Dag 137: donderdag 20 maart 2008

Deze morgen moest ik nog maar eens opstaan om het een en ander van administratie in orde te krijgen. Ik had om 9u30 een afspraak met professor Dimitri Mardas. Dus om 8u30 uit de veren. Om precies 9u30 stond ik daar en wat raad je geen Mardas te zien natuurlijk. Ik dacht oké laten we ons niet opjagen we wachten tot 10u en dan schrijven we hem een mailtje om te zeggen dat je daar was op het tijdstip dat hij gezegd had maar dat je hem niet kon vinden in zijn kantoor. Om exact 10u kwam meneer aan. Een Griekse die na mij was toegekomen probeerde nog voor te steken maar ik stond mijn mannetje. De professor gaf me na een kort gesprek een boek mee dat ik moest kopiëren en terugbrengen. Ik ging naar de bibliotheek maar ik weet niet wat er scheelde met de kopieermachine maar toen die begon te kopiëren begon ze de recto-verso pagina’s door elkaar te schudden. Dus naar een gewone kopieershop was de boodschap. Na deze shop te hebben bezocht terug naar het kantoor van Mardas om het boek terug af te leveren maar de vogel was reeds gevlogen. Ik stak het dan maar tussen klink en deur. De volgende stap was mijn learning agreement binnen te steken in het kantoor van de coördinator van het economische departement mevrouw Kostopoulou. Zij ging om 12u aanwezig zijn maar mocht mijn document achterlaten bij haar secretaresse die ervoor ging zorgen dat het getekend werd en dat ik er in de loop van de namiddag mocht omkomen. Ondertussen ging ik nog binnen in het generale erasmuskantoor voor de betaling van mijn kamer te volbrengen. Dus naar de bank met het betalingsformulier dan terug naar het erasmuskantoor om een kopie te laten maken als bewijs van betaling. Toen ik het generale kantoor verliet was het iets van 11u20. Ik wilde mevrouw Kostopoulou toch nog zien daar ik nog een paar vragen had dus zwemmen was uitgesloten daar ik slechts een kleine 30 minuten had. Toch ging ik naar het zwembad om eventjes plaats te nemen op de tribune. Het weer vandaag was barslecht. Een zeer druilerige miezerregen en een zeer grijze lucht. Een geluk dat ik de tijd niet had om te zwemmen anders had het me misschien nog een gratis verkoudheid opgeleverd. Het was wel fijn het zwembad te zien stomen buiten. Het deed zelfs denken aan een thermenbad, het moet wel zalig geweest zijn eenmaal je erin zat, maar die tijd had ik dus niet. Om 12u vertok ik van aan het zwembad terug naar de universiteitscampus. Ik vond mevrouw Kostopoulou, stelde haar mijn vragen en liet haar tekenen. Ik mocht dan nog maar eens naar het generale kantoor om dit ondertekende document aan hen te bezorgen. Toen ik daar aankwam zegden ze me dat het niet goed was daar het het verkeerde blad was die gesigneerd was. Dus terug naar het kantoor van mevrouw Kostopoulou, zij was natuurlijk ook al weer weg. Opnieuw vroeg ik aan de secretaresse om het aan haar te overhandigen. Om 13u was ik terug in mijn kamer om om 14 te vertrekken met Eva naar Kamara waar we met een paar mensen hadden afgesproken om een koffie te gaan drinken en te gaan wandelen. Ik had dus net tijd genoeg om me nog snel een croque monsieur te fabriceren. De wandeling werd afgelast omwille van de weersomstandigheden, we doken dus maar direct de bar in. We waren met ons 5. Peter (Oostenrijk), Hanne en Eva (Duitsland), en Hanne. Tegen dat de koffies bijna geleegd waren viel de stroom uit. We zaten dus gezellig in de donker. De stroomonderbreking was te danken aan de staking, alleen was de vraag hoelang ging het duren? Eva moest vertrekken naar haar taalles van Grieks, de ander gingen naar een tatooshop dus geen van de bestemmingen die op mij was afgesteld. Daar ik thuis ook niets kon doen dan besliste ik maar gewoon even naar beneden te lopen tot aan de zee en terug naar boven. Het zag erg mistig boven zee en met het weer die nog steeds erg vochtig was keerde ik al snel mijn kar om terug naar boven te gaan. Toen ik thuis was en nog een kwartiertje wachtten was er terug stroom. Ik begon dan maar met mails te sturen richting EHSAL – HUB om ze op de hoogte te stellen van de gekozen vakken. Maar toen trad er een probleem op. Blijkbaar had ik niet dezelfde vakken in mijn equivalentiedossier opgenomen als mijn collega waardoor Brussel het niet goed verstond. Ik had het vak Managerial accounting opgenomen en hij Financial analysis. In mijn lijst stond deze laatste niet vermeld en hij had beweert dat manageral accounting niet langer op de lijst stond. Ik verstond er me zelf ook niet meer aan en trok dan maar direct mijn schoenen terug aan om naar de universiteit te lopen om het zaakje te gaan uitpluizen. Ik wist dat het een waterkans was dat ik nog iemand ging vinden maar ongelofelijk de goden waren  mij gunstig gestemd. Ik kwam aan aan het kantoor van mevrouw Kostopoulou, de hoofdcoördinator voor het economische departement en zag dat er nog licht brandde. Er is dus nog iemand. De deur echter was gesloten maar ik concludeerde laat ons gewoon even wachten het is nu juist 18u dus aangezien het licht brand is er zeker nog iemand op komst. En na een klein kwartiertje wachten stond ze voor mij. Ik legde de situatie uit en ze keek ook raar op. Ze drukte de lijst nogmaals af en dan werd het al snel duidelijk. Er was de tweede meeting een nieuwe lijst gepubliceerd maar daar ik daarop niet aanwezig was omdat ze op deze eerste de vermelding had gemaakt dat het niet nodig was van naar de volgende meeting te komen als je geen problemen of vragen had betreffende het kiezen van de vakken. Maar toen ik haar vertelde dat professor van manageral accounting mij de opdracht had bezorgt en deze dus niet langer op de lijst stond van mogelijk af te leggen vakken voor dit semester verstond ze er haar helemaal niet aan. Ze legde me uit hoe het systeem van doorsturen van lessen ineenzat. De professoren moeten sturen naar hun hoofd van hun afdeling of ze willen lessen geven voor de erasmusstudenten of niet en dit hoofd moet dit dan overmaken aan mevrouw Kostopoulou. Nu gebeurt het vaak dat de professoren daar nogal laat mee zijn en dat daardoor het hoofd niet alle juiste informatie doorstuurt maar zich baseert op tabellen van vorige jaren. En zo was de fout hoogstwaarschijnlijk uitgeklaard. Maar als ik deze les dus wilde volgen en de professor stond het me toe dan mocht ik dat zonder enig probleem doen. Maar nu was ik natuurlijk nieuwsgierig geworden naar wat Financial analysis inhield. Ik vroeg wanneer ik deze professor zou kunnen vinden in zijn kantoor en ze probeerde hem te bellen om dit zo snel mogelijk te weten te komen. Ik had nog maar eens geluk normaal duurt het hier wel een weekje tegen dat je een professor kan vinden om een inleidend gesprek te hebben maar dit keer was het een kwestie van minuten geweest dus. Ik ging hem dan maar direct bezoeken. Een zeer toffe 40er die zeer gastvrij was en die met veel plezier een korte omschrijving gaf van zijn vak. Daarna babbelden we nog een beetje over hoe mijn verblijf hier al verlopen was, hoe studeren in België eraan toegaat en nog over vele andere zaken. Het was al snel 3 kwartier later. Voor ik vertrok vroeg ik hem nog hoe de examenvereisten ineenzaten en ik mocht kiezen, een casestudy, een boek lezen, een paper schrijven,… . Ik moet volgende week donderdagmaar eens terugkomen om te laten weten wat ik gekozen heb. Dan nog gauw even langslopen bij mevrouw Kostopoulou daar ik mijn paraplu daar vergeten was en terug naar huis. Dus tijd om eten te maken. Maar toen ik net terug binnen was kwamen Voitek en Jack net buiten om te vertrekken naar het studentenrestaurant. Ze vroegen of ik geen zin had om mee te gaan en toen dacht ik het is nu al zolang geleden dat ik geweest ben geef het toch nog eens een kans. In de regen een klein halfuurtje stappen dus. Spijtig genoeg liet ik me enkel met het brood bekoren, de warme schotel was niet alles. Het was een warm groentenbord met allerlei verschillende gekookte groenten in die lagen te zwemmen in het vet. Ik stak dus 2 schijfjes brood naar binnen en maakte me dan maar nog iets klaar toen ik thuiskwam. Nadien las ik nog een beetje in mijn boek en ging ik slapen daar ik toch wel moe was want geef toe het was een van de actievere dagen geweest.

