Dag 182: zondag 04 mei 2008

Een zondag die een echte “zon”dag was, al was dit voor België precies ook het geval vandaag als ik de radio mocht geloven. Als we de weersvoorspellingen mochten geloven was de beste beslissing die we konden nemen, naar het strand trekken. Dit omdat de vooruitzichten niet al te rooskleurig waren. Maandag ging nog middelmatig zijn maar vanaf dinsdag zouden we een duik ondervinden in de temperatuur naar 15 graden en vocht die neerdaalt uit de lucht. Blijkbaar had Ulla een “hangover” van gisterenavond uit te gaan dus logisch gevolg, zij kon het niet halen om naar het strand te gaan. Verena die het maar tot 4u had getrokken melde me ook dat ze liever pas om 1u vertrok. Ik zo fris als een hoentje was al klaar om 11u en vertrok dan maar op mijn eentje. Dit keer niet de gewone bestemming Perea maar dit keer was het Agia Triada. Ik had mijn boek mee van european economics zodat ik op de bus al een flink stuk kon afwerken dankzij de lange 1u30 minuten durende reis. Ik raakte toch al aan 8 gelezen pagina’s voor het traject to aan Ikea, toen nam ik in plaats van bus 72 bus 76 die ook naar agia triada reed maar via een kortere weg. Ik kwam aan tegen iets na 12en en er waren in totaal 12 pagina’s gesneuveld. Nog een paar te gaan dus om het streefdoel van de dag te halen. Ik installeerde me maar was voor het eerst niet de enige zonneklopper die zich wilde instaleren. Er waren nog een koppel of 2 die al hadden post gevat. Ik nam eerst een rustpauze, daarna een zwemmetje om wat af te koelen want dit was echt wel nodig onder de brandende zon. Toen kreeg ik een berichtje van Verena om te vragen of het echt wel zo mooi weer was in Agia Triada omdat er boven het stadscentrum wolken hingen. Uiteindelijk besliste ze af te komen in mijn richting en arriveerde ze tegen 14u30. Lezen, babbelen, zwemmen, pootje baden, kwallen vangen,… waren de activiteiten waarmee de tijd werd gevuld. Om 19u begon het te verfrissen en pakten we ons boeltje samen. Zoals gewoonlijk bij vertrek om 19u op zondag waren we om 21u terug in het stadscentrum. Voor mij stonden er hamburgers op het programma samen met Geert Hoste houdt woord. Na het douchen, eten en afwassen was het al 23u30. Ik moest morgen vroeg opstaan dus vond ik dit een mooie tijd om onder de lakens te kruipen.

