Daar het deze morgen eerder het uur was dat een mens zou moeten opstaan ipv gaan slapen beloofde het dus een zwaar dagje te worden. Bovendien was de toer van gisteren niet volledig af en kwamen Xavier, Koen en Caroline nog richting stad om het laatste te zien. OM efficiënt te zijn brachten ze hun valiezen mee zodat ze die konden droppen in mijn kamer. Zo waren ze al dichter tegen de luchthaven en moesten ze al niet meer terug naar het hotel. Agios Dimitrios, Agora en Agias Sofias stonden nog op het programma. Tegen 11u waren ze bij mij en begonnen we eraan. Niet veel nachtrust dus. Om 14u wilden ze ongeveer de taxi nemen om naar de luchthaven te vertrekken en dus eerst hun koffers op te halen in mijn kamer. Ik had gisteren ook nog mijn nummer uitgewisseld aan Romina en Carla, 2 zeer lieve Zwitserse meisjes. Ik had hen gezegd dat moest het hen interesseren dat ik hen ook kon rondleiden. Zij kwamen juist toen ik mijn 3 landgenoten ging vergezellen naar mijn kot om hun koffers te geven. Nadien herbegon ik de toer dus maar deze keer Engels gesproken natuurlijk. Nochtans konden de beide Zwitserse voortreffelijk Frans ook maar daar er nog een Spanjaard meewas konden we niet verder. Daar het bij ons allen nog ferm in de benen hing van gisteren, namen we een rustpauze van ongeveer om en bij de 2 uur op het bankje van het oude stadsgedeelte. Toen we aanstalten maakten om te vertrekken kwamen er nog een 4 tal Bulgaarse Rotaracters toe op dezelfde plaats. We bislisten dan maar om samen af te dalen en naar Agios Dimitrios te gaan. Nadien gingen we apertiefhapjes eten in een Griekse taverna en natuurlijk, je weet dat zondag Kitchenbar dag is stond die gepland voor later deze avond. De Bulgaren konden niet mee daar ze hun trein moesten hebben. Tegen 21u zwaaiden we hen uit. We vonden het eigenlijk allen nog te vroeg om richting restaurant te trekken dus was een terrasje doen een verlokkelijk aanbod. We babbelden en babbelden en voor we het wisten was het al 23u. De Spanjaard had niet veel zin om nog mee naar het restaurant te trekken daar hij zijn trip doorheen Griekenland wilde plannen die hij vanaf morgen ging maken dus nam hij afscheid en verplaatste hij zich naar zijn voertuig. Wij belanden dus op een landwind na 11en in het Kitchenbar restaurant en kregen een salonnetje toegewezen waarin we konden dineren. Tegen 0u30 was het eetgebeuren achter de rug. Maar slapen neen, daarvoor is het alweer te vroeg. We bestegen de trap dan maar richting lounge bar om in een nóg confortabelere zetel plaats te nemen. Maar ook daar vonden we nog gestrande Rotaracters. Deze waren aan het wachten om richting luchthaven te trekken en waren dus aan het genieten van het gezellige interieur alvorens terug te keren naar hun land van herkomst. Nadien begaven we ons naar de Egnatia straat waar ik beide Zwitserse meisjes een taxi ter beschikking stelde. Ik moest dan nog terug naar huis wat zich vandaar op dik kwartier bevond. Ik arriveerde tegen 3u30 terug en het wederzien met het bedje was een gigantisch plezier in elk geval.
