Dag 154: zondag 06 april 2008

Na een paar keer wakker geworden te zijn door het klokkengeluid, die de aankondiging vormde voor het begin van de dienst, stond ik op tegen 9u. Ik had behoorlijk goed geslapen voor nog maar eens in een ander bed terecht gekomen te zijn. Ik maakte me klaar om nog een laatste wandeling te doen doorheen het ganse domein. Dan nog even de keuken binnen waar ik een eerder fanatieke gelovige tegenkwam die het Engels wel tamelijk goed machtig was en die begon dan maar tegen mij van wal te steken hoe het financieringssysteem van Athos in elkaar zit en zo verder. Om 11u30 kwam de ferryboot normaal aan in de jachthaven zo moesten we dus allemaal zeker op tijd klaarstaan dat we konden inschepen. Het was namelijk al de laatste ferry die deze route aandeed vandaag dus deze missen zou betekenen 1 van de geplande bezoeken aflassen. We stonden daar met een tamelijk grote groep in de wind en de regen allen in een schuilplaatsje te wachten tot we het geronk van de ferry hoorden. Er was blijkbaar een nogal sterke wind als je de ferry bekeek want die ging goed op en neer en wankelde volledig uit zijn lood. We vaarden eerst nog richting “The Mount Athos” wat op het puntje aan het einde ligt van het schiereiland daar er nog aan een paar kloosters moest gestopt worden alvorens terug richting Dafni te varen. Men kon duidelijk zien dat de crew op de boot onder spanning stond want er werd geroepen naar elkaar, commando’s uitgedeeld,… . Ook de passagiers hadden het niet gemakkelijk want de ene na de andere begon zo bleek te zien als een wit tafellaken en zweten en draaiingen,… . Iedereen herkent het wellicht wel, de symptomen van zeeziekte. Nu weet ik hoe makkelijk het is als je al wat uren op het water hebt doorgebracht in je leven dat je daar ongevoelig voor wordt, of het moet al een zeer extreme situatie zijn waarin je je bevind. De ferry die normaal als eindbestemming Delfi had ging omwille van de storm doorvaren naar Ouranopoli omdat het onstschepen en terug inschepen op een ander schip voor de mensen met bestemming één van de kloosters tussen Dafni en Ouranopoli een veel te riskante onderneming zou zijn zowel voor de passagiers als voor het schip. Enkel de mensen die vanuit Dafni naar 1 van de kloosters vertrok op de andere zijde van het scheireiland mochten dus de boot verlaten. Ik had geluk dat ik had plaats gevonden om te zitten op deze boottocht vlak naast 3 Grieken, waarvan 1 Panagiotis genaamd, die me alles hadden vertaald van de gegeven instructies zodat ik ook kon volgen wat er me te doen stond. Panagiotis wist dat ik ook had overnacht in Dionisiou, omdat hij de kamer recht tegenover mij had en dat hij mijn schoenen had zien staan in de gang daar het een ongeschreven regel is dat je je schoenen niet meeneemt in je kamer als je in een klooster slaapt. De boot meerde aan in Dafni en de race kon beginnen voor diegene die eraf moesten. Ik was hier ook bij. Er waren ook nog 2 monniken die afstapten van York (Engeland). Deze vroegen me welke richting ik uitging daar zij zelf ook nog niet echt vertrouwd waren met het Griekse systeem van reizen en omdat ze gehoord hadden dat ik vloeiend Engels kon, vonden ze het wel leuk om eens iemand te hebben om tegen te praten. Ik had geluk ze gingen ook naar het klooster Iviron waar ik ook geboekt had. Eerst was er dus een trip met een klein busje naar Karyes, de grote bus was niet in staat om te rijden omwille van de regen op de wegen. In hoeverre je de wegen geen modderpaden wil noemen. In Karyes moesten we overstappen in een 2^de klein busje die ons naar het klooster ging voeren. De 2 monniken en ik babbelden een beetje over koetjes en kalfjes zoals waarom ik in Griekenland was en hoe ik er dan op gekomen ben om Athos te bezoeken,… . Maar ik vond het wel tof van hen, ik had totaal niet het gevoel dat ze probeerden om me om te praten om tot de orthodoxe orde me te bekeren het was eerder een normaal gesprek tussen mensen die elkaar tegen komen en beginnen te babbelen omdat ze dezelfde taal spreken. Tegen 16u30 werden we dus afgedropt aan de ingang van Iviron. Ik nam 1 van de 2 monniken mee onder mijn paraplu naar boven en dan dus naar het guesthouse. Er was blijkbaar een overboeking gebeurd want de 2 monniken moesten samenslapen en ik moest ook plaatsnemen in een slaapzaal met 8 bedden. Gelukkig kwamen er later maar 2 extra personen bij in deze kamer. Om 18u hadden we dus een korte kerkdienst opnieuw van om en bij de 60 minuten. Daarna werd ons een maaltijd voorgeschoteld. Het was jawel spaghetti bolognaise, alleen spijtig dat hij koud was maar het smaakte voortreffelijk. Naast mij hadden opnieuw de 2 monniken post gevat. Normaal mag er tijdens het eten niet gebabbeld worden maar blijkbaar hechten zij er niet veel belang aan en werd er dus wel wat over en weer gezegd. Het was dus minder strikt dan in Dionisiou waar er een monnik stond voor te lezen tijdens het souperen en als deze gedaan had met lezen is het rechtstaan, alles laten vallen en stoppen met eten. Zelf kan je me eens het water doorgeven, iets wat een Griek probeerde werd met een scheve blik en een wijsvinger op de mond door een monnik afgekeurd in Dionisiou. Ik was opnieuw nogal moe en daar er geen centrale plaats was waar iedereen kon samen zitten en het deze avond de avond was van de blijde boodschap van de engel Gabriël werd er dus een uitgebreide viering gepland deze avond en nacht. Ik ging een kijkje nemen maar daar ik koud had en niet langer zin had om nog in de regen rond te dwalen ging ik nog maar eens vroeg naar bed. Om 21u zat ik er al in.

