie en zijn weigering om in te
zien dat onze kernuitstap alléén maar slecht is voor het klimaat.
Maar dít moet ik hem toch nageven: de man is tenminste eerlijk.
(Misschien...)
Jean-Marc was zo naïef eerlijk om op tv toe te geven dat hij zich niet
(meer) houdt aan de regel van "één
knuffelcontact". Je weet wel: de regel die zegt dat je maar één persoon die
niet tot je gezinsbubbel behoort, mag binnen laten in je huis. De anderen
moeten buiten blijven en (bijvoorbeeld) tussen de struiken gaan plassen als ze
op bezoek komen.
"Ik ontvang sedert kort twee
mensen tegelijk: een koppel." zei Jean-Marc.
Waarna hij de banbliksems van al zijn collega politici naar het hoofd
geslingerd kreeg. En waarop hem verweten werd dat hij, als politicus en lid van
een regeringspartij (die de regels mee had goedgekeurd), het goede voorbeeld
zou moeten geven. Dat uitgerekend hij tegen de regels zondigde én dat bovendien
ook publiekelijk toegaf, dat kon werkelijk niet door de beugel. Schande!
Opper-gendarme Paul Magnette liet zelfs weten dat zijn broek ervan afgezakt was;
zó erg was hij geschokt en onthutst.
Ik weet nu ook wel dat politici bijna per definitie "hypocriet" zijn: ze leggen ons regels en
wetten op waar ze zich zelf niet aan houden, en binnenskamers zijn ze niet de "brave burger" die ze zich voor doen.
Maar dit is er nu toch wel vér over. Dat ze met luide stem hun collega
Jean-Marc Nollet zwaar veroordelen, is echt de schijnheiligheid ten top. Het
klopt wel dat het niet bepaald verstandig of wijs was om publiek, op tv, te
verkondigen dat je je niet aan je eigen regels houdt, maar het was tenminste
eerlijk. En al had alléén hij het lef, of de naïviteit, om het luidop te
verkondigen, de rest is heus niet katholieker. We moeten er geen doekjes om
winden: niemand houdt zich aan die "één
knuffel" regel. Werkelijk niemand. Want die regel is gewoon niet houdbaar.
Wie durft te beweren dat hij/zij al méér dan vier maanden maar één enkel iemand
in zijn/haar huis binnen laat, is ofwel een triestige eenzaat, ofwel een
gehaaide leugenaar.
De regel van dat ene "knuffelcontact"
houdt ook totaal geen steek. Als de heer Nollet zich wél braaf zou beperken tot
één enkel knuffelcontact, en dus maar
één van de beide partners van dat koppel bij zich in huis uitnodigt, dan blijft
het feit dat die persoon deel uitmaakt van zijn/haar eigen gezinsbubbel en dus
nauw fysiek contact heeft met de andere bubbelpartner. Als die andere dan zou
besmet raken, dan geldt dat bijna automatisch voor de beide partners. En dus
ook voor de heer Nollet als hij die ene partner in zijn huis binnen laat. Het
resultaat is dan exact hetzelfde als wanneer die beide partners bij hem thuis
zouden binnen komen. De beperking tot dat ene knuffelcontact had hier dus geen enkele zin en ook geen enkele
toegevoegde waarde om de epidemie te bestrijden.
Als jouw knuffelcontact deel
uitmaakt van een andere gezinsbubbel, dan krijg je er sowieso gratis en voor
niets zijn/haar contacten bij als je knuffel bij je in huis komt. Of de andere
leden van die bubbel dan al dan niet mee komen, maakt geen enkel verschil.
Was het slim van Jean-Marc om dat zomaar publiek te verkondigen? Nee,
helemaal niet. En zal dat méér mensen ertoe aan zetten om het toch maar niet zo
nauw te nemen met de regels? Het zou kunnen. Want we hebben allemaal nood aan "het goede voorbeeld" om onze motivatie
op peil te houden. Het zou dus kunnen dat meer en meer gewone mensen zeggen: "Als onze leiders zich al niet aan de regels
houden, waarom zouden wij dat dan wél moeten doen?"
Maar misschien was dat trouwens nu wel nét de bedoeling van Jean-Marc
Nollet, en was zijn "bekentenis" niet
zozeer "naïef", maar doelbewust en
berekend? Met die politici weet je maar nooit...
Hoe dan ook: ik zou de tierende politici toch aanraden er niet al té
heftig op te reageren. Want stel dat een geniepige journalist hen dan alsnog "betrapt" terwijl ze zélf stiekem aan het
zondigen zijn... Dat zou nog erger zijn, lijkt mij.
Voor wie het vergeten was: "Wie
zonder zonde is, werpe de eerste steen..." Als we dat in gedachten houden,
zullen er niet veel stenen geworpen worden.
De "Vooruit" in Gent is een
begrip. Voor de Gentenaars, maar ook vér daarbuiten.
Het is dezer dagen een befaamd kunstencentrum:
een tentoonstellingsruimte, annex ontmoetingsplaats en café. Maar vroeger was
het een "feestlokaal", en locatie
voor memorabele optredens.
Het gebouw dateert van 1913, en werd opgetrokken ten behoeve van de "socialistische coöperatie". Het werd "Feestlokaal Vooruit" genoemd, om de
sterke band met de gelijknamige krant en met de socialistische beweging te
benadrukken. De krant is al heel lang geleden, in 1991, ter ziele gegaan. Maar
het feestlokaal staat er nog altijd, en het bruist nog altijd van leven.
(Althans tot corona roet in het eten kwam gooien.)
Het
was bedoeld als een "volkshuis",
een ontmoetingspleken
een cultuurtempel voor de arbeiders. Aan de straatkant was er een café,
een volksrestaurant, een bibliotheek en aan de waterkant een concertzaal voor
1.000 toeschouwers en een theaterzaal met 1.600 zitjes. "Kunst veredelt" staat er op de muur
te lezen en in het glasdakraam zitten de eerste noten van het strijdlied van de
socialisten verwerkt, de "Internationale".
In de jaren 1970 had het gebouw geen echte functie meer, behalve als
café, en stond het te verkommeren omdat er geen geld was om het fatsoenlijk te
onderhouden. In 1982 is gestart met de renovatie, en sinds 1983 is de Vooruit beschermd als monument. In 1988
werd het "Feestlokaal" omgedoopt tot "Cultuurcentrum". In 2000 won de
restauratie van het verloederde gebouw de Monumentenprijs. Sinds 2017 is Vooruit officieel erkend als "Vlaamse Kunstinstelling". En vanaf dit
jaar, 2020, wordt de Vooruit weer opgeknapt.
In 2007 heeft het kunstencentrum de Prijs voor Algemene Culturele Verdienste van de Vlaamse Gemeenschap
gekregen. Het kunstencentrum Vooruit is al vele jaren toonaangevend. In 1997
bijvoorbeeld met de voorstelling "Ten oorlog" van de Blauwe
Maandag Compagnie. Zelfs Nirvana
heeft er een optreden ten beste gegeven.
Al bij al is de Vooruit al
méér dan 100 jaar het uitgangbord van het socialisme dat, in ieder geval
oorspronkelijk, opkwam voor de arbeiders, voor de man van de straat, voor de
minder bedeelden. Dezelfde doelstellingen dus als die van de socialistische
partij die uit die beweging ontstaan is. De socialistische coöperatie was
trouwens opgericht door Edward Anseele, die ook de "Belgische Werklieden Partij" zou stichten, de voorloper van de
SP.A.
En dan lijkt het mij een beetje "vadermoord",
of in elk geval bijzonder onfatsoenlijk, dat "bad boy" Conner Rousseau zonder enige schroom of overleg beslist
heeft om zijn partijtje om te dopen tot "Vooruit".
Een mens zou denken dat hij daarbij wat onbesuisd te werk was gegaan, in zijn
jeugdige dadendrang, en dat hij een andere naam voor zijn clubje zou kiezen
zodra hij zijn flater beseft had. Al was het maar uit respect voor 100 jaar
traditie. Al was het maar omdat het kunstencentrum die naam al had vóór Conner
op het idee kwam. Zo gaat dat toch tussen beschaafde mensen, niet? "Wie eerst komt, eerst maalt", zoals het
spreekwoord luidt. Het is een beetje alsof ik in de winkel zou staan en het
allerlaatste exemplaar van de Playstation5
heb kunnen bemachtigen, en Conner komt na mij de winkel binnen. Omdat hij die
Playstation heel erg graag voor zichzelf wil, zou hij die van mij afpakken. Dat
doet een beschaafd mens niet, hee!
Maar niet dus: Conner bleef onwrikbaar. Met als resultaat dat het
kunstencentrum nu op zoek moet naar een nieuwe naam. Conner Rousseau: die jonge
politicus die een einde zou maken aan de oude manier van politiek doen: de
postjespakkerij, de polarisatie. De jonge snaak, die stond voor "propere" politiek, ten dienste van alle
mensen.
En dan steekt hij zijn oudste bondgenoot een mes in de rug.
Als dát de voorbode is van de nieuwe politieke cultuur, dan houd ik
mijn hart vast...
Ursula von der Leyen,
voorzitter van de Europese Commissie, heeft in het Europees Parlement een soort
publieke "schuldbekentenis" afgelegd: "We waren te laat met de goedkeuring van
vaccins en te optimistisch over de massaproductie ervan. Daarnaast hebben we er
te veel op vertrouwd dat de dosissen die we besteld hebben op tijd zouden
worden geleverd. Daar moeten we lessen uit trekken."
Het initieel optimisme omtrent de snelle vaccinatie van alle
EU-burgers blijkt inderdaad voorbarig geweest te zijn. Maar goed: dat kan
natuurlijk gebeuren. Je hebt, zelfs als machtig politicus, niet alles in de
hand, en het moge duidelijk zijn dat ook de grofste dreigementen vanuit Europa
weinig of geen indruk hebben gemaakt bij de farma-reuzen. Die wisten van te
voren al dat zij in de sterkste positie stonden, en dat de politici hen weinig
of niets konden maken. Zij hadden vooraf hun eigen agenda bepaald, en ze hebben
zich daar ook aan gehouden. Ondanks de verwijten en beschuldigingen en argumenten
vanuit de Europese commissie. Die agenda van de farma-bedrijven was simpel, en
voor wie een beetje met de beide voeten op de grond staat, ook voorspelbaar:
maximaal profijt halen uit hun vaccins. En dus hebben ze eerst en vooral
geleverd aan de klanten die er het meest voor betaald hadden. Europa, dat een "bijzondergoede deal" had bedongen, en dus het minst had betaald, stond dan
ook achteraan in de rij. Ik vrees dat de
Europese burgers nog wel even op hun "verlossend"
spuitje zullen mogen wachten.
Daar waar de Europese leiders eerlijk en deemoedig genoeg waren om min
of meer "schuldig" te pleiten, hoor
je uit de mond van onze Belgische politici geen enkel excuus. Zij krijgen het
woord "Sorry" duidelijk niet gezegd.
En het zou nochtans méér dan gepast zijn. Zéker tegenover de zorgverleners in
de ziekenhuizen of de thuisverplegers. Tot twee of drie keer toe kregen zij het vooruitzicht op een
corona-spuitje "vanaf volgende week".
Als eersten na de woonzorgcentra waar de meest
kwetsbaren aan de beurt waren geweest. Maar elke keer werd dat op het
laatste moment afgeblazen wegens "problemen
met de levering". De teleurgestelde en zwaar ontgoochelde zorgverleners
moesten het met die korte sussende mededeling stellen. Het lijkt er sterk op
dat de "immense waardering" voor "de helden van de zorg" ondertussen bij
onze verantwoordelijken al is opgedroogd. Wanneer die "helden" dan wél aan de beurt zullen komen? Geen mens die het weet.
Vermoedelijk niet meer in de maand februari zoals herhaaldelijk stellig beloofd
was. Misschien ergens in maart?
En de rest van de bevolking? Ook wij werden blij gemaakt met
enthousiaste beloftes: "Tegen de zomer
zal iedereen al minstens één keer ingeënt zijn." We begonnen zowaar al weer
plannen te maken voor zomerse bijeenkomsten.
Ik moet eerlijkheidshalve erkennen dat ze er nooit expliciet bij
gezegd hebben welke zomer ze
eigenlijk bedoelden. Die van 2022, vermoed ik nu. Of die van 2023 misschien?
Ook hier: geen enkel excuus voor de geduldige Belgen, geen enkele
verontschuldiging voor de onterecht gewekte verwachtingen. Alléén de flauwe
smoes dat ze "altijd met twee woorden"
gesproken hebben.