Daar het er gisteren niet maar van gekomen was om af te spreken met de Belgian Rotaract team ging het vandaag zeker gebeuren. Deze morgen brachten ze een bezoek aan de historische site van Virgina, iets wat ik nog steeds moet ondernemen. Daarna waren ze vrij en gingen ze normaal naar het stadscentrum komen. Xavier liet me tegen 16u weten dat ze normaal in het stadscentrum zouden komen binnen een klein half uurtje. Meeting point was natuurlijk Platia Aristotelous. De Belgen bestaande uit Caroline, Koen en Xavier vond ik zeer gemakkelijk terug daar ze hun badge aanhadden gedaan en er duidelijk een Belgisch vlagje op te zien was. Er werd beslist om in hotel Etcetera Palace, in de bar op het dakterras daar, een koffie te gaan consumeren omdat je daar een gigantisch mooi zicht hebt op de zee en over de stad. Er waren nog een paar andere mensen mee ook en ook iemand van de organisatie, een Griek, maar het probleem was dat we geen tafel vonden die groot genoeg was om iedereen samen te zetten dus spitsten we ons maar op in 2 kleinere groepen. Tegen 17u30 was dit genieten op grote hoogte voorbij en verliet de organisator de groep. Ik maakte nog wat verder kennis met mijn 3 toffe landgenoten en we beslisten dan maar om een stadwandeling langsheen de belangrijke punten te maken. Te beginnen bij het standbeeld van Alexander de Grote. Daarna langsheen Kamara over Rotonda naar Ana Poli (oude stad). Daar nog een beetje genoten van het zicht en terug naar beneden daar ze tegen 21u in het hotel terug moesten zijn om dat het officiële gebeuren dan van start zou gaan maar Griekenland kennende moest we ons dus niet spoeden effectief op dat uur klaar te zijn. Ik wisselde snel van kleren en was dan ook zeer blij dat ik meemocht naar het feest die erna zou plaatsvinden. Tegen 23u was het speechen gedaan en kregen we eindelijk voeding voorgeschoteld in de gezellig en vooral chique ingerichte zaal voor het galabal. De voorschotel betrof een salade en de hoofdschotel was 2 dunne schijven kippenfillet. Nadien kwam het feest al op gang want de Dj draaide al toffe muziek dus een dessert moesten de meeste al niet meer. Er werd nog eens ferm met de beentjes gezwaaid en iedereen amuseerde zich. Pas tegen 4u begon men te marken dat de zaal begon te legen. 2 Griekse hadden voorgesteld of we toevallig geen zin hadden om nog naar een Boyzoukabar te gaan. Dit is een typisch verschijnsel van hier. Er staat een zangeres in een soort zaak wat men bij ons een discotheek zou noemen maar je moet je inbeelden dat er op de vloer waar er normaal gedanst wordt er gewoon tafels en stoelen staan. De ingang was dan nog 10 euro ook en de zang deed eerder aan iets Turks denken dan aan het Grieks. Maar het is het wel eens waard om te zien hoe de mensen hier uitgaan. Echt wel eens verrassend. Tegen 5u30 was begon het meeste volk daar ook weg te vloeien en de rotaract bende dan bijgevolg ook maar. We hadden nood aan 2 taxis dus ik nam dan maar de 2de samen met Anastasia, een van de Griekse meisjes die ons mee uit had gevraagd. Maar er kwamen maar geen lege taxis af nadat de eerste vertokken was. Uiteindelijk hebben we daar ongeveer een half uur buiten staan wachten. We reden eerst naar het hotel waar Anastasia haar wagen moest ophalen om dan nog Iasmini, de ander Griekse naar huis te brengen. In het hotel was Koen nog wakker. Hij zat met een Fransman te praten en ook nog met de mevrouw van Rotaract Griekenland internationaal. We babbelden nog eventjes over hoe we de avond hadden ervaard en gingen dan maar allen massaal slapen. Anastasia wilde me ook een lift geven wat ik uiteraard liever had dan nog maar eens op een taxi wachten en dus lande ik tegen 6u30 in mijn bed. En ander record die eraan moest geloven dus.
