Dag 13: Zondag 07 oktober 2007

De oude draad terug opnemende ontwaakten we tegen 11en en was het terug een vertrouwd eier ontbijt die ons ook moet dienen als middagmaal. We hebben plannen om morgen de kookkunsten eens uit te testen en hebben daarvoor reeds scampi’s ingeslaan. We hebben nog gezocht naar sla maar daar het zondag is zijn er natuurlijk geen winkels open. Dus morgen nog sla zoeken en dan kunnen we de Franse meiden die we hebben uitgenodigd voor aan te schuiven hopelijk een culinair orgasme bezorgen. Voor vanavond staat er steak op het menu. Alleen is de wens van een friteuze in huis nu enorm groot. Een dezer dagen gaan we zeker op zoek naar zo een toestel. Deze avond nog de blogjes posten op de website in de bibliotheek en dat zal het dan ook wel geweest zijn voor vandaag. In de kantlijn wil ik ook nog vermelden dat het hier vandaag de eerste dag is dat we echte regenval hebben gezien. Ze kennen dat hier ook. Allen moet je je hier wel haasten want het duurt meestal niet lang.

Dag 12: Zaterdag 06 oktober 2007

Om 7u s’morgens kwamen we aan op de platforms van Thessaloniki. Dolblij terug “thuis” te zijn stapten we uit. We namen de bus en verlangden zo snel als mogelijk te kunnen plaatsnemen in onze eigen beddenbak. Iedereen sliep tot ongeveer 14u. Daarna was ons doelwit de wasserij een paar straten verder. Opnieuw een wasje doen zodat alles terug frisgeurend kan gedragen worden. Koken voor s’avonds was beperkt tot een pizza uit de verpakking en uit de diepvries te halen en nadien gewoonweg mooitjes in de oven te schuiven. De vermoeidheid van de voorbije dagen hing nog steeds in de kleren bij ons en daardoor sloegen dan ook de uitnodiging een rugbymatch te gaan volgen in een bar van Frankrijk – Australië af. We bleven eens gezellig thuis en keken een film vanop de laptop. Ik ben tijdens de film zelfs in slaap gevallen iets wat thuis zelden gebeurd. Dit dagje was echt snel voorbij maar zo merkt een mens pas echt dat slapen eigenlijk wel eens deugd kan doen.

