We leven, gelukkig maar, in een vrij land, waar iedereen een eigen
mening mag hebben, en daar ook ongeremd mag voor uit komen. Maar wanneer de
zieke en ziekmakende sociale media gebruikt worden om een ongenuanceerd verhaal
wereldkundig te maken, en een stel stompzinnige sukkels die zélf geen eigen
mening hebben daar dan op een achterlijke manier op reageren, dan stel ik me
daar toch vragen bij.
Zo is het indertijd helemaal fout gelopen met het Peruviaans katje Lee.
Los van de vraag of de mensen van het FAVV een correcte "oplossing" voorgesteld hadden of niet,
toen ze euthanasie als enige
mogelijkheid overhielden, blijft de vaststelling dat de doodsbedreigingen die
aan hun adres op Facebook geuit werden, totaal absurd waren, en getuigden van
een ziekelijke mentaliteit. Blijkbaar was voor die "dierenliefhebbers" een kattenleven méér waard dan een mensenleven.
Heeft iemand van die voorvechters
voor katje Lee zich trouwens ooit de
vraag gesteld wat er had kunnen gebeuren als het katje hier in België was
gebleven, en vrij had kunnen rondlopen, en tóch besmet was met rabiës? Een
onschuldig klein speels krasje van zijn klauwen zou een ravage aangericht
hebben. En dan zou het internet te klein geweest zijn voor de beschuldigingen
van nalatigheid en de verwijten van onverantwoordelijke laksheid.
Niet dus, want Facebook wordt helaas té veel "bevolkt" door onnozele wauwelaars die alleen maar napraten wat ze
lezen, en dat dan duizend keer uitvergroten om zichzelf een air van
belangrijkheid toe te meten.
En zo liep het recent opnieuw helemaal fout met de hond Tayko.
In een dierenasiel in Sint-Truiden zaten ze opgescheept met een
bijzonder agressieve en onvoorspelbare Amerikaanse
Stafford. De mogelijkheden voor een verantwoorde adoptie waren
onbestaande. Zélfs als er zich iemand had aangeboden om de hond in huis te
nemen, dan nog zou dat immens riskant geweest zijn, want dat soort honden is op
zich al een risico-soort wegens de
bijtwonden die ze kunnen aanbrengen. (De soort is nauw verwant aan de Pitbull,
en is eigenlijk oorspronkelijk gekweekt met het oog op hondengevechten.) Dit
exemplaar was bovendien duidelijk slecht
opgevoed, en daardoor onhandelbaar. En dus was er voor het dierenasiel
geen andere optie dan het beest te laten inslapen.
Een vrijwilligster die in het asiel af en toe kwam helpen, vond dit
toch wel "doodzonde", want de hond
was fysiek kerngezond. En dus heeft die dame er niet beter op gevonden dan haar
ongenoegen op Facebook te ventileren. Met de voorspelbare gevolgen: allerlei
vuiligheid aan het adres van de verantwoordelijke van het asiel, met
doodsbedreigingen erbovenop, ook gericht aan zijn familie.
Dat die vrijwilligster het hele voorval doodjammer vond, tot daar aan
toe. Maar dat hersenloze napraters daardoor een hetze gaan ontketenen, zonder
enige kennis van zaken of zonder enig inzicht in de problematiek, dat is er
toch zwaar over!
Tot spijt van de trouwe, en meestal goed menende, aanhangers van
Facebook: ik blijf ervoor pleiten om dat hele gedoe af te sluiten. Jammer voor
al diegenen die er hun mooie vakantiefotos willen op delen, of grappige anekdotes
van de kinderen. Jammer voor wie af en toe iets wil posten met serieuze
bedoelingen. Jammer voor mij ook, want ik probeer er van tijd tot tijd een
beetje reclame op te zetten voor mijn blog.
Maar Facebook, en bij uitbreiding alle sociale media, is dé
informatiebron geworden voor een aantal mensen die te dom zijn om écht nieuws
te lezen of te begrijpen, die te stom zijn om een eigen mening te vormen of
kritisch na te denken. En dus slikken ze álles wat op Facebook te lezen valt. Zonder
zich ook maar één moment de vraag te stellen of er misschien ook een andere
kant aan het verhaal zou kunnen zitten. Zonder zich de vraag te stellen of het
wel klopt wat er staat, of het wel "écht"
is. En dat soort mensen reageert dan bovendien met de subtiliteit van een
holbewoner die geen andere taal spreekt dan die van zijn knots.
Doodsbedreigingen, agressieve beledigingen, zinloze vuilspuiterij.
En voor alle duidelijkheid: mijn tirade is niet gericht tegen de
overgrote meerderheid van welmenende mensen die Facebook gebruiken om positieve
boodschappen te brengen, maar wél tegen die minderheid die er een haat-forum
van maken.
Ik blijf het herhalen: Facebook (en aanverwanten), dat is het grootste
gif dat over onze moderne beschaving is neergedaald. Niet alléén omwille van de
lawine aan leugens en fake news,
maar ook omdat het toelaat dat hersenloze lafaards, in de bescherming van de
anonimiteit, de ergste onzin uitkramen en mensen (letterlijk) kapot maken
zonder dat die daar ook maar enige afweer tegen hebben.
Binnen dit en vijfhonderd jaar zullen de antropologen op deze periode
terug kijken, en vaststellen dat er een nieuwe mensensoort ontstaan is uit de "Homo sapiens sapiens": de "Homo trumpus".
Omdat het niet altijd over Trump moet gaan, vandaag eens een
verhaaltje over Vladimir Poetin. Anders zou die weleens jaloers kunnen raken omdat hij
minder dan Donald in mijn blog vermeld wordt. En eerlijk gezegd: van Donald ben
ik niet bang, want dat is toch maar een zielig figuur. Maar Vladimir wil ik
écht niet boos maken!
Maar eigenlijk wil ik het vooral over een goeie vriend van Vladimir
hebben: Ramzan Kadyrov, in een vorig
leven boef en moordenaar en terrorist, maar sinds 2007 "waarnemend" president van de republiek Tsjetsjenië. Aangesteld door
Vladimir Poetin.
Voor een goed begrip moeten we even terug in de geschiedenis.
Tsjetsjenië is een bergachtig gebied in de noordelijke Kaukasus. Net
zoals Vlaanderen, is Tsjetsjenië om de haverklap binnengevallen geweest door
heerszuchtige veroveraars. Vooral omwille van de ligging: het vormt een ideale "handelsbrug" tussen Azië en Europa. En
uiteraard ook omwille van de vele grondstoffen die er kunnen ontgonnen worden:
mineralen, steenkool, aardgas, olie. Vandaar ook de grote interesse van Rusland
voor het gebied, in de tijd van de tsaren al. Het land werd in 1924 door Stalin
ingelijfd in de Sovjet-Unie. Maar daar hebben de Tsjetsjenen zich eigenlijk
nooit bij neergelegd, en er zijn om de haverklap opstanden en zelfs regelrechte
oorlogen geweest om althans een relatieve onafhankelijkheid te kunnen
verwerven. Tegen de immense overmacht van het Sovjetleger waren de rebellen
uiteraard niet opgewassen, en toen hebben ze er niets beters op gevonden dan
hun gevechtsterrein naar het buitenland te verplaatsen. Ze zijn
verantwoordelijk voor een hele reeks terroristische aanslagen in Moskou. Onder
andere in 1999, met als trieste balans méér dan 290 doden, en meer dan 1000 gewonden. En in 2002: die fameuze gijzeling in een theater,
waarbij, naast de terroristen, ook 130 gijzelaars omgekomen zijn, door toedoen van de
Russische veiligheidstroepen. Door de stijgende frustratie en onvrede, als
gevolg van toenemende armoede en werkloosheid, keerden meer en meer
Tsjetsjeense jongeren zich naar de extreme islam, het "wahabisme" (of "salafisme"),
waarna hun aanslagen alléén maar in wreedheid en zinloosheid zijn toegenomen.
Zo werden in 2004 minstens 334 onschuldige burgers, ook vrouwen en kinderen,
vermoord in het naburige (christelijke) Ossetië.
Om een lang verhaal kort te maken: Vladimir raakte die miserie stilaan
beu, en hij heeft Tsjetsjenië met harde hand "uitgenodigd" om als "autonome
republiek" toe te treden tot de "Russische
Federatie". En hij heeft rebellenleider Ramzan
Kadyrov benoemd tot "waarnemend
president". Dat Kadyrov verantwoordelijk was voor gruwelijke misdaden, is
een klein detail dat hierbij geen belemmering mocht zijn, want oorlogsmisdaden
waren in de Tsjetsjeense burgeroorlogen schering en inslag, bij de beide
betrokken partijen. De man staat bekend om zijn fundamentalistische islam-opvattingen:
zo heeft hij onmiddellijk de "sharia"
ingevoerd in zijn land, en de verplichting voor vrouwen om een hoofddoek te
dragen. En heeft hij het recht op "eerwraak"
officieel erkend. (Bij "eerwraak"
wordt een vrouw door haar familie vermoord omdat ze de familie in schande heeft
gebracht, bijvoorbeeld door een relatie aan te gaan met een "ongelovige".)
Maar evengoed is de man bekend om zijn zelfverheerlijking en zijn
megalomane projecten: hij wil een nieuw presidentieel paleis, inclusief
vijfsterrenhotel laten bouwen. Geschatte kostprijs van zijn stulpje: ongeveer
55 miljoen euro (of 1,5 miljard roebel), en dat in een land waar de bevolking kreunt onder de armoede.
Door de expliciete steun van Poetin kan Kadyrov in Tsjetsjenië min of
meer vrijuit zijn gang gaan. Wat erop neer komt dat "mensenrechten" een leeg begrip geworden zijn in het verknipte land,
en dat in het bijzonder homo's en lesbiennes voor niets of niemand meer veilig
zijn. Zo zou er zelfs, volgens een Russische oppositiekrant, een écht "concentratiekamp" bestaan, waar
homoseksuele mensen gefolterd en vermoord worden. De lijst van wreedheden die
aan Kadyrov, of aan zijn privémilities, worden toegeschreven, is trouwens
schokkender dan het meest gruwelijke horrorboek: zowat 70% van alle moorden,
ontvoeringen en verkrachtingen in het land zouden het werk zijn van zijn
privéleger, met als voornaamste bedoeling angst en terreur te zaaien en ervoor
te zorgen dat niemand het waagt om een woord van kritiek uit te spreken.
Ondertussen blijven de Tsjetsjeense "vrijheidsstrijders" ook in het buitenland terreur zaaien en moorden
plegen. Heel recent nog zijn ze als een ware militie in het Franse Dijon tekeer
gegaan met zware wapens en nietsontziend geweld.
(Terloops: uiteraard kwamen er hierbij felle verwijten aan het adres
van de Franse politie omdat zij hadden "laten
begaan". Alsof zij opgewassen zouden geweest zijn tegen een zwaarbewapende
en losgeslagen militie? En trouwens: hadden ze ingegrepen, dan waren er heel
zeker binnen de kortste keren klachten gekomen over "politiegeweld".)
Zo zie je maar: niet alléén Donald, maar ook Vladimir weet zich te
omringen met fijnbesnaarde en beschaafde vrienden.
Een mens zou er niet zo direct bij stilstaan, maar de huidige
corona-crisis is ook erg nadelig, en op langere termijn misschien zelfs
rampzalig, voor de Afrikaanse wild- en natuurparken.
Door de corona-maatregelen blijven de toeristen er weg, en zijn er
geen inkomsten meer voor die parken. En dus zijn er geen middelen meer om
bewakers in te zetten die in de parken moeten patrouilleren, en zo krijgen de
stropers opnieuw vrij spel. Waardoor die geen enkele belemmering meer
ondervinden om massaal wilde dieren af te schieten; wilde dieren die zo al op
het randje van uitsterven balanceren. Volgens de IUCN (International Union for the Conservation of Nature) zijn zeker al
126 soorten primaten (apen enaapachtigen) met uitsterven bedreigd.
De kans is ook reëel dat die landen, zoals bijvoorbeeld Kenia of
Oeganda, die nu een groot deel van hun inkomsten uit dat soort "safari"-toerisme halen, aan die
natuurparken een andere, meer rendabele, bestemming zullen geven als de
toeristen té lang wegblijven. Veel van die parken zijn méér dan alléén maar een
toeristische attractie: ze zijn ook belangrijk in de strijd om natuurbehoud, de
redding van de Afrikaanse regenwouden. Als het nu voor de regeringen in die
landen rendabeler zou worden om, bijvoorbeeld, de bodemrijkdommen te gaan
ontginnen, ten koste van de natuur, dan is de kans groot dat ze niet zullen
twijfelen.
