Jaja, vandaag zal het eens een dagje worden van schoolwerk. Allé of toch een paar uurtjes. Morgen stond het examen op het programma van Econometrics I. Een vak die voeten heeft in de wiskunde en de statistiek. Best wel moeilijk te maken als de prof dit zou willen. Dus best er toch nog wel eens goed naar kijken. Om 11u begon ik er aan. We hadden een drie tal lessen gehad en dus 3 oefeningen opkregen in de tijd deze te maken om te zien of het werkt. Dus deze oefeningen hermaken was bijna het enige ding die je kon doen daar we niets anders in de 3 meetings die we gehad hebben gedaan hebben. Ik begon er dan al maar aan met volle goesting. Het liep als een geoliede machine. De eerste 2 oefeningen samen namen ongeveer een kleine 2 u in beslag. We waren geïnformeerd dat het examen in dezelfde trend ging zijn dus dit moest zeker volstaan als dit goed lukte. Na deze 2 oefeningen besliste ik om me te lanceren in de zon. Het was vandaag opnieuw stralend weer dus waarom niet een break inlassen. Ik ging zoals dagelijks richting dijk maar wilde eerst nog eens opserveren hoe het er in de bibliotheek aan toe gaat dezer dagen. Het was heel herkentelijk. Het deed terugdenken aan de periode wanneer ik hier ben gearriveerd in september. Gigantisch veel studenten allemaal aan een tafel met bijna geen plaats tussen beide. Hoe ze zich daar kunnen concentreren god moge het wijs zijn. Ik prefereer dan toch eerder mijn eigen kamertje. Ik wandelde eventjes rond doorheen de ganse bibliotheek en had een kort gesprek met Olga die daar tussen die vele studenten ook post had gevat. Ze was haar paper voor marketing aan het schrijven. Deze moest eigenlijk al binnen zijn van de 15 maar ja uitstel bekomen is hier nu hoegenaamd geen kunst. Daarna zette ik mijn afdaling richting zee in en moest ik dus kiezen links of rechts. Ik koos voor de rustige kant en nam dus links. Een wandeling van een kleine 2 u in totaal dus. Tegen 16u30 was ik terug thuis en kon ik dus mijn laatste oefening maken voor Econometrics I. Daarna schoot ik me nog eens op de chat en wetende dat ik morgen vroeg moest opstaan maakte ik het voor de eerste keer niet te laat, alhoewel het toch weer 23u was tegen dat ik plat lag.
Deze morgen was het toch weer het gewone uur van ontwaken. Verrassend dat een mens toch een patroon opbouwt ongeacht wanneer hij gaat slapen. Vandag stond er niet vel op het programma. Alleen was er een drink voorzien die als laatste afscheid moest dienen. Dit ging van start tegen 16u in de namiddag. Dus op het gemakje opstaan, op zijn zaterdags dus. Ik dacht eraan dat ik eigenlijk nog mijn was ko doen ook in plaats van te wachten tot maandag. Gedane werken zijn goede werken dus met mijn zak gekleurd en wit naar beneden. Ik moest wachten daar er nog een machine van iemand anders bezig was. Ik had tevens zin om pannekoeken te bakken daar het al een hele eind geleden was. Ik maakte dan almaar gauw de deeg. Ondertussen moest de vorige machine al afgelopen zijn dus kon ik naar beneden om mijn was te doen. Onder mijn terugweg naar mijn kamer kwam ik een paar bewoners tegen en die vroegen dus of ik meeging op de uitzwaaidrink van de Zweedse Sarah. De afspraak lag vast op 16u. Ik haastte me dus om nog alles gebakken te krijgen maar ik slaagde er niet in en toen kwam Sofia me halen om naar die bar te vertrekken. Camilla, Sarah natuurlijk, Maria, Sofia, Steffie, Saartje en Jim waren present om mezelf niet te vergeten. We hadden er een gezellige babbel over alledaagse themas en de vrees voor de grote terugkeer naar het normale leven. Iets waarmee de meeste van deze companie oog in oog gaan komen te staan komende dagen. Het werd al snel 18u en daar de meeste nog een beetje moesten studeren gingen we dan maar huiswaarts in plaats van tavernawaarts. Handig, ik kon mijn pannekoeken verder bakken en dan met aardbeienconfituur tot mij nemen. Ik had met Jim nog afgesproken om eventueel iets te gaan drinken tegen 23u maar we hadden zelfs de kracht niet meer om van de een kamer naar de ander te geraken dus stuurden we maar een berichtje om te zeggen dat ik me nogal moe voelde nadat hij me had gestuurd dat hij ook nogal moe was om nog naar een bar te gaan om de avond te besluiten. Dus lanceerde ik me maar op de chat waar ik tot middernacht aanwezig was. Nadien ondernam ik nog een poging om mijn boek uit te krijgen maar daar mijn oogjes toevielen hield ik het heel kort nadat ik eraan begonnen was al voor bekeken.
