Deze blog is gemaakt voor onze dochter Estée. Ze is op 2maart 2005 geboren met zware hartproblemen,voedingsproblemen en hypotonie (lage spierspanning) Sinds kort weten we dat ze aan het CFC syndroom lijdt.
09-01-2010
ons 1ste berichtje van 2010
Ik hoop dat iedereen even gezellig het nieuwe jaar heeft ingezet als wij. Ons Estée heeft het zelfs klaargespeelt om op te blijven om naar het vuurwerk te kijken. Haar broer moest zijn strijd staken om 22u wegens het zandmanneke dat op bezoek kwam. Ze vond het supper leuk, en mooi!! Al dat vuurwerk.
ik geloof dat onze kindjes er een leuke vakantie hebben opzitten. Ons Emma zat meer op de manege dan thuis, ons Estée en onze Arthur hebben zo meer aandacht voor zichzelf kunnen opeisen, ze hebben kunnen ravotten in de sneeuw, pakjes opgemaakt en een dagje plopsa indoorals afsluiter.
En dan was het school.....en ze werden ziek. Ons Emma beet de spits af met een oorontseking, 2daagjes later begon ons Estée te hoesten en is opgestaan met 39 graden koorts, onze Arthur heeft het deze keer overgeslagen , het ziek zijn, maar ik ben dan maar in zijn plaats ziek geworden. Voor deze 1ne keer waren de mannen hier het sterke geslacht. Maar dat duurd nooit lang zenne, we zijn ondertussen alle 3 aan de beterhand!!
En veel speelgoed blijkbaar! Wat zijn onze kindjes weer in de watten gelegd door de sint. En nu hup naar de volgende feestdagen en verjaardagen, het is een drukke, feestelijke periode hier.
De controle van ons Estée bij de cardioloog is heel goed meegevalen. Het loskomen van de draad aan haar borstbeen is niet erg, de cardioloog denk dat het enkel wat open is gaan staan en zolang ze er geen pijn aan heeft kan het blijven zoals het is. Blijkbaar komt het wel meer voor. Ik had me dus voor niks zorgen gemaakt en proberen telefonisch in contact te komen met de cardioloog, wat me trouwens niet gelukt is. (ik heb zijn persoonlijk tel.van het ziekenhuis nu ) Verder was alles bij het oude gebleven, het lekken is niet verslechtert, de kleppen doen hun werk nog naar behoren. We konden dus met een heel opgelucht gevoel naar huis. Ons Estée doet dat dus elke keer super flink. Ze blijft mooi stil liggen voor de ekg en voor de echo. Ze heeft ondertussen al haar dokters al een bijnaam gegeven. Onze huisarts is "de spuitjesdokter" ( die heeft haar griepspuitjes gegeven) ,de kinderarts is "de dokter van mijn toverhand" (die heeft haar een spalkje gegeven toen ze in April in het ziekenhuis lag) en de cardioloog is nu haar "hartdokter" (vind ik eigenlijk wel een leuke) De volgende dokter waar ze naartoe moet is de "oogdokter" In Januari mag ze daar op controle gaan.
Eerst het goede nieuws : ons Estée heeft vandaag foto's van de thorax moeten laten nemen en daaruit blijkt dat ze geen pneumonische haarden heeft, oef geen longontsteking dus! Maar er zijn nog wel tekenen van bronchitis en dit na 3 weken aerosol en puf en 2 weken AB. Een opname in het ziekenhuis is gelukkig niet nodig , omdat ze geen koorts heeft en goed eet en drinkt, maar ze zal nog eens 2 weken AB moeten bij krijgen en zeker ook nog aerosollen en puffen. Er komt nu ook enkele keren een kiné langs om te tapoteren. Verder is ze heel levendig met zo af en toe een knuffelmomentje , niet haar gewoonte, maar tegen een knuffel zeg ik nooit nee ;)
Er was nog iets op de foto te zien, er zou een cerclage draad gebroken zijn rond het sternum. Met andere woorden, een draad dat gebruikt is om haar borstkast te laten genezen is kapot. (het word gebruikt voor het fixeren van gebroken beenstukken door een metalen beugel, ring of lus; een in een cirkelvorm aangebrachte metalen hechting ter fixatie van een fractuur ) Ik vind dit vrij serieus, maar wie ben ik? De huisarts leek het niet dramatisch te vinden, maar had er anderzijds nog nooit van gehoord. Hij raadde ons wel aan het zeker te melden bij de cardioloog waar we volgende week woensdag moeten zijn voor een controle. Ik ben misschien ongerust voor niks, maar ik denk eraan morgen al eens te bellen voor info, al is het maar om onnodig gepieker te vermijden. (als er iemand ervaring mee heeft, je mag me altijd contacteren! )
De ziekteboeg is verder uitgebeid. Ons Emma had deze avond ook keelpijn en koorts. Ze kloeg al langer van haar keeltje, maar dat ging op en af, blijkbaar is het doorgebroken. Maar ze heeft iets om van na te genieten. Vorig weekend was het sinterklaasjumping op de manege en ons Emma was de eerste van haar groep!!! Zij fier en wij natuurlijk ook.
