Dag 27: zondag 21 oktober 2007

Over vandaag zal ik heel erg kort zijn daar we eigenlijk nog minder gedaan hebben dan mensen die in een rust en verzorgingstehuis zitten. Ik ben opgestaan tegen 10 en wat relatief vroeg was als de slaap pas kon worden ingezet tegen 3u30. Maar ik voelde me fit genoeg. Alhoewel het ochtendhumeur zich wel manifesteerde dit vergezeld met een paar dingen die tegen gaan zoals de computer die blokeert van in het begin dingen laten vallen ... . Tegen 2en hadden we ontbijt en lunch naar binnen gesmikkeld en begaven we ons naar de bib waar we tot 7u zijn gebleven. Lekker asociaal wezend dus. Om 7u kreeg Clinckeman een berichtje van de Franse meiden meerbepaald de Fabie dat ze gekookt hadden en dat we mochten mee aanschuiven indien we dat wensten. Khad hem tot noch toe nog nooit opgejaagd gezien maar hij stond precies op een brandend kolenveld. De pot schafte, voor de verandering, pasta met tomatensaus en erin bevond zich tonijn en champignons. We namen dit in ons op, voor het eerst dat ik champignons binnenkrijg zonder te kokhalzen!!! Ik begon dan maar aan de afwas terwijl de andere als echte staatsarbeiders stonden toe te kijken, op de 2 caro's en Sofia dan na die in de andere keuken de schotels afwastten. Plots heerste er een mysterieuze sfeer, er was iets op til blijkbaar. Ik had vorige avond al lachende tegen iemand gezegd dat er misschien grootscheepse acties in mijn naburige kamer aan het gebeuren waren gewoon voor de lol en blijkbaar heeft diene pipo dat gaan doorzeggen en zij heeft me dan maar eens mijn bekomst gegeven met vergiffenis achteraf maar toch. Dan ben ik maar naar boven gegaan daar de deur zich alweer in gesloten toestand bevond en kwam ik terecht bij Victoria, een super lieve Londense meid. We babbelden over van alles en nog wat. Ook het thema een shorttrip naar huis kwam aan bod. Zij zou er graag ook eventjes tussenuit willen zijn om eens haar normale taal te kunnen gebruiken want hier moet ze supertraag spreken. Daar ik mij momenteel ook eerder Waal dan Vlaming voel door het overdadig gebruik van het Frans zou ik er ook niet tegenopzien eens voor eventjes terug in Belgie te zijn. Ook het gemis van een gezellig hoekje waar het rustig is kwam aan bod evenals het gemis van de propere groene vlaktes. Het schijnt dat Kassandrou ( de andere residentie) toch nog een pak beter is dan Matsi. Ik ga een dezer dagen zeker eens een kijkje nemen. We zien dan wel wat er gebeurd. Ons gesprek duurde iets langer dan verwacht want het was alweer 3u tegen dat ik in mijn kamer belandde.

Dag 26: Zaterdag 20 oktober 2007

Daar we eigenlijk vorige avond afgesloten hebben op het uur dat ik me normaal uit mijn bed moet heffen om richting Brussel te vertrekken kon ik er maar des te meer van genieten om tot het middaguur in mijn bed te blijven liggen. Wel moet ik zeggen dat ik om 7 uur eventjes wakker ben geworden door een verbrande geur die in mijn kamer hing. Ik ging dan ook maar eens op onderzoek wat het eventueel kon zijn. Na alles omgekeerd te hebben en mijn handen eens te hebben verfrist raakte ik mijn schroeiend hete handdoek aan. De oorzaak was gevonden, ze hadden namelijk de chauffage aangestoken. Beetje bij beetje werd het knusjes warm in de kamer. Ik omhelsde dan ook maar eerst eens mijn lieftallige verwarming om eens echt lekker warm te hebben alvorens onder de wol te kruipen. Het werd dus zoals ik reeds zegde middag vooraleer ik me terug in de gemeenschappelijke gedeelten van het gebouw liet zien. Ik had zelfs de indruk dat ik nog een van de eerste was.

