Dag 207: donderdag 29 mei 2008

Dag 206: woensdag 28 mei 2008

Vandaag op het programma, deel 2 van European Economics. Ik moet zeggen toen ik om 9u ontwaakte was de zin er wel niet echt naar maar het was van moeten daar het het enige is dat ik moet uitrichten had ik geen andere keuze. Hoe eerder het gedaan was hoe sneller ik mijn vakantie hier kon hernemen. Dus snel ontbijten en tegen 10u zat ik achter mijn bureau. Om 12u een korte break en doordoen, om 15u was uiteindelijk het 2^de deel ook afgewerkt. Dit kwam goed uit want dan moest ik beginnen aan de voorbereidingen voor de barbecue deze avond die in ons gebouw ging plaatsvinden. Ik als Belg, hoe kan het ook anders was verantwoordelijk voor de frieten. Ik had gevraagd dat iedere persoon me tussen 15u en 15u30 4 aardappelen gesneden in frieten per persoon zou aanvoeren zodat ik met de voorbakking kon beginnen. Ze zelf snijden daar had ik nu hoegenaamd niet echt veel zin in. Om 16u had ik van de meeste de aardappelen in mijn bezit dus een paar keer spoelen en dan maar beginnen aan het bakken. Ik had een handwasbakje vol met frieten aan het einde. Wat een hoop, maar we gingen met 8 personen zijn deze avond dus wist ik niet of het nu genoeg ging zijn of niet maar het moest maar genoeg zijn. Tegen 18u was het bakken voor de eerste keer afgelopen en kon ik me dus wat oppoetsen na de studeerwerkzaamheden van de dag zodat ik een beetje persentabel zou zijn voor de avond want van het gezelschap van 8 waren Kosta en ik de enige mannen. Om 19u steeg er al wat rook op van het balkon onder mij wat me deed vermoeden dat ze de barbecue aan het in gang steken waren maar het werkte niet al te goed precies. Verena en Dianne (haar vriendin op bezoek) kwamen om 20u en hadden zip blokjes onderweg gekocht om het iets vlotter af te handelen. En met de zip blokjes wilde de bbq eindelijk in gang. Ondertussen had ik al een paar lichtingen frieten gebakken om het typische bbq verschijnsel van “ofwel is iedereen al zat tegen dat er kan gegeten worden ofwel heb je heb glas aperitief nog in je hand” tegen te gaan. Ik had gigantisch succes met de frieten in elk geval. Ik stond te bakken op het terras van Eva, in de kamer naast Kosta waar iedereen zat en vanaf ik Kosta’s kamer binnenkwam vlogen ze als de vliegen erop af en kreeg ik telkens te horen amaai, zo goed,… . Het meerendeel had nog nooit een verse friet gegeten, enkel de diepvries versie en wij belgen weten wel waarom we allemaal een schelmesje in ons reispakket hebben. Tegen 21u kwam het echt op gang en was de eerste lading, de door Eva gemarineerde kippenfillets ter beschikking van de gasten. Ook daar werd goed op gevlogen. Nadien volgden er nog door Kosta gemaakte bifteki (hambergers) en wat gegrilde groenten. De frieten waren toen al aan de laatste lichting toe, het was dus al afgelopen met de goddelijke smaak. Er volgde normaal nog een bakking van vlees maar daar bedankte iedereen voor daar iedereen al meer dan voldaan was want er was ook nog brood voorzien en een grote kom salade die ook al volledig soldaat waren gemaakt. Kortom het was een geslaagde bbq. Daarna werd er nog wat nagepraat en stond of zat iedereen op 1 van de 2 balkons op de voorzijde van het gebouw. Om 2u30 kwam de buur buiten om te zeggen dat we onze stemmen wat moesten dempen daar het er nu toch wel al de tijd voor was. Om 3u zetten we uiteindelijk een punt achter de bbq maar 1 punt stond vast, dit fenomeen ging snel opnieuw plaatsvinden want iedereen had er echt van genoten van het gezellig samenzijn met een goede grillmaster Kosta en een frietenbakker mezelf. Om 3u15 lag ik dus horizontaal gepositioneerd in mijn bedje.