Nu duimen dat onze jongste petotter gevrijwaard blijft , hij heeft zijn portie al gehad.
Ons Estée is haar 2de week van hoesten ingegaan, wat lijkt me dit vermoeiend voor haar. Maar zoals meestal klaagt onze kleine spruit niet erg hard. Ze was enkel wat verdrietig dat ze het grootouderfeest op 't school gemist heeft. Vrijdag komt de sint naar haar school, waarschijnlijk zal ze daar ook niet naartoe kunnen, maar ik moet straks de dokter toch nog bellen, een vlug bezoekje mag misschien wel?! Sinds vandaag blijft ze met haar temp. ook onder de 37,5°c , dus dat is al een stap in de goede richting.
Gisteren was het op haar school ouder contact. De juf vind dat ze heel goed meekan met haar leeftijdsgenootjes. Enkel haar fijne motoriek , daar heeft ze nog wat problemen mee. Kabouter sproet (haar juf haar kabouternaam )vertelde dat ze voor haar, oefeningen van de lagere klas hadden klaargelegd, maar ons juffrouw liet ze links liggen, dan hadden ze op de iets gemakkelijkere oefeningen haar symbooltje gekleefd, maar ook deze wou ze niet. Ze moet en zou dezelfde dingen doen als haar klasgenootjes ook al zijn ze voor haar soms te moeilijk en geraakt ze hierdoor gefrustreerd. Dit geldt ook in de turnles. Omhoog klimmen op een bank, mevrouw kiest de bank uit die het hoogst is vastgemaakt aan het sportraam, geen komedie, lijkt ze te denken. En als je haar er dan over aanspreekt (ook thuis) antwoord ze heel laconiek "van proberen kan je leren" Tja, eigenlijk heeft ze wel een punt
De GON begeleiding loopt dit jaar een beetje stroef. De juf heeft de GON begeleidster al aangesproken, hopelijk komt er verbetering ,want op haar taal kan nog veel vooruitgang gemaakt worden, we vinden het voor haar wel heel belangrijk dat ze zich goed kan uitdrukken en verwoorden naar anderen toe.
Dus de eindconclusie, we hebben een doorzetter van een dochter, met een lief en vrolijk karakter. Tiens , dat wisten we niet
Onze 2 andere sloebers zijn eigenlijk al even flink hoor. Onze Arthur is een grote waaghals, die stilletjes aan leert spelen en niet enkel rommel maken. Alles wat zijn zussen doen, probeert hij na te doen en meestal lukt het hem nog ook. Maar kwaad worden op mijn kleine knuffel vent is soms wel moeilijk, want hij is toch zo schattig als hij boos is. Ons Emma is nog altijd haar lieve zelve, met een pittig kantje soms. Ze is veel veranderd, mondiger en minder verlegen of flauw. Maar dat is positief, ze leert zo haar manneke staan en geeft niet meer zo vlug op als iets niet lukt, sinds ze op paardles zit in Wuustwezel is ze helemaal opengebloeid.