Daar ik nog steeds op zoek moest gaan naar een hotel voor mijn ouders van 27 oktober tot 3 november en voor mijn goede vrienden Edoardo en Marianna van 1 november tot de 4 de moest ik me dus maar op het terrein begeven niettegenstaande het er totaal niet uitnodigend bijlag. Het was fameus aan het regenen en er stond een zeer koude snijdende wind. Maar het was geen kwestie van willen maar van moeten. Ik bezocht dezelfde hotels van gisteren maar ze stelden me gedeeltelijk teleur. De enige mogelijkheid was mijn ouders bij aankomst van Edoardo en Marianna doen verhuizen van hotel daar bijna alle hotels volboekt zijn. Er is hier namelijk van 1 tot 4 november het fameuze filmfestival van Thessaloniki. Vandaar dat alle hotels dus druk bezet zijn. Ze vragen zelfs meer dan de normale prijs in deze periode. Ik heb nog verschillende ander hotels ook afgelopen waarvan er zelfs eentje was die je een slaapplaats aanbood voor een luttele 255 euro per nacht! Na 3 uur en een half rondgehos in de gietende regen en dus uiteindelijk 2 hotels gevonden te hebben keerde ik licht onderkoeld met de bus terug richting Matsi. Blij dat ik was aangekomen in elk geval want de radiator had nog wat warm. Mijn vriendelijke buurman was gisteren niet al teveel waard, zo leeg als het achterste van een koe laat maar zeggen. Hij was na mij opgestaan had een uurtje gaan lopen en dat was het. Toen ik vroeg om mee te gaan naar de winkel om eten te gaan kopen voor de komende dagen wilde hij niet mee om te helpen dragen. Aan tafel s’avonds viel hij tijdens het gesprek in slaap tot we hem verplichtten om naar zijn bed te gaan. Ook al was het nog maar 8u30. Het was voorzien dat de franse meisjes nog een film gingen komen kijken in het batiment bij ons maar daar had ik niet echt zin in. Fabienne ook niet en Thijs al evenmin. Wel moet ik bekennen dat Mr. Thijs een beetje opgewekter werd toen hij wist dat Fabienne zich hier ook bevond in het gebouw. Ze gingen samen naar zijn kamer en de deur ging dicht … . Ik ging dan maar op zoek naar Anastasia en de 2 Olga’s van vorige avond om mijn avond te vullen. We babbelden gezellig en deden het uitbeeldspel. De zotste woorden eerst natuurlijk allerlei rare dingen moesten worden uitgebeeld en zo ging de tijd ook voorbij. Het werd dus alweer 2u30 alvorens ik, in mijn nog medium warme kamer, binnentrad

Dag 25: Vrijdag 19 oktober 2007

Gisterenavond actief vandaag iets minder daar ik een klein beetje vergeten was dat ik om 8u30 moest opstaan. Om 9u30 werden we namelijk bij de prof van econometrics verwacht en dus moesten we wel maken dat we daar op tijd waren. En we slaagden er toch in daar net op tijd te geraken. Hij overhandigde ons een bundeltje met de eerste 2 hoofdstukken die we moeten doornemen en binnen een drie tal weken zullen we opnieuw elkaar ontmoeten om de meeste problemen uit de weg te kunnen ruimen. En hij voorziet er precies heel wat. We verlieten een beetje verslagen het lokaal want als we eens snel onze neus in de cursus staken zagen we dat het er nogal ingewikkelde materie uitzag.