De middagstond geeft brons in de mond, en daar de Belgen over het algemeen al tevreden zijn als ze brons behalen was ik dan ook al tevreden als ik dan maar moest opstaan. Ik ontbeet op mijn gemakje en wierp een klein blikje door het raam om te zien wat de dag me zou brengen. Het weer was alweer eerder aan de bewolkte kant maar een lichaam geeft beweging nodig zodat het geen vetplantje wordt dus wandelschoenen aantrekken en naar buiten. Dit keer liep ik de andere kant van de dijk uit. Om te kunnen genieten van de stilte is dit de meest aangewezen weg. Onder mijn wandeling zag ik in de verte dat de politie bezig was met nummerplaten af te schroeven van verkeerd geparkeerde wagens. Daar ze hier niet worden weggesleept en geen fotos trekken schroeven ze hier maar de nummerplaten af om te boete te innen. Toen ik op deze plek arriveerde waar de agenten aan het schrijven waren zag ik een bordeaux rode Skoda staan met zijn neus naar zee gericht en waarvan de ruiten gigantisch bedampt waren. Je kan al raden welke taferelen er zich in die wagen aan het afspelen waren. En dit om 4u in de namiddag op de zeedijk waar er per minuut ongeveer een 20 à 30 man deze auto voorbijloopt en met daarbovenop de politie nog die achter hun rug autos aan het bekeuren was die verkeerd stonden geparkeerd. Maar zoals men als bestuurder hoort te weten is een voertuig waar iemand inzit geen geparkeerd voertuig maar een stilstaand en stilstaande voertuigen kan men geen parkeerboete geven daar ze niet geparkeerd staan. Je zag de agenten ook genieten van het beeld van de wiebelende auto. Dit tot op een bepaald moment dat de man in de wagen de blauwe zwaailichten in het oog begon te krijgen. Je kon zien dat hij rechtveerde, zijn raampje open draaide om in zijn achteruitkijkspiegel te kijken wat de agenten gingen doen. De agenten twijfelden precies overlegden een beetje en stapten uiteindelijk in hun wagen en reden weg. Moest je dit in België op de zeedijk proberen ik denk dat je het nogal rap zou geweten hebben en zeker om 16u in de namiddag! Ik zie het de agent al zeggen, zo eerst op je ruitje tikken, wel meneer Wat bent u daar aan het doen? Mag ik eens uw boorddocumenten Ja je ziet maar de regelgeving betreffende goede zeden is blijkbaar ook een fenomeen waar ze hier nog niet veel van gehoord hebben dus. Ik wandelde nog verder tot het einde van de dijk en draaide me aan de bar die op het einde gelegen is. Daarna wachtte ik nog tot de zonsondergang op een bankje en keerde ik huiswaarts. Bij mij stonden er vanavond bruschetta pomodoro y basilico op het menu. Om 21u ging er normaal een party van start die moest dienen als uitzwaai voor de Zweedse Sarah die begin komende week al huiswaarts trekt, een van de eerste dus. Om 20u ging ik wel nog aperitieven om op te warmen voor de party samen met Torbin en Jim. We belandden uiteindelijk in een bar waar je op de playstation kon spelen. Het was tegen 22u al toen we onze weg daar korten en dus naar de party in ons gebouw ons begaven. Er was tamelijk veel volk van buiten het gebouw ook alleen spijtig dat het allen mannen waren met een gigantische machostijl daar dan nog bovenop. Echt geen interessante mensen, en het was voor de meeste eigenlijk niet zo leul dat die erbij waren. Het was hoogstwaarschijnlijk een van onze laatste parties die we hier in het gebouw gingen hebben dus wilden we het eerder onder vrienden en kennissen houden maar dit was nu niet zo. De muziek was ook al niet veel soeps maar de Kassandroumensen zochten elkaar op en klitten als het ware een beetje samen. Ik ging tegen 4u smorgens mijn kamer uit daar er toen beslist werd dat er nog 20%van de aanwezigen een stapje in de wereld wilde zetten.