Geen enkel nieuw vaccinatieplan ook, trouwens. Ze durven wellicht hun
nek niet meer uitsteken. Ze hebben zich zwaar vergaloppeerd, en nu hullen ze
zich in koppig stilzwijgen en proberen allemaal zo veel mogelijk uit de
aandacht te blijven. (We krijgen wél triomfantelijke berichten over de
vaccinatiecentra die al helemaal gereed zijn, maar die zullen er dus nog even
werkloos bij liggen.)
De vaccinaties blijven ondertussen wel gestaag doorgaan: op 3 februari
waren 2,80 % van de Belgen minstens één keer ingeënt en op 11 februari was dat
al gestegen tot 3,02 %. Dat is een stijging van 0,22 % op een week tijd. Er
zijn dus maar 485 weken meer nodig voor
de resterende 97 %, eer iedereen zal gevaccineerd zijn. We moeten uiteraard nog
altijd "met twee woorden spreken". Op
11 februari hadden we wél ongeveer 296.000 dosissen in de diepvries liggen.
Een klein woordje ter verontschuldiging, of een nederig "mea culpa" zou echt wel passend geweest
zijn.
Je kan de mensen niet blijven vragen om "nog even" geduld te hebben, als dat geduld keer op keer op de proef gesteld wordt...
Dat Covid-19 een grote rol speelt bij de aftakeling van onze hersenen,
en dat alle sporen van "gezond verstand"
door het virus uitgewist worden, dat was al bekend. Maar ik had niet verwacht
dat het zou kunnen leiden tot een totale zinsverbijstering...
Het was in elk geval een merkwaardige oproep, via een "open brief", op maandag 1 februari, om
de jongeren voorrang te geven bij
de corona-vaccinaties. Het idee achter die oproep is dat de jongeren door de
aanslepende corona-miserie hun jeugd moeten "missen". Al die mooie ervaringen die wij, volwassenen, hebben mogen
beleven, gaan aan de hedendaagse jongeren voorbij door de corona-beperkingen.
En dus: "Geef hen voorrang bij het
vaccineren, zodat ze hun jeugd weer zouden kunnen oppikken."
In deze donkere corona-tijden wil iedereen graag zijn/haar zegje doen,
het moet tenslotte niet altijd Marc Van Ranst zijn die van zich laat horen. En
als je kan uitpakken met een nobele boodschap in de stijl van: "Wij staan graag onze plaats af aan de
jongeren, want dat is een investering in de toekomst", dan kan je zeker op
heel veel aandacht en sympathie rekenen. De open brief is ondertekend door een
aantal héél verstandige en belangrijke mensen, dus wie ben ik om daar
commentaar op te geven?
Maar het zou toch niet slecht zijn als mensen eerst twee keer zouden
nadenken vooraleer ze hun mening publiek te kennen geven.
Voor wie het nog niet zou weten, of voor wie het al zou vergeten zijn:
er zijn twee puntjes aan Covid-19 die we vrij zeker weten.
·Een vaccinatie zorgt er wel voor dat we niet
ziek worden door het virus. Maar ook wie gevaccineerd is, kan (tot nader order)
nog altijd besmet worden, en blijft nog altijd besmettelijk.
·Jongeren worden wel gemakkelijk(er) besmet,
vooral door die Britse variant, maar worden er nauwelijks ziek door, en komen
zelden of niet in het ziekenhuis terecht.
Laat ons dan voor de goede orde eens zien wat het verschil zou zijn als we
de jongeren, tussen 18 en 24, al dan niet voorrang zouden geven bij de
vaccinaties...
Stel dat ze géén voorrang
krijgen, en alsnog niet als eersten ingeënt worden.
Als ze elkaar dan
tóch zouden blijven ontmoeten en zouden samen komen om dát te doen wat hoort
bij de beleving van hun jeugd en bij de ontplooiing van een jongere, dan zouden
ze elkaar massaal besmetten. Ze zouden dan wel zélf niet ziek worden, maar ze
zouden wél hun ouders en grootouders kunnen besmetten, en die hebben wél een
grotere kans om ziek te worden. Kortom: omwille van de ouderen met wie ze in
contact komen, is het beter dat de jongeren zich ook aan de beperkingen houden.
En dus kunnen ze, helaas, hun jeugd niet beleven zoals dat zou moeten voor hun
welzijn.
Stel dat ze wél voorrang
zouden krijgen, en prioritair ingeënt zouden worden, éérder dan de vorige
generatie(s).
Als ze elkaar dan zouden
mogen ontmoeten en zouden samen komen om dát te doen wat hoort bij de beleving
van hun jeugd en bij de ontplooiing van een jongere, dan zouden ze elkaar
evengoed massaal besmetten. Ze zouden dan zélf niet ziek worden, maar ze
zouden wél hun ouders en grootouders kunnen besmetten, en die hebben wél een
grotere kans om ziek te worden. Zéker als die nog niet zouden ingeënt zijn
(want de jongeren waren eerst aan de beurt). Kortom: omwille van de ouderen met
wie ze in contact komen, is het ook dan tóch beter dat de jongeren zich aan de
beperkingen blijven houden. En dus kunnen ze, helaas, hun jeugd niet beleven
zoals dat zou moeten voor hun welzijn.
Ziet u het verschil? Ik niet. Behalve dan dat de risico's voor de veertigplussers
véél groter zouden worden.
Maar Marc Van Ranst, die anders altijd de eerste is om met een strenge
blik keihard op de rem te gaan staan als iemand het woord "versoepelingen" durft uit te spreken, kan zich verrassend genoeg
deze keer wél vinden in die oproep om de jongeren voorrang te geven.
"We moeten hen perspectief
bieden", zegt hij.
En de kappers dan, die massaal failliet dreigen te gaan, moeten die
dan geen perspectief krijgen? Of de cultuursector (de toneelgezelschappen, de
zangkoren, ...) moeten die dan geen perspectief krijgen? En die 80.000 werknemers
in de evenementensector?
Ik begrijp best dat bij veel jongeren het water aan de lippen staat.
Maar dat geldt nog véél meer voor de horeca die al maanden tevergeefs op "perspectief" wacht. Of voor al die
kleine zelfstandigheden die wél nog elke maand hun vaste kosten moeten betalen
maar geen inkomsten meer zien...
Misschien kunnen we een open brief overwegen om ervoor te pleiten dat
de kappers en artiesten en cafébazen voorrang zouden krijgen bij de
vaccinaties?
Het overlegcomité heeft de nieuwe corona-regels bekend gemaakt, en
voor de bestaande regels nog eens de puntjes op de i gezet. Het ging dan in het
bijzonder over essentiële en niet-essentiële reizen, en ook over de
wensen van de contactberoepen.
Maar misschien is er bij sommige mensen, ondanks de onberispelijke
communicatie, toch nog enige verwarring en onzekerheid? Dat buitenlandse reizen
in de kerstperiode door de regering "sterk
afgeraden" werden, was immers, zoals we gemerkt hebben, ook niet voor
iedereen even onbetwistbaar als boodschap...
Daarom wil ik heel graag mijn steentje bijdragen om nu alles voor
iedereen ondubbelzinnig duidelijk te maken.
Als Wout Van Aert in Spanje gaat fietsen, dan is dat een essentiële reis. Dus dat mag: hij mag
zonder problemen vertrekken en een week later weer terug komen. Als ik een
weekje naar Frankrijk zou willen gaan fietsen, dan is dat niet essentieel; dat mag dus niet. Logisch, niet?
Als ik daarentegen voor het werk een week naar Frankrijk of Spanje zou
moeten, dan mag dat wél, want dat is ook een essentiële reis. Maar... als ik dan terug kom, moet ik uiteraard
een Passenger Locator Form ingevuld
hebben, én moet ik me de eerste dag laten testen, én moet ik tien dagen in
quarantaine. Als Wout terug komt uit Spanje, dan hoeft hij niet in quarantaine
te gaan, en mag hij twee dagen later al gaan koersen.
Begrijpt u het verschil? Het is zo klaar als pompwater, niet?
En de contactberoepen, die moeten nog even wachten. Tot 13 februari. Ten
vroegste: als de cijfers op 5 februari "beter"
zijn. (En daar ziet het helaas niet naar uit.) De "niet medische contactberoepen", dat zijn dan de kappers en
schoonheidsspecialisten en zo.
Maar het voetbal, om maar iets te noemen, dat kan gewoon doorgaan.
Voetballen is immers géén contactberoep.
We spreken dus over mannen (of vrouwen) die constant aan elkaar zitten te
trekken en tegen elkaar lopen te duwen, en die elkaar staan te verdringen, schouder
aan schouder, bij een vrijschop bijvoorbeeld. We spreken over de voetballers
die elkaar om de nek hangen na een doelpunt of een overwinning, die daarna met
14 bezwete lijven in een afgesloten kleedkamer napraten over de zege of de
nederlaag, en die achteraf misschien ook nog eens een uurtje samen reizen in
een bus. We spreken over de voetballers waar er elke dag nieuwe Covid-uitbraken
te melden vallen. Die dus, ja.
Die mogen gewoon aan de slag blijven, want
voetballen is géén contactberoep.
Is alles nog altijd duidelijk? Ja toch, hee?
De evenementen- en cultuursector, die blijft helemaal op haar honger
zitten. Die heeft zelfs nog geen zicht op een mogelijke herstart. Maar de
profsporten (voetbal, wielrennen, volleybal, basket, golf, darts, ...) die mogen zonder beperking doorgaan. Dat is de logica zelve.
Want sportwedstrijden zijn geen "evenementen".
Vermoed ik toch. Het is in elk geval géén "cultuur",
dát weet ik zeker. Ik gok dat het dan wel "essentiële"
beroepen zijn. Gezien de immense inspanningen om de profsporten hoe dan ook te laten doorgaan...
En dát opent nieuwe perspectieven, want de "essentiële beroepen" zullen, na de oudjes en de ziekenverzorgers,
bij de eersten zijn die gevaccineerd worden. Logischerwijs zijn dat dan ook de
profsporters, niet?
Zo veel is ondertussen wel duidelijk, neem ik aan?
Het is trouwens expliciet zo gevraagd door de hoofdarts van het BOIC,
en onze minister van Sport vindt dat een terecht verzoek.
Hopelijk zijn er nu over die punten geen misverstanden meer?
Er zijn al genoeg misverstanden over onze vaccinatievooruitzichten.
Geen mens die nu nog precies weet hoe het daar mee zit. Hebben we te veel
(ongebruikte) vaccins? Of zullen we er eerder tekort hebben? Blijkbaar heeft
vooral de geniale vondst om 6 dosissen uit één flesje te halen, voor nogal wat
opschudding gezorgd bij Pfizer. En dus zijn ze daar op de rem gaan staan,
vermoedelijk met de bedoeling hun prijs op te drijven. Dat kunnen ze zich overigens
nog altijd permitteren, want de andere vaccinproducenten raken niet echt op
dreef. Bij AstraZeneca loopt het al helemaal stroef, nog vóór ze goed en wel
begonnen zijn.
Wie had het ook al weer over die "vrijheid"
die ons na de zomer wacht? Op 27 januari (na bijna vier weken) waren al 2,5 %
van de volwassen Belgen één keer ingeënt, en al 0,017 % een tweede keer. Als we
zo verder gaan, dan hebben we binnen een goeie 120 weken iedereen gehad...
Maar ondertussen zullen de eerste vaccins vermoedelijk al uitgewerkt
zijn, als we (zoals bij de griep) jaarlijks moeten ingeënt worden. En dan moet de
volgende ronde al starten. Zo blijven we bezig.
Gelukkig staan de culturele centra toch leeg. En al die artiesten die nu
werkloos zijn, kunnen helpen bij het vaccineren...
Ik heb het er eerder al eens over gehad dat de kostprijs van die
corona-vaccins gehuld blijft in mysterieuze duisternis: er is een soort "geheimhoudingsclausule" tussen de kopers
en de producenten. Vermoedelijk voor een deel om de farma-bedrijven niet tegen
elkaar te kunnen uitspelen met het argument dat de ene (beduidend) goedkoper is
dan de andere? Maar allicht vooral omdat de farma-reuzen liever niet aan de
grote klok hangen hoeveel ze aan deze crisis verdienen...