Dag 181: zaterdag 03 mei 2008

Nog een zaterdag, voorzien van mooi weer alhoewel, in de ochtend hingen er wat wolken die de trip naar het strand alvast aflasten. Er werd dan maar collectief, na sms rondvraag overgegaan tot een samenkomst om richting Lidl te reizen om de geplunderde koelkast bij te vullen. Om 10u30 kwamen we samen aan Kamara, alvast Ulla en ik daar Verena niet zover van de Lidl woont kwam zij naar een andere busstop. We deden allen samen onze aankopen en we brachten allen toch wel voor een aardig bedrag aan voedingsnutriënten mee. Tegen het middaguur waren we terug thuis, ik had dus mijn wekelijkse afspraak met de raadkamer (radio 2 programma) gemist. Dan maar eerst een ontbijt nemen, daar ik nog niets had gegeten was het nu wel het moment want ik begon het te voelen dat er een maaltijd vermist was. Om 16u was er een meeting met Eva en Sandy in de €1.50 frappé bar aan rotonda. Deze samenkomst was om aan Sandy de situatie duidelijk te maken wat er gebeurd was tussen ons en de Poolse inwoners omtrend de Istanbulkwestie. Zij was erg verrast van de overmatige reactie die de Polen hadden uitgespeeld ten opzichte van ons. Ze betaalde het geld, die Eva had voorgeschoten terug aan Eva en daarna babbelden we nog een beetje over hoe haar eilandentrip was geweest evenals de trip van Eva naar Skiatos samen met Christina. Om 17u kwam Christina ons gezelschap vervoegen in de bar en om 18u verliet Sandy het gezelschap daar ze haar vriend moest ophalen in de luchthaven. Iedereen begon wel een hongerig gevoel te krijgen met Christina op kop en zo beslisten we kort na Sandy ook maar het terras te verlaten. Ik maakte me biefstuk met vers gesneden frietjes, dit was een gerecht die al sinds lang niet meer op mijn menu was verschenen dus het smaakte des te meer hierdoor. Het snijden der aardappelen, bakken der vlees, snijden van tomaatjes en het afwassen van alles wat hiervoor vuil werd gemaakt was volbracht tegen 20u. Een half uurtje later kreeg ik van Verena een berichtje om te vragen wat ik aan het doen was en of ik er niets voor voelde om samen met Ulla en haar naar de zeedijk te wandelen en daar post te vatten op de trap. Zo konden we allen samen de avond gezellig doorbrengen. Om 21u kwamen ze me oppikken in Kassandrou en dan moesten beide meiden nog op Retsina (Griekse witte wijn) jacht. Uiteindelijk na het afschuimen van 4 periptero’s hadden we geluk en vonden ze de flessen die ze wilden van 0.5 l. We bleven daar tot zo ongeveer 1u30 zitten niettegenstaande het niet zo warm was als vorige keer toen we daar hadden post gevat. Toen we alle 3 begonnen koud te krijgen besloten we maar om terug te keren. Onder de terugbaan kwamen we nog Anne (Duitse) en de Polen en Hanne en Litza tegen. Deze gingen vannacht, ter ere van Anne haar verjaardag een stapje in de wereld zetten. Ze gingen richting SKG. Ik voelde er niet veel voor dus ik hield het voor bekeken en begaf me na een kort gesprekje naar de residentie terug. Verena en Ulla gingen mee, Ulla omdat ze ook wilde uitgaan en Verena omdat ze die richting uitmoest om thuis te geraken. Ik installeerde me uiteindelijk in mijn bedje en het draaide al op naar 3u toen.

Dag 180: vrijdag 02 mei 2008

Nog een week voorbij, naar het einde toe schuift het precies steeds maar sneller en sneller. Vandaag had de website van wunderground, de weersvoorspellingen, de formidabele temperatuur voorzien van 24 graden en volledig zonnig. Dit moest ik me geen 2 keer laten zeggen, alweer trad de Belgische reflex op van maak dat je op het strand bent want morgen kan het gedaan zijn. Dus deze morgen op het gemakje ontwaken, een broodje gaan halen, ontbijten en alles klaarmaken, waartoe mezelf inwrijven deel van uit maakt. Normaal was de vertrektijd voorzien om 12u. Ik ging vandaag samen met Verena nog maar eens richting Perea. Vandaag was ik gewapend met mijn tekstboek. Nu ik gisterennacht mijn gewoon leesboek had afgewerkt vond ik het maar best dat ik dit boek nu ook eens een kans gaf om van de zon te genieten. Maar ons vertrek werd uitgesteld daar er plotseling een lek in de verwarming in Verena’s kamer werd vastgesteld. Haar handtas was drijfnat en dus moest de eigenaar van haar flat eerst op de hoogte gesteld worden dat hij dit moest komen repareren. Uiteindelijk kreeg ik om 12u30 een berichtje dat ze in bus nummer 2 zat richting Ikea. Maar deze bus bleef maar weg er was blijkbaar gigantisch veel verkeer in de stad. Ook tijdens de rit naar de Ikea viel het op dat de bus er kennelijk langer over deed dan normaal omwille van het drukke verkeer. Uiteindelijk na de wissel naar bus nr 72 aan de Ikea, belandden we om 14u 15 in Perea. Verena had honger en ik voelde er ook wel iets voor om iets achter de kiezen te slaan alvorens mezelf aan de zon tenttoon te stellen aan de zon op het strand. Dus we doken nog maar eens de pittabar in. Opnieuw een pitta voorzien van een kippenfilet, een veel betere smaak dan diegene met varkensvlees waar het vet zo uitdrupte. Zo belandden we uiteindelijk op het strand tegen 15u en gelukkig. Het was broeierig heet, eigenlijk mochten we van geluk spreken dat we maar zo laat waren gearriveerd want zelfs nu was het een grote drang om jezelf te verfrissen in het zeewater. Het duurde dan ook niet lang alvorens ik mijn eerste plons inzette en zo volgden er nog een paar op korte tijd. Het werd 17u, 18u, 19u,… . Om 19u30 namen we uiteindelijk de bus terug nochtans dat het nu zalig vertoeven was op het strand maar ik wilde nog naar de supermarkt gaan om kaas te halen voor de spaghetti basilico die ik ging klaarmaken deze avond. De supermarkten blijven hier open tot 21u en spijtig genoeg dropte de bus me af aan Kamara om 21u dus ik was te laat de shop was dicht. Het werd dus spaghetti zonder kaas vandaag. Ik maakte me de pasta klaar en verorberde die op mijn terras buiten omdat de temperatuur buiten echt nog steeds super aangenaam was zelfs om 22u. Daarna keek ik nog een beetje tv op mijn pc via de Nederlandse website en om middernacht ging ik slapen.