Dag 11: Vrijdag 05 oktober 2007

Ook deze ochtend werd er tamelijk vroeg ontwaakt. Maar bij het ontwaken brak er wel lichte paniek uit, de persoon (die tevens de avond ervoor noodgedwongen de avondtrip niet kon meemaken) die zo wijs was zijn baan zeker en vast terug te vinden bevond zich niet in het gebouw. Eventjes terugdenkende aan het feit dat we de avond ervoor uit allerlei donkere gaten plots mannen zagen opduiken uit de duisternis en dit op een gayparadise deed dit ons aan allerlei veronderstellingen denken. Gelukkig toen we na een kort overleg net hadden beslist om te gaan zoeken in het centrum kwam monsieur aangewandeld op de oprit. Hij had meer dan 2u doorheen de nacht gedwaald en was te koppig geweest een telefoontje te plegen. Het eergevoel van de man van zijn oriëntatiezin had hij toch niet kunnen opgeven!!! Het doucheritueel hervatte zich en we begonnen te pakken. We moesten de ferry van 13u15 halen om een aansluitende trein te hebben in Athene terug richting Thessaloniki. We hadden nog ruim wat tijd over en plaatsen ons op hetzelfde terrasje met hetzelfde menu als de ochtend ervoor en namen uiteindelijk de ferry. Het weer was beduidend beter want sommigen onder ons installeerden zich zelf zonder T-shirt op het sundeck. Dit keer zaten we dus voor een goede 5 uur vast op het water waardoor we tegen 6u30 aanspoelden in de haven Rafina. Daar terug de bus op richting metrostation om in het centraal station uit te komen. Het verhaal van de eerste dag herhaalde zich. “The train is full”. We hadden gehoopt de IC trein te kunnen halen die ons veel sneller in Thessaloniki zou brengen dan de gewone boemel maar de prijs was het vijfvoud en hij was volboekt. Voorde trein van middernacht restten er enkel nog staanplaatsen. We stonden dus voor 5 uur vast in Athene. Dan maar terug de metro in om nog iets te gaan eten en kort even door de winkelstraten te kunnen lopen zodat we de tijd konden doden. Nogmaals pitta, jawel nogmaals kwestie van geen last te krijgen van afkickverschijnselen. Na dit restaurantbezoek en de korte sightseeingtour bellef er nog een dik uur en een half over. Stemmen gingen op om per metro nog gauw eens tot de akropolis te sporen. Dit was toch maar 1 halte van de onze verwijderd. Snel enkele pictures schieten en dan weer wegwezen. Dan stond ons dus nog de supertoffe staande reis van 6 uur te wachten. We waren er als de kippen bij toen de trein binnenkwam in het station en veroverden ons toch 13 stoelen bij elkaar. Een jonge Griekse student vroeg nogal haastig achter een balpen aan ons en had in het mod dat ik nogal argwanend hem in de gaten hield. Uiteindelijk vertrouwde hij me toe dat we op ons ticket gewoon het wagonnummer en het plaatsnummer moesten invullen daar ze dat in het station ook manueel doen en dat er dan geen enkel probleem is. Diegene die eerst op die plaats zit is de winnaar. Die Grieken toch echt een apart ras. Slechts 1 persoon had wat moeilijkheden onder ons om zijn plaats te kunnen behouden mar uiteindelijk bleef ze toch zitten. Iedereen had wel een beetje een schuldgevoel van oneerlijk bezig te zijn maar als iedereen het zo doet is de schuld des te kleiner. De trein bleef maar in dat station staan. We stonden al reeds op een half uur na de vertrektijd nog steeds in het station. De Grieken in de wagon stonden allen met hun kop uit het raam de treinbegeleiders op het perron te beschelden dat het niet schoon was. Ik vermoed dat er een korte werkonderbreking ofzo werd gehouden. Daar ze hier in Griekenland voor het minste overgaan tot staking mag men zich dus op alle momenten aan iets verwachten. Uiteindelijk zette de trein zich in beweging met een dikke 3 kwartier vertraging. Maar we hadden tenminste een zetel veroverd. Een van onze mannen werd bestookt door een lesbische Griekse meid die het op zijn lijf had gemunt. Ze zaten volledig van elkaar te smullen. Het was trouwens die meid die eerst had staan “vechten”voor haar zitplaats en kort daarna met haar vriendin de wasmachine oefening uitvoerde. Een treinrit om niet snel te vergeten dus.