Test-Aankoop heeft dat al aangeklaagd, met de stelling dat wij, als
belastingbetaler, het recht hebben te weten hoeveel van ons belastinggeld
uitgegeven wordt aan die vaccins, zowel voor de ontwikkeling ervan als voor de
aankoop. En in een eerder nummer van Test-Aankoop zijn ook al, erg betrouwbare,
schattingen gepubliceerd. Zie maar in mijn blog van 6 december.
De oppositie in ons land, vooral dan de N-VA, is daar ook op
gesprongen, en eiste "transparantie".
Een geheel terechte eis, trouwens: het gaat om gigantisch veel geld, en het is
maar normaal dat daar open over gecommuniceerd wordt. Alléén is de N-VA aan het
verkeerde adres gaan klagen: het is op Europees niveau dat de deals gemaakt
werden, en het is op Europees niveau dat de "geheimhoudingsclausules" werden afgesproken. Het was dus een beetje
onterecht en unfair om Eva De Bleeker, onze nationale Staatssecretaris voor Begroting, hierover te interpelleren. Maar
toch is de staatssecretaris gezwicht voor de druk, en heeft zij haar
communicatieteam opdracht gegeven om "transparant"
te communiceren.
En daarbij is één en ander een beetje misgelopen: het communicatieteam
heeft een bericht verspreid op Twitter waarin de afgesproken prijzen open en
bloot te lezen waren. Prijzen die overigens héél dicht liggen bij de eerdere
schattingen van Test-Aankoop. Prijzen ook die ons leren dat de vaccins van
Pfizer en van Moderna, die (uiteraard geheel toevallig) het eerst beschikbaar
zijn geworden, minstens 6 tot 9 keer duurder zijn dan het goedkoopste vaccin
van AstraZeneca. In het team van mevrouw De Bleeker hebben ze al vlug beseft
dat dit een flater was, en de gegevens zijn een uur later weer offline gehaald.
Helaas voor de staatssecretaris is de zaak daarna toch helemaal fout
gelopen. Met dank aan de politieke redactie van de VRT.
Wetstraat-journalist Ivan De Vadder had de gegevens namelijk
ondertussen al ontdekt, en vond het nodig om, na de verwijdering, een tweet de
wereld in te sturen met de vraag waar die cijfers opeens naartoe waren. U zal
misschien argumenteren dat dit nu eenmaal zijn job is. Als politiek journalist
is het zijn taak om kritische vragen te stellen, om de politici het vuur aan de
schenen te leggen. Maar ik vind het een achterbakse vraag, en een vuile streek.
Als ervaren rot in het vak wéét de heer De Vadder immers héél goed dat die
prijzen nooit in de openbaarheid hadden mogen verschijnen, en wist hij dus zélf
ook wel waarom die na korte tijd weer waren verwijderd. Waarom stelt hij dan
die vraag, als hij het antwoord van te voren kende? Om de naïeve
staatssecretaris in verlegenheid te brengen? Om zélf te scoren? Om een vuurtje
te stoken?
Als dat laatste zijn bedoeling was, dan is hij in zijn opzet geslaagd.
Want zijn kritische tweet is dan weer opgepikt door de oppositie, met de name
de N-VA. En die hebben van de aangeboden munitie geprofiteerd om de
staatssecretaris onder vuur te nemen. Mevrouw De Bleeker kreeg daarop namelijk
het verwijt te slikken dat zij onze bevoorrading van de broodnodige vaccins in
het gedrang had gebracht door die prijzen te verklappen. De kritische N-VA'ers
betoogden dat de farma-reuzen ons land misschien zouden sanctioneren omdat we
de geheimhoudingsclausule geschonden hebben.
Kan iedereen nog volgen? De staatssecretaris wordt eerst aangevallen
omdat er geen transparantie is omtrent de kosten van de corona-vaccins. En
daarna wordt ze, door diezelfde tegenstanders, aangevallen omdat ze té
transparant geweest is... Niet bepaald een hartverwarmend schouwspel, als je het
mij vraagt.
Om de cirkel helemaal rond te maken, besloot de VRT om het hele verhaal
daarna, op 18 december, nog eens in het lang en breed op haar frontpagina uit
te smeren. Hoewel de redacteur zélf wist, en ook expliciet toegaf, dat al die
openbaarheid een negatieve impact kon hebben op de levering én op de prijzen
van de vaccins. Maar dat bleek géén argument te zijn om het artikel niet te
publiceren. De "sensatiezucht" van de
media, weet je wel... De VRT blokletterde over "de uitschuiver van staatssecretaris De Bleeker". Maar eigenlijk had
er moeten staan: "de uitschuiver van Ivan
De Vadder". Want zonder zijn interventie was dit hele voorval onopgemerkt
gebleven en geruisloos voorbij gegaan zonder enige schade achter te laten.
Ik kan fout zijn, maar mij lijkt het dat je echt wel een "ettertje" met een héél verdorven geest moet
zijn om te slagen als politicus. En evengoed, of nog erger, om politiek journalist te worden...
België behoort absoluut tot de wereldtop als het gaat over
gezondheidszorg en sociale voorzieningen. Onze "verzorgingsstaat" is een voorbeeld voor de hele wereld. Al zouden
sommigen daar misschien aan kunnen twijfelen bij de evolutie van de
corona-cijfers: België staat glansrijk op kop als het gaat over het aantal
corona-doden per miljoen inwoners. Er zijn héél weinig andere zaken waar wij zó
sterk in uitblinken.
Maar toch wel: het aanbod aan sociale voorzieningen en de
gezondheidszorg in ons land is echt "top".
Helaas is er voor veel mensen een (te) grote barrière om van die
gezondheidszorg te kunnen genieten: mensen die de taal (nog) niet goed kennen,
mensen die de procedures (nog) niet goed kennen, mensen die (nog) niet goed
thuis zijn in het systeem en die (nog) niet geleerd hebben de muren van onze
bureaucratie te slopen.
Hieronder staan twee schrijnende verhalen over de onmacht van onze
bureaucratische procedures en hoe die een muur optrekken voor wie in nood zit.
Ik kon het zélf moeilijk geloven toen ik ervan hoorde, want het is bijna te gek
voor woorden. Maar het is helaas maar al te écht.
5u40
Ik
word uit mijn bed gebeld door een moeder in paniek. Haar jongste dochtertje is
3 jaar en is vannacht heel ziek geworden. De enige klachten die ze me aangeeft
is: heel veel overgeven en diarree. De moeder spreekt gebroken Nederlands en is
in paniek waardoor haar Nederlands nog slechter wordt. Ze had haar oudere
dochter van 16 jaar gevraagd om te bellen naar de Noodcentrale. Hier werd
geantwoord dat ze eerst de wachtpost moesten bellen om te zien of de dokter
niet eerst kan helpen. Hetnummer 0900
10 512 werd hen doorgegeven. Ze probeerden dit te bellen maar dit gaat via
een menu waar het gezin niets van begrijpt.
Mevrouw
belt mij omdat ik de vertrouwenspersoon ben van het gezin en ze overal doorheen
help.
Ik
bel voor haar naar de Noodcentrale.
"Is
dit het adres dat onlangs heeft gebeld? We hebben gezegd dat ze eerst een
wachtpostdienst moeten bellen, en kan mevrouw niet zelf naar de spoed gaan?"
"Dit
is onmogelijk want mevrouw heeft geen vervoer en het kind is niet verplaatsbaar
op het ogenblik."
Ook
ik krijg het nummer 0900 10 512. Ik bel met de gsm naar het nummer maar
dat nummer blijkt niet bereikbaar te zijn. Ik zoek op online naar de wachtpost
in Lier: 0900 70 212: ook niet bereikbaar.
Ik
neem mijn vaste telefoon en krijg wél verbinding met het algemene nummer.
Dit
zijn de stappen die je dan eerst moet doorlopen bij een noodsituatie: "Toets de
postcode in: 2500, toets 1 als dit correct is."
"Jammer
genoeg kunnen wij jou in Lier niet helpen. Bel de lokale wachtdienst."
Ik
bel de lokale wachtpost op met mijn vaste lijn. Ik krijg ook een vriendelijke
operator aan de lijn die me meer informatie vraagt. Ik geef alles wat ik weet
van het kind en de gezinssituatie.
"Is
het mogelijk dat ze naar hier komen?"
"Neen,
onmogelijk."
"Kan
iemand ze brengen?"
"Neen,
want ze kent geen buren met een wagen en ik heb ook geen wagen."
"Ok.
Ik bel de arts van dienst op en die zal verder met haar of jou contact opnemen.
De reden waarom je met de gsm niet kon bellen, zal zijn omdat dit een betalende
oproep is en dat dit geblokkeerd staat op uw gsm."
Ook
zegt ze dat deze oproep automatisch zal beëindigd worden na 6 minuten. Heel vervelend
maar daar is niets aan te doen...
De
arts van dienst belt me 10 minuten later voor meer informatie betreffende het
gezin en vraagt nogmaals of ze zelf niet naar de wachtpost kan gaan. Uiteindelijk
zou ze een uur later bij het gezin kunnen zijn en zal ze het verder bekijken.
Dit zou rond 7u moeten zijn!! Aangezien het kind 3 jaar is, wordt er geen
Covid-test gedaan maar zal ze zien wat ze kan doen...
Ik
verwittig de moeder en vraag of ze ook de oudste zoon wakker maakt omdat die
heel goed Nederlands kent.
Hierdoor
zijn veel uren verstreken en had het kind gewoon dood kunnen zijn want zonder
mij had de moeder niet meer geweten waar ze met haar zieke kind terecht kon.
Deze
situatie deed zich ook voor onlangs in Antwerpen. Jammer genoeg had die moeder
niemand die het begreep. Met een dodelijke afloop tot gevolg!
Haar
zoon was 17 jaar en is gestorven aan een hartfalen omdat er ook geen ambulance
wou komen.
Uiteindelijk
is deze moeder met haar stervende zoon na 3u in het ziekenhuis beland in een
taxi, die bereid was hen naar Spoed te brengen. Het ziekenhuis vroeg waarom ze
de noodcentrale niet had gebeld want dan hadden ze ter plekke het kind misschien nog
kunnen reanimeren. De moeder heeft het uitgelegd zo goed ze kon maar haar zoon
was al in coma binnengebracht en overleed enkel uren later waar ze afscheid
mocht nemen via een videoscherm en er haar cru gevraagd werd of ze de lever van
haar zoon mochten hebben om een ander leven te redden...
Is het de fout van de operator bij de diensten voor noodoproepen? Hebben zij er
schuld aan dat de nodige hulp véél te lang is uitgebleven? Je kan het hen niet
echt kwalijk nemen als zij, via de telefoon, soms een verkeerde inschatting
maken over de ernst van het probleem. Er zijn trouwens, helaas, al te veel
grapjassen die de lijn opbellen "voor
de lol". Maar dan zou je toch verwachten dat een hulpzoekende onmiddellijk
naar het juiste spoor gericht wordt, en niet eerst een paar (foutieve)
telefoonnummers moet proberen. Om dan toch van het kastje naar de muur gestuurd
te worden of ingewikkelde instructies te moeten opvolgen.
Dus: nee, het ligt niet aan de slechte wil van de hulpverleners, maar
wél aan de logheid en complexiteit van de systemen en procedures om die
hulpverleners te contacteren wanneer je die nodig hebt. Wie dat allemaal
bedacht heeft, is duidelijk nooit zélf echt in panische nood geweest...
Ik weet eigenlijk niet precies welke overheidsdienst verantwoordelijk
is voor de procedures bij spoedhulp, de oproepen naar de Noodcentrale. Maar dat
er opportuniteiten zijn om dit beter te laten verlopen en zó mensenlevens te
redden, dat lijkt me méér dan duidelijk. Ik heb de indruk dat de bedenkers van
die procedures er niet bij stil gestaan hebben dat mensen die naar die nummers
moeten bellen, meestal in paniek zijn en niet in een stemming om nuchter en
weldoordacht te redeneren.
("Dringende geneeskundige
hulpverlening" behoort bij nader inzien blijkbaar tot de bevoegdheid van de
FOD Volksgezondheid. Dat zou dus minister Frank Vandenbroucke moeten zijn. Laat
ons hopen dat hij dit probleem even vastberaden en doortastend ter harte neemt
als zijn strijd in de corona-crisis...)
"Nultolerantie", "meer politie op straat", "uitgebreide politiecontroles", en zélfs de
inzet van "drones" en "warmtecamera's"... Ons politieapparaat
heeft heel goede voornemens gemaakt voor de komende weken, ze zullen werkelijk
alle mogelijke middelen aanwenden in de strijd tegen de misdaad.
