Dag 157: woensdag 09 april 2008

Als een mens vroeg gaat slapen wordt hij meestal vroeg wakker ook. Om 8u was ik dus wakker en er was geen verlenging van slaap meer aan te brijen alhoewel ik nog heb geprobeerd. Het beloofde dus een lange dag te worden. Op het gemakje een langgerekte douche nemen, daarna een mooi “intercontinentaal ontbijt” met eitjes en andere toebehoren en dan beginnen schrijven aan de blog van de voorbije dagen. Ik voelde er ook iets voor om verder te schrijven aan de paper van Financial analysis. Dit omdat ik morgen op consultatie kon gaan met eventuele vragen bij de professor. Bovendien denk ik dat het een positief beeld schept over je bij de professor als je toont dat je er snel wil mee voortmaken en er direct aan begint als je de opdracht hebt gekregen. Ik had deze opdracht nog maar een week. Om 15u30 kreeg ik nog bezoek van Verena die ook eens een bik wierp op het werk die ik aan het doen was daar zij in een eerdere opleiding ook de economische studie al had ondernomen. Ze keek en ze zag dat het goed was. Maar ik was nog ver van aan het einde, het bereken was 1 ding het interpreteren van de resultaten een ander en normaal neemt dit tweede meer tijd in beslag dan het eerste. Maar ik was al tevreden met de prestaties van de dag dus ik ging het hierbij laten. Om 16u vertrokken we richting Lidl om nog wat aankopen te doen voor de koelkast te vullen, bovendien had Manuel ons gezelschap nu ook vervoegd. De tijd ging tamelijk snel voorbij. Laat ons zeggen dat het zonder mijn medeweten al 17u was geworden. Dan nam ik de beslissing om nog wat schropwerken in mijn kamer te ondernemen. Na dat alles terug in propere conditie was kon ik me aan het koken slaan. Suggestion du chef sur le menu ce soir: braadworst met frietjes. Vanavond was er nog de klassieke Matsi party in de Peoplesbar maar daar zowel Verena als Ulla en haar 2 vriendinnen die haar kwamen bezoeken zin hadden om naar de Peoples te trekken gingen we dan nog maar eens naar de wijnbar. Iets die ook al een eindje geleden was. Ik was nogal moe opnieuw maar toen ik een colatje in mijn kas had geslaan ging het al weer wat beter. Nochtans had ik mezelf opgelegd van niet langer dan middernacht uit te zitten. Om middernacht ging iedereen eigenlijk naar huis dus mooi meegenomen. Maar daar ik me nu zo actief voelde zetten ik Verena en Manuel op weg naar huis en daalde ik terug een beetje af richting winebar want de Peoples lag op dezelfde weg. Ik nam een kijkje binnen en ik bleef daar ook nog hangen tot 2u. Mijn opzet van om middernacht in mijn bed te zitten was dus niet geslaagd.

Dag 156: dinsdag 08 april 2008

De laatste dag van mijn verblijf op Athos was aangebroken. Enigszins met spijt in het hart moest ik het mooie schiereiland verlaten want het weer was super, de omgeving was sprookjesachtig dankzij de helder hemelsblauwe zee, de rust, de geur van de natuur, het leven bij de paters,… . Ik had nog tot 11u dat ik kon blijven in het klooster en dan moest ik maken dat ik de ferry had. Ik was deze morgen al vroeg ontwaakt dankzij het luide klokkengeluid als aankondiging voor de komende dienst. Om 8u stond ik net zoals de weinige andere bezoekers van dit klooster nog maar eens van het gezang te genieten. Nogmaals stond ik versteld van het mooie samenspel van deze paters. Wel was me opgevallen dat in dit klooster een vooral jonge bevolking had van paters. De jongste bevolking in elk geval als ik het vergelijk met de andere kloosters die ik bezocht. Het meerendeel zag er in elk geval jonger uit dan 40. De misviering was gedaan om 9u30 ik pakte snel mijn spullen samen zodat mijn kamer kon gepoetst worden en dan ging ik post vatten vlak aan zee om op de ferry te wachten. Het weer was net als gisteren supergoed, stralend zonnetje en echt aan de heerlijk warme kant. Om 11u30 kwam de ferry uit de richting van Ouranopoli. Eerst voer deze nog nar Dafni en dan keerde deze terug maar ik nam hem reeds. Zo was ik zeker dat ik een plaatsje op de eerste rij kon nemen om mooi plaatjes te schieten van de kloosters die we gingen voorbijvaren. Om 12u15 werd de tocht naar Ouranopoli aangevat. Met een paar tussenstops dus ongeveer een 3 tal uur op het water. Daarna op tijd naar voorgaan om te voorkomen dat iedereen plots de bus richting Thessaloniki zou bestijgen en je dus nog maar eens dankzij het gedrum van de Grieken op de volgende bus zou mogen wachten. Maar ik had geluk, ik vond de bus direct en was een van de eerste die post vatte. Een plaatsje achter de chauffeur op de eerste rij, kwestie van een mooi overzicht te hebben over het landschap waardoor we ons verplaatsten. De busrit nam ook iets van een 3uur in beslag om terug in de bushalte voor Halkidiki aan te komen. Dan nam ik de stadsbus naar Bulgari om vervolgens over te stappen op de bus die mij naar Kamara bracht wat op 10 minuutjes stappen van de residentie is. Ik landde in de residentie rond 17u30. Ik pleegde een telefoontje die uiteindelijk een klein uurtje in beslag nam huiswaarts en dan, daar ik barstte van de honger een pizza halen. Deze pizza ging vlot binnen bij een aflevering van Geert Hoste en dan kreeg ik de terugslag van het reizen en ging ik maar slapen ook al was het nog maar 22u.

Dag 155: maandag 07 april 2008

Ik had gisterenavond me nog geïnformeerd om te weten wanneer ik eventueel het Iviron klooster kon verlaten om me te verplaatsen naar het laatste klooster die op mijn programma stond genaamd Panteleimonos. Normaal begonnen de busjes voorbij te komen vanaf 8u s’morgens dus stond ik op om 7u. Dit gaf geen probleem daar ik er al vroeg inzat gisterenavond. Ik ging even een blikje werpen beneden toen het 8u was en inderdaad er passeerde juist een busje. Ik vroeg hoeveel het koste en die vertelde me doodleuk € 25. En dit enkel tot Karyes, dan moet ik nog naar Dafni geraken. Het was dus een taxi systeem die je moest gebruiken om van de ene kant van het schiereiland te geraken. Er zat dus niets anders op dan een beetje wachten en in de gaten houden of er toevallig niet meer mensen vertrokken vandaag zodat we de taxi konden delen. Er waren net 4 Grieken die ook wilden vertrekken. Ze konden maar enkele woorden Engels maar hadden het begrepen dat ik met hen wilde meerijden in de taxi. Ze telefoneerden naar het taxibedrijf om te informeren wanneer ze een taxi gingen sturen richting Iviron. Hun antwoord was 10u. Het was toen nog maar 9u dus nog een uurtje wachten. Zo tegen 9u45 kwamen er plots grotere groepen de helling afgedaald om te vertrekken. En toen kwam het busje, nog maar eens het bewijs dat de Grieken het begrip wachten niet kennen. Ze vlogen allemaal naar dat busje, er werd getrokken en geduwd om toch maar een plaatsje te bemachtigen. Normaal hadden deze Grieken waaraan ik gevraagd had om mee te rijden een taxi op naam besteld en toen en dezer mannen zag dat hun bestelde taxi zonder pardon ingenomen werd door de andere die bovendien bijna niet hadden staan wachten barste er een scheldpartij los tussen de chauffeur en 1 van deze Grieken. De Grieken in het busje gebaarden van kromme haas en lieten hun neus bloeden. Plots verstonden ze precies niet dat ze schuldig waren, ze gebaarden dat ze geen Grieks spraken. Bij ons zo men zelfs niet staan drummen als je ziet dat er mensen al voor je stonden te wachten dan weet je dat zij het eerste busje mogen nemen. Allé dus na een 3 tal busjes te hebben zien voorbijkomen konden we ook vertrekken. Het eerste stukje rit tot aan Karyes nam een klein halfuurtje in beslag. Dan moesten we overstappen op een grote bus die ons naar Dafni zou voeren. De bus kwam tevoorschijn en opnieuw als vliegen op een stront erop af. Maar deze keer gebruikte ik ook mijn ellebogen en ik bemachtigde zelfs een zitplaats. De bus zat stampvol, zowel zitplaatsen als staanplaatsen, het was nochtans een gewone lange afstandsbus dus niet echt gemaakt om ons als beesten in sardienen in een blik te transporteren. Bovendien was het weer mooi vandaag dus begonnen de ongewassenen Grieken te zweten, je kan al raden welke geuren er verspeid werden in deze bus. Om 11u00 waren we in Dafni aanbeland. Om 12u ging de ferry vertrekken. Ticketje kopen en inschepen dus. Panteleimonos was de eerste stop na Dafni dus ik had niet lang meer te reizen om mijn eindbestemming te bereiken voor vandaag. Ik kwam om 13.00u aan en we waren maar enkel met 2 personen die ontscheepten in dit klooster. We wisten totaal niet welke richting uit en kwamen uiteindelijk aan in het verblijfshuis voor de gasten. We werden vriendelijk onthaalt maar voor de mede ontscheepte was er een probleem. Hij had niet op voorhand gebeld dus was er voor hem geen plaats. Eerst dronken we een thee en daarna werd ik naar mijn kamer vergezeld door de pater die verantwoordelijk was voor de gasten. Ik dropte mijn bagage af en ik ging terug naar de refter om mijn thee verder uit te drinken. Daarna kwamen er nog Cyprioten aan en 1 iemand van Oostenrijk. Deze kwamen dit klooster bezoeken en gingen daar nog wandelen naar Xenofondos. Eerst namen ze een drankje en daarna doorkruisten we Panteleimonos en daarna werd ook aan mij gevraagd of ik geen zin had om hen te vergezellen. Ze konden ook tamelijk goed Engels en ik had niets anders te doen dus dacht ik waarom ook niet, bovendien had ik toch niets anders te doen. Het was een kleine 4 km wandelen. Het was een mooi padje met mooie uitzichten hier en daar doorheen de bergen met een gigantisch zicht over de zee. In Xenofondos liepen we ook eens rond en het bleek veel groter te zijn dan Panteleimonos. Het guesthouse was ook moderner. Daarna wilden zij nog een klooster aansnijden en aangezien ze daar dan een taxi gingen nemen om terug naar hun klooster te keren. Ik wilde niet meer nog wandelen en zeker niet nog een taxi nemen dus besliste ik dan maar om terug te wandelen. Ik was alleen om terug te keren maar zo kon je optimaal genieten van de rust die de natuur uitstraalde. Toen ik terugkwam restte er me nog 1 uur alvorens de kerkdienst van start ging gaan. Even uitrusten in mijn kamer en dan naar de kerk dus. Het was de mooiste viering van alle vieringen die ik had bijgewooond op Athos. Er werd gezongen, en het koor was enkel bestaande uit mannen maar echt het was prachtig in koor gezongen. Het duurde een uurtje en dan gingen we naar de refter waar er ons tonijn werd voorgeschoteld en er werd naar traditie ook voorgelezen. Daarna was de dag voorbij en om 20u werd de elektriciteit afgesloten en de lichten overal uitgedaan evenals de deur van de ingang gesloten. Het enige die je dus kon doen was slapen.