Begin oktober hadden we weer een aangename familiedag op het programma staan. en het is ook een erg leuke dag geworden. De soep was al even lekker als de vorige keer. En al was er een iets minder grote opkomst , de sfeer was er niet minder om! In het bos hebben we een ontspannende zoektocht gewandeld, net op tijd binnen voor een korte bui en nadien zijn onze kabouters zich moe gaan maken in de snoeselruimte en in de sporthal. Ik weet het, de snoesel ruimte dient om te ontspannen, maar daar hadden ons rakkers geen oren naar. Kussens gooien en lawaai maken,dat is toch veel en veel leuker! In de sporthal hebben ze hun sportieve eigenschappen laten zien, onvermoeibaar waren ze (voor een tijdje dan toch) Na al dat brut geweld mochten ze gaan genieten van de goocheltrucjes van de clown. Het thema was dan ook "het circus" en de clown heeft zijn gekste beentje voorgezet. Ze hebben gegibberd tot hun buikje er pijn van deed.....of begon dat te knorren van de honger? Want de BBQ gaf een aangename geur vrij. en dat het gesmaakt heeft..... wees maar zeker! En na het eten was het tijd om huiswaarts te keren, buikjes gevuld, energie kwijt en met 3 tevreden kindjes zijn we huiswaarts gekeert.
Ons Estée zit op haar scholeke in de kabouterklas. Elk jaar krijgen de kabouters hun kabouternaam. Ze gaan dan allemaal in een kringetje zitten en verzinnen zo voor elkaar een leuke en originele naam. Ons Emma was destijds kabouter gibber (heel toepasselijk!!!! ) Toen ik deze middag ons Estée terug naar haar klasje bracht zag ik op het bordje aan de klas ingang staan dat ze deze week hun kabouternaam kregen. Mijn meisje wou hem niet verklappen maar de juf heeft hem vertelt, ons Estée is kabouter DAPPER!!! Ik was echt ontroert, ze hadden geen betere naam voor mijn kleine dappere kabouter kunnen kiezen.
Mijn grote madam heeft mijn hart gisteren op een andere manier een slag sneller laten slaan. Zoals je op de foto's al hebt kunnen zien is ons Emma een echte amazone aan het worden. Gisteren was ze dan op de rijles heel blij dat ze op een grote pony (bijna een paard) mocht rijden. Ze blijft niet binnen voor een beetje regen als het om paarden gaat. Maar nu is ze er wel in geslaagd om een brave Angelique aan 't bokken te krijgen en mevrouw vliegt er natuurlijk af, recht tegen de omheining van de piste. Na enkele tellen zat ze terug in het zadel maar ze had zich duidelijk pijn gedaan en ja hoor, deze morgend een hele blauwe zij en goed stijf. Wie zei er weer : sporten is gezond?????????
Onze Arthur is voor de allereerste keer naar de kapper geweest, zijn lange lokken zijn er (nog) niet af, enkel zijn froufrou is een beetje (teveel, naar mijn goesting) bijgeknipt. Ach, het zal weer wel weer snel groeien.......hoop ik.
En zaterdag gaan we nog eens een keertje naar 't Gielsbos, de familiedag van "hartekinderen". Het bos zal vol dappere kabouters lopen, wat dat zijn ze wel, al deze kindjes, stuk voor stuk.
Ik ga mezelf eventjes verplichten om eens tijd te maken hier iets neer te zetten, het is veel te lang geleden. We stellen het allemaal goed maar na 2 maanden bijna buiten te hebben geleefd (het was toch een zalige zomer! ) en ik die geen verlof heb dit jaar, blijft er weinig tijd over om veel achter de pc te zitten. Onze Arthur staat momenteel achter me , te frullen in mijn haar en hij doet verwoedde pogingen om in mijn nek te klimmen, oo jongens toch. Ons Estée heeft een pracht zomer gehad, 2 maanden geen dokter gezien (haar oogarts rekenen we eventjes niet mee) Ze heeft zoveel bijgeleerd, ze kan springen, met 2 beentjes gelijk de lucht in (aja, ze raken de grond toch niet echt meer ) spreken gaat alsmaar beter en ze kan al een hele afstand fietsen, tot aan haar scholeke en terug! Fier dat ons madam is en terecht. Ze is dit jaar mogen overgaan naar een hogere klas, ze is nu een kabouter. Vorige week gingen ze met de bus naar de markt, maar de kleinste kleuters mochten niet mee, wat had ze daar een plezier in, ze is nu niet meer de kleinste van de school en dat heeft ze goed door! Dit jaar heeft ze een andere GON-begeleidster, wat we heel jammer vinden, Geertrui is zo een geweldige vrouw, nu is het dus weer eventjes afwachten.