Bovendien vallen meteen ook voor veel plaatselijke bewoners, rond die
parken, de inkomsten weg die zij aan de toeristen verdienen: als gids, of als "hotelier", of als "fourageur" voor de safari-tripjes. Om toch nog iets te kunnen
verdienen, gaan ook de brave dorpelingen op stroperstocht, op jacht naar vlees
("bushmeat") om te verkopen op de
plaatselijke markten, of aan louche figuren die dat vlees naar Europa
smokkelen.
Wie hierbij denkt: "Het zal mij
een zorg wezen, dat stropers in het verre Afrika tekeer gaan en er al die wilde
dieren afslachten. Wij hebben wel andere zorgen aan ons hoofd!", die heeft
een heel kort geheugen.
Want herinner u Wuhan: de vleermuizen en de besmette schubdieren, die
de bron waren van alle ellende. Het "bushmeat"
dat door die stropers op grote of kleine schaal verkocht wordt, is met heel
grote waarschijnlijkheid ook besmet met allerlei virussen waarvan we tot nog
toe de impact of het gevaar niet kennen. Veel van die diersoorten waar op
gejaagd wordt, blijken namelijk drager te zijn van zoönotische virussen. (Een zoönose
is een ziekte die van dieren op mensen wordt overgedragen, ofwel direct of via
een "tussengastheer", bijvoorbeeld
een muskiet.)
De kans dat het op een kwade dag opnieuw totaal fout zal lopen doordat
iemand ergens op een marktje (misschien zelfs bij ons in Brussel) vlees zal
verkopen waarin een dodelijk virus huist, is dus groter dan we denken.
En dan zijn we vertrokken voor een nieuwe pandemie. Waarmee de cirkel
helemaal rond zal zijn.
Nóg meer stroperij in de wildparken omdat er geen controles meer
kunnen zijn door de paniekmaatregelen, of omdat de plaatselijke bevolking geen
andere bron van inkomsten ziet. En dus: nóg meer diersoorten die met uitsterven
bedreigd worden. Maar ook nóg meer besmet vlees op onze markten, en nóg meer
risico 's op een nieuwe virus-uitbraak.
Mijn beste vriend Donald heeft weer iets, of iemand, anders gevonden
om zijn pijlen op te richten: het Internationaal Strafhof in Den Haag, en meer
specifiek de aanklager in het proces over "misdaden
tegen de menselijkheid" in Afghanistan.
Het Internationaal Strafhof (kortweg: ICC, International Criminal Court) werd in 2002 opgericht, en zetelt in
Den Haag. De taak van het ICC is: "het
vervolgen van personen die verdacht worden van genocide, misdaden tegen de
menselijkheid of oorlogsmisdaden, zoals deze zijn omschreven in het Statuut van
Rome." Het "Statuut van Rome" was
eerder, in 1998, in het kader van de Verenigde Naties uitgewerkt. 124 landen
hebben het statuut ondertussen al ondertekend en goedgekeurd. Die worden "verdragsstaten" genoemd. Afghanistan is
ook lid, vandaar dat het ICC de bevoegdheid heeft om misdaden in dat land te
onderzoeken. Het ICC heeft immers alléén rechtsmacht over misdaden die gepleegd
zijn door één van de "verdragsstaten",
of over misdaden die gepleegd zijn op het territorium van een "verdragsstaat". (Het ICC heeft ook
alléén rechtsmacht over oorlogsmisdaden of misdaden tegen de menselijkheid van
ná de oprichting in 2002. Om maar te zeggen dat het uitmoorden van twee
volledige steden in Japan nooit zal kunnen aangeklaagd worden.)
Tot nu toe heeft het ICC vooral een aantal oorlogsmisdadigers uit het Afrikaanse
continent veroordeeld of aangeklaagd: plegers van de genocide in Rwanda, een
Congolese rebellenleider, de voormalige president van Ivoorkust, notoire
militieleiders. Er zijn verder ook al onderzoeken gestart naar misdrijven in
onder andere Palestina, Venezuela, Bangladesh.
Sommige landen hebben bijzonder lange tenen, en willen niet toetreden
of zijn eruit gestapt, precies om te vermijden dat het ICC hen zou kunnen
lastig vallen. Verschillende Afrikaanse landen, waaronder Burundi, hebben zich
teruggetrokken om te verhinderen dat wandaden op hun grondgebied onder de
jurisdictie van het ICC zouden vallen. En zo heeft Poetin ook Rusland eruit
gehaald omdat het ICC een onderzoek wou instellen naar oorlogsmisdaden, door
Russische militairen, in oostelijk Oekraïne en in Georgië. Ook Israël is geen
lid, omwille van die onderzoeken naar de Israëlische agressie in de Palestijnse
gebieden: dat soort onderzoeken is uiteraard ontoelaatbaar, want overduidelijk "antisemitisch". De Filipijnse
president Duterte, zowat de grootste
schoft die het ooit tot president geschopt heeft, wil sinds vorig jaar ook niet
meer meedoen omdat het ICC onderzoeken wilde opstarten naar de georganiseerde
lynchpartijen in zijn land.
De Verenigde Staten zijn bijna lid geworden. Bill Clinton heeft het
toetredingsverdrag wél ondertekend, maar het congres (met een Republikeinse
meerderheid) wilde niet ratificeren. Bush Jr. wilde er dan weer uit, en Obama
wilde er wél weer in. En toen kwam Donald Trump, die zich volledig van het ICC
gedistantieerd heeft wegens "vooringenomen"
en "anti-Amerikaans".
Een verrassing is dat niet, want Trump heeft ondertussen al bijna alle
internationale overeenkomsten of verdragen opgezegd.
En nu wil hij nog een stap verder gaan: als het ICC het zou aandurven
om de aanklachten tegen de oorlogsmisdaden in Afghanistan te onderzoeken, dan
zullen er sancties volgen. Let wel: de onderzochte misdaden slaan op alle partijen, dus ook de Taliban of
het Afghaanse leger. De aanklachten zijn niet
specifiek tegen Amerika gericht.
Trump heeft nu een decreet ondertekend waardoor de hoofdaanklager, Fatou Bensouda, en alle medewerkers
voortaan de toegang tot de USA ontzegd wordt, en waarbij zelfs hun financiële
activa kunnen geblokkeerd worden. En om zijn dreigement wat meer gewicht te
geven: de sancties gelden ook voor hun familieleden, al hebben die met de hele
zaak niets te maken.
Voor wie niet meer kan volgen, de conclusie is ongeveer als volgt.
Donald Trump veroordeelt ten strengste alle schendingen van de mensenrechten in
alle landen waar hij mee overhoop ligt, maar Amerikanen die oorlogsmisdaden
begaan hebben, moeten met rust gelaten worden.
Ik heb het eerder al eens aangehaald: "internationaal recht" heeft onder Donald Trump een heel alternatieve betekenis gekregen.
J.K. Rowling, de geestelijke moeder van Harry Potter, ligt zwaar onder
vuur bij de transgender-gemeenschap. Of toch in elk geval bij de "gender"- of "transactivisten".
We leven blijkbaar in een tijd waarin het verboden wordt om je eigen mening
te verkondigen of om opmerkingen te maken over minderheids- of andere groepen
die zich geviseerd en aangevallen voelen. Zou "onverdraagzaamheid" misschien ook een symptoom zijn van Covid-19?
De onverdraagzaamheid die nu sterk opgang lijkt te maken, en de vele
aanzetten tot censuur, roepen in elk geval herinneringen op aan bange en
griezelige tijden. Als deze trend zich door zet, dan is het corona-virus echt
wel het minste van onze zorgen!
Voor wie het incident niet gevolgd heeft, een korte inleiding.
J.K. Rowling heeft kortgeleden gereageerd op een opiniestuk waarin de
schrijver het had over "mensen die menstrueren".
J.K. Rowling begreep de noodzaak van die omslachtige omschrijving niet, en
suggereerde om gewoon te spreken over "vrouwen",
vermits alléén vrouwen menstrueren.
Terloops: de kern van de zaak was eigenlijk totaal iets anders. Het
ging over de negatieve (sociale en economische) impact van de menstruatiecyclus
bij veel jonge meisjes in ontwikkelingslanden, en hoe de corona-crisis dat nog
verergerd heeft omdat er in veel gevallen, door de lockdown, geen geld meer kan verdiend worden. Er moet dan in de
uitgaven gesnoeid worden, en de kosten voor menstruatie-hygiëne zijn dikwijls
de eerste die eraan moeten geloven. Plan
International heeft daar trouwens ook een oproep rond geplaatst op
Facebook: "Menstrueren
zou voor niemand te duur mogen zijn! Om meisjes in deze situatie te helpen
heeft Plan International daarom 'douchen voor meisjes' opgericht. Hier kunnen
meisjes en vrouwen op een waardige manier hygiënisch omgaan met hun
maandstonden."
Die onschuldig bedoelde opmerking heeft J.K. Rowling zich ondertussen
zwaar beklaagd, want ze had meteen een beschuldiging van "genderfobe" opvattingen aan haar been. "Genderfoob" betekent: "discriminerend
tegenover transgenders". Want, zeggen de "transactivisten": ook sommige "transmannen"
kunnen menstrueren.
(Ik vermoed dat hiermee vrouwen bedoeld worden die in transitie zijn
naar het "man worden". Althans: bij
mijn weten zal een man die zich laat ombouwen, nooit menstrueren, ook niet ná
de transitie.)
De hele discussie is nadien compleet ontaard, en alle pogingen van J.K.
Rowling om zich te verdedigen of om haar standpunt te verduidelijken, waren,
zoals dat meestal gaat bij "activisten",
alléén maar olie op het vuur. Dat J.K. Rowling het onderscheid duidelijk
probeerde te maken tussen "biologisch
geslacht" (waarmee je geboren bent) en "genderidentiteit"
(zoals je je voelt), viel in dovemansoren. Zoals dat altijd gaat bij fanatieke
verdedigers van een standpunt.
Op den duur ging het zelfs over die mannen die zich wél vrouw voelen,
maar (nog) niet de fysieke transitie hebben doorgemaakt. Ook die moeten,
volgens de "transactivisten" als
volwaardige "transgenders" beschouwd
worden. "Een man zal al een vrouw kunnen
worden, door gewoon te zeggen dat hij er een is", schreef J.K. Rowling in
haar verweer. (In België is dat trouwens al het geval.) Wat dus ook inhoudt dat
die mannen zonder schaamte of gêne in vrouwenkleedkamers of damestoiletten of douches
moeten toegelaten worden. Want "in wezen"
zijn ze "vrouw", toch? J.K. Rowling,
die in haar jongere jaren zélf het slachtoffer geweest is van seksuele
agressie, vond dat toch maar een griezelig idee.
Ik moet toegeven dat het wel "goed" gevonden is. Voortaan kan elke man
dus ongestoord in een vrouwenkleedkamer binnen dringen: hij hoeft alleen maar
te verklaren dat hij eigenlijk een transvrouw
is die niet omgebouwd is. Want tenslotte: dat "ombouwen" kost een hoop geld, en wie dat niet kan betalen, hoeft
zich dus niet te laten behandelen om toch een volwaardige transgender te zijn.
Weet je: als er mensen zijn, mannen of vrouwen, die zich niet goed
voelen in het lichaam waarin ze geboren werden, dan mogen die zich voor mijn
part gerust laten ombouwen, en/of zich kleden in de klederdracht van het andere "geslacht". Maar stop alstublieft met
die lichtgeraaktheid als iemand daar dan een opmerking over maakt of er bedenkingen
en vragen bij heeft! De transactivisten
klagen over "discriminatie", net
zoals tegenwoordig bijna iedereen, en ze willen aanvaard worden zoals ze zijn.
Stop dan met de heisa rond het fenomeen! Als ik op tv kom, dan zal ik niet
beginnen met de mededeling: "Ik ben géén
transgender!", maar om één of andere reden hebben transgenders altijd de
behoefte om met véél nadruk te verkondigen dat ze wél "transgender" zijn. Als je niet speciaal behandeld wil worden,
benadruk dan niet dat je "speciaal"
bent.