Dat kan alléén maar aangemoedigd worden, toch? Want de misdaadcijfers
in ons land zijn niet schitterend, en de oplossingsgraad nog minder. Het
verheugt mij dus héél erg dat daar nu meer werk van gemaakt wordt en dat paal
en perk zal gesteld worden aan de golf van misdaden in ons land.
Want zeg nu zelf...
Vorig jaar, in 2019, zijn er in Vlaanderen ongeveer 430.000 "geregistreerde" criminele feiten
gepleegd. (Dat zijn dus alléén de "geregistreerde";
wat "onder de radar" gebleven is,
daar zijn uiteraard geen cijfers over.) Daar zitten méér dan 19.000
woninginbraken bij, bijna 14.000 gevallen van fysiek intra familiaal geweld, en
méér dan 4.000 gevallen van diefstal met geweld. In een stad als Antwerpen of
Gent waren er in 2019 méér dan 12 geregistreerde feiten per 100 inwoners. En
dan is Vlaanderen nog "braaf", al bij
al: in het Waals Gewest liggen de cijfers nog 25% hoger, en in Brussel is de
geregistreerde criminaliteit bijna dubbel zo hoog als in Vlaanderen. In heel
België waren er zelfs 47.000 woninginbraken. En méér dan 17.000 diefstallen met
geweld, waarvan bijna 3.000 met een wapen.
België staat trouwens afgetekend op kop in de misdaadstatistieken van
Europa voor wat betreft het aantal aangegeven diefstallen: 167 aangiftes per
100.000 inwoners, vóór Frankrijk en Spanje. Nederland bijvoorbeeld staat pas
tiende, met 47 aangiftes. Ook als het over moorden
gaat, zijn we bij de besten in Europa: we staan op de vijfde plaats, met 1,8
moorden per 100.000 inwoners. Vreemd hierbij is dat dit cijfer in België niet
zakt, terwijl het Europees gemiddelde in de voorbije tien jaar met bijna 20%
gedaald is. We doen het dus écht niet zo goed in ons land. Wat extra inzet en
waakzaamheid van de politie is daarom méér dan welkom!
Maar dankzij het engagement van de minister van Binnenlandse Zaken en
van alle Vlaamse provinciegouverneurs zal er in de komende weken een nooit
eerder geziene politiemacht in Vlaanderen ontplooid worden. Dit wordt dus met
voorsprong de veiligste en meest vredevolle Kerst- en eindejaarsperiode ooit!
Maar... wacht eens even? Waarvoor zal die immense politieontplooiing nu
ook weer ingezet worden? Welke misdadigers worden speciaal geviseerd?
Nee, niet de inbrekers of zakkenrollers, niet de roofovervallers of
gijzelnemers, niet de wegpiraten die zonder rijbewijs en onder invloed mensen
van de weg maaien, niet de pedofielen of verkrachters, niet de mannen die vrouw
en kinderen mishandelen, ... Maar wél de "corona-misdadigers".
De mensen die zonder mondmasker op straat lopen, of die 's nachts nog buiten
zijn. Diegenen die met méér dan vier rond de vuurkorf in hun tuin van hapjes
staan te genieten. Diegenen die hun kinderen en/of kleinkinderen thuis durven
ontvangen. Dát zijn de misdadigers voor wie het gehele politie-effectief van
ons land ingezet wordt. Want "de cijfers"
zijn slecht.
Allez vooruit dan maar... Als dát de cijfers naar beneden kan halen,
waarom niet? Jammer genoeg zal dat uiteindelijk helemaal niets uitmaken. De
experts weten zelfs niet eens hoe het komt dat de cijfers nu weer stijgen. Hoe
zouden ze dan weten hoe we die cijfers weer naar beneden moeten krijgen?
Ondertussen hebben alle andere misdadigers vrij spel. Maar die zijn
blijkbaar minder gevaarlijk dan de corona-criminelen. Het is allemaal een
kwestie van de juiste prioriteiten, niet?
Ik hoop dat onze Groene vrienden trots zullen zijn: dankzij de
ontmanteling van onze kerncentrales zorgt België voor een heuse primeur. België
zal namelijk in 2030 het enige Europese land zijn dat méér "vuile" elektriciteit produceert dan nu.
En nee, dat is géén bewering van de elektriciteitsproducenten of van de
voorstanders van kernenergie, maar wél van een gerenommeerde Britse klimaat-denktank: Ember.
Bij de laatst gekende gegevens, uit 2018, stond België nog mooi in de
Top-10 van de landen met de "properste"
energieproductie: met slechts 38% elektriciteit uit fossiele brandstoffen
stonden we op een verdienstelijke zevende plaats, en scoorden we beduidend
knapper dan het Europese gemiddelde van 42%. We deden daarmee ook stukken beter
dan onze noorderburen, want Nederland was één van de slechtste leerlingen van
de klas met 80%.
Maar zie: er zijn de Europese klimaatambities, en alle landen van de
Europese Unie hebben grootse plannen om hun elektriciteit properder te maken
tegen 2030. Want dan moet de CO2-productie van de Europese Unie verplicht naar
beneden: Europa wil in 2030 tot 55% minder CO2 uitstoten dan in 1990. Alle
landen maken dus in versneld tempo werk van de "vergroening" van hun energieproductie. In Nederland bijvoorbeeld
zal het aandeel "vuile" elektriciteit
tegen 2030 met 50% verminderen, vergeleken met 2018.
Helaas... Bij ons zal dat met zowat 20% stijgen. Zodat we in 2030 met
ongeveer 59% elektriciteit uit fossiele brandstof naar de voorlaatste plaats in
het Europese peloton zullen tuimelen. Alléén Polen, waar ze nog massaal met
steenkoolcentrales werken, doet slechter.
Het resultaat: onze gemiddelde CO2-uitstoot door
elektriciteitsproductie zal in 2030 toenemen tot ongeveer 229 gram CO2 per
geproduceerde kWh, terwijl dat bijvoorbeeld in Nederland zal gezakt zijn naar
123 gram. Het Europese gemiddelde zal dan 153 gram bedragen. In plaats van
minder CO2 zal ons land dus in 2030 significant méér CO2 uitstoten dan nu. Wat
lijnrecht ingaat tegen de Europese ambities.
De oorzaak van die slechte evolutie is niet moeilijk te raden: de
vervanging van onze kerncentrales door gascentrales. Gascentrales produceren immers
40 keer méér CO2 dan nucleaire centrales, en dan is de berekening snel gemaakt.
En tóch houden de groene partijen hardnekkig vast aan die kernuitstap.
Iemand zal mij toch eens moeten uitleggen welke motieven of drijfveren daar
achter zitten. Bezorgdheid om het klimaat is het in elk geval niet, want we
gaan er alléén maar op achteruit.
Maar wat het dan wél zou kunnen zijn, daar heb ik het raden naar. Zou
het gewoon een soort "Trumpiaanse"
koppigheid zijn? Het onvermogen om het eigen ongelijk toe te geven? Een blind
vasthouden aan een "alternatieve
realiteit"? Of zouden hun motieven iets meer materialistisch van aard zijn?
Hebben ze misschien belangen in de bedrijven die die gascentrales zullen
bouwen?
Hoe dan ook... Reken alvast maar op een flink hogere energiefactuur
tegen 2030. Niet alléén zullen wij als consument mogen mee betalen voor de
subsidies van die gascentrales (waarvan we nu al weten dat die nooit rendabel zullen
zijn), bovendien zullen we mee mogen opdraaien voor de boete die ons land zal
opgelegd krijgen omdat we de vooropgestelde klimaatambities niet gehaald hebben
in 2030.
Positief aan het hele verhaal is dan weer dat we, dankzij dit Groene
voorstel, met grotere zekerheid mogen uitkijken naar lange hete zomers, de
komende jaren.
Op 30 september 2020 hebben seismologen over de hele wereld met
verbazing naar hun seismografen zitten kijken, want er was opeens een
uitgesproken beving te merken in het hartje van Europa. Iets met een kracht van
minstens 4 op de schaal van Richter. Nooit eerder gezien op die locatie. Het
bleek om België te gaan. De oorzaak was géén aardbeving, maar wel het bijna
synchroon en heftig gedans en getrappel van alle Belgen bij het vernemen van
het langverbeide goede nieuws: België had eindelijk een regering. Het
enthousiasme was tot ver over de landsgrenzen heen te merken en te horen. De
Belgen hadden hier dan ook lang genoeg moeten op wachten.
Op 30 september had België dus een nieuwe regering. En wat voor één!
Een regering die zou "verbinden", wat
alle vorige regeringen dus blijkbaar niet hadden gedaan. Een regering die "de zorgen en onzekerheden van de mensen zou
wegnemen", wat de vorige regeringen blijkbaar ook hadden nagelaten. Een
regering voor "alle" Belgen.
Vlamingen en Walen, mannen en vrouwen.
Dat laatste moest trouwens blijken uit de samenstelling van de nieuwe
regering: 10 mannen en 10 vrouwen, gelijk verdeeld zoals het hoort. En ook mooi
over de taalgrens verdeeld: 10 Vlamingen en 10 Franstaligen. Het enthousiasme
van de Belgen kon niet op.
Het grappige is eigenlijk dat het regeerprogramma van deze vernieuwde
regering zowat een kopie is van dat wat de vorige regering zich had
voorgenomen. (En trouwens ook van de "Septemberverklaring"
van de Vlaamse regering. Zelfs de regeringsverklaring van Alexander De Croo
leek wel een kopie van de speech van Jan Jambon.)
Een mens zou zich gaan afvragen waar die hele regeringscrisis dan goed
of nodig voor zou geweest zijn, als het toch weer "gewoon van hetzelfde" is...
Deze nieuwe regering zet in op investeringen en jobcreatie. Dat is
precies wat ook de Vlaamse regering beweert, en wat het credo was van de vorige
regering. "Jobs. Jobs. Jobs." zoals
Charles Michel het zo welsprekend verwoordde. En deze regering zet in op een "streng migratiebeleid", met een
efficiënt "terugkeerbeleid". Dat is
precies wat ook de vorige regering zich vast had voorgenomen. En de
kerncentrales moeten tegen 2025 dicht. Dat stond ook al in het vorige
regeerakkoord. Het verschil is dat de groenen nu in die regering zitten, en zullen
moeten uitleggen hoe de bouw van CO2-producerende gascentrales te rijmen valt
met de ambitie om de CO2-uitstoot terug te dringen zoals de milieu-activisten,
en ook Europa, vragen.
Maar de minimum pensioenen zullen wél verhoogd worden. Al is dat nog
niet helemaal zeker, en al zal dat hoe dan ook wel nog even moeten wachten: tot
het einde van deze legislatuur, in 2024. En al is niet iedereen erover eens of
dat nu bruto dan wel netto zal zijn. En al zal dat alléén kunnen voor wie
minstens 45 jaar gewerkt heeft. Over de verlaging van de pensioengerechtigde
leeftijd, zoals de socialisten geëist hadden, is trouwens geen sprake meer.
Het moet gezegd: het is een liberaal regeerprogramma geworden, met
hier en daar een kruimel voor de groenen of de roden. De liberale
onderhandelaars zijn dus uiterst gewiekst gebleken.
De vraag is alléén, nog maar eens: "Als dit gewoon meer van hetzelfde is, waarom hebben ze dan twee jaar
verloren in idioot gekibbel?"
De grote pineut in het hele verhaal is de CD&V. Die zitten er voor
spek en bonen bij, en hebben eigenlijk geen enkele "trofee" binnen gehaald. Alléén de "belofte" dat er voorlopig geen stemming komt over de
abortuskwestie. Maar voor wat betreft het o zo pijnlijke ARCO-dossier hebben ze
volledig bakzeil gehaald. De arme brave spaarders die hun zuurverdiende spaarcentjes
in ARCO hadden gestopt, zijn dat nu wel met zekerheid kwijt. In de vorige
regering was dat ook al zo, maar toen kon de CD&V nog altijd schermen met
de illusie dat het dossier wel op tafel zou komen en dat ze een oplossing
zouden forceren. Zelfs die illusie is nu weg. De kans lijkt mij groot dat op
één of ander moment in de nabije toekomst de bom zal barsten bij de CD&V,
en dat ze "ontgoocheld" uit de
regering zullen stappen (waar ze eigenlijk toch al overbodig zijn).
En dan is het wachten op een escalatie van het intern geruzie bij de
groenen, of bij de MR van Georges-Louis, en het einde van deze
Vivaldi-regering. Ik geef ze een jaar of twee...