En ons Emma zit al in het 2de leerjaar, wat word mijn oudste meisje toch snel groot. Ze is deze zomer voor het eerst op kamp geweest. Bij de pony's natuurlijk. Ik heb het moeilijker gehad dan zij, de week leek me oneindig lang te duren. Maar ze heeft zich kostelijk geamuseerd en dat telt uiteindelijk he.
Ik hoop dat dit me lukt, want ik zit bij oma achter de computer. Eindelijk eventjes tijd om verslag uit te brengen van ons Estée haar operatie. De dag van de operatie, 1 juli, is ze heel flink geweest. We vertrokken 's morgens al erg vroeg want ze was als eerste aan de beurt. Haar boek van Lucas moest mee, net als haar knuffel. Ze was ook erg blij dat papa speciaal voor haar vrij had genomen. In het ziekenhuis ging alles heel vlot, op de afdeling was de verpleging heel vriendelijk en ze heeft ook niet lang moeten wachten op haar schortje en op haar kalmeer siroopje. Dit is echt wel grappig , ze zo slaapdronken te zien. Ze brachten haar met bedje en al naar beneden, daar kwam de anistesist nog persoonlijk kennis maken en ons verzekeren dat hij van alles goed op de hoogte was. (vroegtijdig een medisch rapport opsturen is dus echt wel aangewezen). Ze is persoonlijk door haar dokter opgehaald en op haar arm naar binnen gebracht, van een VIP behandeling gesproken! Uit de narcose is ze een beetje onrustig wakker geworden,en na lang uitslapen kon ze wat water drinken en mocht ze alweer huiswaarts keren. Tegen 15uur, draaide we onze oprit op. Ze sliep ondertussen wel alweer en om 17uur heb ik ze eventjes wakker gemaakt voor haar beloofde pannenkoeken, die ze met veel smaak heeft opgegeten. Nadien is ze gewoon weer gaan slapen en dat tot de volgende morgend. Op controle de volgende dag zag alles er goed uit. Maandag was de 2de controle en ook deze was prima, je ziet echt al een verschil aan de stand van haar oogjes. Ook het rood in haar oog trekt stilletjesaan weg. Het wit van haar oog heeft echt wel heel rood gezien. Vandaag krijgt ze de laatse druppels in haar oogjes en vanaf woendag mag ze terug de zandbak in duiken.
Iedereen bedankt voor de lieve smsjes en de telefoontjes, dat is altijd leuk!!!!
Donderdag zijn we met ons meisje op controle geweest bij de kinderarts en tot iedereens grote vreugde is ze weer helemaal gezond verklaart. Een broncoscopie blijkt niet meer nodig, oef! Het eerste wat ons Estée zei toen ze hoorde dat ze geen medicijntjes meer hoefde te nemen : "mama, dan mag ik terug boterhammetjes blijven eten op 't school, joepiejhee" De dokter heeft ook ineens een gezondheids verklaring geschreven voor haar oogoperatie, volgens hem kan deze zonder problemen doorgaan. Dus elke avond toveren we het boekje "Lucas en de slaapdokter" boven. Niet dat onze schat wil dat we erin lezen, want ze kent het zowat van buiten en het enige wat haar echt interesseert zijn de pannenkoeken die Lucas krijgt achteraan in het boek!
Met de broer en grote zus gaat het ook allemaal goed. Ze hebben vorige week op de kermis nog heel mooi weer gehad, dank je wel weergoden en R*.
Deze namiddag zijn ons Estée en ik samen naar het ziekenhuis geweest voor haar scan. Ze gelooft me niet echt dat ze ziek is en het vraagje "waarom" is dan ook rijkelijk de revue gepasseerd. Ze was wel een beetje bang dat ze terug een toverhandje zou krijgen (spalkje voor het infuus). Net zoals zaterdag leek het haar allemaal niet te deren, die scan. Ze bleef mooi stil liggen en trok zich van dat raar zoemend gedrocht niks aan. Blijkbaar niet zo normaal, want de verpleger heeft haar overladen met complimentjes. ( mama fier natuurlijk! ) Toen de verpleger haar op bezorgde toon vroeg of ze ziek was, kroop ze helemaal weg en nadien fluisterde ze zachtjes tegen me "ikke niet ziek he mama, mijn longen ziek"
Het resultaat van de scan was niet het van het. Ze heeft weer een longontsteking. Ze moet nog een weekje aan de AB en volgende week donderdag mag ze op controle komen. Ze gaan dan weer foto's van haar longen nemen en afhankelijk van dat resultaat gaan ze beslissen of ze een broncoscopie gaan doen. ( ze gaan dan onder lichte verdoving met een cameraatje langs de neus de long in en zo kunnen ze eventueel een stukje longweefsel wegnemen voor onderzoek) Dus nu is het weer eventjes afwachten.