Dit gezegd zijnde: in mijn bescheiden opinie is heel dat "transgender"-gedoe een typisch "welvaartsfenomeen".Bijna iedereen voelt zich wel ontevreden met
wie hij/zij is; bijna iedereen zou graag "anders"
zijn dan zoals hij/zij geboren is. Tja, daar moeten we allemaal leren mee
leven, niet? Maar mensen die al alles
hebben, die géén onvervulde verzuchtingen meer hebben, die willen dan nóg meer.
Die hebben tijd en ruimte, en de middelen, om nóg meer te willen. Wie in
armoede leeft, en van alles tekort komt in zijn/haar dagelijks bestaan, die
ligt er écht niet wakker van of hij/zij een man of vrouw is "in het verkeerde lichaam". Die is al
blij als hij/zij een dak boven het hoofd heeft, een bed om in te slapen, een
maaltijd per dag. Het is de ziekte van onze welvaartsmaatschappij dat mensen nooit tevreden zijn, ook niet met wie
ze waren bij hun geboorte.
En daarmee heb ik mezelf vermoedelijk ook toegevoegd aan de klasse van
de "transfoben".
Maar mijn punt is vooral, ik herhaal het graag nóg een keer, dat ik
mijn hart vast houd voor het soort maatschappij waar we naartoe evolueren: een
maatschappij waarin egocentrisme en onverdraagzaamheid en lichtgeraaktheid
centraal staan. Als dát "het nieuwe
normaal" wordt, dan ziet het er slecht uit voor onze toekomst.
Ik moet de voorbije 48 uur in een ander universum doorgebracht hebben,
want hoe de protesten tegen politiegeweld en discriminatie opeens verworden
zijn tot een beeldenstorm en een verwerping van al onze geschiedenisboeken, dat
heb ik gemist.
Dat er veel onnodig politiegeweld is, méér tegen zwarten (of andere
gekleurde mensen) dan tegen blanken, dat kan niet ontkend worden: de cijfers
zijn er, "zwart op wit" (om het zo te
zeggen). Al is het een klein beetje hypocriet om hierbij te verzwijgen dat er
ook veel geweld is tégen politiemensen, en dat er veel geweld uitgelokt wordt
door provocatie of door regelrechte agressie. Maar blijkbaar is het dezer dagen "not done" om dat te vermelden?
En dat er veel discriminatie bestaat tegenover zwarten, in de USA en
ook bij ons, daar zijn ook genoeg "bewijzen"
van. Al vermoed ik dat het probleem niet exclusief voor zwarten geldt, maar
voor iedereen met een andere huidskleur of een exotische naam. Of gewoon voor
iedereen die op één of andere manier een beetje "anders" is.
Dat die discriminatie moet aangepakt worden, daar zal niemand tegenin
gaan. (Behalve dan misschien de rabiate Vlaams-Belangers.) Dat iedereen
dezelfde rechten en mogelijkheden moet krijgen, en dan ook dezelfde plichten
moet opnemen (wat soms gemakshalve vergeten wordt), daar is ieder beschaafd
mens het over eens. En dat we daar met z'n allen onze energie moeten aan
wijden, dat is een nobel en waardig streven.
Maar wat ik niet begrijp, is de fanatieke energie die nu opeens
besteed wordt aan het vernietigen en ontkennen van alles wat beschouwd wordt
als een "symbool" van vroegere
mistoestanden, onderdrukking, racisme. Dat zijn oude koeien. Wat voor zin heeft
het om die uit de sloot te halen? Wie wordt er beter van als een standbeeld van
Leopold 2 besmeurd of omver gestoten wordt? Verandert dat iets aan het probleem
van racisme en discriminatie vandaag? En toch lijkt het grootste deel van de
energie die opgewekt werd door de dood van George
Floyd daaraan besteed te worden, en niet aan constructieve manieren om de
toekomst te verbeteren.
Ik ben wellicht weer tegendraads en "averechts", maar dit alles maakt de hele "revolutie" die nu in gang gezet is, voor mij tot een zielige
bedoening. Een kinderachtig dispuut dat doet terugdenken aan de heisa rond de "roetpieten".
Opeens heeft men in de geschiedenisboeken allemaal mannen ontdekt die
men de "zwarte piet" kan toespelen
(om het zo te zeggen). Churchill? Blijkt nu een onvervalste racist geweest te
zijn. Leopold 2 was een uitbuiter van de zwartjes. Ook Columbus was niet zozeer
een ontdekkingsreiziger, maar eerder een onderdrukker. En nu we toch bezig
zijn: alle Amerikaanse presidenten van de 18de en 19de eeuw
waren blanke rijkelui met plantages waar slaven aan het werk waren. Dus: de Lincoln Memorial, weg ermee; het Washington Monument: weg ermee.
Laat ons dan maar meteen helemaal schoon schip maken, en alle standbeelden met de grond gelijk
maken. Want bij elk van die mannen zal wel iets aan te merken zijn, zeker?
Zelfs Mahatma Gandhi was niet vrij van
racistische opvattingen. In Frankrijk mogen ze trouwens alle standbeelden en
portretten van Charles de Gaulle bij het grofvuil zetten, want wat de Fransen
in Algerije uitgespookt hebben onder zijn bewind, is ook niet fraai.
En dan kunnen we beter ook alle geschiedenisboeken in de Westerse
cultuur verscheuren en herschrijven, want die doen onrecht aan het leed van de
kolonisatie en slavernij.
De kunst staat ook al vol met dingen die als symbool van die
discriminatie kunnen beschouwd worden. "De
(neger)hut van Oom Tom" moet alvast verbrand worden, zo veel is zeker. En
er zijn er nog véél meer: de boeken van Mark Twain, de strips van Marc Sleen,
de boeken van Karl May, enzovoort.
Terloops: heeft u schilderijen hangen van Rubens of Brueghel of Van
Gogh? Naar het containerpark ermee, want heeft u ooit een schilderij van een
zwarte man of vrouw gezien bij die mannen? Nee hee: racisten!
En de foute films of tv-series dan! "Gone with the Wind" wordt alvast al uit circulatie gehaald; dat is
zeker een goed begin. En de komische serie "Little
Britain" wordt ook van het scherm gecensureerd, wegens ontoelaatbaar "blackfacen": het moet gedaan zijn met te
lachen met de zwarten! Om goed te zijn zou trouwens ook "Jesus Christ Superstar" moeten verboden worden, want de enige zwarte die erin voorkomt, is een verrader. Hoe stigmatiserend is dat niet!
Ik zou willen voorstellen dat we gewoon alle standbeelden en
schilderijen van onze vroegere heersers en beroemdheden, die heel zeker
allemaal wel eens iets fout zullen gezegd of gedaan hebben, zouden vervangen
door een standbeeld en portret van George
Floyd. Afgaande op de hysterische aandacht voor zijn begrafenis moet de man
een ware held geweest zijn tijdens zijn leven.
Beeldenstorm en boekverbranding: het zijn uitwassen van censuur en
onverdraagzaamheid die we eerder al meegemaakt hebben en die niet bepaald voor
herhaling vatbaar zijn. Wie zijn geschiedenis een beetje kent, zou dat toch
moeten weten! Maar blijkbaar gaan we daar toch weer naartoe, en het positief
effect daarvan is mij een raadsel.
Het zal wel aan mij liggen, maar in mijn hoofd zijn er écht wel
belangrijker dingen om zich druk over te maken dan een oud standbeeld.
Voor wie het nog niet wist: het Europees Parlement zetelt, in normale
omstandigheden, elke maand één week in Straatsburg, en de rest van de tijd in
Brussel.
In Brussel zal binnenkort een gigantisch en spectaculair duur gebouw
neergepoot moeten worden voor de zittingen van het Europees Parlement.
Kostprijs van het prachtige gebouw: om en bij 500 miljoen euro. Het bestaande gebouw
zou immers "rijp zijn voor de sloop",
hoewel het indertijd zowat 1 miljard euro gekost heeft, en amper 27 jaar oud is: het dateert van 1993. Maar geef toe: de
Europese Raad heeft dit jaar wél een splinternieuw gebouw gekregen, in
Brussel. Kostprijs: 320 miljoen euro. Dan kan het parlement niet achter
blijven, of wel?
En tóch blijft het hele circus elke maand voor een week naar Straatsburg
verhuizen.
Niet bepaald een toonbeeld van efficiëntie, zegt u? Een enorme
geldverspilling, zegt u?
Tja, daar heeft u een punt natuurlijk. Inderdaad: de kosten van dit
grapje belopen naar schatting tussen 110 en 130 miljoen euro. Jaarlijks! Op een
totaal jaarlijks budget van ongeveer 1,9 miljard euro. Het mag wel iets kosten,
hee, ons Europees Parlement. Laat ons zeggen dat democratie onbetaalbaar is.
Met 110 miljoen euro, elk jaar, zou héél veel kunnen gerealiseerd
worden. Zouden héél veel positieve resultaten kunnen geboekt worden.
Waarom dan niet stoppen met die waanzin? Zowat iedereen in de Europese
Unie is het daar over eens. Maar dat is dan buiten het Franse chauvinisme
gerekend. Al jaren lang woedt de discussie over een voorstel om alléén nog in
Brussel te vergaderen, maar al jaren lang liggen de Fransen dwars. Het Franse
ego kan niet goed verkroppen dat Straatsburg zou gedegradeerd worden door het
Europees Parlement er definitief weg te halen.
Als u dacht dat dit absurde staaltje gebrek aan gezond verstand het enige is wat helemaal scheef loopt
met de besteding van de (ruime) middelen van het Europees Parlement, dan heeft
u het verkeerd voor.
Want niet alleen moeten alle dossiers en al wat erbij hoort elke maand
voor een week naar Straatsburg verhuizen, ook de medewerkers en de parlementairen
moeten elke maand naar Straatsburg.
Van Anuna en Greta mogen ze niet met het vliegtuig, maar er zijn een
aantal onverlaten die dat toch doen, zonder vliegschaamte.
Er is nochtans een heel goeie treinverbinding tussen Brussel en Straatsburg. Na
drie en een half uur verwennerij in eerste klasse ben je er al. Iedereen zou
dus zonder enig probleem met de trein kunnen reizen. En dat doen de meesten gelukkig ook. Maar sommigen laten zich met de
auto naar Straatsburg voeren: het Europees Parlement heeft een hele vloot
luxe-limousines met chauffeur.
En nu komt de aap helemaal uit de mouw! Er is een vloot van 120 auto's
beschikbaar, en daarvan rijden er elke maand 105 tussen Brussel en Straatsburg
heen en weer. Sowieso! Met
passagiers, of zonder. (De andere 15 zijn elektrisch; die raken zo ver niet.)
Elke maand rijden dus 105 auto's naar Straatsburg (en na een week in
de andere richting, weer naar Brussel), om hoogstens
40 parlementairen te vervoeren die van die dienst willen gebruik maken.
(Maar gelukkig: af en toe kan één van de ambtenaren met zo'n auto mee
rijden, als die dan toch de goeie richting uit gaat. De 65 (of méér) niet-bezette
limousines rijden dus niet altijd allemaal leeg over en weer.)
En dan is men verwonderd als er bij veel mensen anti-Europese
gevoelens groeien, of frustraties, omwille van dat soort zinloze verkwistingen.
De inventiviteit en creativiteit van de mens om de natuur leeg te
zuigen, blijft verbazingwekkend. Of moet ik zeggen "verbijsterend".
Naast de winning van olie uit de klassieke boorputten, en de
schalieolie waar ik het eerder al over heb gehad, is er blijkbaar ook nog olie
te winnen uit "teerzand". Zowel
schalieolie als teerzandolie zijn bijzonder duur om te ontginnen, maar de
beperkte voorraden aan aardolie zorgen ervoor dat de procedé's toch interessant
en op termijn rendabel kunnen worden voor de olieproducenten.
De totale wereldreserve aan teerzandolie zou overeenstemmen met om en
bij 6000 miljard vaten aardolie, dat is méér dan de gekende aardoliereserves.
Canada is één de grootste producenten van teerzandolie ter wereld. Tegen 2025
zou het land ongeveer 3,3 miljoen vaten per dag kunnen produceren. (Ter
vergelijking: Saoedi-Arabië, als grootste aardolieproducent, kan ongeveer 10,4
miljoen vaten aardolie per dag oppompen.)