Dag 205: dinsdag 27 mei 2008

Dag 204: maandag 26 mei 2008

De derde laatste volledige week wordt aangesneden. Waar het klokje in het buitenland tikt tikt het nog sneller dan thuis. Na het genieten van de geneugten des levens zoals op het strand liggen en gebruik maken van fastfood zoals pitta en pizza is het noodzakelijk om enige kinetische bewegingen te doen om deze vetstoffen terug kwijt te geraken. Wandelen en zwemmen zijn hiervoor mijn 2 lievelingsmedicijnen maar, dit was zonder het weer gerekend. Al van s’morgens vroeg was de zon ongeloofelijk aan het geven. Je kon evengoed al denken dat het het sterkste moment was dat ze aan de hemel stond maar neen, het was nog geen 10u. Het beloofde dus een snikhete dag te worden. Hier is er gelukkig geen sprake van het in de Belgische gekende smogalarm waardoor er verhoogde ozonconcentraties zijn. Alhoewel deze hier zeker aanwezig zijn omdat je s’avonds enkel bruine wolken boven de stad kan waarnemen wordt hier geen waarschuwing rondgestuurd om zware inspanningen uit te stellen tot na 16u. Dus dan gebaren we maar dat we dit niet weten. Om 10u had ik een afspraak met de professor van European Economics daar Brussel het veranderen van het learning agreement niet meer toestond moest ik dit vak nu wel afleggen. Dat hij op tijd zou zijn daar had ik al niet meer op gehoopt, ook al had de generale coördinatrice mevrouw Kostopoulou de afspraak voor mij geregeld. Dus wachten was de boodschap, vorige keer heb ik meer dan een uur staan wachten tot meneer toekwam. Vandaag had ik geluk, ik moest maar een goeie 30 minuten wachten en er was nog een andere economische studente ook aan het wachten op dezelfde gang voor professor Floropoulos die ik vorig semester heb gehad. Dus ik kon binnentreden in het kantoor van professor Mardas waar ik hem vroeg wat de mogelijkheden waren daar ik enigszins wat schrik had van de tijd die liep en het lezen van het grote boek maar volgens hem was dit te doen om in 3 dagen te kunnen. Ik had gelukkig al een samenvatting kunnen bemachtigen van Olga (Moldavië) zodat de werkzaamheden alvast iets vlotter zouden verlopen dan het lezen van het 260 pagina’s tellende lesboek. Na het korte gesprek verliet ik zijn kantoor om mijn zwemspullen op te halen. Om 11u30 ging Verena komen om zo samen naar het zwembad te trekken en deel te nemen aan de wekelijkse maandagse aqua-aerobics. Verena arriveerde echter maar om 11u45 en bij het nederdalen der trappen kwamen we Christina en Sarah nog tegen die een babbeltje aan het slaan waren met elkaar tussen de studeeractiviteiten door. We sloegen ook een babbeltje mee en kwamen uiteindelijk bij het eindeloze onderwerp Marta terecht. Iedereen die haar kent heeft er een souvenir aan maar niemand een goeie. Uiteindelijk zijn we veel te laat in het zwembad aanbeland, we zagen nog net hoe Maria, de institutrice, net de macaroni’s uit het water wegbracht naar het opberghok. Het werd dus gewoon zwemmen. Tegen 14 verlieten we het zwembad en gingen we richting Kassandrou, ik dropte mijn spullen af en ging met lege tas, eerst richting emporiki bank om wat geld uit de muur te halen, vervolgens naar de kopieshop om de samenvatting van European economics uit te printen en daarna nog naar Champion zodat ik het voedingsgehalte van de koelkast op peil kan houden. Dit alles was vervuld en het draaide al tegen 16u aan. Ik had me voorgenomen om met volle kracht er tegenaan te gaan zodat ik van mijn laatste weken hier zijn ook nog kon genieten. Dus dit vroeg nu, snel, goed en efficiënt werken. Met de hitte was het wel niet zo makkelijk maar dankzij de ventilator naast mij ging het nog in de rede. Tegen 21u hield ik het voor bekeken en maakte ik me steak met aardappelpuree. De avond eindigde tegen 23u niettegenstaande het nog steeds erg warm was, was ik toch wel wat vermoeid en was inslapen geen moeilijke activiteit.

Dag 203: zondag 25 mei 2008

Ik had blijkbaar gisteren nog niet genoeg van het strand liggen en daarom wilde ik vandaag ook nog richting Perea trekken. Eerst en vooral mocht ik deze morgen ook al tamelijk vroeg opstaan. Opnieuw om 8u15 de veren uit. Dit keer omdat ik beloofd had aan Eva om samen met haar de wagen die ze hadden gehuurd terug binnen te leveren. Dit moest gebeuren voor 9u en daar niemand zich bereid voelde om haar te vergezellen gaf ik me op als vrijwilliger. Om 8u30 vertrokken we met de auto richting luchthaven waar hij ergens in de buurt moest worden afgeleverd bij het auto Union filiaal. Stipt om 9u waren we daar en na een kwartiertje te hebben gewacht in een tamelijk moderne fabrieksbouw kwam het busje aangereden die ons naar de luchthaven ging voeren. Daar, in de luchthaven aangekomen stelden we vast dat we net de bus hadden gemist en dus 33 minuten gingen moeten wachten. Dit zagen we beide niet zitten en kozen dan maar voor de benenwagen om terug te wandelen naar de hoofdstraat. Deze was toch wel op een niet misse afstand van ons gelegen maar we waagden het erop want net voor de afslag om richting luchthaven te rijden is er een busstop van meerdere lijnen dus als we die konden bereiken was dit een makkelijke zaak om terug te geraken naar de Ikea en dan over te stappen en zo terug in het centrum aanbeland te geraken. Tegen 10u30 waren we terug, ik maakte me een ontbijt klaar met eitjes en salami zoals het hoort op een zonnige zondag en sprak dan af om 12u15 aan Kamara met Verena om naar Perea of Agia Triada of Epanomi te trekken. Uiteindelijk gingen we voor de middenste optie. Om iets na 13u arriveerden we ter plekke en bestelde ik me een pitta als middagmaal daar ik er echt zin in had en een ijscreme voor Verena. Toen we op de zeedijk aankwamen stonden we versteld dat er zo een grote verandering had plaatsgevonden in die enkele weken. Het strand was enigszins opgekuist, er waren meerdere mensen aanwezig zowel in de bars als op het strand, er lag zelfs een groot jacht tegen het ponton. Eerst maakten we een paar foto’s van dit jacht en daarna gingen we ons gaan instaleren. We moesten wel een andere plaats kiezen dan waar we vroeger lagen daar de bar die achter ons stond nu open was en deze er ligzetels en parasols had geplaatst. We zochten een ander tof en proper plekje uit en installeerden ons. Het duurde niet al te lang tegen dat ik mijn eerste stappen in het water al zette daar het ook vandaag echt bakweer was. Tegen 19u30 begonnen we ons dingen samen te pakken daar we opnieuw honger kregen en namen nog even een zitpauze op een omgekeerde boot om het landschap een beetje te bestuderen daar het erg klaar was vandaag kon je zeer ver zien over zee. Om 20u namen we de bus terug naar Thessaloniki city en daar aangekomen passeerden we beide over de Romea pizza fastfood shop om 2 pizza’s mee te graaien voor mij 1 prosciouto wat hier jambon word genoemd en Verena bestelde onwetend een met Ananas. Toen ze ook een zitplaats innam om te wachten tot ze klaar waren realiseerde ze zich dat ze zich van nummer had vergist en in plaats van de tonno pizza de ananas had gevraagd, maar het was al te laat, hij zat al in de oven. Ze houd hoegenaamd niet van ananas dus dit was enigszins problematisch maar toch peuzelde ze er een paar stukken van op toen we in mijn kamer waren aangekomen. Ik wisselde een paar stukken van de mijne met haar en was verrast van de smaak. Het was echt zeer zoet iets wat nogal snel gaat tegensteken als het aan het eten bent. Tegen 23u ging ze naar huis en nam ik me dan maar een douche om dan erna in mijn bed te kruipen daar ik wel ietwat moe was. Het was alweer na middernacht toen ik in mijn bed belande maar om in slaap te vallen had ik wel niet veel tijd nodig.

