Dag 20: Zondag 14 oktober 2007

Tegen 11en werd er op de deur geklopt want de bel die er niet is doet het niet. Het was mijn gebuur. Hij was reeds wakker en wenste de dag te beginnen. We vlogen er dan maar meteen in wetende dat het zondag was en dat ons uitgebreid ontbijt zich niet vanzelf opdiende wisten wat doen. Tegen 12u30 waren we volledig klaar gegeten, afgewassen en gedouches evenals op ons paasbest om samen met Laure en Fabienne een city walk te doen. Eerst langsheen de shoppingstraat waarvan de winkels gelukkig op zondag gesloten waren met als richting de haven. In de haven vonden we een immens geweldig toffe boite om iets te eten. Het was een terras in de zon, au bord du mer om het in het mooie Frans te zeggen. We nestelden ons dan maar in de zetels die rond een tafeltje stonden en lieten de menukaart op ons afkomen. Het had veel allures van het gentse “Café théatre”, lounghebar inclusief! Direct mijn ding dus. De prijzen waren ook zeer schappelijk zeker voor het zicht die je aangeboden kreeg. Ik bestelde me een traditionele spaghetti basilico fresco en Thijs’ voorkeur ging uit naar een funghi pasta. Nadien voelde we nog iets voor een dessert ook en werd er chocomousse besteld en profiterollekes. We betaalden ons verorberde stukken en namen ons op om verder de stad te exploreren. Daar de zon achter het gebouw aan het kruipen was en we dus in de schaduw waren terecht gekomen en daar het ook niet overdreven warm was beweegden we ons dan maar richting wegenstelsel van Thessaloniki. We beslisten dan maar, daar we eigenlijk meer tijd hadden verloren dan voorzien in het nieuwe stadsgedeelte omdat ons bezoek aan die kitchen bar niet voorzien was, om gauw de bergen in te gaan op zoek naar het oude gedeelte van de stad. We namen willekeurig links en rechts en volgeden onze neus. We kwamen in zeer gezellige steegjes terecht. Ik moet wel vermelden dat het verschil tussen arm en rijk zich hier wel uit. Dit valt vooral op dat je echt wijken hebt met zeer jonge gebouwen die zeer goed onderhouden zijn en daarnaast zijn er ook gebouwen die er eerder wat verloederd bijstaan. Het was een tocht van ongeveer een uur klimmen maar het beeld die we daar kregen over de ganse stad was adembenemend. Een uur ervoor hadden we zicht van zee naar boven en nu omgekeerd. Alweer stonden we allen aan de grond genageld. We genoten van de ondergaande zon op een bankje en het werd zelfs zo stil dat je een speld kon horen vallen. Met volle teugen genieten dus van het centrale thema hier “carpe diem”.

Eenmaal we de zon bijna volledig hebben zien zakken in de zee, merkten we dat het gevoelig veel frisser werd. We wilden dan ook zo snel mogelijk terug in de residentie geraken om een warm drankje tot ons te nemen. Alleen lag dit gebouw een beetje verder dan voorzien. We vervolgden onze weg en werden de bossen ingestuurd. We volgden een nogal kronkelend wegje die niet eens voorzien was van een voetpad om uiteindelijk, navigerend op de OTE toren en het stadium die vlakbij de residentie gelegen was, de weg naar huis te vinden. Onderweg kwamen we nog de Zoo tegen. We wisten het bestaan ervan af maar wisten totaal niet hoe het te bereiken. Dus alweer een goede wetenschap bij. Tegen 7enen en zeer gelukkig het gevonden te hebben plaatsten we ons in de keuken met de oven open en de platen volledig aan om toch enige vorm van verwarming te hebben. We speelden een paar uno spelletjes tot op het ogenblik Fabienne besliste haar naar huis te begeven daar Alexandra elk moment thuis kon arriveren van haar trip naar de kloosters. De rest van de avond gebeurde er niet echt grootse dingen. We begaven ons nog richting bibliotheek voor de mails te raadplegen en belandden uiteindelijk tegen 1en in ons bed. Wat dus tot op heden een van de vroegste keren was.