Aan die teerzandolie zijn helaas toch een paar kleine probleempjes
verbonden, vooral vanuit milieuoverwegingen.
"Teerzand" is een soort
meng-grond van zand en klei, waarin ook "bitumen"
(of "teer") opgenomen is. Het is dat "teer" waaruit de olie kan gewonnen
worden, maar hiervoor moeten grote stukken grond ontgonnen worden en massaal
bossen gekapt. Bovendien heeft de exploitatie van teerzandolie ongeveer
dezelfde negatieve milieu-impact als de ontginning van schaalolie: door het
gebruik van allerlei chemicaliën om het "teer"
los te weken, is er een enorm gevaar op grondwatervervuiling, en er worden
tonnen methaangas de lucht in geblazen. Er is ook ontzettend veel water nodig,
want dat "teer" is een plakkerig
spul, en moet vloeibaar genoeg gemaakt worden om te kunnen oppompen, en dat
gebeurt met stoom.
Daarnaast zijn er ook nog een paar kleine probleempjes met het
transport van het vieze goedje.
Teerzandolie blijkt namelijk een bijzonder bijtend product te zijn,
dat de pijpleidingen véél sterker en sneller aantast dan gewone aardolie. Er is
dus een immens risico op lekken bij het transport. En dat transport moet over
grote afstanden gebeuren, want de ontgonnen olie moet van Alberta in Canada
vervoerd worden naar de raffinaderijen in Oklahoma of Texas, in het zuiden van
de USA. Hiervoor werd een gigantische pijpleiding aangelegd, de Keystone XL Pipeline, die onder andere
door Montana, Noord- en Zuid-Dakota en Nebraska zou lopen. Dwars door
belangrijke natuurgebieden. En ook door indianenreservaten. En dus kwam er
hevig protest van de milieubewegingen en vooral van het restant aan inheemse
Amerikanen.
Voor wie geïnteresseerd is in een beetje geschiedenis: die "indianenreservaten" zijn kleine stukjes
onherbergzaam land die door de blanke overheersers aan de inheemse bevolking
zijn toegewezen, als "compensatie"
voor de diefstal van grote stukken van hun oorspronkelijke jachtgebieden. In
principe zijn zij daar dus de baas. Maar over de nieuwe pijpleidingen hebben
zij geen enkele inspraak gekregen, en waar die pijpleiding moet komen, zijn ze
dus nóg een stuk land kwijt.
President Obama had indertijd wel oren naar dat protest, en hij heeft
de aanleg van die "XL"-pijplijn laten
blokkeren. Ondanks allerlei pogingen van de oliemaatschappijen om via de
rechter hun plannen toch door te drukken, en ondanks de goedkeuring ervan door de
Republikeinse meerderheid in het parlement.
En toen kwam Donald Trump. Eén van zijn allereerste "decreten" had als doel om het verbod van
Obama ongedaan te maken en de aanleg toch toe te laten. "Omwille van de werkgelegenheid!" (In de praktijk bleek die "werkgelegenheid" beperkt te zijn tot een
paar duizend arbeiders bij de aanleg zelf, en naderhand nog zo'n 35 man bij het
verdere onderhoud.) En "omwille van de
economie" ook: om minder afhankelijk te zijn van de olie-bevoorrading uit
het buitenland. Alléén dient die teerzandolie voornamelijk voor de export, en
niet voor binnenlands gebruik.
Maar goed: die pijplijn moest er dus komen volgens Donald, en ze is nu
al een tijdje in gebruik.
En wat vooral gevreesd werd, is ook gebeurd: het bijtende goedje brandt
gaten in de leidingen, en het spul lekt langs alle kanten in de grond. Eind
vorig jaar, in november, is in één week tijd ongeveer 1,4 miljoen liter in de
grond terecht gekomen in de buurt van Edinburgh, Noord-Dakota. Een gebied van
2100 hectare is bevuild met het vieze goedje. (Om een idee te geven: dat is
ongeveer de volledige oppervlakte van Wielsbeke, of van Vilvoorde.) En het was
trouwens niet eens het eerste of enige lek. Sinds de ingebruikneming van de pijpleiding
zijn er eigenlijk om de haverklap (grote of kleinere) lekken geweest: al méér
dan 22 keer. In 2015 is er zowat 200.000 liter van het spul in de Yellowstone
rivier terechtgekomen, en in 2017 was er ook al eens 780.000 liter weggelekt in
Zuid-Dakota.
Naast het milieu zijn de grootste slachtoffers hierbij nog maar eens de
Amerikaanse Indianen, die al niet veel land meer over hebben om te kunnen
overleven. Als ook dát land nog eens verpest wordt door lekkende pijpleidingen,
dan rest hen werkelijk niets meer.
Het enige waarvan ze gelukkig nog gespaard zijn, voorlopig toch, is
dat de boel in brand vliegt waar er lekken zijn. Zoals eerder al gebeurd is in Nigeria,
toen arme sloebers olie wilden komen aftappen van een lekkende pijpleiding. Of
vorig jaar nog in Egypte. Of in Mexico, waarbij minstens 85 doden zijn gevallen
en tientallen mensen zwaar verbrand achterbleven.
Ik had me voorgenomen om géén stukjes meer te schrijven over Donald
Trump, omdat die man floreert dankzij de aandacht die hij krijgt. Ik vermoed
zelfs dat hij een team medewerkers aangesteld heeft om continu het internet af
te speuren naar een vermelding van zijn naam, en dat hij een scorebord bijhoudt.
Als hij dan méér dan 1000 keer vernoemd werd, ergens, waar ook ter wereld, dan
is hij in een goed humeur; anders gaat hij tekeer op Twitter om ervoor te
zorgen dat hij binnen de kortste keren wél ergens in een online artikel
verschijnt. Dat team houdt uiteraard ook mijn blog in de gaten, en ik heb er
dus zopas weer voor gezorgd dat zijn humeur vandaag zonnig zal zijn. Tegen mijn
eigen vaste voornemens in.
Maar nu Donald Trump zich stilaan, tenzij hij alsnog zijn eigen ruiten
blijft inslaan, mag opmaken voor een nieuwe ambtstermijn (want hij mag het in
november opnemen tegen Joe Biden, een man "met
het charisma van een natte dweil"), en ook zijn collega Vladimir Poetin er nog een termijn zal mogen bij doen, en hun corrupte vriend
Netanyahu ook opnieuw eerste minister mag worden, moet ik toch even mijn hart
kunnen luchten.
Donald en zijn kompanen zorgen er op tijd en stond voor dat sommige begrippen
zoals die tot voor kort gedefinieerd waren, opeens een heel andere betekenis
krijgen, of toch zeker een belangrijke nuance.
Vandaar dus een korte cursus "International
Recht voor gevorderden".
Donald heeft ons bijvoorbeeld een heel nieuwe betekenis geleerd van
het woord "soevereiniteit".
De Dikke Van Dale zal moeten
aangepast worden, want wat er nu staat, klopt niet meer: "De soevereiniteit van een staat houdt in dat deze juridisch
onafhankelijk is van andere staten, waaronder valt dat een staat eigen
beslissingen kan nemen over hoe de staat zich opstelt tegen andere staten en de
eigen burgers."
Daar moet voortaan dus een uitzonderingsregel aan toegevoegd worden: "Behalve wanneer Donald zegt wat moet
gebeuren."
Dat heeft hij begin dit jaar, in januari, nog eens duidelijk gemaakt
aan Irak. Het Iraakse parlement had toen het lef om een wet te stemmen die
stelde dat alle buitenlandse
troepen, dus ook de Amerikaanse, het land moesten verlaten omdat ze beschouwd werden
als een bezettingsmacht. Dan zijn de
internationale regels omtrent soevereiniteit
duidelijk, toch? Als het parlement, dat de bevolking vertegenwoordigt, met een
grote meerderheid beslist dat ze géén buitenlandse troepenmacht willen in hun
eigen land, dan moeten andere landen dat respecteren. Of niet? Niet, dus. Want
Donald heeft toen onmiddellijk gedreigd met economische sancties tegen Irak als
de regering het zou aandurven om de eigen wetten uit te voeren tegen zijn zin.
Maar Donald was hiermee niet aan zijn proefstuk toe, natuurlijk. Ook
de keuze van de Europese landen om zélf beter in hun energievoorziening te
voorzien door een bijkomende pijpleiding voor gas vanuit Rusland, kon niet op
de goedkeuring van Donald rekenen. En dus kwam die pijpleiding er niet.
Europese soevereiniteit volgens Donald.
Ook het woord agressie heeft
door Donald een nieuwe betekenis gekregen.
Nu staat in het woordenboek: "Onder
agressie wordt meestal verstaan
het gewelddadig handelen met het doel schade toe te brengen."
Dat moet dus
voortaan genuanceerd worden.
"Agressie door Donald" kan als volgt
gedefinieerd worden: "Een gerichte
kwaadheid die juist het belang van een effectieve communicatie kan dienen."
En dus mocht Donald raketten afvuren op Bagdad in Irak, want dat
zorgde, volgens Donald, voor een betere communicatie met de leiders in Iran. Maar
op elke daad van agressie vanuit Iran zou Donald met grof geweld reageren want
dát was dan weer ontoelaatbaar.
Let wel: Donald is een uitstekende leraar in Modern Internationaal Recht, want hij heeft ondertussen al veel
leerlingen geïnspireerd die de nieuwe betekenis van agressie perfect onder de knie hebben.
Zo mag Israël zonder enig schuldgevoel de Palestijnse dorpen plat
bombarderen, maar elke reactie vanuit Palestina is een daad van ontoelaatbaar
geweld. En zo mocht Turkije de koerden in Syrië gaan opjagen, maar als de
Koerden zelf een aanslag plegen in Turkije, dan is dat een daad van agressie die niet onbestraft kan
blijven.
En jammer genoeg zou ik zo nog een hele tijd kunnen doorgaan.
Ook de begrippen "democratie"
en "vrije meningsuiting" hebben
trouwens in het woordenboek van Donald een heel eigen mening gekregen, zoals we
de voorbije week geleerd hebben. Zélfs "realiteit"
betekent niet meer hetzelfde als vroeger, want er bestaat nu zoiets als een "alternatieve realiteit".
Ik had me écht voorgenomen om voortaan over Donald te zwijgen.
Maar ik moet gewoon af en toe eens mijn gal kunnen spuwen, want anders
krijg ik weer het maagzuur. Ik word er letterlijk ziek van!
En eigenlijk erger ik me nog niet eens zo zeer aan de frapatsen van
Donald zélf, of de schaamteloze arrogantie en het enorme ego van de man, want
dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Ik erger me eerder aan de
schaapachtige reacties van de andere wereld-leiders
die altijd maar braaf "Ja" blijven
knikken en niet één keer echt tegen die tirannieke arrogantie durven op te komen.
Ze hebben allemaal een grote mond, onze wereldleiders, en ze houden
ervan om stoer te doen. Maar tegenover de bullebak op de speelplaats zijn het
allemaal lafhartige ja-knikkers.
Vrijdag 29 mei, rond de middag: opeens een schreeuwerige kop op alle
nieuws-sites: "Parket gaat Bart De Pauw
vervolgen." Zowel bij de VRT als bij De Morgen of bij Knack: "Breaking news!"
Mijn irritatieniveau schiet bij zo'n bericht onmiddellijk naar fase
rood, en mijn tenen krullen op. Is dat "wereldnieuws"?
Is dat iets wat bij de hoofdpunten van het nieuws moet vermeld worden? Is het
überhaupt nieuws?? Ik ken de exacte cijfers niet, maar ik vermoed dat het
parket elke dag tientallen, zo niet honderden mensen in vervolging stelt.
Zonder dat daar iets over te horen of te lezen valt in de media. Maar nu dus
wel: "Parket wil Bart De Pauw voor de
rechter brengen!"
Tja, het corona-onderwerp heeft stilaan alle aantrekkingskracht
verloren en daar is niets sensationeels meer over te vertellen. Er moeten dus
andere "sensationele" berichten
gevonden worden. Want daar draait het uiteindelijk allemaal om, toch? De
kijkcijfers, hee!
Als de VRT écht om sensationele "headlines"
verlegen zit, dan wil ik wel een aantal suggesties doen: "Balorige jongeren leggen zitbank bij Merelbeekse visvijver vol met
sigarettenpeuken!" of "Gentbos in
Merelbeke is verloederd tot een stort vol cola- en bierblikjes!" De
nieuwswaarde hiervan is minstens even groot
als die over Bart De Pauw. Hij is toch gewoon een mens zoals u en ik, of niet?