Dag 136: woensdag 19 maart 2008

De dag van de generale nationale staking is aangebroken. De Grieken, althans diegene die tewerkgesteld zijn aan de overheid leggen vandaag gezamenlijk het werk neer. De stroomonderbrekingen van de voorbije dagen maakte hier ook deel van uit. Een deel van de stad heeft zonder stroom gezeten voor een paar uur. Maar bij ons was daar niets merkbaar van. Ik werd relatief vroeg wakker wat hier dus 9u30 is en daar ik de slaap niet meer kon vatten na veel gedraai nam ik dan maar de wijze beslissing de Grieken een dienst te bewijzen. Ik ging zomaar deelnemen aan de manifestatie die van aan Aristotle square om 10u30 ging vertrekken. Ik wilde eerst mijn ontbijt gaan kopen maar daar ik de manifestatie voor geen geld wilde missen liet ik mijn maagje maar even sudderen. De ganse egnatia straat was afgesloten voor de optocht. Er waren gigantisch veel mensen uit zeer wijd verspreide leeftijdscategorieën. Er was ook een grote groep studenten aanwezig alhoewel ik denk dat ik een van de weinige erasmussers was. Toen de optocht in de buurt van het boekingskantoor voor Mount of Athos voorbijkwam sloeg ik af. Ik wilde mijn inlichtingen nemen of er toevallig nog geen mensen hun trip naar daar hadden gecanceld. Op 5 april is er plaats voor 1 persoon om er heen te gaan. Ik had deze namiddag afgesproken om Verena op te zoeken in haar appartement en ik wist dat haar flatmate ook thuis zou zijn. Deze had vorig weekend doorgebracht op Athos en ik wilde hem eens uithoren hoe hij het ervaren had. Na het bezoek aan het kantoor ging ik dan mijn ontbijt kopen wat ik eigenlijk op middaguur verorberde. Ik had nog wat tijd over daar ik maar om 14u30 bij Verena moest zijn en vond dat mijn kamer misschien wel een poetsbeurt kon gebruiken. De dweil en producten in de aanslag en schrobben maar. Tegen dat deze karwei voorbij was was het bijna tijd om te vertrekken naar Agios Nesteros waar Verena woont. Vanuit de residentie moet je rekenen op een halfuurtje stappen. Ik arriveerde daar tegen 14u45. We babbelden een beetje over de trips die we nog wilden maken dit semester en speelden nog een spelletje Yes5. Het “dubbelsteine” spelletje zoals we het gedoopt hebben vorig semester. Het draaide al snel uit naar 19u toen het begon te donkeren. Bovendien was de zon alweer verdwenen achter een dik pak wolken en was er een venijnig windje opgekomen die de gevoelstemperatuur gevoelig deed dalen. Tijd om me huiswaarts te begeven vond ik. Bovendien wilde ik niet iets eten daar omdat Verena een soort dieet volgt waarbij ze vandaag niets mocht eten. Het is een dieet va 2 weken die ervoor moet zorgen dat alle schadelijke stoffen het lichaam verlaten. Het overleven gebeurd op thee honing en yohurt. Toen ik thuiskwam was het dus al 20u. Ik zette vandaag dan maar eens tomatensoep op het menu. Na een aantal bordjes van deze soep was ik nog niet volledig voldaan en bakte ik me dan nog wat fishsteaks. Met als film van de avond “The devil wears Prada” werd alles naar binnengesmikkeld. Toen ik het beu was van kijken raakte ik opnieuw op de chat en sloeg ik aan de babbel met een goeie vriendin. De tijd tijdens ons gesprek vloog voorbij en het was bijgevolg 1u voor ik het besefte.

Dag 135: dinsdag 18 maart 2008

Vandaag nam het leven terug de gewone plooi aan mooi weertje dus tijd om terug de baantjes te gaan trekken in het zwembad. Verena was ook van de partij. Om 10u45 vertrekken vanuit de residentie dus. Het was wel 11u maar nu we beide onze certificaten in ons bezit hebben kan het geen kwaad om wat later te gaan. Als ze ons eventueel, wat hoogstonwaarschijnlijk is, toch zouden controleren kon men ons niets maken. Ik begon dus aan mijn lengtes en Verena aan de hare. Na een klein uurtje en een half zat ik aan 2 km en zij aan 1km. We hadden het beide gehad voor vandaag en gingen uit het zwembad. We plaatsten ons in het zonnetje om wat te drogen en wat kleur op te lopen. Tegen 14u30 begon ons dat ook al tegen te steken want als je alle dagen niet anders doet dan in de zon liggen en uitrusten gaat dit je raar maar waar vervelen. Dus dan maar de douches in en terug de stapkleren aan. Voor de rest van de dag stond er niets meer op het programma dus waarom geen aansluitende wandeling na het zwemmen. Verena moest nog iets posten en daarna wilde ze nog voor een badmuts en slippers gaan zien in de intersport. Ik wilde nog eens mijn hoofd binnensteken in het toeristisch bureau om te weten of je een internationaal paspoort of visum of wat dan ook nodig had om naar Istanbul te reizen. Deze reis staat normaal op het programma voor de 2^de week van de paasvakantie van hier dus eind maart – begin april. De dame achter de desk hielp me heel vriendelijk en belde zelfs naar de ambassade van België in Athene om zeker te zijn over wat ze zegde. Ik mocht het allemaal uitleggen in het Nederlands zelfs tegen de man aan de ander kant van de lijn. Het was lang geleden dat er nog Nederlandse woordjes waren gevormd uit mijn mond daar ik nu geen Nederlanders of Belgen meer rondom mij heb, maar dit is dan weer een betere zaak voor mijn Engels. Dus na het bezoek aan het postkantoor, de intersportwinkel en het toeristisch bureau liepen we richting zee. Daar plaatsten we ons op de trapjes “au bord du mer” en genoten van het zonlicht dat schetterde en weerkaatste in het water op ons gezicht. We bleven daar zitten tot zo een 16u. Daarna liep ik nog even mee richting Aristotle square, daar het ook al een eindje geleden was dat ik daar voorbij was gekomen. Daarna splitsten onze wegen zich zij naar huis en ik ook. Onderweg kwam ik aan rotonda, op ongeveer een 5 minuutjes van de residentie Sara en Christina tegen. Ze hadden samen met een man die de internetshop op de hoek runde post gevat op een terrasje. Ze stelden me ook voor om plaats te nemen wat ik dan ook deed. Er werd een beetje gesproken over de extreme vriendelijke houding van mevrouw Koutousi ten opzichte van de gewone erasmusstudenten en de andere uitzonderlijke echte vriendelijkheid die ze heeft ten opzichte van Italianen. Alweer iets bijgeleerd alhoewel het nu niet zo broodnodige informatie was, was het toch een toffe roddel om te aanhoren. Tegen 18u30 kwamen we terug aan in Kassandrou. Ik schreef nog een beetje aan mijn blog kookte me een spaghetti met barilla basilicosaus. Om de tijd van de avond te doden waande ik me dan maar op de chat om de boetiek te sluiten tegen 23u30.

Dag 134: maandag 17 maart 2008

Deze morgen nam het gewone weekleven terug ingang. Het opstaan was bestemd om te gaan zwemmen. Dus om 9u00 uit de veren en een lekker warm douchke nemen. Om 9u30 was ik dan klaar om te ontbijten en om 10u00 was de afwas gedaan en kon ik me begeven naar de universiteit waar ik bepaalde professoren nog wilde zien. Die van European Economy was nog maar eens niet in zijn kantoor dus na een zoektocht van kantoortje naar kantoortje gaf ik het op en ging ik naar het zwembad. Het weer was niet 100% overtuigend maar de zon deed toch hard haar best om door het wolkendek te breken. We kregen ze toch een aantal keer te zien wat enorm deugd deed als je aan het zwemmen was. Ik deed eerst een 1600m en daarna was het 12u15u en dus tijd voor de aqua-aerobics. Ik wilde er aan deelnemen en deed dit dan ook. De oefeningen werden natuurlijk erasmusvriendelijk als ze hier zijn enkel in het Grieks uitgelegd en je kon dan natuurlijk maar als een aapje na-apen. Deze sessie duurde toch een kleine 45 minuten en alle spieren werden getraind. Ik had in het begin een opkomende kramp gevoeld maar die genegeerd maar ze bleef toch steken. Na de aqua-aerobics deed ik nog mijn laatste 400m en was ik tevreden met mijn gestelde daden. Ik verliet het zwembad tegen 14u. Toen ik het zwembad verliet begonnen de wolken samen te pakken en leek het te gaan regenen. Ik ging dan maar over huis om mijn spullen af te droppen en een hapje te eten. Daarna nam ik een beetje platte rust en regelde ik nog het een en het ander van administratieve zaken zodat ik reglementair in orde ben voor Brussel. Toen was het al snel avond en kookte ik me Frietjes met braadworst. Het smaakte me overheerlijk. Daar er vanavond zoals al die andere avonden dreigde uit te zien met dus geen enkele zeer speciale avondactiviteit ging ik dan maar over tot het kijken naar de DVD, me door mijn allerliefst tante Myriam geschonken, “Geert Hoste houdt woord”. Er zaten zoals me verteld inderdaad superhilarische stukken in. Zelfs al op de dvd dat je toch wel even naar lucht moest happen van het lachen. Om 23u was de pijp uit en kroop ik dan maar onder mijn lakentjes.

