Dag 189: zondag 11 mei 2008

Dag 3 al in het 5 sterren luxeparadijs op Halkidiki. Om 9u was er afgesproken samen met Betty en Ronald aan de ontbijttafel wat dan ook verreiste om iets vroeger dan gewoonlijk op te staan voor mij althans. Het weer was super goed en dit duidde er ons dus op wat het vandaag ging worden, een siesta dag aan het zwembad. Ik ging alvast zoals de echte toeristen het doen wat boeken en handdoeken gaan leggen aan het zwembad zodat we de mooiste plaatsjes hadden. Het zwembad had uitzicht over zee en ik moet toegeven het was prachtig om zo een mooie blauwe zee aan de voeten te zien liggen. We installeerden ons na het bezoek aan het grote buffet een beetje overladen en deden allen waar we zin in hadden, dit bestond uit slapen, een boek lezen of een aperitiefje gaan drinken. Het was ondertussen al 10u30 du het draaide al op naar de tijd voor deze laatste activiteit, ik voelde er eerder iets voor om aanhet zwembad gepositioneerd te blijven. Als middagmaal namen we om 15u een klein versnapering uit de beachbar bestaande uit hot dog of croque monsieur. In de namiddag kwamen er wel wat wolken langs maar die zorgden er tenminste voor dat we niet ter plekke werden verkreeft dus zo slecht was dit nog niet. Om 18u30 verlieten we het zwembad en maakten we ons klaar voor het avondeten. Na het avondeten wilden we nog eens een bezoekje brengen aan Kalithea om de laatste avond van Betty en Ronald mooi af te sluiten. Het dorpje was absoluut niet als Afitos die we reeds hadden bezocht maar het had ook wel iets. Uiteindelijk namen we plaats in een bar en iets na middernacht waren we terug in het hotel.

Dag 188: zaterdag 10 mei 2008

Een dag met regen volgens de voorspellingen en dit was er aan te zien toen we ontwaakten. Hoofdzakelijk zwaar betrokken depressief weer, zeker als je weet dat ze voor België een topweekend hadden uitgegeven met zomerse temperaturen van 25 graden. We gingen tegen 9u naar het ontbijtbuffet waar we ons met ons gezelschap herenigden en genoten met volle teugen van de grote keuze aan voedingswaren die voor het grijpen lag. De voedingswaren werden in vervoering gebracht met karrevrachten zoals de russen dit doen, maar met dit verschil dat er niets overbleef bij ons. Iedereen stond er dus stevig op deze morgen. Daar het weer het niet toeliet om aan het zwembad plaats te nemen moest er dus gezocht worden naar een alternatief. Het eerste was Kalithea dorp maar toen ik aan de receptioniste vroeg wat de bezienswaardigheden waren raadde ze ons aan een beetje verder ons te laten rijden en naar Afitos te rijden. Dit was een veel gezelliger dorpje en gelijk had ze. Toen we na een kleine 10 minuutjes daar uit de taxi kropen van een nogal stuurse onvriendelijke Griekse matrone, stelden we vast dat het inderdaad een zeer mooi, maar echter wel op toerisme geconcentreerd. We vatten post op een weggetje waar er een paar terrasjes stonden met opnieuw zicht op die zeer mooie zee. Tegen 13u begon het te druppelen en het ging op zeer korte tijd van kwaad naar erger, op een paar seconden goot het met bakken uit de lucht. We stonden te schuilen onder het dekzeil aan de vertrekplaats van de taxi’s maar daar er geen taxi’s kwamen beslisten we dan maar om nog een taverna’tje aan te doen. We bestelden daar 4 schoteltjes naar keuze van de vriendelijke uitbaatster en lieten de regen buiten maar vallen. Naast ons zagen we de straten zich omtoveren in ware rivieren. Tegen 15u was het eettafereel van kaaskroketjes met chili, feta en goudacheese, gegrilde aubergine en tzasiki achter de rug. We vroegen ons een taxi en keerden terug naar het hotel. Ik probeerde het binnenzembad uit, Betty deed wat aan fitness en Ronald en mijn papa bezochten de tropicana buurtwinkel voor zijn leeggoed op peil te brengen. Om 20u gingen we opnieuw naar het avondbuffet die een gemixt thema had deze avond. Dus voor elk wat wils en opnieuw werd er tamelijk stevig geboeft zoals men dat op zijn dialectisch vlaams uitdrukt. Daarna nog iets drinken en naar de kamer.