Géén wereldleider, géén politiek boegbeeld, géén maffiabaas. Over u en mij zal
er geen "breaking news" verschijnen
als wij zouden vervolgd worden. Over Bart De Pauw dus wel. En daarmee wordt het
leven van de man al bij voorbaat helemaal kapot gemaakt, ook al zou hij later
onschuldig blijken. Maar dat is voor de sensatiebeluste media geen punt.
En waarvoor moet Bart De Pauw voor de rechter? "Voor belaging en elektronische overlast." Ik weet zelfs niet eens
wat ik me daar moet bij voorstellen. Valt het bombarderen van Twitter met
tientallen onnozele tweets ook onder "elektronische
overlast"? Misschien moet het parket dan ook die twitter-verslaafde man in vervolging stellen?
Kijk, ik ben géén fan van Bart De Pauw. Ik vind hem arrogant over
komen, en ik heb het niet voor die zelfvoldane grijns. En het lijkt me iemand
die denkt dat hij zich alles kan veroorloven.
Maar eigenlijk heb ik geen recht van spreken: ik ken de man niet eens.
Misschien speelt hij op tv gewoon een arrogant en zelfvoldaan typetje, en is
hij in werkelijkheid een zachte en bescheiden man? En zélfs al zou hij ook écht
arrogant en zelfvoldaan zijn, is dat dan een misdaad? Zo ja, dan moet een kwart van de mannen
in België aangeklaagd worden. Te beginnen met Elio Di Rupo of Paul Magnette. Of
Dries Van Langenhove.
Maar goed: hij zou een aantal vrouwen, medewerksters, lastig gevallen
hebben met seksueel getinte sms-jes of ongepaste toespelingen. Enfin, de
voorwaardelijke wijs mag ik wellicht laten vallen; ik ga ervan uit dat hij die
feiten ook werkelijk gepleegd heeft. Hij heeft zich met andere woorden gedragen
als een onvolwassen puber. Het is het soort puberaal gestuntel van 13- of
14-jarige jongens die de aandacht van de meisjes hopen te trekken door hen te plagen,
of door onhandig geflirt, of door te pronken met op het internet verworven "kennis" over de seks. Bart De Pauw is in
het puber-stadium blijven steken, zo veel is wel duidelijk. Maar dat geldt
minstens voor 10% van de (Belgische) mannen. Moeten die dan allemaal door het
parket vervolgd worden?
Ik weet het wel: voor de vrouwen in kwestie zal dat allemaal zeker
onaangenaam en lastig en vervelend geweest zijn. En de voorvechters van de
vrouwenrechten zullen mij verwijten dat ik die voorvallen wil minimaliseren.
Maar mijn punt is eigenlijk: is dit voor onze justitie nu echt een
prioriteit waar men de (uiterst) schaarse middelen wil voor aanwenden? Als ik bedenk dat
die verkrachter daar in het Antwerpse vrij kon rondlopen, met het dramatische
gevolg dat we kennen, wegens "gebrek aan
middelen en personeel", dan begrijp ik niet dat er voor de kinderachtige
fratsen van Bart De Pauw wél middelen en personeel zijn. Als ik bedenk dat
slechts in 4% van de meldingen van verkrachting een veroordeling volgt, dan
begrijp ik niet waarom die zaken niet méér prioriteit en middelen krijgen? Is
de beweging voor vrouwenrechten méér begaan met een onnozele sms van Bart De
Pauw dan met een verkrachting? En hoe zit het met het lakse beleid tegenover
intra-familiaal geweld, of tegenover incest? Of tegenover genitale verminking?
Allemaal zaken die volgens mij zowel voor de feministische beweging als voor
justitie hoog op de prioriteitenlijst zouden moeten staan.
Maar men verkiest een paar miljoen euro en twee jaar hard werk te
spenderen aan de "elektronische overlast"
van Bart De Pauw.
Schaliegas of schalieolie wordt gewonnen via een procedé dat "fracking" heet. Fracking (of "hydraulisch fractureren") is een methode
om gas en olie uit de diepe ondergrond vrij te maken, door millimeter kleine scheurtjes
te creëren in het ondoordringbaar schaliegesteente waar het gas in opgesloten zit. Dat
gebeurt door water, zand en chemicaliën
onder extreem hoge druk
in een boorput te pompen en kleine explosies te veroorzaken. De ingebrachte
zandkorrels gaan in de scheurtjes zitten en houden die open. Dit zorgt ervoor
dat transport van gas of olie naar de boorput mogelijk is. Fracking vindt
plaats op ongeveer drie tot vier kilometer diepte.
(Het grote verschil tussen "gewone"
olie- en gaswinning en dit hier, is dat het bij gewone olie- of gasboringen
gaat om olie en gas dat in bubbels en plassen opgesloten zitten tussen lagen
gesteente. Als je een gaatje maakt in de lagen die de olie opsluiten, dan spuit
die gewoon naar boven. Een beetje zoals de lucht uit een ballon waar je een
gaatje in prikt. Bij schaliegas moet je het gas en de olie een ferme zet geven,
want die zit vast in het gesteente en zal niet spontaan naar boven komen.)
Die kleine explosies, en het creëren van scheurtjes in de bodem, maakt
wel dat het terrein onstabiel kan worden. En dat kan leiden tot lichte
aardbevingen en bodemverzakkingen.
In Nederland zijn ze er daarom in juli 2019 al heel snel mee gestopt
na hevig protest omdat in de streek waar fracking
uitgevoerd werd, de gevels van de huizen begonnen te scheuren en sommige huizen
zelfs moesten gestut worden.
De meest gebruikte chemicaliën zijn schadelijke stoffen, zoals het kankerwerwekkende Benzeen, en Formaldehyde.
Een deel van dit materiaal blijft in de diepte achter. De rest komt, met andere
schadelijke stoffen zoals zware metalen en radioactieve stoffen, met het
boorspoelsel terug naar de oppervlakte waar het behandeld zou moeten worden als chemisch afval. En daar wringt
dus het schoentje: veel van dat chemisch afval komt in het grondwater terecht,
en op die manier mogelijk ook in het drinkwater van mens en dier. Daar komt nog
bij dat er ook methaangas vrij komt bij de boringen, en dat is zowat het ergste
broeikasgas dat we kennen. Het procedé is bovendien ook enorm water verspillend.
Om die ecologische bedenkingen is "fracking"
in de meeste Europese landen trouwens niet toegestaan. In november 2019 zijn ze
er ook in Engeland mee gestopt.
Maar in het mooie land van Donald Trump doen ze er gewoon mee verder.
Dat de aarde dreigt te verzakken en alle gebouwen in de buurt dreigen te
scheuren, is maar een klein detail. En dat het grondwater er door vergiftigd
wordt, daar ligt Donald niet wakker van.
Net zo min trouwens als van lekkende oliepijplijnen vanuit Canada
dwars door natuurparken of indianenreservaten. Maar dat is een ander schokkend
verhaal, waar ik het bij een volgende gelegenheid eens over wil hebben.
Waar Donald J. Trump wél wakker van ligt, dat is van de kostprijs van
die schalieolie. De ontginning via "fracking"
is al bij al toch een duur procedé, en de prijs van de olie ligt stukken hoger
dan de prijs van aardolie uit Saoedi-Arabië of uit Rusland, zéker nu die
prijzen in een vrije val getuimeld waren door de corona-stilstand. Donald raakte
zijn schalieolie op die manier aan de straatstenen niet meer kwijt, en dat zou
weleens in slechte aarde kunnen vallen bij zijn kiezers. En daarom heeft hij
via Twitter laten weten dat hij hoogstpersoonlijk een deal bemiddeld had tussen
de Russen en de Saoedi's, waarbij overeengekomen werd dat ze de productie
drastisch zouden beperken. Dat was (of wat had u gedacht?) volkomen uit de
lucht gegrepen, fake-news. (Gelogen,
of wishfull thinking, wie zal het zeggen?) Maar het effect op de olieprijs was
spectaculair voelbaar: die schoot meteen de hoogte in, en Donald zijn olie kon
weer min of meer concurreren.
Los van het feit dat Donald zomaar om het even wat de wereld in stuurt
om zijn eigen agenda te dienen, is het merkwaardige hieraan dat de internationale
oliemarkt zo intens en direct reageert op een tweet van zijn hand. Een mens zou
denken dat die internationale oliehandelaars rationele mensen zijn, die zich
voor hun aan- en verkopen en voor de prijsbepaling baseren op beredeneerde
prijzen, op feiten, op de realiteit. Maar niet dus: het zijn een stel kippen
zonder kop die alle kanten op trippelen zonder enig logisch inzicht, alléén
maar gestuurd door emoties of door het gekraai van de meest luidruchtige haan.
Als dát het intellectueel niveau is van de mensen die de wereldeconomie moeten
regelen, dan verwondert het mij niet dat we van de ene crisis in de andere
sukkelen.
Mijn achting voor de politieke en economische leiders op deze planeet
zakt met de dag. Het is alleen maar jammer dat de gewone mensen daar altijd de dupe van zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen tot heel mooie en grootse en
liefdevolle dingen in staat zijn. Maar er zijn toch momenten dat ik me afvraag
of er niet iets fundamenteel mis is met het moreel besef van de (moderne) mens.
Zou dat van alle tijden zijn? Of is het een verontrustend teken van de huidige
tijdsgeest? Of zou het, laat ons hopen, nog altijd over enkelingen gaan:
ziekelijke individuen die met hun frustraties geen blijf weten of die zich op
andere levende wezens willen wreken voor hun eigen pijn of ongeluk?
Ik weet het niet. Maar af en toe heb ik toch een héél naar gevoel bij
wat sommige achterlijke idioten aanrichten.
En ik wil het in dit stukje héél bewust zelfs niet hebben over de wreedheden die loslopende psychopaten
onschuldige kinderen durven aan te doen.
Kijk, hangjongeren die zich vervelen en dan maar muren en gebouwen
gaan bekladden met kinderachtige graffiti, dat kan ik nog begrijpen. Het is
niet goed te keuren, maar het is "te
begrijpen". En het is al bij al nog tamelijk onschuldig.
Minder onschuldig wordt het als het een expliciete uiting is van
onverdraagzaamheid, bijvoorbeeld wanneer ze een moskee gaan bekladden en
beschadigen. Je kan het oneens zijn met de opvattingen van de islam, en
ongelukkig zijn over de islamistische boodschappen die in sommige moskeeën
verkondigd worden. Maar reageer daar op een volwassen manier op, en niet met
laffe en zinloze beschadigingen. Dat brengt niets bij, daar komt niemand een
stap verder mee. Het is onnozel peutergedrag. En ik begrijp niet hoe iemand
ertoe komt om zoiets te doen. Daar is geen enkel redelijk argument voor te
vinden.
Nog een stap verder op de weg van idiote redeloosheid, zijn die mannen
die joodse graven gaan vernielen. Uit antisemitische
overtuiging, zegt men. Dat is flauwekul, natuurlijk: mensen die zoiets
doen, hebben géén overtuiging. Punt. Het zijn mensen die niet eens het
intellectueel niveau van een zesjarige bereikt hebben. En dat doet mij vrezen
voor de toekomst van de mensheid: als de komende generaties meer en meer
blijven steken op kleuterklas-niveau, waar gaat het dan met deze wereld
naartoe?
Maar helaas, het kan nóg erger.
Onlangs hebben een stel vandalen méér dan 100 bomen, eiken en berken,
zwaar beschadigd in een natuurgebied in Turnhout. (Vermoedelijk trouwens
dezelfde halve garen die er eerder al brand gesticht hadden.) Het excuus van
een "overtuiging" kan hier zelfs niet
eens bovengehaald worden. Dit is pure wreedheid, noch min noch meer. Pure
zinloze wreedheid. Zoals we trouwens in februari ook al eens gezien hadden,
toen in Maarkedal. En heel recent zijn ook in Wetteren zo n 150 jonge eiken
kapot gemaakt, afgebroken: pure vernielzucht.
