|
Wie zou ooit gedacht hebben dat zelfs onze varkens het slachtoffer
konden zijn van de corona-crisis?
Ja, dus: ze blijven noodgedwongen in hun kot, net als de meesten van
ons, en daardoor worden ze op den duur "moddervet"
(net als velen van ons). Het moment dat ze geslacht hadden moeten worden, is
voor veel van die varkens al lang voorbij, maar ze moeten nog altijd in hun kot blijven. Want er zijn geen
afnemers voor de geslachte varkens: de restaurants zijn al wekenlang dicht, en
de export ligt compleet op zijn gat. De varkensboeren krabben zich in het West-Vlaamse
haar. Omdat die vetgemeste varkens plaats innemen in de stallen, terwijl er
ruimte zou moeten komen voor de jeugd, en omdat die dikke varkens handenvol
geld kosten in plaats van op te brengen.
Nu zijn de varkensboeren wel niet de enigen die stilaan de bodem van
hun geldkoffer beginnen te zien omdat de kosten blijven lopen terwijl de
inkomsten uitblijven. De situatie is al even dramatisch voor (bijvoorbeeld) de
aspergekwekers, of voor de aardbeientelers, die door de lockdown geen (meestal
buitenlandse) arbeidskrachten kunnen aantrekken om de vruchten van hun
levenswerk te oogsten, waardoor alles in de grond of aan de struiken dreigt weg
te rotten. En als de situatie nog even aanhoudt, dan komt ook de Limburgse
fruitoogst in het gedrang.
Het schrijnende hierbij is dat niet alleen de boeren en telers zélf
hiervan het slachtoffer zullen zijn. Doordat er niet kan geoogst worden, zal
het voedselaanbod voor de winkels kleiner worden, en dus zullen de prijzen
stijgen. En alles zal duurder worden in de supermarkt. Voor diegenen die het
moeilijk hebben om rond te komen, en die het door deze crisis nóg moeilijker kregen
omdat ze (technisch) werkloos thuis zitten, zullen dit erg zware tijden worden.
We gaan naar een periode waarbij meer en meer mensen steun nodig hebben van het
OCMW, en alléén nog in "sociale winkels"
terecht kunnen. Of zelfs bij voedselbanken moeten aankloppen om hun gezin te
kunnen voeden, of afhankelijk zullen zijn van voedselbonnen. Zoals nu al in
Antwerpen en in Gent.
Dat soort taferelen verwacht je in een failliet land als Venezuela, of
in een land dat kreunt onder de oorlogsellende. Maar in een welvarende
maatschappij als de onze, met alle sociale voorzieningen die er bestaan, is dat
niet alleen een niet te vatten anachronisme, het is ook en vooral een
regelrechte schande.
En wat misschien nog het meest schrijnend is, is dat die mensen die nu
met hun vette varkens of zwaar beladen fruitbomen blijven zitten, volgend jaar
misschien zélf zullen moeten gaan aanschuiven bij de voedselbank, omdat ze door
de oplopende schulden en uitblijvende inkomsten ongewild en onterecht ook in de
armoede zullen verzeild zijn.
Of hoe ons hele sociale en economisch stelsel weleens als een kaartenhuisje
ineen zou kunnen stuiken.
Ik heb er eerder al voor gewaarschuwd: deze crisis, en dan vooral de
manier waarop die bij ons (en in de meeste Westerse landen) is aangepakt, zal
ons tientallen jaren terug slingeren naar donkere en sombere tijden.
|