Daar onze volgende afspraak slechts om 12u was hadden we dus ruimschoots de tijd om een wandeling te doen en op zoek te gaan naar de hotels die we gisteren hadden gevonden op het internet. Op de wandeling zelf kwamen we er nog een paar good looking hotels tegen waar ik natuurlijk ook eens ging informeren voor de prijs. Meestal viel je nogal achterover maar wat kan je anders verwachten. Na het bezoek aan deze hotels keerden we onze wagen richting universiteitscampus voor tijdig aan te komen op onze 2^de afspraak van de dag. Daar aangekomen stonden er reeds enkele studenten buiten aan het lokaal met een boek van ongeveer 300 bladzijden en een pak kopies. We moesten er maar onze plan mee trekken om het gekopieerd te krijgen. Iedereen had de beloofde 40 pagina’s verwacht maar uiteindelijk waren het er dus een veelvoud meer. Allemaal nogal aangeslagen trokken we dan maar met de ganse economische bende richting studentenrestaurant. Beneden in dit restaurant is er een kopiecenter dus staken we daar het ganse gebeuren binnen om het te laten kopiëren en gingen we in tussentijd eten. Op die manier was het nuttige aan het aangename gekoppeld. Op het gemak begaven we ons nadien met het hoopje pagina’s naar ons lieftallige woonst om een siesta te houden. Ik wil daar heus niet aan beginnen omdat ik schrik heb wanneer ik in België terug mijn oude leventje opneem er wel eens problemen zou kunnen mee hebben. Ik maakte me dan nog maar gauw croque monsieurs daar het eten in de restaurant voor de verandering weer niet te vreten viel en dan brak het brandende gevoel van 15u aan die het gevoel gaf van euforie. Een laatste les Grieks, en dit na zo een lange periode van 2 weken. Vandaag stond er de eerste 2u les op het menu en de laatste 2 was een film in het genre zoals iedereen die wel kent, het Griekse voorbeeld van film, My big fat greek wedding. Ik verliet de zaal wat vroeger samen met Elena die haar bus moest halen om een trip te doen dit weekend. Ik stak mijn hoofd nog gauw eens binnen in het studentenrestaurant om te zien wat men daar verschafte en dit keer was het nog aanvaardbaar. Spaghetti in een soort vettige tomateuze toestand. Ik at snel een bordje leeg en ging verder naar de residentie. In tussentijd had Thijs de was gaan doen. Dus thuisgekomen snel deze allemaal in mijn kastje stoppen en beginnen aan het avondmaal. We kozen nogaals voor pasta maar dit keer onder de vorm van pene in samenspraak met een heerlijke verse pot van het italiaanse merk Barilla met opschrift aubergine. Het smaakte zeer goed in elk geval.

Voor de avond stond er een 2^de erasmusparty op het programma. Het heeft dus eigenlijk alweer een weekje geweest met non stop feest. Je gelooft het misschien niet maar op den duur wil je gewoon eens de rust van het normale leven terug. Het kan op de duur saai worden en zeker met het genre muziek ze hier hebben anders zou dit het leed nog kunnen verzachten. Dus ten 10en verplaatste het matsi gepeupel zich richting uitgaansbuurt waar het feest doorging. We waren er als eerste blijkbaar. We dropten onze overlast aan kleren in een hoekje en bestelden het een en het ander aan de toog. Het zag er naar uit dat het weer een avond ging worden die snel te vergeten zal zijn als je zag hoe de mensen nogal genageld aan de grond bleven staan ten gevolge van de onprettige muziek. Tegen 12en was het volle bak, zo erg zelfs dat je eigenlijk niet meer in de mogelijkheid was om nog te kunnen bewegen. Ik was niet de enige die er niet van hield om opeengeprest te staan als sardienen in een blik. Bovendien werd ik ziek van het moeten aanschouwen hoe losbollig mensen worden als ze een glaasje ophebben. Het menselijke zelfrespect is dan precies nogal ver weg. Ik begon zelfs te denken aan een orgie achtige toestand toen ik vanop de trap een beeld kreeg over het zaaltje. Iedereen stond wel te wasmasjienen met iemand en als je een kwartiertje later nog eens een kijkje ging nemen zag dit beeld er al gans anders uit. Niet dat ik antiek wil voorkomen maar partnerruil vind ik gelijk niet echt passend. Het komt misschien omdat ik een zoals er wel meerdere beweren niet helemaal juist ben omdat ik altijd te nuchter ben ten opzichte van de andere. Maar het zal me een ganse slagerij worst wezen. Om 1u kwam normaal de laatste matsi inwoner nog af, het was ons Moldavische Olga. Aanvankelijk had ze niet echt veel zin om nog af te komen maar door stimulerende telefoontjes van een Oekrainische Olga en vriendin Anastasia kon men haar toch overhalen. Olga had nog een paar taken te verrichten in de bibliotheek en daarmee kwam ze dus later. Erg maar puur waarheid om een uur sprak ik samen met Olga van Oekraine en Anastasia er al over om huiswaarts te keren daar we het allen niet konden hebben ons in een conservenblik te voelen. We belden de Olga dan maar die onderweg was om haar te emlden dat we weg gingen en zochten een punt waar we samen konden komen om samen terug huiswaarts te trekken. We dronken dan maar nog ets op Anastasia’s kamer met ons gevier en lieten het uiteindelijk 4u30 worden. Ik als kelderbewoner word er natuurlijk mee geconfronteerd als er nog activiteiten aan de gang zijn in de keuken. En natuurlijk was dit het geval. Ze waren alle roddels aan het verspreiden wie zoal met wie had aangehouden en dat kon ik natuurlijk niet missen. Ik sloot dan ook maar aan aan de tafel waar men nog pasta aan het koken was. Het was ongeloofelijk wat er allemaal werd verteld een mens zou het nooit geloven. Daar sloten we de boite af tegen 6 uur. Alweer een record die dus er moest aan geloven.

