Het team voor de beachtrip nummer 3 bestond uit Eva, Ulla, Verena en mezelf. Dit was althans het deel die klaarstond om om 11u de bus naar Perea te nemen. Na een uurtje rijden kwamen we aan ter plaatse. Opnieuw dezelfde plaats werd bezet hoewel we een aantal meter al waren opgeschoven. Het weer was minder overtuigend dan gisteren maar dit strookte dan ook met de voorspellingen die ons hadden opgegeven dat er meer wolken zouden zijn. Er zat een vliesje voor de zon. Ook een gevaarlijke toestand om brandwonden te veroorzaken. Om 13u kwamen Paula, Voitek en Jack ook nog aan en dan nog eens een uur later werd deze bende van Pools bloed nog versterkt met Katherine en Petros. Het was echt wel frisser dan gisteren en ik had er me dus niet echt naar gekleed daar ik als een optimist met mijn t-shirtje en mijn short was vertrokken. Om 16u verlieten Ulla, Eva en Verena het strand al daar ze het koud begonnen te krijgen. Wij, de rest bleef doorbijten en bleef tot 17u30. We speelden het Thief spelletje met de kaarten om de tijd te doden en vertrokken nadien met de auto van Petros terug de stad in. Met 6 in een oude mercedes C-klasse maar het lukt, alleen vertoonde deze wat thermostaat problemen eenmaal we echt in het fileverkeer terecht kwamen. Gelukkig waren we niet ver meer van huis dus stapten de meeste al uit. Ik bleef bij Petros wachten tot de auto wat afgekoeld was om hem daarna ergens in een parkeerplaatsje te wringen dicht bij de residentie. Toen bestelden we met ons allen samen pizzas en speelden we voor de verandering met de kaarten. Tegen middernacht was iedereen zijn pijp bijna uit en verlieten Petros en Katherine ons. Een klein kwartiertje later gold het zelfde voor Anna en mezelf.
Omwille van het goede weer en de vele andere activiteiten zoals uitgaan en andere hadden we dan maar een beachtrip ingelegd. We zouden naar hetzelfde strand trekken als vorige week. Alleen gingen Ulla en Eva (beide Duits) nu mee. Het was schitterend weer en de afspraak was opnieuw om te vertrekken aan Kamara busstatie om 10u30. Verena liet weten dat ze dit onmogelijk kon halen doordat haar mama deze morgen had gebeld en ze maar van geen ophouden wist toen ze aan de telefoon was. Ze bleef blijkbaar maar vertellen. Dus een half uurtje later konden we vertrekken. Voitek had zich smorgens bij mij komen verontschuldigen dat ze niet gingen meegaan omdat Paula ziek was en dat ze eigenlijk nogal moe waren maar misschien kwamen ze nog achter als het niet te laat was. Dus met ons 3-tal vertrokken we naar Perea. We installeerden ons op exact dezelfde vierkante meters zoals vorige week en lieten de zon tot ons komen. Eerst was er een verraderlijk windje die het nogal fris aanvoelen maakte maar dat wil niet zeggen dat de zonnestralen daarom minder schadelijk zijn. Logisch gevolg iedereen aan de stevige kant verbrand tegen het einde van de dag. Iedereen had ook zijn leesboek mee dus er werd wat afgelezen, daarna werd er ook nog met de dobbelstenen gespeeld en geslapen. Tegen 18u was het beste van de dag voorbij en namen we de bus terug richting Thessaloniki. Daar het weekend was hadden we erg vlot verkeer. Op een klein uurtje stonden we terug aan de residentievoordeur. Mijn Poolse buren waren voltallig thuis en vroegen me direct of ik geen zin had om naar een taverna te gaan deze avond met een bende waaronder er ook Duitsers aanwezig zouden zijn. Ik zag het niet echt zitten en wilde mijn frigo al eens leeg eten zodat ik die terug kan volsteken met allerlei nieuw lekkers. Dus de ingevroren pizza moest eraan geloven. Tegen 20u30 vertokken de genodigden richting taverna en maakte ik mijn pizzatje klaar. Tegen 22u werd er gebeld, ik verwachte geen bezoek meer maar was