Dag 133: zondag 16 maart 2008

Het team voor de beachtrip nummer 3 bestond uit Eva, Ulla, Verena en mezelf. Dit was althans het deel die klaarstond om om 11u de bus naar Perea te nemen. Na een uurtje rijden kwamen we aan ter plaatse. Opnieuw dezelfde plaats werd bezet hoewel we een aantal meter al waren opgeschoven. Het weer was minder overtuigend dan gisteren maar dit strookte dan ook met de voorspellingen die ons hadden opgegeven dat er meer wolken zouden zijn. Er zat een vliesje voor de zon. Ook een gevaarlijke toestand om brandwonden te veroorzaken. Om 13u kwamen Paula, Voitek en Jack ook nog aan en dan nog eens een uur later werd deze bende van Pools bloed nog versterkt met Katherine en Petros. Het was echt wel frisser dan gisteren en ik had er me dus niet echt naar gekleed daar ik als een optimist met mijn t-shirtje en mijn short was vertrokken. Om 16u verlieten Ulla, Eva en Verena het strand al daar ze het koud begonnen te krijgen. Wij, de rest bleef doorbijten en bleef tot 17u30. We speelden het Thief spelletje met de kaarten om de tijd te doden en vertrokken nadien met de auto van Petros terug de stad in. Met 6 in een oude mercedes C-klasse maar het lukt, alleen vertoonde deze wat thermostaat problemen eenmaal we echt in het fileverkeer terecht kwamen. Gelukkig waren we niet ver meer van huis dus stapten de meeste al uit. Ik bleef bij Petros wachten tot de auto wat afgekoeld was om hem daarna ergens in een parkeerplaatsje te wringen dicht bij de residentie. Toen bestelden we met ons allen samen pizza’s en speelden we voor de verandering met de kaarten. Tegen middernacht was iedereen zijn pijp bijna uit en verlieten Petros en Katherine ons. Een klein kwartiertje later gold het zelfde voor Anna en mezelf.

Dag 132: zaterdag 15 maart 2008

Omwille van het goede weer en de vele andere activiteiten zoals uitgaan en andere hadden we dan maar een beachtrip ingelegd. We zouden naar hetzelfde strand trekken als vorige week. Alleen gingen Ulla en Eva (beide Duits) nu mee. Het was schitterend weer en de afspraak was opnieuw om te vertrekken aan Kamara busstatie om 10u30. Verena liet weten dat ze dit onmogelijk kon halen doordat haar mama deze morgen had gebeld en ze maar van geen ophouden wist toen ze aan de telefoon was. Ze bleef blijkbaar maar vertellen. Dus een half uurtje later konden we vertrekken. Voitek had zich s’morgens bij mij komen verontschuldigen dat ze niet gingen meegaan omdat Paula ziek was en dat ze eigenlijk nogal moe waren maar misschien kwamen ze nog achter als het niet te laat was. Dus met ons 3-tal vertrokken we naar Perea. We installeerden ons op exact dezelfde vierkante meters zoals vorige week en lieten de zon tot ons komen. Eerst was er een verraderlijk windje die het nogal fris aanvoelen maakte maar dat wil niet zeggen dat de zonnestralen daarom minder schadelijk zijn. Logisch gevolg iedereen aan de stevige kant verbrand tegen het einde van de dag. Iedereen had ook zijn leesboek mee dus er werd wat afgelezen, daarna werd er ook nog met de dobbelstenen gespeeld en geslapen. Tegen 18u was het beste van de dag voorbij en namen we de bus terug richting Thessaloniki. Daar het weekend was hadden we erg vlot verkeer. Op een klein uurtje stonden we terug aan de residentievoordeur. Mijn Poolse buren waren voltallig thuis en vroegen me direct of ik geen zin had om naar een taverna te gaan deze avond met een bende waaronder er ook Duitsers aanwezig zouden zijn. Ik zag het niet echt zitten en wilde mijn frigo al eens leeg eten zodat ik die terug kan volsteken met allerlei nieuw lekkers. Dus de ingevroren pizza moest eraan geloven. Tegen 20u30 vertokken de genodigden richting taverna en maakte ik mijn pizza’tje klaar. Tegen 22u werd er gebeld, ik verwachte geen bezoek meer maar was toch nieuwsgierig wie het zou kunnen zijn dus opende ik. Het was Kate en Petros, de andere 2 Polen die in Kalamaria een appartement hebben. Ze kwamen kijken of Paula, Voitek en Jack niet thuis waren. Ik wist gelukkig ongeveer waar ze moesten zitten en daar ik toch gedaan had met eten en geen zin had om de rest van de avond alleen op mijn stok te zitten stelde ik voor hen te vergezellen voor de avondwandeling te doen richting die taverna. Na veel gezoek en over en weer getelefoneer vonden we uiteindelijk de zaak waar ze voltallig aanwezig waren. Het was een gezellig plaatsje op een binnenplein. We waren wel de grootste bende maar dat geneerde ons niet. Toen er moest betaald worden werd er wel verschoten. Het was iets van een 12 euro per persoon. Iets wat voor een gewone taverna echt wel zeer veel is normaal moet je gemiddeld rekenen op iets van 7 euro. Ik was blij dat ik niet was meegegaan om te eten. Voor die prijs ga ik liever naar … jawel de Kitchenbar. Om 1u stuikten we weer thuis toe en maakten nog snel de afspraak om morgen wat al vandaag was terug naar het strand te trekken. Omdat het zondag was en dus zondagsdienstregeling voor mensen spraken we af om 11u ipv 10u30. Om 2u zaten we dus allemaal ingeduffeld onder ons donsje.

Dag 131: vrijdag 14 maart 2008

Deze morgen werd ik dus uit mijn bed gebeld, je kan 2 keer raden. Jazeker, ongeloofelijk OTE had zomaar liefst 22u vertraging gehad om me te bellen maar ze belden me toch nog. Het was zelfs zo goed dat ze me direct voorstelden om langs te komen om het probleem te helpen. Ik mocht kiezen welk uur en zegde dan maar kom maar om 11u. Stipt op tijd kwam dezelfde man van de telefoonaansluiting binnen. Het was gefixt op 5 simpele minuten maar het was dus iets waar ik niets kon aan doen omdat dit niet was omschreven in de user manual hoe het moest worden geïnstalleerd. Na dat deze persoon buiten was nam ik me zoals dagelijks een douche en begaf ik me nog eens naar de universiteit. Ik had willen de professoren contacteren zodat ik wist waaraan ik me kon verwachten voor komend semester. De professor waarmee ik een afspraak had volgende week dinsdag kon ik reeds te pakken krijgen daar deze in zijn kantoor aanwezig was, dan de andere waar ik een afspraak mee had vandaag was er ook maar diegene die zogezegd elke dag een spreekuur heeft van 12 tot 14u was natuurlijk tussen 12u en 13u30 niet in zijn kantoor te vinden. Ik ga dus volgende week nog eens mogen terugkeren. Voor ik Kassandrou had verlaten hadden de Polen me gevraagd of ik plannen had voor deze namiddag. Ze wilden anders nog een wandelingetje maken daar het prachtig weer was buiten en daarna naar Lidl trekken om inkopen te doen. Toen ik tegen 14u terug was vertrokken we dan maar onmiddellijk voor onze wandeling. Deze voerde ons naar Aristotle square waar we bij de plaatselijke ijscremezaak ons lieten verwennen met een paar bolletjes ijs die we op de rand van de dijk met de zee verorberden. Nadien namen we de bus terug richting Lidl. Daar zij niet wisten waar het was vergezelde ik hen om het voor hen wat makkelijker te maken. Ik ging tijdens hun shopping binnen in een grote Multi-mediazaak waar ik overging tot de aankoop van een boxsysteem met sub-woofer. Zo had ik vanaf nu in mijn kamer tenminste ook een mooie klank om mijn radio te laten spelen en de muziek uit mijn computer te halen. Om 18u30 waren we terug. Ik maakte deze avond puree aardappelen met hamburgers, 1 vishamburger en 1 gewone. Nadien was er nog een korte samenkomst in de Poolse kamer waar we een film bekeken. Er was ook een party aan de gang juist voor het waslokaal. Het ging er nogal luid en rokerig aan toe. Om middernacht was de film afgelopen en was ik nogal moe dus ging ik maar direct slapen.

