Kunt ge die dokters nu eigenlijk nog begrijpen?! Ze gaat er vrijdag bij en vertelt over haar ongerustheid over het feit dat ze weer zo hoofdpijn heeft en dingen niet meer weet (zoals hoe ze een ei moet breken, of hoe ze naar de dokter moet bellen,...) en hij antwoordt haar dat hij er een goed gevoel bij heeft dat alles goed zal komen. Dat er binnen enkele weken!!! nieuwe scans gaan genomen worden om de situatie te evalueren. Dus hij vindt het zelfs niet nodig om nu al eens een extra scan van haar hoofd te nemen. Terwijl de symptomen overduidelijk zijn. Ik had er beter bij geweest...
Ook papa loopt al twee weken rond met een serieuze hoest. Hij is precies een zeehond en ook hij moet afwachten...
Begrijpen die dokters eigenlijk wel dat het over een mensenleven gaat, over iemand die familie heeft, en niet zomaar over een ding waar ze een beetje kunnen op oefenen... Ik hoop dat zijn gevoel juist zit want hij zal er anders niet goed van zijn als ik hem zie.
Pffff het gaat de slechte kant op met mama. Haar hoofdpijn verergert altijd weer en ze krijgt terug van die zwarte plekken in haar geheugen. Ze wist daarstraks zelfs niet meer hoe ze een ei moest breken.
Morgen moet ze bij de dokter en ik denk dat die opnieuw een hersenscan zal adviseren.
Ze moet ook volgende week nog heel de week naar bestraald worden, dus ook daar hebben we geen goed nieuws over gekregen.
Nog even op bezoek geweest bij de mama en toch weer geen goed nieuws gekregen. Ze heeft al drie dagen terug stekende hoofdpijn en die duizeligheid komt ook terug. Toen ik daar was stak ze haar lepel bv naast de pot mayonaise. We zijn dus allemaal bang dat de hersentumoren opnieuw gegroeid zijn en dat ze weer vanaf nul moet herbeginnen vrijdag moet ze bij de dokter en gaat ze het vernoemen. Hij zal wss toch niet veel kunnen doen zolang er geen scans en foto's genomen zijn.
Het is dus weer bang afwachten...
Papa blijft ook maar hoesten, hij neemt ondertussen haar medicatie in tegen de hoest want zij wil ze niet meer nemen omdat ze toch niks helpt. Maar ook bij hem lijkt het niet veel uit te doen. Ze missen de kindjes ook heel erg, maar zolang ze allebei zo ziek zijn kan ik er niet bij gaan. Hopelijk is papa vrijdag wat beter en kan ik met Yente toch eens binnen springen. Ze kunnen er zo van genieten om die kleine prutsen te zien.
Net eventjes op bezoek geweest bij mama. Ze ziet er redelijk goed uit, maar hoest wel van 's morgens tot 's avonds. Papa heeft het opgezocht en het zou wel kunnen komen van de irritatie van de bestralingen. En dat kan zelfs nog enkele maanden na de bestralingen doorgaan... Papa zelf heeft ook een zeer zware hoest en heeft de griep. Dus ze zijn al twee dagen praktisch niet uit de zetel geweest.
We zijn stilaan ook aan het aftellen. Nog 7 dagen en ze is (hopelijk) van de bestralingen vanaf. Dan terug scans en foto's laten nemen om te zien of het iets uit gedaan heeft en er eventueel nog behandelingen nodig zijn. Ik hoop van niet, want ze zit op het einde van haar krachten. Papa trouwens ook, dat is waarschijnlijk de reden waarom hij nu ziek geworden is.
Het gaat niet goed met mama. Na kerstavond is het alleen maar bergaf gegaan. Het is begonnen met een beetje hoesten en ondertussen hoest ze een hele dag door, tot braken toe. Ze hoest ook nog steeds bloed op, kan niet meer eten en voelt zich ronduit slecht.
Is dit hoe ze het nieuwe jaar moet beginnen...
Is 13 dan echt een ongeluksgetal...
Vandaag heeft papa de dokter gebeld en die hoort niks op haar longen maar heeft haar wel allerlei verschillende medicatie opnieuw gegeven. Ook moet er zo eens wat opgehoest slijm binnen voor het labo. Dat wordt weer afwachten wat daaruit zal uitkomen. Altijd maar wachten. Terwijl dat nu het enige is wat mama niet heeft...tijd...