Waarom doet iemand zoiets? Is het mogelijk om daar één of andere vorm
van sadistische voldoening uit te halen? Of zou het gaan om de "kick" van iets héél vernietigends te
kunnen doen zonder ervoor gestraft te worden? Ik heb er géén idee van; het gaat
mijn begrip compleet te boven. Maar mijn angst dat het slechtste in de mens
meer en meer naar boven dreigt te komen, wordt alléén maar groter.
Helaas, het kan nóg erger.
En dan denk ik aan de verhalen van vorig jaar over die "paardenbeul(en)" in Vlaams-Brabant en in
Limburg: een man die paarden te lijf is gegaan met een kapmes en de dieren
vreselijk toegetakeld en verminkt heeft.
Wie verzint zoiets? Hoe komt iemand daarbij? Zouden die paarden iemand
beledigd hebben? Waren die paarden misschien aanhangers van de verkeerde
religie? Hadden die paarden ruzie gezocht? Ik durf daar toch aan te twijfelen.
Dit valt op geen enkele manier goed te praten, dit valt zelfs op geen enkele
manier te begrijpen. Dit is zowat het laagste waartoe een mens die géén
psychopathische trekjes heeft, in staat is: een laffe aanval op een weerloos
dier. Zonder enige reden, zonder enige aanleiding. Gewoon "omdat het kan"?
En wat dan te denken van de stommeriken die hulpverleners aanvallen,
of hun materiaal stelen of hun auto's besmeuren? Ook dát zien we meer en meer
gebeuren.
Hoe moeten we zoiets verklaren? Valt zoiets überhaupt te verklaren?
We zijn allemaal ontzettend afhankelijk van die hulpverleners. Als
mijn huis in brand staat, dan mag ik op mijn blote knieën de brandweer danken
die zorgt dat het niet helemaal in de as gelegd wordt. Als ik een trombose
krijg, dan weet ik dat ik het aan de ambulanciers te danken zal hebben als ik
een kans behoudt om te herstellen. En dat geldt evenzeer voor die stomme
kinkels die zich nu, om god weet welke reden, tegen de hulpverleners keren.
Ik probeer mijn geloof in de toekomst van de mensheid overeind te
houden, maar het is toch met een bang hartje.
Ik wil me vooraf oprecht excuseren bij alle hondenliefhebbers, maar ik
kan het niet ontkennen: ik ben niet gesteld op honden. Of liever: ik ben niet
gesteld op blaffende of keffende honden, en nog veel minder op loslopende
honden.
Met de voorbije zonnige meidagen, ben ik weer regelmatiger gaan
wandelen. En mijn gekende ergernissen kwamen ook nu weer al te dikwijls boven:
honden die het, heimelijk verstopt achter een haag, nodig vonden om heftig naar
mij te blaffen of te keffen als ik, voorbeeldig op het voetpad, voorbij de tuin
wandelde die zij als hun territorium blijken te beschouwen.
En onwillekeurig vroeg ik me af: "Waarom
blaft een hond eigenlijk naar iemand?"
Vermoedelijk inderdaad vooral om "zijn"
territorium te verdedigen: als ik voorbij kom stappen, dan lijkt de hond te
denken dat ik snode plannen koester om zijn gebied binnen te dringen. En dus
blaft hij om mij weg te jagen. Het grappige is natuurlijk dat ik gewoon weer
verder wandel, en dat de hond dan triomfantelijk denkt dat zijn geblaf gewerkt heeft: dat hij
mij heeft verdreven. En vermits die tactiek zó goed lijkt te werken, zal hij
dat een volgende keer met nóg meer overtuiging opnieuw doen.
Misschien zou ik eens kunnen proberen om gewoon bij de tuin en bij de
blaffende hond te blijven staan? Misschien zou de hond dan beseffen dat al dat
lawaai niet helpt?
Maar eerlijk is eerlijk: bij veel mensen is het niet anders. Er zijn
jammer genoeg ook mensen die denken dat ze een ander kunnen intimideren en bang
maken als ze maar hard genoeg blaffen. Of misschien blaffen ze juist zo luid
omdat ze zélf bang zijn?
Ik weet het wel: "Blaffende
honden bijten niet."
Zegt men. Maar ik heb er mijn twijfels over of die oude volkswijsheid
wel klopt. Zie maar naar Donald Trump: die blaft de hele tijd, maar hij zal
evengoed vlijmscherp uithalen naar wie hem en zijn ego in de weg loopt. Zoals
bijvoorbeeld Iran: Trump heeft het land met zijn scherpe tanden in een ijzeren
greep (omdat het een vervelende concurrent en tegenstander is van zijn goede vrienden
in Saoedi-Arabië), waardoor de bevolking er nóg meer in diepe armoede en
ellende gestort wordt.
Nu ja, achterbaks blaffende honden, tot daar aan toe. Maar loslopende
honden, daar heb ik het écht helemaal niet voor. Helaas is ook dát een "corona-symptoom": er blijken in deze
periode veel meer loslopende honden op pad te zijn dan vroeger. Volgens een
woordvoerder van het Agentschap Natuur & Bos: "Samen met het aantal recreanten is ook het aantal loslopende honden
verhoogd. We hebben geen exacte cijfers, maar de stijging is enorm."
Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik ben bang van loslopende honden. Als
ik op wandel ben, en ik zie een man of vrouw naderen met een hond die niet aan
de leiband gehouden wordt, dan schakel ik inwendig al direct over op "vlucht-modus".
En volgens de verontrustende berichten die af en toe op een
nieuwspagina verschijnen, is dat niet onterecht. Alléén al in de voorbije maand
waren er meldingen van gekwetste herten en dode reekalfjes, en van schapen die
de strot waren afgebeten: loslopende honden. Een paar maanden geleden hebben
loslopende honden zelfs een paard doodgebeten en twee andere paarden zwaar
toegetakeld. En in het begin van dit jaar is een man met zijn dochter
aangevallen door twee loslopende Rottweilers.
Hoe "braaf" of "goedgetraind" of "gehoorzaam" een hond ook is, het blijft een wild beest.
Ik ben daarom héél erg voorstander van een corona-richtlijn om een
hond op de openbare weg altijd aan
de leiband te houden. Om de medemens te beschermen tegen mogelijke risicos.
Tenslotte moeten wij op de openbare weg toch ook altijd een mondmasker
dragen om andere mensen te beschermen. Is het niet?
Ik was eigenlijk niet van plan om alweer een stukje over Donald J.
Trump te schrijven. De man krijgt sowieso al veel meer aandacht dan hij waard
is, en ik wil mijn en uw tijd liever niet verbeuzelen met zijn idiote
frapatsen.
Maar in zijn corona-aanpak maakt hij het toch echt wel serieus té bont;
ik kan dit niet zomaar negeren.
Donald is ontzettend jaloers op zijn vriend Vladimir, want die is al méér dan 20 jaar baas in zijn land, en hij
heeft goede vooruitzichten om nog een beetje langer "tsaar" te mogen blijven. En er is in Rusland niemand die het zou
aandurven hem tegen te spreken. Als hij met zijn vinger knipt, dan springen de 450
leden van de Doema in de houding, en in zijn regering zit niemand die "Nee" kan zeggen. Wat een luxe positie
heeft Vladimir toch!
In Afrika is er President PaulKagame, die ook al méér dan 20 jaar aan
de macht is en geen enkele tegenstand ondervindt. (Wie zou dat trouwens
aandurven?) En in het verfoeide China zit partijleider Xi Jinping ook voor de rest van zijn leven stevig in het zadel, en
het voltallige volkscongres applaudisseert al van zodra hij de mond open doet.
Dat is toch echt niet eerlijk, zeg nu zelf! Die mannen hebben alles te
zeggen, niemand die hen tegenspreekt, en ze mogen voor eeuwig aan de macht blijven.
Terwijl Donald altijd rekening moet houden met die ambetante democraten in de
kamer, die voortdurend dwars liggen. En hij mag maar acht jaar de baas spelen.
Dat klopt niet, vindt Donald. Volgens hem heeft een president van de
Verenigde Staten "absolute macht", en
niemand mag het wagen daaraan te twijfelen. De heren Gouverneurs van de
verschillende staten in Amerika moeten niet denken dat zij iets anders zouden
kunnen beslissen dan de President die "absolute
macht" heeft. Zijn plannetje om op eigen houtje de heropstart van de
industrie te forceren, is niet helemaal doorgegaan, want hij had zich toch een
beetje misrekend in de macht van die Gouverneurs. Maar geen nood: dan heeft hij
maar het FederaleHooggerechtshof ingeschakeld, en dat heeft de gouverneurs die
een andere mening hadden, kordaat teruggefloten.
"Ja maar, het Hooggerechtshof,
dat is de rechterlijke macht, hee! Daar heeft Trump niets aan te vertellen.
Scheiding der machten, weet je wel? Dat is de basis van een gezonde
democratie."
Ik hoor het u graag zeggen. Maar Amerika zou Amerika niet zijn als
alles daar niet nét een beetje anders was dan elders. Want "scheiding der machten" bestaat er in de
realiteit niet. Het hoogste rechtsorgaan, dat is dat Hooggerechtshof. En de "rechters" die daarin zetelen, door wie
zijn die aangewezen? Juist, door de president. Door Trump, dus. En die doen
braaf wat Donald vraagt. De wetgevende
macht, dat is vooral de senaat, en daar hebben de Trump-aanhangers een grote
meerderheid, en die hebben feitelijk geen andere bevoegdheid meer dan "Ja" knikken als de president iets
vraagt. De uitvoerende macht, dat is
zijn regering, maar ook die bestaat alleen nog maar uit sleepdragers. Want al
wie een eigen mening had, die is al eerder de laan uitgestuurd.
En zo komt het bijvoorbeeld dat, op verzoek van Donald, zijn minister
van Justitie beslist heeft dat de heer Michael Flynn, ontslagen Nationaal Veiligheidsadviseur, vrijuit
mag gaan. Ondanks bewezen leugens en gefoefel met de Russen, en ondanks protest
van het gerecht.
(Wat hierbij trouwens bijzonder "grappig" is, is de commentaar van de
heer Trump bij het stopzetten van de vervolging: "Het was opgezet spel, een
complot van de diepe staat, allemaal bekokstoofd door de Democraten, samen met
de FBI." Het was diezelfde heer Trump die de man had ontslagen omdat: "hij gelogen heeft tegen de vicepresident en
het FBI. Hij heeft schuldig gepleit voor die leugens.")
"Absolute macht", dat ruikt
verdacht veel naar een dictatuur. Donald heeft zichzelf nog net niet "god" genoemd, maar "keizer Donald", dat zou hem wel liggen; zo veel is duidelijk.
Want niet alléén de gouverneurs moeten plooien voor de "absolute macht" van de president, ook
het congres zou beter knikken en zwijgen. Donald heeft al gedreigd hen
buitenspel te zetten als ze lastig blijven doen en zijn plannen om alles in
zeven haasten herop te starten nog langer dwarsbomen. "Als het Huis niet instemt met deze opschorting, zal ik mijn
grondwettelijke autoriteit aanwenden om beide kamers op te schorten."
Misschien kan hij toch beter eerst eens in de geschiedenisboeken
nalezen hoe het de laatste "keizers"
in Rusland of in Frankrijk is vergaan?
Wie zou ooit gedacht hebben dat zelfs onze varkens het slachtoffer
konden zijn van de corona-crisis?
Ja, dus: ze blijven noodgedwongen in hun kot, net als de meesten van
ons, en daardoor worden ze op den duur "moddervet"
(net als velen van ons). Het moment dat ze geslacht hadden moeten worden, is
voor veel van die varkens al lang voorbij, maar ze moeten nog altijd in hun kot blijven. Want er zijn geen
afnemers voor de geslachte varkens: de restaurants zijn al wekenlang dicht, en
de export ligt compleet op zijn gat. De varkensboeren krabben zich in het West-Vlaamse
haar. Omdat die vetgemeste varkens plaats innemen in de stallen, terwijl er
ruimte zou moeten komen voor de jeugd, en omdat die dikke varkens handenvol
geld kosten in plaats van op te brengen.
Nu zijn de varkensboeren wel niet de enigen die stilaan de bodem van
hun geldkoffer beginnen te zien omdat de kosten blijven lopen terwijl de
inkomsten uitblijven. De situatie is al even dramatisch voor (bijvoorbeeld) de
aspergekwekers, of voor de aardbeientelers, die door de lockdown geen (meestal
buitenlandse) arbeidskrachten kunnen aantrekken om de vruchten van hun
levenswerk te oogsten, waardoor alles in de grond of aan de struiken dreigt weg
te rotten. En als de situatie nog even aanhoudt, dan komt ook de Limburgse
fruitoogst in het gedrang.