Vandaag stond nog maar eens in het teken van niet al teveel uitsteken. Ik ontwaakte zoals gewoonlijk al eerder tegen de middag en had eigenlijk niet echt veel zin om me buiten het gebouw te begeven. Bovendien wist ik dat er vandaag Belgen zouden toekomen die ik ken omdat er hier een Rotaract (jongeren afsplitsing van Rotary) hier in Thessaloniki gepland stond. Daar ik wel interesse heb om toe te treden komend jaar wilde ik alvast eens kunnen proeven van welke mensen er zoal inzitten en ofdat het klimaat erin me wel ligt. In de late namiddag kreeg ik een sms van Xavier dat ze aangekomen waren in het hotel en dat ze vanavond hoogstwaarschijnlijk nog ergens iets gingen drinken. Ik had echter al afgesproken met Jim om een pizza te gaan eten en erna een blikje binnen te werpen op Matsi residentie waar het verjaardagsfeest van Julia aan de gang zou zijn. Om de reden dat het pizzarestaurant dicht tegen de Matsi residentie ligt, en Jim nog wat wilde studeren beslisten we best laat te gaan. Om 22u vertrokken we te voet van bij ons richting restaurant waar we het ons gezellig maakten en alweer genoeg stof hadden om over te babbelen. Op het einde was er nog een Duitser-Griek die zo vriendelijk was om ons 2 Zyperos (andere vorm maar even ge-alcoholiseerd als Ouzo) te offeren. Hij dacht hoegenaamd dat we toeristen waren. Met hem wisselden we ook nog wat woorden en uiteindelijk was het al dik na middernacht toen we de rekening betaalden en ons naar Matsi begaven. Daar aangekomen hoorden we uit de kelder het gestommel al tot ons komen. De meeste hadden al een ferme kant aan op Udo na die er altijd heel beheerst mee omgaat met de drank. Hij vertelde me dat er zelfs al een paar gaan slapen waren uit pure zatheid. Voor de rest was er nog niet veel gebeurd. Torbin was er natuurlijk ook daar het de verjaardagsparty van zijn erasmuslief was en die had het ook el een beetje zitten. Jim vond het eigenlijk ook maar niks en begreep vanaf nu echt waarom ik daar weg ben gegaan. Woorden schieten zelfs tekort om dit te omschrijven vond hij. Dus zetten we onze tocht dan maar in om huiswaarts te keren. Tegen 2u30 zat ik onder mijn eigenlijk een beetje te warme maar toch deugdoende lakentjes.
In volle examenperiode zijnde moest ik in België zijn gebleven, kan ik hier uitslapen tot 11u en dit dan nog elke dag ook. Hoe is het in Gods naam mogelijk. Maar ik klaag niet hoor, ik heb er geen enkel probleem mee. Integendeel zelfs, ik prefereer deze levensstijl. Het was vandaag alweer na de middag toen ik volledig klaar was om buiten te gaan. Ik verwachtte niet veel van het weer want mijn computer had me al verklapt dat het nogal zwaar bewolkt was buiten. Geen weer dus om te doen zoals gisteren. Ik moest nu al zeer lang om een frietpot gaan omwille van mijn verhuis was die in de vorige residentie blijven steken. Zoals iedereen weet is een Belg zonder frietpot even erg als een café zonder bier dus het moest er maar eens van komen om erom te gaan. Vandaag stond niets echt op het programma dus de ideale gelegenheid om er werk van de maken. Ik nam ontbijt en nam daarna bus 39 die me richting Carrefour zou voeren. Ik had opnieuw het probleem dat ik aan de eindhalte werd afgezet en dit keer wilde er geen buschauffeur de moeite doen een ommetje te maken. Te voet dan maar, en eigenlijk een geluk. Ik kwam onder mijn weg nog een mediamarkt tegen. Ik stapte er eventjes binnen om te zien wat hun aanbod daar was en ik zag een nog goedkoper exemplaar dan hetgene die ik voor ogen had eventueel aan te kopen in Carrefour. Toch zette ik met deze wetenschap mijn weg eerst nog verder daar ik ook nog salamis en croissants wilde aankopen naar Carrefour. Evenals het frituurvet kocht ik daar alvast aan. Nadien dus een stukje terug te voet opnieuw naar de mediamarkt en dan terug naar de busstatie. Ik had geluk er vertrok net een bus toen ik aan het station aankwam om terug richting centrum te rijden. Ik zette het boeltje af in mijn kamer en besloot dan nog maar over te gaan tot een beetje lichaamsbeweging. Tegen 19u was ik terug in mijn kamertje aanbeland en maakte ik nog een pizza klaar. Daarna genoot ik van de avond en verwelkomde ik ook mijn 2 Poolse buurmeisjes die net terug waren aangekomen. Ik keek nog een beetje naar een Geert Hoste compilatie en ging opnieuw tegen middernacht slapen.
