Deze blog is gemaakt voor onze dochter Estée. Ze is op 2maart 2005 geboren met zware hartproblemen,voedingsproblemen en hypotonie (lage spierspanning) Sinds kort weten we dat ze aan het CFC syndroom lijdt.
20-05-2009
vrolijke juffrouw
Alles is hier weer zoals het hoort te zijn. Ons Estée is terug helemaal genezen en terug haar vrolijke actieve zelf. Onze Arthur is ook van zijn hoest en zijn AB verlost en vertolkt de rol van deugniet nog steeds uitmuntend. Ook ons Emma zit goed in haar vel. Ze rijd sinds kort, op een andere manege, terug paard, en ze geniet er met volle teugen van.
Onze meisjes hebben allebei hun schoolfeest gehad. Ons Emma 2 weekendjes terug, ze mocht een liedje rappen over het verkeer en ze heeft dat super goed gedaan. Ons Estée haar scholeke was dit weekend omgetoverd tot een circus. Ons meisje zat in de fanfare en bespeelde de trompet alsof ze nooit anders had gedaan.
Het is hier tegenwoordig een aangename drukte, lekker genieten is het!!!!
We zijn net terug van een 7daagse vakantie in het ziekenhuis. Ons Estée was opgenomen met een serieuze longontsteking. 't is een heel relaas. Ons meisje snottert en hoest al verschillende weken, niks abnormaals, het is tenslotte normaal dat kinderen vallingen hebben. Ze maakt geen koorts en de dokter hoorde ook niks op de longen. Een 6tal weken terug werd het er niet beter op dus wij terug naar de huisarts en toen was het wel tijd voor antibiotica, ze had een keelontsteking. Heelaas heeft ze haar kuur niet kunnen afmaken want na 4 dagen heeft ze de buikgriep van broerlief overgenomen. Dus stoppen met AB en eerst uitzieken, daarna terug AB. (allemaal op aanraden van de dokters he, we hebben niet geexpermiteerd) Maar haar snotteren en hoesten was nog steeds niet gedaan, dus maar weer eventjes de dokter opzoeken. Zonder koorts en gereutel op de luchtwegen werd er aan astma en allergie gedacht. Hup, met een voorschrift voor puf en siroop naar de apotheker en duimen voor een snel resultaat, want je dochter zich elke morgen horen wakker hoesten is niet leuk, meestal volgde zo een hoestbuien nog enkele keren per dag soms tot overgevens toe. Een lachbui was soms voldoende om een hoestbui in gang te steken. Na een weekje puffen was er nog steeds geen verandering te horen, dus werden we doorgestuurd naar de kinderarts. Ook hij hoorde niks op haar longen maar ging voor alle zekerheid een foto nemen van haar longen en sinussen. en op de foto was een joekel van een longontsteking te zien. Dit had de dokter zeker niet verwacht, dat heeft hij wel een paar keer vermeld. Gevolg, een week in het ziekenhuis. Ons meisje vond het allemaal maar vreemd, ze is toch niet ziek...en dat heeft ze ook tegen alle verpleegsters gezegd! Ze is van gisteren terug thuis, nog 10 dagen aan de AB, niet naar 't school, buiten spelen mag, maar niet te lang. En boos dat ze was deze morgend dat ze niet naar 't school mocht, "niet eerlijk" is haar argument.
Verder is haar oogoperatie ook al geplant. Deze zal in het begin van de schoolvakantie plaatsvinden. Dat vond ze oke, "want dan mag ik naar 't school anders is dat niet eerlijk!"
Je bent misschien wat anders, ja bijzonder is het juiste woord .Maar je bent precies het meisje dat bij ons hoort .Blij,trots en gelukkig dat zijn wij met een meisje zoals jij. Het is zoeken naar het juiste woord dat niemand kent ,een woord dat verteld hoe bijzonder jij wel bent. Ieder kind is een wonder, ieder kind is bijzonder .En jij bent ons bijzonder wonder!