Zowel in de Joodse als in de Islamitische godsdienstbeleving behoort
het "offeren van een schaap" tot de
traditie, of zelfs (volgens sommigen) tot de door-God-opgelegde wetten. Dat
steunt op het offer dat Jahweh van Abraham lang geleden zou gevraagd hebben:
Abraham werd "verzocht" zijn zoon te offeren om zijn toewijding te bewijzen, maar uiteindelijk mocht dat dan
ook een schaap zijn.
Ik blijf grote problemen hebben met het beeld van God, of Jahweh,
zoals dat uit het Oude Testament naar voor komt, en zoals het ook in de Joodse
en Islamitische geschriften voorgesteld wordt. Het is een wrede, wraakzuchtige,
onverdraagzame, jaloerse en veeleisende "god",
die voortdurend bevestiging wil, en die geen enkele consideratie lijkt te hebben
met een mensenleven. In het christendom zijn we van dat beeld ondertussen al
afgestapt, maar de Joden en Moslims houden (officieel) nog altijd vast aan dat
concept. En hun religieuze wetten en overtuigingen ankeren nog altijd heel
sterk in de oudste geschriften en mythes. Zo ook dus het idee van een "offer" in de letterlijke zin van het
woord: een levend wezen dat moet ter dood gebracht worden. Al is daar ook een
positieve kant aan toegevoegd: het geslachte dier moet gedeeld worden met de
minder gegoeden. In die zin is het wel verwant aan het concept van een "offer" in de Christelijke religie: het
zichzelf één en ander ontzeggen, met als bedoeling iets van onze overvloed te
delen met de minderbedeelden.
Bij ons in België is het sinds 2019 verboden om dieren "onverdoofd" te slachten. En dát met in
het achterhoofd de wens om het dierenleed zo veel mogelijk te beperken. Bij ons
in België moet een dier dus altijd op één of andere manier "verdoofd" zijn als het geslacht wordt.
(Dat geldt trouwens evengoed in commerciële slachthuizen, waar het slachten
géén ritueel karakter heeft.)
Een aantal streng orthodoxe joodse en islamitische organisaties hebben
daar bezwaar tegen aangetekend bij het Europees Hof voor Justitie, en ze lijken
nu gelijk te krijgen: volgens de Advocaat-Generaal van het Europees Hof is dat
verbod op "onverdoofd slachten" in
strijd met het Europees Recht. Want volgens dat Europees Recht moet de
godsdienstvrijheid absoluut gerespecteerd worden, en dat onverdoofd slachten zou een essentieel onderdeel zijn van die
godsdienstvrijheid.
Dat argument komt er dus op neer dat de godsdienstige wetten en
plichten altijd boven de "wereldlijke" wetten gesteld worden: als
mijn godsdienst mij "oplegt" om iets
te doen, dan moet ik dat doen, ook al is het volgens de wereldlijke
wetgeving verboden. Sterker zelfs: dan mag de "wereldlijke wet" dat niet eens verbieden.
Als dat advies van de Advocaat-Generaal van het Europees Hof gevolgd
wordt, dan hebben we het einde nog niet gezien. Want volgens diezelfde conservatief-orthodoxe
strekkingen, moeten mannen en vrouwen bijvoorbeeld strikt van elkaar gescheiden
blijven in publieke ruimtes en zouden dus vrouwen niet samen met een man de bus
of trein mogen nemen. En ook volgens diezelfde groeperingen mag een man een "vreemde" vrouw geen hand geven, en
moeten vrouwen slaafs de orders van de man opvolgen. Alle verworvenheden met
betrekking tot vrouwenrechten en met betrekking tot "gelijkberechtiging" van man en vrouw mogen dus in de vuilbak
gekieperd worden, wegens in strijd met de richtlijnen van de godsdienst en dus
ontoelaatbaar in het heilige principe van de "godsdienstvrijheid". Wat dit advies impliceert, is dat de deur
opengezet wordt voor de invoering van de "Sharia"
in België, en bij uitbreiding in heel Europa. Of hoe het "Europees Recht" eigenlijk het Islamitisch
Recht zou moeten worden. En wat moeten we dan denken van de extremistische
groeperingen zoals IS of Al Qaida, die in de Koran menen te lezen dat "ongelovigen" moeten gedood worden. Moet
ook dat dan goedgekeurd worden onder het mom van godsdienstvrijheid?
Het "grappige" hierbij is
dat het "verdoofd" slachten wél voorzien is in een aantal Islamitische landen. Net zoals ook het
hoofddoekenverbod wél geldt in bijvoorbeeld Turkije, terwijl het bij ons heftig
aangevochten wordt.
En het bizarre in dit hele verhaal is ook dat het "verdoofd" slachten de instemming heeft
van de gematigde strekkingen bij ons, zowel in het Jodendom als bij de Islam.
Er is immers geen enkele "wet" die
stelt dat de geofferde dieren zo veel mogelijk psychisch en fysiek leed moeten
ondergaan bij de slachting; het volstaat dat bepaalde rituelen in acht genomen
worden. Het protest tegen het verbod op onverdoofd slachten komt uitsluitend van
extremistische strekkingen. Maar die roepen uiteraard het hardst, en dus
krijgen die gelijk.
Pijnlijk hierbij is vooral dat deze extreme standpunten jammer genoeg
negatief afstralen op de gehele Joodse of Moslimgemeenschap. En dan reageert
men stomverbaasd en onbegrijpend als de mensen anti-Europees én anti-islamitisch
of antisemitisch worden...
Er zit dus toch een "Vivaldi"-regering
aan te komen. Als Covid-19 geen roet in het eten gooit. En als er, na veel "marchanderen", een akkoord kan gevonden
worden over de toekomstige premier.
Heeft iemand enig idee waarom men bij de nieuwe regeringscoalitie
spreekt over een "Vivaldi"-coalitie?
Ik niet dus. Naar het schijnt is dat een verwijzing naar het meesterwerk "De vier Seizoenen" van Antonio Vivaldi,
omdat deze coalitie uit vier "kleuren"
bestaat. Volgens de uitvinder van de benaming zou het blauw van de liberalen
verwijzen naar de winter, het groen van de ecologisten zou dan overeenstemmen
met de lente, het rood van de socialisten zou de zomer moeten verbeelden, en
het oranje van de christendemocraten is dan de herfst.
Geef toe dat dit behoorlijk bij het haar getrokken is, want hoe "blauw" voor de winter zou kunnen staan,
of "rood" voor de zomer, is mij een
raadsel. Voor de winter zou ik eerder aan "wit"
denken. En zou dat trouwens geen beter idee zijn? Geef ons een regering met een "witte" partij. "Wit", zoals in "maagdelijk
blank": ongerept, niet gecorrumpeerd.
Hoe dan ook houdt de vergelijking daar op. Want daar waar het vierluik
van Vivaldi's vioolconcerto's uit 1723 als een waar meesterwerk mag beschouwd
worden, met een blijvende waarde en van een tijdloze schoonheid, is die "Vivaldi-coalitie" een misbaksel van een
nooit-geziene lelijkheid en zal die ook geen lang leven beschoren zijn. En daar
waar de vier concerto's één harmonisch geheel vormen, is er tussen de vier
partners in de Vivaldi-coalitie geen
enkele harmonie te bespeuren. Ik ben eens in de geschiedenis gaan terug neuzen:
de verkiezingsbeloften, in 2019, van de 4 Vlaamse partijen in deze coalitie. Ik
heb me daarvoor nog eens door de "Stemtest"
van de VRT geworsteld. Van de 65 stellingen die voorgesteld werden om het
programma van de verschillende partijen te begrijpen en concreet te maken,
waren er welgeteld 26 waarbij de standpunten van de vier partners toen gelijk liepen. Met
andere woorden: bij 60% van de kernwaarden van de (Vlaamse) coalitiepartijen
zijn ze het onderling totaal niet met elkaar eens. De standpunten van de
Franstalige partijen wijken daar soms nog mijlen verder vanaf. Hoe kunnen die
dan allemaal samen een regeringsprogramma uitwerken waar ze hun eigen
kernpunten in terug vinden? Het enige wat de zeven partijen gemeenschappelijk
hebben, is de "noodzaak" om een
regering te vormen, en zo (voorlopig dan toch) verkiezingen te vermijden. Ik
ben benieuwd hoe lang dit huwelijk dan kan standhouden.
En dan is er nog de tomeloze ambitie van George-Louis Bouchez die met
hand en tand het premierschap in zijn partij zal willen houden. Want hoe je het
ook draait of keert, dit avontuur is de "verdienste"
van George-Louis die de poging voor een paars-gele coalitie vakkundig gekelderd
heeft omdat zijn partij daarbij de grote "verliezer"
zou geweest zijn. Eigenlijk wilde George-Louis gewoon nieuwe verkiezingen want
de peilingen leken héél gunstig voor zijn partij, maar hij kon moeilijk vlakaf "Nee" blijven zeggen tegen zijn
vriend Egbert. Als hij zijn zin niet krijgt, dan zie ik het toch nog fout
lopen...
Vivaldi, dus. Zonder de N-VA. Of liever: tégen de N-VA. Het laat zich
raden dat Bart op subtiele wijze wraak zal nemen door alles af te kraken wat
Vivaldi voorstelt, en door in de Vlaamse regering zijn coalitiepartners zo veel
mogelijk in verlegenheid te brengen. Het is trouwens al begonnen met de heisa
rond de nieuwe gascentrales die nodig zullen zijn bij de kernuitstap in het
programma van Vivaldi.
We mogen ons dus aan veel "drama"
verwachten in de komende maanden. Waarom zou een mens nog naar "Thuis" kijken? Of naar "Familie"? Het journaal zal één grote
soap worden.
Tot de dag dat alles compleet geblokkeerd zal zitten, en we opeens toch weer
naar de stembus moeten. Waarna het hele circus nóg chaotischer zal worden.
Al wordt het in de media anders vermeld, we hebben het vorige record
van een land-zonder-regering ondertussen al ruim verbroken. De laatste "echte" regering is gevallen op 21
december 2018. Dat is nu (op 30 augustus 2020) dus al 618 dagen geleden. (Het
vorige record bedroeg 541 dagen.)
En er is nog altijd geen uitzicht op een nieuwe regering.
Egbert Lachaert, de man met de eeuwige glimlach, is in stilte bezig
met poging elvendertig. Naar verluidt
zou hij nu toch, lijnrecht tegen al zijn eerdere vastberaden verklaringen in,
mikken op een "paarsgroene" regering.
De kans is klein dat het hem zal lukken. Maar het alternatief is: nieuwe
verkiezingen. En daar is iedereen, behalve Tom Van Grieken, als de dood voor.
Want nieuwe verkiezingen, dat zou de totale blokkering betekenen van ons land
zoals het nu bestaat. Voor ons, brave burgers, zou dat vooral betekenen dat er
verder niets gebeurt in dit land. Behalve dan dat de staatsschuld alsmaar
sneller blijft toenemen (ondermeer door de corona-maatregelen), en dat wij (en
onze kinderen) nog tientallen jaren een gigantische schuldenberg zullen
mogen/moeten afbetalen. Voor de politici is het natuurlijk véél erger dan voor
ons, want zij krijgen geen mooie postjes toebedeeld.
Een paarsgroene regering
dus, om de totale stilstand alsnog te vermijden. Goed geprobeerd, natuurlijk.
Maar ook dat zal leiden tot een even grote totale stilstand. Want dat zou
betekenen dat de N-VA federaal in de oppositie terecht komt, terwijl ze op
het Vlaamse niveau de regering leidt. Het staat in de sterren geschreven dat de N-VA
dus federaal keihard oppositie zal voeren. Niet alléén omdat zo'n paarsgroene
regering héél erg links zal zijn van signatuur, want de stempel van zowel de
Socialisten als de Groenen is uiterst links van kleur, en daartegen zal Bart De
Wever al zijn duivels ontbinden. Maar ook omdat Bart natuurlijk straffer uit de
hoek zal willen komen dan Tom, en dus van weeromstuit nog verder naar "rechts" zal uitwijken. Kwestie van te
vermijden dat het Vlaams Belang nóg meer stemmen zou komen inpikken. De paarsgroene
regering zal dus op een furieuze Vlaamse oppositie botsen in het federale parlement,
en de andere partijen in de Vlaamse regering (Open VLD en wellicht ook CD&V,
als we gaan voor "Vivaldi") zullen
dag in dag uit met de bibber zitten bij het idee dat ze op een bepaald moment
tóch een keer naar de kiezer zullen moeten stappen. En dat wordt voor die twee
partijen een waar slagveld. Geen van beide zal de volgende verkiezingen
overleven. En de Vlaamse Socialisten al evenmin. Waarna Vlaanderen dus een extreemrechtse,
Vlaams-nationalistische en harde politieke klasse zal overhouden.