Dag 10: Donderdag 04 oktober 2007

Verrassend genoeg ontwaakte iedereen toch, naar onze normen dan toch, tegen 10u30. Even het hoofd buitensteken en iedereen werd verrast door het fenomenale zicht die we hadden uit het appartement. Echt adembenemend. Natuurlijk tegen dat iedereen een douche heeft genomen spreken we reeds over 12u en is het alweer tijd om ontbijt-lunch te nemen. Dit was enkel mogelijk in het centrum en dus zakten we dan maar af in die richting. Alweer belanden we in een pittabar. De frieten, de souvlaki, de satsiki en de kippenpitta samen met de cola en het mineraalwater gingen gretig over de toonbank. De maag volgestouwd begonnen we dan maar met een wandeling die ons richting een strand bracht. Daar vertoefden we nog zo een 3 tal uurtjes om  de baterijen verder op te laden. Een flinke wandeling terug richting centrum deed ons echt goed. Nu stond ons het stadscentrum te wachten. Echt super gezellig, nauwe steegjes, kleine shopjes, en natuurlijk niet te vergeten de typische witte gebouwen met hun blauwe luikjes die ons direct het fotobeeld van Griekenland presenteert. Na wat gerondloop in het knusse centrum wilde het merendeel zich toch nog wat opfrissen om opnieuw zo fris als een hoentje de nacht te lijf te kunnen gaan. Opnieuw een file voor de douche al ging het deze keer toch a sneller dan deze morgen. De vrouwen hadden er namelijk niets beters op gevonden ons onder tijdsdruk te plaatsen. Allen ruikende naar palmolive of een andere douche gel en terug zo goed als volledig op krachten daalden we terug af richting citycenter. Er was op dit vroege avond uur echt al heel wat meer volk te bespeuren. Of dit nu lag aan de 2 Costa cruise schepen die net hadden aangemeerd of niet god moge het weten maar het maakte het alleszins aangenamer dat er wat volk aanwezig was ook al waren het meestal leden van de B.Z.T. (Bond zonder Tanden) . We vroegen in een Griekse shop naar een betaalbaar restaurantje en kwamen terecht bij Niko’s. Opnieuw met geschuif van vele tafels konden we allen samen plaatsnemen. Als we onze borden kregen werd ons duidelijk dat de dingen die het goedkoopst waren op het menu de grootste borden waren. Maar het eten was echt zeer voortreffelijk. Bovendien dien ik ook nog de aanwezigheid te vermeden van mr. en mevr Pelikaan, 2 vaste inwoners van het eiland. Je vind er zeker foto’s van op mijn space die ik eerder al heb vermeld. Na de betaling een korte avondwandeling om nog even de beentjes te strekken en dan maar een bar onveilig maken. We hadden er al snel een gevonden die toch wel tamelijk recente muziek draaide. Zijn platenkast bestond hoogstwaarschijnlijk wel maar uit 2 cd want elk liedje hoorden we toch wel een 3 à 4 tal keren voorbijkomen doorheen de avond maar we lieten het niet aan ons hart komen. De beentjes vlogen echt bijna van iedereen in de lucht de ene danste al met wat meerstijl dan de andere maar dat deerde niemand “having fun” stond centraal. De drank was er wel gigantisch duur als men eens een gewoon simpel cola’tje wenste mocht men er 2 van die eurostukken met zilveren rand voor neertellen. Gelukkig was er vlaknaast een, jaja je raad het nooit, pittabar aanwezig die ook drank verkocht. Iedereen die dorst had ging daar dus kopen. Toch denk ik dat de eigenaar het niet erg vond daar wij de eerste waren die zijn kot betraden en toen we voortgingen er toch aanzienlijk wat volk aanwezig was. “Volk lokt volk” is niet voor niets een economisch begrip in de marketing. Tegen 3en hielden we het daar voor bekeken. Met een vermiste persoon die ons via telefoon liet weten dat hij de baan wel zou vinden en dat we niet op hem moesten wachten trokken we naar ons app’tje waar iedereen zonder vel gemor zich direct richting beddenbak begaf.

Dag 9: Woensdag 03 Oktober 2007

Bijna zogoed als volledig uitgeput en na oneindig veel stationstops die onze ongeveer 7u lange treinrit duurde arriveerden we in het centrale station van Athene waar we op dag 1 ook al hadden geweest. Daar namen we vervolgens de metro voor 3 stations met ertussen een overstap en dan nog een busrit van ongeveer 1.5u richting Rafina Harbour.