Vandaag stond er alweer een dagje op het programma waarin ontstressen centraal staat. Alsof we hier al andere dagen hebben gekend maar soit eentje meer of minder kan geen kwaad. Bovendien vertelde mijn computer me dat het zeer zonnig was buiten toen ik ontwaakte en snel een blik wierp of er mails waren binnengekomen om eventueel kennis te kunnen nemen van de data waarop de proffen zouden willen kunnen evalueren. En jawel de 24ste zou het examen wat in België een hoofdvak is Financial accounting plaatsgrijpen. Nog een mooie marge van tijd om dus nog eens alles op het gemakje te overlopen. Ik nam dan maar eerst een douche om me op te frissen, schonk me fruitsap in en serveerde me van een ontbijt met eitjes en croissants. Stevig op mijn benen staande kon ik dus me naar buiten wagen. En mijn computer had niet gelogen, man was dat mooi weer zeg. Het was zelfs te warm met een vest, weet je wel we zijn nog januari hé. Wat een droom om hier te zijn, soms zou een mens eens twijfelen als hij niet veel te doen heeft maar als er zo een dag tussenzit dan weet je het terug. De wandeling voerde me naar de zeedijk waar ik me op een trapje installeerde pal aan zee. De golfjes klotsten uiterst zachtjes over het laagste trapje. Alleen het verkeer achter mijn rug verstoorde de optimale rust, maar ik had geluk, ik had mijn koptelefoon mee om wat muziek te spelen. Ik zette me in een zeer comfortabele houding en dommelde een beetje in. Ik bleef daar zitten tot de volledige sunset, iets wat ik hier al altijd al had willen zien maar dat er nog nooit van gekomen was. Nadien nam ik terug de benenwagen en liep ik richting aristotle square waar er zoals een gewoonlijk wel wat volk aanwezig was. Toen besefte ik dat het eigenlijk lang geleden was dat ik de andere richting van de dijk eens had afgewandeld. Dus helemaal terug naar de white tower en zo verder tot het einde van de dijk. Toen ik aan de white tower was twijfelde ik eventjes of ik nu richting Kamara zou lopen om huiswaarts te keren of mijn weg langs de zee verder zou zetten. Ik koos het tweede. Het was tenslotte nog maar 18u30 en ik had nog niet echt honger. Het tweede deel van de dijk is nog aangenamer daar er geen verkeersas achter ligt. Veel rustiger dus. Ik wandelde tot aan de barricade, vanaf waar de dijk afgesloten is omwille van renovatie, wat me een kleine 3 kwartier in beslag nam. Daar liep ik het kleine jachthaventje nog eventjes binnen om eens te zien wat er daar eigenlijk zoal was. Ook iets wat ik nog niet had gedaan tot noch toe. Ik werd positief verrast, door een klein maar wel uiterst piepklein vervuild keienstrandje over te steken gelegen achter een schuur van de sportschool voor zeilers en kajakers, ontdekte ik een gigantisch trendy en toffe bar met een zeer mooi terras aan. Op de terras stonden blauwe lampkappen die een ware loungesfeer creëerden. Dit zal dus vanaf het weer het toelaat een mogelijk doelwit zijn om een aperitiefje te nemen alvorens aan het eten te slaan. Na dit ontdekt te hebben en daar ik alleen op de wandel was had ik niet echt zin om er binnen te gaan en koos is dan maar om terug te keren. Ik had nog een mooie kerk zien staan op mijn doortocht die ik nog niet eerder