Dag 130: donderdag 13 maart 2008

Goeie morgen deze morgen. Na het telefoontje van het Griekse Belgacom genaamd OTE gisteren om 21u s’avonds kon ik me dus om de middag verwachten aan een telefoontje van hun zijde. Daar ze mij dit toch hadden beloofd. Ze hadden opgenomen in hun programma om om 12u terug te bellen. Ik, de goedgelovigheid hemzelve, had dan maar mijn zwemsessie laten schieten zodat het werken van het internet eindelijk zijn ingang zou kunnen vinden maar wat raad je de Griekse telecomcompany is echt wel gewaagd aan ons vertrouwde Belgacom. Als je daar eens vraagt om terug te bellen op een bepaalde dag en daarbovenop nog tijdstip kan je een verrijkende weddenschap erop instellen dat ze dit niet doen. Ik liet de Grieken nog de kans me de rest van de dag op te bellen maar hoorde niets. Het had me dus een niet-verbranding van de nodige kcal opgeleverd en een wachten in mijn kamer van 11u na mijn ontwaken tot 15u. Daarna had ik echt niet langer zin om te wachten om buiten te gaan. Verena had ook niet gaan zwemmen daar ze voor het certificaat de dermatologen met een bezoek had vereerd in de morgen. Ze was hiervoor om 6u opgestaan om 8u in het hospitaal aangekomen en dan had ze mogen wachten tot 11u. Ze werken hier dus blijkbaar nog zeer diervriendelijk. Zo erg is het zelfs bij ons nog niet. In een veel eerder verslag ergens in Oktober had ik het reeds eens over dit hospitaal. Het rare eraan was het nummertjessysteem zoals in de beenhouwerij van een Delhaize. En ja hoor ook al had je een nummertje toch begonnen de Grieken hierover dan te twisten en te zeggen dat ze voor iemand anders waren die toch nog een lager nummer heeft. Hoe ze zich toch niet kunnen bedwingen om niet te discuteren je bent het niet wijs. Dus tegen 15u maakte ik me klaar om me dan toch maar in de zon te lanceren. Ik had afgespoken met Verena om samen naar de Lidl te gaan. Blijkbaar zijn de producten zoals kaas en yohurt er nog fors goedkoper dan in champion. Daar ik niet wist waar deze supermarkt te vinden zocht ik me dan maar gezelschap. Ik verplaatste me eerst naar haar appartement maar kon dit niet vinden. Na veel over en weer gebel vonden we elkaar dan toch terug aan het gebouw van Macedonian Ministry. Dan maar de bus op richting Lidl. En daar was de schok inderdaad groot toen ik de prijzen consulteerde. Na een klein uurtje en een half uurtje shoppen waanden we ons naar de kassa en namen we de bus terug. Ik slaagde er net in om alles in mijn frigo te krijgen. Juist op het moment dat alles was geplaatst kwamen Paula, Voitek en Jack terug thuis. We dronken samen een aperitiefje en ik prepareerde mijn avondmaal. Daarna speelden we nog wat het Thief spel met de kaarten en om 22u vertrok ik richting Aristotle square waar ik met Ulla en Verena had afgesproken om nog eens te genieten van het filmfestival. Onze keuze ging uit naar Brother’s keeper die om 22u30 van start ging. Een mooie film van een paar jaar terug over 4 broers waarvan er 1 op mysterieuze manier is overleden en 1 van de andere broers werd verdacht van een handje te hebben toegestoken bij de dood. Er volgde dus een proces. Normaal gingen we nog naar een concert van Metallica gaan, een documentaire over hoe de concerten van hen verlopen. Maar toen we uit de eerste film kwamen hadden we niet veel zin meer om nog naar de tweede film te trekken en gingen we in plaats daarvan naar een bar. We zaten daar gezellig tussen de vele Grieken en bleven daar zelfs iets langer dan we zelf in de mot hadden hangen. Tegen 3u was ik terug thuis en kon ik in mijn bedje duiken.

Dag 129: woensdag 12 maart 2008

Ook deze morgen stond er zwemmen op het programma. Exact zoals gisteren werd er om 10u45 vertrokken van aan Kassandrou richting zwembad. Het weer was kennelijk beter dan gisteren. Er stond volle zon en het was zelfs op de rand naar de hete kant als je in de zon stond zonder wind. Aan het zwembad hadden we dit keer minder geluk. De toezichtster controleerde de kaarten maar Verena had haar rol van vergeetkous goed ingestudeerd. Ik had haar gezegd dat ze gewoon moest doen alsof ze het vergeten was en dat ze er de volgende keer ging op letten. Tegen volgende keer zal ze de kaart wel hebben normaal want morgen stond er geen zwemmen op het programma maar shoppen. Ik ging eens een bezoek brengen aan Lidl dan. Maar de toezichtster maakte er niet erg een probleem van. Ik zwom opnieuw mijn 1500m en nadien reposeerden we allebei nog een beetje langs het zwembad in het volle zonnetje. Tegen 14u was het eigenlijk wel zo warm dat je ofwel wenste een koude douche te nemen ofwel terug het water in wilde. We kozen voor de derde optie en deze bestond erin iets te gaan halen om te eten en wat schooltaken te vervullen. Ik moest nog een paar mails sturen naar professoren om afspraken vast te leggen zodat de “lessen” zouden kunnen starten. Ik wilde normaal nog een wandeling maken maar doordat ik maar bezig bleef aan deze mails was het al snel 18u en was het al frisser aan het worden. Ik besliste me dan maar me nuttig te maken en mijn kamer te poetsen. Om 18u45 kwam Paula (Poolse) en Voitek (Pool) op mijn deur kloppen om te vragen of ik geen zin had om mee te gaan met hen naar het studentenrestaurant. Ik had er al sinds Januari niet meer geweest dus tijd om het nog eens een kans te geven. We gingen naar de universiteitscampus waar Anne (Duitse) en nog een paar andere ons gezelschap gingen vervoegen maar uiteindelijk kwam niemand opdagen en begaven we ons tegen 19u15 toch naar het restaurant. Blijkbaar was het restaurant om de een of andere reden gesloten. Er hing een papier maar zoals gewoonlijk erasmusvriendelijk dat ze hier zijn niets in het engels te bespeuren. Voitek zowel als Paula hadden ook graag geweten waar Matsi was dus deden we een ommetje zodat ik hen dit kon tonen. Onder onze weg en nog voor we het gymnasium betraden om een blikje te werpen op de Salsa lessen die daar aan de gang waren kwam ik nog Antonio, Julia en Elena tegen. Deze had ik niet meer gezien sinds December. We gingen samen een van komende dagen vast en zeker een koffie drinken. Dat stond vast. Ze gaan misschien ook mee naar het strand komend weekend. Ik moest hen op de hoogte houden van de plannen. Eerst wierpen we dus nog een blik binnen in het gymnasium om de salsa lessen te aanschouwen en 5 minuutjes later verplaatsten we ons naar het matsigebouw. Veel zin om daar binnen te gaan had ik niet dus liepen we hem maar gewoon voorbij. We voelden alle 3 de honger wel sterk opkomen en dus moesten we maatregelen treffen. We gingen naar mijn pizzarestaurantje waar ik ook al lange tijd niet meer geweest was. We aten er alles een grote en overheerlijke pizza en het was al 21u tegen dat we daar hadden afgerond. Normaal gingen Petros (Griek-Pool) en zijn vriendin naar Kassandrou komen deze avond. Dus we moesten toch maken dat we thuis waren. Anne was ook thuis dus die nodigden we dan ook maar uit voor een spelletje scrabble. Nadien volgde er nog een UNO game ook. Ik was erg moe tegen 2u hoogstwaarschijnlijk door mijn verkoudheid en ging dan maar slapen. Ik viel als een blok in slaap.