Dag 202: zaterdag 24 mei 2008

Een dagje, in een weekend waar er word in opgestaan op een ochtendlijke uur. Dit gebeurde zelden eerder. Ik stond om 8u op om in mijn douche te springen zodat ik zoals was afgespoken met Sarah, Eva, Kosta en Christina. Zij hadden van gisteren een wagen gehuurd en hadden gisteren al wat kilometers ermee gereden richting Katerini maar vandaag was een bezoek aan Chalkidiki aan de beurt. Vertrek om 9u en om 9u was iedereen klaar staande beneden aan de trappen. Hoogst verrassend en uitzonderlijk dat iedereen eens op tijd was. We vertrokken dan maar met ons 5 tal tellend gezelschap naar de universiteitsbuurt waar de auto gisterenavond een parkeerplaatsje had gevonden en begonnen te rijden. Sarah als 1^ste bestuurder. De eerste stop hielden we in Nea Moudania, een stadje bij het begin van de eerste landtong van de 3 die Chalkidiki bezit. Daar parkeerden we aan een bank en deden een klein wandelingetje, merkbaar waren we nog niet ver genoeg gereden om in het volle toerisme terecht te komen. Na een paar fotoshoots stapten we terug in en reden we verder door. De 2^de stopplaats was Afitos. Een gezellig weliswaar wel al een door toerisme vergiftigd stadje. Alhoewel we nu nog niet mochten klagen daar er van hoogseizoen nog geen sprake was. Daar deden we ook een klein wandelingetje en beslisten al dat het avondmaal hoogstwaarschijnlijk op deze plaats ergens zal gaan plaatsvinden. De 3^de keer parkeren gebeurde in Kalithea. Ook daar maakten we een ommetje maar Afitos beviel ons meer. De vrouwen schoten zich op de plaatselijke schoenenwinkel om een paar modelletjes uit te proberen en toen ze dit beu waren stapten we terug in de auto. Het was ondertussen al iets na de middag geworden en het zonnetje stond te schitteren aan de straalblauwe hemel. Voor we Kalithea verlieten werd er gedacht aan welk strand er nu zo genomen worden. Diegene die we tot noch toe hadden gezien waren veel beter dan hetgene we regelmatig met een bezoek vereren in Perea maar toch nog vonden we dat er iets werd gemist. Ik stelde dan maar voor om naar het hotel te gaan waar ik had gelogeerd 2 weken terug daar ik me herinnerde dat het strand die erbij lag wel de moeite was. Bovendien was dit voor de 3 vrouwen een pluspunt dat het propere toiletten had daar het een 5 sterren hotel is en dat er op het strand een douche aanwezig is zodat we voor we zouden vertrekken naar het restaurant toch nog de mogelijkheid hadden ons ietwat op te frissen. We installeerden ons allen in de volle zon en een dutje volgde evenals een paar zeer kort op elkaar volgende zwempartijen om het uitkook gevoel te onderdrukken want warm was het wel. Plots kwamen er wat wolken die een beetje een domper op de feestvreugde plaatsten maar misschien was die nog zo geen slechte zaak om het verkreeften (=verbranden) van sommige onder ons tegen te gaan. Ondertussen werden er in de tropicana periptero een paar drankjes opgehaald. Tegen 16u schoof de hemel terug helemaal open en dus was het weer zalig vertoeven. We bleven tot 19u30 op het strand en pakten dan onze spullen bijeen daar iedereen maar een klein ontbijtje had genomen en totaal geen lunch. Allemaal een douche op het strand afdrogen, de vrouwen zich in beperkte vorm in het toilet een beetje verfraaien en dan terug de auto in. We hadden geluk want deze stond blijkbaar al een paar uur in de schaduw nu dankzij de dichtbijstaande bomen. Bij onze aankomst stond hij namelijk in de blakende zon. We reden dus naar Afitos terug om nog een wandelingetje te maken en dan uiteindelijk een restaurantje uit te kiezen. We vonden er eentje met een panoramisch zicht op de zee en daar we met ons gezelschap van 5 net nog een tafeltje op de eerste rij konden bemachtigen twijfelden we niet lang. Er werden verschillende schoteltjes besteld zodat iedereen een beetje kon rondproeven. Tegen 22u verlieten we de tafel en dan keerden we maar huiswaarts daar het nog 1u rijden was. Chauffeur van dienst was Eva nu. Maar op weg naar de auto begon het te druppelen en toen we in de auto waren gesettled begon het goed door te drachen. Op de donkere autostrade werd niet zo snel meer doorgereden. Om 23u waren we terug in de stad verzeild geraakt. Het was ook nog Eurovisie deze avond en we wilden er toch wel een glimp van opvangen. Naast dit was er ook nog de goodbye party van Marta maar we voelden er niet al teveel meer voor om ons allemaal te douchen klaar te maken en dan nog een goeie 30 minuten doorheen de vuile beregende straten te lopen naar haar flat. Dus installeerden we ons dan maar in de kamer van Christina daar zij een televisie heeft staan in haar kamer. We zagen nog de laatste 5 songs waaronder Griekenland en dan begon de puntentelling. Om 1u ging ik naar mijn bed en luisterde nog naar de einduitslag via radio 2. Griekenland was naar mijn mening nochtans een goede kanshebber maar dankzij de stempolitiek van de Oost-europese landen op elkaar hadden “we” dus geen schijn van kans. Iets wat we wel betreurden want anders zouden we misschien wel nog hebben uitgegaan. Maar het was te mooi om waar te zijn. Met de derde plaats kunnen “we” ons ook al verzoenen, beter in elk geval dan België die er nog maar eens in slaagde zelfs de pre-electies niet te doorstaan.