Dag 154: zondag 06 april 2008

Na een paar keer wakker geworden te zijn door het klokkengeluid, die de aankondiging vormde voor het begin van de dienst, stond ik op tegen 9u. Ik had behoorlijk goed geslapen voor nog maar eens in een ander bed terecht gekomen te zijn. Ik maakte me klaar om nog een laatste wandeling te doen doorheen het ganse domein. Dan nog even de keuken binnen waar ik een eerder fanatieke gelovige tegenkwam die het Engels wel tamelijk goed machtig was en die begon dan maar tegen mij van wal te steken hoe het financieringssysteem van Athos in elkaar zit en zo verder. Om 11u30 kwam de ferryboot normaal aan in de jachthaven zo moesten we dus allemaal zeker op tijd klaarstaan dat we konden inschepen. Het was namelijk al de laatste ferry die deze route aandeed vandaag dus deze missen zou betekenen 1 van de geplande bezoeken aflassen. We stonden daar met een tamelijk grote groep in de wind en de regen allen in een schuilplaatsje te wachten tot we het geronk van de ferry hoorden. Er was blijkbaar een nogal sterke wind als je de ferry bekeek want die ging goed op en neer en wankelde volledig uit zijn lood. We vaarden eerst nog richting “The Mount Athos” wat op het puntje aan het einde ligt van het schiereiland daar er nog aan een paar kloosters moest gestopt worden alvorens terug richting Dafni te varen. Men kon duidelijk zien dat de crew op de boot onder spanning stond want er werd geroepen naar elkaar, commando’s uitgedeeld,… . Ook de passagiers hadden het niet gemakkelijk want de ene na de andere begon zo bleek te zien als een wit tafellaken en zweten en draaiingen,… . Iedereen herkent het wellicht wel, de symptomen van zeeziekte. Nu weet ik hoe makkelijk het is als je al wat uren op het water hebt doorgebracht in je leven dat je daar ongevoelig voor wordt, of het moet al een zeer extreme situatie zijn waarin je je bevind. De ferry die normaal als eindbestemming Delfi had ging omwille van de storm doorvaren naar Ouranopoli omdat het onstschepen en terug inschepen op een ander schip voor de mensen met bestemming één van de kloosters tussen Dafni en Ouranopoli een veel te riskante onderneming zou zijn zowel voor de passagiers als voor het schip. Enkel de mensen die vanuit Dafni naar 1 van de kloosters vertrok op de andere zijde van het scheireiland mochten dus de boot verlaten. Ik had geluk dat ik had plaats gevonden om te zitten op deze boottocht vlak naast 3 Grieken, waarvan 1 Panagiotis genaamd, die me alles hadden vertaald van de gegeven instructies zodat ik ook kon volgen wat er me te doen stond. Panagiotis wist dat ik ook had overnacht in Dionisiou, omdat hij de kamer recht tegenover mij had en dat hij mijn schoenen had zien staan in de gang daar het een ongeschreven regel is dat je je schoenen niet meeneemt in je kamer als je in een klooster slaapt. De boot meerde aan in Dafni en de race kon beginnen voor diegene die eraf moesten. Ik was hier ook bij. Er waren ook nog 2 monniken die afstapten van York (Engeland). Deze vroegen me welke richting ik uitging daar zij zelf ook nog niet echt vertrouwd waren met het Griekse systeem van reizen en omdat ze gehoord hadden dat ik vloeiend Engels kon, vonden ze het wel leuk om eens iemand te hebben om tegen te praten. Ik had geluk ze gingen ook naar het klooster Iviron waar ik ook geboekt had. Eerst was er dus een trip met een klein busje naar Karyes, de grote bus was niet in staat om te rijden omwille van de regen op de wegen. In hoeverre je de wegen geen modderpaden wil noemen. In Karyes moesten we overstappen in een 2^de klein busje die ons naar het klooster ging voeren. De 2 monniken en ik babbelden een beetje over koetjes en kalfjes zoals waarom ik in Griekenland was en hoe ik er dan op gekomen ben om Athos te bezoeken,… . Maar ik vond het wel tof van hen, ik had totaal niet het gevoel dat ze probeerden om me om te praten om tot de orthodoxe orde me te bekeren het was eerder een normaal gesprek tussen mensen die elkaar tegen komen en beginnen te babbelen omdat ze dezelfde taal spreken. Tegen 16u30 werden we dus afgedropt aan de ingang van Iviron. Ik nam 1 van de 2 monniken mee onder mijn paraplu naar boven en dan dus naar het guesthouse. Er was blijkbaar een overboeking gebeurd want de 2 monniken moesten samenslapen en ik moest ook plaatsnemen in een slaapzaal met 8 bedden. Gelukkig kwamen er later maar 2 extra personen bij in deze kamer. Om 18u hadden we dus een korte kerkdienst opnieuw van om en bij de 60 minuten. Daarna werd ons een maaltijd voorgeschoteld. Het was jawel spaghetti bolognaise, alleen spijtig dat hij koud was maar het smaakte voortreffelijk. Naast mij hadden opnieuw de 2 monniken post gevat. Normaal mag er tijdens het eten niet gebabbeld worden maar blijkbaar hechten zij er niet veel belang aan en werd er dus wel wat over en weer gezegd. Het was dus minder strikt dan in Dionisiou waar er een monnik stond voor te lezen tijdens het souperen en als deze gedaan had met lezen is het rechtstaan, alles laten vallen en stoppen met eten. Zelf kan je me eens het water doorgeven, iets wat een Griek probeerde werd met een scheve blik en een wijsvinger op de mond door een monnik afgekeurd in Dionisiou. Ik was opnieuw nogal moe en daar er geen centrale plaats was waar iedereen kon samen zitten en het deze avond de avond was van de blijde boodschap van de engel Gabriël werd er dus een uitgebreide viering gepland deze avond en nacht. Ik ging een kijkje nemen maar daar ik koud had en niet langer zin had om nog in de regen rond te dwalen ging ik nog maar eens vroeg naar bed. Om 21u zat ik er al in.

Dag 153: zaterdag 05 april 2008

Zoals ik gisteren al zij mocht ik deze morgen om 4u30 al uit de veren. Ik wilde nog een douche nemen voor alle zekerheid daar ik niet wist hoe het eraan toeging op Mount Athos. Om 5u klopte ik aan bij Anne daar ze me dit gisteren gevraagd had om zeker te zijn dat ze wakker was op tijd om naar Sofia te vertrekken. Daarna nam ik de taxi richting Halkidiki busstation waar ik om 5u20 aankwam. Het ticketbureau was nog niet open maar er stonden toch al een 5tal man te wachten om een ticket te hebben. Om 5u30 ging het open en drummen als de Grieken kunnen begonnen ze er dan ook maar aan. Geduld hebben ze echt niet meegekregen in de kinderwieg alhoewel ze wel zoveel tijd hebben elke dag een frappé te gaan drinken ergens op een terrasje. Mijn ticket was bemachtigd en om 5u45 zette de bus zich in beweging. De bus zat volledig vol met een 100% mannelijke bevolking. Daar het enkel toegelaten is voor mannen om dit stuk van Halkidiki te betreden. Na een busrit van een kleine 3uur doorheen de bergen en het natuurrijke Griekse landschap kwamen we uiteindelijk aan in Ouranopoli. De vertrekhaven van de ferryboot in de richting van de kloosters. De eerste boot stopte aan een aantal kloosters maar daar het buiten alweer zwaar betrokken was en het op het water altijd al een stuk frisser is dan op het land was ik genoodzaakt binnen plaats te nemen en kon ik dus niet goed alles optimaal opserveren. Na een goeie 2 uur te hebben vertoeft op het water kwamen we aan in Dafni. Een dorpje midden op het schiereiland aan de westelijke zijde. Daar was het de bedoeling dat ik overstapte op de 2^de ferry die me naar mijn eerste geboekte klooster ging voeren. Het eerste klooster waar ik mijn overnachting had geboekt was genaamd Dionisiou. Tegen 15u waren we daar aanbeland en ik volgde dan maar de groep daar ik niet wist waar naartoe. Het klooster was op een helling gebouwd en het was dus nog eerst een beetje klimmen alvorens het te bereiken. We waren toch met een niet te verwaarlozen groep van 15 mensen daar in 1 keer aangespoeld. We werden door een pater, volledig in de orthodoxe klederdracht, onthaalt en vriendelijk verzocht plaats te nemen in het salon om te wachten op de overste. We mochten ons al bedienen van de liqueur, het brood, het water en de snoepjes die op tafel waren geëxposeerd. Een kleine 10 minuutjes later kwam de overste, een man van middelbare leeftijd, uitleggen hoe het met de verdeling van de kamers zat. Het verliep allemaal in het Grieks maar ik had al begrepen hoe het zat. Er waren verschillende groepen die elkaar kenden waardoor die samen op 1 grote kamer konden slapen. Ik kreeg een enkele kamer die niet overdreven luxueus, maar zeker niet krottig was. We hadden nog tot 17u om te bekomen want dan ging de mis beginnen. Het ging een korte viering zijn van een uurtje om aansluitend te avondmalen. Daarna was er opnieuw een dienst, deze ging tot 01u duren. De voeding die we voorgeschoteld kregen was een mengeling van groenten met rijst. Daar ik barste van de honger at ik het voorgeschotelde schaaltje volledig uit ook al was ik niet erg zeker of mijn darmen het de baas gingen kunnen. Achteraf leek het erg stevig voedsel te zijn. Voldoende voedingswaarde ten opzichte van de portie want toen het schaaltje leeg was was ik volledig voldaan. Na het eten was er een groep die niet terug naar de kerk ging maar zich gewoon ging nestelen in de zetels die in de keuken stonden opgesteld. Een gezellige ouderwetse keuken met groot haardvuur die spijtig genoeg niet brandde. Ik kreeg van een Griek een thee aangeboden en tegen 22u was mijn pijp uit en ging ik naar mijn kamer die nummer 106 als naamplaatje droeg.

