Vandaag moet mama al heel vroeg in het ziekenhuis zijn (om 7h) want ze gaan eerst een katheter steken zodat ze haar niet altijd moeten prikken. Dit gebeurt onder volledige verdoving.
Als ze aankomt in het ziekenhuis willen ze eerst nog een echo maken van haar nek want die zwelling die ze heeft maakt hen ongerust. Maar er is niks speciaal te zien op de echo...
Tegen 10.30h rijden ze met haar naar de operatiezaal en rond 13.30h is ze terug op de kamer. Ze heeft pijn en honger. Die pijn daarvoor mag ze dafalgan vragen, maar eten krijgt ze nog niet.
Rond 17.30h starten ze met de eerste lading chemo.
Ik hoop dat ze er steeds minder last van heeft, want ze was nu net zo sterk!
Na het werk op bezoek geweest bij de mama. Wat zag ze er goed uit, ze was eten aan het maken en papa zat aan tafel. Even leek alles weer helemaal zoals vroeger. Alsof er niets aan de hand was. Zo mooi...
Ik hoop nu alleen dat ons kids haar ni meer ziek maken want hoe meer ik zei dat ze haar van Yente'ke een beetje moest weg houden, hoe meer ze haar pakte. Niet express, maar hoe zou je zelf zijn als zo een klein pruts aan uw been komt trekken
Woensdagochtend moet ze al heel vroeg in het ziekenhuis zijn. Ze gaan eerst onder volledige verdoving de katheter steken en dan starten met de chemo. Ze is heel bang. Want net nu ze haar elke dag begint sterker te voelen, moet ze terug de put in...
Opnieuw heel goede dag voor mama. Ze heeft weer al eens allerlei werkjes gedaan thuis... Ik zeg haar dat ze eens wat meer moet genieten als ze goed is en niet alleen maar werken, maar ze heeft er geen oren naar...
Maar ti's natuurlijk door een goeie gezegd, ik zou mij beter ook eens vijf minuten in een zetel zetten als ik vrijdags thuis ben
Heb haar nu door het drukke weekend niet gezien en voel me wel wat schuldig. Hopelijk lukt het mij om haar morgen eens te gaan bezoeken. Dinsdagavond moet ik opnieuw bij die 'wonderdokter' gaan. Dit keer voor mezelf en voor Thibo. Ben eens benieuwd wat hij nu allemaal gaat zeggen...
Longtumor is al meer dan de helft verkleind! En de klieren in haar buik ook al meer dan de helft verminderd.
Ze gaan nu pas volgende week woensdag beginnen met de chemo omdat ze haar eerst een katheter willen steken omdat ze de vorige keer veel te veel moeten prikken hebben voor ze een baxter konden steken.
Dus eerst nog eens onder volledige verdoving, maar nadien nooit meer prikken.
Mama is precies terug de oude. Kuisen dat het een lieve lust is ze voelt haar goed en iedereen wordt er happy van.
Morgenvroeg uitslag van de CT scan... Hopelijk zijn we dan nog even happy.
Ze zei er wel bij dat ze bang was dat het na maandag weer bergaf ging gaan als ze haar derde chemokuur krijgt.
Ik zei haar dat we dat dan we zullen zien maar dat ze nu moet genieten van de goeie momenten!
Alweer twee goeie dagen voor mama. Gisteren heeft ze zelfs twee uurtjes op Thibo gelet (onder begeleiding van de papa, die hem voor het eerst in zijn leven op school gaan halen is, natuurlijk). Ze doet da goed. Als we zo kunnen verder doen en vrijdag geen slag in ons gezicht is (uitslag halen van de longscan) komt het goed.
Ikzelf heb vanavond eens lekker kunnen ontspannen in de cinema en even gedachten op nul. Kan ook goed doen...
Terug een goed dagje voor mama. Het is rommelmarkt bij hen in straat en ze gaat zelfs mee buiten zitten met papa. Voor haar de eerste keer dat ze terug onder de mensen komt na de chemo. Hopelijk voor haar geen negatieve ervaring want ze zou wat meer moeten buiten zitten eigenlijk.
Ze kon vandaag ook Yente terug van de grond tillen. Wat ze vorige week niet kon...
Donderdag CT scan van de longen en vrijdag de uitslag ik ben echt benieuwd wat ze gaan zeggen.