Dag 153: zaterdag 05 april 2008

Zoals ik gisteren al zij mocht ik deze morgen om 4u30 al uit de veren. Ik wilde nog een douche nemen voor alle zekerheid daar ik niet wist hoe het eraan toeging op Mount Athos. Om 5u klopte ik aan bij Anne daar ze me dit gisteren gevraagd had om zeker te zijn dat ze wakker was op tijd om naar Sofia te vertrekken. Daarna nam ik de taxi richting Halkidiki busstation waar ik om 5u20 aankwam. Het ticketbureau was nog niet open maar er stonden toch al een 5tal man te wachten om een ticket te hebben. Om 5u30 ging het open en drummen als de Grieken kunnen begonnen ze er dan ook maar aan. Geduld hebben ze echt niet meegekregen in de kinderwieg alhoewel ze wel zoveel tijd hebben elke dag een frappé te gaan drinken ergens op een terrasje. Mijn ticket was bemachtigd en om 5u45 zette de bus zich in beweging. De bus zat volledig vol met een 100% mannelijke bevolking. Daar het enkel toegelaten is voor mannen om dit stuk van Halkidiki te betreden. Na een busrit van een kleine 3uur doorheen de bergen en het natuurrijke Griekse landschap kwamen we uiteindelijk aan in Ouranopoli. De vertrekhaven van de ferryboot in de richting van de kloosters. De eerste boot stopte aan een aantal kloosters maar daar het buiten alweer zwaar betrokken was en het op het water altijd al een stuk frisser is dan op het land was ik genoodzaakt binnen plaats te nemen en kon ik dus niet goed alles optimaal opserveren. Na een goeie 2 uur te hebben vertoeft op het water kwamen we aan in Dafni. Een dorpje midden op het schiereiland aan de westelijke zijde. Daar was het de bedoeling dat ik overstapte op de 2^de ferry die me naar mijn eerste geboekte klooster ging voeren. Het eerste klooster waar ik mijn overnachting had geboekt was genaamd Dionisiou. Tegen 15u waren we daar aanbeland en ik volgde dan maar de groep daar ik niet wist waar naartoe. Het klooster was op een helling gebouwd en het was dus nog eerst een beetje klimmen alvorens het te bereiken. We waren toch met een niet te verwaarlozen groep van 15 mensen daar in 1 keer aangespoeld. We werden door een pater, volledig in de orthodoxe klederdracht, onthaalt en vriendelijk verzocht plaats te nemen in het salon om te wachten op de overste. We mochten ons al bedienen van de liqueur, het brood, het water en de snoepjes die op tafel waren geëxposeerd. Een kleine 10 minuutjes later kwam de overste, een man van middelbare leeftijd, uitleggen hoe het met de verdeling van de kamers zat. Het verliep allemaal in het Grieks maar ik had al begrepen hoe het zat. Er waren verschillende groepen die elkaar kenden waardoor die samen op 1 grote kamer konden slapen. Ik kreeg een enkele kamer die niet overdreven luxueus, maar zeker niet krottig was. We hadden nog tot 17u om te bekomen want dan ging de mis beginnen. Het ging een korte viering zijn van een uurtje om aansluitend te avondmalen. Daarna was er opnieuw een dienst, deze ging tot 01u duren. De voeding die we voorgeschoteld kregen was een mengeling van groenten met rijst. Daar ik barste van de honger at ik het voorgeschotelde schaaltje volledig uit ook al was ik niet erg zeker of mijn darmen het de baas gingen kunnen. Achteraf leek het erg stevig voedsel te zijn. Voldoende voedingswaarde ten opzichte van de portie want toen het schaaltje leeg was was ik volledig voldaan. Na het eten was er een groep die niet terug naar de kerk ging maar zich gewoon ging nestelen in de zetels die in de keuken stonden opgesteld. Een gezellige ouderwetse keuken met groot haardvuur die spijtig genoeg niet brandde. Ik kreeg van een Griek een thee aangeboden en tegen 22u was mijn pijp uit en ging ik naar mijn kamer die nummer 106 als naamplaatje droeg.