Dag 201: vrijdag 23 mei 2008

Dag 200: donderdag 22 mei 2008

Nadat het toch wel deugddoend had afgekoelt gedurende de nacht dankzij de regen, was de zon alweer het beste van zichzelf aan het geven in de ochtend. Met de open ramen en de gesloten gordijnen viel het enigszins nog te doen. Maar toen ik die wegschoof tegen 10u schoof ik ze snel terug dicht, zo een warmtegolf die er zat tegen te beuken ongeloofelijk, het was in mijn kamer zeker nog 5 graden frisser en enkel de gordijnen zorgden hiervoor, goeie beschermende stof dus. Ik maakte me klaar om naar de OTE shop te gaan om meer uitleg te gaan vragen over de ontvangen factuur van hem daar niets correspondeerde van de bedragen met diegene die bij het begin van het contract waren vastgelegd. En als ze me een verklaring konden geven die duidelijk en verklarend was dan zou ik overgaan tot het uitvoeren van de betaling ook. De verklaring die men mij gaf was dat omdat het de eerste internet afrekening was dat er een soort garantie moest worden bijbetaald maar bij het afsluiten van het contract krijgt men dit terug, dus ik ging dan maar gaan betalen alhoewel ik over de terugbetaling wel mijn twijfels had maar toch, het moest betaald worden dus dan doen we dit maar. Tegen 12u30 was ik terug thuis en nam me dan maar snel iets om te eten bij wat radio donna muziek. Om 14u verplaatste ik me naar de universiteit daar de professor van Financial analysis II zijn spreekuur had van 14u tot 16u. Maar ik stond daar maar te wachten samen met nog andere Griekse studenten en toen ging er een naar het secretariaat vragen waar hij bleef daar het al tegen 15u begon te draaien. Nu bleek dat hij in een meeting zat en dat zijn terugkomst uit deze meeting een onvoorspelbaar uur zou zijn. Dus langer wachten had geen zin. Ik had om 15u afgesproken met Marta om een wandeling te gaan maken. Om 15u15 was ze in Kassandrou, we dronken snel iets en gingen dan maar van start met de wandeling. Voor het vertrek had ik nog een blikje buiten geworpen en ik zag grijze regenwolken en dus vroeg ik zal ik een paraplu meenemen of laat ik het zo, ze gaf het antwoord laat maar zo, het zal toch niet regenen. We wandelden eerst naar beneden over rotonda en Kamara en vervolgens agias Nikis wat de seesightwalk is. Daar verkozen we het rustigere deel in de richting van White tower en Makedonia palace en we gingen verder door tot aan het einde van de zeedijk. In de terugkeer namen we een rustpauze op een bankje en toen er plots een frissere wind kwam opsteken en de hemel op heel korte tijd dichttrok en de zee van kleur veranderde namen we maar snel de beslissing om voort te maken zodat we nog enigszins droog zouden thuisgeraken. Maar het mocht niet baten, we waren nog niet aan de White tower en het begon al te druppelen en de druppels werden al snel groter. Marta wist dat op het menu van de studentenrestaurant pizza stond en daar ik nog nooit de kans had gehad om dit te proeven en we er nu toch niet zo ver vandaan waren vond ik het de kans eens geven wel waard om nog eens mijn hoofd in het studentenrestaurant binnen te steken wel waard. Ik bleef tot 18u30 en dan ging ik terug richting huiswaarts terwijl Marta nog achterbleef bij een paar vrienden die ook net in het restaurant waren aangekomen. Ik passeerde over de universiteit om nog eens te kijken of professor Kousenides nu soms in zijn kantoor was maar ik had mijn memo stick niet bij dus het enige wat ik kon doen was hem vragen tot hoe laat ik mocht terugkeren. Hij was er en ik vroeg het dan ook, hij vertelde me dat hij er morgen tussen 10u en 11u ook zou zijn dus dat ik beter dan zou terugkomen. Ik ging dan maar naar Champion om tomaten en een ajuin te kopen voor het dinner waarvoor ik bij Verena was uitgenodigd deze avond. Daarna nog snel even douchen en me klaarmaken om in die richting te vertrekken. Er stond vis met rijst op het menu die zeer verrukelijk smaakte dankzij een zeer goede mengeling van verschillende groenten en kruiden. We verorberden dit alles zeer gezellig op het terras, we hadden geluk want het verkeer was niet zo druk. Daarna, als toetje volgde er nog een stukje watermeloen, iets die ook altijd goed smaakt als het zo warm is. Daarna nog een beetje drinken en naar huis waar ik om 1u arriveerde.