Het leven hier valt blijkbaar terug op zijn gewone plooi. Ik kon terug mijn langslaap syndroom laten gebeuren en ontwaakte bijgevolg tegen 11en. Ik wilde op het erasmus kantoor nog mijn aanvraag indienen om de kamer die ik eigenlijk geboekt had voor de volgende semester nog te kunnen omwisselen naar een andere kamer die onvoorzien ook nog zou vrijkomen die eigenlijk nog beter is dan diegene waarnaar ik normaal zou moeten verhuizen. Na het bezoek aan dit kantoor zette ik mijn toch verder en liep ik nog eens langs via Matsi. Iedereen is nogal zwaar aan het studeren van de rechten dus wil ik deze mensen een hart onder de riem steken en klopte ik dan maar eens aan bij de mensen die ik daar ken. De meeste waren inderdaad in examentoestand en zagen er nogal vermoeid uit. Ik bleef daar hangen tot tegen 15u en nam vervolgens de benenwagen huiswaarts. Ik nam een beetje siësta en schreef ook verder aan de voorbije dagen van de blog daar ik een beetje achterop geraakt was. Tegen 17u was dit achter de rug en dan zag ik Jim op msn en vroeg ik of hij toevallig geen zin had om vanavond mee te eten met mij. Ik had opnieuw frietjes met fish steaks op het menu gezet. Jim zag dit wel zitten en tegen 19u konden we aan tafel gaan. De vers gesneden frietjes smaakten opnieuw verrukelijk. Nadien deed ik de afwas en zo tegen 21u30 beslisten we om nog een avondwandeling te doen. Deze voerde ons via de zeedijk over Aristotle square terug naar Rotonda. Nadien was het nog te vroeg om naar Kassandrou terug te keren en dan gingen we nog maar eens langs in de Zübr bar. We liepen er eerst nog eens voorbij daar Jim nog een Crepa had gehaald onder de baan en deze nogal moeilijk proper te verorberen is met die choco die ertussen zit en hij zag het niet zitten zo smossend binnen te gaan. We hadden wel gezien dat Sacha en Saartje daar al hadden plaatsgenomen dus ik deed teken dat we later kwamen. Daar aangekomen hadden we een gezellige verbroedering België Nederland en verliepen de gesprekken natuurlijk zeer vlot in onze trotse Nederlandse taal. Tegen 1u namen we de benen en lanceerde ik me onvoorzien nog langer op msn dan voorzien zodat ik verrast was dat het al tegen 2u30 begon te draaien toen ik begon af te sluiten.
Ook vandaag had ik me eigenlijk gedeeltelijk gestraft. Ik vond dat ik maar eens moest afzien, als ik lang kan uithangen kan ik ook vroeg opstaan. Allé ja, vroeg 10u. Ik wilde het internet in orde maken voor de komende semester op mijn kamer waar ik naartoe verhuis. Ik moest hiervoor een Grieks Btw nummer aanvragen en dit kan blijkbaar zonder een Grieks paspoort te hebben of zelf Griek te zijn. Ik moet wel zeggen het is inderdaad een Griekse belevenis tegen dat je dat nummer hebt. Eerst en voorla het kantoor vinden was al een mooie zaak. Ik moest het wel 5 keer vragen toen ik er in de buurt was. Uiteindelijk was het in het shoppingcenter op de 7de verdieping. Ik ging dus naar het eerste kantoor,stond daar een halfuurtje te wachten en kreeg dan te horen dat Kassandroustreet tot hun domein van txatie behoorde. Ik moest naar een ander kantoor dus. Dus terug opnieuw een zoektocht. Uiteindelijk vond ik het tweede kantoor op Egnatiastreet 45.Het was opnieuw op de 7de verdieping Taxatie zal blijkbaar geluk brengen aangezien het 2 keer op de 7de verdieping is gevestigd. Ik vond het kantoor dit na 2 keer vragen en wachtte mijn beurt af. Ik moet wel zeggen dat ik eigenlijk een beetje verrast was van de grootte van het bureau. Je kon het vergelijken met het kantoor van de dienst bevolking in Kruishoutem alleen dat we bij ons 4 à 5 mensen hebben die er tewerkgesteld zijn en er hier maar slechts 2 aanwezig waren in het zeer ongezellig en verouderd kantoor. Ik vulde eerst een document in en moest daarna nog een fotokopie van mijn paspoort laten maken daar ze zelf niet over een kopieertoestel beschikten. Nadien kreeg ik direct het taxnummer mee. Dus naar de OTE shop (telefoonmaatschappij) dan maar om de aanvraag tot een telefoonlijn in te dienen. Men ging me opbellen om een afspraak te maken voor de aansluiting te komen doen en dan kon ik dus een router gaan halen zodat ik internet zou hebben die een heel pak sneller werkt dan hetgene ik nu heb daar het wordt gedeeld met 20 mensen. Tegen dat dit alles was beklonken keerde ik terug naar Kassandrou daar de vermoeidheid zich echt begon te manifesteren. Ik deed dus niet veel anders meer dan uitrusten en slapen. Savonds deed ik vroeg mijn pyama aan, maakte ik me nog een spaghetti al basilico en lanceerde ik me op de msn messenger. Tegen 23u ging ik slapen, een van de vroegste keren in de geschiedenis denk ik.
