Op 3 januari gingen we na onze wandeling in Velez voor een derde keer op bezoek in drie huizen, twee ervan lagen langsheen de kustlijn (Almayate en Torrox) en één ervan hadden we speciaal gevraagd en lag in het centrum van Vinuela. De huizen in Almayate en Torrox waren heel mooi, lagen super en dichtbij de kust maar waren naar mijn aanvoelen te klein en gaven teveel een vakantiehuisgevoel. Steffen was in eerste instantie verliefd, vooral op het huis in Torrox, maar moest later toch ook inzien dat ze te klein waren om voltijds in te wonen. Tenslotte trokken we naar het laatste huis, in het centrum van ons favoriete dorpje en vlakbij het stamcafe van Steffen, Bar Miguel. We hadden dit huis al een paar keer bekeken op internet, we twijfelden aan de grootte en de ligging, maar we wilden het toch eens bekijken. Bij het binnenkomen bleek al snel dat het internet de woning geen eer aandeed, ruim, goede ligging aan de rand van het dorp maar toch vlakbij de school, de winkel en alle belangrijkste zaken in Vinuela, mooie zichten langs alle kanten, een zwembad, een goede indeling (Spaanse huizen hebben vaak slaapkamers die rechtstreeks uitgeven op de woonkamer, deze had dat niet), maar vooral net verlaagd in prijs en daardoor helemaal betaalbaar voor ons. We voelden allemaal onmiddellijk dat dit wel eens iets kon zijn. We onderzochten alles grondig en luisterden ook naar de kinderen. We reden terug naar huis, lieten het eventjes bezinken, praatten er samen over en besloten om op onze dag van vertrek nog een tweede bezichtiging te doen. Steffen zou alleen gaan, want ik moest voor de inpak zorgen. Victoria van Andalucia Vastgoed stelde ook voor om, voor we naar België vertrokken, nog een bezoek te brengen aan een Spaanse advocaat en notaris om een volmacht tot handtekenen te regelen. Moesten we immers beslissen om verder te gaan met de aankoop van een woning, kon de advocaat, Eduardo Pérez, in onze naam optreden. Dat werd dus ook gepland na het tweede bezoek op 4 januari. Op de laatste avond in Spanje nodigden we An, Raf en de kids nog uit om samen onze vakantie af te sluiten in Bar Miguel. We bleven nog laat op (Spaans ritme, you know ), de kinderen amuseerden zich (en dronken veel gratis water ) en we praatten onze immobezoeken nog eens door met An en Raf. Meer en meer geraakten we overtuigd van het huis in Vinuela centrum. Het bezorgde ons allevier een mooie droom tijdens onze laatste nacht in Vinuela. 's Anderendaags stonden we op tijd op, Steffen vertrok naar het huis voor een tweede bezoek, ik begon als een bezetene in te pakken, om 18u30 stegen we immers terug op richting België. Rond het middaguur vertrokken we met z'n allen, al een beetje droevig omdat we ons vakantiehuis vaarwel moesten zeggen, naar Velez-Malaga, naar de advocaat en de notaris. De kinderen hielden zich tijdens de uitleg van mr. Pérez opnieuw flink stil bezig (met dank aan ipad en nintendo) en wandelden ook opgewekt mee naar de notaris. Een wereld ging voor ons open, de notariële wereld verliep in Spanje anders dan bij ons, echt op zijn Spaans. ;-) De volmacht werd getekend en om 14u30 konden we beschikken. De volgende stap was gezet. Het ging allemaal plots heel snel. Nu moesten we goed nadenken over de laatste woning die we zagen. Maar eerst op een goede manier afscheid nemen van Malaga. Lunchen deden we in El Ingenio, een winkelcentrum vlakbij Velez en we vertrokken op tijd richting luchthaven. We stortten ons in de drukte van de luchthaven van Malaga. Meer en meer werden we overmand door spijt. Moesten we echt terug naar huis? Dikke tranen bij Sam... De terugvlucht verliep grotendeels hetzelfde als de heenvlucht, alleen met iets meer turbulentie. We moesten het grootste deel van de vlucht op onze stoel blijven. Vooral de landing was erg pittig, een spontaan applaus brak los. We kregen de koude wind onmiddellijk rond de oren geslagen toen we uitstapten. Terug in het koude België... Onze favoriete taxichauffeur stond ons op te wachten (superbedankt, liefste Kim Meyers) om ons naar ons koude huisje te brengen. De verwarming bleek daar stuk te zijn gegaan tijdens onze afwezigheid, al had lieve buurvrouw Karin wel de kachel aangemaakt enkele uren voor we thuiskwamen. We kropen in ons eigen bedje (dat toch nog altijd het beste is, ook al was het ijskoud) en wisten allemaal dat ons Spanjeverhaal niet gedaan was. Deze vakantie kreeg nog een staartje. Hasta luego, Lies!
