Wat heb ik de afgelopen weken gedaan? Wel, voor onze nieuwe huisgenoot gezorgd. Begin oktober beslisten we om een hondje in huis te nemen. Sam vroeg al héél héél lang naar een hond en aangezien we hier in Spanje iets meer tijd hebben om voor een hond te zorgen, contacteerde ik een organisatie die straathonden opvangt. We gingen op zoek naar een hond van klein formaat die in onze woning zonder tuin zou passen. Vrij snel viel ons oog op een puppy die begin augustus gevonden was langs de kant van de weg samen met haar drie zusjes. Axarquia Animal rescue had de puppies opgevangen en voorlopig verbleven de zusjes bij een fostergezin. Er waren drie zwarte pups en 1 bruintje. Sam koos onmiddellijk voor de kleine bruine, toepasselijk met de naam Honey. We konden haar een eerste keer zien en we waren onmiddellijk verkocht. We moesten nog twee weken wachten op haar komst, aangezien ze nog enkele vaccinaties moest krijgen. Zo hadden wij ook tijd om ons huis in orde te krijgen voor een hond. Op 11 oktober konden we haar ophalen bij de lokale dierenarts. Toen begon het avontuur. Zowel Steffen als ik hebben vroeger een hond gehad, maar zo'n puppy in huis, het is toch wel weer effe wennen. De eerste nachten verliepen moeilijk, nu hebben we routine gevonden waardoor Honey slaapt van 22u30 tot 7u30. Olé! Overdag vraagt ze wel veel aandacht. We kunnen haar geen vijf seconden uit het oog verliezen, want alles heeft ze in haar bek. Ze leert wel snel. Het woord NEE herkent ze en doet haar oren naar achteren gaan. Ze reageert correct op KOM en ZIT. Haar plasjes en kakjes doet ze doorgaans buiten op het terras. De volgende stap is haar te leren wandelen op straat. Sinds vorige week is ze in orde met al haar vaccinaties. Sam en Miel kijken er naar uit om met haar erop uit te trekken. Hopelijk maken de wandelingen haar ook moe genoeg om thuis wat rustiger te zijn. De aanwezigheid van onze nieuwe huisgenoot heeft een enorme impact op ons gezin. Niet te onderschatten... Sam is dolblij met haar hond, ze moet alleen leren dat je een hond niet kan uitzetten wanneer je effe geen zin hebt om ermee bezig te zijn. Miel was doodsbang van honden maar zorgt nu heel goed mee voor Honey. Steffen en ik hebben een nieuwe baby om voor te zorgen. Al hopen we stil dat ze toch iets minder aandacht zal nodig hebben, naargelang ze ouder wordt. Dus nu begrijpen jullie hopelijk dat het effe windstil was in blogland. Hasta luego, Lies!
Wat heb ik de afgelopen weken gedaan? Wel, voor onze nieuwe huisgenoot gezorgd. Begin oktober beslisten we om een hondje in huis te nemen. Sam vroeg al héél héél lang naar een hond en aangezien we hier in Spanje iets meer tijd hebben om voor een hond te zorgen, contacteerde ik een organisatie die straathonden opvangt. We gingen op zoek naar een hond van klein formaat die in onze woning zonder tuin zou passen. Vrij snel viel ons oog op een puppy die begin augustus gevonden was langs de kant van de weg samen met haar drie zusjes. Axarquia Animal rescue had de puppies opgevangen en voorlopig verbleven de zusjes bij een fostergezin. Er waren drie zwarte pups en 1 bruintje. Sam koos onmiddellijk voor de kleine bruine, toepasselijk met de naam Honey. We konden haar een eerste keer zien en we waren onmiddellijk verkocht. We moesten nog twee weken wachten op haar komst, aangezien ze nog enkele vaccinaties moest krijgen. Zo hadden wij ook tijd om ons huis in orde te krijgen voor een hond. Op 11 oktober konden we haar ophalen bij de lokale dierenarts. Toen begon het avontuur. Zowel Steffen als ik hebben vroeger een hond gehad, maar zo'n puppy in huis, het is toch wel weer effe wennen. De eerste nachten verliepen moeilijk, nu hebben we routine gevonden waardoor Honey slaapt van 22u30 tot 7u30. Olé! Overdag vraagt ze wel veel aandacht. We kunnen haar geen vijf seconden uit het oog verliezen, want alles heeft ze in haar bek. Ze leert wel snel. Het woord NEE herkent ze en doet haar oren naar achteren gaan. Ze reageert correct op KOM en ZIT. Haar plasjes en kakjes doet ze doorgaans buiten op het terras. De volgende stap is haar te leren wandelen op straat. Sinds vorige week is ze in orde met al haar vaccinaties. Sam en Miel kijken er naar uit om met haar erop uit te trekken. Hopelijk maken de wandelingen haar ook moe genoeg om thuis wat rustiger te zijn. De aanwezigheid van onze nieuwe huisgenoot heeft een enorme impact op ons gezin. Niet te onderschatten... Sam is dolblij met haar hond, ze moet alleen leren dat je een hond niet kan uitzetten wanneer je effe geen zin hebt om ermee bezig te zijn. Miel was doodsbang van honden maar zorgt nu heel goed mee voor Honey. Steffen en ik hebben een nieuwe baby om voor te zorgen. Al hopen we stil dat ze toch iets minder aandacht zal nodig hebben, naargelang ze ouder wordt. Dus nu begrijpen jullie hopelijk dat het effe windstil was in blogland. Hasta luego, Lies!