Dag 19: Zaterdag 13 oktober 2007

Je raad het nooit, alweer begon de dag dichter tegen de middag dan de ochtend. Ons plan van naar de carrefour te gaan moest nu echt wel worden uitgevoerd. We hadden het al een paar keer uitgesteld maar op zondag moet je ook niet naar een supermarkt gaan. Dus met lege maag maakten we ons dan maar klaar om in de taxi te stappen richting Carrefour. Onderweg kwamen we nog een makro tegen ook maar daar ons voornemen was de carrefour te bezoeken weken we niet af van ons plan. De plaatselijke carrefour hier was blijkbaar gelegen in een heus shopping center met bijhorende restaurantjes, een bowlingzaal, een cinema,… . We lieten ons dan maar verleiden om een pizzabar binnen te gaan alvorens ons tussen de rekken met overdaad aan voedingswaren te wagen. De pizza smaakte overheerlijk in dit vroege namiddaguur en het was zelfs zoveel dat we beiden het beste van onszelf moesten geven hem volledig naar binnen te kunnen werken. Nadien volgde de onvermijdelijke middagdip maar na een halfuurtje daar te bekomen ter plaatse zetten we ons in beweging richting Carrefour. We zagen er ook nog andere erasmussers dus het is blijkbaar wel een gekend oord. We wandelden doorheen alle rayons en laadden ons karretje met alles wat we praktisch zagen om in huis te hebben. We kochten zelf een elektrotoestel. Jawel hoor blijkbaar kan een belg niet overleven als hij drie weken geen frieten heeft kunnen bakken. Vandaar dat we dan maar overgingen tot de aankoop van de goedkoopste frietpot die men in het warenhuis had. De eerste in gebruikname zal pas maandag plaatsvinden in combinatie met een echte steak. De rayons evenals de uren schoven voorbij in de enorm grote supermarkt waar ze echt alles hadden van klein electro tot volledige keukens enzoverder. Tegen 18u30 dus zo een dikke 3 en een half uur na onze intrede in de supermarkt begeven we ons naar de kassas. Onze winkeluitstap was dus een daguitstap geworden. We werden beide een aardige duid armer maar we waren tenminste zeker dat moest er een oorlog uitbreken dat we toch voor een paar weken verder kunnen. Buitenkomende met al onze zakjes moesten we op zoek gaan naar een taxi die ons terug huiswaarts wilde brengen. Een half uurtje hebben we de koude moeten trotseren want het was echt koud geworden een goeie 15 graden en een zeer venijnige snijdende wind liet zich voelen.

Na veel gerondvraag van de taxichauffeur wist hij ons uiteindelijk toch naar de residentie te brengen. Ondertussen had ik in de taxi een invitatie ontvangen van Alexandra, een Frans meisje die samen met haar vriendin Fabienne in een appartement woont, om te komen eten deze avond. Laure en Sofia waren ook van de partij. We gingen dan ook maar op deze uitnodiging in zonder veel gemor. Snel de boodschappen uitladen dus, snel een beetje opfrissen en presentabel maken en vertrekken naar beneden toe, waar het appartement gelegen was. Het was een gigantisch groot appartement met een franse eigenaares genaamd Pierrette die ons ook verwelkomde. Een echte “la mama de la casa”. We werden hartelijk verwelkomt door de andere ook en begaven ons naar de veranda waar iedereen plaats kon nemen. Eerst was er een  aperitiefhapje die werd gevolgd door overheerlijke spaghetti bolognese en als dessert koekjes en een chocoladetaartje. Het was overheerlijk in elk geval, alweer goed voor de vetrolletjes te onderhouden of aan te kweken. Tegen 10en werden we verwacht in een bar waar men televisie kan kijken daar frankrijk tegen Engeland een rugbymatch moest spelen. De Fransen verloren uiteindelijk met een klein verschil de préfinale. Een beetje als verslagen honden en moe van de voorgaande avonden besliste iedereen dan maar om huiswaarts te keren. Het was nog steeds immens koud. Zelfs met pull was het daveren geblazen. We waren allen blij in het gebouw te zijn aangekomen niet dat het daar overdreven warm was maar het was al beter dan buiten.