Vandaag was dus de eerste dag sinds de 5 voorbije dat ik eens kon uitslapen. Maar ja als je weer de gewoonte hebt om tamelijk (je weet wel tegen 10u) op te staan wordt het soms moeilijk om de oude draad van de 11u terug te overschrijden. Om 10u30 stapte ik dan maar van mijn geliefd laddertje van mijn stapelbed terug op de begane grond. Ik douchte en merkte plots op dat mijn computer me vertelde dat er een stralend zonnetje aan de macht was buiten. Ik had al in lang geen bezoek meer gebracht aan het universitair zwembad dus combinatie zon en zwembad wie zegt het niets? Het was open van 11 tot 13u dus tijd genoeg want ik moest eerst nog iets veel belangrijker doen. Ik moest namelijk vandaag mijn paper van Human Resource Management afgeven. Ik had die gelukkig al in december volledig geschreven dus restte er me enkel nog de afgeef job. Ik passeerde dan maar eerst over de faculteit om deze klus te klaren zodat mijn burgerplichten-studentenplichten waren uitgevoerd. Nadien kon ik genieten van het mooie leven op het Griekse grond gebied. Zon, zee hier vervangen door zwembad en strand vervangen door een opstapje waarop je kan zitten. Ik zwom eerst een kilometertje om terug eens het gevoel te hebben in het water te vertoeven. Nadien placeerde ik me in het zonnetje en was het al 15u eigenlijk tegen dat ik me begon te vervelen en bijgevolg mijn spullen pakte. Het voordeel is dat eenmaal je binnen bent er geen controle is of je eigenlijk mag binnen blijven of niet. Er waren zelfs Aqua Aerobics in het zwembad na 14u en er speelde gedurende mijn ganse verblijf rondom het zwembad toffe muziek. Het zou een mens volledig in vakantiesfeer stemmen, wat het hier eigenlijk soms wel een beetje is. Na 15u begon de kracht van de zon geleidelijk aan in te boeten dus kleertjes aan, boekje in mijn kamer ophalen, zwemzak afdroppen en richting trapje au bord du mer. Daar las ik nog verder in mijn boek die ik al enige tijd geleden gestart ben Het Rashomon complex. Tegen 17u was de gewoontelijke zonsondergang en begaf ik me dan maar naar huis. Ik maakte eerst wel nog een stop in de Champion supermarkt om aarappeltjes te kopen. Ik had echter een gigantische drang naar Belgische frietjes dus dan moet je die zelf snijden bij gebrek aan Belgen en zeker bij gebrek aan iemand die het voor je doet. Tegen 18u was ik dus terug in mijn kamer en kon het schel en snijwerk van start gaan. Ik had op het menu fish steaks met frietjes gezet dus dat wordt smullen deze avond. Tegen 21u was het ganse tafereel van bakken, braden, koken en verorberen achter de rug. Toen kwam Martha (Poolse buurmeisje) op de proppen met de vraag of ik toevallig geen zin had om deze avond iets te gaan drinken in de wijnbar.Maar we gingen alvast van start met een drinkje (grenadine) op mijn kamer. Toen werd ze even weggeroepen door Verena omwille van een probleempje. Verena en Martha zouden normaal samen een appartement huren voor het volgend semester en hadden al iets gevonden. Wil toeval nu dat er ook nog andere in dit gebouw op dit appartement waren gevallen en die andere net iets sneller hadden beslist het contract te tekenen weliswaar zonder medeweten dat er nog ander Kassandrou mensen in geïnteresseerd waren. Dit was Verena ter ore gekomen en het spreekt vanzelf dat ze natuurlijk niet echt gelukkig waren. Maar geen probleem diegene die het appartement nu uiteindelijk hebben willen de Martha en Verena nu wel helpen om ook iets tofs te vinden tegen een betaalbare prijs. Zij hadden al enkele adressen bezocht dus hulp konden ze wel bieden. Dus tegen 23u belandden we dan uiteindelijk in de wijnbar en tegen 1u kwam Verena ook nog af. Het was dus weer 2u30 tegen dat we thuis aanbelandden.