Dag 24: Donderdag 18 oktober 2007

Niettegenstaande ik toch wel voldoende nachtrust kreeg slaagde ik er toch niet in om voor 11 uur uit mijn bed te pieren. Het kan gelegen zijn aan de oplopende tekorten van de voorbije dagen misschien. Ik begon de dag dan maar met het voorprepareren van mails en de blog zodat ik enkel copy paste moet doen wanneer het interent zich aandient. Ik was daar ongeveer al een uur en een half mee bezig tegen dat mijn buur voet uit zijn bed zette. We raakten beide precies niet echt op dreef want het was 1 uur voor we het wisten. Ik wilde in elk ge val nog die mails versturen dus moest ik zeker richting bib trekken. En tegen 3en moest ik evidament  naar de Griekse les. De tijd in de bib vloog snel voorbij daar ik ook nog wat research pleegde naar hotels in Thessaloniki voor mijn ouders die langskomen in de herfstvakantie vergezeld van Italiaanse vrienden van me. Ik noteerde van diegene die me het meest aanstonden van prijs en gebouw het adres om morgen te bezoeken. En dan brak het moment aan om naar de les te vertrekken; Alweer mocht ik me licht haasten om er tijdig (een kwartier te laat) te geraken. Het was tevens Sofia’s verjaardag en bij het verlaten van het gebouw kwamen de andere franse dames juist richting gebouw met de cadeautjes die bedoelt waren voor tijdens de avond te overhandigen. We kwamen juist op het goede moment buiten, ze konden zich nog net verbergen en zij had niets in de mot. We daalden dan maar verder af richting Griekse school. De les was zeer interessant, ik heb zelfs 50 pagina’s kunnen lezen uit mijn boek “dode hand”. Het ging eindelijk eens vooruit om te lezen en de les duurde eens niet vervelend lang.

Nadien eventjes langs de studentenrestaurant waar men de keuze had tussen aubergine en nog zo het een en het ander gestoofd of aardappeltjes zwemend in de olie. Ik koos het 2^de. Nadien kon de birthdayparty van start gaan. We begonnen er uitzonderlijk vroeg aan deze keer. Alweer hadden de 2 keuken prinsessen Alexandra en Fabienne hun uiterste best gedaan om cakes te bakken. Alweer waren ze uitzonderlijk lekker. Alleen spijtig dat we ze met zovelen moesten delen. Ik sloeg dan maar aan de kook om pannenkoeken te bakken die precies ook gretig over de toonbank gingen. Er werd gezellig gebabbeld, gelachen, gezongen,… en je zag het aan Sofia, ze genoot ervan. Iedereen bleef eens in het gebouw. Een van de uitzonderlijke avonden. Daar we er zo vroeg aan begonnen waren was het ook al wat vroeger opgedoekt. Tegen 2en waren de meeste reeds gaan slapen. Ik verkeerde nog in een zeer actieve bui en vandaar dat ik besloot om nog een avondwandeling te maken. Tegen 3en geraakt ik dan ook onder de 2 warme dekens in mijn kamer.