Ik ben fier op je mams, ik weet dat vandaag voor jou een hele stap was!
Wat een drukke dag vandaag. Net vandaag heeft Thibo zijn eerste zwemles. Gelukkig hebben we tante Sylvia nog en kunnen we op haar rekenen om Thibo te begeleiden daarbij. Na Yente afgezet te hebben bij meter Didi rijden we door naar De Deyn. Daar volgt een hele mooie dienst met mooie muziek en mooie teksten.
Ik had me voorgenomen niet te wenen, maar toen tante Martine een heel mooi tekstje voorlas waarin ze op het einde ook mama vernoemde, die er spijtig genoeg vandaag niet kon bijzijn, kreeg ik het heel moeilijk. Tranen rolden over mijn wangen en ik kon alleen maar denken aan mama die nu alleen thuis zat.
Ik denk niet dat ik dat ooit ga kunnen, daar vooraan gaan zitten. Alle ogen op jou gericht...
Wil er eigenlijk nog niet teveel aan denken....
Nadien gaan we door naar de koffietafel en van daar bij tante Martine met de kids. Ook papa gaat mama thuis halen en het wordt nog een fijne namiddag.
Mama vraagt mij nadien of ik pita voor haar wil halen. En natuurlijk wil ik dat. En ze eet het met veel smaak op. Het doet mij plezier haar zo zien te genieten.
Weer een goeie dag voor mama. Ze heeft eten gemaakt en samen met papa de afwas gedaan. Papa zegt dat hij zo fier is op haar wat ze allemaal kan.
Had dat nog nooit uit mijn vader zijn mond gehoord. Deed me echt iets. Hij zorgt heel goed voor haar en dat mag ook eens gezegd worden. Wie had dat ooit gedacht...
's avonds ga ik bij haar op bezoek met de kindjes en ze zijn heel blij. Ze probeert Yente op te pakken maar krijgt haar geen cm omhoog. Ik zet haar dan maar op haar schoot en dat beeld dat ik toen kreeg is er eentje van lang geleden. Want de kindjes mochten niet meer dicht bij haar komen en nu zat Yente op haar schoot. Ontroerend, zowel voor haar als voor mij.
Ze heeft de laatste paar dagen ook een enorm opgezwollen buik. Je kan het vergelijken met de laatste maanden zwangerschap waarbij je navel echt uit je buik komt. Ze steekt het op de vele medicatie, maar ik weet het toch niet ze...
Morgen begrafenis moeke. Ze ging eerst meegaan maar bij de gedachte aan al die blikken die op haar gaan gericht zijn en alle vragen van de mensen heeft ze haar bedacht. En dat begrijp ik maar al te goed eigenlijk.
Gisteren en vandaag een vrij goeie dag voor mama. Zij zegt zelf: "zoals anders e" als je vraagt hoe het gaat. Maar ik vind dat ze het beter doet. Ze heeft gisteren zelfs een beetje gestreken. Hopelijk alle dagen terug een beetje beter.
Wat ze wel terug heeft en wat mij verontrust. Ze hoest terug 's morgens en 's avonds...
Maar we moeten positief blijven dus kijk ik alleen maar naar de vooruitgang!
Vandaag was een beter dagje voor mama. Ze is heel de dag wakker geweest, heeft zelf eten gemaakt en afgewassen. Ze hadden haar in het ziekenhuis ook gezegd dat ze wat beweging nodig heeft. Want hoe langer je stil zit/ligt, hoe slapper je spieren worden natuurlijk. En dat is al heel goed te merken want ze kan bijna geen trappen meer doen (papa moet ze 's avonds bijna boven trekken) en ze moet haar overal aan vasthouden als ze stapt. Het dipje van dit weekend is precies weer even voorbij. Hopeljk blijft het zo! Want er zullen nog veel moeilijke momenten komen waarschijnlijk.
Ook kreeg ik deze namiddag te horen dat moeke (mama van papa) gestorven was. Ze is uit haar slaap niet meer wakker geworden. Aangezien zij al vele jaren niet meer uit haar bed kon, zijn wij nu blij dat zij eeuwige rust gevonden heeft. Maar anderzijds blijft het ook de mama van papa natuurlijk e. En hij kan die extra zorgen nu echt wel missen. Zaterdag wordt ze begraven, zonder de aanwezigheid van mama...