Dag 152: vrijdag 04 april 2008

Toen ik de eerste keer mijn ogen opentrok tegen 8en hoorde ik dat het stevig aan het regenen moest geweest zijn bovendien was het bijlange nog zo klaar niet als het zou moeten zijn op dit vroege ochtendlijke uur. Ik dacht dan maar laat ons nog eens van kant keren en er nog een paar uurtjes slaap bovenopdoen. Om 10u30 kegelde ik mezelf dan maar uit bed. Het was nog steeds aan het regenen en de straten waren zelfs omgetoverd in echte snelstromende rivieren. De auto’s vaarden als het ware door de plassen met als gevolg dat als je buitenkwam gedoucht kon worden door een voorbijrijdende auto. Ik spoedde me dan maar naar de bakker goed uitkijkend waar ik liep, na een heerlijke warme douche. Ik installeerde me aan mijn tafeltje met een filmpje er bij want het zag ernaar uit dat vandaag nu niet acht de meest actieve dag ging worden. Tegen de middag realiseerde ik me dat ik eigenlijk nog wel een wasmachine kon vullen met spullen om te wassen dus dit deed ik dan maar om de tijd te doden. Nadien begon ik aan de laatste dagen van de blog te schrijven en dan het werk van alles plaatsen, foto’s uitzoeken,… . Daar ik al meer dan 2 weken achterstond met het plaatsen was dit erg nodig. Bovendien wilde ik ook de 1 aprilvis nog posten alvorens ik vertrok naar Mount Athos morgen. Met deze taak was ik zoet tot een de late namiddag. Naast mijn blogwerkzaamheden werkte ik ook nog een beetje aan mijn Financial analysis werkje zodat dit werk ook op zou schieten. Ik was tevreden van het eindresultaat die meer dan acceptabel was in verhouding met de tijd die ik er had ingestoken om de nodige berekeningen te maken. Om 17u30 kwam Verena me nog een bezoekje brengen alvorens mijn vertrek naar de Holy mountain. We bekeken nog een paar plannen van trips voor de komende weken zodat we al min of meer konden vastleggen wat we wanneer gingen volbrengen. Daarna maakte ik me, zoals het hoort as toekomstig pelgrim op een vrijdag, vis met frietjes klaar. Om 22u ging er een binnenshuise party van start in Kostas’ (Bulgaar) kamer. Alle bewoners en nog een paar externelingen die altijd aanwezig zijn als er zo een soort party in ons gebouw plaats vond waren op post. Het was gezellig en er werd wat rondgebabbeld van de ene persoon tot de andere. Daar er een groep was die morgenvroeg richting Sofia vertrok en ik naar Athos was het feest al snel uitgedund toen het naar middernacht begon op te draaien. Ik moest er namelijk om 4u30 al uit dus dit was een luttele 4 u slaap die mij maar stond te wachten dus deed ik er beter aan voor mezelf het niet te laat te maken en daarom was ik dus knal op klokslag middernacht terug in mijn kamer aanbeland.

Dag 151: donderdag 03 april 2008

Daar ik dus gisteren niemand meer gezien had van OTE en mijn internet nog steeds niet functioneerde had ik dus geen andere keuze dan nog maar eens naar de winkel te gaan om een telefoontje te plegen naar de helpdesk. Maar toen ik stond aan te schuiven in de rij, wisten ze technische leden blijkbaar dat ik hen ging bellen. Ze waren me voor. Ik kreeg dus telefoon om te informeren of ik nu nog steeds het probleem had met mijn internetconnectie. Spijtig genoeg moest ik deze vraag positief beantwoorden. Ik heb er dan maar eens op aangedrongen dat ze het maar eens snel moesten oplossen omdat ik anders het contract ging opzeggen. Want de komende weken ben ik hoegenaamd nu ook niet zoveel thuis. Maar ze garandeerden me morgen langs te komen. Ik verheugde me erop en dus nog maar een dagje zonder nieuws uit de buitenwereld. Tenzij ik me naar de bibliotheek zou begeven. Eerst en vooral nog maar eens proberen of ik in het hospitaal terecht kon voor mijn bloedtest maar neen dus nog steeds staking. Ik ging dan maar even langs in de bib om mijn mails te checken en daarna terug naar huis want ik was moe. Daar ik eigenlijk al elke dag deze week vroeg ben opgestaan en laat ben gaan slapen, de eindbalans was vermoeidheid die de kop opstak. Ik ging dus naar huis en al snel lag ik horizontaal gepositioneerd in mijn bed en begaf ik me naar dromenland. Ik sliep voor een goede 2 uren tot ongeveer 13u. Toen ik ontwaakte was ik nog niet voor de volle 100% uitgerust maar het ging toch alvast beter. Om 14u werd ik verwacht in het kantoor van professor Kousenides die mij de opdracht voor komend semester ging ter beschikking stellen. Ik kwam tegen 14u30 dan thuis en had echt zin om eraan te beginnen, eerst en vooral het is een niet zo groot werk en het is iets die ik graag doe. Dus dan gaat dat al wat vlotter ook. Om 17u zette ik me achter mijn computer en toen ik nog maar eens voor de 10 000ste keer het adres van mijn router bezocht dan stelde ik plots vast dat de Not Connected verandert was in connected. Ik ging dus eens de ganse installatie procedure overdoen en raad eens wat er gebeurde? De link met de buitenwereld was terug. Hoe mooi kan het zijn. Ik had het na zoveel dagen toch zelf kunnen oplossen. Om 17u30 kwam Verena me een bezoekje brengen. We babbelden een beetje over hoe haar lessen verlopen waren daar het voor haar ook een rpimeur was dat ze lessen had sinds haar aankomst hier in september en verder ook nog over de eventuele reisplannen die nog te voorschijn konden komen. Om 19u gingen we uit elkaar daar ze haar lief in Duitsland via skype iets ging leren koken en dus moest ze daarvoor naar huis. Ik maakte me cordon Bleu met pureeaardappelen en keek voor de verandering naar nog een aflevering van flikken. Daarna nog een beetje geinternet en gechat en om middernacht gaf ik er de brui aan.