had gezien en dus vond ik het dan ook maar de moeite deze ook eens een bezoekje waard te achtten. En inderdaad het was de moeite. Een mooi gebouw, zowel vanbuiten als vanbinnen. En niet zoals bij ons, er zaten effectief mensen in. Ik denk dat er daar ongeveer een 25tal mensen aanwezig waren. Hier doet de kerk blijkbaar echt nog dienst als ontmoetingsplaats want er was geen dienst, ook niet gepland maar de mensen zaten er gewoon gezellig te keuvelen onder elkaar. Ziezo een dag vol ontdekkingen dus. Nu nog terug naar huis, iets wat toch alweer een klein uur in beslag zal nemen. Ik arriveerde in Kassandrou tegen 21u30 en toen zag ik dat er licht was op de kamer van Sofia. Ik had haar mijn nieuwjaarswensen nog niet overgemaakt dus was het het moment nu. Ik dan maar aan aan haar deur. Ze zat al in haar pyama maar ik was hartelijk welgekomen. We babbelden een beetje over hoe onze verblijven in onze landen van herkomst waren verlopen en toen ik zegde dat ik maar eens naar boven ging tegen 22u15 om aan de kook te slaan, proposeerde ze me spaghettisaus die ze nog had staan. Alweer een gemak voor mij, ik moest me dus alweer niet veel aantrekken om te koken. Tegen dat deze karwei van voeding tot mezelf nemen achter de rug was draaide het al tegen 11en. Ik bekeek nog eens het Q-ijsblok waarmee je een Porsche kan winnen om eventjes te kunnen dromen en watertanden, stuurde nog een paar berichtjes, deed de afwas en ging slapen tegen naar de normen hier, zeer vroeg, middernacht.
Deze morgen ging het ook al moeilijk maar het was al beter dan gisteren. Om 11u stond ik namelijk al onder de douche. Het plan was om eens binnen te gaan bij de prof van marketing om eens te horen hoe haar opinie lag over mijn ingediende paper, om te zien of ik er nog wijzigingen moest aan doen of niet. Maar eerst moest ik nog eten natuurlijk. Ik ging naar het studentenrestaurant tegen 12u en kwam onderweg de 2 Caros en Alexandra tegen. We maakten elk onze beste wensen over en babbelden een kleine 5 minuutjes hoe Nieuwjaar hier geweest was enzo. Nadien gingen zij verder naar de bibliotheek en ik naar het restaurant. Er stond spaghetti op het menu, aanvaardbaar dus. Nadien trok ik nog eens naar Matsi om te zien wat daar aan het gebeuren was maar blijkbaar is niet iedereen daar al terug. Ik zag Petra, die haar vriend aan het helpen pakken was en Beatriz, die aan het telefoneren was. Niet veel te beleven dus na een half uurtje stond ik terug buiten. Ik ging dan maar op zoek naar Sophia die normaal ook ergens in een van de bibliotheken te vinden zou moeten zijn. Tijdens mijn zoektocht kwam ik ze net tegen in een van de gangen en daar het mooi weer was stelde ik voor om nog een wandelingetje te maken waar ze meteen me instemde. Bij onze terugkeer ontmoetten we Laure die boeken kwam terugbrengen die ze ontleend had. Sophia ging de bibliotheek binnen en Laure wachtte op Caro la brune om inkopen te gaan doen. Ik vergezelde hen op hun aankooptocht en tegen 16u15 splitsten onze wegen zich aan Rotonda waar zij naar de les gingen en ik terug naar huis. Ik ging nog eens langs bij Jim om te vragen of hij toevallig geen zin had deze avond iets te doen. De wijnbar was normaal terug open van