Vandaag moet mama al heel vroeg in het ziekenhuis zijn (om 7h) want ze gaan eerst een katheter steken zodat ze haar niet altijd moeten prikken. Dit gebeurt onder volledige verdoving.
Als ze aankomt in het ziekenhuis willen ze eerst nog een echo maken van haar nek want die zwelling die ze heeft maakt hen ongerust. Maar er is niks speciaal te zien op de echo...
Tegen 10.30h rijden ze met haar naar de operatiezaal en rond 13.30h is ze terug op de kamer. Ze heeft pijn en honger. Die pijn daarvoor mag ze dafalgan vragen, maar eten krijgt ze nog niet.
Rond 17.30h starten ze met de eerste lading chemo.
Ik hoop dat ze er steeds minder last van heeft, want ze was nu net zo sterk!
Na het werk op bezoek geweest bij de mama. Wat zag ze er goed uit, ze was eten aan het maken en papa zat aan tafel. Even leek alles weer helemaal zoals vroeger. Alsof er niets aan de hand was. Zo mooi...
Ik hoop nu alleen dat ons kids haar ni meer ziek maken want hoe meer ik zei dat ze haar van Yente'ke een beetje moest weg houden, hoe meer ze haar pakte. Niet express, maar hoe zou je zelf zijn als zo een klein pruts aan uw been komt trekken
Woensdagochtend moet ze al heel vroeg in het ziekenhuis zijn. Ze gaan eerst onder volledige verdoving de katheter steken en dan starten met de chemo. Ze is heel bang. Want net nu ze haar elke dag begint sterker te voelen, moet ze terug de put in...