toch nieuwsgierig wie het zou kunnen zijn dus opende ik. Het was Kate en Petros, de andere 2 Polen die in Kalamaria een appartement hebben. Ze kwamen kijken of Paula, Voitek en Jack niet thuis waren. Ik wist gelukkig ongeveer waar ze moesten zitten en daar ik toch gedaan had met eten en geen zin had om de rest van de avond alleen op mijn stok te zitten stelde ik voor hen te vergezellen voor de avondwandeling te doen richting die taverna. Na veel gezoek en over en weer getelefoneer vonden we uiteindelijk de zaak waar ze voltallig aanwezig waren. Het was een gezellig plaatsje op een binnenplein. We waren wel de grootste bende maar dat geneerde ons niet. Toen er moest betaald worden werd er wel verschoten. Het was iets van een 12 euro per persoon. Iets wat voor een gewone taverna echt wel zeer veel is normaal moet je gemiddeld rekenen op iets van 7 euro. Ik was blij dat ik niet was meegegaan om te eten. Voor die prijs ga ik liever naar jawel de Kitchenbar. Om 1u stuikten we weer thuis toe en maakten nog snel de afspraak om morgen wat al vandaag was terug naar het strand te trekken. Omdat het zondag was en dus zondagsdienstregeling voor mensen spraken we af om 11u ipv 10u30. Om 2u zaten we dus allemaal ingeduffeld onder ons donsje.
Deze morgen werd ik dus uit mijn bed gebeld, je kan 2 keer raden. Jazeker, ongeloofelijk OTE had zomaar liefst 22u vertraging gehad om me te bellen maar ze belden me toch nog. Het was zelfs zo goed dat ze me direct voorstelden om langs te komen om het probleem te helpen. Ik mocht kiezen welk uur en zegde dan maar kom maar om 11u. Stipt op tijd kwam dezelfde man van de telefoonaansluiting binnen. Het was gefixt op 5 simpele minuten maar het was dus iets waar ik niets kon aan doen omdat dit niet was omschreven in de user manual hoe het moest worden geïnstalleerd. Na dat deze persoon buiten was nam ik me zoals dagelijks een douche en begaf ik me nog eens naar de universiteit. Ik had willen de professoren contacteren zodat ik wist waaraan ik me kon verwachten voor komend semester. De professor waarmee ik een afspraak had volgende week dinsdag kon ik reeds te pakken krijgen daar deze in zijn kantoor aanwezig was, dan de andere waar ik een afspraak mee had vandaag was er ook maar diegene die zogezegd elke dag een spreekuur heeft van 12 tot 14u was natuurlijk tussen 12u en 13u30 niet in zijn kantoor te vinden. Ik ga dus volgende week nog eens mogen terugkeren. Voor ik Kassandrou had verlaten hadden de Polen me gevraagd of ik plannen had voor deze namiddag. Ze wilden anders nog een wandelingetje maken daar het prachtig weer was buiten en daarna naar Lidl trekken om inkopen te doen. Toen ik tegen 14u terug was vertrokken we dan maar onmiddellijk voor onze wandeling. Deze voerde ons naar Aristotle square waar we bij de plaatselijke ijscremezaak ons lieten verwennen met een paar bolletjes ijs die we op de rand van de dijk met de zee verorberden. Nadien namen we de bus terug richting Lidl. Daar zij niet wisten waar het was vergezelde ik hen om het voor hen wat makkelijker te maken. Ik ging tijdens hun shopping binnen in een grote Multi-mediazaak waar ik overging tot de aankoop van een boxsysteem met sub-woofer. Zo had ik vanaf nu in mijn kamer tenminste ook een mooie klank om mijn radio te laten spelen en de muziek uit mijn computer te halen. Om 18u30 waren we terug. Ik maakte deze avond puree aardappelen met hamburgers, 1 vishamburger en 1 gewone. Nadien was er nog een korte samenkomst in de Poolse kamer waar we een film bekeken. Er was ook een party aan de gang juist voor het waslokaal. Het ging er nogal luid en rokerig aan toe. Om middernacht was de film afgelopen en was ik nogal moe dus ging ik maar direct slapen.