Dag 199: woensdag 21 mei 2008

Er is geen maand meer te gaan en ik ben terug op Belgische bodem te situeren. Dit doet soms wel hartzeer als je hieraan denkt maar op sommige momenten is er dan toch echt verlangen om nog eens de thuisbasis op te zoeken. Wat vandaag een licht bewolkte dag moest zijn was plots omgetoverd in een tamelijk stevig bewolkte dag met een nog hogere vochtigheidsgraad dan gisteren. Nu was het zelfs zo erg dat je het best naast de ventilator kon blijven zitten, dit was de beste plaats. Toch ging ik om 11u30 zwemmen en daarna, zo tegen 13u al naar de universiteit om mijn vakkenprobleem betreffende European Economics trachten op te lossen. Mevrouw Kostopoulou, de hoofdcoördinator, verzocht me om om 16u terug te komen en professor Mardas kon ik nog maar eens niet vinden in zijn kantoor. Ik kwam onderweg nog Sandy, Anne, Laure en Alex tegen die zonet een examen hadden afgelegd. We hadden een kort gesprekje en we spraken af dat we elkaar gingen zien in de Peoples bar deze avond. Ik ging dus terug huiswaarts om een kleine vorm van siësta te doen. Tegen 16u dan maar terug naar mevrouw Kostopoulou haar kantoor alwaar ik mijn verhaal uit de doeken deed dat de verandering van het learning agreement door Brussel niet langer werd geaccepteerd en dat ik nu als het ware met de handen een beetje in het haar zat daar ik de  professor noch persoonlijk nog via mail kon bereiken. Ze begreep de situatie en ging er met professor Mardas eens over spreken zodat we samen een oplossing konden vinden om het probleem de wereld uit te helpen zodat ik op het einde van mijn verblijf hier geen probleemsituatie zou hebben na mijn terugkeer in België. Tegen 17u was ik al terug thuis en dan maakte ik mijn werk van het maken van bruschetta, waar ik net voor mijn vertrek mee was begonnen, verder af. Deze werden verorberd bij een paar You tube filmpjes en daarna begon ik aan het snijden van frietjes die als avondmaal op het menu ten tonele stonden samen met kippenhamburgers. Om 20u had ik afgesproken om met Verena nog een avondwandeling te maken. Ik begaf me dan ook naar haar flat om van daaruit de volledige zeedijk nog af te doen. We kwamen voorbij aan de “drinkingtaverna” daar Alex normaal haar laatste avond deze avond zou vieren maar toen we daar voorbijkwamen was er echter niets te zien. We wandelden dan maar gewoon verder. Tegen 1u waren we terug bij haar thuis maar het begon licht te druppelen. En van die kleine druppels kwamen er grotere. Ik was natuurlijk totaal niet voorbereid op regen. Ik had nog vest nog paraplu mee. Plots een bliksemschicht en directe erna een gigantische krak van een donder, zeer dichtbij dus. We zaten op het terras dus deden we de zonneluifel dan maar wat naar beneden zoals de meeste Grieken doen zodat je zelf niet nat wordt en toch niet hoeft te verhuizen naar binnen. Om iets voor 2u hield het op met regenen alhoewel de bliksems nog steeds zichtbaar waren. Ik waagde het er maar op om me naar huis te spoeien zodat ik droog zou thuisgeraken. Ik passeerde nog over de peoplesbar om te zien of de wekelijkse woendagse erasmusparty nog aan de gang was maar daar was het ook al volledig opgekuist. Dus maar naar huis. Ik kwam aan om 2u45. Nog eventjes buiten zitten, en ik was nog niet volledig neergestoelt en het begon opnieuw te regenen. Ik liet dan maar mijn venster open en kroop in mijn bed. Ik zag nog een paar mooie bliksems alvorens ik insliep maar de temperatuur was nu echt wel op zijn best evenals de geur van de vers neerdalende regen in een zuiders warm land.

Dag 198: dinsdag 20 mei 2008

Na een zeer warme zweterige nacht zelfs met open ramen en bijna geen vermindering van temperatuur werd het een ochtend waar de hemel die er voortreffelijk uitzag. Alleen was de vochtigheid van de lucht een domper op de feestvreugde daar je van de minste activiteit die je wilde doen, je spontaan in zweetparels uitbarstte. Vandaag stond als eerste op de menukaart natuurlijk het dagelijkse baantjes trekken in het universitair zwembad. Om 11u gingen we het zwembad binnen en na een goed uurtje had ik de 1500m al volmaakt. Daar ik nog een professor moest trachten te speuren om te weten te komen wat die nu eigenlijk verlangd en deze een dagelijks spreekuur heeft van 12 tot 14u besliste ik dan maar om deze professor met een bezoekje te vereren. Ik ging ook nog naar het erasmuskantoor om mijn betalingsformulier van mijn kamer op te halen zodat ik de huur kon voltrekken. Daar ik toch wel enige tijd in de universiteit bleef ging ik dus meedere keren kijken naar het kantoor van deze professor of ik deze nu toevallig in zijn kantoor kon vinden of niet, maar neen hoor alweer geen geluk. Het verhaal van in het begin van dit semester herhaalde zich. Om iets voor 15u was ik dus terug thuis en nam me dan maar iets om te peuzelen. Om 17u deed ik nog een poging om deze professor te vinden maar opnieuw ving ik bot. Toen ik bezweet terug thuis aankwam was het enige dat ik wilde een douche nemen, wat ik dan ook meteen deed. Na dit begon ik te kijken naar de film “Top Gun” en prepareerde ik me als avondmaal tapas die bestonden uit allerlei kleine visgerechtjes, de ene vond ik al smakelijker dan de andere maar het was gezonder dan het vette voedsel dus nog maar eens bewezen dat “schoonheid doet lijden”. Om 22u kreeg ik van Eva over mijn ICQ de vraag of ik soms geen zin had om een glas te komen drinken op haar terras, Sarah en Christina waren er ook en zo maakten we er een gezellige avond van met ook een vermelding van de laatste weetjes en roddels. Tegen middernacht na het gedrink van retsina cola hielden we het allemaal voor bekeken en gingen we allen terug naar ons eigen kamer. Kortom een zeer gezellige avond onder de bewoners van het “westers europees deel”.

