Deze blog is gemaakt voor onze dochter Estée. Ze is op 2maart 2005 geboren met zware hartproblemen,voedingsproblemen en hypotonie (lage spierspanning) Sinds kort weten we dat ze aan het CFC syndroom lijdt.
29-01-2010
ziekenhuis
Ons Estée is gisteren middag opgenomen in 't ziekenhuis met een longontsteking. Ze is zondagavond beginnen hoesten en snotteren en 's maandags opgestaan met koorts. Dus wij met haar naar de dokter. We dachten er deze keer goed op tijd bij te zijn , maar blijkbaar deed de AB niet wat het hoort te doen, ons meisje beter maken. Het leek enkel maar erger te worden, het hoesten en de koorts. De dokter heeft ons toen naar 't ziekenhuis gestuurt om foto's te laten nemen en daarop was duidelijk te zien dat ze een ontsteking heeft op haar linker long. En omdat haar vorige AB kuur nog niet lang in de geschiedenisboeken staat en de AB nu zijn werk blijkbaar niet wil doen vond de kinderarts het beter haar enkele dagen op te nemen. En momenteel gaat het beter, haar koorts is heel de dag weg gebleven, nu zou ze enkel nog wat meer eetlust mogen krijgen en haar hoest klinkt ook nog niet erg uitnodigend om al naar huis te mogen. Dus waarschijnlijk krijgt ze maandag of dinsdag haar ontslagbriefje.
En het feit dat ik dit nu hier allemaal kan komen typen is omdat ons Estée haar moment weer heeft uitgekozen om een overnachting te plannen in hotel Klina. Ons Emma word uitgerekend vandaag 8 jaar. En morgen voormiddag is haar verjaardsfeestje op de manege, waar ik blijkbaar heel welkom was. Dus ons Estée haar dikke vriend oma heeft zich opgeoffert om in het comfortabele logeerbedje van het ziekenhuis te gaan slapen, wat zouden we toch zonder haar aanvangen?
We zijn met ons Estée vorige week maandag op controle geweest bij de oogarts. De stand van haar oogjes is nog steeds goed, maar haar zicht is achteruit gegaan, weliswaar maar lichtjes. Ze vind ons Estée een twijvelgeval voor een brilletje. Eigenlijk ziet ze ver, net niet goed genoeg maar wij en de school ondervinden dat ze er geen problemen mee heeft. We hebben dus tesamen beslist om nog een half jaartje te wachten, dan haar oogjes terug te testen.
We kregen net een dag later een brief mee naar huis van de verpleegster van het clb dat ons Estée haar oogjes getest waren en dat ze ons aanraden om een dokter de raadplegen. We waren ze dus voor!
Verder is ze weer helemaal genezen, net als ons Emma. Ons Estée had zoals de laatste keer een 2de fles antibiotica nodig, maar gelukkig geen cortisone druppels meer.
Ik hoop dat iedereen even gezellig het nieuwe jaar heeft ingezet als wij. Ons Estée heeft het zelfs klaargespeelt om op te blijven om naar het vuurwerk te kijken. Haar broer moest zijn strijd staken om 22u wegens het zandmanneke dat op bezoek kwam. Ze vond het supper leuk, en mooi!! Al dat vuurwerk.
ik geloof dat onze kindjes er een leuke vakantie hebben opzitten. Ons Emma zat meer op de manege dan thuis, ons Estée en onze Arthur hebben zo meer aandacht voor zichzelf kunnen opeisen, ze hebben kunnen ravotten in de sneeuw, pakjes opgemaakt en een dagje plopsa indoorals afsluiter.
En dan was het school.....en ze werden ziek. Ons Emma beet de spits af met een oorontseking, 2daagjes later begon ons Estée te hoesten en is opgestaan met 39 graden koorts, onze Arthur heeft het deze keer overgeslagen , het ziek zijn, maar ik ben dan maar in zijn plaats ziek geworden. Voor deze 1ne keer waren de mannen hier het sterke geslacht. Maar dat duurd nooit lang zenne, we zijn ondertussen alle 3 aan de beterhand!!
Je bent misschien wat anders, ja bijzonder is het juiste woord .Maar je bent precies het meisje dat bij ons hoort .Blij,trots en gelukkig dat zijn wij met een meisje zoals jij. Het is zoeken naar het juiste woord dat niemand kent ,een woord dat verteld hoe bijzonder jij wel bent. Ieder kind is een wonder, ieder kind is bijzonder .En jij bent ons bijzonder wonder!