Dit weekend word het mooi weer en het is net kermis in het dorp hier, dat word genieten. Ze moet van de kinesiste veel spelen en bewegen, dus daar krijgt ze dan zeker de kans toe.
Ons Estée is terug ziek en terug aan de AB. Niet dat ze er ziek van is, ze hoest enkel haar longen uit haar lijfje, wat ik eigenlijk al erg genoeg vind voor haar. We zijn dit weekend bij de dokter geweest, haar eigen dokter was van wacht. Er zijn nog maar eens platen genomen, gelukkig zagen haar longen er beter uit dan de vorige keer, maar het was ook weer niet zoals het hoorde te zijn, en omdat ze zo kort achter elkaar ziek is wil de dokter graag een long scan . Dus morgen nm zitten we terug in het ziekenhuis voor de scan. Momenteel komt de kiné aan huis voor te "kloppen" en ademhalingsoefeningen, dit vind ons Estée wel leuk.
Vandaag is ze samen met me naar de tandarts geweest. buiten wat tandsteen zagen haar tandjes er goed uit. Wat van mij niet gezegt kan worden, mijn eerste gaatje is een feit. Toch flink van mij he, al 30jaar goed mijn tanden verzorgd, dikke pluim voor de mama
Ons Estée heeft weeral een stapje gezet richting zelfstandigheid. Onze kleinste , grote meid gaat sinds kort op haar potje. Eerst had ze het rinkeltje van de eierwekker en een aanmoediging nodig, maar sinds enkele dagen is dat allemaal overbodig. Eigenlijk vind ze zich al te groot voor haar potje en verkiest toch liever de "mama-wc"
Gisterenavond had ons juffrouw leuke kuren. Eerst was ze vrolijk aan het zingen in haar bed i.p.v te slapen en toen ik ze ging onderstoppen wanneer mijn bedtijd was aangebroken had ze haar kleinste knuffel onder haar nachtpon gepropt. Ze was als een zwangere mama in 't slaap gevallen.
Alles is hier weer zoals het hoort te zijn. Ons Estée is terug helemaal genezen en terug haar vrolijke actieve zelf. Onze Arthur is ook van zijn hoest en zijn AB verlost en vertolkt de rol van deugniet nog steeds uitmuntend. Ook ons Emma zit goed in haar vel. Ze rijd sinds kort, op een andere manege, terug paard, en ze geniet er met volle teugen van.
Onze meisjes hebben allebei hun schoolfeest gehad. Ons Emma 2 weekendjes terug, ze mocht een liedje rappen over het verkeer en ze heeft dat super goed gedaan. Ons Estée haar scholeke was dit weekend omgetoverd tot een circus. Ons meisje zat in de fanfare en bespeelde de trompet alsof ze nooit anders had gedaan.
Het is hier tegenwoordig een aangename drukte, lekker genieten is het!!!!