Dag 179: donderdag 1 mei 2008

Zoals iedereen wel weet is het vandaag feest van de arbeid. Nu zat ik natuurlijk met een dilemma. Wat moet je doen iedereen die werkt neemt verlof. Er is geen regel die voorschrijft dat diegene die niet werken nu toch zouden moeten werken ter ere van deze dag. Daar ik me eerder in de 2^de afdeling bevind, maar toch niet volledig dus wat nu gedaan. Ik ging alvast met de dag van start en we gingen wel zien wat er ging gebeuren of niet gebeuren. Om 10u30 zette ik voet uit bed en daar alles gesloten was had ik niet veel meer keuze dan te eten wat ik in huis had want ik had er niet op gerekend dat alles ging gesloten zijn vandaag, wat dus wel degelijk het geval was. Ik had gelukkig nog het een en het ander liggen dat ik kon naar binnenspelen. Daarna het afwasje doen en een poging ondernemen om nog een beetje verder te lezen aan mijn boek van European Economics. Om 14u was ik het moe en nam ik de benenwagen om normaal een kort wandelingetje te maken. Uiteindelijk liep ik toch verder dan voorzien en wandelde ik de volledige zeedijk af. Ik had de voorbije dagen gemerkt dat ik niet meer zo moe liep en ik kon dit enkel verklaren door het feit dat ik iets meer deed dan mezelf op te sluiten in mijn kamer. Zoals ik reeds zij wandelde ik nog maar eens tot het einde van de zeedijk en doorheen de parkjes om terug te keren. Ik was nog niet volledig in het eerste parkje en ik zag iemand liggen die me leek op Alexandra maar haar gezicht was een beetje weggestoken dus was ik niet zeker dat het zij was. Ik wandelde eerst voorbij en toen ze zich net draaide wist ik het zeker. We sloegen een babbeltje toen ze haar boeltje bijeenpakte om naar de residentie Vasilisis Olgas te gaan. Ze vroeg of ik iets speciaals op mijn programma had staan, wat dus niet het geval was en of ik geen zin had om mee te gaan met diegene waar zij ook mee had afgesproken om iets te gaan drinken om 16u aan Kamara. Dus eerst naar de residentie. Ik had daar nog nooit een kamer van gezien dus was wel eens benieuwd. Zij had een van de grootste kamers maar moest die delen met 3 andere personen indien de residentie zou vol gezeten hebben. Ze had geluk, ze had maar 1 kamergenoot. De kamer was groot maar wat oudbollig. Bovendien hebben ze ook gebruik te maken van 1 gemeenschappelijke keuken en gemeenschappelijk douche ruimtes en toiletten, iets wat in Kassandrou volledig privé is per kamer. Nadat ik de kamer had gezien, pikte ze nog een kaaskoek op en plaatsten we ons op de rand van de zee zodat ze deze op haar gemak kon verorberen. Het was er best wel gezellig en bovendien het was gigantisch lang geleden dat ik van persoon tot persoon nog eens Nederlands had gesproken. Na dat ze de volledige koek naar binnen had gewerkt begaven we ons op ons gemakje naar Kamara waar we een kleine 15 minuutjes te laat aankwamen, maar op zich is dit geen probleem daar iedereen op erasmustijd leeft is dit nog mooi op tijd. De andere waren inderdaad ook nog niet te bespeuren. Alexandra stelde alvast voor om plaats te nemen op een terrasje aan Kamara in afwachting dat de andere zouden aankomen. Er was 1 jongen en 2 meisjes. Deze meisjes studeerden in Athene en waren hier op visite. Beide waren ze oorspronkelijk afkomstig van Tsjechië en dus nu voor een paar maanden als uitwisselingsstudent ingeschreven aan de sportfaculteit in Athene. Om 19u wilde Alexandra met die jongen naar het station trekken om de uren te gaan uitpluizen om in Kavala te geraken. Om 20u stuurden ze een berichtje naar de 2 meisjes die bij waren blijven zitten om te vragen of ze naar de residentie wilden komen daar zij de sleutels hadden om toegang te krijgen tot de residentie. De korte wandeling was dus een klein beetje uitgelopen. Ondertussen toen ik op het terras zat was Ulla me komen vragen om de sleutel van mijn kamer zodat ze het internet kon gebruiken om wat opzoekingswerk te doen voor een paper die ze moest schrijven. Vanavond hadden we onder ons 3, zijnde Ulla, Verena en mezelf afgesproken om samen uit eten te gaan. Verena had een pizzarestaurant ontdekt niet zo ver van Kassandrou en we wilden dit allemaal natuurlijk eens proberen. Dus ik was nog niet volledig thuis en het was alweer vertrekken. Verena kwam ook naar hier zodat we allen samen konden vertrekken. We hadden een zeer gezellige avond onder ons 3 we beleven gigantisch lang aan de tafel zitten ook al was de zaak niet echt gezellig dankzij de overdaad aan licht geleverd door menig aantal spaarlampen. Toen we uiteindelijk de zaak verlieten draaide het al tegen middernacht. We voelden allen nog iets voor nog iets meer van de avond te maken dus wat konden we doen? Een ijsje eten en naar de zeedijk wandelen. We plaatsten ons daar op de trap die overdag heel populair is omwille van het mooie zicht op zee en het kolkende water vlakbij. En we keuvelden nog wat verder over allerlei uiteenlopende thema’s. Blijkbaar had niemand de tijd in de gaten en mede dankzij de superaangename temperatuur waren we alle 3 verrast dat het al voorbij 1u was geworden. We vonden het dan maar best om een punt te zetten achter deze super geslaagde avond. Ik kwam thuis en nam nog plaats op mijn terras om mijn boek van Jef Geeraerts uit te lezen. Deze taak was volbracht tegen iets na 2^en. Daarna kroop ik ook onder de, wol gaan we nu niet meer zeggen want de temperatuur is te mooi om te zeggen dat je koud hebt, dus we houden het bij lakens.