Dag 150: woensdag 02 april 2008

Deze morgen, na het telefoontje van gisteren verwachtte ik dus de technische dienst van OTE maar wat raad je, niemand te zien natuurlijk. Een mens staat daarvoor dus extra vroeg op en dus allemaal voor niets. Dan ging ik dus maar toen het al 9u30 geworden was terug naar Ahepa hospital om nog maar eens te proberen een bloedstaal van mezelf te bemachtigen. Maar ook daar kon men me weer niet verderhelpen. De dokters waren nog steeds in staking. Dus uiteindelijk bleef er niet veel meer over om te doen en keerde ik terug naar huis. Er moesten nog een paar zaken geregeld worden betreffende lessen dus was dit vandaag het goede moment om dit te doen. Het learning agreement afgeven, handtekeningen verzamelen ter goedkeuring,… . Ik ging tegen 11u30 naar de universiteit en de secretarasse van mevrouw Kostopoulou ging het learning agreement zo snel mogelijk aan haar bezorgen en na 12u mocht ik er terug omkomen dan zou mevrouw Kostopoulou er wel zijn. Om de tijd te vullen ging ik dus een kijkje gaan nemen op de tribune langsheen het zwembad. Om 12u15 begaf ik me terug naar het kantoor en inderdaad ik kon mevrouw Kostopoulou vinden. De handtekening was binnen dus nu naar het erasmuskantoor zodat het document in Brussel geraakt. Nadien vulde ik mijn namiddag nog wat met internet in de bibliotheek daar ik niet langer over de luxe beschikte op dit ogenblik om in mijn kamer te internetten en tegen 16u ging ik naar Kassandrou terug. Vanavond stonden er een paar activiteiten op het menu. Dus kon ik nog mijn kamer een poetsbeurt geven, naar de kapper gaan en me klaarmaken voor de avond. Om 19u had ik met Eva afgesproken om een pizza te gaan halen. Het was de eerste keer dat we konden buiten eten alhoewel het nog niet echt warm warm was op de terras aan mijn kamer. Maar het viel best mee. Toen vingen we pas het gerucht op van Kate en Petros dat er vanavond een theater was, van studenten waarvan ik vorig semester ook naar een stuk ben gaan kijken, deze avond in een klein privé theater ter hoogte van het Macedonia palace hotel. Het stuk ging van start om 21u dus om 20u30 vertrekken. Alhoewel dit zelfs al aan de late kant was om te vertrekken want het was nog een goeie eind wandelen en naar het einde leken we op een bende snelwandelaars. We hadden een gigantisch ommetoer gemaakt maar daar we enkel de straatnaam wisten en niet wisten hoe de nummers telden van aan de zee opwaarts of afwaarts richting landinwaarts konden we maar beter op safe spelen. We kwamen aan om 21.05 en hadden nog net op de eerste verdieping de laatste zitplaatsen kunnen bemachtigen. Het stuk ging van start en het bestond uit 2 delen. Het eerste deel bestaande uit 6 acts het 2^de deel 5. Het was een continu verhaal alleen vond niet iedereen het zo goed daar de Polen na deel 1 de zaal verlieten omdat ze het slecht gespeeld vonden. Eva en ik daarentegen vonden het wel iets hebben alhoewel we het nogal verwarrend vonden omdat de personen van act tot act soms wisselden van personage en dit maakte het soms wel ingewikkeld om het te volgen. Na 1u30 minuten volgde de pauze, ik was uitgedroogd, was het nu van de pizza of de droge lucht in het theater ik weet het niet maar ik rende naar een periptero (kioskje op een hoek van een straat) om een literfles water te kopen. Kort nadat ik terugwas ging het 2^de deel van start. Daar was het ene stuk al beter dan het ander maar op het einde vond ik de balans naar de goeie kant opgaand. Het was dus al midderancht toen het theater was afgelopen. De acteurs hadden dus voor een 3 tal uur het beste van hunzelf staan geven iets wat je niet had gemerkt als je in het theater zat. Moest het echt vervelend geweest zijn dan hou je geen 3u vol denk ik. Dus na deze voorstelling was er nog de party in de peoplesbar. Naar woensdagse gewoonte zat er dus een collectie van mensen uit de drie residenties in deze zaak binnen. Er speelde zoals gewoonlijk bijna geen muziek of toch op een zeer erg stille toon. De Kassandrou crew plaatste zich samen en er werd een beetje gediscuteerd over het nogal losse gedrag die zich vooral manifesteert in de andere residenties. Er werd ook nog een beetje geroddeld over andere personen. Om 1u30 begonnen mijn medebewoners aanstalten te maken om te vertrekken en dus vond ik het maar normaal dat ik hen volgde. Bij het buitengaan kwam ik nog Alexandra (Nederland) tegen en sloeg ik nog een babbeltje met haar. Daar ik mijn medebewoners buiten niet meer zag dacht ik dat ze al vertrokken waren maar Eva kwam me na een kwartiertje ophalen, ze stonden namelijk achter het hoekje en zo kon ik hen dus niet waarnemen. Om 2u was iedereen dus terug thuis geland.

Dag 149: dinsdag 1 april 2008

Ik had mezelf voorgenomen om een beetje meer te genieten van de daguren in plaats van de nachturen en dit vraagt dan natuurlijk ook om vroeger opstaan. Alhoewel vandaag was dit nu niet zo een hoofdregel. Om 9u was ik uit de veren om me te serveren van ontbijt en me klaar te maken. Nog gauw even mijn mails checken en toen sloeg ik wel even dicht en kreeg ik een krop in mijn keel. Er zat een mailtje tussen vanuit Brussel. Hierin was neergeschreven dat er spanningen waren opgetreden tussen beide erasmuskantoren dus zijnde Thessaloniki en Brussel en dat het dus de beste oplossing zou zijn om zo snel mogelijk naar Brussel terug te keren om me te vrijwaren van een verlies van van een studiejaar. Dit was natuurlijk minder nieuws. Ik beantwoorde vriendelijk de mail om te kijken welke formaliteiten ik ging moeten afhandelen om de schade zo beperkt mogelijk te houden. Ik kreeg direct tijdens mijn ontbijt al een mail terug en welke documenten het dus allemaal waren. Ik wist dus ook alweer wat doen. Bovendien was het erasmuskantoor hier wegens uitzonderlijke omstandigheden gesloten. Vandaag kon ik dus enkel kijken voor een vliegticket in komende week. De prijzen lagen nogal exorbitant hoog en dan moest ik nog kijken voor hoe ik al mijn bagage ging kunnen meekrijgen,… . Het was een eindeloos werk leek het wel. Ik kreeg om 11u telefoon van Verena om te vragen of ik niet meeging naar het strand vandaag. Het ging de laatste dag echt mooi weer zijn voor de komende week dus moest ik die maar meepakken. Zeker nu ik weet dat mijn verblijf toch wel aardig ingekort ging worden. Ik ging er dan maar op in en besliste naar het strand te trekken. Niet naar Perea deze keer maar naar Agia Triada. Een kleine 10 minuutjes verder met de bus. Het strand lag er zoals gewoonlijk verlaten bij. Het was er bijlange niet zo proper maar je was mee in de natuur gesetteld dus niet aan de zeedijk waar iedereen je bekeek zoals apen in de zoo. We installeerden ons en de voeten lagen om 30 cm van het zeewater verwijdert. Het enige die ik kon horen waren de golven van de zee en de vogeltjes. Wel eens fijn om weten dat er toch nog ergens rust kan worden gevonden ook in Griekenland. Ik viel zelfs voor het eerst in slaap op het strand, iets die in lang niet meer gebeurde. Daarna babbelden we een beetje over de problemen die zich hadden gesteld zoals tussen Verena en Marta nu ze in 1 flat samenwonen. Om 17u30 waren we het strandliggen beu en begaven we ons naar de busstop. We hadden ondertussen al de plannen om intieme kring eens een barbecue te organiseren op dit strand ook. We hadden een beenhouwer gevonden die hierbij goed van pas kon komen niet zo ver van het strand. De bus kwam na een kwartiertje erop te hebben gewacht en bij aankomst aan Ikea, gingen we dan maar eens binnen in de Ikea. Ik had deze hier nog niet bezocht en daar het wel een gezellige winkel is om eens in rond te lopen was dit dan maar goed meegenomen. Bovendien moesten we beide voor niets thuis zijn dus konden we dit als avondactiviteit inzetten. Hij bleef toch open tot 21u. Om 18u waren we binnen en om 20u45 stonden we terug buiten nochtans hadden we niets gekocht enkel rondgekeken. Om 22u waren we terug in het centrum en kon ik dus mijn braadworsten met frieten beginnen prepareren. Voor de rest verliep de avond zeer rustig en ging ik tegen middernacht het bed in.

Voor de mensen die mijn blog goed volgen stellen in de voorbije dag vast en zeker een leugen vast. Ik kon onmogelijk een e-mail ontvangen hebben want ik had hoegenaamd geen internet daar het sinds zondag laatstleden niet meer werkte. Dus lieve lezers allemaal, no worries ik blijf hier tot ergens in Juni en ik kom niet vroeger terug. Er zijn dus ook geen strubbelingen tussen de universiteit hier en mijn thuisinstelling in Brussel. Dit voor de mensen die het nog niet weten dat het 1 april is vandaag. ;-) Vele groeten!!!

Dag 148: maandag 31 maart 2008

Daar ik gisterenavond laat nog had vastgesteld dat de luxe van het werkende internet was afgelopen, daar het had opgehouden te bestaan, wist ik dus alweer wat gedaan deze morgen. Het weer had de neiging om goed te zijn vandaag, dit kon ik toch al vaststellen op het vroege ochtenduur van 8en. Ik maakte me dan maar snel klaar om nog maar eens naar de OTEshop om mijn probleem met het internet dan nog maar eens tenttoon te stellen. Alweer een heen en weer getelefoneer van de ene dienst naar de andere waaraan je 10 keer je verhaal mag uitleggen om het toch nog maar opgelost te krijgen om dan uiteindelijk te horen aan de andere kant van de lijn dat ze binnen 1 à 2 dagen het eens gingen bekijken en een paar test gingen uitvoeren op de telefoonlijn. En met dit fluitje stuurden ze me dus al meerdere malen het riet in. Ondertussen ken je je weg in het riet al. Nadien begaf ik me naar de universiteit om eens te kijken of ik de professor van Financial Analysis kon vinden maar helaas. De buur-professor vertelde me kom morgen eens terug normaal is hij er morgen. Dus terug naar huis dan maar. Het was ondertussen al 10u geworden dus nog net tijd genoeg om ontbijt klaar te maken en dan mijn spullen bijeen te nemen om te gaan zwemmen. In het zwembad was het super, daar de zon aan de hemel stond te branden en er toch niet te veel volk was, was het uiterst aangenaam. Om 14u30 werd het gezwem en gezon door ons beide stopgezet. Ik moest nog een bezoek brengen aan Ahepa general hospital om een bloedname te laten doen dus ging ik maar die richting uit en Verena ging naar huis om zich wat op te frissen en een beetje uit te rusten. Om 16u hadden we afgesproken om samen naar Cosmos Mediteranean shoppingcenter te gaan. Het was een poos geleden dat we daar nog ons hadden laten zien en ik had toch niets anders op het programma staan dus was dit een uitermate geschikte oplossing om de tijd te doen vliegen. Bovendien zijn er een paar toffe Multi-media winkels dus amusement verzekert. Om 17u waren we in het shoppingcenter en begonnen we dan maar de winkels af te dweilen. Verena wilde nog een zonnebril kopen dus dat vraagt een beetje tijd. Het was al snel 20u30 geworden maar gelukkig hadden we de zonnebril al gevonden en konden we dus nog even in langsheen de andere shops lopen. Om 21u namen we de bus die eigenlijk met ons rondreed eerst naar Ikea dan terug naar Cosmos en dan pas naar Bulgarie. Bulgarie was een veel dichter busstation om dan over te stappen op een bus naar het centrum maar de buschauffeur had gezegd dat hij inderdaad naar Bulgarie ging maar niet dat we eerst nog eens langs Cosmos gingen rijden als we de Ikea parking verlieten. Anders hadden we in Ikea al overgestapt op een bus richting centrum. Maar we hadden tijd en met een biljetje van een zeer volledige prijzige 25 eurocent voor 70 minuten u te laten vervoeren lieten we het niet aan ons hart komen. Vanavond was er tevens ook een Kassandroumeeting van bewoners en voormalig bewoners in de Winebar. De meeting ging van start om 22u normaal maar wij arriveerden maar in het centrum tegen 22u30. We vervoegden het gezelschap bijgevolg een beetje later. Het was zeer dicht bevolkt deze avond in de winebar, dit ook mede veroorzaakt door 2 factoren. Er was deze avond een liveband aan het spelen en die eiste al een groot deel op van potentiële zitplaatsen. Daarnaast hadden we ook nog de Matsicrew die daar met een klein 15 man was neergestrijkt. Hoogstuitzonderlijk van deze groep mensen daar aan te treffen daar we hen nog nooit eerder in deze regio hadden gezien. Om 0u30 was ik het beu van zo opeengepakt te zitten net als de andere en vertrokken we dan maar naar huis. Ik had nog niet geavondmaald en dacht eerst aan overslaan maar toen ik me liet verleiden aan een twix manifesteerde het hongergevoel zich toch wel sterk. Ik maakte me nog een overschotje van spaghetti klaar en ging tegen 2u uiteindelijk slapen.