Goeie morgen deze morgen. Na het telefoontje van het Griekse Belgacom genaamd OTE gisteren om 21u savonds kon ik me dus om de middag verwachten aan een telefoontje van hun zijde. Daar ze mij dit toch hadden beloofd. Ze hadden opgenomen in hun programma om om 12u terug te bellen. Ik, de goedgelovigheid hemzelve, had dan maar mijn zwemsessie laten schieten zodat het werken van het internet eindelijk zijn ingang zou kunnen vinden maar wat raad je de Griekse telecomcompany is echt wel gewaagd aan ons vertrouwde Belgacom. Als je daar eens vraagt om terug te bellen op een bepaalde dag en daarbovenop nog tijdstip kan je een verrijkende weddenschap erop instellen dat ze dit niet doen. Ik liet de Grieken nog de kans me de rest van de dag op te bellen maar hoorde niets. Het had me dus een niet-verbranding van de nodige kcal opgeleverd en een wachten in mijn kamer van 11u na mijn ontwaken tot 15u. Daarna had ik echt niet langer zin om te wachten om buiten te gaan. Verena had ook niet gaan zwemmen daar ze voor het certificaat de dermatologen met een bezoek had vereerd in de morgen. Ze was hiervoor om 6u opgestaan om 8u in het hospitaal aangekomen en dan had ze mogen wachten tot 11u. Ze werken hier dus blijkbaar nog zeer diervriendelijk. Zo erg is het zelfs bij ons nog niet. In een veel eerder verslag ergens in Oktober had ik het reeds eens over dit hospitaal. Het rare eraan was het nummertjessysteem zoals in de beenhouwerij van een Delhaize. En ja hoor ook al had je een nummertje toch begonnen de Grieken hierover dan te twisten en te zeggen dat ze voor iemand anders waren die toch nog een lager nummer heeft. Hoe ze zich toch niet kunnen bedwingen om niet te discuteren je bent het niet wijs. Dus tegen 15u maakte ik me klaar om me dan toch maar in de zon te lanceren. Ik had afgespoken met Verena om samen naar de Lidl te gaan. Blijkbaar zijn de producten zoals kaas en yohurt er nog fors goedkoper dan in champion. Daar ik niet wist waar deze supermarkt te vinden zocht ik me dan maar gezelschap. Ik verplaatste me eerst naar haar appartement maar kon dit niet vinden. Na veel over en weer gebel vonden we elkaar dan toch terug aan het gebouw van Macedonian Ministry. Dan maar de bus op richting Lidl. En daar was de schok inderdaad groot toen ik de prijzen consulteerde. Na een klein uurtje en een half uurtje shoppen waanden we ons naar de kassa en namen we de bus terug. Ik slaagde er net in om alles in mijn frigo te krijgen. Juist op het moment dat alles was geplaatst kwamen Paula, Voitek en Jack terug thuis. We dronken samen een aperitiefje en ik prepareerde mijn avondmaal. Daarna speelden we nog wat het Thief spel met de kaarten en om 22u vertrok ik richting Aristotle square waar ik met Ulla en Verena had afgesproken om nog eens te genieten van het filmfestival. Onze keuze ging uit naar Brothers keeper die om 22u30 van start ging. Een mooie film van een paar jaar terug over 4 broers waarvan er 1 op mysterieuze manier is overleden en 1 van de andere broers werd verdacht van een handje te hebben toegestoken bij de dood. Er volgde dus een proces. Normaal gingen we nog naar een concert van Metallica gaan, een documentaire over hoe de concerten van hen verlopen. Maar toen we uit de eerste film kwamen hadden we niet veel zin meer om nog naar de tweede film te trekken en gingen we in plaats daarvan naar een bar. We zaten daar gezellig tussen de vele Grieken en bleven daar zelfs iets langer dan we zelf in de mot hadden hangen. Tegen 3u was ik terug thuis en kon ik in mijn bedje duiken.