En ondertussen is er nog altijd de bestaande Vlaamse regering, waar N-VA
dus wél deel van uit maakt, samen met CD&V en Open VLD. Hoe die regering
nog min of meer harmonieus zal kunnen werken als N-VA op federaal niveau alles
zal afkraken wat die andere partijen willen voorstellen, is een raadsel. Of
liever: het is geen raadsel, want het zal gewoon niet lukken. Wat dus betekent
dat we ook in Vlaanderen compleet tot stilstand zullen komen omdat er in "onze" regering alléén nog maar gekibbeld
en gevochten zal worden.
Om kort te gaan: de Vlaamse en Belgische toekomst ziet er in ieder
mogelijk scenario alléén maar somber uit. Ons land zal helemaal stil vallen, er
zal simpelweg niets meer gebeuren. Onze economie zal achteruit boeren,
investeringen zullen uit blijven, kleine ondernemingen zullen failliet gaan,
meer en meer mensen zullen in de werkloosheid belanden, en gefrustreerde
jongeren zullen zich minder dan ooit gedeisd houden.
Maar wat zouden we mogen klagen? We hebben het tenslotte aan onszelf
te danken, want wij hebben bij de laatste verkiezingen voor deze situatie
gestemd.
En nu?
Misschien was het al bij al wel een gigantische vergissing toen we in
1830 Willem buiten gejaagd hebben? Als we nu eens heel vriendelijk en beleefd
aan de huidige Willem zouden vragen of hij ons alstublieft zou terug willen?
Vlaanderen bij Nederland. En dan kan Wallonië een Frans departement worden. En
Brussel? Wie weet is Donald Trump wel geïnteresseerd om Brussel van ons af te
kopen?
Hoe formuleerde onze favoriete Bekende Viroloog het ook al weer?
"Het probleem is dat er een
orkest speelt, maar zonder dirigent en niet iedereen speelt dezelfde partituur."
Het probleem is misschien niet zo zeer dat er géén dirigent is, maar eerder
dat er te véél dirigenten zijn. Want België is, dat is ondertussen wel
duidelijk, hét land bij uitstek waar de dirigenten elkaar voor de voeten lopen.
En dan heb ik het niet alleen over die 8 ministers plus 1 staatssecretaris die
hun zegje moeten doen over onze gezondheidszorg. Het gevolg is hoe dan ook dat
het orkest een ware kakofonie ten
gehore brengt. Over de mondmaskers, over de reizen naar het buitenland, over de
contactopsporing.
De kleurcodes op de site van Buitenlandse zaken waren en zijn een
lachertje. Ik vermoed dat ze in het buitenland ondertussen niet meer bijkomen
van het gieren over dit staaltje absurde humor. Al kunnen ze in Zweden wellicht
minder lachen. Want Zweden kleurde tot voor kort volledig rood. (Dat is
trouwens lang de enige constante gebleven in al die verwarring.) Geen mens die
begreep waarom, want Zweden kent niet méér vastgestelde besmettingen per dag
dan België, en bovendien gaat het dan over de (enkele) grote steden met een
dichte populatie. De besmettingsgraad in Lapland is vermoedelijk wel tot 100
keer lager dan bij ons, of het zou moeten zijn dat al die rendieren daar besmet
zijn. Wat dan weer de vraag meebrengt of de Kerstman bij ons zal binnen mogen,
ergens vanaf oktober? Wellicht is dát de reden waarom Zweden opeens, als bij
toverslag, oranje geworden is.
Los daarvan... Pieter De Crem zegt: "Mijn
raadgeving zou zijn: als u nog niet geboekt heeft, blijf zoveel mogelijk in
België." En minder dan een uur later zegt zijn premier: "Er is vandaag geen officiële raad om niet
naar het buitenland te gaan. Ik stel voor dat we bij officiële communicatie
blijven."
Zo is het voor iedereen duidelijk, niet?.
En ja, die mondmaskers? De vrijdagmorgen was er nog de boodschap dat
er geen "epidemiologische reden" was
om mondmaskers te verplichten in een winkel, vermits dat zelfs tijdens het
hoogtepunt van de epidemie niet gevraagd was. Bovendien was/is zo'n
verplichting "niet afdwingbaar",
poneerde Maggie, want "je kan toch niet
bij elke winkel een politieman zetten". Ook volgens onze premier was een
verplichting (nog) niet aan de orde, en zou daar pas "op de volgende veiligheidsraad" over gesproken worden. Onderwerp
afgesloten, dus.
Of toch niet, want diezelfde avond was de verplichting er opeens wél. En
zowel Maggie als Sophie verkondigden met een bewonderenswaardige
onverstoorbaarheid dat dit de logica zelve was. Uiteraard.
De volgende stap is een verplichting om altijd een mondmasker te dragen. Ook op straat. (En bij het fietsen
ook?)
Een belangrijk wapen in de strijd tegen een nieuwe grote uitbraak, is
onze "contactopsporing". Helaas, om
nog eens onze BV te citeren: "Ook hier
twijfel ik niet aan de goede bedoelingen, maar het moet wel nu op punt staan en
niet eind augustus. Dit moet performanter. Het moet beter kunnen. Dit is niet
zo moeilijk als een man naar de maan schieten."
Als die contactopsporing niet functioneert, dan blijft het zoeken naar
een virus in een hooiberg. Het is niet dat er geen mankracht tegenaan gegooid
werd: ze waren met vélen, de contactopspoorders. Alléén zitten ze daar meestal
niets te doen, en als ze al eens iemand konden bellen, dan hebben ze dikwijls
het verkeerde nummer. Of ze mogen niet al te "indiscreet" zijn, want "privacy"
is heilig in ons land. Zo heeft de Privacycommissie
onlangs nog eens bevestigd: "De contactopsporing
die moet uitzoeken met welke mensen besmette personen contact hadden, is een
inbreuk op de privacy."
Tja, als iedereen een ander liedje blijft zingen of spelen, dan weten
de mensen die moeten luisteren het ook niet meer. En dan doen ze zomaar wat.
Er wordt dan maar gerekend op "het
gezond verstand" en "de burgerzin".
Of hoe "leiderschap" in dit land verward
wordt met wishful thinking.
Wie mijn blog geregeld leest, weet dat ik een warme sympathie koester
voor Wouterke. En daarom bloedt mijn
hart nu hij zo hard onder vuur ligt.
Eerst waren er de verwijten dat hij de
woonzorgcentra in de steek had gelaten, daarna kwam de vaudeville omtrent de
foutieve test-kits, en dan de chaos rond de versoepelingen van de bezoekregels.
En nu krijgt hij weer de volle laag omdat de contactopsporing werkelijk langs
geen kanten functioneert.
Ik heb een bang vermoeden dat Wouter
Beke binnenkort toch zal geslachtofferd worden op het corona-altaar, in een
poging het blazoen van de Vlaamse regering weer wat op te poetsen. En ik
verwacht dat dat een pijnlijk tafereel zal worden, met échte tranen. Daarmee
zou hij de Christelijke traditie verder zetten van zijn voorgangers Joke Schauvliege en Jo Vandeurzen, die ook allebei tranen met tuiten geweend hebben bij
de aankondiging van hun ontslag. Ik neem aan dat de christelijke ziel nu
eenmaal gevoeliger is dan die van de atheïsten. (Die hebben waarschijnlijk
zelfs niet eens een ziel.)
In die optiek heeft Bert Anciaux
altijd bij de verkeerde partij gezeten. (Of liever: partijen. Ik ben de tel kwijt hoe dikwijls hij al van partijkaart
veranderd is.) Want ook Bertje kon op
het gepaste moment een paar tranen wegpinken voor de camera's. Al verdenk ik
hem er stilletjes van dat het krokodillentranen waren, want er zijn weinig
acteurs die aan Bert kunnen tippen.
Maar goed: Wouter Beke dus.
De man heeft het niet verdiend om zó geschoffeerd en vernederd te worden. Het
is hem aan te zien dat hij er zwaar onder lijdt, en eigenlijk denk ik dat het
voor zijn eigen welzijn beter zou zijn om er spoedig de brui aan te geven. De
situatie is heel ongezond op dit ogenblik, en de kritiek is ongenadig genoeg om
iemand te breken. Of de kritiek misschien toch een beetje terecht zou kunnen
zijn, laat ik in het midden. Maar aan de luidruchtige critici in de oppositie
wil ik toch zeggen: "De beste stuurlui
staan aan wal."
Helaas heeft Wouter dit voor een deel wel aan zichzelf te wijten. Hij
had gerust kunnen blijven zitten in zijn comfortabele CD&V voorzittersstoel, en dan
was de guillotine op de nek van een ander gevallen. Maar om de ene of andere
bizarre reden heeft Wouter bij de laatste onderhandelingen voor de Vlaamse
regering voor zichzelf een ministerpost gereserveerd. En dan nog zowat de meest
ondankbare post die hij had kunnen bedenken: "Minister van Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding."
Hij moet vooraf toch geweten hebben dat hij nooit goed kon doen? Dat hij bij alles wat hij deed, of niet deed,
kritiek zou krijgen. Het zou nooit genoeg zijn. En dan kwam Covid-19 er ook nog
eens bij.
Dan was Joke toch méér te
beklagen, want zij had haar ministerpost opgedrongen gekregen. Willens nillens.
Joke was minister van "Omgeving en
Natuur, én Landbouw".
Joke's probleem is dat zij véél te braaf is, en daarom liet ze zich
altijd ministerposten opsolferen waar ze niet in geïnteresseerd was en waar ze
niets van kende, maar die niemand anders wilde. Zo had ze in een vorige Vlaamse regering
de ministerpost van "Leefmilieu, Natuur
en Cultuur", terwijl ze van "cultuur"
totaal geen kaas had gegeten. Dat bleek pijnlijk duidelijk toen ze bij haar aanstelling moest
toegeven dat ze al zeker in het voorafgaande halfjaar maar
één enkel toneelstuk had gezien (en ze kon zich de titel van het stuk niet meer
herinneren). Dat bleek nóg duidelijker toen ze een muziekprijs moest uitreiken
aan de groep Yevgueni, en het
presteerde om de prijs met veel plezier te overhandigen aan "Zjef Genie".
Minister van Landbouw én van Leefmilieu: dat kon nooit goed aflopen.
En dus had Joke het binnen de kortste keren aan de stok met de
milieu-activisten omdat ze "een marionet
van de Boerenbond" zou zijn. En de kritiek werd alsmaar heftiger: het
dossier Uplace, het dossier "Essers", haar fameuze "Boskaart", het mislukken van een "ambitieus klimaatplan". Vooral dat
laatste werd haar door de klimaat-activisten erg kwalijk genomen, zodat zij op
elke klimaat-betoging kop van jut
was. En toen kwam de doodsteek: een regelrechte stalking-actie van de schimmige groepering "Act for
Climate Justice". Die had opgeroepen om Joke te bombarderen met sms'jes om
haar "wakker" te schudden. Een mens
zou van minder compleet tilt slaan. (Ciberstalking
heet dat, en het is strafbaar. Maar vreemd genoeg is de organisatie hiervoor
nooit veroordeeld.) En Joke is inderdaad "tilt"
geslagen, en verkondigde dat ze aanwijzingen had gekregen van de
Staatsveiligheid dat de klimaatbetogingen "opgezet
spel" waren vanuit extreem-linkse hoek. Dat bleek een flater te zijn, en
Joke mocht met tranen in de ogen en haperende stem haar ontslag aankondigen.
Ook Jo had gelijk toen hij met tranen in de ogen en een snik in zijn
stem verkondigde dat hij "unfair"
behandeld was.
We spreken hier over de beruchte Fortis-affaire. "Arme Joe" was minister van Justitie en vicepremier in de regering
Leterme, tot eind 2008. Toen werd hij door de Voorzitter van het Hof van
Cassatie beschuldigd van "een schijn van
beïnvloeding" bij de behandeling van de beroepsprocedure in de klacht van
de Fortis-aandeelhouders tegen de Federale
Participatie- en Investeringsmaatschappij. De (ongefundeerde)
beschuldigingen zijn toen zó hard aangekomen dat de minister zich niet meer in
staat voelde om goed te functioneren, en daarom zijn ontslag heeft aangeboden.