Dag 147: zondag 30 maart 2008

We zijn alweer bij de laatste dag van het weekend aanbeland. Zoals het eerste deel van het woord het zegt betekent dit genieten van mooi weer. Spijtig genoeg kunnen we dit in België niet altijd zeggen op zondagen. Er was het plan gesmeed om naar het strand te komen met de ganse Kassandroucrew, alleen kon niet iedereen zich schikken naar het ochtendlijke vertrekuur daar w door de uuromschakeling naar zomertijd een uurtje nachtrust hadden moeten inleveren. Uiteindelijk was er zo overeengekomen. De eerste groep vertrekt om 12u zomertijd en de andere die noch willen afzakken richting Paralia Perea waren altijd welkom. Uiteindelijk was het wel een verrassing dat ik enkel met Eva (Duitse) het gebouw verliet. Zelfs Verena was niet aan de bushalte, deze had zich overslapen bleek later. Om 13u waren Eva en ik geïnstalleerd op het strand. En het was de moeite, het werd elke minuut warmer en warmer. Eerst met alle kleren aan op de handdoek en dan stap voor stap naar zwembroek en bikini. Een uurtje later kwamen mijn 3 Poolse buren aan. Een half uurtje daarna kwamen ook nog Kate en Petros ons gezelschap vervoegen en om 15u kwam de laatste bende aan samen met Anne (Duitsland) Alex (Duitsland) en Amina (Duitsland). We waren dus in het totaal met een kleine 10 personen. Het maakte het wel gezellig om met zo een bende aan het strand te liggen. Alhoewel we nog maar eens het doel waren van vele kijklustige Grieken die met dikke lederen mantels op de zeedijk aan het wandelen waren. Om 17u begonnen de eerste hun bagage al samen te pakken maar Anna, Eva en ik hielden vol. We lieten ons niet kennen en de temperatuur liet het toe om toch nog iets langer te blijven wat we dan ook maar deden het was tenslotte eigenlijk nog maar 16u maar officieel was het al 17u. Wij bleven tot ongeveer 18u zomertijd en maakten vervolgens ook dat het strand terug gevrijwaard was van “the crazy tourists”. Na een busrit van ongeveer 1u30minuten stonden we terug aan Kamara waar we dan nog een kleine 10 minuutjes te wandelen hadden om terug in ons Kassandrou gebouwtje aan te komen. Dan nog een beetje kokerellen en de dag zat er alweer op. Suggestion du chef au plus tot plat du jour, cordon bleu avec du puree. De zon matte me precies wel wat af en toen ik om 23u onder mijn dekentjes kroop waande ik mezelf al snel in dromenland.

Dag 146: zaterdag 29 maart 2008

Op deze met zonovergoten zaterdag stond er geen strand op het menu, dit hoofdzakelijk omwille van het feestje die we gisteren hebben gehad. De meeste hadden zichzelf een beetje overtroffen en dus overvol geschonken waardoor het vandaag op het strand niet goed ging gekomen zijn. Dus ik als mede-uitgaansvogel maar als niet-drinker kreeg ik de complimenten naar mijn hoofd geslingerd vandaag. Iedereen toonde als het ware begrip waarom ik niet drink, en dat het toch zalig moet zijn een fijne avond te beleven zonder dat je er gevolgen van hebt de dag erna,… . Dit zijn zo enkele voorbeelden die ik mocht aanhoren. Ik was dan ook een van de eerste wakker, om 10u30. Ik wilde het mooie weer toch niet aan mijn neus laten voorbijgaan daar het de voorbije dagen niet al te bijzonder was geweest. Daar de meeste dus nog lagen te slapen kon ik maar 1 ding doen en dit was eerst en vooral een mooi ontbijt voor mezelf prepareren en daarna met een boek onder de arm naar de zeedijk trekken. In mijn afdaling naar de trappen ‘au bord du mer’ waar ik altijd ga om te lezen kwam ik nog Alexandra (Nederlandse) en Romi (Bulgaarse) tegen. Beide inwoners van de Vasilisies residentie. Zij ontbeten op deze trappen en daarna leesden ze hun nationaal dagblad die ze ergens in een van shops aan de zeedijk hadden kunnen bemachtigen. Met ons drietjes zaten we dus allemaal op een rijtje te genieten van de zon en de lectuur tot ons te laten komen. Om 15u gingen de andere weg maar het weer liet het nog toe dus bleef ik nog ets langer zitten. Toen begonnen er wat wolken te komen en stak er een fris briesje op. Dit was om ongeveer 17u dus tijd om naar huis te gaan. Ik maakte deze avond een overheerlijke van Italië overgebrachte, verse pot van Barilla met inhoud ‘al basilico’. Het was al een eindje geleden dat ik aan de pasta had gezeten dus waarom ook niet. Nog maar een aflevering van flikken moest eraan geloven tijdens het verorberen van deze Italiaanse maaltijd. Nadat dit alles naar binnen was gewerkt, kreeg ik mijn klopje. Hoogstwaarschijnlijk toch een klein dipje veroorzaakt door gisterenavond en nacht. Ik nam mijn boek om wat verder nog te lezen in mijn bed en al snel vielen mijn luikjes dicht. Nochtans had ik niet gedacht dat ik in een stuk zo ging doorslapen. Om 22u ging er namelijk een verjaardagsfeestje van Alexandra (Nederlandse) van start in de Vasilisies residentie waar ik ook op uitgenodigd was. Ik had wel eerst vooraf gevraagd voor ik me terugtrok in mijn kamer, wie er nog allemaal van de Kassandrouresidentie die richting uitging deze avond maar ik had niemand bereid gevonden dus mijn interesse was ook al gedaald daar je dan als enige vertegenwoordiger van de bij de andere residenties bekendstaande snobresidentie te zijn. Maar toch omdat Alexandra een fijne meid is en ik uitgenodigd was had ik toch gedacht van er eens mijn hoofd binnen te steken. Spijtig genoeg was de eerste keer dat ik wakker werd om 5u en daar ze in de residentie daar een nachtwaker hebben die om 2u het licht uitdoet had het dus geen zin meer om nog die richting uit te gaan. Ik bleef dan maar in mijn warme gezellige bedje tot de ochtend aan zou breken.