Het schrijnende hierbij is dat niet alleen de boeren en telers zélf
hiervan het slachtoffer zullen zijn. Doordat er niet kan geoogst worden, zal
het voedselaanbod voor de winkels kleiner worden, en dus zullen de prijzen
stijgen. En alles zal duurder worden in de supermarkt. Voor diegenen die het
moeilijk hebben om rond te komen, en die het door deze crisis nóg moeilijker kregen
omdat ze (technisch) werkloos thuis zitten, zullen dit erg zware tijden worden.
We gaan naar een periode waarbij meer en meer mensen steun nodig hebben van het
OCMW, en alléén nog in "sociale winkels"
terecht kunnen. Of zelfs bij voedselbanken moeten aankloppen om hun gezin te
kunnen voeden, of afhankelijk zullen zijn van voedselbonnen. Zoals nu al in
Antwerpen en in Gent.
Dat soort taferelen verwacht je in een failliet land als Venezuela, of
in een land dat kreunt onder de oorlogsellende. Maar in een welvarende
maatschappij als de onze, met alle sociale voorzieningen die er bestaan, is dat
niet alleen een niet te vatten anachronisme, het is ook en vooral een
regelrechte schande.
En wat misschien nog het meest schrijnend is, is dat die mensen die nu
met hun vette varkens of zwaar beladen fruitbomen blijven zitten, volgend jaar
misschien zélf zullen moeten gaan aanschuiven bij de voedselbank, omdat ze door
de oplopende schulden en uitblijvende inkomsten ongewild en onterecht ook in de
armoede zullen verzeild zijn.
Of hoe ons hele sociale en economisch stelsel weleens als een kaartenhuisje
ineen zou kunnen stuiken.
Ik heb er eerder al voor gewaarschuwd: deze crisis, en dan vooral de
manier waarop die bij ons (en in de meeste Westerse landen) is aangepakt, zal
ons tientallen jaren terug slingeren naar donkere en sombere tijden.
Ik vind het altijd aandoenlijk grappig als Martine Tanghe het met een
enigszins bange en beschaamde blik heeft over de landen die "zwaar getroffen" zijn door het
corona-virus. Vroeger had ze het dan over landen als Italië en Spanje, nu gaat
het eerder over de USA, Rusland, Brazilië, het Verenigd Koninkrijk.
België wordt nooit vermeld als een land dat "zwaar getroffen" is. Vandaar de angstig-rondkijkende blik, op haar
hoede voor een verontwaardigde rechtzetting van een attente kijker. En vandaar
het schaamrood op de wangen, want hiermee wordt de waarheid toch lichtelijk
verdraaid of in elk geval erg creatief voorgesteld.
We kunnen er maar beter eerlijk voor uit komen: het zwaarst getroffen
land ter wereld, afgaande op het aantal dodelijke slachtoffers per inwoner, is
België. Met voorsprong! Op dit moment zitten we aan zowat 80 corona-doden per
100.000 Belgen. Dat betekent dat bijna 1 op 1000 Belgen aan Covid-19 bezweken
is. Een hallucinant cijfer dat stilaan donkere herinneringen oproept aan de
Spaanse griep. Niet te verwonderen dus dat Donald Trump het in zijn
persbriefing had over België als meest waarschijnlijke bron van de pandemie.
Maar om toch iets positiefs te vertellen over België: we zijn ook één
van de landen waar er, per inwoner, al het meest op corona getest werd. Méér
dan drie keer zo veel als in Nederland, bijvoorbeeld. En dat pleit dan weer
vóór onze gezondheidszorg.
Dat neemt niet weg dat Brazilië, de Verenigde Staten, het Verenigd
Koninkrijk en Rusland inderdaad erg zwaar getroffen zijn. En toevallig of niet:
dat zijn allemaal landen met een autoritair en eigengereid type als staatshoofd
of regeringsleider. Iemand die pertinent weigert naar verstandig advies te
luisteren, en voor wie de economie belangrijker is dan de gezondheid of het
welzijn van de mensen. Een bewezen verband is er niet, maar ik heb een sterk
vermoeden dat het één toch wel met het ander te maken heeft. Dat er veel dodelijke
slachtoffers te betreuren vallen is bij die mannen hoogstens spijtig voor het
imago van hun land, maar dat de economie er (te lang) plat zou liggen, dat is
niet aanvaardbaar. President Trump heeft het in dat verband trouwens zwaar aan
de stok met "zijn Marc Van Ranst",
omdat die waarschuwt tegen een té snelle heropstart van de industrie.
Als we het hebben over de landen die "zwaar getroffen" zijn, dan zouden eigenlijk ook de landen die het minst getroffen zijn, mogen en
moeten vernoemd worden. Al was het maar als voorbeeld van hoe het wél moet en
kan.
Ik heb het eerder al gehad over Hongkong en Taiwan. Twee landen met minder
dan 10 doden; twee landen ook zonder lockdown. Een ander land dat met vlag en
wimpel beter presteert dan de overgrote meerderheid, is Cuba. Dat is des
opmerkelijker omdat het land, met dank aan de heer Trump, in bittere armoede
gedompeld is. Het kleine landje is volkomen geïsoleerd en slaagt er nauwelijks
nog in om iets in of uit te voeren. Het is even wat beter gegaan, toen Barak
Obama het bij de grote buur voor het zeggen had, maar Donald J. Trump was het
aan zijn oerconservatieve kiezers verschuldigd om dat "communistisch" land naar de totale ondergang te sturen. Toen de
USSR nog bestond, kon Cuba van daaruit nog veel hulp en steun en noodzakelijke
goederen verwachten, en later was er Venezuela dat gul was met morele en
materiële ondersteuning. Maar sedert in Venezuela een halve gare aan de macht
gekomen is, en zijn eigen land naar de verdoemenis geleid heeft, moet Cuba het
alléén zien te redden. Inkomsten van buitenaf zijn er ook niet meer, want Donald
zorgt er wel voor dat er geen of nauwelijks toeristen naar Cuba kunnen of
durven reizen.
De belangrijkste bron van inkomsten voor Cuba is nu, geloof het of
niet, de inkomst verworven door gezondheidszorg die zij aan andere landen
aanbieden. Want ook al is het land economisch door Trump naar de vorige eeuw
terug gekatapulteerd, de gezondheidszorg is en blijft er van top niveau. In
zoverre zelfs dat Cubaanse gezondheidswerkers in andere landen gevraagd worden
om er hun expertise aan te bieden.
Het is ook die medische expertise die ervoor gezorgd heeft dat het
land zo goed als gespaard is gebleven van Covid-19. Zonder lockdown, trouwens. Het
land heeft een indrukwekkende aanpak van testen en controleren, en elke zieke
of mogelijk besmette persoon wordt onmiddellijk geïsoleerd, en iedereen met wie
hij of zij in contact is gekomen, wordt getest en desnoods ook geïsoleerd.
Kortom: waar wij in België nu pas een aarzelend begin mee maken, dat doen
ze in Cuba al van in januari. En eigenlijk hebben ze dat al altijd gedaan, ook
voor andere virale infectieziektes.
Fidel was duidelijk niet zo dom als sommigen hem willen afschilderen.
De "Broeders van Liefde"
zijn niet meer zo "zichtbaar" in onze
samenleving als ze ooit geweest zijn. Tot het einde van de vorige eeuw leken ze
wel alomtegenwoordig met hun scholen en hun psychiatrische centra.
De organisatie is opgericht in het Gentse, in het begin van de 19de
eeuw, vooral met het oog op armenzorg, maar gaandeweg zijn ze zich meer en meer
gaan richten op geestelijke gezondheidszorg. Ondertussen is het een wereldwijde
congregatie geworden, met afdelingen in Amerika, in Afrika en in Azië. In 1967
is het hoofdbestuur van de congregatie verhuisd naar Rome, dicht bij het hart
van de katholieke kerk.
Tegenwoordig kan je een "broeder"
niet meer van een gewone sterveling onderscheiden; ik zou dus niet weten hoe
veel "broeders" er nog zouden zijn.
Niet veel, vermoed ik. Er zijn sowieso in onze streken niet veel geestelijken
meer. En in de scholen en instellingen die door de "broeders" opgericht werden, zijn nu ook al veel meer leken dan
religieuzen aan het werk.
Maar ze bestaan dus wel nog, de "Broeders
van Liefde", en hun congregaties zijn nog altijd actief, vooral in de
geestelijke gezondheidszorg, de opvang en verzorging van psychiatrische
patiënten. In België alleen al hebben ze 14.000 medewerkers, bezig in zowat 50
scholen en 14 psychiatrische instellingen (met méér dan de helft van alle psychiatrische bedden in Vlaanderen).
In het kader van hun werk met en voor mensen die het psychisch zwaar
hebben, hebben de Broeders hier in
België het aangedurfd om de mogelijkheid van euthanasie omwille van ondraaglijk
psychisch lijden niet uit te sluiten: "Mensen
die wegens ondraaglijk psychisch lijden aan euthanasie denken, kunnen terecht
bij Reakiro in Leuven, het eerste project met deze finaliteit wereldwijd. Met
respect voor hun keuze begeleidt Reakiro patiënten in hun zoektocht tussen
leven en dood, tussen verlies van perspectief en de weg van hoop en herstel."
(Reakiro is een "inloophuis" van de broeders, dat in maart geopend werd.)
En dat is hen nu op banbliksems vanuit Rome te staan gekomen. En het
verbod om zich nog een "katholieke"
organisatie te noemen. Wat in principe ook zou betekenen dat ze al hun gebouwen
weer zouden moeten verlaten, omdat die eigendom zouden zijn van de congregatie
waar zij nu buiten gegooid zijn. Want "euthanasie",
om welke reden dan ook, is voor de Rooms-Katholieke kerk onbespreekbaar. Net
als abortus, trouwens. De onfeilbare heren in Rome vinden dat je het lijden met
waardigheid moet dragen, hoe erg het ook is. En dat je moet accepteren wat je
overkomt.
Ik ben zelf helemaal géén voorstander van euthanasie. Maar ik kan me
wél voorstellen dat er situaties zijn waarbij je het als mens gewoon niet meer
aankan, waarbij het allemaal echt té veel wordt, waarbij je geen "menswaardig" leven meer kan leiden. En dat
je dan tot de onvermijdelijke conclusie komt dat het "genoeg" geweest is. Op zo'n moment ben je dankbaar, vermoed ik,
dat je de kans krijgt om het lijden te laten stoppen, en dat er iemand is die
je daarbij wil helpen. Ik heb zo'n situatie zelf nooit meegemaakt, en ik hoop
het nooit te moeten meemaken, maar ik heb er begrip voor. En ik neem mijn pet
af voor diegenen die dan het lef hebben om die laatste ultieme wens uit te
voeren, die dan het mededogen hebben om je uit dat uitzichtloze leven te helpen
stappen.
Maar in Rome zien ze dat anders.
Het "grappige" hierbij is
dat euthanasie in België wettelijk toegelaten is, onder welbepaalde strenge
voorwaarden. Je zou het dan eerder van extremistische islam-predikers verwachten, dat ze
volhouden: "De wet zegt 'wit', maar wij
willen dat het 'zwart' is."
Vorig jaar, in 2019, hebben in België meer dan 2600 mensen euthanasie
gekregen. En in veel gevallen is dat uitgevoerd in één van de vele "katholieke" ziekenhuizen die ons land
rijk is. Ik vermoed dat ze dat in Rome nog niet helemaal door hebben, want
anders zouden die ook allemaal in de ban moeten geslagen worden.
Het is wat met de machtigen en rijken der Aarde: om één of andere
reden denken die dat zij zich alles mogen permitteren en dat zij buiten en
boven de wet staan, en wanen ze zich onaantastbaar. Het lijkt wel een virus waardoor
(vooral) mannen besmet raken van zodra ze een zekere status bereiken.
Soms, als ze brutaal genoeg zijn, komen ze daar nog mee weg ook. Neem
nu Benjamin Netanyahu in Israël:de man
fraudeert er op los, en koopt alles en iedereen om, om zijn zin te kunnen doordrijven.
Maar ondanks de officiële aanklachten wordt die daar wél de volgende eerste
minister.
