|
Ik vind het altijd aandoenlijk grappig als Martine Tanghe het met een
enigszins bange en beschaamde blik heeft over de landen die "zwaar getroffen" zijn door het
corona-virus. Vroeger had ze het dan over landen als Italië en Spanje, nu gaat
het eerder over de USA, Rusland, Brazilië, het Verenigd Koninkrijk.
België wordt nooit vermeld als een land dat "zwaar getroffen" is. Vandaar de angstig-rondkijkende blik, op haar
hoede voor een verontwaardigde rechtzetting van een attente kijker. En vandaar
het schaamrood op de wangen, want hiermee wordt de waarheid toch lichtelijk
verdraaid of in elk geval erg creatief voorgesteld.
We kunnen er maar beter eerlijk voor uit komen: het zwaarst getroffen
land ter wereld, afgaande op het aantal dodelijke slachtoffers per inwoner, is
België. Met voorsprong! Op dit moment zitten we aan zowat 80 corona-doden per
100.000 Belgen. Dat betekent dat bijna 1 op 1000 Belgen aan Covid-19 bezweken
is. Een hallucinant cijfer dat stilaan donkere herinneringen oproept aan de
Spaanse griep. Niet te verwonderen dus dat Donald Trump het in zijn
persbriefing had over België als meest waarschijnlijke bron van de pandemie.
Maar om toch iets positiefs te vertellen over België: we zijn ook één
van de landen waar er, per inwoner, al het meest op corona getest werd. Méér
dan drie keer zo veel als in Nederland, bijvoorbeeld. En dat pleit dan weer
vóór onze gezondheidszorg.
Dat neemt niet weg dat Brazilië, de Verenigde Staten, het Verenigd
Koninkrijk en Rusland inderdaad erg zwaar getroffen zijn. En toevallig of niet:
dat zijn allemaal landen met een autoritair en eigengereid type als staatshoofd
of regeringsleider. Iemand die pertinent weigert naar verstandig advies te
luisteren, en voor wie de economie belangrijker is dan de gezondheid of het
welzijn van de mensen. Een bewezen verband is er niet, maar ik heb een sterk
vermoeden dat het één toch wel met het ander te maken heeft. Dat er veel dodelijke
slachtoffers te betreuren vallen is bij die mannen hoogstens spijtig voor het
imago van hun land, maar dat de economie er (te lang) plat zou liggen, dat is
niet aanvaardbaar. President Trump heeft het in dat verband trouwens zwaar aan
de stok met "zijn Marc Van Ranst",
omdat die waarschuwt tegen een té snelle heropstart van de industrie.
Als we het hebben over de landen die "zwaar getroffen" zijn, dan zouden eigenlijk ook de landen die het minst getroffen zijn, mogen en
moeten vernoemd worden. Al was het maar als voorbeeld van hoe het wél moet en
kan.
Ik heb het eerder al gehad over Hongkong en Taiwan. Twee landen met minder
dan 10 doden; twee landen ook zonder lockdown. Een ander land dat met vlag en
wimpel beter presteert dan de overgrote meerderheid, is Cuba. Dat is des
opmerkelijker omdat het land, met dank aan de heer Trump, in bittere armoede
gedompeld is. Het kleine landje is volkomen geïsoleerd en slaagt er nauwelijks
nog in om iets in of uit te voeren. Het is even wat beter gegaan, toen Barak
Obama het bij de grote buur voor het zeggen had, maar Donald J. Trump was het
aan zijn oerconservatieve kiezers verschuldigd om dat "communistisch" land naar de totale ondergang te sturen. Toen de
USSR nog bestond, kon Cuba van daaruit nog veel hulp en steun en noodzakelijke
goederen verwachten, en later was er Venezuela dat gul was met morele en
materiële ondersteuning. Maar sedert in Venezuela een halve gare aan de macht
gekomen is, en zijn eigen land naar de verdoemenis geleid heeft, moet Cuba het
alléén zien te redden. Inkomsten van buitenaf zijn er ook niet meer, want Donald
zorgt er wel voor dat er geen of nauwelijks toeristen naar Cuba kunnen of
durven reizen.
De belangrijkste bron van inkomsten voor Cuba is nu, geloof het of
niet, de inkomst verworven door gezondheidszorg die zij aan andere landen
aanbieden. Want ook al is het land economisch door Trump naar de vorige eeuw
terug gekatapulteerd, de gezondheidszorg is en blijft er van top niveau. In
zoverre zelfs dat Cubaanse gezondheidswerkers in andere landen gevraagd worden
om er hun expertise aan te bieden.
Het is ook die medische expertise die ervoor gezorgd heeft dat het
land zo goed als gespaard is gebleven van Covid-19. Zonder lockdown, trouwens. Het
land heeft een indrukwekkende aanpak van testen en controleren, en elke zieke
of mogelijk besmette persoon wordt onmiddellijk geïsoleerd, en iedereen met wie
hij of zij in contact is gekomen, wordt getest en desnoods ook geïsoleerd.
Kortom: waar wij in België nu pas een aarzelend begin mee maken, dat doen
ze in Cuba al van in januari. En eigenlijk hebben ze dat al altijd gedaan, ook
voor andere virale infectieziektes.
Fidel was duidelijk niet zo dom als sommigen hem willen afschilderen.
|