Ook deze morgen stond er zwemmen op het programma. Exact zoals gisteren werd er om 10u45 vertrokken van aan Kassandrou richting zwembad. Het weer was kennelijk beter dan gisteren. Er stond volle zon en het was zelfs op de rand naar de hete kant als je in de zon stond zonder wind. Aan het zwembad hadden we dit keer minder geluk. De toezichtster controleerde de kaarten maar Verena had haar rol van vergeetkous goed ingestudeerd. Ik had haar gezegd dat ze gewoon moest doen alsof ze het vergeten was en dat ze er de volgende keer ging op letten. Tegen volgende keer zal ze de kaart wel hebben normaal want morgen stond er geen zwemmen op het programma maar shoppen. Ik ging eens een bezoek brengen aan Lidl dan. Maar de toezichtster maakte er niet erg een probleem van. Ik zwom opnieuw mijn 1500m en nadien reposeerden we allebei nog een beetje langs het zwembad in het volle zonnetje. Tegen 14u was het eigenlijk wel zo warm dat je ofwel wenste een koude douche te nemen ofwel terug het water in wilde. We kozen voor de derde optie en deze bestond erin iets te gaan halen om te eten en wat schooltaken te vervullen. Ik moest nog een paar mails sturen naar professoren om afspraken vast te leggen zodat de lessen zouden kunnen starten. Ik wilde normaal nog een wandeling maken maar doordat ik maar bezig bleef aan deze mails was het al snel 18u en was het al frisser aan het worden. Ik besliste me dan maar me nuttig te maken en mijn kamer te poetsen. Om 18u45 kwam Paula (Poolse) en Voitek (Pool) op mijn deur kloppen om te vragen of ik geen zin had om mee te gaan met hen naar het studentenrestaurant. Ik had er al sinds Januari niet meer geweest dus tijd om het nog eens een kans te geven. We gingen naar de universiteitscampus waar Anne (Duitse) en nog een paar andere ons gezelschap gingen vervoegen maar uiteindelijk kwam niemand opdagen en begaven we ons tegen 19u15 toch naar het restaurant. Blijkbaar was het restaurant om de een of andere reden gesloten. Er hing een papier maar zoals gewoonlijk erasmusvriendelijk dat ze hier zijn niets in het engels te bespeuren. Voitek zowel als Paula hadden ook graag geweten waar Matsi was dus deden we een ommetje zodat ik hen dit kon tonen. Onder onze weg en nog voor we het gymnasium betraden om een blikje te werpen op de Salsa lessen die daar aan de gang waren kwam ik nog Antonio, Julia en Elena tegen. Deze had ik niet meer gezien sinds December. We gingen samen een van komende dagen vast en zeker een koffie drinken. Dat stond vast. Ze gaan misschien ook mee naar het strand komend weekend. Ik moest hen op de hoogte houden van de plannen. Eerst wierpen we dus nog een blik binnen in het gymnasium om de salsa lessen te aanschouwen en 5 minuutjes later verplaatsten we ons naar het matsigebouw. Veel zin om daar binnen te gaan had ik niet dus liepen we hem maar gewoon voorbij. We voelden alle 3 de honger wel sterk opkomen en dus moesten we maatregelen treffen. We gingen naar mijn pizzarestaurantje waar ik ook al lange tijd niet meer geweest was. We aten er alles een grote en overheerlijke pizza en het was al 21u tegen dat we daar hadden afgerond. Normaal gingen Petros (Griek-Pool) en zijn vriendin naar Kassandrou komen deze avond. Dus we moesten toch maken dat we thuis waren. Anne was ook thuis dus die nodigden we dan ook maar uit voor een spelletje scrabble. Nadien volgde er nog een UNO game ook. Ik was erg moe tegen 2u hoogstwaarschijnlijk door mijn verkoudheid en ging dan maar slapen. Ik viel als een blok in slaap.