Soms, als ze niet zo strijdvaardig zijn of als ze de pech hebben dat
ze in de vuurlinie terecht komen, raken ze er niet mee weg. Zoals die
onfortuinlijke Strauss-Kahn, indertijd. En zoals de arme Joe Biden nu. De man
moet indertijd ook gedacht hebben: "Ik
ben Joe Biden. Ik mag alles", toen hij zijn medewerkster bepotelde. Helaas
voor hem komt dat nu als een boemerang terug en mag hij zijn campagne voor de
presidentsverkiezingen eigenlijk al opdoeken nog vóór die goed en wel begonnen
is.
Laat er geen twijfel over bestaan: wat Joe Biden uitgespookt heeft,
kan gewoon niet door de beugel. En dat dit nu, 27 jaar na de feiten, alsnog in
zijn gezicht ontploft, dat is zijn verdiende loon.
Maar het is wel érg toevallig dat dit nu naar buiten komt, bij de
start van deze verkiezingscampagne. Waarom heeft die vrouw tot nu gewacht?
Waarom heeft ze dat niet al veel eerder verteld, toen Biden vicepresident zou
worden? Haar argument: dat ze dit naar buiten brengt omdat ze vindt dat iemand
met zulke lage driften, geen president kan worden, was toch evenzeer van
toepassing toen hij vicepresident werd?
En hoe zit dat met die kwast die nu president is? Is die brandschoon
en ethisch onbesproken? Niet echt, hee! Laat ons niet vergeten dat dit de
grapjas is die vrolijk opmerkte: "You can
do anything. Grab them by the pussy. You can do anything."
Maar op één of andere manier glijdt dat allemaal van deze man af, alsof hij
bedekt is met een teflon-laag: niets blijft plakken.
De vrouw in kwestie raadt Joe Biden nu aan om zijn campagne te
stoppen. En ik geef haar daar volmondig gelijk in. Hij kan er inderdaad beter
de brui aan geven, en er verder geen geld meer aan verkwisten. Want het is toch
bij voorbaat een verloren zaak: hij kan en zal het nooit van Donald Trump
winnen. Nog in geen honderd jaar!
Niet omdat Donald Trump een
veel betere kandidaat zou zijn en een betere president dan Joe Biden zou
worden. Maar gewoon omdat de slome en duffe oude man nooit tegen die pletwals
zal op kunnen. Elk debat heeft Joe Biden op voorhand al verloren want hij zal
zich door zijn tegenstander laten overblaffen. Het is voorspelbaar dat Trump
het spel in elk geval "vuil" zal
spelen als dat nodig zou zijn, en dan komt die "volkomen toevallige" verklaring van een slachtoffer van seksueel
geweld natuurlijk goed van pas. Vooral omdat die dame door Trump een "zeer betrouwbare getuige" zal genoemd
worden en een "respectabel persoon die
eerherstel verdient". Dit, uiteraard, in tegenstelling tot die enkele vrouwen
die het ooit aangedurfd hadden om Trump van ongewenste intimiteiten te
beschuldigen, of die dame van lichte zeden van wie hij het stilzwijgen had
afgekocht.
Of je nu vóór Trump bent, of tegen, dit moet je hem toch nageven: hij
komt werkelijk overal mee weg. Met de grofste brutaliteiten, met de meest
manifeste leugens, met de domste uitspraken, met het grootst denkbare
gestuntel.
Deze "machtige der aarde" waant zich niet alleen onaantastbaar, hij is het ook écht.
Wat kan een brave Amerikaan méér verwachten van zijn president?
We gaan ons met z'n allen alvast schrap zetten voor de volgende vier
jaar.
Over een rampzalige vicieuze cirkel gesproken: deze corona-crisis
lijkt nefaste gevolgen te hebben voor een versnelde ontbossing van het
Amazone-woud, en de ontbossing van onze regenwouden lijkt dan weer het risico
op dat soort pandemische virale infecties, en dus een nieuwe crisis, sterk te
verhogen.
De impact van het corona-virus op onze wereld en onze samenleving blijkt
hoe langer hoe groter te zijn. Niet zozeer door het virus zelf, maar vooral
door de manier waarop wij ermee omgaan en erop reageren.
In Siberië bijvoorbeeld zijn er dit jaar opvallend meer bosbranden dan
voorgaande jaren in diezelfde periode. En ook dát zou alles te maken hebben met
de corona-crisis: omwille van de quarantaine-verplichtingen trekken veel Russen
eerder dan anders naar hun zomerverblijf
in de Siberische bossen, en dan wordt de kans op "ongelukjes" met een brandende sigaret of met een kampvuurtje ook
veel groter.
En in Brazilië profiteren houtkappers van de corona-chaos om in het
Amazone-woud wild tekeer te gaan en daar grote stukken bos te "ontginnen". Controle is er nauwelijks
nog, omdat alle aandacht en energie op corona gericht is. En president
Bolsonaro is niet direct van plan om maatregelen te nemen om het regenwoud te
beschermen. Het gevolg is dat de houtkap de voorbije corona-maanden zowat 30%
hoger lag dan voorheen. Door de economische gevolgen van de crisis, vooral voor
de zwakkeren, zijn er ook veel meer "goudzoekers"
actief in het Amazone-woud: sukkelaars die op een wonder hopen om te kunnen
overleven. En ook die verwoesten grote stukken bos; in hun wanhopige pogingen
om de bodemschatten bloot te leggen die er volgens de geruchten zouden te
vinden zijn.
De regenwouden en grote bossen op de Aarde zijn in sneltempo aan het
verdwijnen of in elk geval aan het inkrimpen. En de corona-crisis zorgt er voor
dat dit nóg sneller gaat.
Dat dit een enorme, negatieve, impact heeft op ons klimaat en op het
milieu, en op de beschikbaarheid van drinkbaar water, dat wisten we al.
Maar nu beseft men ook dat die drastische verandering van onze
ecosystemen het risico op virale infecties sterk doet toenemen. Want door het
verkleinen van hun leefgebied zijn de woud-dieren genoodzaakt om dichter opeen
te gaan leven, waardoor de kans groter wordt dat ze virussen op elkaar
overdragen. (Het zondigen tegen de "social
distancing", weet je wel.) En als wij altijd maar verder bezig blijven om
stukken van hun leefgebied voor onszelf in te palmen, dan wordt ook de kans op
contact tussen mens en dier veel groter. En dus ook de kans dat een virus van dieren
op mensen over springt.
Dat is wat indertijd gebeurd is in Afrika met het Hiv-virus, en meer recent met het Ebola-virus. In Oeganda is ook het Zika-virus op die manier bij de mens terechtgekomen. En eigenlijk
is het ook ongeveer zo gegaan met de corona-virussen zoals SARS en nu
SARS-CoV-2 (zoals ik in een vorig stukje geschreven heb).
De kans dat zo'n virus, dat een mens van een dier gekregen heeft, "succesvol" is en erin slaagt om ook naar
andere mensen over te springen, is (gelukkig) erg klein. Maar hoe meer contacten
er zullen zijn tussen mensen en besmette wilde dieren, hoe groter de
waarschijnlijkheid dat het op een keer helemaal fout loopt. En als we ooit de
pech zullen hebben dat een echt dodelijk virus, zoals bijvoorbeeld het vogelgriepvirus, erin slaagt om vlot van
mens tot mens over te gaan, dan hebben we serieus prijs.
Het lijkt erop dat de natuur op die manier wraak wil nemen op de mens
voor wat die haar allemaal aan doet. Of misschien is het gewoon een poging van "moeder Natuur" om ons te waarschuwen
dat we helemaal niet goed bezig zijn?
De vraag is alleen: "Willen wij
luisteren?" Het ziet er voorlopig niet naar uit.
"De federale overheid en de
deelstaten zullen er samen voor zorgen dat elke burger gratis minstens
één standaard stoffen mondmasker krijgt dat de mond en de neus volledig
bedekt. Mensen zullen ook twee filters krijgen, om in gekochte of zelfgemaakte
maskers te stoppen", liet de Nationale Veiligheidsraad vorige week vrijdag
weten.
Nee, ik ga niet sarcastisch doen over het pijnlijk onvermogen van de
Belgische/Vlaamse regeringen om tijdig voldoende mondmaskers te bestellen en
ervoor te zorgen dat iedereen er vanaf 4 mei minstens eentje in huis heeft. Terwijl
er wél van elke Belg verwacht wordt dat hij/zij een mondmasker draagt als
hij/zij buiten komt om weer te gaan werken. De "pragmatische" oplossing op z'n Belgisch is: "Maak zelf maar uw eigen mondmasker!"
Ik wil wél even stilstaan bij de aanbeveling/verplichting op zich: als
we ons onder de mensen begeven, in de openbare ruimte, en al zeker op het
openbaar vervoer, dan moeten we, vanaf 4 mei, een mondmasker dragen. Of anders
ons gezicht bedekken met een sjaal: zoals die hooligans die zich altijd in
betogingen mengen om amok te maken.
Nochtans ligt 2011 nog niet zo héél ver achter ons. En 2011, dat is
het jaar van de fameuze "boerka-wet",
waarmee België één van de eerste landen ter wereld was om het dragen van een
boerka of een nikab te verbieden in
de openbare ruimte. Om alle mogelijke klachten of vermoedens van discriminatie
te vermijden, is het verbod algemener gesteld dan alléén maar op een boerka of
een nikab: alles wat het gezicht bedekt,
is verboden. Zo voelde niemand zich geviseerd. En zo hadden ook de bankrovers
het meteen een stuk moeilijker: als die zich met een bivakmuts over het hoofd
op straat durfden te wagen, werden ze terstond gesanctioneerd; géén ontsnappen
mogelijk!
Om precies te zijn, is de wet (Artikel 563bis in het Strafwetboek) als
volgt: "Met geldboete van vijftien euro
tot vijfentwintig euro en met gevangenisstraf van een dag tot zeven dagen of
met een van deze straffen alleen worden gestraft, zij die zich, behoudens andersluidende
wetsbepalingen, in de voor het publiek toegankelijke plaatsen begeven met het
gezicht geheel of gedeeltelijk bedekt of verborgen, zodat zij niet herkenbaar
zijn."
Wie de helft van die zin niet snapt, hoeft zich geen zorgen te maken
over zijn/haar geestelijke vermogens. Wetteksten worden nu eenmaal speciaal zó
geschreven dat niemand er iets van begrijpt.
We hebben dus een probleem met mondmaskers, want die bedekken mond en
neus, en laten eigenlijk alleen nog de ogen vrij. Wie een mondmasker draagt
begeeft zich op publiek toegankelijke plaatsen "met het gezicht geheel of gedeeltelijk bedekt of verborgen".
Ik heb een sterk vermoeden dat ik niet zal beboet worden als ik morgen
een mondmasker draag in het station of op de trein. Maar hoe zit het dan met
het fameuze "boerka-verbod"? Hoe zal
onze justitie nu nog dat "boerka-verbod"
kunnen handhaven? Hoe zal men uitgelegd krijgen dat ik wél mag rondlopen met
een mondmasker dat mijn gezicht grotendeels bedekt, maar dat een moslimmeisje
met een nikab niet op straat mag
rondlopen? (Ter info: "Een nikab is een sluier die het gezicht
bedekt en de ogen vrij laat.")
Let wel: ik ben vóór een boerka-verbod. In mijn visie is het dragen
van een boerka of nikab een achterhaald concept uit de jaren 600, toen de
mannen blijkbaar seksueel onhoudbaar opgewonden werden door een "naakt" vrouwengezicht en dus tegen zó
veel verleiding moesten beschermd worden. Het is, in mijn opinie, een antiek
concept dat vrouwen verplicht zich te verbergen achter sluiers, en hen de
mogelijkheid ontneemt om sociaal te kunnen interageren met andere mensen. Het
is een kenmerk van het soort extremistisch en fanatiek islamisme dat zich maar
al te vlug vertaalt in geweld en geldingsdrang. Het is een uiting van de
onderdrukking van de vrouw, analoog aan het verbod voor vrouwen om zich alléén
op straat te wagen of om deel te nemen aan een gesprek "onder mannen".
Hoe dan ook, het verbod is er. Maar er is maar één gehaaide advocaat
nodig om het hele idee omwille van die mondmaskers volledig onderuit te halen.
Zouden ze daar bij de Nationale Veiligheidsraad al bij stilgestaan hebben?