Dag 197: maandag 19 mei 2008

Dag 196: zondag 18 mei 2008

Een zonnige zondag was aangekondigd en was ook van de partij. Al van s’morgens tegen 6u kwamen er al stralen van deze planeet mijn kamer binnengedrongen. Daar dit een veel te ochtendlijk vroeg uur was om op te staan draaide ik me nog eens rond om uiteindelijk om 10u onder mijn douche te belanden. Om 11u was het plan dat ik met Eva richting Perea zou vertrekken dus tegen 11en stond ik klaar net op hetzelfde moment kwam Eva ook de trappen af. Anne (Duitse die ook meewas in Istanbul) ging ons vergezellen aan Kamara samen met een vriendin die haar kwam bezoeken. Om 11u15 konden we, zoals gepland op tijd, vertrekken. We hadden zelfs het geluk dat we niet lang moesten wachten op de bus die ons naar de Ikea bracht een echte meevaller dus. Om 12u15 kwamen we in Perea aan en installeerden we ons. Eva had zelfs een parasol mee, iets wat goed van pas kwam daar het zo warm was. Het was namelijk het warmste moment van de dag nu en het duurde al niet lang tegen dat de eersten al het water in gingen. Ik stelde het nog even uit maar erg lang hield ik het niet uit want het was echt meer dan bakken in de balkende zon. Nadien een dutje, iets die zeer gevaarlijk is als je niet bent in gewreven maar ik had gelukkig goed mijn voorzorgen genomen. Dan een beetje lezen, nog een zwemmetje doen nog een beetje slapen,… Dit ging zo door tot het 7 uur werd. Er was een licht laag van bewolking gekomen voor de zon al sinds 16u maar dit deed in elk geval niet kwaad aan de kracht van de zon want de temperatuur was nog steeds uiterst aangenaam, het was misschien zelfs het beste moment van de dag, maar daar we nu toch wel al wat uren hadden gesleten op het strand vandaag en iedereen honger begon te krijgen beslisten we dan toch maar om terug te keren naar het centrum. Ik mocht deze avond alweer niet veel tot niets eten omwille van het dieet. Een aflevering nog van All Stars van op de Tros uit Nederland en de pijp was uit tegen iets voor middernacht.

Dag 195: zaterdag 17 mei 2008

Deze morgen was het al eerder middag dat ik ontwaakte dan nog morgen. Om 11u lichtte ik me uit mijn bed. Daar ik aan een dieet was begonnen na de zware boef dagen in het Aegean Melathron hotel kon het de lijn alvast niet schaden het eventjes rustiger aan te doen. Ik niets als officieel ontbijt maar nam 1 banaan als middagmaal. Daarmee moest ik het de rest van de dag maar reppen. Ik nam iets na 14u de benenwagen om nog wat meer calorieën te verbranden. Gewapend met mijn leesboek Love Actually trok ik dan maar naar het park waar ik al een paar uurtjes heb gesleten. Ik nam plaats op een bankje in de schaduw daar de zon aan de hemel stond te branden en las verder. Zo tegen 19u begaf ik me terug in de richting van de Kassandrou building. Ik hield het avondeten beperkt to 2 croque monsieurs terwijl ik er anders 4 zou oppeuzelen. En positioneerde me daarna in mijn bed met een beetje muziek. Om 22u deed ik al het licht uit want ik was toch wel erg moe niettegenstaande de activiteiten die ik vandaag had gepleegd niet zo veel vroegen maar misschien waren de energie reserves niet toereikend genoeg meer om me nog recht te houden.

Dag 194: vrijdag 16 mei 2008

Dag 193: donderdag 15 mei 2008

Zo zie je maar dat 1 week hier gigantisch snel verloopt, we zijn al aanbeland aan de laatste dag van het verblijf op Halkidiki. Het was met spijt in het hart want de omgeving hier is zoveel mooier als die waarmee ik nu toch al enige maanden vertrouwd mee ben in Thessaloniki. Maar aan alle goeie dingen komt er een einde.  We hadden geluk daar het vandaag nog eens een prachtige dag ging worden. Dit vroeg dus om een positionering aan het   zwembad. Ik deed verder ook nog een wandeling naar het naburig hotel die veel ouder was en totaal zo geen propere indruk gaf en tot aan een klein haventje waar je een jetski kon huren voor 10 minuten aan €50 of een bootje met een kleine motor voor 1u aan €70. Ze slaan er precies ook niet naast. Voor de rest van de dag gebeurde er niet al teveel. In de avond was de vervelende karwei om de koffer te pakken, daar er al heel wat spullen van mij inzaten en er nu nog de bagage bijmoest van mijn papa evenals de aankopen die we hadden gedaan zag het ernaar uit dat het een koffer ging worden die zal sluiten als erop word gezeten. Uiteindelijk was het zo en met nog 1 extra zak naast de handbagage kon alles naar België worden getransporteerd. Omdat we om 6u moesten opstaan gingen we dan ook maar iets vroeger gaan slapen dan gewoonlijk.