We zijn net terug van een 7daagse vakantie in het ziekenhuis. Ons Estée was opgenomen met een serieuze longontsteking. 't is een heel relaas. Ons meisje snottert en hoest al verschillende weken, niks abnormaals, het is tenslotte normaal dat kinderen vallingen hebben. Ze maakt geen koorts en de dokter hoorde ook niks op de longen. Een 6tal weken terug werd het er niet beter op dus wij terug naar de huisarts en toen was het wel tijd voor antibiotica, ze had een keelontsteking. Heelaas heeft ze haar kuur niet kunnen afmaken want na 4 dagen heeft ze de buikgriep van broerlief overgenomen. Dus stoppen met AB en eerst uitzieken, daarna terug AB. (allemaal op aanraden van de dokters he, we hebben niet geexpermiteerd) Maar haar snotteren en hoesten was nog steeds niet gedaan, dus maar weer eventjes de dokter opzoeken. Zonder koorts en gereutel op de luchtwegen werd er aan astma en allergie gedacht. Hup, met een voorschrift voor puf en siroop naar de apotheker en duimen voor een snel resultaat, want je dochter zich elke morgen horen wakker hoesten is niet leuk, meestal volgde zo een hoestbuien nog enkele keren per dag soms tot overgevens toe. Een lachbui was soms voldoende om een hoestbui in gang te steken. Na een weekje puffen was er nog steeds geen verandering te horen, dus werden we doorgestuurd naar de kinderarts. Ook hij hoorde niks op haar longen maar ging voor alle zekerheid een foto nemen van haar longen en sinussen. en op de foto was een joekel van een longontsteking te zien. Dit had de dokter zeker niet verwacht, dat heeft hij wel een paar keer vermeld. Gevolg, een week in het ziekenhuis. Ons meisje vond het allemaal maar vreemd, ze is toch niet ziek...en dat heeft ze ook tegen alle verpleegsters gezegd! Ze is van gisteren terug thuis, nog 10 dagen aan de AB, niet naar 't school, buiten spelen mag, maar niet te lang. En boos dat ze was deze morgend dat ze niet naar 't school mocht, "niet eerlijk" is haar argument.
Verder is haar oogoperatie ook al geplant. Deze zal in het begin van de schoolvakantie plaatsvinden. Dat vond ze oke, "want dan mag ik naar 't school anders is dat niet eerlijk!"
Ons Estée is een klein taterwater. Haar mondje maakt echt overuren, geen seconde kan ze stilletjes zijn. En doet ze haar uitleg niet tegen ons, dan wel tegen onze Arthur of haar poppen. Desnoods gewoon tegen zichzelf, mocht ze nergens gehoor vinden. Ze heeft in haar spraak ook echt reuze sprongen gemaakt, ze gebruikt vervoegingen en zelfstandige naamwoorden, ze maakt volwaardige zinnetjes en heeft een uitgebreide woordenschat. De logo en GON begeleiding werpt echt zijn vruchten af. Ook haar gehoor is piccobello in orde, deze is pas getest geweest bij de NKO arts. Al is ze soms bewust hardhorig Ze is sinds kort ook verlost van haar rijglaarsjes!!! Gedaan met die warme, onhandige dingen aan haar voeten. Ze heeft nu steunzolen en sinds ze deze heeft kan ze met haar driewieler fietsen en daar geniet ze volop van. Ons meisje weet tegenwoordig ook heel erg goed wat ze wil. Af en toe komt er al eens een vriendenboekje mee naar huis en als er staat " wat wil je worden als je groot bent?" Is haar antwoord gegarandeerd "ik ben al groot!" Gelijk heeft ze. Voor haar broertje is ze een echte grote zus, ze wil hem echt constant helpen en bewonderen. Zo schattig. En die broer van haar is een echte waaghals, de trap van de schuifaf kruipt hij gewoon op. Misschien maar goed dat hij 2 zussen heeft die een extra oogje in 't zeil houden.
Aan alles komt een eind en soms is dat maar goed ook. Neem nu die koude donkere wintermaanden, eindelijk hebben we mogen proeven van de eerste echte lentedag, zondag en dat smaakt naar meer. Allez ik en Jim hebben ervan genoten, onze kindjes helaas niet. Ze zijn alle 3 ziek gevallen in de vakantie. Onze Arthur was de eerste, daarna volgde ons Emma en ons Estée had het nadien ook zitten. Ons Emma is erg ziek geweest en bij onze Arthur heeft de griep het langst geduurd, hij is nu nog niet helemaal tip top. En ons Estée,wel bij haar viel het al bij al allemaal nogal mee, gelukkig. Maar ook aan de feesten komt hier een eind. We zijn zo ondertussen al een beetje uitgefeest. Na de sint, de doop, kerst en nieuwjaar, hebben we ook al de de kindjes hun verjaardag geviert. Daartussen zatten nog enkele verjaardagen van meters,peters en oma. Dus dit weekend breien we er een eind aan. Zaterdag ons Estée haar uitgestelde verjaardagsfeestje en zondag de doop van Jimmy zijn petekindje.
Voor de vakantie hebben we op 't scholeke nog eens samengezetten met de gon-begeleidster, de logopediste en de juf van ons Estée. En wat blijkt daaruit? Ons Estée doet het super flink op 't school, ze gaat erg goed vooruit en werkt ook heel erg goed mee. Volgende week heeft ze nog een onderzoekje bij de N.K.O-arts en dan volgt er ergens deze maand nog een non-verbale IQ test.