Dag 18: Vrijdag 12 oktober 2007

Nadat we de avond zo laat hadden afgesloten was mijn buurman veronderendswaardig deze morgen toch de eerste uit de veren. Om 11u namen we ontbijt die eens eiloos was voor mij kwestie van een beetje aan de gezondheid te denken. Nadat we dit hadden naar binnen gewerkt herinnerden we ons dat er nog kaas en hesp in huis aanwezig was die met het oog op het maken van croques monsieurs aangekocht eerder deze week. Daar we daar beide wel trek in hadden maar slechts enkele sneetjes toastbrood meer hadden moesten we ons alvorens aan het middagmaal te kunnen beginnen toch nog naar de supermarkt. Daar we plannen hebben om morgen over te gaan tot Romeinse aankopen in de plaatslijke carrefour hoefdewe niet veel aandacht te besteden aan de nog andere benodigde zaken. Na ons bezoekje aan de supermarkt spoeiden we ons terug huiswaarts om aan de croques te kunnen beginnen en ik moet toegeven, ze smaakten verrukkelijk. Daarna een gebruikelijk klopje na een heerlijke maaltijd die ons niet al te ver van de tafel verdreef  om uiteindelijk alle moed bijeen te rapen om af te wassen en nadien eens contact op te nemen met onze Brusselse school daar zij een mail hadden gestuurd om een aantal problemen uit te klaren. Met skype liep het moeilijker dan verwacht dus belde ik dan maar met de gewone gsm. Nadien begon het tijdstip om te vertrekken richting greek course, voor mij althans daar Thijs niet is ingeschreven door een fout in de administratie, te naderen. Ik raapte nog snel mijn spullen samen die moesten worden gewassen omdat mijn waarde collega plannen had tijdens mijn lesuren zich naar de wasserij te begeven. De les stopte een volle 3 kwartier vroeger en de gebruikelijke pauze van een half uur duurde al een kwartier langer. Het laatste uur van de les was niemand nog aan het luisteren, echt iedereen maar ook iedereen lag op zijn vuist te slapen. De lesgeefster zegde er niets op alleen dat het geen zin had om nog verder te gaan daar toch niemand nog wakker genoeg was en daarmee stopte ze dan maar. Ik begaf me dan maar naar Matsi alvorens misschien moves te maken naar het studentenrestaurant. Onderweg kwam ik al mensen tegen die er gaan eten waren en het was alweer maar eens pasta dit keer met tomatensaus. In gemeenschappelijk verleg beslisten we dan maar het kalfsvlees die zich in onze diepvries bevond te lijf te gaan daar we beide enorm zin hadden in een stevige brok vlees. Ondertussen hoorden we wat de andere studenten van plan waren voor vanavond. Ze wilden mensen uitnodigen bij ons in het gebouw. Iets wat normaal door de conciërge strictly forbidden is maar aangezien meneer niet thuis is nemen we maar het risico. We begaven ons nog snel in tussentijd naar de bibliotheek om nog wat telefoontjes te plegen en maakten dat we er tegen 11en als de kippen bijwaren om de party @ Matsi tot leven te zien komen. Het keukentje was gigantisch veel te klein en het volk veel te talrijk maar niemand liet het aan zijn hart komen en de meesten lieten zich dan maar op het gemak vollopen alhoewel ik de indruk had dat men deze taak volbracht op een gezapig tempo. Niet iedereen was dronken toen we werden buitengezet door pyamawoman (de vrouw die in het gebouw leeft om een oogje in het zeil te houden en die op elk uur van de dag zich in pyama doorheen het gebouw verplaatst). We waren tegen 12en bijna voltallig toen plotseling de deur opendraaide van de keuken. Eerst moesten er wel 3 mensen verhuizen al rechtstaande om de deur open te krijgen want anders stond die geblokkeerd door het vele volk maar na veel geduw van haar kant kreeg ze ze toch open. Ze begon daar een scène te maken in het Grieks en ons te beschuldigen dat we allemaal alcoholiekers waren. Dat was het enige die we van gans de vertoning konden begrijpen. Uiteindelijk had ze al in het snotje dat er mensen binnen waren die hier niet woonden en pikte ze er een paar uit die ze aan de deur zette. We speelden dan maar het spelletje van onze sleutels te tonen en deze door te geven aan diegene die er geen hadden. Na een kwartiertje waren we het eigenlijk beu om in de onzekerheid te leven dat ze zou overgaan tot het bellen naar de conciërge en beslisten we dan maar gauw zelf op te stappen. Iedereen was een beetje verrast over Sofia, zij drinkt normaal ook bitterweinig tot niets maar ze had er toch in geslaagd een aar glazen bacardi te legen en was daarom echt in een plezante staat van dronkenschap gesteld. Zwiepzwappend van links naar rechts en ondersteund door 2 personen wilde ze echt mee naar de party maar dit was van korte duur. Toen we zagen dat de Griekse mannen misbruik wilden maken van haar toestand beslisten we dan maar wijselijkerwijs haar terug huiswaarts te brengen waar ze haar uitgebreid excuseerde voor haar gedrag.