Dag 145: vrijdag 28 maart 2008

Laten we de week nog maar eens goed eindigen door middel van de “lovehendels” te lijf te gaan. Een zwembeurt zou hiervoor uitermate geschikt zijn. Na kort overleg met Verena over msn beslisten we samen om die richting toch uit te gaan ook al was het vandaag nu niet echt het prachtigste weer. Maar daar Verena enkel wilde deelnemen aan de aqua aerobics, konden we dus later gaan. Kwam goed uit zo kon ik nog een beetje kuieren in mijn bedje. Om 11u30 vertrokken we vanuit de residentie daar we eerst nog voor administratieve redenen over het erasmuskantoor moesten voorbijkomen. Nadien gingen we naar het zwembad waar we om iets na de middag (12u) aankwamen. We kleedden ons snel om daar de aerobics normaal al bezig zouden zijn maar neen, nog niets merkbaar toen we aan de rand van het zwembad stonden. Ik stak mijn licht eens op bij de redster (eerder een baywatch figuur) Maria en die wist me te vertellen dat ze niet genoeg studenten bereid vind om deel te nemen. Als er een 10 tal personen zijn wil ze het geven maar voor 3 personen niet. Ik zwom dan maar mijn gewone lengtes maar niet tot 2000m  maar enkel 1000m maar ik stak er wel een paar sprintlengtes tussen om het te acompenseren. Om 14u verlieten we samen het zwembad richting Kassandrou. Ik checkte even mijn mails en nam daarna de benenwagen richting Matsi, terug richting zwembad dus maar alleen nu nog iets verder. Ik kwam daar binnen en er liepen daar wat mensen kriskras door elkaar maar bijna geen enkele die ik nog ken. Dus dan maar op zoek of er vertrouwde mensen in het gebouw zich bevonden. De eerste deur was die van Vicky (Engeland). Zij was net bezig haar was samen te rapen om naar de wasserij te gaan. We babbelden een beetje en dan liet ik haar rustig verder werken. Ik klopte nog aan bij Olga en Anastacia maar daar bleven de deuren dicht wegens afwezigheid. Dan maar naar de kelder om te zien of ik daar nog iemand kende. Ik maakte een briefje op voor Thijs daar hij al enige tijd in het plak stond bij mij of het mogelijk was dit te vereffenen en dan zag ik dat het al 15u15 was ondertussen. Ik ging met Verena normaal om 16u de bus nemen aan Aristotle square om inkopen te gaan doen in de lidl. Om 17u30 was ik terug thuis en begon ik dan maar frietjes te snijden want dit keer schafte de pot kabeljauwfillet met zelfgesneden frietjes. Tegen dat het eten klaar op tafel stond was het al een klein uurtje later en dus was de marge om nog te kunnen afwassen voor ik naar de party in Sarah’s en Tamara’s appartement vertrok om 20u30 nogal klein. Maar toen ving ik op dat er een bijkomend kwartier werd ingelast, dus snel afwassend at alles terug er piekfijn bijlag. Dat is aangenamer thuiskomen. We vertrokken met het bijna voltallig inwonersaantal van Kassandrou met de bus naar het appartement gelegen in Ana Poli (oude stadsgedeelte). Het was een zeer gezellige flat in de kelderverdieping met een mooie leefruimte en twee ruime slaapkamers. We kwamen daar binnen en daar bleef het volk maar toestromen. Er was op een bepaald moment zelfs meer dan 40 man aanwezig. Er werd gedronken, gebabbeld, geschonken, cocktails uitgeprobeerd,… . Tegen middernacht moest het raam dicht omwille van de geluidshinder maar het werd daardoor zo rokerig binnen en zo warm binnen dat het bijna niet uit te houden was. Op hetzelfde tijdstip waren de meesten al aardig aangeschoten ook. Om 2u hadden ik en Manuel het gezien, hij was eigenlijk ook wel al aangeschoten maar liep toch nog recht dus gingen we dan maar naar beneden. Om 3u lag ik dan ook te ronken. Ik ving nog geruchten op van de andere die om 6u zijn geland.

Dag 144: donderdag 27 maart 2008

Vandaag was het al heel wat minder toen ik de gordijnen opende. Het is echt raar. Wetende dat je in een zuiders Europees land bent en dat je echt verrast kunt zijn dat de zon er nog maar eens niet is. De hemel was zoals eergisteren zwaar betrokken en bijgevolg begonnen de twijfels te reizen of ik nu effectief me naar het zwembad ging verplaatsen of niet. Uiteindelijk viel mijn besluit op neen. Ik had vandaag nog om 14u een afspraak met een professor die meer uitleg ging verstrekken over de opdracht die moe worden volbracht voor komend semester. Dus op het gemakje ontbijten, wat internetten, een ochtendwandeling maken,… . Daar ik nog geen bevestigingsmail had ontvangen voor mijn bezoek aan “Mount of athos” dacht ik dat het misschien goed was dat ik het kantoor daar nog eens bezocht. Blijkbaar was mijn e-mail verloren gegaan met mijn gegevens maar de plaats was er nog. Men regelde snel even alles af en een klein kwartiertje later stond ik terug op Egnatiastreet. Dan kwam ik plots op het idee dat ik eigenlijk nog tijd had om te rekening te gaan vereffenen van de internetconnectie. Ik ging dus mijn toegestuurde factuur met betaalcoupon halen en begaf me naar Agias Sofias, de oteshop waar ik zou moeten betalen. Maar het was gesloten. Aan de gevel van het gebouw hingen spandoeken de deur was gebarricadeerd en er speelde typisch Griekse muziek. Jawel nog maar eens een staking, de reden weet ik niet maar zoals we hier al hebben ondervonden, staken is een middel als je niet wil werken ook. Dus de betaling kon niet worden voltrokken. Ik keerde dan maar terug naar Kassandrou waar ik om 13u30 terug aankwam. Ik had dus een dik kwartier nog alvorens ik naar de universiteit moest vertrekken voor de afspraak met de professor. Op mijn weg naar buiten kwam ik Kostas (Bulgarije) nog tegen en liet hem weten dat het per maand €15 ging zijn om het internet te delen. Hij verschoot nogal van de prijs maar ik heb het wel degelijk goed uitgerekend. De hoge kostprijs is hoofdzakelijk doordat het een 6 maandelijks contract is en dat de opening van de telefoonlijn ook al niet gratis was. Ik vervolgde mijn weg dus naar de universiteit waar ik Vicky (Engelse) en Alexandra (Franse) ontmoette. Zij stonden te wachten voor binnen te gaan voor een les. Ik ging dan maar naar het kantoor waar ik mijn professor kon vinden maar zoals ik al dacht. Ik ben hopeloos te vroeg want ik ben op tijd. Ik keerde terug naar de Alexandra en dan nog eens naar het kantoor en toen vroeg ik het aan een student die daar voorbijkwam of hij soms wist waar of wanneer ik de professor kon vinden. Hij stelde me op de hoogte dat hij al sinds gisteren ziek was gemeld en dat hij normaal vanaf maandag terug op post ging zijn. Zo mijn dagtaak op schoolgebied voor vandaag was volbracht. Ik had met Verena om 15u afgesproken dus ik moest nog even wachten. Ondertussen kwam Tamara (Zwitsere) mijn richting uitgelopen. We hadden een toffe babbel over gisteren avond en wat er op het programma stond voor de komende avonden. Kort daarna kwam Verena ons gezelschap al vervoegen. Om 15u ging ik nog eens vaststellen of de prof effectief ziek was en dit was dus het geval. Daarna trokken Verena en ik het stad in voor een tassenjacht voor haar. De wandeling voerde ons eerst langs enkele winkels met daarna een stop in haar flat en daarna een bezoek aan verschillende winkels waar men honden verkoopt. We stonden te smelten voor die lieve puppyoogjes van de hondjes die opgesloten zaten in die kleine glazen kooien. Toen dit stuk van de trip was afgelopen beslisten we richting Kassandrou te lopen daar Verena nog een paar films wilde huren. Onder onze terugweg belde Manuel (Verena’s medebewoner van de flat) om ons te melden dat er om 19u à 19u30 iets gebeurde omtrent de olimpische spelen op platia Aristotelous. We begaven ons dan maar na onze passage in Kassandrou ter plaatse. Er stond een podium opgesteld en we zagen de vlam in de schaal. Afsluitend spectacel was een mooi vuurwerk. Om 20u30 maakte ik me een spaghetti al basilico en keek ik naar nog een aflevering van Flikken. Daarna nog wat aan de blog schrijven en om 1u kroop ik onder de lakentjes.

Dag 143: woensdag 26 maart 2008

Ochtendstond heeft goud in de mond! En als dit goud zich vertaald in prachtige zonnestralen is het leven de koning te rijk. Bij het ontwaken en het ritueel van een kort blikje door het raam werpen werden de kleine slaapoogjes van me getrakteerd op mooi gestileerde zonnestralen die de overkant goed belichten. Dit was dus een teken van okee, neem je spullen bijeen en ga naar het zwembad. Ik nam een licht ontbijt, daarna een douche en dan had ik nog een half uurtje over dat ik nog wat mailwerk kon verrichten. Om 11u kwam ik aan aan het zwembad en nam dan maar een frisse duik in het wijde 50m lange sop. Het water had een aangename temperatuur. Ik voelde na 500m wel de een en de ander spier kraken maar ik gaf niet op, de doelstelling was 2000m en die moest gehaald worden. Om 13u15 zaten deze lengtes er op weliswaar met enige pauzes maar ik raakte er. Nadien volgde nog een finale uitrusting aan de rand van het zwembad zodat de huid een bronzigere tint kon aannemen en tegen 14u naar huis. Er was een meeting onder het “Dutch speaking inhabitants in Thessaloniki ” waar Alexandra en Sebastiaan deel van uitmaakten maar door omstandigheden vervoegde ik de groep niet. Bovendien was mijn sms’je dat ik gestuurd had blijkbaar niet in de inbox van Alexandra terechtgekomen. Ik las wat verder in mijn textboek maar daar het zo chaotisch geschreven is viel dat nogal zwaar. Ik begon dan maar tussen het lezen door mijn kamer volledig te poetsen. Daar ik aan het vervellen ben door onverantwoord zonnebad gedrag moet ik nu maar boeten. Daar ik sinds deze morgen niets meer had gegeten en het al naar 17u begon op te draaien begon mijn maagje ook te protesteren. Even nadenken over wat ik zou eten kwam ik uit op zelfgesneden frietjes met fishsteaks. Tegen 18u30 zat ik aan mijn tafel. Het leuke waarmee ik mijn voedingsinname kon combineren is dat ik een website heb ontdekt waarop je televisie uit Nederland kan kijken. In deze bibliotheek vind je ook afleveringen van Flikken. Het programma over de politie die is opgenomen in mijn toekomstige woonstad. Dus echt de Belgian style deze avond. Om 20u30 was er afgesproken onder de bewoners van Kassandrou om voor de Grieken te gaan supporteren tijdens hun voetbalspel tegen Portugal. We gingen om deze match te volgen naar de “snob” bar. Een niet al te geliefkoosde naam voor ons geciviliseerde Westerlingen maar daar het daar de afspraak was om andere mensen die niet in de residentie woonachtig zijn gingen we daar dus binnen. Het was een mooie wedstrijd met soms wel spannende momenten en een paar gemiste kansen voor Griekenland maar toch gingen ze met een 2-1 overwinning aan de haal dus de avond kon goed van start gaan. Ondertussen sijpelden de andere voetbal uitslagen ook nog binnen en had Duitsland met 4-0 gewonnen van Zwitserland en jawel hoor wij als België die zo jaloers zijn van het Zwitserse model volgden hen ook in hun manier van voetbal spelen. Wij verloren nog maar eens met 1-4 tegen onze Marokkaanse vrienden. Polen had ook verloren maar daar herinner ik me de uitslag niet van. Na dat we al deze kennis hadden tot ons genomen verplaatsten we ons naar de “Peoples bar”. De Zubr bar die ik met Jim en Torbin veel had bezocht vorig semester. We hadden opgevangen dat er een party aan de gang was van de Matsi inwoners. Niet echt wetende wie ik daar moest verwachten en de Kassandrou bende leidende naar deze bar daar niemand deze wist zijn behalve ik ging ik ook een kijkje nemen. Sandy en Alexandra (zowel de Nederlandse als de Franse) waren aanwezig. Een korte babbel met hen daarna nog met Vicky en Olivia en nog een paar nieuwe mensen en het werd al snel 1u. Ik begon het wel in mijn benen te voelen dus tijd om een verstandige beslissing te nemen. Eva maakte ook aanstalten om naar huis te gaan dus ik vroeg of ze geen zin had me te vergezellen naar Kassandrou waar ze mee instemde. Ik zat tegen zo ongeveer 1u45 in mijn bed en vertrok zeer snel richting dreamland, en hiermee bedoel ik niet de winkel.