Daar moesten we ons dan op de ferry wagen die het wijde sop in ging om ons richting eerste eiland te brengen. Ons eerste eiland die we vereerden met een bezoek van ons internationaal gezelschap was Andros. We bereikten dit na een reis op het water van een dikke 2u30. Daar aangekomen was de eerste indruk nogal beneden alle peil. Bovendien had iedereen maximaal gebruik gemaakt van de bootreis om toch nog wat te kunnen bijslapen maar dit was nog niet voldoende. Het was zwaarbewolkt, er was veel wind en het was erg koud. Bovendien waren de gebouwen niet erg uitnodigend en waren er weinig tot geen toeristen te zien. We beslisten dan maar de bus te nemen richting “hoofdstad” , die ook Andros noemt. We kregen onverwacht nog eens 2u slaap aangeboden terwijl de bus zich aan een slakkensnelheid doorheen het bergachtige landschap trachtte te verplaatsen. Eenmaal deze busreis achter de rug wijzigde onze indruk nog niet volledig. We wandelden een beetje maar toch vonden we niet waaraan we ons verwacht hadden. Ons eerste plan bestond erin om een plaatsje te zoeken om te overnachten maar toen we de reisgids raadpleegden was er enkel s’avonds een mogelijkheid om de ferry te nemen richting Mykonos. Daar het eiland ons eigenlijk ook niet 100% beviel lieten we deze gedachte van overnachten dan ook maar snel met de wind verdwijnen. Uiteindelijk nestelden we ons een op een terrasje om een pitta te verorberen en daarna terug met volle moed toch nog verder te zoeken naar het gezelligere gedeelte van de stad. En jawel hoor onze moed werd beloont. We kregen prachtige uitzichten aangeboden over zee evenals sympathieke straatjes. We werden er soms gewoon stil van zodat we optimaal het jodium tot ons konden nemen. Eindelijk eens echte verse propere lucht ipv het zwarte CO2 gedoe uit de steden waaruit we vertrokken. Eenmaal het 3u werd in de namiddag namen we de bus, tevens de laatste van de dag, richting jachthaven om opnieuw op de ferry te kunnen stappen richting eiland nummer 2. 

Het spreekt voor zich dat we nog een zee van tijd overhadden daar de ferry slechts om 19u50 vertok. Iedereen was voorzien op nog een zwempje te doen dus trokken we te voet naar het dichtsbijzijnde strand. Ondertussen was de zon er toch doorgekomen en konden we dus nog een extra couchke leggen. Tegen 6en samen met de zonsondergang begonnen we ons boeltje te pakken om nog een supermarkt te zoeken of jawel alweer een pittabar zodat we weer iets achter de kiezen hadden en het erg dure eten op de boot konden vermijden. De tijd voor het inschepen is gekomen, we nestelden ons opnieuw in de salontjes die ter onzer beschikking stonden en deden dan nog maar eens voor de komende 2en een half uurtje onze oogjes dicht.

De vrees dat we deze nacht op het strand gingen moeten doorbrengen zat er wel dik in bovendien is het s’nachts echt niet warm waardoor we echt wel al verschillende scenario’s moeste bedenken. 1 ervan was uitgaan tot s’morgens in de vroegte maar met bars die sluiten tegen 2u is dat ook al niet zo evident. Jezelf laten vollopen met alcohol is ook al een optie die valt uit te sluiten. Maar we hadden geluk. Toen we in Mykonos van de ferry stapten stonden er vele mensen met bordjes “rooms and appartments for rent” we namen niet de eerste de beste maar zo na een kleine 100m stappen bood er iemand ons 2 app’s aan tegen 15 euro per persoon. Bovendien moesten er 2 mensen op de grond slapen. Na een korte onderhandeling konden we de prijs reduceren tot 10 euro per persoon. Deze mervrouw voerde ons met haar minibusje naar het gebouw die op de heuvel gelegen was en die zich bevond op een 15 min wandelafstand van het centrum. Iedereen blij een bed of toch een overdekte slaapplaats te hebben gevonden zetten we ons nog tezamen om de avond te vieren. Een fles ouzo van om en bij de 3 liter werd door de mannen op een spelvormige manier geledigd. Het spel bestond erin dat je de boek kaarten moet afblazen van de top van de fles. Wie ervoor zorgt dat de laatste kaart valt van het boek moet zijn glaasje ad fundum naar binnen werken. De vrouwen deden mee maar dan enkel met de iets deftigere vorm nl wijn. Het spel duurde zo een goede 2u en het niveau in de fles zakte tot de bodem van de fles. Iedereen was zo goed als zwaar beschonken. De een al erger dan de ander maar toch werd er besloten om nog richting centrum te trekken. We moesten 1 iemand achter in de kamer achterlaten omdat hij totaal niet meer in staat was ons te vergezellen. Hij wist van de wereld niet meer af en keek met een glazige blik op de wereld. Deze stopten we dan maar met de 3 manskrachten die het minst beschonken was dan maar in zijn bed. En zo vertrokken we dan maar. Als een rups met de snelheid van een slak en veel teveel kilometers dan de door de drank kronkelige wegen. De stad was reeds volledig leegelopen tegen 2u dus er zat niet veel anders meer op dan terug naar boven terug te keren. Tegen 3en waren we terug bovengeraakt. In de kamer waar onze grootste fanaat van de ouzo drank te slapen was gelegd hing er een reeds halfverteerde parfum van anijs en andere maaginhoud. Snel het kot laten ontluchten door alles open te zetten wat maar open kon en een uurtje nog nakeuvelen onder mannen besloten we dan maar naar binnen te trekken. Iedereen kon ondanks de geurhinder en dankzij de grote moeheid toch snel de slaap vatten.

