HOUTHALEN-OOST-  11/07/2012 - Een twintigtal kinderen tussen 3 en 8 jaar had zich opgegeven voor de kabouterwandeling die Limburgs Landschap vzw organiseerde. “Lieve kleine mensjes allemaal”, verwelkomde  kaboutergids Stefanie hun. “We zijn hier in het land van de Limlandkabouters. Ik heb een afspraak gemaakt met de hoofdkabouter of we op bezoek mogen komen maar dat kan alleen als jullie een rode puntmuts en een inkomkaart hebben.” Eerst  vertelde Stefanie verhaaltjes en deden ze de kabouterdans.  In het bos ontdekten de kids dat alles in het kabouterbos miniatuur was zoals een schooltje, een zandbakje, een sportveldje, een waterputje, een waslijntje met minikleertjes , verschillende paddenstoelhuisjes en een mandje met  eikeltjes. Twee rugzakken gevuld met kleine boterhammetjes zonder korst en kabouterbier hingen aan  de takken en mochten ze meenemen voor  het feestje na de wandeling. Het meest spannende moment was toch wel de vondst van de schatkist die gevuld was met snoepjes.

16-07-2012 om 15:16 geschreven door RiCo  

HELCHTEREN 30-06-2012- In het reservaat tegenover restaurant De Hof aan de Grote Baan hadden natuurliefhebbers zich verzameld voor de jaarlijkse beheerswerken.  Deze plek wordt de ‘natte kant’ genoemd omdat het een moerassig gebied is, vroeger bekend als de beemden. Gust Feyen maait  het hoge gras en de vrijwilligers harken het bijeen om het daarna naar verzamelplaatsen te brengen. Overal liggen bergen hooi . “Eigenlijk zouden die regelmatig omgekeerd moeten worden maar daar hebben we geen mensen voor. Ideaal zou zijn als paardeneigenaars alles zouden ophalen want het is de bedoeling dat de grond hier arm blijft om bijvoorbeeld het waterdrieblad te laten groeien. De bergen hooi gaan rotten en geven weer voeding aan de bodem en dat is niet wat wij beogen,” klinkt het. Johan Lemmens heeft zijn twee zoontjes meegebracht en Liselotte en Maarten zijn er met hun drie spruiten.  Op een open plek onder de bomen wordt gezamenlijk gepicknickt en het idyllische tafereel doet denken aan lang vervlogen tijden. “Natuurbeheer is ook het herstel van oude waarden “, meent Johan.

30-06-2012 om 00:00 geschreven door RiCo  

12-02-2012 om 16:53 geschreven door RiCo  

03-02-2012 om 16:15 geschreven door RiCo  

Bijlagen:
Kinderen zien Brother Bear.doc (24.5 KB)   

Jeugdgolfclub neemt deel aan zeilwedstrijd op De Plas

14-08-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

“Er is geen bal aan het WK-voetbal”

Voetbalweduwen vervloeken het WK en zijn teringtoeter

15/06/2010 HASSELT- De voetbalgekte heeft weer toegeslagen en menige vrouw wordt de komende weken een sportweduwe. Dan heb ik het niet alleen over de vrouwen van de topvoetballers zelf die hun man moeten missen maar ook over al die idolaten die aan de beeldbuis gekluisterd zitten. Er blijkt niets belangrijkers te bestaan en menige man lijdt dan ook werkelijk aan tijdelijke tunnelvisie.

Als je om je heen kijkt voltrekt er zich een ware metamorfose in het straatbeeld. Dat valt vooral op bij onze noorderburen. Hele wijken hangen de Nederlandse vlag uit, vergezeld van oranje vlaggetjes en slingers. Sommigen gaan zelfs zo ver om hun huis te beplakken met oranje grasmatten. Heuse straatfeesten worden georganiseerd om vooral dat voetbalgevoel te willen delen met gelijkgezinden. Carnaval in de zomer.

Marketing

Iedereen wil een graantje meepikken van het wereldkampioenschap. In eigen land doen de supermarkten aan klantenbinding door gadgets bij een bepaald aankoopbedrag te verstrekken. Gespecialiseerde winkels krijgen de merchandise niet aangesleept.

Recreatieondernemers slaan hun slag om de sportweduwen te verleiden met aanbiedingen voor arrangementen om er gezellig met vriendinnen  tussenuit te knijpen. Even ontsnappen. aan de waan van de dag en de eenzaamheid.

