|
In het parlement ligt een wetsvoorstel ter stemming om de regels rond
abortus te versoepelen. Het idee is om abortus toe te laten tot de 18de
week van de zwangerschap in plaats van "maar"
tot de 12de week, en om de verplichte bedenktijd terug te brengen
tot 2 dagen in plaats van 6.
Ik ben géén fan van abortus, al begrijp ik wel dat er omstandigheden
zijn waarbij een vrouw weinig of geen keuze heeft. Ik denk aan een zwangerschap
als gevolg van een verkrachting, of een zwangerschap die de gezondheid van de
vrouw in het gedrang zou kunnen brengen, of een zwangerschap waarbij de foetus
ernstig en ongeneeslijk ziek is en nooit een menswaardig leven zou kunnen
lijden. Of, eventueel, aan ongewenste tienerzwangerschappen; al lijkt het mij
dat het in deze tijden van moderne conceptie van weinig verstand getuigt als
een meisje "ongewenst" zwanger zou
raken.
Dat bij 60% van de aanvragen voor een abortus als reden opgegeven wordt: "momenteel
geen kinderwens" of "gezin is
voltooid" of "nog te jong" of "nog student" of een financiële reden,
gaat eerlijk gezegd mijn verstand te boven. Als je geen kinderen (meer) wil, of
als je niet de mogelijkheid ziet om een kind groot te brengen, dan gebruik je
toch anticonceptie? En wat mij compleet verbijstert, is dat het heus niet gaat
om naïeve roekeloze tieners: amper 9% van de abortus-aanvragen komt van meisjes
die jonger zijn dan 20.
Ik zou denken dat 12 weken toch ruimschoots moeten volstaan om de eventuele
noodzaak van een abortus duidelijk te maken, en ik begrijp de goede zin van een
verlenging tot 18 weken niet. Wat kan er in die periode tussen de 12de
en 18de week veranderen waardoor een abortus eerst niet en dan plots
wél nodig en aangewezen zou kunnen zijn? En bovendien: een foetus van 18 weken
is eigenlijk al bijna levensvatbaar; er zijn kindjes geboren op 23 weken die
gezond en wel opgegroeid zijn. (Volgens de WHO ligt de grens voor levensvatbaarheid op 22 weken.) Daarbij komt dat de ingreep ná 12 weken ook veel complexer en zwaarder wordt: de foetus is dan al te groot om via een "curettage" verwijderd te worden. Ik begrijp ook de
noodzaak niet om de bedenktijd terug te brengen tot 2 dagen. Als de
abortusaanvraag een paniekreactie is, of een ondoordachte beslissing, dan geeft
een zekere bedenktijd de kans om tot een weloverwogen, zij het pijnlijke,
beslissing te komen. Een bedenktijd van 2 dagen lijkt mij niet bepaald voldoende
om rustig en overtuigd zo'n ingrijpende stap te zetten.
Het wetsvoorstel wordt gesteund door de "progressieve" partijen, en de bedoeling ervan is het "zelfbeschikkingsrecht" van de vrouw te
verhogen, in overeenstemming met de rechtspraak omtrent de Rechten van de Mens: "Het
recht op eerbiediging van het privéleven zoals het is verankerd in artikel 8
van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens impliceert dat elke vrouw
het recht heeft op eerbiediging van haar beslissing om al dan niet moeder te
worden. Bijgevolg behoort haar beslissing om de zwangerschap al dan niet af te
breken tot de sfeer van het privéleven en de persoonlijke autonomie."
Een nogal vreemd argument, want dat zelfbeschikkingsrecht is er nu toch ook al? Bovendien blijkt in de
praktijk dat bijvoorbeeld in 2017 maar 3% van de aanvragen tot abortus
gebeurden ná de termijn van 11 weken plus 1 dag. Het ging dan over 450 vrouwen,
van wie er uiteindelijk maar 100 gekozen hebben voor een abortus in de periode
tussen 12 en 18 weken, en daarvoor naar Nederland zijn gegaan. (In totaal zijn
in België 17.257 abortussen uitgevoerd in 2017.)
En al bij al: begint dat zelfbeschikkingsrecht
niet vooral bij het recht van een vrouw om "Nee"
te zeggen tegen onveilige seks? Dat lijkt mij een veel sterkere uiting van "zelfbeschikking" en ook veel minder
ingrijpend en omslachtig dan abortus. Waarom zetten die progressieve partijen daar niet meer op in?
De "conservatieve" partijen,
zijnde N-VA, CD&V, CDH en Vlaams Belang zijn radicaal tegen. Maar de progressieve partijen hebben samen een
meerderheid in het parlement, en kunnen het wetsvoorstel dus goedgekeurd
krijgen.
Maar er is dus een klein probleem: die progressieve partijen komen voor de rest op geen enkele manier met
elkaar overeen. Niet over sociale thema's, niet over economische thema's. Hun
standpunten liggen in de meeste gevallen zelfs mijlenver uit elkaar. Het is uitgesloten dat er een soort (donker)rood-blauw-groene coalitie zou gevonden
worden om een nieuwe regering op de been te brengen. Voor die nieuwe regering
hopen "de drie koningen" nog altijd
op de Arizona-coalitie, maar
daarvoor hebben ze zowel de N-VA als CD&V en CDH nodig. En Bart heeft al
gezegd dat ze verdere gesprekken met de N-VA mogen vergeten als die
versoepeling effectief door het parlement zou goedgekeurd worden.
Ik ben het met Bart helemaal eens als hij dit een "schandelijke wet" noemt, maar Bart
vergeet wél dat we in een democratie
leven. Als de meerderheid van de bevolking in België, vertegenwoordigd door een
meerderheid in het parlement, blijkbaar vindt dat de abortuswet moet versoepeld worden,
dan moet de minderheid zich daar, zij het met tegenzin, bij neerleggen. Zo
werkt een democratie nu eenmaal.
De dreigementen van Bart bevestigen alléén maar dat België al lang
geen "democratie" meer is, maar wel
een "particratie": het zijn niet de
verkozen parlementsleden (en dus het volk) die in België uitmaken welke wetten al dan niet
gestemd worden, het zijn de partijbonzen.
Het is een zielig land waar we in beland zijn.
Een land waarin het geen zier meer uitmaakt wat de meerderheid wil.
Een land ook waarin onder het mom van zelfbeschikkingsrecht vooral het recht op onverantwoord en
onnadenkend gedrag gestimuleerd wordt.
|