Dag 187: vrijdag 09 mei 2008

Deze morgen was het dus opstaan om 8u30 zodat ik tijdig in Chalkidiki zou geraken zodat ik mijn bezoekers kon verwelkomen. Mijn mama ging er spijtig genoeg niet bij zijn wegens gezondheidsproblemen van mijn grootvader. Ik nam ontbijt en om 9u30 vertrok ik met de taxi richting Chalkidiki busstation. Daar kwam ik na een goed half uurtje in een taxi te hebben gezeten aan en constateerde ik dat de uurregeling die ik op het internet had gevonden niet correspondeerde met diegene die ik daar aantrof. Het vertekuur van de bus was 11u in plaats van 10u30. Dus een klein uurtje wachten stond op het programma. Ik liep dus het risico dat ik de laatste ging zijn die in het hotel ging aankomen. Na 1u45 min rijden met de bus bereikte ik Kaltihea, het hotel was nu dus een 3 tal km van bij mij verwijdert. Met een taxi was dus de meest aangewezen methode om de plaats van bestemming te bereiken. Ik nam de eerste taxi van de wachtrij, dit was een mercedes zoals het type dat wij bij ons thuis ook in het bezit hebben alleen was het hier de vierdeurs versie en vielen mijn ogen bijna uit hun kassen toen ik zag hoeveel km er op de teller stonden. Dit voertuig had zomaar liefst 846.562 km dit getal stond in mijn geheugen gegrift. Het exemplaar bij ons kan dus nog wel enkele jaren mee als ze allemaal dit km aantal kunnen bereiken. Ik kwam aan in het hotel en stelde vast dat ze nog niet waren gearriveerd dus wachtte ik maar even in de receptie. Nog geen kleine 10 minuutjes later stopte de donker groene bus met de reizigers van de JAF (jetair vlucht) die geland was op SKG (Thessaloniki airport). Ik verstond me er wel niet aan daar het al tegen 13u begon aan te draaien en de landing normaal voorzien was om 10u30. Maar de verklaring was dat de piloot op de taxiweg de verkeerde afslag had genomen en hierdoor geblokkeerd stond en dus terug achteruit moest geduwd worden om naar de juiste parkeerplaats te navigeren. Hierdoor had men 1u vertraging opgelopen. En zo was ik dus toch in de mogelijkheid geweest om als eerste te arriveren. Ik verwelkomde hen eerst daarna checkten ze in en na een half uurtje zaten we aan tafel in het à la carte restaurant van het hotel met een adembenemend zicht op de helderblauwe zee. Ik bestelde me een pizza maar ook de andere maaltijden die op tafel verschenen zagen er zeer aanlokkelijk uit. Tegen 15u was het tafelen afgelopen en daar de zon ferm van de partij was wilden we er zo snel mogelijk van profiteren. We namen plaatsjes in aan het zwembad die het dichtst tegen ons gebouw lag omdat daar nog vele plaatsen open waren en we zo makkelijk allen bij elkaar konden liggen. Wij zaten het meest landinwaarts, aan de andere kant van de baan, maar vanuit onze kamer zagen we nog steeds de zee. Om 18u30 gingen we douchen en ons klaarmaken voor het avondbuffet. We waren allen nogal moe na deze eerste dag en de bezoekers zeker nog meer dan ik daar zij hun bed al hadden verlaten om 2u vorige nacht om hun vlucht te halen. Dus om een goed 22u gingen de gordijnen al dicht voor dag 1 op Chalkidiki.