Dag 152: vrijdag 04 april 2008

Toen ik de eerste keer mijn ogen opentrok tegen 8en hoorde ik dat het stevig aan het regenen moest geweest zijn bovendien was het bijlange nog zo klaar niet als het zou moeten zijn op dit vroege ochtendlijke uur. Ik dacht dan maar laat ons nog eens van kant keren en er nog een paar uurtjes slaap bovenopdoen. Om 10u30 kegelde ik mezelf dan maar uit bed. Het was nog steeds aan het regenen en de straten waren zelfs omgetoverd in echte snelstromende rivieren. De auto’s vaarden als het ware door de plassen met als gevolg dat als je buitenkwam gedoucht kon worden door een voorbijrijdende auto. Ik spoedde me dan maar naar de bakker goed uitkijkend waar ik liep, na een heerlijke warme douche. Ik installeerde me aan mijn tafeltje met een filmpje er bij want het zag ernaar uit dat vandaag nu niet acht de meest actieve dag ging worden. Tegen de middag realiseerde ik me dat ik eigenlijk nog wel een wasmachine kon vullen met spullen om te wassen dus dit deed ik dan maar om de tijd te doden. Nadien begon ik aan de laatste dagen van de blog te schrijven en dan het werk van alles plaatsen, foto’s uitzoeken,… . Daar ik al meer dan 2 weken achterstond met het plaatsen was dit erg nodig. Bovendien wilde ik ook de 1 aprilvis nog posten alvorens ik vertrok naar Mount Athos morgen. Met deze taak was ik zoet tot een de late namiddag. Naast mijn blogwerkzaamheden werkte ik ook nog een beetje aan mijn Financial analysis werkje zodat dit werk ook op zou schieten. Ik was tevreden van het eindresultaat die meer dan acceptabel was in verhouding met de tijd die ik er had ingestoken om de nodige berekeningen te maken. Om 17u30 kwam Verena me nog een bezoekje brengen alvorens mijn vertrek naar de Holy mountain. We bekeken nog een paar plannen van trips voor de komende weken zodat we al min of meer konden vastleggen wat we wanneer gingen volbrengen. Daarna maakte ik me, zoals het hoort as toekomstig pelgrim op een vrijdag, vis met frietjes klaar. Om 22u ging er een binnenshuise party van start in Kostas’ (Bulgaar) kamer. Alle bewoners en nog een paar externelingen die altijd aanwezig zijn als er zo een soort party in ons gebouw plaats vond waren op post. Het was gezellig en er werd wat rondgebabbeld van de ene persoon tot de andere. Daar er een groep was die morgenvroeg richting Sofia vertrok en ik naar Athos was het feest al snel uitgedund toen het naar middernacht begon op te draaien. Ik moest er namelijk om 4u30 al uit dus dit was een luttele 4 u slaap die mij maar stond te wachten dus deed ik er beter aan voor mezelf het niet te laat te maken en daarom was ik dus knal op klokslag middernacht terug in mijn kamer aanbeland.