Op ‘the place to be’ doen handige marketingjongens zelfs aan sluikreclame. Het biermerk Bavaria trok de aandacht met zijn hostessen in hun oranje jurkjes. Dat is hun de geldboete wel waard want ze hebben toch even in de kijker gestaan, al is het dan op een negatieve manier.

De uitvinder van de vuvuzela heeft intussen een waar imperium opgebouwd. De ‘teringtoeter’, zoals hij nu minachtend wordt genoemd, verstoort het luisterplezier op radio en televisie. Ook zou het geluid dieren angstig maken volgens dierenorganisaties.

Townships

Om het gigantische stadion te bouwen is er veel werk aan de winkel geweest. Ook tijdens het WK komt iedereen goed aan zijn trekken. De rijkdom rondom het stadiongebied staat echter in schril contrast met de armoede in de nabijgelegen townships. Als alles voorbij is blijft Zuid-Afrika achter met een kater. De tijdelijke rijkdom en roem zal snel verbleken in de Afrikaanse zon…

15-06-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

Museum in Grotten van Kanne herbergt

Neanderthaler met groen borsthaar

 Doolhof van gangenstelsels eindigt bij de prehistorie

24/04/2010 KANNE- In het pittoreske Kanne, even ten zuiden van Maastricht, liggen de alom bekende mergelgrotten. De ingang heeft veel weg van een gewone garagepoort. Daarnaast woont Rosa, een oud vrouwtje met krulspelden in het haar, jasschort en pantoffels aan. Zij was de eerste gids en is nu duidelijk op pensioen. Clementine Cranssen heeft het overgenomen en leidt ons door het ondergrondse dorp.

Bij de ingang voelen we de koelte als we de ochtendzon achter ons laten. De geur doet denken aan een kelder, een beetje muf en vochtig. De stroomkast laat het afweten als Clementine de verlichting wilt ontsteken. Er hangen ook kaarsen aan de wanden voor het geval we helemaal zonder licht vallen. Met een zaklantaarn die vaker niet dan wel brandt, om de batterijen te sparen, voert ze ons door lange hoge gangen . In de verte duiken de koplampen van een auto op.

Mogen hier wel auto’s komen?

“Ja hoor, omdat hier transportmogelijkheden zijn, vinden er ook diverse activiteiten plaats. De feestzaal van het restaurant wordt verhuurd voor allerlei festiviteiten .Een zestiental ondernemers hebben hier hun bedrijf. Er is onder andere een bakker en een champignonkwekerij. Elk van hen heeft een sleutel voor de toegangspoort. Er is een alarmsysteem dat bij calamiteiten in werking treedt. De mobiele telefoon doet het ondergronds niet, enkel het noodnummer kan gebeld worden.”

Hoe kom je hier ooit uit als je totaal geen licht hebt?

“Niet meer. Er zijn wel herkenningspunten voor als je verdwaald bent. Je kunt bijvoorbeeld stappen tellen. Het gangenstelsel bedraagt 16 kilometer. Ze zijn genummerd in even en oneven nummers.  De hoeken van de hoofdwegen zijn afgerond en de muren zijn ingesleten door de wielnaven van de wagens die werden getrokken door paarden. Zij vervoerden de kalksteenbrokken uit de groeve. Er is hier trouwens nog nooit iemand achtergebleven of vermist.”

Hoe gingen de blokbrekers eigenlijk te werk?

“Als de boeren een stuk grond kochten hoorde de grot eronder erbij. In de wintermaanden zaagden ze blokken mergel onder eigen beheer. Die verkochten ze aan de bouwindustrie. Het afval werd gezeefd en het zand ging naar de cementfabriek. Op de boven-en onderkant werd een herkenningsteken gegrift. Tijdens de bouw van een huis moest erop worden gelet dat de stenen op de juiste manier gemetseld werden. Ze mochten niet op de zijkant gestapeld worden omdat dan de stenen uit elkaar vielen.

 Leg dat eens uit?

“Mergel is gevormd uit het skelet van allerlei zeedieren die hier 70 miljoen jaar geleden leefden in de Krijtzee. Na hun dood zakten ze naar de bodem en vormden jaren na jaren een metersdikke laag kalk, de mergel. De boven-en onderwaartse druk houdt alles bij elkaar.

Er zit slechts 65 procent kalk in mergel in tegenstelling tot kalk dat 98 procent bevat.