Dag 128: dinsdag 11 maart 2008

De goede voornemens om ietsje aan de lijn te werken begonnen stilaan vorm aan te nemen. Ik had bovendien ook nog iemand gevonden die me voortaan wilde vergezellen om elke dag het 50m bad in te duiken. Verena (Duitse) wil ook een beetje aan de slanke lijn werken en vond net zoals ik dat zwemmen in de overheerlijke maar toch wel warme zon de enige optie is om het nuttige aan het aangename te koppelen. Zo werd er dus afgesproken om 10u45 aan de voordeur van Kassandrou te vertrekken. Ze woonde niet meer in het Kassandrou gebouw. Ze had sinds eind vorig semester beginnen uitkijken naar een appartement en uiteindelijk een op de kop kunnen tikken. Daar ze mijn voormalige buurvrouw was en ze de beste kamer had heb ik dan deze maar ingenomen voor dit semester. Dus zoals gezegd om 10u45 vertrokken we richting zwembad. Zij had echter nog niet de nodige certificaten maar we waagden het erop dat de Grieken nog maar eens te lui zouden zijn om te controleren. Onderweg kwamen we nog 2 voormalige Kassandroubewoners, Ulla en Sarah (beide Duitse). We hadden een korte conversatie daar we niet op de stoep konden staan en we dus op de dubbele 2 vaksbaan stonden van Agios Dimitrios. Je kan het best vergelijken met op de EXPO in gent te gaan staan maar niet op het pechvak maar op de eerste rijstrook. Sarah en Ulla hadden het idee om vanavond zoveel mogelijk mensen trachten op te trommelen om deze avond nog eens naar de “winebar” te trekken. Het was voor iedereen van de eerste semester al een hele eind geleden en voor de nieuwe moesten we hen toch inwijden in onze staminé. We stemden in en zetten uiteindelijk onze route verder. En onze gok was juist niemand vroeg ons iets en we doken het water in. Ik deed een 1500m. Kwestie van zachtjes aan te beginnen. Alleen spijtig van het weeraspect naar het einde toe. Bij onze aankomst was het een helderblauwe hemel maar naar gelang de tijd vorderde kwamen de stapelwolken binnengestroomd en begonnen ze samen te pakken tot een grijze massa. Een vertrouwd fenomeen voor een Belg. Daar het fris begon te worden toen we zaten uit te rusten aan de rand van het zwembad kozen we dan maar om tegen 13u30 het zwembad te verlaten. Ik hielp Verena nog om in Ahepa general hospital te weten te komen waar ze een cardioloog kan vinden om de nodige test te kunnen afleggen voor het sportcertificaat. Nadien begon het zelfs al lichtjes te druppelen. Ik ging over huis om een beetje te rusten en wat te eten en daarna nog maar eens naar OTE shop om te zien of ze al iets hadden ondernomen voor mijn connectie. Daar, na het wachten van 3 kwartier omdat het enige voorstaande koppel maar vragen bleef stellen en uiteindelijk niets meedeed, deden ze me gewoon melding dat men van OTE zelf contact ging opnemen met me. Vandaag nog of morgen. Nadien ging ik naar huis en om nog wat verder te proberen om het zelf geregeld te krijgen maar ik slaagde er niet in. Het was al snel 21u en dus het uur om naar de winebar te vertrekken voor de samenkomst. Het was er zoals gewoonlijk dicht bevolkt en er werd goed gestoomd ook. Er hing een natuurlijke walm van sigaretten. De Poolse bende kwam later maar had geen plaats en besliste dan maar een wandeling te maken. Zonder hen waren we al een bende van een 15 à  20 tal mensen en daar de bar gewoon al vol zit en met onze bende extra er nog bij was het vermoedelijk al een probleem. Om middernacht ging er al een eerste helft weg en om 1u30 gaf ik er de brui aan.

Dag 127: maandag 10 maart 2008

Zoals reeds vermeld als de zon scheen gingen we de eerste beachdag lanceren. Om 10u15 Kassandrou verlaten en om 10u30 de bus op zitten aan Kamara. Dit was de vooropgestelde doelstelling. En het klinkt misschien ongelofelijk maar iedereen slaagde er in dit te doen. Iedereen was op tijd paraat en op post aan Kamara. Ook al had dit gepaard gegaan met opstaan om 9u. Ik was stomverbaasd. We namen eerst de bus naar Ikea en stapten daarna over op bus nummer 72 die ons dezelfde richting uitvoerde als die waar ik juist voor mijn vertrek naartoe was gevoerd. We beslisten samen wanneer we van de bus gingen stappen en kwamen uiteindelijk uit op een mooi stukje strand waar er tevens tegelijkertijd op de zeedijk ook nog beweging was. We zochten ons een plaatsje op het volledig … lege strand en zetten ons in bijbehorende strandkledij waaronder kan verstaan worden zwembroek en handoek. De Grieken bekeken ons nog maar eens als hoe die niet bevriezen, ze waren namelijk nog steeds aan het wandelen met hun wintervesten en wij lagen daar te zonnebaden. We kregen zelfs een paar positieve reacties zoals, tof dat die jonge mensen nog boeken lezen op het strand en wanneer gaan jullie zwemmen. In het begin hadden wij mannen er niet zoveel zin in om in het water te gaan maar na verloop van tijd waagde ik me met Voiteck (Pool) toch in het water weliswaar niet volledig want daarvoor was het te koud maar toch tot boven de knieën dus niet slecht al. Genietend van de zon maar toch hongerig worden raapten we onze spullen bijeen en gingen we tegen 14u30 op zoek naar iets om te eten. Als we de prijzen consulteerden van de taverna’s op de dijk gesitueerd was het om achterover te slaan van verstomming. Ongeloofelijk duur, dus we moesten naar een pittakraam uitkijken maar ook dit was niet zo makkelijk te vinden als in het stadscentrum. Uiteindelijk belandden we aan in een shop om alvast iets te drinken te kopen. De voeding kwam later aan de beurt. Ik vroeg de uitbater of hij dichtbij een pittakraam wist zijn en jawel juist om de hoek. We bestelden allen iets van fastfood en vulden bijgevolg onze maagjes. Na de maaltijd wilden alle Polen al terugkeren naar het stadscentrum. Aar daar het nog maar slechts 16u was vond ik dit nogal vroeg. Ook Verena (Duitse) deelde mijn mening. Dus wij 2 bleven nog iets langer en de andere namen de bus terug naar huis. Verena en ik bleven nog tot 18u aan het strand daarna begon het snel af te koelen en gingen we op zoek naar de bus na eerst nog een deel van de dijk terplaatse te hebben afgewandeld met een ijscreme in de hand. Om 20u waren we terug in het centrum, door het immens drukke verkeer en alle verkeerslichten die prefereerden op rood te springen alvorens we voorbij waren was het dus een lange rit terug. Ik maakte snel hamburger met frietjes en daarna gingen we nog een wandeling maken doorheen de stad om te zien of er op de dag van verlof, want vandaag was alles gesloten zoals op zondag omwille van carnaval, nog iets te beleven viel. We liepen naar Alexander de Grote eerst, daar viel alvast niets te bespeuren van enige avondactiviteit. Daarna begaven we ons naar Aristotle square, maar ook daar vangden we bot. Het enige wat we dus konden doen was iets kopen in een periptero kiosk en ergens op een bankje dit gaan opdrinken. De Katakomben van Agios … waren open dus allen met een niet-alcoholisch drankje naar beneden om buiten in de katakomben het blikje te legen. Na een bepaald verloop van tijd kwam er een Griekse vrouw in pyama outfit ons uitschelden voor al wat niet mooi was en we dachten maar, die bedoelt waarschijnlijk ophoepelen dus trokken we er maar van onder. Bij gebrek aan activiteit in de stad dus naar huis. Ik schreef nog mijn blog en ging nog even op de chat. Uiteindelijk tegen dat ik klaar was met dit alles was het al voorbij 2u30. Tijd om te gaan slapen dus.