Dag 178: woensdag 30 april 2008

Dag 177: dinsdag 29 april 2008

Na een periode van ongeveer 1 maand om een bloedtest te bekomen, ging ik vandaag nog eens een poging ondernemen om deze resultaten te hebben. Ik moest hiervoor opstaan om 6u45. Iets wat onmenselijk, onmetelijk vroeg leek. Ongelofelijk dat ik toch uit mijn bed geraakte op dit nachtelijke uur. Als het is voor op reis te gaan dan gaat dat nog maar als het gewoon is om bloed te geven dan is de zin om been uit bed te zetten al een veel grootsere daad. Een lekker opwarmende douche want het was verrassend fris in mijn kamer ook. Om 7u30 stond ik klaar en begaf ik me naar Ahepa general hospital, gesitueerd op de universiteitscampus. Normaal gingen de loketten pas open om 8u maar aangezien je best op voorhand aanwezig bent zodat je een nummertje had in het begin. Om 7u40 was ik er en had nummer 2. Opnieuw werd er alweer gediscuteerd toen de loketten opengingen over wie nu eerst moest gaan omdat er al mensen waren die er naar hun mening langer stonden dan andere. Als ze toch maar eens nors kunnen doen die Grieken dan gaan ze het niet laten. Ik kwam dus als tweede aan de beurt dankzij een Griek die van zijn tak begon te maken tegen de andere die wilden voorkruipen voor mij. Aan het guichet vertelde men me in het Grieks waar ik heen moest compleet onverstaanbaar. Ik moest dus het op eigen houtje vinden. Ik vroeg het dan maar aan een verpleegster die ook al geen Engels kon en antwoordde met “te Xero” (= ik weet het niet). Dan een dokter die gebrekkig Engels kon wees me waar naartoe en uiteindelijk was er de Griek die me had geholpen dat er niemand voor kon kruipen die me hielp naar het microbiologisch laboratorium. Daar nog maar eens een beetje wachten want het ging pas om 8u30 open. Alle stoelen waren al bezet dus ik dacht, ik kan al weer rekenen op een aar uurtjes maar blijkbaar brengen de Grieken hun ganse familie mee als ze komen voor een bloedtest. Want toen er 3 mensen buitenwaren was het mijn beurt en was iedereen weg. Morgen kon ik om de uitslag komen. Dus terug naar huis, langsheen de bakkerij om een brood. Lekker ontbijten en dan alles klaarmaken om naar Pereabeach te gaan met Verena. Het was na een aantal dagen weer 1 van de betere dagen op gebied van weer. Dus om 12u15 vertrokken we aan Kamara en we namen de bus naar de Ikea en daarna de 72. Bij onze aankomst in Perea aten we eerst nog een pitta alvorens we ons installeerden op het strand. We bleven tot 18u want toen begon er een wind op te komen die de temperatuur deed zakken. Om 19u30 was ik terug thuis. Vanavond stond de rest van de barbecue van zondag op het menu. Ik had nog een hamburger en 2 worsten. Ik maakte daar wat puree bij en liet het me smaken. Dan nog wat de blog bijwerken en dan slapen, iets wat ik om middernacht aanvatte.