We begonnen het nieuwe jaar met een bezoek aan Comares. Dit dorp ligt bovenop een berg en geeft een prachtig uitzicht over de hele streek. Het dorp was vroeger in trek bij vele veroveraars omwille van het uitzicht. Ze hadden een goed zicht op zee om eventueel gevaar te zien komen. Er zijn veel Moorse invloeden te herkennen in het hele dorp. Dit zou dus een trip in de geschiedenis worden. We schakelden Google maps in om ons de weg te tonen, wat een slecht idee bleek te zijn. GoogleMaps toonde ons de kortste, maar niet de makkelijkste weg. Een erg smalle kronkelende weg die eerder op een wandelpad leek, tegen de helling van een berg... al goed dat ik niet aan het stuur moest zitten. Steffen heeft laten zien dat hij een topchauffeur is. Comares zelf was echt prachtig. Het was er vrij rustig omdat het 1 januari was. De zon stond hoog aan de staalblauwe hemel, prachtige vergezichten langs alle kanten, we konden er niet genoeg van krijgen. We traden letterlijk in de voetsporen van de Moren en konden zo een toer maken doorheen de hele stad, een kluwen van kleine, gezellige straatjes. De Spanjaarden die we tegenkwamen, keken ons vreemd aan omdat we in zomerkledij rondliepen. Ze waren vooral vertederd door onze prinses die in haar mooiste zomerkleedje door de straatjes huppelde. Om terug naar huis te rijden, hebben we dan toch maar de omweg genomen langs een echte geasfalteerde weg. Iets geruster rijden... Op 2 januari besloten we een bezoek te brengen aan Malaga City. Vooraleer ons in de drukte van de stad te smijten, brachten we een bezoek aan Banos del Carmen. Een eeuwenoude horecazaak aan de rand van het water met een mooi zicht op Malaga. Het was heel veel wind, maar dat namen we er graag bij. Daarna reden we door naar Malaga om tegen half 7 het spektakel met de kerstlichtjes te zien in de hoofdwinkelstraat. We hadden nog een tweede doel: een flamencokleed met accessiores vinden voor Sam. De twee doelen werden bereikt. Dochter gelukkig (tot we levende standbeelden zagen in de hoofdstraat ) en lichtspektakel was heel knap. Malaga zelf was enorm druk, veel verkeer, veel volk, niet goed voor onze stress. Op 3 januari stond in de voormiddag een gegidst bezoek aan Velez-Malaga gepland. Elena van Plan A ging ons rondleiden in het oude, historische gedeelte van deze stad samen met twee Britse koppels. We zagen veel prachtige gebouwen, we leerden over Cervantes en Semana Santa en over de bouw van de citadel. We beklommen deze zelfs naar het hoogste punt van de stad. Het was heel leerrijk. De kinderen vonden het ook leuk, Elena slaagde erin om hun aandacht er telkens bij te betrekken, zelfs in het Engels. Een echte aanrader! De wandeling werd afgesloten in een plaatselijke tapasbar met een schotel tapas en toen konden we terug vertrekken richting Victoria van Andalucia Vastgoed om opnieuw drie huizen te bezichtigen, dit keer langsheen de kust en nog eentje in het centrum van Vinuela. Elke vakantiedag werd laat maar gelukkig afgesloten. Onze batterijtjes raakten dankzij de zon en de rust meer en meer opgeladen. De kinderen voelden zich heel goed op hun gemak, Steffen was ontspannen en mijn pijn werd steeds meer en meer naar de achtergrond geduwd. Dit was helemaal zoals we gedroomd hadden. Hasta luego, Lies!