Dag 142: dinsdag 25 maart 2008

The national day of independence of Greece, dit was de reden vandaag voor vakantie. Jawel alweer een dag vakantie, het is toch ongeloofelijk hoeveel dagen we van mijn weder aankomst tot nu toe al gehad hebben die ervoor zorgen dat er niets te beleven valt op universiteitsgebied. Alles was dus weer nog maar eens op zijn zondagsdienst aan het werken. Bij het opstaan nog maar eens de vaststelling dat er een wisselvallige dag op ons stond te wachten. Toen ik dit wist dan stelde ik het opstaan ritueel nog maar even uit. Ik slaagde erin om dit te doen tot zoiets van 11u. Daarna was het natuurlijk ontbijten en douchen en dan nog maar eens de vlijtige student uithangen. Het streefdoel van 30 pagina’s te lijf te gaan van het saaie boek van European Economy. Ik haalde 5 pagina’s tegen 12u30. Dan kwam Paula op mijn deur kloppen om te vragen of ik nu tijd had om die hotels die betaalbaar en bewoonbaar zijn te tonen aan haar zodat ze wist in welk ze kon boeken voor haar ouders hier te kunnen laten overnachten. We deden een 6 tal hotels af en de prijzen liepen van 40 euro voor een dubbele kamer per nacht tot 93 euro per nacht. Ik denk wel dat je de dieren moet respecteren in die van 40 euro, als je begrijpt wat ik bedoel. Om 14u30 was onze bezoektocht aan de hotels afgelopen en ons oog was gevallen op een middenklasser aan 55 euro per nacht. Een ander van 70 euro kwam ook in aanmerking. Ze ging het overleggen met haar moeder. Nadien dedn we nog een wandeling aan de zeedijk en kwam ik Olga en Anastacia tegen. Ik had om 16u deze namiddag afgesproken met Alexandra (franse), Sandy (Duitse), Olga en Anastacia (beide laatste Moldavische). Dit waren mensen die ik nog kende van toen ik nog in de Matsiresidentie verbleef maar omwille van mijn verhuis en dat ik dus niet veel meer over de vloer kom in Matsi reeds voor heel lange periode niet meer gezien had. Sandy en Alexandra lieten op het laatste moment het afweten daar ze gisteren een beetje te zwaar in het sop hadden gehangen en dus een beetje last hadden van een lichte kater. De andere waren wel op post. We gingen een wandelingetje maken daar ze net een snack hadden naar binnengespeeld en de spijsvertering graag wat lichaamsbeweging verkrijgt om de verwerking van de voedingswaren te bevorderen. Ondertussen was er alweer een stevige wind komen opsteken en die zorgde voor de bijhorende grote golven op zee. Toch trok het ons aan om op de zeedijk een wandeling te maken. Je moest zeer goed uitkijken want de golven sloegen echt over de dijk dus op de rand van de dijk met de rijbaan lopen was de boodschap. We liepen tot aan Makedonia Palace en daarna keerden we ons terug richting stadscentrum. Alles was gezouten en op onze zonnebrillen kon je zelfs het zout voor s’avonds op de patatjes afschrapen. Als je aan je lippen lekte was het net een pakje friet met veel zout die je naar binnenklokte. Een beetje meer in het centrum terug was het al wat rustiger en minder winderig. We doken een cafétje binnen en voor we het wisten was het al 18u voorbij. Tijd om naar huis te gaan dus. Ik had nog een 15 tal pagina’s voor de boeg dus ik wist alweer hoe mijn avond te vullen. Nadat ik croque monsieurs had gegeten en een website gevonden heb waar je naar de televisie mee kan kijken begon ik eraan. Ik was blij dat ik vooraf nog naar een aflevering van Flikken had kunnen kijken zo had ik nog enig vlaams gehoord vandaag en kon ik tegen een stootje. Om 22u was het lezen afgelopen en lanceerde ik me op de chat waar ik Maria tegenkwam. Een zweeds meisje die vorig semester hier in Kassandrou woonde. Toen deze gesprekken afgerond waren checkte ik nog even mijn blog en zag ik dat ik menig achterstand had opgebouwd. Ik moest dit du nog goedmaken en begon dan maar meteen te tokkelen op het keybord. Het was 1u30 tegen dat alles goed en wel op het schermpje voor mijn neus geprojecteerd kwam komen te staan. Daarna was het dus mooi bedtijd.

Dag 141: maandag 24 maart 2008

Vandaag opnieuw was het bij het opstaan verschieten. Dit keer was het met zon maar waaide het nogal sterk. Ik had zaterdag op de trip naar Vergina afgesproken met Alexandra (Nederlandse) om samen naar de Zoo te gaan van Thessaloniki. Daar ze dit nog niet bezocht had en wel zin had om iets te doen om de maandag te vullen kwamen we overeen om om 12u te vertrekken aan Kamara. Ze ging een papier ophangen in de residentie Vasilisis, waar zij woont om nog meerdere kandidaten aan te trekken. Uiteindelijk kwamen er nog 2 meisjes mee. Een genaamd Romi afkomstig van Bulgarije en een zeer verlegen meisje uit Zweden. We wachtten nog tot 12u20 om te vertrekken omdat je op erasmusregeling zit kan het altijd zijn dat er nog laatkomers kunnen zijn. Maar omdat we het allen begonnen koud te krijgen door de wind besloten we maar te vertrekken. We liepen langsheen Kassandrou, een stukje de mooie weggetjes in naar het oude stadsgedeelte om dan door de muur van de oude stadsomwalling te gaan zodat we de weg naar de zoon konden bewandelen. De combinatie van wind, zon en zwaar klimwerk waren uitermate goed. Alleen het stof die in het rond vloog maakte het iets minder aangenaam. Om 13u waren we in de zoo aanbeland na een keer halfweg een rustpauze te hebben ingelegd om wat foto’s te nemen. De dieren waren nog steeds hetzelfde. Dus de zoo van hier die eerder op een doorsnee kinderboerderij geleek aan de kust bij ons was nog geen haar veranderd. Om14u30 waren we daar uitgekeken en gingen we terug naar beneden. We namen de bus om het een beetje vooruit te laten gaan. We wilden nog naar het studentenrestaurant om wat te gaan eten. Voor mij was het nu alweer een lange tijd geleden daar ik daar vorige keer met droog brood heb gezeten dacht ik van ok, alle nog een kans. Het was doodgewone spaghetti maar er was blijkbaar niet veel saus meer over ook daar het een bord vol lag met champignons en het ander bijna niks. Dan begon het al naar 15u op te draaien en daar Alexandra om 16u Griekse les had ging ze zich nog eventjes nestelen in de bibliotheek achter een computerschermpje. Ik ging huiswaarts en de andere 2 meisjes ook. Ik deed de afwas die ik s’morgens nog had achtergelaten en las nog wat verder in mijn lesboek. Alweer om in slaap te vallen van saaiheid. Om 20u begon mijn maagje zich te manifesteren en kreeg ik zelfs enorme hoofdpijn. Ik wist niet van wat dit afkomstig was. Ik dacht misschien het hongergevoel maar met eten was er geen verschil merkbaar. Dus dan maar een neurofen pilletje innemen was de oplossing. Om 23u kroop ik in mijn bedje en om iets na middrnacht mocht ik opstaan om mijn deur open te maken. Peter had geklopt om te vragen of ik geen zin had in de Party in Kostas kamer. Daar ik wat slaapdronken was en me anders weer opnieuw moest aankleden bedankte ik voor de uitnodiging en kroop terug in mijn bedje.