We zijn ondertussen half januari en ik ben ondertussen ook alweer 2 weekjes aan het werken. Het was de eerste dagen toch wel aanpassen, zeker op tijd opstaan, de kindjes zelf niet meer naar 't school kunnen brengen en halen, dat was voor mij maar ook zeker voor hen de grootste aanpassing. Ik weet het, 24 uur werken per week is voor vele een luxe situatie maar na 4 jaar thuis blijven is het voor de kindjes al meer dan genoeg. Dinsdag en vrijdag zijn voor hun (en dan vooral ons Estée) de moeilijkste dagen, dan ben ik pas rond half 6 thuis. Maar eigenlijk valt het allemaal wel mee, beter dan ik had verwacht.
Verder gaat het hier goed. Ons Estée heeft de feestdagen thuis doorgebracht! Wel wat ziekjes maar niks ernstig. Veel heeft ze dan wel niet van de sneeuw pret kunnen genieten, maar daar stoorde ze zich niet erg aan. Ons Emma daarin tegen is een paar keer gaan glibberen en glijden op de Kalmthoutse heide, dikke pret. En onze Arthur kan de wereld al wandelend ontdekken, onze jongste telg is erin geslaagd net voor hij 11 maanden werd rond te lopen.
Nog eventjes stoefen over ons Emma, ze is gisteren met haar rapport thuisgekomen, en dat was meer dan goed!!!!! Ons klein bolleboosje.
Ons Estée is op controle geweest bij de oogarts en de cardioloog. Bij de oogarts is er een afspraak gemaakt voor binnen 4 maanden , omdat er geen vooruitgang meer was gaan we dan een datum afspreken om haar oogjes te laten opereren. Het zal via een daghospitalisatie gaan en het is een vrij pijnloze ingreep, dat stelt ons toch wel wat gerust. De reden waarom we nu niet meteen een datum vastgepint hebben is omdat we de resultaten van het gen-onderzoek nog willen afwachten, je weet maar nooit dat daar nog iets uitkomt waar ze rekening mee moeten houden. De cardioloog verklaart ons Estée stabiel. Hij zei letterlijk "nooit verwacht dat ze het zo goed zou doen" . Knap he, van ons vechtertje. en ze mag eindelijk een jaartje wachten voor haar volgende bezoekje aan de dokter.
Verder is hier alles prima maar druk. De sint heeft voor hij weer naar Spanje vertrok zijn speelgoedzak nog eens leeggeschud, dat werd natuurlijk met veel jolijt onthaald door onze kindjes. En nu staat de kerstboom alweer te pronken in de woonkamer en stilletjesaan word deze ook bedolven onder de pakjes.
Wij willen alvast iedereen prettige kerstdagen en een wondermooi 2009 toewensen!!
Onze Arthur heeft versterking gekregen tegen al het vrouwelijk geweld in de familie. Gisteren is Jimmy zijn broer, papa geworden. Jim is de trotse peter van Yenthe. Straks gaan we naar het moederhuis om dat klein wonder te bewonderen. Proficiat Tess en Les, met jullie zoontje. Wees welkom kleine hartedief.
Je bent misschien wat anders, ja bijzonder is het juiste woord .Maar je bent precies het meisje dat bij ons hoort .Blij,trots en gelukkig dat zijn wij met een meisje zoals jij. Het is zoeken naar het juiste woord dat niemand kent ,een woord dat verteld hoe bijzonder jij wel bent. Ieder kind is een wonder, ieder kind is bijzonder .En jij bent ons bijzonder wonder!
)
Ons Estée is op controle geweest bij de oogarts en de cardioloog. Bij de oogarts is er een afspraak gemaakt voor binnen 4 maanden , omdat er geen vooruitgang meer was gaan we dan een datum afspreken om haar oogjes te laten opereren. Het zal via een daghospitalisatie gaan en het is een vrij pijnloze ingreep, dat stelt ons toch wel wat gerust. De reden waarom we nu niet meteen een datum vastgepint hebben is omdat we de resultaten van het gen-onderzoek nog willen afwachten, je weet maar nooit dat daar nog iets uitkomt waar ze rekening mee moeten houden.