Tijd voor vakantie was het dus. Op vrijdag 29 december zijn we samen met An, Raf, Marie, Jules en Louisa gaan wandelen in het natuurpark vlakbij Alcaucin. Plan A organiseert daar geleide wandelingen en wij kozen voor de wandeling van 6 kilometer. Het weer was al iets beter, nog wel veel wind, maar de zon scheen volop. Natuur, rust, de meest prachtige uitzichten, lachende kinderen, ontspannende en interessante gesprekken. We waren danig onder de indruk van La Maroma, de hoogste berg uit de omgeving. Na de wandeling keerden we terug naar huis voor een kort dutje, trouwens het enige dutje dat ik daar tijdens de hele vakantie moest doen. Normaal moet ik elke middag rust nemen omdat de pijn me zo uitput. In Vinuela was dat niet nodig. De wandeling had toch wel enige inspanning gevraagd en mijn knieën deden enorm pijn na de wandeling. Dus effe rusten en daarna hadden we afgesproken met An en co in de lokale pizzeria, pas tegen 19u30. Voor 19u kan je geen eten krijgen in de meeste restaurants, de Spanjaarden eten immers pas avondeten rond 21u. We werden in de watten gelegd met heerlijke pizza's en konden met 9 personen eten voor een goeie 70 euro. Opnieuw stonden we versteld van het goedkope Spanje. De avond werd afgesloten in Bar Miguel, een gezellig Spaans café, gezellig... niet door de inrichting, wel door de gastvrije sfeer die er hangt. De kinderen hebben nog laat op straat gespeeld en waren vooral versteld dat ze gratis water kregen van de barvrouw. 'Moeten we dat niet betalen?' Op zaterdag 30 december deden we het rustig aan, om te beginnen door uit te slapen (ja, zelfs de kinderen) en dan trokken we naar het strand in Torre del Mar. Het was ook de eerste dag waarop Sam haar zomerkleedjes uit de kast kon halen. Het was echt een zalig bezoek, een prachtig strand, mooi uitzicht, de zon op onze snoet. An en Raf hielden ons opnieuw gezelschap. Het was echt fijn om hen als gids te hebben. Na het strandbezoek reden we nog langs Velez-Malaga waar een soort van flamenco-avond was georganiseerd. We wilden de Spaanse muziek en dans wel eens proeven. De kinderen waren minder onder de indruk. An en ik genoten wel van de muziek en zo konden we al een beetje proeven van het historisch gedeelte van Velez-Malaga. Op 3 januari hadden we via Plan A een gegidse toer gereserveerd door Velez. Daarover later meer. Op 31 december, de laatste dag van het jaar, viel het leven in Axarquia volledig stil. Iedereen kroop binnen om het oudejaarsfeest voor te bereiden. Spanjaarden vieren zowel Kerst als Nieuw in familiale kring. We deden het opnieuw rustig aan. Een bezoek aan het voetbalveld en naastliggende speeltuin was voldoende. De kinderen lagen rond 21u in bed (vroeg voor onze Spaanse gewoonte) en Steffen en ik bleven wakker om te ervaren hoe de jaarovergang verliep in Axarquia. We keken online naar het vuurwerk in Antwerpen want om 24u stonden we op het terras (in ons t-shirt) en zagen we welgeteld 3 vuurwerkpijlen. Het was doodstil, maar zelfs in het donker was de omgeving prachtig. De maan scheen die nacht ook fel. Zo konden we aan 2018 beginnen in ons t-shirt, gezellig bij elkaar en vooral voor mij ZONDER pijn. Dit voelde zo goed! Hasta luego, Lies
Na de eerste kennismaking met de omgeving, was het tijd voor de eerste twee dagen huizen kijken. Andalucia vastgoed had enkele huizen voor ons geselecteerd op basis van onze vereisten. Andalucia vastgoed werkt eigenlijk in functie van de kopers. Het is geen doorsnee immokantoor. Ze hebben zelf contact met enkele betrouwbare Spaanse immokantoren en werken als tussenpersoon tussen immokantoor en buitenlands koper. De Spaanse verkopers durven al eens de waarheid te verbergen en mensen (zeker buitenlanders) een kat in een zak verkopen. Huizen zonder vergunning, met bouwovertredingen ... het komt in Spanje wel vaak voor. Geert, Patricia en Victoria hebben ondertussen voldoende ervaring om de Spanjaarden door te hebben. Ze checken ook elk pand op overtredingen en op wettelijke problemen, in samenwerking met een advocaat. En het beste van al... wij moeten hen niet betalen. Ze krijgen commissie van de verkoper. Zo gezegd, zo gedaan... wij hadden enkele parameters doorgegeven en zo kwamen we aan een lijstje van 4 panden op dag 1 en 6 panden op dag 2. Op dag 1 kregen we eerst een uitvoerige uitleg van Geert over hun manier van werken om vervolgens in de auto te stappen om 4 panden rond het meer van Vinuela te bezoeken. 