Deze blog is gemaakt voor onze dochter Estée. Ze is op 2maart 2005 geboren met zware hartproblemen,voedingsproblemen en hypotonie (lage spierspanning) Sinds kort weten we dat ze aan het CFC syndroom lijdt.
24-09-2007
gaat ze of gaat ze niet???
Met de titel wil ik niet bedoelen of ons Estée stapt ja of nee,het is ondertussen erg duidelijk dat ze stapt en graag stapt. Maar zal ons meisje starten op 't school? Wij hadden altijd in gedachten om ze pas naar 't school te laten gaan in september van 2007,volgend schooljaar dus. Maar onze kleinste meid (ga ik ze na januari nog steeds zo kunnen noemen???) doet het zo goed dat we overwegen om ze na de kerstvakantie te laten starten. Ik ga hier geen lijst neerpennen met al de dingen die ze "nog" niet kan en waar we, samen met de school trouwens nog een overleg over gaan hebben. Ze lijkt ons gewoon schoolrijp,raar woord is dat. Ze voelt zich goed tussen andere kindjes,dat merken we in speeltuinen en bij vrienden erg goed , ze eet zelf (lepelt haar fruit en groentenhapjes zelf naar binnen) en vraagt effectief om naar 't school te mogen en word boos als we vlakaf "nee" zeggen tegen haar. Dat word tegenwoordig wijselijk omzeilt door haar te zeggen dat ze straks meemag de zus gaan brengen of halen of zeggen dat ze nog een beetje geduld moet hebben. (al vraag ik me soms af of mijn kinderen dat begrip "geduld" in hun woordenboekje hebben staan ) en als je haar vraagt "gaat Estée naar 't school ?" antwoord ze telkens "mama huif" "papa dada" Tja ,aan haar uitleg zal het niet liggen. Over haar taal gesproken. Dat wil niet zo goed vlotten, ze draait korte woordjes om,zoals "aap" word bij haar "paa" en bij langere woorden gebruikt ze enkel de laatste of middelste klanken zoals "pyjama" word "ma". De logopediste heeft ons al gezegd dat een periode kan zijn in haar ontwikkeling,zoals bij vele andere kindjes maar ons meisje blijft er lang in hangen,ze komt er niet in vooruit. Ze heeft ook gezegd dat ze het gaat opvolgen (ze komt toch nog regelmatig langs voor ons Estée haar eet vorderingen) en dat ze zeker wil afwachten,om te zien wat ze op 't school meepikt qua taal, anders zou ze graag beginnen met smog (gebaren ten ondersteuning van de taal) Maar dat zijn momenteel geen hoofdbrekers hier, wij verstaan ons meisje en laat ze voor de buitenwereld maar lekker mysterieus praten,ze palmt ze wel in met haar mooi lachje.
Ons Emma heeft zich al helemaal aangepast als oudste kleuter op 't school en troetelnaampjes zoals kabouter of miekemuis worden resoluut naar de deur gewezen, "ik ben al wel een reus he mama" Ze worden toch snel groot.
Net zoals de broer of zus in aantocht. Buiktuimelingen en koprollen zijn dagelijkse kost, ons klein wondertje voelt zich duidelijk in zijn/haar sas. En voor iedereen begint te letten op misschrijvingen,ik weet echt van niks, voor vragen en smeekbedes over ons 3de pagaddertjes geslacht moet je bij Jimmy zijn,die weet het wel. Maar voor diegene die mijn ventje een beetje kennen,er lopen er maar weinig rond die zo kunnen zwijgen en iemand voor 't zotteke kunnen houden als hij...ik daag je uit
Je bent misschien wat anders, ja bijzonder is het juiste woord .Maar je bent precies het meisje dat bij ons hoort .Blij,trots en gelukkig dat zijn wij met een meisje zoals jij. Het is zoeken naar het juiste woord dat niemand kent ,een woord dat verteld hoe bijzonder jij wel bent. Ieder kind is een wonder, ieder kind is bijzonder .En jij bent ons bijzonder wonder!