Dag 186: donderdag 08 mei 2008

Nog een stevige 24 uur aftellen en ik kan nog eens een weekje nederlands spreken met mijn pa en Betty en Ronald die me komen bezoeken in het vakantiegedeelte Chalkidiki die op een goeie 100 km van het stadscentrum van Thessaloniki verwijdert ligt. Ik keek er alvast naar uit om nog eens wat nieuwtjes te ontvangen van het belgenland. Vandaag was het opnieuw een aardig temperatuurtje die heerste en verplaatste ik me bijgevolg als ochtendlijk ritueel naar het zwembad. Daarna had ik nog een meeting met de professor van Financial Analysis I die tevens Financial Analysis II geeft om te weten te komen wat ik moet doen in het geval ik ook geïnteresseerd was om deze laatste te volgen in plaats van European Economics misschien. Daar het thema over financiële analyses en rekenwerk me meer interesseert dan een studie uit een boek die dateerd van 1995 over Europa, dus echt up to date kan je de kennis niet noemen als je alles hebt van buiten geleerd uit dit boek, hiervoor prefereer ik dan een iets bruikbaarder topic. De professor liet me ook weten dat ik een 10 op 10 had gescoort op het deel die ik voor de paasvakantie had binnen geleverd betreffende Financial Analysis I. Voor de opdracht te weten te komen van deel II moest ik om 18u nog eens terugkomen tegen dan zou hij wel iets hebben gevonden. Ik had in de namiddag afgesproken met Marta om een wandeling langs de dijk te maken. Het was al een hele poos geleden dat we elkaar nog hadden gezien en daar Verena al naar Chalkidiki was vertrokken om haar bezoekers te vergezellen bleef ik een beetje als verweest achter en vond ik het gepaste moment om haar nog eens op de wandeling mee te vragen. We hadden een gezellige babbel waar ik ook de Istanbul kwestie eens uit de doeken deed en zo kwamen we terug tegen 17u30. Nog eventjes iets drinken en dan zij terug naar de bibliotheek en ik terug naar de professor. Ik kreeg de opdracht mee en na het kopiëren ervan begon ik al snel even het ganse bundeltje te overlezen om te zien wat ik ervan kon maken, of ik het zou snappen en of het mogelijk was het opgelost te krijgen. Die avond zelf nog begon ik met de instructies, die de prof me nog had meegegeven, al met de berekeningen uit te voeren. Ik vorderde wel al maar zag al een paar probleempjes opduiken dus ik had zeker en vast nog eens de hulp van deze professor nodig. Het enige spijtige aan de zaak is dat ik hem enkel op donderdagen kan bereiken en dat ik de komende donderdag hem dus niet ging kunnen bereiken daar ik niet in Thessaloniki aanwezig ga zijn. Om 21u was ik het rekenwerk en herrekenwerk moe en begon ik dan mijn koffer samen te stellen die ik ging meegeven om richting België te vertrekken. De keuze van wat heb ik nodig en wat niet meer zodat ik het kon opbergen in de koffer was niet zo makkelijk. Zo maakte ik de koffer en na eventjes ledigde ik deze volledig om opnieuw te beginnen. Nu leek het ook allemaal zo concreet vanst te staan dat ik effectief aan “the final count down” van mijn 10 maand durende erasmus verblijf in Thessaloniki ben begonnen. Uiteindelijk was alles ingepakt tegen iets na middernacht en ging ik dan ook maar slapen.

Dag 185: woensdag 07 mei 2008

Dag 184: dinsdag 06 mei 2008

Vandaag, naar het weer het liet vermoeden en niet al te prettige dag voor de boeg. Al van bij het opstaan viel er al water uit de lucht en alweer waren de hoeveelheden genoeg om de straten om te toveren in ware snelstromende rivieren. Zolang je op het voetpad bleef, geen probleem maar als je dacht aan oversteken trok je beter je zwemvliezen aan of begon je almaar vast best te blazen aan je roeibootje. Toen Verena terugkeerde van het ziekenhuis kwam ze langs mij voorbij, ik kwam net uit de douche toen ik mijn telefoon hoorde, ze stond voor de deur maar daar ik niet opendeed vond ze dit raar, toen ze echter wist dat ik onder de douche had gestaan begreep ze al volledig dat ik nog niet al te lang uit de veren was maar wat wilde je het was nog maar 10u ook. Ik ging een brood halen en ontbeet. Om 11u waagden we ons de straten op die nog steeds erg nat lagen, zoals je al wellicht kon vermoeden hebben we zelfs een paar keer moeten springen om geen douche te krijgen van de vriendelijke Griekse autobestuurders, want die houden er hoegenaamd geen rekening mee dat het water die opspat recht in de richting gaat van de voetgangers. Uiteindelijk wandelden we naar Mitropoleosstreet. In deze straat vind men de exclusievere shops van Thessaloniki alhoewel je nu ook niet moet verwachten dat dit zo veel voorstelt maar de prijzen zijn weldegelijk kennelijk hoger dan in de Tsimikiskistreet. We wandelden de straat volledig af en belandden uiteindelijk in de H&M. Daarna was de shopping round afgelopen, we kochten beide nog een cake en draaiden dan elk de richting uit van onze woonst. Ik kwam thuis, nam me snel nog iets te drinken en ging dan nog richting zeedijk om nog een wandeling te doen, het weer kon me niets maken, gewapend met paraplu wandelde ik nog het ganse stuk af van de zeedijk richting Makedonias. Ik was terug tegen 18u. Dan begon ik maar aan het schrijven van de blog evenals het plaatsen. Ik blaasde de avondlijke uitstap in de richting van de winebar af daar ik me te moe voelde en daar ik, van het vele wandelen wellicht, mijn benen goed kon voelen ook. Ik bleef dus maar gezellig thuis na het eten van een cordon bleu fillet, fishsteaks en puree aardappelen. De avond werd verdergezet met een filmpje en dan was het al snel opnieuw middernacht vooraleer ik mijn ogen sloot.