4 villa's van uiteenlopende aard qua ligging, qua indeling en qua prijs, maar we hadden al een goed idee van het Spaanse aanbod. Opnieuw maakten we kennis met de uitdagende Spaanse wegen. ;-) Al goed dat Geert en Victoria ons telkens voorreden... Op dag 2 trokken we er alleen met Victoria op uit in de omgeving van Competa. Dit stadje ligt een pak hoger in de bergen dan Vinuela. Toch vonden we het een goed idee om ook hier eens een kijkje te nemen om te kunnen vergelijken. Opnieuw zes panden bovenop de berg, in een urbanisatie, tussen de olijfbomen, afgewerkt, te verbouwen... Opnieuw heel leerrijk! We waren ook heel blij dat de kinderen deze ervaring hebben meegemaakt. Vooral bij Miel zagen we enorme evolutie. Op de eerste dag was hij heel nukkig, weigerachtig en niet betrokken. Op de tweede dag zagen we af en toe wel eens een glimlach en gaf hij al voorzichtig aan welk huis hij goed vond, waar hij wilde slapen. Maar zo twee heel lange dagen van 10u tot 18u in en uit de auto, best vermoeiend, op het einde van de dag hadden de kinderen er toch genoeg van. Miel vroeg uitdrukkelijk om de volgende dag 'gewoon thuis te blijven en te voetballen'. We hebben hem dat dan ook gegund en beloofd dat de volgende dagen rust en vakantie zouden brengen. Aan Victoria vroegen we om voor ons nog enkele panden aan de kust te selecteren, zodat we nog meer hadden om te vergelijken. Deze dag stond gepland op de voorlaatste dag van ons verblijf. Zo hadden we ook een beetje tijd om de bezoeken van de afgelopen dagen te laten bezinken en eventuele favorieten te selecteren. Tussen 29 december en 3 juli konden we dus eventjes de verkenning on hold zetten en genieten van het mooie weer en de omgeving. Hasta luego! Lies
), de kinderen amuseerden zich (en dronken veel gratis water 
We begonnen het nieuwe jaar met een bezoek aan Comares. Dit dorp ligt bovenop een berg en geeft een prachtig uitzicht over de hele streek. Het dorp was vroeger in trek bij vele veroveraars omwille van het uitzicht. Ze hadden een goed zicht op zee om eventueel gevaar te zien komen. Er zijn veel Moorse invloeden te herkennen in het hele dorp. Dit zou dus een trip in de geschiedenis worden. We schakelden Google maps in om ons de weg te tonen, wat een slecht idee bleek te zijn. GoogleMaps toonde ons de kortste, maar niet de makkelijkste weg. Een erg smalle kronkelende weg die eerder op een wandelpad leek, tegen de helling van een berg... al goed dat ik niet aan het stuur moest zitten. Steffen heeft laten zien dat hij een topchauffeur is. 
) en lichtspektakel was heel knap. Malaga zelf was enorm druk, veel verkeer, veel volk, niet goed voor onze stress. Op 3 januari stond in de voormiddag een gegidst bezoek aan Velez-Malaga gepland. Elena van Plan A ging ons rondleiden in het oude, historische gedeelte van deze stad samen met twee Britse koppels. We zagen veel prachtige gebouwen, we leerden over Cervantes en Semana Santa en over de bouw van de citadel. We beklommen deze zelfs naar het hoogste punt van de stad. Het was heel leerrijk. De kinderen vonden het ook leuk, Elena slaagde erin om hun aandacht er telkens bij te betrekken, zelfs in het Engels. Een echte aanrader! De wandeling werd afgesloten in een plaatselijke tapasbar met een schotel tapas en toen konden we terug vertrekken richting Victoria van Andalucia Vastgoed om opnieuw drie huizen te bezichtigen, dit keer langsheen de kust en nog eentje in het centrum van Vinuela. Elke vakantiedag werd laat maar gelukkig afgesloten. Onze batterijtjes raakten dankzij de zon en de rust meer en meer opgeladen. De kinderen voelden zich heel goed op hun gemak, Steffen was ontspannen en mijn pijn werd steeds meer en meer naar de achtergrond geduwd. Dit was helemaal zoals we gedroomd hadden. Hasta luego, Lies!