Ik kreeg van papa deze avond een berichtje om te zeggen dat hij zich echt zorgen maakt en bang is dat hij haar terug naar spoed zal moeten brengen. Hij zegt dat het zo moeilijk is haar zien af te zien en niks te kunnen doen voor haar.
Ik zei hem dat ik fier ben op hem voor wat hij allemaal al voor haar gedaan heeft.
Hij stuurde weer dat dit nog maar het begin was en dat ni de echte miserie moet beginnen.
Ik wou dat ik bij het begin van het jaar fijner nieuws kon brengen, maar helaas...
Ik kan het niet genoeg herhalen aan iedereen die ik ken. Wees gelukkig met wat je hebt in het leven en probeer er zoveel mogelijk van te genieten nu het nog kan.
Vandaag moest mama om 16.50h gaan voor haar bestraling. En ik ben eens mee geweest...
Om 17.10h mocht ze binnen gaan (wachten) en om iets na 18h is ze weer buiten gekomen. Ze was op van de zenuwen want blijkbaar was er weer iets mis met het toestel en blokkeerde het altijd. Ook was er een mevrouw komen vragen of ze voor mocht want haar taxi stond (zogezegd) te wachten!! Dus alles werd weer wat uitgesteld... Gelukkig moesten we bij de dokter niet lang wachten. We zijn dan ook niet veel wijzer geworden. Enkel dat alles naar wens verloopt en dat ze pas op het einde van de behandeling opnieuw foto's en scans gaan nemen. Haar hoest is waarschijnlijk een irritatie van de bestraling, want hij hoort niks als hij naar haar longen luistert... Ik begrijp niet hoe dat kan, maar goed...
Nadien ben ik met Davy bij de fotograaf geweest om de foto's af te halen. Ze zijn niet schitterend door Yente haar huilbui maar het valt nog mee. We hebben er eentje laten vergroten en gaan dit 2 januari aan papa geven. Ben benieuwd wat hij zal zeggen.
Gisteren een mega-gezellig kerstfeest gehad. Zoals altijd werden we uitgenodigd bij Jurgen en Sylvia. Ook papa is elk jaar al uitgenodigd maar wou er nog geen enkele keer bij zijn. Mama moest steeds alleen komen. Ze had hier ook geen probleem mee want ze was dit al gewoon. Alleen dit jaar was het anders. Na veel aandringen van mij (en dreigen dat ik anders een hele avond bij hem ging komen zitten) is hij uiteindelijk toch gezwicht
Tegen 18h moesten we bij J&S zijn en mama en papa waren er al. Ze zag er heel goed uit (al vond zij van niet natuurlijk). Ze had een modern groen kleedje aan met een bijpassende groene gilet. Ik vroeg haar hoe het was en ze zei: redelijk. Daaraan weet je eigenlijk al dat het niet helemaal goed is... Ze had haar een pijnstiller ingenomen en na verloop van tijd zag je haar opflakkeren. Ze heeft ook vrij veel gegeten en genoot echt van de fijne gezellige avond. Zelfs papa genoot ervan. Wat een verschil met vorig jaar deze tijd. Toen spraken ze al drie weken niet meer tegen elkaar... Mama heeft al dikwijls gezegd: "nu geeft hij me het leven dat ik altijd al heb
gewild. Spijtig dat daar eerst zoiets voor moet gebeuren."
Na het uitdelen van de cadeautjes en het te slapen leggen van de kids was het tijd voor mijn quiz. Ik ben daar vorig jaar mee begonnen en omdat iedereen het zo fijn vond, en het de avond ook een beetje breekt heb ik het dit jaar ook terug gedaan. Voor de winnaar had ik een cadeaubon voorzien om bij nonkel Kevin te gaan eten. Er is opnieuw heel veel gelachen en er werd nog lang doorgepraat over de vragen. Om 2h kreeg mama haar klopje en viel ze bijna in slaap aan tafel. Papa is dan ook met haar naar huis gegaan en wij hebben nog even verder gedaan
Ik ben bang voor wat 2013 ons nog gaat brengen, maar ik ben ook dankbaar voor alle fijne momenten die in met mama tot nu al gehad heb. Ze is de beste mama van de hele wereld!
Ik wens ieder van jullie een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar. En zoals veel gezegd op 1 januari maar waar o zo weinig aandacht aan wordt besteed: een goede gezondheid! Xxx