Alvorens we naar de party vertrokken maakten eerst nog maar eens superveel lawaai op straat om te laten zien dat we nog meer overlast kunnen veroorzaken dan enkel in het gebouw en uiteindelijk begaven we ons naar de universiteitscampus. Er stond volk binnen en buiten de entree was 1 euro maar las je kordaat binnenstapte was er geen kat die je wat vroeg. Binnenin het gebouw lag de vloer er al erg besmeurd bij waardoor je met platte zolen nogal snel onderuit ging. Het was bovendien ook nog snikheet binnen zodat vanaf je een beweging deed je kleddernat werd van het zweet. Is dit de reden waarom Grieken aan de grond genageld staan of is het de slechte muziek die hen niet aanzet tot dansen god moge het wijs zijn maar ambiance makers zijn het in elk geval niet. Iedereen begon toch wel een zeker gehalte van alcohol in zijn bloed te hebben en uiteindelijk kon men op de dansvloer het duidelijk afgebakend gebied zien tussen Grieken en Erasmusstudenten. De erasmussers waren de enigen die dansten. Ik hield het tegen 3en voor bekeken omdat het me zo hard begon tegen te steken slechte muziek te moeten aanhoren en iedereen stillaan te zien ondergaan aan hun ingenomen alcoholhoudende drankjes. Als enige nuchtere mens van de Matsi keerde ik dan maar op eigen houdje terug. De anderen kwamen terug tegen 4u30 maar hielden het zeer rustig bij hun aankomst.

Dag 17: Donderdag 11 oktober 2007

Vandaag is dus eindelijk de eerste dag aangebroken die ons beide wat dichter brengt bij de reden waarvoor we naar hier zijn gekomen. We hadden vandaag tegen 11en afspraak met mevrouw Stella Kostopoulou. Haar naam klinkt al, voor ons bierlandje althans, even goed als dat ze vriendelijk is. In samenspraak met haar moeten we bekijken welke vakken we kunnen volgen. Er was een kleine 20 tal mensen aanwezig maar zuivere economisten waren er bijna niet. De meeste kwamen van andere faculteiten die nog iets extra wenstten te volgen. Deze lieve moederkloek ontfermde zich over ons allen en liet ons dan maar toe over te gaan tot de selectie van de vakken. De ene had al wat meer hulp nodig dan de ander maar wij hadden geluk. Ons dossier was snel in orde en daardoor kon ze het reeds ondertekenen voor goedgekeurd. Wij zijn dus vrijgesteld voor de komende week, de andere moeten volgende week nog eens terugkeren. Nadien heb ik Nog gepoogd om uit te treden uit de Griekse lessen maar ze stuurden me van hier naar daar en uiteindelijk bleek het niet mogelijk te zijn tenzij je een "afkoopsom" van 100 EUR te betalen. Dus volgen we dat gedoe maar verder en doen we wat ander werk tijdens de les zoals de blog schrijven . Het tijdstip van het begin van de les naderde opnieuw sneller dan verwacht dus haastte ik me dan maar om nog snel mijn computer van de bibliotheek terug te brengen naar de Matsi om daar mijn boeken voor de les op te halen. De les was opnieuw overdadig boeiend maar we hebben het in elk geval weer overleefd. Na de les gingen we direct naar het studentenrestaurant daar dit onder de baan ligt om terug huiswaarts te gaan. Het was alweer komkommer als groente, tot nu toe al elke dag 2 keer, vergezeld met rijst ook meer dan regelmatig en opnieuw met een warm tomaatje. De dag voor ons vertrek richting eilanden kregen we hetzelfde menu voorgeschoteld. Mevrouw Kostoupoulou had ons gevraagd om naar elke prof waarvan we les krijgen een mail te sturen voor te weten te komen wanneer we onze eerste les krijgen. Dit deden we dan ook bij aankomst in Matsi, daar er internet was hoefden we ons niet naar de bib te verplaatsen. Er waren nog plannen in het gebouw om samen nog iets te gaan drinken. Beide waren we erg moe maar daar Alexandra haar uiterste best deed me toch te overtuigen stapte ik dan ook maar mee op. Maar ik zwoor, niet meer dan een consumptie. Ik wilde het absoluut niet laat maken. Tegen 11en stroomden we met zn allen uit de Matsi residentie richting een gezellig barke tegen de faculteit. Om 2u sloot men de zaak en zette men ons op straat. We keerden dan maar noodgedwongen terug naar huis maar onderweg manifesteerde zich opnieuw een constructief hongergevoel. Terug binnengekomen slaagden we dan toch nog maar eens aan de kook. De pot schafte spaghetti napolitana. Het smaakte verrukkelijk. We babbelden nog een beetje onder ons getwee en de tijd een beetje uit het oog verloren zijnde verschoten we ons een bult toen we van de klok aflazen dat het reeds half vier was geworden. We beslisten dan maar snel over te gaan om te gaan slapen. Wat de bedoeling was van eens vroeg te gaan slapen was een van de meest late avonden geworden dus.