Dag 126: zondag 09 maart 2008

Deze morgen werd ik na een nog maar eens nacht met vele onderbrekingen, ik weet niet wat het is maar echt vast slaap ik dus niet, veel te vroeg naar de geldende normen wakker. Om 9u30 zat ik buiten op mijn terras aan mijn ontbijttafel al mijn 2 overheerlijk bereide spiegeleitjes te verorberen samen met croissants, yohurt,… laat ons zeggen een buffet zoals het moet zijn op zondag. Om 10u30 was het ganse eettafereel voorbij en daar het plan vandaag was om om 16u30 te vertrekken richting Kitchenbar had ik dus nog een paar uur dat ik moest gevuld zien te krijgen. En wat doet een mens als het mooi weer is? Genieten van de zon natuurlijk. Dus opnieuw naar beneden. Daar er zonet een zwaar ontbijt had plaatsgevonden kon ik de honger wel volhouden tot 17u, het uur dat we normaal zouden plaatsnemen in Kitchenbar. Ik deed ook nog een mooie wandeling langsheen de zeedijk maar alleen was het spijtig van de immense stankgolf die er rondhing. Wat er op zee gebeurd moge geweest zijn een van de voorbije dagen ik weet niet of iemand het weet of gezien heeft, maar voor de kust drijfde er een gigantische wolk met olie, flessen, isomobakken en allerlei ander soort afval die niet in het water thuishoort. Het stond echt op sommige plaatsen zeer hard dat je liever de straat overstak. Ik plaatste me dan maar op een eerder meer teruggetrokken bankje in plaats van vlak aan zee. Om 15u30 keerde ik al terug naar huis, er stond nog een afwasje te doen en daar ik de andere toch moest komen ophalen moest ik toch eerst nog over huis passeren dus was dit alles dan in 1 moeite gedaan. De afwas was gedaan en de Polen arriveerden zodat we konden vertrekken. Opnieuw liepen we langs de onwelriekende zee dit keer richting haven waar de Kitchenbar gevestigd is. De uitbater vertelde ons dat het niet meer mogelijk was om buiten te eten daar ze maar serveren tot 17u op het terras omdat de voeding te snel afkoelt als je zou buiten eten. We namen dan maar een plaatsje met ons 6-tal binnen. Maar dit maakte het daarvoor niet minder gezellig. Ik had bovendien in de namiddag vastgesteld dat er opnieuw filmfestival was in Thessaloniki. Geen reclame of flyers ervan op voorhand waarneembaar. Ze willen precies geen volk hebben. Aan tafel namen we dan de beslissing om toch nog een filmpje mee te pikken deze avond. De keuze ging uit naar Cat Dancers. Een film over circusmensen en de relatie met hun gevaarlijke dieren zoals tijgers en panters. Een aangrijpend verhaal wel. De film was tegen 22u beïndigt en dus aangezien de stad al eerder voor dood leek achter gelaten beslisten we dan maar terug te keren huiswaarts. Daar hadden we nog een drink en omdat we toen de afspraak maakten om in geval van goed weer morgen naar het strand te trekken met ons 6-tal gingen we op een menselijk uur slapen. Menselijk hier betekend tussen middernacht en 1u.

Dag 125: zaterdag 08 maart 2008

Deze morgen stond er nog maar eens niet al teveel op het programma. Toch werd ik buitengewoon vroeg wakker, dit in elk geval vergelijkend met de uren die ik deed vorig semester. Om 9u30 rolde ik al als het ware uit mijn beddenbak. Ik constateerde schitterend weer buiten en dus liet ik mijn buren weten dat ik het zonde zou vinden om de eerste dag van het mooie weer, sinds mijn terugkeer naar Thessaloniki, aan mijn neus te laten voorbijgaan en dat ik dus prefereerde in de stad te blijven. Ik had namelijk gisterenavond met mijn buren gesproken over naar het cosmos shoppingcenter te gaan. Marta was blijkbaar in elke overtuiging van plan deze richting uit te gaan dus ik wist dat ze in goede handen waren en dus zeker ter plekke zouden geraken. Ik nam dan maar de benenwagen om de helling af te dalen richting zeedijk. Daar was er voor het vroege uur of 11 in de ochtend al een mooi pakje volk aanwezig. Ik had mijn boek onder de arm en platste me op een van de trappen in de zon om een beetje te lezen maar ook om te genieten van de passage. Om 14u was er een Duitse stand-up comedian die zijn act deed maar na 45 minuten hield deze het voor bekeken. Ik weet het niet wat er hem scheelde maar hij vond het publiek niet enthousiast genoeg, was dit nu te wijten aan het feit dat de Grieken zijn Engels niet begrepen of omdat ze de show niet goed vonden. Er kwam geen geld in het laadje en dat maakte hem ik vond het zelf onbeschoft. Zelf vond ik de act nu ook niet zo super dat het geld hem rond de oren moest vliegen maar soit. Na deze act te hebben gezien deed ik een kleine wandeling en plaatste ik me een beetje verder op de trap om verder te lezen. Toen het begon te verfrissen tegen 17u nam ik mijn spullen bij elkaar en op dezelfde plaats was nu een andere stand-up comedian bezig. Deze was een Griek en je zag al snel dat het publiek het veel meer apprecieerde, er werd gelachen, meegespeeld met zijn spelletjes en het geld werd in zijn bakje gegooid zonder dat hij er enige aankondiging moest voor doen. Nadien keerde ik terug huiswaarts waar ik mijn Poolse buren elk moment kon verwachten. Ze kwamen omstreeks om 21u het gebouw binnen. Ze hadden de shopping erg tof gevonden en vroegen of ik deze avond ook geen zin had om een glas te gaan drinken op hun kamer. Daar er niets op mijn programma stond ging ik eerst nog een pizza halen die ik bij de fantastische laatste Geert Hoste show verorberde en verplaatste me daarna naar de kamer naast de mijne. We dronken iets en babbelden over vergelijkingen tussen Polen, Griekenland, België en Italië. Toen de gesprekken omwille van de vermoeidheid stilvielen werd er beslist het voor bekeken te houden voor vandaag. Het was tenslotte toch al 2u30 geworden dus een mooi uur om je naar bed te wanen.

Dag 124: vrijdag 07 maart 2008

Deze morgen was het plan me nog eens in het plonsbad te werpen en er een kilometertje uit te persen. Daarvoor moet spijtig genoeg opgestaan worden want je kan enkel zwemmen als student aan het “panepistimio” (universiteit) van 11u tot 13u. Dus om maximaal te kunnen genieten is het nodig van er tijdig te zijn. Spijtig genoeg was het weer alweer niet echt goed. Nog maar eens zware bewolking en opnieuw de dreiging van de regen maar ik waagde het erop daar de slanke lijn terug vorm moet aannemen. Om 9u00 stond ik op en om 10u45 verlaatte ik de residentie zodat ik er zeker tijdig zou zijn, en dit is me gelukt ik stond er al 10 minuten later. Ik omkleede me en nam dan de verscheurende beslissing over binnen of buiten zwemmen. Ik koos voor binnen daar het echt wel koud was om zonder al teveel kleren buiten rond te lopen. Ik deed een kilometertje in het privézwembad, er zat naar gewoonte nog maar eens niemand in in het binnenzwembad. Het stak dus al snel tegen als je daar zo moederziel alleen in dat water zit te ploeteren. Als er nog andere erasmussers zijn kan je ondertussen nog eens een babbelstopje inlassen. Tegen 12u15 ging ik uit het water om me te douchen en te herkleden en vertrok ik terug naar huis. Ik nam een kleine hap als middagmaal daar ik nogal zwaar had ontbeten en ging toch maar op de wandel daar de tijd moet worden verdaan. Om 16u30 was ik al terug en dan deed ik maar een kleine middagdut daar ik nogal moe was. Om 20u had ik afgesproken met Marta (Poolse). Ze kwam mijn richting uit om een filmpje te bekijken en daarna nog een bezoekje te brengen aan mijn Poolse buren. De film was afgelopen tegen 22u en dan vielen we maar binnen bij de volgende deur. Daar was iedereen gezellig iets aan het drinken en werd er wat gebabbeld. Het duurde tot zo een 2u tegen dat de eerste aanstalten maakten om te gaan slapen. Ik behoorde bij de laatste en dit was slechts een half uurtje later. Ik kwam mijn kamer binnen en zag toen dat het internet van mezelf actief was geworden. De verleiding om eraf te blijven was niet te weerstaan dus begon ik aan de installatie ervan. Het draaide al snel tegen 4u, wat ik niet had voorzien maar spijtig genoeg geen resultaat, ik kreeg het maar niet aan de praat. Ik wist dus al wat ik binnen een paar uurtjes weer ging kunnen ondernemen. Een bezoekje aan OTEshop dus. Maar eerst kwam slapen op de menukaart te staan het was tenslotte laat genoeg.