Waarna hij met stokkende stem de pers heeft toegesproken. (En terloops een
ferme sneer heeft uitgedeeld naar de Rechterlijke
Macht, en in het bijzonder de "almacht"
van het Hof van Cassatie.)
Een mens zou zich gaan afvragen wat iemand in godsnaam kan bezielen om
minister te willen worden: een echte hondenstiel !
In het parlement ligt een wetsvoorstel ter stemming om de regels rond
abortus te versoepelen. Het idee is om abortus toe te laten tot de 18de
week van de zwangerschap in plaats van "maar"
tot de 12de week, en om de verplichte bedenktijd terug te brengen
tot 2 dagen in plaats van 6.
Ik ben géén fan van abortus, al begrijp ik wel dat er omstandigheden
zijn waarbij een vrouw weinig of geen keuze heeft. Ik denk aan een zwangerschap
als gevolg van een verkrachting, of een zwangerschap die de gezondheid van de
vrouw in het gedrang zou kunnen brengen, of een zwangerschap waarbij de foetus
ernstig en ongeneeslijk ziek is en nooit een menswaardig leven zou kunnen
lijden. Of, eventueel, aan ongewenste tienerzwangerschappen; al lijkt het mij
dat het in deze tijden van moderne conceptie van weinig verstand getuigt als
een meisje "ongewenst" zwanger zou
raken.
Dat bij 60% van de aanvragen voor een abortus als reden opgegeven wordt: "momenteel
geen kinderwens" of "gezin is
voltooid" of "nog te jong" of "nog student" of een financiële reden,
gaat eerlijk gezegd mijn verstand te boven. Als je geen kinderen (meer) wil, of
als je niet de mogelijkheid ziet om een kind groot te brengen, dan gebruik je
toch anticonceptie? En wat mij compleet verbijstert, is dat het heus niet gaat
om naïeve roekeloze tieners: amper 9% van de abortus-aanvragen komt van meisjes
die jonger zijn dan 20.
Ik zou denken dat 12 weken toch ruimschoots moeten volstaan om de eventuele
noodzaak van een abortus duidelijk te maken, en ik begrijp de goede zin van een
verlenging tot 18 weken niet. Wat kan er in die periode tussen de 12de
en 18de week veranderen waardoor een abortus eerst niet en dan plots
wél nodig en aangewezen zou kunnen zijn? En bovendien: een foetus van 18 weken
is eigenlijk al bijna levensvatbaar; er zijn kindjes geboren op 23 weken die
gezond en wel opgegroeid zijn. (Volgens de WHO ligt de grens voor levensvatbaarheid op 22 weken.) Daarbij komt dat de ingreep ná 12 weken ook veel complexer en zwaarder wordt: de foetus is dan al te groot om via een "curettage" verwijderd te worden. Ik begrijp ook de
noodzaak niet om de bedenktijd terug te brengen tot 2 dagen. Als de
abortusaanvraag een paniekreactie is, of een ondoordachte beslissing, dan geeft
een zekere bedenktijd de kans om tot een weloverwogen, zij het pijnlijke,
beslissing te komen. Een bedenktijd van 2 dagen lijkt mij niet bepaald voldoende
om rustig en overtuigd zo'n ingrijpende stap te zetten.
Het wetsvoorstel wordt gesteund door de "progressieve" partijen, en de bedoeling ervan is het "zelfbeschikkingsrecht" van de vrouw te
verhogen, in overeenstemming met de rechtspraak omtrent de Rechten van de Mens: "Het
recht op eerbiediging van het privéleven zoals het is verankerd in artikel 8
van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens impliceert dat elke vrouw
het recht heeft op eerbiediging van haar beslissing om al dan niet moeder te
worden. Bijgevolg behoort haar beslissing om de zwangerschap al dan niet af te
breken tot de sfeer van het privéleven en de persoonlijke autonomie."
Een nogal vreemd argument, want dat zelfbeschikkingsrecht is er nu toch ook al? Bovendien blijkt in de
praktijk dat bijvoorbeeld in 2017 maar 3% van de aanvragen tot abortus
gebeurden ná de termijn van 11 weken plus 1 dag. Het ging dan over 450 vrouwen,
van wie er uiteindelijk maar 100 gekozen hebben voor een abortus in de periode
tussen 12 en 18 weken, en daarvoor naar Nederland zijn gegaan. (In totaal zijn
in België 17.257 abortussen uitgevoerd in 2017.)
En al bij al: begint dat zelfbeschikkingsrecht
niet vooral bij het recht van een vrouw om "Nee"
te zeggen tegen onveilige seks? Dat lijkt mij een veel sterkere uiting van "zelfbeschikking" en ook veel minder
ingrijpend en omslachtig dan abortus. Waarom zetten die progressieve partijen daar niet meer op in?
De "conservatieve" partijen,
zijnde N-VA, CD&V, CDH en Vlaams Belang zijn radicaal tegen. Maar de progressieve partijen hebben samen een
meerderheid in het parlement, en kunnen het wetsvoorstel dus goedgekeurd
krijgen.
Maar er is dus een klein probleem: die progressieve partijen komen voor de rest op geen enkele manier met
elkaar overeen. Niet over sociale thema's, niet over economische thema's. Hun
standpunten liggen in de meeste gevallen zelfs mijlenver uit elkaar. Het is uitgesloten dat er een soort (donker)rood-blauw-groene coalitie zou gevonden
worden om een nieuwe regering op de been te brengen. Voor die nieuwe regering
hopen "de drie koningen" nog altijd
op de Arizona-coalitie, maar
daarvoor hebben ze zowel de N-VA als CD&V en CDH nodig. En Bart heeft al
gezegd dat ze verdere gesprekken met de N-VA mogen vergeten als die
versoepeling effectief door het parlement zou goedgekeurd worden.
Ik ben het met Bart helemaal eens als hij dit een "schandelijke wet" noemt, maar Bart
vergeet wél dat we in een democratie
leven. Als de meerderheid van de bevolking in België, vertegenwoordigd door een
meerderheid in het parlement, blijkbaar vindt dat de abortuswet moet versoepeld worden,
dan moet de minderheid zich daar, zij het met tegenzin, bij neerleggen. Zo
werkt een democratie nu eenmaal.
De dreigementen van Bart bevestigen alléén maar dat België al lang
geen "democratie" meer is, maar wel
een "particratie": het zijn niet de
verkozen parlementsleden (en dus het volk) die in België uitmaken welke wetten al dan niet
gestemd worden, het zijn de partijbonzen.
Het is een zielig land waar we in beland zijn.
Een land waarin het geen zier meer uitmaakt wat de meerderheid wil.
Een land ook waarin onder het mom van zelfbeschikkingsrecht vooral het recht op onverantwoord en
onnadenkend gedrag gestimuleerd wordt.
Als het gaat om de naam van een zoveelste poging tot regeringsvorming,
dan kent de creativiteit geen grenzen. Maar de politici die het moeten
waarmaken, die blijken niet creatief genoeg om een oplossing te vinden. Al is
het vermoedelijk niet zozeer een kwestie van te weinig creativiteit, maar
eerder een kwestie van een té groot wantrouwen en (vooral) te grote ego 's.
Gwendolyn Rutten heeft ondertussen eigenlijk al de knoop doorgehakt.
Al dan niet bewust, al dan niet gewild. Misschien zelfs uit pure domheid. In
elk geval: er komen in het najaar nieuwe verkiezingen in België. Volgens mij
krijgt Gwendolyn één dezer dagen een groot boeket bloemen van een dankbare Tom
Van Grieken.
Voor wie het ophefmakend
bericht zou gemist hebben: Gwendolyn heeft een paar weken geleden in De Afspraak verklapt dat Bart De Wever
haar zou "gesmeekt" hebben om samen
met de N-VA én met het Vlaams Belang een nieuwe Vlaamse Regering te vormen.
Bart De Wever had dat lang geleden trouwens zélf al met zoveel woorden "toegegeven": dat hij wou proberen een
regering te vormen met een sterke meerderheid, en die een afspiegeling zou zijn
van "de wil van de Vlaming" (die bij
de laatste verkiezingen massaal op het Vlaams Belang heeft gestemd). Gwendolyn
vond nu de gelegenheid gepast om dat nog eens opnieuw op te rakelen, en te benadrukken dat Bart haar toen beloofd had dat zij "rijkelijk beloond" zou worden. Gwendolyn meende er nog te moeten
aan toevoegen dat Bart met die aanpak eigenlijk de stemmen voor het Vlaams
Belang zou "legitimeren".
Ik ben géén aanhanger van het Vlaams Belang, wel integendeel. Maar
voor zover ik weet, zijn het de 800.000 Vlamingen die op de partij gestemd
hebben, die de partij legitimeren. Bart
had dus in feite geen andere keuze dan op z 'n minst proberen of een regering
met die partij mogelijk en realistisch was. Dat bleek niet zo te zijn,
vermoedelijk omdat Gwendolyn niet "rijkelijk"
genoeg beloond werd.
Ondertussen hebben we nog altijd geen federale regering. Al sinds 21
december 2018 zit België zonder volwaardige regering die op een meerderheid kan
steunen in het parlement. Dat is dus al 566
dagen. Er is zelfs nog niet eens uitzicht op een reële opening. Want de Franstalige
socialisten, een partij die zelfs minder stemmen gehaald heeft dan het Vlaams
Belang, maar die toch onmisbaar is
voor de vorming van een nieuwe regering, wil weinig weten van de N-VA van Bart
De Wever omdat die "te Vlaamsgezind"
is. En de grappige poging van "de drie
koningen" om zonder de PS een regering te vormen, is al in de kiem gesmoord
nog vóór ze goed en wel gelanceerd is.
Als we tot voor kort nog enige hoop hadden kunnen koesteren dat het
gezond verstand sterker zou zijn dan het wederzijdse wantrouwen, en dat het
algemeen belang zou primeren boven de ego's, dan mogen we die hoop na de
meesterzet van Gwendolyn wel compleet opbergen. Na haar onthulling zal de Partie
Socialiste onder geen enkel beding nog willen samen werken met Bart De
Wever die zowaar de Vlaams Belang-stemmers wilde legitimeren.
Tot in september zullen ze wellicht nog enkele rondjes schaduwboksen
organiseren, waarbij stokebrand Georges-Louis Bouchez zich voluit kan uitleven.
En daarna komen er nieuwe verkiezingen.
En, tot spijt van wie het benijdt, en wellicht ook tot spijt van
Gwendolyn Rutten en van Paul Magnette: die verkiezingen zullen met vlag en
wimpel gewonnen worden door het Vlaams Belang. Het zou best kunnen dat de
partij zelfs een miljoen stemmen haalt, en de grootste partij van Vlaanderen (en
dus ook van België) wordt.
En dan? Wat dan? Heeft Gwendolyn een suggestie hoe het dan verder
moet?
Het antwoord is, jammer genoeg: "Het
zal langs geen kanten meer verder kunnen." Want de PS van Paul Magnette,
voor wie de N-VA al de baarlijke duivel
is, zal nooit willen samenwerken met het Vlaams Belang, en de Vlaamse democratische partijen ook niet. Maar
zonder het Vlaams Belang zal geen meerderheid in het parlement meer mogelijk
zijn. Met als resultaat dat alles compleet en totaal zal geblokkeerd zitten.
Ik heb geen idee hoe dat zal opgelost raken. Vermoedelijk komt het
idee van de splitsing van België
dan weer opduiken, maar dat zie ik in de eerste tien of twintig jaar niet
gebeuren.
Misschien moeten we gewoon verder doen zonder regering?
Véél brengen die ministers en staatssecretarissen toch niet bij, en we
zouden de kosten van hun wedde en van hun uitgebreide kabinetten kunnen
uitsparen om de corona-begroting weer recht te trekken.
Wie dacht dat onze parlementariërs in deze tijden zonder regering
zomaar wat zitten te niksen, die heeft het helemaal verkeerd voor. Die mensen
blijven hard verder werken om te bewijzen dat ze hun zuurverdiende centen écht
wel waard zijn.
(Ter info: hun wedde bestaat uit een basisvergoeding van 7.230,92 euro
bruto per maand, plus een forfaitaire, niet belaste, maandelijkse
onkostenvergoeding van 2.131,22 euro, plus individuele tegemoetkomingen.)
Zo hebben ze in stilte gewerkt aan een plan om ervoor te zorgen dat
onze elektriciteitsfactuur niet zal stijgen als onze kerncentrales in 2025
stilgelegd zullen worden.