Dag 140: zondag 23 maart 2008

Opnieuw een zondag. Deze liet zich zoals gewoonlijk niet sterk onderscheiden van de gewone doordeweekse dagen alhoewel. Normaal was er het plan om vandaag naar het strand in Perea te gaan maar toen ik ontwaakte om iets rond 9u30 en het weer vaststelde kon ik maar besluiten om deze trip af te gelasten. Het was namelijk zwaar bewolkt en er zat alweer er dreigende neerslag symboliek in. Dus in plaats van onder de douche te stappen eventjes terugkruipen was de boodschap. Om 11u werd ik terug wakker. Toen wierp ik nog een blikje door het raam en zag ik plots iets helemaal anders, een stralend blauwe hemel. Ik dacht oh, hoe spijtig dat we niet zijn vertrokken naar het strand maar niets aan te doen er komen nog vele dagen dacht ik, het is vast en zeker niet de laatste dag met zonne uren tijdens mijn verblijf hier. Toen ik had ontbeten en teug uit mijn badkamer kwam werd ik nog eens verrast, het was opnieuw zwaar overtrokken en er vielen wat regendruppels uit de lucht. De wind kwam ook opsteken. Ok dit ging dus duidelijk zo een dagje worden naar een dag die we als Belg maar al te goed weten te benaderen. Wees op alles voorbereid als je buiten gaat!!! Ik voelde er niet veel voor om me te voelen als in België en nam bijgevolg dan maar de wijze beslissing om mijn handboek van European economy ter hand te nemen. Het boek telt zo een 260 bladzijden dus als ik er 30 per dag zou doen de komende weken dan zou het goed vooruitgaan. Ik begon dus aan de eerste derde alhoewel het een gigantische sleurtocht was en een hele oefening om wakker te blijven want de materie was echt gigantisch saai en bovendien in mijn opinie slecht neergeschreven en totaal onbruikbare informatie. Maar ik hield vol en arriveerde op pagina 30. Daarna nam ik de benenwagen en ging ik nog een wandeling maken. De zon scheen net, er kwam wel af en toe een wolkje voor maar het was best wel te doen. Ik ging naar de zeedijk en wandelde daar richting Makedonia Palace hotel en vervolgde mijn weg daarna naar het bar’tje die vlak aan de zee lag. Daar maakte ik rechtsomkeer om plaats te gaan nemen op de trappen vlak bij de white tower. Maar ik had mij rug nog niet volledig gekeerd of ik kreeg een sms van Eva (Duitse). Ik moest onmiddellijk stoppen en terugkeren. Zij hadden me namelijk zien voorbijkomen aan dit bar’tje en vroegen me mee aan te schuiven aan hun tafel. We hadden frappés en water en er werd een beetje zoals gewoonlijk gebabbeld. Zowel Christina, Sarah als Eva waren dus van de partij. Alle drie zeer toffe mensen om een babbel mee te hebben. Na dat onze glazen geleegd waren trokken we dan maar huiswaarts daar het toch al tegen 18u begon te draaien. Eva en Christina gingen de Goody’s binnen (de Griekse versie van een Mc Donalds) en Sarah en ik trokken naar Kassandrou. Nadat ik nog wat had gelezen in mijn gewoon leesboek en wat gechat en ge-emailt verplaatste ik me tegen 21u nog naar de pizzabar om een pizza op te halen als avondmaal. Om middernacht ging ik onder de dekens, alleen had ik het nogal koud e heb ik mijn kookplaten dus gebruikt als verwarming voordien. Als student moet je soms inventief zijn.

Dag 139: zaterdag 22 maart 2008

Deze morgen was het dus vroeg opstaan geblazen. Om 9u moest ik al aan de universiteit staan omdat ik me net zoals Eva, Sara en Kostas had ingeschreven om een bezoek te brengen aan de historische site waar tevens de tombe van Alexander de Grote aanwezig waren. Om 8u opstaan was dus de boodschap. Iets wat niet gemakkelijk is als je er nog niet zolang inzat. Maar toch het was van moeten dus om kwart na 8 liet ik me uit het bed vallen nam ik snel een douche. Daarna een sandwich of 2 als ontbijt en naar beneden. Ik was niet de eerste nog de laatste dus mooi op tijd. We vertrokken dan maar allen samen naar de universiteit waar de bus al stond te wachten. Om 9u10 kwam er beweging in de wielen en waren we vertrokken voor een continue rit van zo om en bij een uur en een half. Er was een professor-historicus bij en je kan al raden tot wat dit aanleiding heeft als je economisch onderlegt bent. Een gigantische hoeveelheid aan informatie over van alles en nog wat waar je uiteindelijk niets van onthoud omdat het teveel is in een keer. Die professor zweeg geen 5 seconden, er waren er al veel aan het proberen om in te dommelen de andere zaten met een mp3 player in hun oren maar ik kon noch slapen nog mp3’s luisteren daar ik mijn koptelefoon niet meehad. Dus ik moest wel naar het verhaal luisteren. Ik was blij toen we aankwamen. Het weer was winderig maar de zon liet zich toch goed voelen. Na een plasstop van een kwartiertje begonnen we aan de geleide wandeling doorheen de site. We mochten geen foto’s nemen dus geen souvenirs van de trip. Toen begon de gidse aan haar discours, iets die in het totaal een kleine 4u in beslag zou nemen. Ze vertelde, vertelde, vertelde,vertelde,…, vertelde en bleef vertellen. Elke 5 meter dat we opschoven moest ze iets vertellen. Het was precies een eindloos verhaal. Iedereen begon het zwaar op zijn heupen te krijgen. Zo erg zelfs dat de groep spontaan begon uit te dunnen. Het meerendeel deed gewoon zelf de wandeling doorheen het museum, het was immers niet groot ook maar als ze elke 5 meter sport dan heb je best wel wat tijd nodig. We zagen verschillende groepen ons voorbijsteken die precies wel veel sneller vooruitgingen. Ik ging met de Kassandrou bende na onze afgesplitste wandeling doorheen het museum al naar buiten en we installeerden ons op een trap waar we de zonnestralen tot ons lieten komen. Om 14u kwam de rest van de groep uit het museum. Nu kregen we even vrij zodat iedereen iets kon eten, het meerendeel had zelfs nog geen ontbijt gehad dus die waren bijna op sterven na dood. We deden een paar taverna’s af maar na het consulteren van de prijslijst keerden we mar snel op onze stappen terug. Uiteindelijk belanden we in een soort souvlakibar met een mooi uitstaand terrasje. Hoe langer we daar bleven hoe meer erasmussers er daar toestroomden. Een broodje met een varkensbrochetje en frietjes wat wil een student nog meer. Na dat iedereen dit alles naar binnen had gesmikkeld stapten we de bus terug op om nog wat verder te rijden, dit keer de bergen in. Daar konden we een wandeling doen in een mooi park waar er een watervalletje was. We deden eerst nog een wandeling doorheen het park en vleiden ons daarna neer op een terrasje alweer in de zon. Om 17u gingen we naar de bus en dan ging het terug richting Thessaloniki uit waar we om 19u arriveerden. Op mijn menu kaart stonden frieten met braadworst, kwestie van de avond goed in te zetten. Er was een vrouwenavond bij Ulla, ik mocht van haar ook komen maar daar het publiek normaal volledig uit vrouwen ging bestaan bedankte ik voor de uitnodiging. Ulla lag al sinds gisteren te bed met een ontsteking van een zenuw of een zenuw die geknelt zat, iets die doet denken aan een hernia. Daarom wilden de vrouwen haar een bezoekje brengen deze avond omdat ze al 2 dagen geen kat had zien voorbijkomen. Ik bleef dus gezellig thuis net zoals mijn Poolse buren en de Duitse Anne. Ik stelde voor om naar My big fat greek wedding te kijken daar het een typische film is om hier te zien omdat je anders niet kan geloven dat het inderdaad zo is dat Griekenland ineenzit. Om middernacht was de film afgelopen en gingen we met zijn allen onder de lakens.

Dag 138: vrijdag 21 maart 2008

Vandaag gingen we de draad van het zwemmen terug opnemen. Om 11u hadden we afgesproken maar het hoofddoel was de aqua aerobics te doen en daarna nog een paar lengtes. Ik moest nog over het algemeen erasmuskantoor passeren om een document op te halen en daarna konden we naar het zwembad. We waren net op tijd om te kunnen deelnemen, ze gingen net beginnen. De oefeningen gingen al beter dan maandag, hoogstwaarschijnlijk omdat ik al wist wat het inhield. Verena had het wat moeilijker maar dit was omwille van haar dieet en tevens haar eerste keer in haar leven dat ze deelnam aan de aqua aerobics. Na dat de aerobics achter de rug waren maakte ik nog een 1000 metertjes en dan even genieten van het zonlicht aan de rand van het zwembad. Om 14u30 douchten we ons en maakten we ons klaar om de stad in ter trekken voor nog een paar benodigdheden. We kregen nog een sms van Ulla om te vragen of we geen zin hadden om een koffie te gaan drinken maar daar we het berichtje te laat opmerkten was het al te laat om nog een ja te sturen. Het was al 17u ondertussen en dus, daar we niets meer te doen hadden ging ik nog even een gsm winkel bezoeken op Tsimiski om te weten te komen hoeveel een iphone kost. Maar blijkbaar verkopen ze deze niet in Griekenland. Onder mijn terugweg deed ik nog mijn bezoek aan champion om de nodige provianten in huis te halen voor het komende weekend. Tegen 19u was ik terug in mijn kamer. Vanavond was het uitgaansavond maar daar er nog maar eens niets circuleerde in het gebouw of er echt iets op het programma stond voor vanavond had ik maar mijn voorzorgen genomen. Ik had afgesproken met Manuel, de medebewoner van Verena om naar Ladadika te gaan en daar wel ergens een bar binnen te sukkelen om de avond door te brengen. Ik ging al om 22u naar hun appartement waar we eerst nog een spelletje “yes5” speelden om dan uiteindelijk niets na 11en te vertrekken naar de uitgaansbuurt die niet zo ver gelegen was van hun appartement. Om middernacht hadden we post gevat aan een toog, daar er nog niet veel volk was wachtten we nog een beetje af wat er deze avond allemaal zou gebeuren. Met mondjesmaat kwamen er toch mensen binnen en tegen dat we de zaak verlieten omstreeks 2u15 was het aantal toch al mooi opgelopen. Om 2u45 kon ik dus nog snel een uiltje vangen want om 8u moest ik al opstaan morgen daar ik een 1dagtrip had geboekt met de universiteit naar Vergina.