Dag 151: donderdag 03 april 2008

Daar ik dus gisteren niemand meer gezien had van OTE en mijn internet nog steeds niet functioneerde had ik dus geen andere keuze dan nog maar eens naar de winkel te gaan om een telefoontje te plegen naar de helpdesk. Maar toen ik stond aan te schuiven in de rij, wisten ze technische leden blijkbaar dat ik hen ging bellen. Ze waren me voor. Ik kreeg dus telefoon om te informeren of ik nu nog steeds het probleem had met mijn internetconnectie. Spijtig genoeg moest ik deze vraag positief beantwoorden. Ik heb er dan maar eens op aangedrongen dat ze het maar eens snel moesten oplossen omdat ik anders het contract ging opzeggen. Want de komende weken ben ik hoegenaamd nu ook niet zoveel thuis. Maar ze garandeerden me morgen langs te komen. Ik verheugde me erop en dus nog maar een dagje zonder nieuws uit de buitenwereld. Tenzij ik me naar de bibliotheek zou begeven. Eerst en vooral nog maar eens proberen of ik in het hospitaal terecht kon voor mijn bloedtest maar neen dus nog steeds staking. Ik ging dan maar even langs in de bib om mijn mails te checken en daarna terug naar huis want ik was moe. Daar ik eigenlijk al elke dag deze week vroeg ben opgestaan en laat ben gaan slapen, de eindbalans was vermoeidheid die de kop opstak. Ik ging dus naar huis en al snel lag ik horizontaal gepositioneerd in mijn bed en begaf ik me naar dromenland. Ik sliep voor een goede 2 uren tot ongeveer 13u. Toen ik ontwaakte was ik nog niet voor de volle 100% uitgerust maar het ging toch alvast beter. Om 14u werd ik verwacht in het kantoor van professor Kousenides die mij de opdracht voor komend semester ging ter beschikking stellen. Ik kwam tegen 14u30 dan thuis en had echt zin om eraan te beginnen, eerst en vooral het is een niet zo groot werk en het is iets die ik graag doe. Dus dan gaat dat al wat vlotter ook. Om 17u zette ik me achter mijn computer en toen ik nog maar eens voor de 10 000ste keer het adres van mijn router bezocht dan stelde ik plots vast dat de Not Connected verandert was in connected. Ik ging dus eens de ganse installatie procedure overdoen en raad eens wat er gebeurde? De link met de buitenwereld was terug. Hoe mooi kan het zijn. Ik had het na zoveel dagen toch zelf kunnen oplossen. Om 17u30 kwam Verena me een bezoekje brengen. We babbelden een beetje over hoe haar lessen verlopen waren daar het voor haar ook een rpimeur was dat ze lessen had sinds haar aankomst hier in september en verder ook nog over de eventuele reisplannen die nog te voorschijn konden komen. Om 19u gingen we uit elkaar daar ze haar lief in Duitsland via skype iets ging leren koken en dus moest ze daarvoor naar huis. Ik maakte me cordon Bleu met pureeaardappelen en keek voor de verandering naar nog een aflevering van flikken. Daarna nog een beetje geinternet en gechat en om middernacht gaf ik er de brui aan.