vanavond dus misschien een goede mogelijkheid. Tegen 18u kreeg ik last van de honger en maakte ik me dan maar de kippeboutjes klaar. Tegen 22u kwam Jim samen met Maureen, zijn vriendin uit België, richitng mijn kamer. We vroegen Sascha ook nog mee en besloten naar de wijnbar te gaan. Daar eenmaal gesettled babbelden we een beetje over talen, en nog andere koetjes en kalfjes en toen viel ons eigenlijk allen in dat Torbin hoogstwaarschijnlijk vandaag ook terug zou moeten zijn. Jim stuurde hem een bericht en hij zou normaal binnen 20 minuten zijn bagage in zijn kamer binnengooien en ook afkomen. De avond werd afgesloten tegen 12en opnieuw maar dit keer met een crepa (pannekoek) met kaas. Het slapengaan vond plaats nog maar eens rond 1u 1u30. Het gewone leven van hier is dus echt terug herbegonnen.
Deze morgen weet ik niet wat ik had maar opstaan was er totaal niet bij. Ik draaide me maar en draaide me maar en telkens sliep ik langer. Ik had niet eens uitgeweest en toch kon ik slapen tot 12u30. Het moest dus een vermoeiende 2 weken geweest zijn op Belgische bodem. Daar ik nog steeds niets in huis had en het studentenrestaurant nog niet open was moest ik dus vandaag wel naar de supermarkt. Ik had gehoord over een andere Carrefour die hier ook in het centrum was gelegen in een shopping center dus trok dit me wel aan om dit te gaan verkennen. Ik keek enkel naar de dingen die ik in Champion niet kon vinden want ik had geen zin in zwaar gesleur op de bus. Ik nam dus bus nummer 8 en vroeg aan de chauffeur me te zeggen wanneer ik moest afstappen. Er was nog een Grieks-Bulgaarse vrouw die ook op zoek was naar dit shopping center dus we konden samen op zoektocht. Na een wandelingetje van een goeie 10 minuten nadat de buschauffeur ons had afgezet bereikten we ons doel. Ik wandelde gans het centrum eens af om te zien wat er daar zoal te beleven viel. Uiteindelijk vond ik de Carrefour op de kelderverdieping. Ik kocht er vooral voedingswaren zoals biefstuk voor in de diepvries, kippeboutjes, allemaal dingen die ik niet kon vinden in de Champion. Nadien de bus terug op en naar Kassandrou om alles al op te bergen. Het was eigenlijk schitterend weer dus zonde moest ik nu de champion binnen duiken en pas tegen 5en kunnen gaan wandelen wanneer het al sterk zou beginnen afkoelen. Eerst een fikse wandeling dus. Deze voerde me langs de dingen die ik het leukst vind om te bewandelen. Als hoogtepunt mag natuurlijk niet ontbreken de zeedijk en een rustpauze in de zon op een van de bolders (aanhaakpunten voor de koorden van een boot) ter hoogte van het kitchenbar terras. Tegen 17u was ik terug en haalde ik mijn boodschappen tas op uit mijn kamer. Naar Champion dus. Daar tufte ik ook een mooi eindje rond en kocht ik alles wat ik nodig of bruikbaar achtte om de komende dagen mezelf van nutriënten te voorzien,en die tevens nog in mijn koelkast paste. Tegen 18u30 was ik terug in mijn kamer en maakte ik me dan een pizza klaar van dr Oetker. Ik had niet veel meer te doen en dacht eens aan vroeg gaan slapen maar alweer werd dit me niet toegestaan dit keer dankzij het msn messenger. Het ene gesprek vloeide in het andere en het was alweer middernacht voor ik het wist.