Dag 23: Woensdag 17 oktober 2007

Hoe ik het elke dag volhoud ik weet het niet maar toch slaagde ik er weer in vlotjes 11uur te bereiken in horizontale houding. Al moet ik wel bekennen dat ik om 7u een kleine tussenpauze heb moeten inlassen om een pull te nemen daar ik te koud had. Dus logischer wijs werd het alweer 12u alvorens we het batiment konden verlaten. Ik had als doel vandaag een heuse hotelwandeling te maken. Op de meeste vakantiebestemmingen doe ik dit uit interesse om de prijzen te weten en een vergelijk te hebben met mijn verblijfplaats. Hier dus wel erg verschillend maar dit even in het achterhoofd houdend stapte ik op de verschillende receptieposten af. Keer op keer verschoor ik in de negatieve zin. De hotels zijn hier dus echt wel duur. Ondertussen hadden we het linkse deel van de dijk ook eens afgewandeld, een gedeelte die tot voor vandaag voor ons compleet ongekend terrein was. We begaven ons na afloop van onze trip nog naar het studentenrestaurant waar we iets walgelijks aangeboden kregen te eten en maakten ons daar dan maar gauw uit de voeten. Daar het al tegen 3en begon te draaien en ik mijn nota’s niet bij me had voor de Griekse les moest ik dus maar terugkeren richting Matsi om dit op te halen en naar de toffe Griekse lessen te gaan. Ik beindigde ze een beetje vroeger met behulp van een leugentje om bestwil. Ik had namelijk les, kookles is ook les. Alleen heb ik zelf niet gekookt. Ik was aan de babbel geslaan met Olga en ondetussen had Thijs reeds het dinner geserveerd in onze keuken daar we hadden gehoord dat het eten deze avond in het restaurant ook niet veel soeps was. Om 10u deze avond ging er een bootparty van start. Je moest 6euro ingang betalen de boot vaarde een 2 tal uren en de drank was er enorm duur. Ik opteerde dan maar voor de meer economische optie en lichamelijk meer aanvaardbare optie om terug te keren naar Matsi om eens vroeg te gaan slapen. Ik dronk nog een glas met Sofia die dezelfde mening als mij deelde over het dure uitgaan met de boot en ging uiteindelijk slapen.

Dag 22: Dinsdag 16 oktober 2007

Deze morgen was het “vroeg”, voor hier te wezen althans,  uit de veren. We ontwaakten tegen 9enen alleen duurde het wel tot 10u tegen we beide uit ons kamer geraakten. We namen een kort ontbijt en vertrokken richting universiteit waar we om 11u onze eerste afspraak hadden met de professor die ons kennis van Econometrics I zou moeten verschaffen. Deze wist ons doodleuk te vertellen dat we de enige 2 waren onder de erasmussers die voor zijn vak hadden gepostuleerd met as logisch gevolg dat hij geen onderricht wil geven aan slecht 2 studenten. Hij deed eerst een voorstel om een boek onder zelfstudie te geven maar uiteindelijk zag hij van dit idee af en stelt hij ons komende vrijdag een cursus van een goede 20 tal pagina’s ter beschikking die we op eigen houdje moeten verwerken. Na een 2 tal weken organiseert hij dan eens een moment waarop we vragen kunnen stellen. We kunnen het examen afleggen vanaf we hem melden dat we er klaar voor zijn. Het is eens iets anders op die manier studeren.

De 2^de professor die we moesten zien die moest normaal beschikbaar zijn tussen 10 en 12 in zijn kantoor maar was dit natuurlijk niet. We gingen zelfs meerdere malen langs in zijn kantoor maar hij bleef spoorloos voor ons. De 3^de afspraak was om 12u. Dit was blijkbaar een groepsmeeting van allerlei erasmussers. Alhoewel om van een groep te kunnen spreken heb je meer nodig dan 10 mensen vind ik. Ook deze prof wist ons doodleuk te vertellen dat er geen lessen zullen zijn in het engels daar we met te weinig waren. Opnieuw zelfstudie en een werk hoogstwaarschijnlijk. Next meeting => Friday. Dan weten we dus hopelijk nog iets meer. Dan bezochten we ook nog het kantoor van de prof van Human resource management die ons ook al te weten gaf dat we geen les krijgen. Er zal een presentatie zijn en een gewoon examen over de cursusboek. Over de momenten van salenkomst gaat hij ons een mail sturen een van komende dagen, weken maanden of jaren. Hier moet je alles incalculeren! Nadien was het alweer tijd om mij richting toffe griekse lessen te begeven waar ik me ontzettend goed heb verveeld. Maar met het vooruitzicht steak friet vanavond op het menu kon me niet al teveel meer iets tegen gaan. Ongeloofelijk maar waar er was blijkbaar eens niets te doen deze avond. Iets zeer uitzonderlijk dus. Anne, een Duits-Nederlandse waar we een paar dagen geleden mee kennis hadden gemaakt en die vandaag met Thijs had gelopen op de piste vandaag stelde voor om samen een filmpje mee te pikken vanop de laptop in een van onze kamers. De film van de dag werd “De Da Vincicode”. Moest Ratzinger het geweten hebben hij stuurde een bombrief wellicht. Tegen 1en was de film algelopen kletsten we nog een halfuurtje en haalde ik alles uit mijn kast om de lieve Anne warm te houden daar het gigantisch koud begon te worden in de kamer en daar ze naar de les moest de volgende ochtend ging ze dan maar naar bed na een halfuurtje. Ziezo, dag 22 in schoonheid afgerond.