Dag 150: woensdag 02 april 2008

Deze morgen, na het telefoontje van gisteren verwachtte ik dus de technische dienst van OTE maar wat raad je, niemand te zien natuurlijk. Een mens staat daarvoor dus extra vroeg op en dus allemaal voor niets. Dan ging ik dus maar toen het al 9u30 geworden was terug naar Ahepa hospital om nog maar eens te proberen een bloedstaal van mezelf te bemachtigen. Maar ook daar kon men me weer niet verderhelpen. De dokters waren nog steeds in staking. Dus uiteindelijk bleef er niet veel meer over om te doen en keerde ik terug naar huis. Er moesten nog een paar zaken geregeld worden betreffende lessen dus was dit vandaag het goede moment om dit te doen. Het learning agreement afgeven, handtekeningen verzamelen ter goedkeuring,… . Ik ging tegen 11u30 naar de universiteit en de secretarasse van mevrouw Kostopoulou ging het learning agreement zo snel mogelijk aan haar bezorgen en na 12u mocht ik er terug omkomen dan zou mevrouw Kostopoulou er wel zijn. Om de tijd te vullen ging ik dus een kijkje gaan nemen op de tribune langsheen het zwembad. Om 12u15 begaf ik me terug naar het kantoor en inderdaad ik kon mevrouw Kostopoulou vinden. De handtekening was binnen dus nu naar het erasmuskantoor zodat het document in Brussel geraakt. Nadien vulde ik mijn namiddag nog wat met internet in de bibliotheek daar ik niet langer over de luxe beschikte op dit ogenblik om in mijn kamer te internetten en tegen 16u ging ik naar Kassandrou terug. Vanavond stonden er een paar activiteiten op het menu. Dus kon ik nog mijn kamer een poetsbeurt geven, naar de kapper gaan en me klaarmaken voor de avond. Om 19u had ik met Eva afgesproken om een pizza te gaan halen. Het was de eerste keer dat we konden buiten eten alhoewel het nog niet echt warm warm was op de terras aan mijn kamer. Maar het viel best mee. Toen vingen we pas het gerucht op van Kate en Petros dat er vanavond een theater was, van studenten waarvan ik vorig semester ook naar een stuk ben gaan kijken, deze avond in een klein privé theater ter hoogte van het Macedonia palace hotel. Het stuk ging van start om 21u dus om 20u30 vertrekken. Alhoewel dit zelfs al aan de late kant was om te vertrekken want het was nog een goeie eind wandelen en naar het einde leken we op een bende snelwandelaars. We hadden een gigantisch ommetoer gemaakt maar daar we enkel de straatnaam wisten en niet wisten hoe de nummers telden van aan de zee opwaarts of afwaarts richting landinwaarts konden we maar beter op safe spelen. We kwamen aan om 21.05 en hadden nog net op de eerste verdieping de laatste zitplaatsen kunnen bemachtigen. Het stuk ging van start en het bestond uit 2 delen. Het eerste deel bestaande uit 6 acts het 2^de deel 5. Het was een continu verhaal alleen vond niet iedereen het zo goed daar de Polen na deel 1 de zaal verlieten omdat ze het slecht gespeeld vonden. Eva en ik daarentegen vonden het wel iets hebben alhoewel we het nogal verwarrend vonden omdat de personen van act tot act soms wisselden van personage en dit maakte het soms wel ingewikkeld om het te volgen. Na 1u30 minuten volgde de pauze, ik was uitgedroogd, was het nu van de pizza of de droge lucht in het theater ik weet het niet maar ik rende naar een periptero (kioskje op een hoek van een straat) om een literfles water te kopen. Kort nadat ik terugwas ging het 2^de deel van start. Daar was het ene stuk al beter dan het ander maar op het einde vond ik de balans naar de goeie kant opgaand. Het was dus al midderancht toen het theater was afgelopen. De acteurs hadden dus voor een 3 tal uur het beste van hunzelf staan geven iets wat je niet had gemerkt als je in het theater zat. Moest het echt vervelend geweest zijn dan hou je geen 3u vol denk ik. Dus na deze voorstelling was er nog de party in de peoplesbar. Naar woensdagse gewoonte zat er dus een collectie van mensen uit de drie residenties in deze zaak binnen. Er speelde zoals gewoonlijk bijna geen muziek of toch op een zeer erg stille toon. De Kassandrou crew plaatste zich samen en er werd een beetje gediscuteerd over het nogal losse gedrag die zich vooral manifesteert in de andere residenties. Er werd ook nog een beetje geroddeld over andere personen. Om 1u30 begonnen mijn medebewoners aanstalten te maken om te vertrekken en dus vond ik het maar normaal dat ik hen volgde. Bij het buitengaan kwam ik nog Alexandra (Nederland) tegen en sloeg ik nog een babbeltje met haar. Daar ik mijn medebewoners buiten niet meer zag dacht ik dat ze al vertrokken waren maar Eva kwam me na een kwartiertje ophalen, ze stonden namelijk achter het hoekje en zo kon ik hen dus niet waarnemen. Om 2u was iedereen dus terug thuis geland.