De goede voornemens om ietsje aan de lijn te werken begonnen stilaan vorm aan te nemen. Ik had bovendien ook nog iemand gevonden die me voortaan wilde vergezellen om elke dag het 50m bad in te duiken. Verena (Duitse) wil ook een beetje aan de slanke lijn werken en vond net zoals ik dat zwemmen in de overheerlijke maar toch wel warme zon de enige optie is om het nuttige aan het aangename te koppelen. Zo werd er dus afgesproken om 10u45 aan de voordeur van Kassandrou te vertrekken. Ze woonde niet meer in het Kassandrou gebouw. Ze had sinds eind vorig semester beginnen uitkijken naar een appartement en uiteindelijk een op de kop kunnen tikken. Daar ze mijn voormalige buurvrouw was en ze de beste kamer had heb ik dan deze maar ingenomen voor dit semester. Dus zoals gezegd om 10u45 vertrokken we richting zwembad. Zij had echter nog niet de nodige certificaten maar we waagden het erop dat de Grieken nog maar eens te lui zouden zijn om te controleren. Onderweg kwamen we nog 2 voormalige Kassandroubewoners, Ulla en Sarah (beide Duitse). We hadden een korte conversatie daar we niet op de stoep konden staan en we dus op de dubbele 2 vaksbaan stonden van Agios Dimitrios. Je kan het best vergelijken met op de EXPO in gent te gaan staan maar niet op het pechvak maar op de eerste rijstrook. Sarah en Ulla hadden het idee om vanavond zoveel mogelijk mensen trachten op te trommelen om deze avond nog eens naar de winebar te trekken. Het was voor iedereen van de eerste semester al een hele eind geleden en voor de nieuwe moesten we hen toch inwijden in onze staminé. We stemden in en zetten uiteindelijk onze route verder. En onze gok was juist niemand vroeg ons iets en we doken het water in. Ik deed een 1500m. Kwestie van zachtjes aan te beginnen. Alleen spijtig van het weeraspect naar het einde toe. Bij onze aankomst was het een helderblauwe hemel maar naar gelang de tijd vorderde kwamen de stapelwolken binnengestroomd en begonnen ze samen te pakken tot een grijze massa. Een vertrouwd fenomeen voor een Belg. Daar het fris begon te worden toen we zaten uit te rusten aan de rand van het zwembad kozen we dan maar om tegen 13u30 het zwembad te verlaten. Ik hielp Verena nog om in Ahepa general hospital te weten te komen waar ze een cardioloog kan vinden om de nodige test te kunnen afleggen voor het sportcertificaat. Nadien begon het zelfs al lichtjes te druppelen. Ik ging over huis om een beetje te rusten en wat te eten en daarna nog maar eens naar OTE shop om te zien of ze al iets hadden ondernomen voor mijn connectie. Daar, na het wachten van 3 kwartier omdat het enige voorstaande koppel maar vragen bleef stellen en uiteindelijk niets meedeed, deden ze me gewoon melding dat men van OTE zelf contact ging opnemen met me. Vandaag nog of morgen. Nadien ging ik naar huis en om nog wat verder te proberen om het zelf geregeld te krijgen maar ik slaagde er niet in. Het was al snel 21u en dus het uur om naar de winebar te vertrekken voor de samenkomst. Het was er zoals gewoonlijk dicht bevolkt en er werd goed gestoomd ook. Er hing een natuurlijke walm van sigaretten. De Poolse bende kwam later maar had geen plaats en besliste dan maar een wandeling te maken. Zonder hen waren we al een bende van een 15 à20 tal mensen en daar de bar gewoon al vol zit en met onze bende extra er nog bij was het vermoedelijk al een probleem. Om middernacht ging er al een eerste helft weg en om 1u30 gaf ik er de brui aan.