Dag 21: Maandag 15 oktober 2007

Vandaag beslisten we maar eens om het ontbijt over te slaan in plaats van het middagmaal. Daar het middagmaal ons toch gratis ter beschikking wordt gesteld door de universiteit en we het economisch moeten aanpakken de komende weken beslisten we maar dit zo aan te pakken. We gingen dan ook zeer vroeg, het was al tegen 12en toen we daar arriveerden. Het was alweer niet veel soeps maar aangezien er knagende honger heerste lieten we ons toch maar meeslepen. Nadien verplaatsten we ons naar de bibliotheek om na te gaan of er nog proffen zijn die ons geantwoord hebben op de aanvraag van ons om ons van onderricht te willen voorzien. Nog wat geïnternet zorgde er al snel voor dat het tegen 3en begin te draaien. Tijd voor mij dus om me voor de 6^de keer naar de Griekse language school te begeven. Daar plaatste ik me naast een Spaans meisje en heb ik mijn eerste leerzame les genoten. Het had niets te zien met het Grieks maar ik vertaalde de vocabulaire die we in de Griekse les zagen naar het Spaans. Een goede opfrissing dus voor taal nummer 5 uit mijn gekend talenpakket. Zij was er ook blij mee een activiteit te kunnen doen dus de 4 uren gingen sneller voorbij dan normaal. De voorbije middag hadden we lopen stoefen over de aankoop van onze friteuze met als logische gevolg dat we s’avonds mochten bewijzen echte belgen te zijn. Alexandra, Laure, Fabienne hebben we dan ook maar geïnviteerd om te komen genieten van de van Belgische hand gesneden frieten. Eigenlijk van Thijs’ hand daar ik in de les zat mocht hij die taak op zich nemen. Het vlees werd meegebracht door de ladies. Zij hadden een soort kruidenhamburger meegenomen uit de supermarkt. Alleen wisten ze niet dat wij eerder frieteneters zijn dan vleeseteres indien er zich frieten aandienen. Maar we aten alweer eigenlijk iets te overdadig.

Op het avondprogramma stonden 2 keuzes. In het stadion vlak naast de residentie gelegen vond de opening plaats van de atletiekweek. Dit ging gepaard met een concert en een heus vuurwerk maar daar we op het ogenblik van het vuurwerk nog aan tafel zaten bekeken we het dan maar vanuit de keuken. Tegen dat alles opgeruimd was evenals de overheerlijke desserts van Laure (gateau au chocoloat à la façon de Laure) verorberd was namen we contact op met onze Nederlandse correspondente ter plaatse die ons met spijt moest mededelen dat het spektakel reeds was afgelopen. Er zat dus niets anders op dan de 2^de optie te kiezen. Deze bestond eruit de andere te vergezellen die reeds eerder deze avond vertrokken waren richting Bar waar men voor slechts 5 euro een maaltijd kon nemen en voor de rest van de avond gratis allerlei dranken kon drinken. We hadden op voorhand beslist het niet laat te maken dus deden we dit dan ook niet daar we de dag erna proper moesten verschijnen voor verschillende proffen. We arriveerden tegen kwart na 1 in ons kamertje en de lichten gingen snel uit. De rest kwam een uurtje later binnen. Er vertelde me iemand dat ze best nog veel lawaai gemaakt hebben maar ik heb erdoor geslapen blijkbaar. Gelukkig maar.