Ook vandaag was ik present na een gigantisch kort nachtje. Om 10u kreeg ik de start telefoon waarbij ik ontving dat de 2 Zwitserse terug uit het hotel vertrokken richting stadscentrum. Alweer een groot tekort aan slaap dus. Ze kwamen naar Kamara en daar kon ik instappen in de wagen die de Spanjaard had gehuurd. Hij ging ons deze morgen nog vergezellen voor de belangrijke musea te bezoeken en dan begon hij aan zijn tocht. Het archeologisch stond eerst op het programma. Maar het werd al snel 12u en Romina, één van de 2 Zwitserse moest naar de luchthaven vertrekken om haar vlucht huiswaarts te nemen. We onderbraken dus onze visite midden in het Archeologisch museum om haar uit te zwaaien en keerden nadien terug om een verder bezoek te brengen. Wanneer dit museum volledig gezien was trokken we alle drie dan maar naar het Byzantijns museum. Het draaide al tegen 3en tegen dat dit bezoek achter de rug was. Nadien dropte de Spanjaard ons aan Kamara af en vertrok deze terug richting hotel. Carla bleef dus alleen achter daar ze haar vlucht slechts morgen zeer vroeg had. We gingen een cafeetje binnen en speelden gigantisch veel UNO spelletjes. Nadien gingen we eventjes naar mijn kamertje zodat ik mijn was kon doen en speelden nog een paar keer UNO. Ik maakte er nog snel gebruik van om eventjes mijn was in de wasmachine te steken en tegen 20u gingen we naar een gezellig kleine snackbar niet zover van hier. Het was er eigenlijk opnieuw erg gezellig. Het was al enige tijd geleden dat ik er nog geweest was maar opnieuw was het eten er goed. Voor slecht 4 euro een hamburger met een niet mis aan frieten. Het leven in België kan soms toch echt duur zijn als je het vergelijkt. Na zo een twee tal uur daar wat televisie te hebben gezien en comfortabel in een zetel geïnstalleerd gewezen te zijn, kreeg ik van Jim een telefoontje, waarin hij me verteld dat hij naar de Zübr bar ging samen met Torbin, Sasha en Saartje. Dus we wisten de bestemming. We speelden er voor de verandering nog maar eens een paar UNO spelletjes, het was echt een namiddag ter ere van UNO. Tegen middernacht wilden de meeste wel naar huis daar ze morgen examen hadden. Ik ging dan samen met Carla ook maar eventjes over huis om mijn was te checken zodat ik die in de droger kon doen. Na dat dit gebeurd was gingen we nog voor een avondwandeling, dit keer langs Agias Sofias (kerk). Dit gebouw had ze nog niet gezien en dus voor de volledigheid mocht dit niet ontbreken. Tegen 1u30 wilde ze terug naar het hotel en poogde ik een taxi te vinden om haar die richting uit te brengen. Ik moest dan nog naar huis opnieuw wat me ongeveer een drie kwartier wandelen zou kosten. Ik kwam thuis maar spijtig genoeg waren mijn spullen in de droger nog steeds niet droog. Nog een beetje wachten om te gaan slapen dus daar mijn lakens er ook inzaten. Niets aan te doen dus. Tegen 2u30 vond ik mijn spullen volledig gedroogd terug en tegen dat het oplooien en wegbergen was voltrokken was het al 3u en kon ik dus eindelijk gaan slapen.