Dag 123: donderdag 06 maart 2008

En zo is het alweer volledige dag 2 geworden van mijn verblijf voor de tweede semester. Opnieuw liet het weer het wat afweten. Het was zwaar bewolkt en de dreiging om te beginnen regenen was sterk aanwezig. Na wat ge internet en wat te hebben bijgeplaatst en bijgeschreven aan mijn blog waande ik me in de vroege namiddag toch naar buiten. Het trok toen lichtjes open maar de wolken haalden nog altijd de bovenhand. Ik ging dan maar op de wandel over de faculteit waar ik me een tijdje op een bankje plaatste met het boek van Jef Geeraerts “Double Face” en vervolgde mijn tocht daarna naar het zwembad waar ik me op de tribune een plaatsje nam. Tegen 17u begon het alweer af te koelen maar daar het internet in onze residentie niet meer actief is besloot ik dan maar om met mijn gsm naar de bibliotheek te trekken. Deze kan ook een connectie leggen met het internet en zo me dus de mails verschaffen maar dit was zonder de uitgevoerde update van in januari gerekend. Met de oude software liep dit perfect maar nu lukte het dus aan geen kanten. Na een gans uur proberen gaf ik het op en keerde ik huiswaarts. Ik had het geluk dat de buurman zijn internet opstond en dat het tamelijk vochtig weer was dus dat de signalen goed genoeg doorstroomden om een beetje van zijn internet af te snoepen. Daar het geen weer meer was om nog buiten te komen omdat er een koude wind was opgestoken verkoos ik dan maar om binnen te blijven. Een filmpje moest eraan geloven en zo werd het al snel middernacht. Ook bij mijn Poolse buren viel er blijkbaar niet al teveel te beleven. Ik hoorde zelfs bijna geen muziek maar wist dat ze thuis waren. Ik hoorde later dat ze een film hadden gezien en tegen middernacht lagen ze ook al te ronken. Wat is dat hier zeg, zo een brave bende is dat nu in vergelijking met de “beesten” van de eerste semester. Het gebouw is nog steeds niet volledig bezet ik schat dat zelfs de helft van de kamers nog leeg staat zelfs. Allé het was dus een dagje met niet veel zaaks vandaag. Hopelijk zijn de komende dagen beter maar daar twijfel ik niet aan.

Dag 121: woensdag 05 maart 2008

Deze morgen werd ik reeds wakker tegen 8u. Ik had niet zoveel zin om op te staan daar mijn kamer er zo vuil bijlag maar uiteindelijk besliste ik dit na een half uurtje gedraai in mijn bed en toch niet meer kon slapen toch te doen. Ik maakte me klaar om naar OTE shop te gaan. Mijn telefoonnummer zou nu al in het systeem moeten opgenomen zijn en zo kan ik dus mijn draadloze modem gaan afhalen. Aan Agias Sofias aangekomen, de plaats waar deze shop gevestigd is, ging ik binnen in de shop en mocht ik nog maar eens in het rijtje gaan staan. Na een kwartiertje was het mijn beurt. Ik had zelfs zoveel geluk dat de draadloze modem op stock was. Ik moest dus niet nog langer wachten om dit te bestellen. Nadien leverde ik mijn pakje af bij me thuis en zag ik dat het moment was om de poetsvrouw erop te wijzen dat ze mijn kamer vergeten was. Ze begon er dan ook maar direct aan. Ik had geen zin om haar op de vingers te kijken dus vertrok ik dan maar op wandeling. Deze bracht me over de universiteitscampus naar het zwembad. In de universiteit raadpleegde ik nog eerst wanneer ik de hoofdcoördinatrice mevr Kostopoulou kon vinden om mijn lessenpakket voor komende semester samen te steken. Om 12u zou die in haar kantoor te vinden zijn vertelde de secretaresse me. Aan het zwembad kwam ik Kate tegen, een nieuwe erasmusstudente die de Poolse nationaliteit heeft. Ze was op zoek naar de ingang van het zwembad en vroeg of ik die haar kon tonen. Ze had echter wel een certificaat van een dokter maar niet van een dermatoloog en ze had bovendien ook de kaart nog niet. Voor die kaart had ze een foto nodig en daar ze die niet bijhad maar in haar kamer in Matsi er wel nog had liggen passeerden we eerst eens over Matsi. Onderweg kwamen we Paul (Fransman) tegen en sloeg ik een babbeltje hoe hij het nog had gesteld. Ondertussen had Kate al haar foto opgehaald en vergezelde ik haar dan maar naar het Gymnasium en vertelde haar wat er haar te doen stond als ze wilde zwemmen. Je zag de moed in haar schoenen zakken maar toch zag ik dat ze ervoor wilde gaan om die certificaten te bemachtigen. Tegen 12u15 kwam ik aan in Kostopoulou’s kantoor waar blijkbaar een grote hoeveelheid erasmussers aanwezig was om het lessenpakket samen te steken. Ik was hierop niet voorbereid en zegde gewoon tegen mevr Kostopoulou dat ik de lijst liefst eens op mijn gemak thuis bekijken en ze stemde hiermee direct in zonder enig probleem daar ze me ook al wat beter kent. Ik keerde dan terug naar de residentie en jawel mijn kamertje was volledig gepoetst. Vanaf nu kon de vakantie opnieuw beginnen of moet ik schoolleven zeggen? Ik kon dus beginnen uitpakken en alles een plaats geven. Om 15u had ik afgesproken met Marta om te gaan wandelen daar het mooi weer was en we beide vele dingen te vertellen hadden over de voorbije maand. De tocht bracht ons naar het einde van de dijk nog maar eens en tegen 17u waren we terug daar zij naar de les moest. Ik ging dan maar inkopen doen in de champion supermarkt zodat ik een beetje provianten in huis heb voor de komende dagen. Nadien plaatste ik alles mooi in de frigo en prepareerde ik me wat croque monsieurs. Met avond werd ik uitgenodigd bij mijn nieuwe buren waar Anna (Duitse) en dan nog een volledig Pools comité aanwezig was. We beslisten tegen 22u om toch nog maar eens buiten te gaan om de andere te zoeken die ook ergens in één van de bars moesten zitten. Spijtig genoeg vonden we deze bende niet terug en gingen we dan maar een kijkje nemen op de zeedijk daar toen ik Marta gepasseerd was aan een podium waarop men muziek stond te spelen en meerdere barbecue’s en andere voedingsstandjes dachten we dat daar heus wel nog iets moest te beleven zijn deze avond. Toen we aan de zee aankwamen was het middernacht en neen hoor er was geen kat meer te zien. Onderweg had iedereen zich nog van provianten en de nodige alcoholische flessen (wijn dus nog braafjes) voorzien en plaatsten we ons gezellig aan het beeld van Alexander de Grote. We bleven daar tot ongeveer 1u30. Vanaf dan begon het sterk af te koelen en kreeg het meerendeel van ons koud, het was dus aangewezen om terug te keren. Tegen 2u zat iedereen dus onder de wol terug.