Dag 16: woensdag 10 oktober 2007

Het goede voornemen om om 10u op te staan heb ik genegeerd dankzij de voorbije nacht. Ik dus de hele tijd tussen slaap en wakker gehangen te hebben heb dus vandaag een beetje last gehad van een nogal expliciet ochtend-dag humeurtje. Maar ik heb geluk iedereen is zo moe vanavond dat ik denk dat het vanavond eens rustig zal zijn. Dat hoop ik althans. Ik begon de dag dan maar tegen 11u30 met overheerlijke spiegeleitjes. Zo moest ik de moeite niet meer doen nog langs de studentenrestaurant te lopen alvorens naar de bibliotheek te trekken om te kijken voor de retourtickets met kerstmis. Na wat geskype werd het uiteindelijk weer tijd richting Matsi te trekken om de computer achter te laten en het boeltje te nemen voor de Griekse les. Vandaag was het opnieuw te boeiend, het was zelfs zo boeiend dat iedereen er signalen van naar de buitenwereld zat te sturen met sms berichtjes. Kwestie dat iedereen toch op de hoogte was. Nadat de les was voltrokken keerde ik dan maar terug huiswaarts voor de resterende scampi con pasta tot mij te nemen. En dat zal het voor vandaag zijn geweest denk ik. Veel meer staat er niet op het programma alleen is er een enorm verlangen naar slaap op dit ogenblik. Ik ga dus direct maar eens vroeg crashen denk ik.

Dag 15: dinsdag 09 oktober 2007

Blijkbaar waren de batterijen toch platter dan voorzien. Daarom verschoot ik dan ook dat ik pas wakker werd tegen 11u30. Ontbijt maken hoefde dus niet meer, alweer veel werk uitgespaard. Er moesten nog een paar dingetjes afgehandeld worden zoals de aanschaf van een Griekse telefoonkaart (+30 69 405 41 544) een headsetje om makkelijker en duidelijker hoorbaar te kunnen skypen en zo nog wat prullen van aankopen. Daar we om 15u15 terug in de Griekse les verwacht werden moesten we dus snel voortdoen. We namen zelfs het risico om voor het eerst de bus te nemen richting residentie. Dit spaarde ons een hoop klimwerk en bijgevolg ook zweet uit. De les was al even frustrerend als de dag voordien alleen was het verschil dat we nu al over een cursus konden beschikken. Gisterenavond waren er op 2 plaatsen party’s georganiseerd. Iedereen die me kent weet dat ik van al da zattegespel niet al teveel moet weten en gelukkig zijn er hier nog zo in het gebouw alhoewel je ze niet erg talrijk kan noemen. Laure zat reeds ingeduffeld in haar bed en wenste daar dan ook te blijven. Sofia die ook eerder een gezellige bar prefereert waar je nog tegen elkaar iets kan zeggen was er dan ook direct voor te vinden om met mij nog een avondwandeling te maken aan de zeedijk. Ik had dit in de voorbije 3 weken bij avond nog nooit gedaan. Op de zeedijk zelf valt er niet al teveel te beleven omdat deze grotendeels ligt opgebroken momenteel maar de bars die zich aan de ander kant van de straat bevinden zijn erg trendy. Allemaal puilden ze uit van het jong volk iets wat men van onze kust niet kan zeggen. Bovendien waren ze allemaal lounche-achtig ingericht wat toevallig mijn favoriete stijl is. De muziek was dan ook aangepast. Tegen 12en begon het te verfrissen en kozen we dan maar de weg terug naar boven te nemen. Onder de baan kwamen we de andere Matsi (=residentie) bewoners tegen die juist aan het vertrekken waren. Ze waren blijkbaar al goed opgewarmd om erin te vliegen er liep bijna geen enkele meer van recht en de avond – nacht moest nog beginnen. Het was dus super rustig in het gebouw toen ik en Sofia het gebouw betraden. Een van de eerste avonden zelfs dat het zo stil was op dit vroege uur. Ik las nog een beetje in mijn boek en ging daarna slapen. Om 4u15 kwam men met mondjesmaat terug binnen gestrompeld. Ik durf zelfs denken dat een bestorming door de Duitsers in 1945 minder lawaai maakte dan de manier hoe ze hier zijn binnengevallen. Ze hadden er niets beters op gevonden om dan nog de avond af te sluiten in de voor mijn kamer nabijgelegen keuken. Opnieuw vloeiden de liters alcohol gretig over de tafel. Zonder enige zin van rekening te houden met andere bewoners stond men doodleuk in de gang luidkeels te babbelen en muziek te draaien. De afsluitdrink duurde tot ongeveer 5u30 daarna keerde de rust terug.