Dag 192: woensdag 14 mei 2008

Deze morgen bij het openen der gordijnen was ere en gedeeltelijke ontgoocheling. Er was een dik pak wolken en het zag er niet naar uit dat er voor de rest van de dag veel verandering in ging komen. Ik had van mijn mama nog de opdracht gehad om kleren te gaan kopen samne met mijn papa in de winkel die ze hadden bezocht toen ze hier waren geweest in Oktober. Het zag ernaar uit dat dit de geschikte dag was om dit te doen. Bovendien kon ik er zo ook nog gebruik van maken om nog een valiesje te vullen met spullen die ik al wilde terugsturen. We namen dus terug de auto vanaan het Panorama verhuurbedrijf en vandaag kregen we een ford fiesta ter onzer beschikking. We begonnen na het stevige ontbijt dan maar te bollen voor een goeie 90 km richting stad. We hadden geluk dat we een parkeerplaats konden vinden in de buurt van mijn kamer wat het makkelijk maakte om dan de zware koffer terug naar de wagen te krijgen. Nadat ik de koffer had afgezet in mijn kamer deden we een korte wandeling want veel tijd hadden we niet daar de winkels al sloten om 14u30 daar het woensdag was vandaag. We arriveerden mooi op tijd en pasten het een en het ander. Zowel mijn papa als ik vonden wat toffe dingen en uiteindelijk veramden we de viskaart voor een toch niet onaardig bedrag. Daarna keerden we terug naar mijn kamer zodat mijn papa eens kon zien in welke betere condities ik nu leefde in vergelijking met in Matsi want ik ben pas verhuist nadat ze al weg waren in november. Daarna daalden we nog af naar de Tsimiski op zoek naar een frappémachine. Ik had een vermoeden in welke winkel ik er een kon vinden maar of deze nu nog open was was maar de vraag daar het al goed voorbij 15u was. Maar we hadden geluk, hij was nog open. We vonden er eentje naar onze zin en dan hielden we het voor bekeken. Terug naar mijn kamer, de gevulde valies ophalen en dan de frappémachine erbij in de auto en terug richting Halkidiki. Het was in de late namiddag en nog steeds bewolkt dus we hadden geluk dat we vandaag deze stadstrip hadden gemaakt. Verder wilden we in Nea Moudania nog een kijkje nemen in het Oceania hotel omdat dit ook in de brochure van Jetair is opgenomen voor een eventuele terugkeer een van de komende jaren alsook in het Sani beach hotel. Toen we het Oceania ckub hotel hadden gevonden werd de toegang ons ontzegt door de security macho die aan de slagbomen stond. Ik probeerde nog wat op hem in te praten maar het was onherroepelijk, geen toegang voor niet gasten. Ik dacht, als het echt een Grieks hotel is zitten er altijd grote gaten in de verdediging. Dus toen ik bij het terugkeren op de kant een werf zag vlak naast het hotel dacht ik van dit is de kans, laten we daar een kijkje nemen of er geen doorgang is en wat raad je er was een hekken  en dit stond open. Een waterdichte Titanic verdediging dus. We keken even rond en stelden vast dat het ook best wel een mooi hotel was maar toch niet zo mooi als hetgene waar wij verbleven, we konden dit wellicht al vermoeden want we hadden ook de vakantiereiswijzer geraadpleegd alvorens over te gaan tot het boeken van de vakantie. Het nadeel was dat het zwembad zeer open lag dus dat je al snel voelbaar wind had en als de temperaturen nog niet zo overtuigend zijn kan dit soms niet zo aangenaam zijn. Daarna reden we verder richting Sani, hier werd de toegang ons eerst ook ontzegt maar toen ik toonde, als ik niet op jullie parking mag parkeren dan laat ik hem zoals de Grieken hinderlijk ergens midden op jullie oprit achter en toen liet hij het toe. Dit hotel was al een slag beter dan het Oceania hotel. Wel een gigantisch mastodont want het bestond uit verschillende onderdelen. Er was zelfs een private jachthaven bij waar het s’avonds best wel aangenaam was omwille van de atmosfeer die de omliggende winkeltje en taverna’s creëerden. Bovendien lagen er ook een aantal toch wel van een zeker aan meters voorziene boten in deze jachthaven wat het allemaal nog iets exclusiever maakt. We vroegen of we een kijkje mochten nemen aan het buffet en dit werd ons echter niet ontzegt, de vrouw aan de ingang was zelfs zo vriendelijk om de mening te vragen waarop ik haar vriendelijk aantwoorde volgende keer misschien Sani beach. Toen ze hoorde dat we in het Aegean Melathron verbleven vermelde ze wel dat dit hotel ook een zeer goed hotel is en dat het vooral veel rustiger is, hier was het veel drukker en dit konden we vaststellen aan het heen en weer geloop van mensen van en naar het buffet. Dan uiteindelijk namen we de auto voor de laatste kilometers terug naar het Aegean Melathron en hadden we net genoeg tijd om te douchen en aan te schuiven aan het buffet.

Dag 191: dinsdag 13 mei 2008

Bij het ontwaken om 9u stroomden er zoals de voorbije dagen nog maar eens volop zonnestralen binnen. Mijn papa had graag de bootcruise rond Athos “the holy mountain” gedaan en dus zetten we dit dan maar op het programma. We begaven ons naar het ontbijt en daarna naar het “panorama rent a car” kantoortje die op wandelafstand van ons hotel gelegen was. We hadden het geluk van een nagelnieuwe Opel Corsa  ter onzer beschikking te krijgen en begonnen dan maar gewapend met camera te rijden in de richting van Ouranopoli waar het cruiseschip zou vertrekken. We moesten wel maken dat we op tijd waren want er waren slechts 2 cruisetijden 1 was om 10u30 en de andere om 13u 45. We speculeerden dus op deze 2^de. Op het einde moest er wel goed moeten worden doorgereden daar we ons een paar keer hadden misreden maar we hadden het op 10 minuutjes gehaald. De cruise duurde om en bij de 3u maar was wel de moeite waard, alhoewel dat de cruise voor mij weinig voorstelde want als je het in het echt hebt gezien en als je er hebt rondgelopen is het net maar een videofilm die word afgespeeld. OP het schip ontmoetten we nog andere Belgen die ook in ons hotel verbleven en dan terug aangekomen in Ouranopoli beslisten we al een deeltje terug te rijden en dan te zien als we een klein dorpje ergens aan zee tegenkwamen om een eetstop te houden. We keerden uiteindelijk over Polygyros terug, een volledig ander weg dan het doorgaan die ons nu compleet het platteland instuurde. Dus niet het zeelandschap zoals de heentocht. Maar het was ook speciaal. Uiteindelijk waren we tegen 22u terug in het hotel. Te laat dus om nog een kijkje te nemen aan het buffet want dit was al dicht maar dankzij de eetstop was geen van beide van ons nog hongerig dus het gaf niets.
 