Dag 121: dinsdag 04 maart 2008

Na een lange periode van onafgebroken maand verblijf in het buitenland, zijnde buiten Griekenland, werd het dus tijd om terug te keren naar mijn stekje van het jaar. Het vliegtuig van Sky Europe zou me over Vienna terug vervoeren naar Thessaloniki. De vlucht was eerder aan de vroege kant namelijk om 9u15 ging deze al de lucht in. Vroeg opstaan dan maar. Om 5u uit de veren om de trein in Deinze te nemen richting Brussel nationaal luchthaven. Na een ritje waarvan ik een groot deel van het traject reeds ken omwille van het reeds 3 jaren durende over en weer gependel tussen Brussel - hoofdstad en Deinze viel de rit best wel te genieten. Tegen 7u15 was ik in de luchthaven en dit dus precies exact om tijd om al te kunnen gaan inckecken. Na dat men me vertelde dat een lagekostenmaatschappij geen transfer (overladen van de valiezen doet) zat ik wel een beetje met de handen in het haar daar ik maar een goed uurtje had om over te stappen. Ik wandelde dan nog maar eens naar de airportbar en ging daarna naar de gate. Het vliegtuig vertrok zelfs een kwartiertje op voorhand met zijn luttele 69 passagiers aan boord. Het leek zelfs een privé vlucht. Na een klein uurtje en een half vliegen kwamen we aan op Wenen. De luchthaven was niet zo groot had een van de 3 uiterst uitzonderlijk knappe stewardessen me verzekerd dus ik zou het zeer makkelijk moeten kunnen halen wat ik ook deed. Ik nam mijn bagage van de band en ging in de rij staan om ze terug in te checken. Daarna doorkruiste ik de luchthaven eens om te zien welk soort winkeltjes er zoal zijn gehuisvest en dan opnieuw naar de gate. Ik had nog ruim een half uur over voor de boardingtime. Ook in het tweede vliegtuig zat er niet veel volk, hier iets van een 73 mensen. Beide waren het airbussen van een tamelijk formaat, ik denk dat sky europe wel niet al teveel winst zal gemaakt hebben om ons te vervoeren. Tegen 15u30 zette het vliegtuig de wielen op de tarmac in het 15 graden warme maar weliswaar bewolkte Thessaloniki. Daar de vlucht niet volledig vol zat ging de bagageafhandeling natuurlijk ook vlot en moest niemand lang wachten op zijn koffer. Ik nam dan maar de bus om terug te keren naar het stadscentrum en daar aangekomen was ik te warm gekleed en had ik niet echt veel zin om ver te wandelen dus wachtte ik dan maar op een ander bus die me zeer dicht tegen de residentie zou afleveren. Toen ik de deur van mijn fonkelnieuwe kamer openstak was er wel een desilusie. Het was om omver te vallen van de stank. Ze hadden dus niet komen poetsen en blijkbaar toen ze zijn binnengekomen om de rookmelders te vervangen hebben ze de afgelegde koelkast dicht geduwd. Logisch gevolg schimmelvorming in de frigo. Ook uit de badkamer kwam er een niet al te aangename geur op me af. Direct bellen naar de conciërge was de boodschap dus. Die excuseerde zich en vertelde me dat ze het zo snel mogelijk in orde ging maken. Mijn douche ging vandaag nog gerepareerd worden. Ik kon dus spijtig genoeg nog niet beginnen uitpakken na mijn verhuis voor mijn vertrek. Ik haalde me een pitta die moest dienen als middagmaal en avondmaal, ging nog eventjes aan het chatten en blaasde tegen 22u al mijn kaars uit. Ondanks het geluid van mijn 2 nieuwe mannelijke Poolse vrienden, daar ze muziek aan het spelen waren en er nogal wat gejoel uit de kamer kwam, kon ik na een poging van ongeveer een uur toch in slaap geraken.

Dag lieve lezertjes, omwille van de té drukke voorbije maand trek ik er eventjes tussenuit. De druk van de examens weegt zo zwaar door dat het aangewezen is een break in te lassen.

Ik sta geheel opnieuw ter jullie beschikking met mijn verslagen vanaf 4 maart. Verder kan ik nog meegeven dat ik van 6 tot 16 februari in het mooie Zwitserland verblijf en van 16 februari tot 4 maart in het land van mijn nationaliteit.

TOT GAUW!!!

Dag 120: dinsdag 05 februari 2008

Daar Italië maar bestemd was voor kortverblijf zou het zonde zijn van de tijd te verslapen dus stond ik dan maar op ook al was ik nog moe. Om 9u, bij de opening van het termecenter in het hotel, stond ik al klaar om binnen te gaan. Ik had met Marianna en Edoardo afgesproken om eerst te genieten van de termen en daarna te ontbijten tegen 11u stond dit op het programma. Het weer was super, en stralend zonnetje en een toch wel goede temperatuur voor de tijd van het jaar. Voor de namiddag op te vullen was er het plan om Monto Baldo te bezoeken. Dit is de hoogste berg rondom het gardameer en ook de meest toeristische omwille van het zicht die je erop hebt over het volledige Gardameer. Na ons ontbijt namen we dus de auto en na een uurtje bereikten we de voet van Monto Baldo in Malcesine. We parkeerden de auto en namen ticketjes voor de télépherique om naar boven te gaan. Na een half uurtje wachten vertrokken we richting top. Boven aangekomen stelden we vast dat geen van ons drieën er eigenlijk op voorzien was dat er zoveel sneeuw lag. Wandelen met onze gewone schoenen was praktisch onmogelijk want je had niets van grip. We huurden dan maar stapschoenen en deden een wandelingetje. Ik schoot dan ook nog enkele foto’s die het ganse Gardameer portreteerden en uiteindelijk installeerden we ons alle drie op een terrasje in het zonnetje aan een typische après-skibar. Er waren zelfs een mooi aantal skiërs aanwezig. Het eten smaakte voortreffelijk en we bleven nagenieten tot ongeveer 16u want dan begon het reeds af te koelen. Dit liet ons toe om nog een korte wandeling te maken in Malcesine en daarna nog even te termen in het hotel daar dit tot 20u openblijft. Zo gezegd zo gedaan dus. Om de avond te besluiten trokken we onze zotte mutsen op daar het carnaval was vandaag en gingen we naar het restaurant die uitgebaat werd door de mensen die we in het hotel hadden ontmoet. Het was dus inderdaad een gewone hangaar met ogen in maar er viel niets op aan te merken alleen het kader was dus niets. Tegen middernacht dropte Edoardo me thuis terug af en kon ik mijn koffers nog maar eens pakken zodat ik morgen snel zou kunnen vertrekken.

Dag 119: maandag 04 februari 2008

Na een zeer rustige nacht in een heel mooi terme hotel ontwaakte ik tegen 9u reeds. Ik zou het zonde vinden van dan ook het meerendeel van mijn tijd te steken in mijn bed liggen als ik op reis ben. Ik trok de rolluiken van mijn kamertje op en zag weliswaar een beetje teleurstellend het weer. Het was namelijk zwaar bewolkt maar, never mind, waarom slecht gezind zijn als je aan het prachitge Italiaanse Gardameer mag ontwaken. Ik maakte me klaar en ging naar het ontbijtbuffet die niet zo erg uitgebreid was als ik had gedacht maar ook niet slecht. Nadien maakte ik me klaar met sjaal en handschoenen om nog eens op de trappers te gaan staan. Het hotel stelde gratis fietsen aan hun klanten ter beschikking dus maakte ik van deze service dan maar dankbaar gebruik. Ik reed eerst nog eens gans het dorpje Sirmione door daar het hotel er toch vlak tegen lag. Ik doorkruiste de meeste straten en ik genoot ervan om dit dorpje eens te zien zonder de overdaad aan Nederlandse, Belgische en Duitse toeristen. Niet alle winkels waren open maar niet alles was gesloten ook dus het was aangenaam rustig. Ik reed eens naar de ingang van de Catullo grotten maar die ingang was afgesloten. Nadien reed ik aan een stuk door en begon het een beetje te druppelen. De fiets bracht mij na een klein half uutje rijden met enkele foto tussenstops naar porto Lugana. Nadien keerde ik over Colombare dorp terug waar het markt was. Ik liep er snel eventjes door en sloeg daarna af richting porto Sirmione 2. Ook daar was het duidelijk minder druk dan in de zomermaanden maar toch was iedereen daar present. Na mijn bezoek aan de haven deed ik nog een stop bij mijn geliefkoost hotel waar we jaarlijks een kleine 3 tal weken verblijven in de zomer albergo bagner. Tijdens de wintermaanden zijn ze altijd gesloten daar het niet genoeg opbrengt om voor 2 of 3 kamers te verhuren het hotel open te houden. Ik belde aan en Fabricio kwam openmaken. Ik werd vriendelijk uitgenodigd in de kelder verdieping waar hun woonvertrekken waren gevestigd. Het was een verassend grote ruimte met living ruimte, keuken en eetkamer. We babbelden een beetje over hoe het met me ging in het verre Griekenland en dronken iets samen. Na een klein uurtje nam ik mijn spullen samen en maakte ik me klaar om iets te gaan eten. Ik ging naar lido galeazzi, een beach bar die we in de zomer ook regelmatig bezoeken die ik had gezien dat hij open was toen ik doorreed richting porto lugana. Ik nam er, jawel 3 keer raden is niet nodig denk ik, een pizza proscuito. Tegen 15u kwamen Marianna en Edoardo ook naar het hotel om een beetje te relaxen in het terme zwembad van het hotel. Ze hadden ook een kamer geboekt voor de komende nacht in het hotel. We relaxeerden samen in het termebad tot ongeveer 19u. Nadien maakten we ons klaar om iets te gaan eten in een restaurantje. Uiteindelijk belandden we in iets nieuws die we nog nooit eerder hadden geprobeerd en liet ik een penne all arabiata aanrukken, iets die in mijn Italiaanse menukeuzes ook hoog staat aangeschreven. Toen we tegen 22u terug in het hotel waren aangekomen kwamen Marianna en Edoardo nog restaurantuitbaters tegen die ze kenden die ook in het hotel waren geherbergd. Ze spraken geen Engels dus het gesprek werd in het Italiaans gevoerd. Ik was tamelijk moe om maar niet te zeggen dat ik elk moment kon crachen dat ik dan maar tegen 23u al naar boven ging.