Dag 14: maandag 08 oktober 2007

En uiteindelijk brak de eerste voorziene lesdag aan voor de rechtenstudenten. Ze zijn bij de gelukkigen want hun lesweek begint met een lesvrije dag. Toch stonden de meeste toch tamelijk vroeg op in verhouding met de voorbije dagen. Solidair dat we zijn ontwaakten we dan ook maar om 9u15. Wat ons later zou verplichten eens 3 maaltijden tot ons voedingsbak te nemen. We zetten de dag in met een traditioneel bekend traditioneel continentaal ontbijt bestaande uit eitjes en consorten. Om 15u15 werden we verwacht in de “school for modern greek language” om er te kunnen deelnemen aan de gratis cursus van de Griekse taal. In die les gingen we van start met het alfabet die in het Grieks ver afstaat van het onze. Tot hier konden de meeste nog mee. Eenmaal deze opsomming voltooid was begon het fout te gaan. Ze begon sneller en sneller te gaan schreef zinnen in het Griekse alfabet en we waren niet in de mogelijkheid meer om te kunnen volgen. We wisten zelfs niet hoe we het moesten uitspreken laat staan begrijpen wat we aan het zeggen waren. Er waren een paar mensen in onze klasgroep aanwezig die reeds wat Grieks onder de knie hadden waardoor de prof dan ook maar enkel met hen interactie had omdat zij zaten te duwen om te antwoorden. Als er een vraag naar ons gericht was wisten we niet eens wat zeggen of doen. Iedereen en surtout ik kwam nogal gefrustreerd buiten. Zeker als je al 6 talen onder de knie hebt en dat men nu in een taal begint waarvan je geen enkel woord kan linken met een van de gekende talen om de betekenis te achterhalen. Ik was lang niet de enige die zich als een schilder in het leslokaal voelde. De vraag is dus of we morgen nog steeds zullen deelnemen of niet. Het zal dus van de meerderheid afhangen.

Daar we de belofte hadden gedaan om voor de 4 Franse dames onder ons te koken voor de eerste lesdag te vieren waren we dan ook genoodzaakt bepaalde voorbereidingen te treffen voor het diner deze avond. Op het menu stonden als voorschotel Bruschetti à la façon de Calix, hoofdschotel: scampi provençale en coöperation des deux chefs en de vrouwen verzorgden het dessert die bestond uit fijngesneden banaatjes, perziken, gesmolten chocolade, chocolade-ijs en vanille-ijs. Het was een beetje à la grande boef deze avond maar iedereen at met veel plezier de volle borden leeg en tankte voor een tweede keer bij en sommige zelfs voor een derde keer. Om het eten wat te laten zakken beslisten er sommigen onder ons waaronder mezelf incluis nog een korte avondwandeling te maken. Voor de rest gingen de meeste tamelijk vroeg naar bed daar zeer morgen tegen 8u30 al uit moeten voor naar de les te trekken. Bij ons stelt dit probleem zich nog niet dus wij dommelen gewoon verder tot wie weet opnieuw 11u misschien.