Dag 190: maandag 12 mei 2008

Voor Betty en Ronald kwam er vandaag al een eind aan hun verblijf op het Griekse grondgebied, zij vertrokken deze avond al in de richting van het land der Belgen. Maar ze hadden geluk ook hun laatste dag was een schot in de roos op gebied van weer. Dus een uitgebreid ontbijt met daaropvolgend nog maar eens een zwembadsessie. Ook vandaag hadden we te kampen met wat wolken op het middaguur maar het kon de pret in elk geval niet bederven. We liepen allen een mooi kleurtje op. Uiteindelijk bezochten de papa’s om 17u nog eens de tropicana periptero en daar ze maar niet terugkwamen namen Betty en ik dan maar alles samen en gingen naar hen op zoek. Ze waren net van plan om af te zakken terug naar het hotel. Dan was het dus tijd om te douchen en naar het avondbuffet te gaan. Om iets voor 22u kwam de bus hen ophalen om naar de luchthaven te gaan en zo was het voor hen dan ook definitief gedaan.

Dag 189: zondag 11 mei 2008

Dag 3 al in het 5 sterren luxeparadijs op Halkidiki. Om 9u was er afgesproken samen met Betty en Ronald aan de ontbijttafel wat dan ook verreiste om iets vroeger dan gewoonlijk op te staan voor mij althans. Het weer was super goed en dit duidde er ons dus op wat het vandaag ging worden, een siesta dag aan het zwembad. Ik ging alvast zoals de echte toeristen het doen wat boeken en handdoeken gaan leggen aan het zwembad zodat we de mooiste plaatsjes hadden. Het zwembad had uitzicht over zee en ik moet toegeven het was prachtig om zo een mooie blauwe zee aan de voeten te zien liggen. We installeerden ons na het bezoek aan het grote buffet een beetje overladen en deden allen waar we zin in hadden, dit bestond uit slapen, een boek lezen of een aperitiefje gaan drinken. Het was ondertussen al 10u30 du het draaide al op naar de tijd voor deze laatste activiteit, ik voelde er eerder iets voor om aanhet zwembad gepositioneerd te blijven. Als middagmaal namen we om 15u een klein versnapering uit de beachbar bestaande uit hot dog of croque monsieur. In de namiddag kwamen er wel wat wolken langs maar die zorgden er tenminste voor dat we niet ter plekke werden verkreeft dus zo slecht was dit nog niet. Om 18u30 verlieten we het zwembad en maakten we ons klaar voor het avondeten. Na het avondeten wilden we nog eens een bezoekje brengen aan Kalithea om de laatste avond van Betty en Ronald mooi af te sluiten. Het dorpje was absoluut niet als Afitos die we reeds hadden bezocht maar het had ook wel iets. Uiteindelijk namen we plaats in een bar en iets na middernacht waren we terug in het hotel.

Dag 188: zaterdag 10 mei 2008

Een dag met regen volgens de voorspellingen en dit was er aan te zien toen we ontwaakten. Hoofdzakelijk zwaar betrokken depressief weer, zeker als je weet dat ze voor België een topweekend hadden uitgegeven met zomerse temperaturen van 25 graden. We gingen tegen 9u naar het ontbijtbuffet waar we ons met ons gezelschap herenigden en genoten met volle teugen van de grote keuze aan voedingswaren die voor het grijpen lag. De voedingswaren werden in vervoering gebracht met karrevrachten zoals de russen dit doen, maar met dit verschil dat er niets overbleef bij ons. Iedereen stond er dus stevig op deze morgen. Daar het weer het niet toeliet om aan het zwembad plaats te nemen moest er dus gezocht worden naar een alternatief. Het eerste was Kalithea dorp maar toen ik aan de receptioniste vroeg wat de bezienswaardigheden waren raadde ze ons aan een beetje verder ons te laten rijden en naar Afitos te rijden. Dit was een veel gezelliger dorpje en gelijk had ze. Toen we na een kleine 10 minuutjes daar uit de taxi kropen van een nogal stuurse onvriendelijke Griekse matrone, stelden we vast dat het inderdaad een zeer mooi, maar echter wel op toerisme geconcentreerd. We vatten post op een weggetje waar er een paar terrasjes stonden met opnieuw zicht op die zeer mooie zee. Tegen 13u begon het te druppelen en het ging op zeer korte tijd van kwaad naar erger, op een paar seconden goot het met bakken uit de lucht. We stonden te schuilen onder het dekzeil aan de vertrekplaats van de taxi’s maar daar er geen taxi’s kwamen beslisten we dan maar om nog een taverna’tje aan te doen. We bestelden daar 4 schoteltjes naar keuze van de vriendelijke uitbaatster en lieten de regen buiten maar vallen. Naast ons zagen we de straten zich omtoveren in ware rivieren. Tegen 15u was het eettafereel van kaaskroketjes met chili, feta en goudacheese, gegrilde aubergine en tzasiki achter de rug. We vroegen ons een taxi en keerden terug naar het hotel. Ik probeerde het binnenzembad uit, Betty deed wat aan fitness en Ronald en mijn papa bezochten de tropicana buurtwinkel voor zijn leeggoed op peil te brengen. Om 20u gingen we opnieuw naar het avondbuffet die een gemixt thema had deze avond. Dus voor elk wat wils en opnieuw werd er tamelijk stevig geboeft zoals men dat op zijn dialectisch vlaams uitdrukt. Daarna nog iets drinken en naar de kamer.