Dag 149: dinsdag 1 april 2008

Ik had mezelf voorgenomen om een beetje meer te genieten van de daguren in plaats van de nachturen en dit vraagt dan natuurlijk ook om vroeger opstaan. Alhoewel vandaag was dit nu niet zo een hoofdregel. Om 9u was ik uit de veren om me te serveren van ontbijt en me klaar te maken. Nog gauw even mijn mails checken en toen sloeg ik wel even dicht en kreeg ik een krop in mijn keel. Er zat een mailtje tussen vanuit Brussel. Hierin was neergeschreven dat er spanningen waren opgetreden tussen beide erasmuskantoren dus zijnde Thessaloniki en Brussel en dat het dus de beste oplossing zou zijn om zo snel mogelijk naar Brussel terug te keren om me te vrijwaren van een verlies van van een studiejaar. Dit was natuurlijk minder nieuws. Ik beantwoorde vriendelijk de mail om te kijken welke formaliteiten ik ging moeten afhandelen om de schade zo beperkt mogelijk te houden. Ik kreeg direct tijdens mijn ontbijt al een mail terug en welke documenten het dus allemaal waren. Ik wist dus ook alweer wat doen. Bovendien was het erasmuskantoor hier wegens uitzonderlijke omstandigheden gesloten. Vandaag kon ik dus enkel kijken voor een vliegticket in komende week. De prijzen lagen nogal exorbitant hoog en dan moest ik nog kijken voor hoe ik al mijn bagage ging kunnen meekrijgen,… . Het was een eindeloos werk leek het wel. Ik kreeg om 11u telefoon van Verena om te vragen of ik niet meeging naar het strand vandaag. Het ging de laatste dag echt mooi weer zijn voor de komende week dus moest ik die maar meepakken. Zeker nu ik weet dat mijn verblijf toch wel aardig ingekort ging worden. Ik ging er dan maar op in en besliste naar het strand te trekken. Niet naar Perea deze keer maar naar Agia Triada. Een kleine 10 minuutjes verder met de bus. Het strand lag er zoals gewoonlijk verlaten bij. Het was er bijlange niet zo proper maar je was mee in de natuur gesetteld dus niet aan de zeedijk waar iedereen je bekeek zoals apen in de zoo. We installeerden ons en de voeten lagen om 30 cm van het zeewater verwijdert. Het enige die ik kon horen waren de golven van de zee en de vogeltjes. Wel eens fijn om weten dat er toch nog ergens rust kan worden gevonden ook in Griekenland. Ik viel zelfs voor het eerst in slaap op het strand, iets die in lang niet meer gebeurde. Daarna babbelden we een beetje over de problemen die zich hadden gesteld zoals tussen Verena en Marta nu ze in 1 flat samenwonen. Om 17u30 waren we het strandliggen beu en begaven we ons naar de busstop. We hadden ondertussen al de plannen om intieme kring eens een barbecue te organiseren op dit strand ook. We hadden een beenhouwer gevonden die hierbij goed van pas kon komen niet zo ver van het strand. De bus kwam na een kwartiertje erop te hebben gewacht en bij aankomst aan Ikea, gingen we dan maar eens binnen in de Ikea. Ik had deze hier nog niet bezocht en daar het wel een gezellige winkel is om eens in rond te lopen was dit dan maar goed meegenomen. Bovendien moesten we beide voor niets thuis zijn dus konden we dit als avondactiviteit inzetten. Hij bleef toch open tot 21u. Om 18u waren we binnen en om 20u45 stonden we terug buiten nochtans hadden we niets gekocht enkel rondgekeken. Om 22u waren we terug in het centrum en kon ik dus mijn braadworsten met frieten beginnen prepareren. Voor de rest verliep de avond zeer rustig en ging ik tegen middernacht het bed in.

Voor de mensen die mijn blog goed volgen stellen in de voorbije dag vast en zeker een leugen vast. Ik kon onmogelijk een e-mail ontvangen hebben want ik had hoegenaamd geen internet daar het sinds zondag laatstleden niet meer werkte. Dus lieve lezers allemaal, no worries ik blijf hier tot ergens in Juni en ik kom niet vroeger terug. Er zijn dus ook geen strubbelingen tussen de universiteit hier en mijn thuisinstelling in Brussel. Dit voor de mensen die het nog niet weten dat het 1 april is vandaag. ;-) Vele groeten!!!