Zoals reeds vermeld als de zon scheen gingen we de eerste beachdag lanceren. Om 10u15 Kassandrou verlaten en om 10u30 de bus op zitten aan Kamara. Dit was de vooropgestelde doelstelling. En het klinkt misschien ongelofelijk maar iedereen slaagde er in dit te doen. Iedereen was op tijd paraat en op post aan Kamara. Ook al had dit gepaard gegaan met opstaan om 9u. Ik was stomverbaasd. We namen eerst de bus naar Ikea en stapten daarna over op bus nummer 72 die ons dezelfde richting uitvoerde als die waar ik juist voor mijn vertrek naartoe was gevoerd. We beslisten samen wanneer we van de bus gingen stappen en kwamen uiteindelijk uit op een mooi stukje strand waar er tevens tegelijkertijd op de zeedijk ook nog beweging was. We zochten ons een plaatsje op het volledig lege strand en zetten ons in bijbehorende strandkledij waaronder kan verstaan worden zwembroek en handoek. De Grieken bekeken ons nog maar eens als hoe die niet bevriezen, ze waren namelijk nog steeds aan het wandelen met hun wintervesten en wij lagen daar te zonnebaden. We kregen zelfs een paar positieve reacties zoals, tof dat die jonge mensen nog boeken lezen op het strand en wanneer gaan jullie zwemmen. In het begin hadden wij mannen er niet zoveel zin in om in het water te gaan maar na verloop van tijd waagde ik me met Voiteck (Pool) toch in het water weliswaar niet volledig want daarvoor was het te koud maar toch tot boven de knieën dus niet slecht al. Genietend van de zon maar toch hongerig worden raapten we onze spullen bijeen en gingen we tegen 14u30 op zoek naar iets om te eten. Als we de prijzen consulteerden van de tavernas op de dijk gesitueerd was het om achterover te slaan van verstomming. Ongeloofelijk duur, dus we moesten naar een pittakraam uitkijken maar ook dit was niet zo makkelijk te vinden als in het stadscentrum. Uiteindelijk belandden we aan in een shop om alvast iets te drinken te kopen. De voeding kwam later aan de beurt. Ik vroeg de uitbater of hij dichtbij een pittakraam wist zijn en jawel juist om de hoek. We bestelden allen iets van fastfood en vulden bijgevolg onze maagjes. Na de maaltijd wilden alle Polen al terugkeren naar het stadscentrum. Aar daar het nog maar slechts 16u was vond ik dit nogal vroeg. Ook Verena (Duitse) deelde mijn mening. Dus wij 2 bleven nog iets langer en de andere namen de bus terug naar huis. Verena en ik bleven nog tot 18u aan het strand daarna begon het snel af te koelen en gingen we op zoek naar de bus na eerst nog een deel van de dijk terplaatse te hebben afgewandeld met een ijscreme in de hand. Om 20u waren we terug in het centrum, door het immens drukke verkeer en alle verkeerslichten die prefereerden op rood te springen alvorens we voorbij waren was het dus een lange rit terug. Ik maakte snel hamburger met frietjes en daarna gingen we nog een wandeling maken doorheen de stad om te zien of er op de dag van verlof, want vandaag was alles gesloten zoals op zondag omwille van carnaval, nog iets te beleven viel. We liepen naar Alexander de Grote eerst, daar viel alvast niets te bespeuren van enige avondactiviteit. Daarna begaven we ons naar Aristotle square, maar ook daar vangden we bot. Het enige wat we dus konden doen was iets kopen in een periptero kiosk en ergens op een bankje dit gaan opdrinken. De Katakomben van Agios waren open dus allen met een niet-alcoholisch drankje naar beneden om buiten in de katakomben het blikje te legen. Na een bepaald verloop van tijd kwam er een Griekse vrouw in pyama outfit ons uitschelden voor al wat niet mooi was en we dachten maar, die bedoelt waarschijnlijk ophoepelen dus trokken we er maar van onder. Bij gebrek aan activiteit in de stad dus naar huis. Ik schreef nog mijn blog en ging nog even op de chat. Uiteindelijk tegen dat ik klaar was met dit alles was het al voorbij 2u30. Tijd om te gaan slapen dus.