In de volkstaal zegt men mergel tegen kalk. Nu wordt er nog één grot gebruikt voor de mergelwinning en die stenen dienen om huizen te renoveren.”

 Wie heeft al die mooie muurschilderingen gemaakt ?

“Bezoekers en blokbrekers lieten tekeningen en geschriften na op de wanden.

Hier in het museum zien we muurschilderingen van prehistorische dieren die door de blokwerkers werden gemaakt. Dat stenen beeld van een Neanderthaler heeft te lijden van de vochtige lucht en is helemaal groen uitgeslagen.”

Een oermens met groen borsthaar is het resultaat. Hij past goed bij de andere gedrochten die ons vanaf de muur aanstaren. Gelukkig hebben de batterijen van Clementine haar zaklantaarn  het uitgehouden…

24-04-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

Hondenschool De Roedel viert Pasen met gehandicapten

03-04-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

“Slaap eens op een ander”

 Bed in de wolken biedt prachtig uitzicht

27/03/2010 HASSELT-Op het Kolonel Dusartplein staat dit weekend een reusachtig bed als blikvanger geparkeerd. Dat wordt 40-50 meter omhoog getakeld om Hasselt  liggend vanuit de lucht te kunnen bekijken. Toerisme Vlaanderen viert haar tienjarig bestaan op deze ludieke manier en wil zo de verblijfsrecreatie promoten.

Er is nog weinig animo op de vroege zaterdagochtend. Een ouder echtpaar loopt over het plein en bekijkt alles uitvoerig. Het zijn Angele Schouterden en Robert Buekers die met hun ochtendwandeling bezig zijn. Ze komen niet speciaal voor dit evenement want in Hasselt is er altijd wel iets te doen, zeggen ze. “Vroeger was dit een klein provinciestadje. Wij gingen toen naar Luik, Brussel of Antwerpen. Nu promoten ze Limburg zelfs in China.Wij zoeken het niet zo ver. Een vakantie aan zee, een uitstap naar Berlijn of op bedevaart naar Lourdes is voor ons al goed,”meent Robert.

Vreemd gaan

Bij het “Bed in de Wolken”wordt het wel steeds drukker. Eerst inschrijven en dan op je beurt wachten om vervolgens met vreemden het bed in te duiken op vijftig meter hoogte. Dat mag vandaag, zelfs met je eigen baas vreemd gaan. Heidi Vandenbussche en Ann Verschuren van Toerisme Vlaanderen zijn de gelukkigen die met hun CEO Peter De Wilde het bed mogen delen. “Op onze intranetsite heeft het personeel meegedaan aan de prijsvraag:”Waarom wil je met je baas in bed duiken?” Wij hebben gewonnen met onze antwoorden: “Met mijn baas is, zoals liefde is, de hemel op aarde”en “ Met mijn baas in de hemel verwacht ik geen gouden lepel maar wel gouden tips uit de Vlaanderen Vakantielandgids” vertellen ze.

“Als beloning mogen wij dus met onze baas naar bed,” giechelt het tweetal.

De reactie van Peter laat aan duidelijkheid niets te wensen over:”Genieten van de troeven in eigen land.”

27-03-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

”Commerce is helemaal kapot"

Regels en wetgeving doen boeren de das om

20/03/2010 KURINGEN-“Vroeger trouwde een boer met een boerin. Tegenwoordig kan hij beter uitkijken naar een boekhoudster”, becommentarieert Jan Cremers de 31^ste editie van de paardenmarkt in Kuringen.

Jan komt uit Dilsen-Stokkem en is paardenhandelaar in boerenknollen en rijpaarden. Nu staat hij er met de trekpaarden van zijn zoon. Mooie stamboekexemplaren die al diverse prijzen in de wacht hebben gesleept. Als een ervaren verkoper probeert hij zijn waren aan de man te brengen: “Mevrouwtje, ik zie dat je interesse hebt in dit paard. Heb je geen plaats? Nou, dan zet je hem toch gewoon bij de buurman!” (grijnst). “Van hogerhand worden allerlei administratieve handelingen opgelegd. Het chippen van de paarden kost een hoop geld. Het leven is een strijd en wie oud wordt is een oud-strijder”…zucht Jan.

Organisatie steeds beter

“Een paardenman heeft de hemel op aarde maar als hij komt te sterven valt er niks te erven”.