Voor wie niet meer helemaal zou mee zijn: in het regeerakkoord (van
een regering die er nu eigenlijk niet meer is) werd afgesproken dat onze
kerncentrales allemaal dicht moeten tegen ten laatste 2025. Omdat die nu nog
altijd bijna 50% van onze elektriciteit leveren, stelt dat een mogelijk
probleem van energievoorziening en energiezekerheid. Dat zou dan moeten opgevangen
worden door gascentrales te bouwen (die, in tegenstelling tot kerncentrales,
flink wat CO2 uitstoten, maar dat mag voor deze keer géén argument zijn in het groene discours), en door méér
windmolens te plaatsen. Probleem hierbij is dat geen van beide alternatieven
rendabel is, en dat die dus zwaar gesubsidieerd zullen moeten worden. Of anders
zal de meerkost voor de elektriciteitsproductie door die nieuwe centrales, aan
de consument moeten doorgerekend worden. Wat eigenlijk voor ons als klant op
hetzelfde neer komt: de elektriciteit zal duurder worden, en wij zullen dat
moeten betalen.
Maar onze hardwerkende parlementairen hebben dus een voorstel
uitgewerkt waardoor onze energiefactuur niet zal stijgen, of toch niet veel:
hoogstens met 16,80 euro per jaar. De toverformule om dat voor elkaar te
krijgen, is even simpel als geniaal: ze zouden eerst onze huidige
energiefactuur lichter maken, en dan
de meerkost van de alternatieven voor de kerncentrales er weer aan toevoegen.
Met als nettoresultaat een stijging van niet meer dan 16,80 euro per jaar voor een gemiddeld gezin.
Als dát geen geniale oplossing is, dan weet ik het ook niet meer.
En hoe moet onze factuur dan eerst lichter worden? Simpel: haal er
alle kosten uit die géén echte energiekosten zijn. Want al bij al: het gedeelte energiekost op onze factuur
bedraagt amper 36,3 % van de totale factuur. Haal er de niet-energie kosten uit, en het probleem lost zichzelf op.
Waarover hebben we het dan precies? Hiervoor moet je misschien zélf je
energiefactuur eens bekijken. Het gaat over: transportkosten (6,8 %),
distributiekosten (26,9 %), een wegenisvergoeding
(2,8 %), gewestelijke openbare
dienstverplichtingen (4,8 %), bijdrage voor energiepremies en
groenestroomcertificaten (3,2 %) en taksen (19,2 %). Dit omvat dus ongeveer 30
% kosten die totaal niets met de energieproductie
of met de energielevering (transport, distributie) te maken hebben, en die bijgevolg
uit de factuur zouden kunnen gehaald worden. Voor een gemiddeld gezin met een elektriciteitsverbruik van 3.600 kWh, komt
de factuur nu op ongeveer 700 euro uit. Waarvan dus 210 euro zou kunnen geschrapt
worden. Ruimte te over voor een kleine bijdrage om die alternatieven voor de
kernenergie te compenseren. Niet?
Er schuilt alléén een klein addertje onder het gras: iemand zal die
210 euro toch wel moeten betalen, op één of ander manier. De kosten die met die
210 euro moesten gedekt worden, verdwijnen
niet door ze uit de energiefactuur te halen. De wegenisvergoedingen blijven, de groenestroomcertificaten moeten
gefinancierd worden, de BTW blijft verschuldigd, de vele regulatoren moeten betaald worden. Die 210 euro blijft dus als een
donkere schaduw boven ons hoofd hangen, en de kandidaten om hiervoor op te
draaien zijn erg beperkt: U en ik.
Om kort te gaan: onze energiefactuur zal lichter worden, dankzij het
ingenieuze plan van onze parlementairen. Maar wat uit die factuur gehaald werd,
zullen we via een ander biljet tóch
moeten betalen. Plus, vanaf 2025, de kosten voor de alternatieven.
Binnen dit en vijf jaar komt er een alarmerend rapport van een
universitaire werkgroep over het bedroevend lage niveau van ons onderwijs. En
niemand zal begrijpen hoe dat zo gekomen is: "Wat is er toch fout gelopen met onze jeugd?"
Voor het antwoord zal men dan terug moeten naar het gedenkwaardige
jaar 2020. In dat unieke jaar heeft zich namelijk iets héél
bijzonders voor gedaan in de onderwijswereld. Het ministerie van Onderwijs kwam
toen namelijk met een revolutionair idee: "Slechte
punten tellen niet mee. Alleen goede punten
uit de periode van het afstandsleren mogen door klassenraden in rekening
genomen worden."
Het is een
tendens die zich al enkele jaren door zet: Sinterklaas komt elk jaar nóg vroeger
dan het vorige. Maar dit jaar was hij er wel héél erg vroeg bij: eind juni al.
Misschien omdat hij nu alles alléén moet zien te klaren, vermits zijn
assistenten in Europa niet meer binnen mogen. Dit jaar was hij dus
uitzonderlijk vroeg, maar zijn boodschap was wel dezelfde (of toch bijna) als
alle vorige jaren: "Er zijn dit jaar géén
slechte leerlingen!"
Ik heb de
aankondiging toch een paar keer moeten herlezen eer het tot mij kon doordringen:
leerlingen die de laatste drie maanden van het schooljaar al vakantie hadden
genomen, hoeven niet voor hun schooltoekomst te vrezen.
Dat is, in
mijn opinie, een kaakslag voor de jongens en meisjes die wél hun best gedaan
hebben. En het is vooral een kaakslag voor de meesters en juffen die alles gedaan hebben wat ze maar konden
bedenken om hun leerlingen te bereiken en hen te motiveren om ook thuis
toch te blijven studeren.
Het legt
meteen ook een ferme hypotheek op het volgend schooljaar, én de schooljaren
daarna. Want de leerlingen die er hun voeten aan geveegd hebben, die zullen in
september met grote achterstand vertrekken. Om hen niet helemaal te verliezen
zal het niveau dus een beetje moeten zakken, zodat iederéén kan volgen. Zodat
we ook dat schooljaar zullen afsluiten met een "achterstand". Niet alleen voor die enkelingen die er nu van
geprofiteerd hebben maar toch zijn mogen overgaan naar het volgende leerjaar,
maar voor allemaal, ook de goede studenten. De kwaliteit van ons onderwijs zal bijgevolg
nog wat verder zakken, en niemand zal begrijpen hoe dat toch mogelijk is: ooit
behoorde ons onderwijs tot de top van de wereld!
"Maar ja," zal u zeggen "het gaat om kansarme kinderen, en we
moeten zorgen dat die niet het slachtoffer worden van hun kansarmoede."
"Dat is flauwekul," als u mij deze boude
bewering permitteert. Het is niet omdat een kind opgroeit in een "kansarm" gezin dat het per definitie
tijdens deze lockdown-periode niet heeft kunnen studeren, niet heeft kunnen
werken voor school. Het gaat om de motivatie, en die hangt vooral van het kind zélf
af, en heeft weinig met kansarmoede vandoen. Ik ben ook opgegroeid in wat nu
een "kansarmgezin" zou genoemd worden. In een "arm" gezin tout court. En onze ouders hadden heus wel iets anders
te doen dan te zien of we goed aan het studeren waren. En toch heb ik
gestudeerd, en toch heb ik goede resultaten gehaald. En zo zijn/waren er véél
als ik.
Wat men nu
doet, door die toegeeflijkheid tegenover "kansarme"
kinderen, is precies het tegenovergestelde van wat de bedoeling zou moeten
zijn. Die kinderen zullen volwassen worden zonder enige deftige opleiding,
zonder een serieus diploma, zonder een gedegen achtergrond. Want ze zullen de
opgelopen "achterstand" nooit meer
ophalen, wel integendeel: ze zullen meer en meer achterop raken, en op den duur
afhaken. (Tenzij ze hun diploma cadeau krijgen omdat ze "kansarm" zijn.)
Ze zullen
in de werkloosheid belanden, of in slecht-betaalde jobs. En dus in de "kansarmoede". Waarmee de vicieuze cirkel
helemaal gesloten is: ook hun kinderen zullen "kansarm" zijn, en niet aan degelijk onderwijs toekomen (want het
onderwijs moet mild zijn voor kansarme kinderen, en dus de norm wat laten
zakken). En ook de volgende generatie zal opgroeien in "kansarmoede".
Binnen
enkele jaren zal er niet alleen een alarmerend rapport zijn over ons
onderwijsniveau, maar ook een vernietigend rapport over de toename van de
kansarmoede in ons land.
Enkele milieugroeperingen hadden bij het Belgisch Grondwettelijk Hof
protest aangetekend tegen de beslissing van de regering om onze oudste
kerncentrales, Doel 1 en Doel 2, langer open te houden (tot 2025), kwestie van
onze energie-bevoorrading niet in het gedrang te brengen.
En ze hebben begin maart van dit jaar van het Grondwettelijk Hof
gelijk gekregen: de beide centrales moeten ten laatste tegen 2023 al dicht.
Gejuich alom bij alle groene jongens. Want die nucleaire centrales,
die willen we hier niet! Wie weet wat voor gevolgen die allemaal kunnen hebben?
Misschien wel mutaties van de vissen in het koelwater: vissen met tanden, die
onze vingers zouden afbijten als we onze handen in de beken durven te steken. Of
misschien wel kinderen die in de buurt allemaal geboren worden met 6 vingers in
plaats van 5, en allemaal met schildklierkanker. Of vleesetende bloemen die
onze kindjes zouden opeten als ze te dicht in de buurt komen. Je wéét het niet,
hee! Die nucleaire straling, dat kan van alles veroorzaken.
Om nog niet te spreken over het gevaar dat al die straling in zo'n
centrale zou kunnen vrij komen als iemand er een atoombom zou op smijten.
En dan die nucleaire afval die we diep onder de grond moeten stoppen
en die nog jarenlang veilig zou moeten weg geborgen worden, want dat spul
blijft nog héél lang actief. Wat als er dan een aardbeving met Richterschaal 7
over ons land komt, en al die ondergrondse opslagplaatsen worden omhoog
gestuwd? Je weet het niet, hee!
En dus moeten die nucleaire centrales weg. Ten laatste tegen 2023.
Helaas hebben we dan vanaf 2023 niet meer genoeg energie voor onze
huishoudens en voor onze industrie. En al helemaal niet voor al die elektrische
auto's die we volgens de groene jongens absoluut moeten kopen omdat de andere
auto's veel te vervuilend zijn. Met de zonne-energie komen we er niet, zeker
niet in België. En met de windmolens ook niet, want iedere vergunning voor een
windmolenpark wordt door groene buurtcomités aangevochten voor de rechtbank, en
vernietigd.
Geen nood: we bouwen gascentrales om de tekorten op te vangen.
Vorig jaar, in 2019, viel "Grey
Day" in België op 4 februari. En dit jaar, in 2020, op 5 februari.
"Grey Day" is de dag dat we
de jaaropbrengst aan "groene energie"
die onze planeet naar schatting kan leveren, al opgebruikt hebben. En dus moeten
overschakelen op "grijze energie". Ook
dit jaar was de totale opbrengst aan "groene
energie" in ons land na 35 dagen dus al op.
Althans, dat is wat beweerd wordt vanuit bepaalde hoeken. Die 35 dagen
corresponderen met een groene bijdrage van iets meer dan 9% in onze totale
energieproductie. Ik durf daar wel een beetje aan twijfelen, gezien de
capaciteit van onze windmolenparken op zee. Volgens de cijfers van de
elektriciteitsproducenten was de bijdrage aan hernieuwbare stroom in 2018 trouwens méér dan 26%. En met de stormachtige februarimaand die we dit jaar gekend
hebben, neem ik aan dat onze windmolens op zee dit jaar een heel pak méér groene energie
geproduceerd hebben.
Hoe dan ook, de vervanging van CO2-neutrale kerncentrales door CO2-vervuilende
gascentrales zal "grey day" vanaf
2023 nog enkele dagen vroeger doen vallen.
Hoe dit vooruitzicht te rijmen valt met de groene
klimaatdoelstellingen, is mij een raadsel. Maar de milieu-jongens hebben wél
hun slag thuis gehaald.
Gelukkig hebben de milieu-jongens ondertussen steun gekregen van dit corona-virus,
waardoor het energieverbruik wereldwijd spectaculair gedaald is. Misschien
levert die mooie samenwerking dan toch optimistische vooruitzichten op een "grey day" die iets later in de februari-maand
zou vallen?