Dag 176: maandag 28 april 2008

Goeie morgen deze morgen, er is een einde gekomen aan de vakantieperiode. Alhoewel nog niet helemaal want het is nog paasmaandag vandaag. De stad lag er nog steeds bij als een spookstad. Nog steeds geen auto, iets wat voor hier zeer uitzonderlijk is, of geen mens te bespeuren. Alle winkels zijn en blijven gebarricadeerd alsof er een bom is gevallen in de stad of dat er elk moment een orkaan of een oorlog kan langskomen. Zelfs de periptero hoekwinkeltjes zijn gesloten. Ongelofelijk hoe verlaten deze stad eruitzag.  Kan je geloven dat er zelfs normale parkeerplaatsen waren die vrij waren. Iets wat nog nooit eerder was gebeurd. Blijkbaar was het het ganse weekend een grote uittocht geweest naar de familie die meer buiten de stad in de kleinere dorpjes woont. Al kan ik ook vermelden dat Pasen precies meer gevierd wordt hier dan Kerstmis. Ok dit gaat niet voor alle inwoners van het Belgenland op want als trotse inwoner van dé eiergemeente van België ben ik best wel trots op onze eierworp uit de kerktoren van Kruishoutem. Maar globaal genomen wordt Kerst meer thuis gevierd bij ons en is Pasen het moment bij uitstek om jezelf op de latten te plaatsen bovenaan een berg ergens in 1 van de duurdere landen als Zwitserland, Frankrijk of Oostenrijk en jezelf dan een ferme duw te geven om in de afgrond te belanden. Iets wat hier dus blijkbaar niet gepractiseerd wordt. Hoogstwaarschijnlijk zouden de Grieken dankzij hun gyros speklaag in de sneeuw wegzakken en door teveel weerstand tussen de latten en de sneeuw automatisch stilvallen. Maar genoeg verteld nu. Vandaag stond er niets speciaal op het programma, we hadden zelf een voorspelde regenboog die inderdaad werd uitgevoerd in het midden van de namiddag en de straten werden hier inderdaad nog maar eens omgetoverd tot ware rivieren, maar dit had ik nog nooit eerder tevoren gezien je zag zelfs geen asfalt meer. Dus wandelen zat er niet in voor vandaag. Om de avond niet alleen door te brengen was ik zowel als Ulla uitgenodigt bij Verena vanavond om 18u om pasta en salade tot ons te nemen. Ik vertrok om 17u45 en was dus zoals de beleefdheid het voorschrijft een beetje te laat aan het gebouw. Eerst werd er nog wat gekletst en dan begonnen Verena en ik aan het preparaat voor de saus van de spaghetti. Om 20u zaten we aan tafel en daarna speelden we nog een paar spelletjes Yes5, terwijl Ulla verder werkte aan haar paper die ze van het Frans vertaalde in het Duits om daarna over te gaan naar een Griekse vertaling. Om middernacht begaven Ulla en ik ons huiswaarts waar we een half uurtje later arriveerden en zo was de dag ook alweer afgelopen.