Alweer een spreuk van een andere paardenhandelaar. Jozef Kasters uit Genk is met een vriend meegekomen om hem te helpen met de koop van een rijpaard. Hij komt hier al twintig jaar en vindt dat de organisatie steeds beter wordt. Zelf heeft hij dertig paarden en kan hij het kaf wel van het koren scheiden.

Het een gezellige drukte op het veld achter de kerk. Twee bezoekers zijn Lieve en Antonie uit Hasselt. “We komen elk jaar naar de paardenmarkt voor de nostalgie. Hier haal ik herinneringen op want ik heb vroeger in het jeugdhuis van Kuringen gewerkt. We treffen oude bekenden en het is dus echt een ontmoetingsplaats voor ons”, vertelt Antonie.

Koetsier is uitstervend ambacht

Op het terrein geeft de enige erkende koetsier van België, Henry Martens, acte de présence.

“Mijn ambacht is hier aan het uitsterven. Voor diverse opleidingen moest ik naar Frankrijk, Canada en Amerika. Ik heb jaren op de domeinen Bokrijk en Bovy als koetsier gewerkt. Tegenwoordig doe ik herstellingen van alle soorten materialen die met paarden en rijtuigen te maken hebben. Om mijn kennis niet verloren te laten gaan geef ik les, zelfs in het weekend.

Ik ben hier om een paard te kopen maar ik wacht tot het einde want dan kan ik nog goede zaken doen”, besluit Henry , alias Rietje Rans.

20-03-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

Heerlen 25/11/2009

Kunstenaar looft beloning uit voor tip over vandalisme

In de nacht van 21-22 november zijn de muurschilderingen, die illustrator James Jetlag in opdracht van de gemeente Heerlen heeft gemaakt, totaal vernield. Het project op het Ir.J.S.Morsinkviaduct aan de Huskensweg besloeg 100 vierkante meter. De schade bedraagt duizenden euro's. Er is aangifte gedaan bij de politie.

Volgens de eerste onderzoeken is aan de aard van de vernieling  af te leiden dat het gaat om iemand uit de lokale graffitiscene. Er werd namelijk een zilverspuit gebruikt met een bepaald soort chroomlak. De buurtbewoners zijn verontwaardigd en niet in het minst de kunstenaar zelf:” Ik heb vijftig uren voor niks gewerkt”, zegt hij. De kunstenaar looft zelfs een beloning uit van 500 euro om tot de arrestatie van de dader te komen. "Alle tips worden anoniem behandeld" meldt hij op zijn website waar je meer foto's kan bekijken van de beschadigingen: www.jamesjetlagmuurschilderingen

25-11-2009 om 00:00 geschreven door RiCo  

12/08/2009  Mijn mooiste vakantieherinnering…

Het is tien jaar geleden toen mijn man het idee opperde om eens een stuk van de Tour de France te gaan verkennen met de auto. We hadden een volumewagen en wilden rondtrekken zoals met een camper. Dus moest het interieur van de auto wel even worden aangepast. Dat vergde heel wat creativiteit, temeer omdat mijn man rolstoelgebruiker is. De tweede bank werd eruit gehaald, gordijntjes kwamen voor de ruiten en er werden vernuftige opbergmogelijkheden gecreëerd. Na twee weken klussen was het dan zover. Met veel enthousiasme begonnen we aan ons avontuur, de kinderen goed verzorgd bij oma en opa achterlatend.

Na een dag rijden werd het tijd om een overnachtingsplaats in de omgeving van Nancy te zoeken. Het regende pijpestelen! Om te kunnen slapen moest eerst de rolstoel naar buiten en alle bagage naar de voorbank worden verplaatst. Over de rolstoel bevestigde ik een zeil en toen ik weer in de auto stapte was ik drijfnat. Mijn man zat me een beetje beteuterd aan te kijken en reikte me een handdoek aan… Nu moest alle bagage nog naar voren en het bed opgemaakt. Het leek wel circus in de auto!
Na de nodige capriolen vielen we vermoeid in slaap. De volgende ochtend werden we wakker met een stralende zon.
Gelukkig konden we buiten ontbijten en daarna alles in de auto weer verhuizen om onze reis verder te zetten. We genoten van de prachtige omgeving. Onderweg stopten we op een mooi plekje om koffie te drinken of om buiten een simpele maaltijd te bereiden op ons tweepitsgasbrandertje.