Dag 148: maandag 31 maart 2008

Daar ik gisterenavond laat nog had vastgesteld dat de luxe van het werkende internet was afgelopen, daar het had opgehouden te bestaan, wist ik dus alweer wat gedaan deze morgen. Het weer had de neiging om goed te zijn vandaag, dit kon ik toch al vaststellen op het vroege ochtenduur van 8en. Ik maakte me dan maar snel klaar om nog maar eens naar de OTEshop om mijn probleem met het internet dan nog maar eens tenttoon te stellen. Alweer een heen en weer getelefoneer van de ene dienst naar de andere waaraan je 10 keer je verhaal mag uitleggen om het toch nog maar opgelost te krijgen om dan uiteindelijk te horen aan de andere kant van de lijn dat ze binnen 1 à 2 dagen het eens gingen bekijken en een paar test gingen uitvoeren op de telefoonlijn. En met dit fluitje stuurden ze me dus al meerdere malen het riet in. Ondertussen ken je je weg in het riet al. Nadien begaf ik me naar de universiteit om eens te kijken of ik de professor van Financial Analysis kon vinden maar helaas. De buur-professor vertelde me kom morgen eens terug normaal is hij er morgen. Dus terug naar huis dan maar. Het was ondertussen al 10u geworden dus nog net tijd genoeg om ontbijt klaar te maken en dan mijn spullen bijeen te nemen om te gaan zwemmen. In het zwembad was het super, daar de zon aan de hemel stond te branden en er toch niet te veel volk was, was het uiterst aangenaam. Om 14u30 werd het gezwem en gezon door ons beide stopgezet. Ik moest nog een bezoek brengen aan Ahepa general hospital om een bloedname te laten doen dus ging ik maar die richting uit en Verena ging naar huis om zich wat op te frissen en een beetje uit te rusten. Om 16u hadden we afgesproken om samen naar Cosmos Mediteranean shoppingcenter te gaan. Het was een poos geleden dat we daar nog ons hadden laten zien en ik had toch niets anders op het programma staan dus was dit een uitermate geschikte oplossing om de tijd te doen vliegen. Bovendien zijn er een paar toffe Multi-media winkels dus amusement verzekert. Om 17u waren we in het shoppingcenter en begonnen we dan maar de winkels af te dweilen. Verena wilde nog een zonnebril kopen dus dat vraagt een beetje tijd. Het was al snel 20u30 geworden maar gelukkig hadden we de zonnebril al gevonden en konden we dus nog even in langsheen de andere shops lopen. Om 21u namen we de bus die eigenlijk met ons rondreed eerst naar Ikea dan terug naar Cosmos en dan pas naar Bulgarie. Bulgarie was een veel dichter busstation om dan over te stappen op een bus naar het centrum maar de buschauffeur had gezegd dat hij inderdaad naar Bulgarie ging maar niet dat we eerst nog eens langs Cosmos gingen rijden als we de Ikea parking verlieten. Anders hadden we in Ikea al overgestapt op een bus richting centrum. Maar we hadden tijd en met een biljetje van een zeer volledige prijzige 25 eurocent voor 70 minuten u te laten vervoeren lieten we het niet aan ons hart komen. Vanavond was er tevens ook een Kassandroumeeting van bewoners en voormalig bewoners in de Winebar. De meeting ging van start om 22u normaal maar wij arriveerden maar in het centrum tegen 22u30. We vervoegden het gezelschap bijgevolg een beetje later. Het was zeer dicht bevolkt deze avond in de winebar, dit ook mede veroorzaakt door 2 factoren. Er was deze avond een liveband aan het spelen en die eiste al een groot deel op van potentiële zitplaatsen. Daarnaast hadden we ook nog de Matsicrew die daar met een klein 15 man was neergestrijkt. Hoogstuitzonderlijk van deze groep mensen daar aan te treffen daar we hen nog nooit eerder in deze regio hadden gezien. Om 0u30 was ik het beu van zo opeengepakt te zitten net als de andere en vertrokken we dan maar naar huis. Ik had nog niet geavondmaald en dacht eerst aan overslaan maar toen ik me liet verleiden aan een twix manifesteerde het hongergevoel zich toch wel sterk. Ik maakte me nog een overschotje van spaghetti klaar en ging tegen 2u uiteindelijk slapen.