Dag 183: maandag 05 mei 2008

Een “druk” dagje voor de boeg. Ik moest alvast om 9u45 aan het erasmuskantoor staan omwille van een gesprek die Eva moest ondergaan over het topic die we ondertussen al doopten als “de Istanbulkwestie”. Ik had mijn wekker gezet om 8u30. Maar omwille dat ik in de nacht, iets rond 4u30, nog ben opgestaan om mijn spullen die op het droogrek hingen op mijn balkon in de droger te gaan steken daar gisterenavond de droger de ganse tijd bezet was, slaagde ik er niet in om mij op dit ochtendlijke uur uit het bed te liften. Ik dacht als we ons nog eens draaien zal er zeker nog meer dan tijd genoeg zijn om te ontbijten en me klaar te maken, maar ik viel terug in slaap. Ik werd wakker tegen 9u15. Ik had dus 15 minuten om klaar te zijn zodat ik nog op tijd zou komen. Maar ik haalde het net. Daar aan het kantoor stonden zoals afgesproken Anne en Sandy ook te wachten. Anne vroeg zich echt af waarom we aan het kantoor stonden daar zij nog niet op de hoogte was van wat er zoal gebeurd was de voorbije dagen. Het kwam er kort op neer dat Eva voor Koutousi moest verschijnen om met haar te overleggen, het probleem was ondertussen al van de baan maar toch. Anne vond het echt laag tegen de grond hoe de oosterlingen hadden gereageerd en trok dan maar haar conclusies voor de toekomst, ze bleef bij het eerste gedacht die we hadden vastgelegd in Mc Donalds maar aangezien de situatie er nu zo voor lag wilde ze wel terug betalen. Natuurlijk was mevrouw Koutousi er niet vandaag dus een reis voor de paus. Ik moest nog verder naar de dokter van de universiteit, die in het studentenrestaurant is gevestigd, voor de interpretaite van de bloedtest te doen. Alles was in orde alleen moest ik wat meer bewegen daar er bepaalde waarden te laag waren, met wat meer beweging zou het perfect zijn. Ik noteerde dit in mijn achterhoofd en liep dan maar terug in de richting van de residentie. Ik stak wel nog eerst even mijn hoofd binnen in de universiteit om te zien of ik de professor van Financial Analysis I niet kon strikken om hem te vragen of hij al een resultaat had vastgepind op mijn werk, maar kon hem niet vinden. Dus terug naar de residentie, de zwemzak ophalen en naar het zwembad om de baantjes te trekken, dankzij de paasvakantie was die er al 2 weken niet meer van gekomen. Er was ondanks het prachtige weer, toch niet zoveel volk. Maar we waren met net genoeg om de aqua aerobics niet af te gelasten. Dus van 12 tot 1 de kinetische bewegingen in het water. Daar de dokter had gezegd meer bewegen was ik er dus maar goed ingevlogen. Tegen 13u30 verliet ik het zwembad, ik had er toch een 2u30 minuten gespendeerd dus dit voor beweging moest volstaan. Ik had een berichtje gekregen tijdens het zwemmen van Verena om te vragen of ik geen zin had om te gaan wandelen op de zeedijk deze namiddag. Om 16u30 vertrekken vond ik een aangenaam uur. Zo had ik nog ruim de tijd om me op te frissen, te ontbijten evenals te middagmalen. We kwamen samen aan de haven en wandelden de ganse zeedijk af van begin tot einde, althans het stuk die toegankelijk is. OP het einde van de dijk placeerden we ons in de fauteuils van een bar vlak aan zee. Een adembenemend uitzicht evenals zeer comfortabele zetels. We lieten de zonnestralen tot ons komen en zetten uiteindelijk ons lichaam terug in beweging om 19u. Om 20u kwam Manuel me nog zijn achterstallige schulden betalen dus ik moest wel terug thuis zijn. Ik had tevens Verena ook uitgenodigd om samen te dineren. Ze is namelijk dol op mijn versgesneden en gemaakte frieten dus als trotse fiere vertegenwoordiger van Belgenland dan doe je dat met plezier. Dus braadworst en frieten op het menu voor vanavond. We kochten op onze terugweg nog wat aardappelen in de supermarkt en gingen naar huis. Manuel stond al te wachten, hij dronk een glas gaf het geld en ging alweer weg, dit omdat Verena hem het liefst niet al te veel rondom haar heeft omdat hij een beetje poker speelt in het appartement, altijd de persoon gebruiken die hem kan helpen maar achteraf en mes in de rug planten dus toen ik Verena vroeg zet ik de friteuse al aan of wacht ik nog, had hij begrepen dat hij niet al te lang moest blijven toen ze ja zegde. We aten deden de afwas en zongen daarna nog een paar liedjes samen vanop het internet. Om 23u ging ze richting haar flat omdat ze vroeg moest opstaan omdat ze naar het hospitaal moest om een test te ondergaan om te zien of de problemen nu verholpen waren of niet. Ik speelde nog wat muziek en ging kort daarna ook slapen. Het was wel al middernacht voorbij toen ik in mijn bed landde.