Dag 8: Dinsdag 02 Oktober 2007

De dag begon dit keer vroeger dan gewoonlijk. Tegen 10en namen we het ontbijt tot onszelven en gingen we een poging ondernemen onze eerste wasbeurt te doorstaan. We zochten de wasserij op en werden daar bijgestaan door de eigenaar om donker en klaar van elkaar te onderscheiden. Om 13u werden we verwacht in het studentenrestaurant maar door onze was liep dit uit tot 13u30 en waren we dus een beetje te laat. Nadien nog naar de bibliotheek om nog een laatste check-up van de mails te doen evenals onze bevestiging voor de inschijving voor de griekse lessen te geven alsook aan onze regulator-professor mevr Kostopoulou (vind ik trouwens een prachtige naam) te laten weten dat we voor de rest van de week niet in Thessaloniki aanwezig waren. Dit omdat ze bij ons eerste gesprek had gezegd dat er misschien (een woord die samen met morgen centraal staat in de griekse manier van leven) een meeting zou worden georganiseerd om het programma samen te stellen. Zij maakte er geen enkel probleem van en beloofde ons de datum via mail over te maken vanaf ze een datum had gevonden die zou passen. Voilà tot zover het professionele gedeelte van de dag. We konden ons dus terug naar de residentie begeven om ons bagage te pakken voor de afreis richting eilanden.

Ja erg is het wel, we zijn hier amper een week en we spreken al van eens uit te wijken naar een van de meest populaire vakantieoorden van Griekenland. We hebben het gemunt op de eilanden. Op maandag was er reeds iemand vertrokken die het zelfs nog grootser zag. Zij trok richting Istanbul. Maar hiervoor vonden te meeste het te schandelijk reeds zover uit te wijken en dit na nog maar net 1 week verblijf op het Griekse vasteland. Wij kozen dus richting zuiden voor 2 eilanden. Aanvankelijk stonden er 3 eilanden op het programma maar achteraf gezien was dit niet haalbaar op 3 dagen. We besloten om tegen 19u deze avond te vertrekken richting station van Thessaloniki. Ervoor gingen we nog snel naar het studentenrestaurant om zo weinig mogelijk tijd te verliezen met nog eten te moeten maken. Om 20u stonden we dan ook in het station om onze biljetjes te kopen richting Athene. We moesten nog een dik uur en een half wachten alvorens we de trein konden bestijgen. Er werden een paar uno’tjes gelegd en net voor het vertrek had er nog iemand een pittakot gevonden waar men ook frieten verkocht. Natuurlijk trok gans de bende nog naar dat frietkot om de 6 uur lange treinrit te kunnen doorkomen zonder hongergevoel.

De trein komt het station binnengereden en met onze zakken murwen we ons tussen de ganse massa die ook de trein wil binnendringen. We konden beschikken over 2 coupés die we met ons 13 personen volledig volzetten. De zetels waren ferm doorzeten waardoor de meeste nogal moesten vriemelen om de slaap nog licht te kunnen vatten.