Toen we in de bergen arriveerden hebben we de nacht doorgebracht aan een rivier waar nog meer campers stonden.
Het kabbelende water had een rustgevend effect en we vielen voldaan in slaap .De volgende ochtend haalde ik er water uit om ons ermee te verfrissen in de buitenlucht. Wat voelden we ons vrij!

De meest spannende ervaring was toch wel de “beklimming” van de Col du Galibier.

Ik durfde niet door mijn raampje naar beneden te kijken. Het zweet stond in mijn handen. Mijn man lachte mijn bezorgdheid weg want hij zat aan het stuur en hij was een goede chauffeur. Eenmaal boven stapte ik uit om me op het hoogste punt te laten fotograferen. Wat was het daar koud! De gure wind sneed in mijn gezicht maar het uitzicht was grandioos!

Op de Alpe d’Huez kwamen we veel fietsers tegen die toch éénmaal in hun leven de berg wilden bedwingen. Velen moesten afstappen maar degenen die het haalden werden dan ook met muziek verwelkomd en op de gevoelige plaat gelegd.
Zo ook mijn man, maar niet echt...Op 100 meter van de finish haalde hij zijn rolstoel te voorschijn en reed onder applaus van de omstaanders naar de top. Even wou hij het gevoel hebben wat andere wielrenners meemaakten.
Wat als een grapje begon werd nu een ervaring die hij niet had willen missen! 

12-08-2009 om 15:00 geschreven door RiCo  

29/07/2009  Fietsroute weer vrij na storm         

Op fietsroute 300, vanaf de grens Houthalen-Zonhoven tot het volgende knooppunt, leek het wel herfst afgelopen zondag. Fietsers, handbikers en skaters moesten allert zijn vanwege een dikke bladerdeken die het eigenlijke fietspad helemaal bedekte.

De storm die vorige week kortstondig woedde had ook hier zijn sporen nagelaten.

Inmiddels is het fietspad weer helemaal vrijgemaakt , getuige de opgehoopte bladeren die nu langs de kant liggen.

Inwoners en toeristen kunnen  weer veilig van ons fietsroutenetwerk genieten.

De snelheidsduivel op zijn rollend materieel zal het niet opvallen maar de opmerkzame wandelaar kan mooie en minder fraaie taferelen vastleggen.

29-07-2009 om 22:15 geschreven door RiCo  

29-07-2009 om 22:04 geschreven door RiCo  

22-07-2009 om 00:00 geschreven door RiCo  

09/10/2008  Succesvol opendeurweekend Casa Roman
Het opendeurweekend van de nieuwe Bed & Breakfast in de Herestraat 72 trok veel bezoekers. Bij de entree zag de gast meteen waar de uitbaters door gepassioneerd zijn: een nostalgische vespa met bijbehorende helm. Deze staat pontificaal in de hal als opsmuk. Het is een blikvanger en een verwijzing naar de verhuur ervan. Casa Roman heeft als doel een combinatie van antiek en design te brengen, een lust voor het oog.

Zaterdagnamiddag arriveerden gasten uit Nederland. Ze konden zich meteen bij de bezoekers voegen voor de rondleiding die gastvrouw Nadia met veel enthousiasme gaf. In de met bloemen overladen ontbijtruimte kreeg iedereen lekkere hapjes en drankjes aangeboden. Aansluitend liet ze de vespa's en fietsen zien die klaarstonden voor de verhuur.

Het atelier, waar het echtpaar nog steeds antieke meubelen restaureert, blijft bestaan naast het uitbaten van de Bed & Breakfast. Giacomo en Nadia nemen zelf de verzorging van de gastenkamers op zich "want het moet allemaal goed zijn". Hun passie is dat tikkeltje meer brengen, opdat de gasten van Casa Roman zich onmiddellijk thuis zouden voelen.

"Vorig weekend zagen we ook al een stormloop. Dit is een aanwinst voor Zonhoven", aldus Louis Bammens, secretaris van de vzw Toerisme Zonhoven. Ook Jean-Paul Magdelijns, ondervoorzitter en voorzitter Louis Maes, zijn voor deze feestelijke gelegenheid van de partij. Het trio heeft als doel het toerisme in Zonhoven te promoten, in samenwerking met Toerisme Zonhoven.

Voor meer info zie: www.casaroman.be

09-10-2008 om 00:00 geschreven door RiCo