Suiker van mama was gezakt tot 249 (limiet) maar in de namiddag weer gestegen tot meer dan 300.
Papa heeft naar het ziekenhuis gebeld en we moeten het goed in het oog houden en ze moet zo weinig mogelijk suikers eten.
Ze stuurt mij ook nog een berichtje dat ze wil vragen als we op bezoek komen om ons bezoek kort te houden want dat ze achteraf altijd heel moe hier van is.
Ik begrijp dat wel, maar ik heb mijn mama al van vorige weekend niet meer gezien en het begint te knagen. Liefst van al zou ik alle dagen op bezoek gaan, maar ze laat het gewoon zelf niet toe.
Ook haar haar blijft steeds verder uitvallen...
Davy vroeg me deze week ook waarom we het niet vertellen tegen haar. Zijn bazin is haar moeder ook verloren aan longkanker en zij vindt dat iedere volwassen mens het recht heeft te weten hoe hij/zij ervoor staat. Ook als ze nog perse dingen wil doen, of dingen zelf wil regelen,...
Ik ben van dezelfde mening, maar papa wil het absoluut niet.
Ik denkt dat we misschien best de volgende scan afwachten en zien of de chemo iets uitdoet. Dan kunnen we nog zien of we het vertellen of niet...
Eerst en vooral: een hele gelukkige verjaardag mamsie! 59 jaar... hopelijk mogen we je 60ste ook nog vieren!
Door het voorval van 24 augustus (lees blog) heb ik dus enkele dagen overgeslaan uit mijn dagboek.
Wat is er ondertussen gebeurd:
Mama stelt het vrij goed. Sinds ze drie keer per dag voor het toestel gaat zitten zien we haar alle dagen verbeteren. Ze heeft zelfs al een beetje gekuist en gestofzuigd,... Als ik haar ging bezoeken zag ze er goed uit. Kan al heel de dag wakker blijven, heeft terug kleur, haar stem is terug EN ze is terug enkele kilo's verdikt.
Gisteren was dan weer een mindere dag. Haar mond is terug ontstoken en ze begint nu toch haar haar te verliezen Ze trekt het met pakken eruit zegt ze. Voorlopig alleen nog maar achteraan (waar de bestraling is gebeurd). We hopen dus dat het daar bij zal blijven. Want ik weet dat dat voor haar heel moeilijk is. Ze zal niet meer willen buiten komen en zal zich heel slecht voelen. Ik heb ze vandaag nog niet gehoord, dus dat voorspelt niet veel goed. Ben een beetje bang om haar vanavond te bezoeken. Ik weet niet hoe ik ga reageren als ik haar zo zie...
Waarom heet mijn blog nu "titatovenaar"? Awel heel simpel eigenlijk... Haar bijnaam (voor de kleinkinderen enzo) is tita en we hopen dat er een tovenaar is die er kan voor zorgen dat ze terug geneest!
Ik ga het nog eens herhalen: OOK VAN DIT BLOG WETEN MAMA EN PAPA NIETS AF EN DAT MOET ZO BLIJVEN!
Dagje beetje anders afgelopen dan gedacht...
Mama vraagt mij om niet meer op bezoek te komen want ze is heel moe en voelt haar absoluut niet goed. Haar suiker staat op 434! Wat dus véél te hoog is! (waarde mag max 250 staan). Ze zegt dat ze haar medicatie gaat innemen en dan later nog eens haar suiker meten. Papa stuurt me nadien een bericht dat mama haar suiker nu 460 staat (ondanks de medicatie). Hij zegt dat hij morgen naar het ziekenhuis gaat bellen maar dat hij schrik heeft dat ze terug zal binnen moeten.
Ik zeg hem dat hij direct moet bellen want dat da heel gevaarlijk is. Hij wil nog even afwachten tot nog een volgende meting, maar ik ben er toch niet gerust in...
Pfff mamsie en dat op jouw verjaardag. Gaan ze jou nu niks meer gunnen?!!
btw nog even ter info bij vertellen dat mijn broer en zijn vrouw ook bij die "alternatieve dokter" geweest zijn voor hen en dat het voor hen ook heel aangrijpend was. Alles dat die man gezegd heeft was compleet juist. Meer details ga ik er hier niet over geven. Wie er iets van wil weten moet het maar eens aan hen zelf vragen...
Ze trekt het met pakken eruit zegt ze. Voorlopig alleen nog maar achteraan (waar de bestraling is gebeurd). We hopen dus dat het daar bij zal blijven. Want ik weet dat dat voor haar heel moeilijk is. Ze zal niet meer willen buiten komen en zal zich heel slecht voelen. Ik heb ze vandaag nog niet gehoord, dus dat voorspelt niet veel goed.
